ஜாதி மல்லி பூ 09
அன்று மதிய உணவுக்காக கேன்டீன் நுழைந்தவளையே எல்லோர் பார்வையும் வட்டமிட்டது... சாதாரணமாகவே அழகாய் இருப்பவள் தான்... ஆனால் இன்று நேவி ப்ளூ கலர் சாரியும் அதில் அள்ளி தெளிக்கப்பட்டிருந்த இளம் சிவப்பு நிற ரோஜா பூக்களும், ஒன்றோடு ஒன்று பிணைந்த கொடிகளாய் அவளை சுற்றி பின்னப்பட்ட பூ பந்தல் போல மேலும் அவளை தேவதையாகவே காட்டியது..... முகத்தில் பெரிதாய் எந்த ஒப்பனையுமின்றி சாதாரணமாக தூக்கி போடப்பட்டிருந்த கொண்டை கூட அவளுக்கு இன்று பாந்தமாய் பொருந்தி இருந்தது....
இன்று மனது சரி இல்லை என்பதால் காலையில் கோவில் சென்றவள் அதே புடவைவுடனே வேலைக்கும் வந்திருந்தாள்.... நெற்றியில் இடப்பட்ட சந்தன கீற்றும் கூட அழியாமல் அப்படியே ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது.. இன்று அனைவரின் பார்வையும் அவளுக்கு ஒரு வித அசௌகரியத்தையே கொடுத்தது.. இருந்தும் அதை புறம் தள்ளியவள் சென்று ஒரு டேபிளில் அமைதியாய் அமர்ந்தாள்.... ஆனால் உணவுதான் உள்ளே இறங்குவேனா என சண்டிதனம் செய்தது..
வெளியில் இத்தனை அழகாய் அமைதியாய் அவள் முகம் இருக்க அதற்கு நேரேதிராய் அவள் மனம் கொதித்துக்கொண்டிருந்தது....
ரம்யாவின் நிலை அவளை மேலும் மனதளவில் உடைத்திருந்தது.... இன்று அதற்கான முடிவு என்கயில் ஒரு வித நிறைவு மனதை சூழ்ந்து கொண்டது... யோசனையுடனே அமர்ந்திருந்தவளை கலைத்தது ஒரு குரல்....
"ஹாய் அதிரல்.... இன்னைக்கு புடவைல கலக்குறீங்க.... ஸ்வீட் சப்ரைஸா எனக்கு.... இன்னைக்கு நான் வரபோறது முன்னாடியே தெரிஞ்சிடிச்சா என்ன?...." என்ற விஷ்வாவை பார்த்து விழித்தவள்
"ஹலோ விஷ்வா.... எங்கேயும் போயிருந்தீங்களா என்ன?... சாரி நான் நோட் பண்ணல..."
"இதுக்கு என்ன நீங்க செருப்பாலயே அடிச்சிருக்கலாம்... என்னோட ப்ரசென்ஸ் இல்லைனு கூடவா தெரியல.... கிரேட் இன்சல்ட் விஷ்வா உனக்கு.... விடு விடு உனக்கென்ன புதுசா..." என்று தன்னை கேட்டுக்கொண்டவன் "லஞ்ச் என்ன அதிரல்?.." என அவளிடம் முடித்தான்...
"ரசம் சாதம் தான்...."
"எங்களுக்கெல்லாம் இல்லையா"
"எடுத்துக்கோங்க விஷ்வா...." என்று அவளுக்கு இருந்ததில் பாதியை பிலேட்டுக்கு மாற்றி கொடுத்தாள்
"ப்ப்பா.... செம டேஸ்டா இருக்கு அதி.... ஆள் தான் அழகா இருக்கீங்கனு பார்த்தா சமையலும் அள்ளுது..." என்றவாறு உண்டவனை பார்க்கையில் ஒரு வித எரிச்சல் பரவுவதை தடுக்க முடியவில்லை அவளால்... அவளின் சமையல் லட்சணம் அவளுக்கு தெரியாதா என்ன? ஏதோ பசிக்கு வயிற்றில் போடுவதற்காகவே செய்யும் சமையல் அவளுடையது.... அவளுக்கு மட்டும் சமைப்பதாலோ என்னவோ பெரிதாய் ஈடுபாடு இருப்பதில்லை..... இன்றோ அவள் மனநிலைக்கு ஏதோ ஒன்றை சாப்பிட வேண்டுமே என எடுத்து வந்திருந்தாள்...
"அப்பறம் அதி எங்க போனேன்னு கூடவா கேக்க மாட்டீங்க??? நீங்க கேட்கலனாலும் நானே சொல்லுவேன்.... அம்மாவ பாக்க ஊருக்கு போயிருந்தேன்... "
"அப்படியா.... அம்மா எப்படி இருக்காங்க..." என்று விசாரித்தாள் ஒரு போமாலிடிக்காக.....
"அவங்களுக்கென்ன நல்லா இருக்காங்க.... என்ன தான் எப்போ கல்யாணம் பண்ணிக்க போறான்னு கேட்டு டாச்சர் பண்ணுறாங்க...."
"ஓஓ.... ஓகே விஷ்வா நான் கிளம்புறேன்... கொஞ்சம் ஒர்க் இருக்கு.... நீங்க லஞ்ச் முடிச்சிட்டு வாங்க..." என்றாள் தப்பித்து ஓடுவதை போல்... உண்மையில் அவளுக்கு வேலை இருந்தது தான்... புகழ் அவளை ஓரிடத்துக்கு அழைத்து செல்ல வருவதாக மெசேஜ் செய்திருந்தான்....
"நாமளும் லவ் சொல்லி கரெக்ட் பண்ணுவோம்னா சிக்க மாட்டேங்குறாளே.... பாப்போம் எவ்வளவு நாளைக்குனு...." என்று எண்ணியவன் சாப்பிட தொடங்கினான்.... அவன் காதல் அவளிடத்தில் செல்லாது என்பதை என்று உணர்வானோ??....
இன்று ஐஜி உடனான சந்திப்பு இருப்பதால் குறித்த நேரத்துக்கு முன்பே அலுவலகத்துக்கு முன் நின்றிருந்தான் நிலவன்... அடுத்து அவனுக்கான அழைப்பு வர உள்ளே நுழைந்தவன் எதிரே இருந்தவரை பார்த்து புன்னகைத்து மரியாதையுடன் சலூட் அடித்தபடி பார்வையை திருப்ப அங்கே, பாலமுரளி கிருஷ்ணன் இன்ஸ்பெக்டர் ஜெனரல் ஒப் போலீஸ் என ஆங்கில பெரிய எழுத்தில் எழுதப்பட்ட பெயர் பலகை மேசையில் வைக்கப்பட்டிருந்தது.
அவனுக்கு அவர் பதவி நிலை மீதும் அவர் மீதும் பெரிய மரியாதை இருந்தது.... போலீஸ் ட்ரைனிங் காலத்திலிருந்தே அவர் தான் அவனது ரோல் மாடல் என்று கூட சொல்லலாம், அந்த அளவுக்கு நல்ல மனிதரும் கூட... நேர்மையானவர் அதனாலேயே பல பிரச்சனையை தினம்தோறும் சந்திப்பவர்... எந்த காரணத்துக்கும் நேர்மையை விலை பேசாதவர்... இவரிடம் இருக்கும் நேர்மை அனைவரிடமும் இருந்தால் போதும் நாடே கலையெடுத்த நெல் வயல் தான் என்பதே நிலவனின் எண்ணம்..... யோசனையில் இருந்தவனை கலைத்தது அவர் குரல்...
"ஹலோ யங் மேன்... என்ன யோசனை... அடுத்து எப்போ இந்த கிழவன விரட்டிட்டு இந்த இடத்துக்கு வர்றதுனு யோசனையா...." என்றார் சிரிப்புடன்....
"ஐயோ சார்.... உங்க இடத்துக்கு நீங்க மட்டும் தான் கெத்து.... நான் எல்லாம் செட் ஆகமாட்டேன்...." என்றான் கைகளை தூக்கி சரண்டர் என்ற வண்ணம்....
"அது சரி எஸ்கேப் ஆகுறதுக்காக புகழ்ந்து பேசுற போல தெரியுதே.... மரியாதை போதும்... உக்காருங்க மிஸ்டர் நிலவன்.... "
"சார் உங்ககிட்ட முக்கியமான விஷயம் ஒன்னு பேசணும்..."
"இத தான் போன்லேயே சொன்னீங்களே நிலவன்... இன்பாக்ட் நானும் உங்கள மீட் பண்ணனும்னு நெனச்சிருந்தேன்.. அத இன்னொரு நாள் பேசலாம்... இப்போ நீங்க வந்ததுக்கான காரணம் என்னனு சொல்லுங்க...."
"கண்டிப்பா பேசலாம் சார்... இது கொஞ்சம் சென்சிடிவான இஸு... எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு பொண்ணு..." என ஆரம்பித்தவன் ஆதி முதல் அந்தம் வரை சொல்லி முடித்து... தன்னுடைய திட்டத்தையும் சேர்த்தே சொல்ல அவரிடன் ஆழ்ந்த மௌனம்....
"உங்களுக்கு என் முழு சப்போர்ட் இருக்கு... நீங்க நினச்ச மாதிரியே செய்ங்க... எந்த பிரச்சனை வந்தாலும் பாத்துக்கலாம்...."
"ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்..."
"தேங்க்ஸ் சொல்லி எல்லா புண்ணியத்தையும் நீங்களே எடுத்துக்கலாம்னு நினைக்கிறீங்களா??... நெவர் எங்களுக்கும் கொஞ்சம் மிச்சம் வைங்க..."
"சார் நீங்க செய்யாத நல்லதா... உங்க கூட போட்டி போட என்னால முடியாது..."
"அதையும் பாக்கலாம்... லஞ்ச் டைம் தாண்டிடிச்சு என்கூட சேர்ந்து சாப்பிட்டே போகலாமே நிலவன்..."
"தேங்க்ஸ் சார்... பட் முடிக்க வேண்டிய வேலைய முடிச்சா தான் சாப்பாட்ட பத்தி யோசிக்கவே முடியும்.... வேலைய முடிச்சிட்டு உங்களுக்கு இன்போர்ம் பண்ணுறேன் சார்...." என்று எழுந்தவன் சலூட் அடித்து வெளியேறினான்....
அந்த நாய்களுக்கான தீர்ப்பு அவர்களை பிடித்த அன்றே நிலவனின் கோர்ட்டில் எழுதப்பட்டிருந்தது.... அதுவும் தண்டனை மிக கொடூரமாக, பாதிக்கப்பட்டவள் கைகளாலேயே தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டுமென்பது அதிரலின் வேண்டுகோள்... அதனாலேயே இந்த மூன்று நாட்களாக அவர்கள் உயிர் ஊசலாடி கொண்டிருக்கிறது. இன்று தண்டனையானது முழுமையாக
நிறைவேற்றப்பட்டுவிடும். இப்போது அவன் சென்று கொண்டிருப்பதும் அதற்காக தான்... மற்ற மூவரிடமும் தன் திட்டத்தை சொல்லி அவர்கள் யோசனையையும் அன்றே கேட்டிருந்தான்... செய்யவேண்டிய எல்லா ஏற்பாடும் இந்நேரத்திற்கு புகழால் முடிக்கபட்டிருக்கும்.....
சட்டப்படி அவர்களை தண்டித்திருக்க முடியும் ஆனால் அந்த காணொளியில் அவன் கண்டவை அவனை அசுரனாக மாற்றி இருந்தது.... ஒரு போலீஸ் அதிகாரியாக, ஆண்மகனாக பார்க்க கூடாதவை அவை... தாயுமாரவராக வளர்த்த அந்த பெரியவர் ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் பார்க்க முடியாமல் அழுத அழுகையை அவனால் மறக்க முடியுமா என்ன?... ஏன் எப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையையும் தைரியமாய் கையாலும் அவனுக்கே கண்களில் கண்ணீர் கசிந்திருந்ததே... தங்களுக்கே இந்த நிலை என்றால் பாதிக்கப்பட்ட அந்த குழந்தையின் நிலை...... இப்போது நினைத்தாலும் நெஞ்சம் கனத்தது அவனுக்கு.... யோசனையின் மத்தியிலே வாகனம் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தான் ஒரு அசுரவதையை நோக்கி.... பார்த்த சிறிய காட்சிக்கே இந்த முடிவு என்றால் உண்மையில் அதனை தாண்டியும் நிகழ்ந்திருந்ததே....
சரியாக இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு... அன்று ராமசாமி அவளுடன் பேசிவிட்டு வேலைக்கு சென்ற பிறகு "ராமு சொல்றதும் சரி தான, விசேஷ நேரம் நாம கூட போனா மலரக்கா கஷ்டப்படும்.... இன்னொரு நாள் பிரீயா இருக்கும் போது போகலாம்"
என்று மனதை தேற்றி கொண்டு அன்று இருக்கும் பரீட்சைக்கு தயாராக தொடங்கினாள்.
படித்து கொண்டிருந்தவள் நேரத்தை பார்க்க அதுவோ... நான்கை காட்டியது "அச்சச்சோ இவ்வளவு நேரம் ஆகிடுச்சா... அஞ்சு மணிக்கு எக்ஸாம் தொடங்கிடுமே சட்டுனு ரெடி ஆகிட்டு பாஸ்கர் அண்ணாக்கு கால் பண்ணணும்..." என்று அவசரமாய் தயாராக தொடங்கினாள்... எவ்வளவு வேகமாக தயாராகியும் இருபது நிமிடங்களுக்கு மேலாகவே எடுத்துக்கொண்டது....
"ச்சே... உனக்கு அறிவே இல்லடி ரம்யா டைம் பாக்காம இப்படித்தான் உக்காந்திருப்பியா?...." என்று தனக்கு தானே திட்டிக்கொண்டு பாஸ்கர் நம்பருக்கு அழைக்க அழைப்பு செல்லவில்லை... மாறாக "இந்த அழைப்பினை தொடர்வதற்கு உங்கள் கணக்கு மிகுதி போதுமானதாக இல்லை" என்ற இயந்திர குரல் தான் கேட்டது....
"இந்த நேரம் இதுவும் சதி பண்ணுதே.... சரி மலரக்கா கிட்ட போன் பண்ண சொல்லுவோம்" என ஒருவீடு தள்ளி இருக்கும் மலரின் வீட்டுக்கு செல்ல அதுவோ வெளிப்பாக்கம் பூட்டு போடப்பட்டிருந்தது.... "எங்க போச்சு இந்த மலரக்கா.... ஊருக்கு போக திங்ஸ் வாங்கணும்னு சொல்லிட்டு இருந்திச்சே அதுக்கு போயிருக்கும் போல..... இன்னைக்கு நமக்கு கிளாஸ் கட்டு தான்...." என்று தனக்கு தானே பேசியவாறு வீட்டை அடைந்தாள்....
சரி உடையையாவது மாற்றுவோமென தன் அறைக்குள் நுழைந்தவளுக்கு முன்னே இருந்த கணினியை பார்த்ததும் சட்டென்று மூளையில் மின்னல் வெட்டியதும் பாய்ந்து சென்று கணினியை உயிர்பித்தாள்....
இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு தான்... ஒரு ஆர்வத்தில் மலரிடம் சொல்லி பேஸ்புக் வாட்ஸாப் என அவளும் புதிதாய் சமூக வளையதளங்களுக்குள் நுழைந்து கொண்டாள்... வயதின் ஆர்வத்தால் அவளும் உடனடியாக நச்சரிக்க அன்றே மலரும் அவளுக்கு பேஸ்புக்கில் வீடியோ பார்க்க... வாட்ஸாப்பில் மெஜேஸ் அனுப்ப, அழைப்பு எடுக்க என்று சொல்லி கொடுத்தும் இருந்தாள்...
இன்று பாஸ்கருக்கு இதிலிருந்து அழைப்பு எடுக்கலாம் என்பதை கணக்கிட்டு தான் கணினியை உயிர்ப்பித்திருந்தாள்.... மெல்ல வேண்டுதலோடு பாஸ்கரின் எண்ணிற்கு அழைப்பை விடுக்க, அவள் கெட்ட நேரமோ என்னவோ அழைப்பு சென்றது... வாய்ஸ் காலுக்கு பதிலாக வீடியோ கால் ஓன் செய்ய பட்டிருந்தது... முதல் முறை என்பதால் அவளுக்கும் அதைபற்றி போதிய விளக்கம் இருக்கவில்லை....
"என்ன பாஸ்கர்... எப்படி இருக்கு..."
"சொர்க்கம் தம்பி...."
"ம்ம்ம் அதே தான் நாங்க மூனு பேரும் சொன்னோம்... எங்க கேட்ட நீ, ஃபர்ஸ்ட் டைம் வேணான்னு ரொம்ப தான் பிகு பண்ணியே.... " என்றான் ஒருவர்
"இப்படி ஒரு சொர்க்கம் இருக்குனு தெரியாம போய்டிச்சே தம்பி...."
"இதுகூட ஒரு குட்டியும் இருந்தா... நெஜமாவே சொர்க்கலோகம் தான்..." என்றான் இன்னொருவர்..
"வனஜாவ கூப்பிடட்டுங்களா?..."
"அவ ஓல்ட் பீஸ்.... ப்ரஷா ஏதும் சிக்குமா?... என்றான் கண்ணில் ஆர்வம் மின்ன மூன்றாவதாய் இருந்தவன்
"இங்க அப்படி இல்லைங்களே... நீங்க பெரிய எடத்து பசங்க உங்களுக்கு தோதா இங்க அவ ஒருத்தி தான் பக்கத்துல தொழில்ல இருக்கா... மத்தத்துங்க எல்லாம் எனக்கே சகிக்காது.... எதுக்கும் வனஜா கிட்ட விசாரிச்சு பாக்குறேன் இந்த தடவ கொஞ்சம் அவளையே சமாளிச்சுக்கோங்க..."
இவர்கள் நால்வர் கூட்டணி சமீபத்தில் உருவானது தான்.... போதை பொருள் பாவனைக்கு எந்த தொந்தரவும் இல்லாத ரகசிய இடம் தேடி திரிந்த முப்பது வயது நிரம்பிய மூன்று பணக்கார வாரிசுகளின் கண்களில் மாட்டியவன் தான் பாஸ்கர்.... அதன் விளைவு கடந்த இரண்டு மாதங்களாக, அந்த ஊர் எல்லையில் காட்டுக்குள் உடைந்த பங்களா போன்ற இடமும் போதையும் மாதுவும் இவர்கள் கைவசமானது... ஆரம்பத்தில் வெறும் பணதுக்காக பார்வையாளராக இருந்த பாஸ்கர் இப்போது போதையின் பிடியில்.... அவனுக்கும் ஆரம்பத்தில் இருந்தே ஆசை தான்.. அது தான் இவர்களுக்கு உதவவும் முன் வந்ததும் கூட....
வனஜாவுடன் பேச அழைபேசியை எடுக்கவும் அவனுக்கு ரம்யாவிடம் இருந்து அழைப்பு வரவும் சரியாக இருந்தது...
"என்ன இந்த பொண்ணு இப்போ வீடியோ கால் பண்ணுது...." என்ற யோசனையுடன் எடுக்க...
"ஐ பாஸ்கர் அண்ணா தெரியுறாங்க..." என்று அந்த பக்கம் அவள் சந்தோஷத்தில் கூச்சலிட அங்கிருக்கும் மற்ற மூவருக்கும் கேக்கவே செய்தது... எட்டி அவளை பார்த்த கண்களிலோ ஆர்வம் இதனை எதையும் உணராமல் பலியாக காத்திருந்தது அந்த ஜீவன்...
"பாஸ்கர் அண்ணா.. நான் ரம்யா... கிளாஸ் போகணும்ணா.... அஞ்சு மணிக்கு போகணும் கொஞ்சம் சீக்கிரம் வரீங்களா?..."
"அச்சோ இப்போ முடியாதே தங்கச்சிமா.... வேற வேலையா வெளியே இருக்கேன்..."
"அண்ணா ப்ளீஸ்ணா எக்ஸாம் இருக்கு... ராமுவும் இல்ல..." என்றாள் கெஞ்சலாக
மீண்டும் மறுக்க போனவனை தடுத்து அந்த மூவரில் ஒருவன் அமோதிக்குமாறு தலை அசைத்தான்... அதில் குழப்பதுடன் "சரிமா வறேன் வெயிட் பண்ணு.." என்று அழைப்பை துண்டித்தான்....
அதான் பின் அவர்களிடம் என்னவென்று வினவ அவர்கள் மூவரும் சொன்ன சேதியில் தலையில் இடி விழாத குறைதான் அவனுக்கு.... முதலில் பிடிவாதமாய் மறுத்தவன் அவர்கள் காட்டிய ஆசையில் கண்கள் ஒளிரவே செய்தது இருந்தும் பயம் விட்டபாடில்லை...
"தம்பி அந்த பொண்ணு தாத்தா போலீஸ்..."
"என்னவா இருக்காரு..."
"கான்ஸ்டபிள்..."
"ச்சே இதுக்கு தான் இவ்வளவு பயந்தியா... நாங்க யாருனு தெரியும்ல... கான்ஸ்டபிளுக்கெல்லாம் பயப்படுற... ஒரு கெழவன் தான இருக்கான் பிரச்சனை வராது... அவங்களா சொன்னா தான... சொல்லாம பண்ணிடுவோம்... வீடியோ எடுத்து நெட்ல போடுவோம்னு சொன்னா தன்னால அடங்க போறாங்க...." என்றதும் அறை மனதாய் சம்மதித்தான்... அதன் பின்னர் சிறிது நேரத்தில் அவளை அங்கே அழைத்து வந்திருந்தான்
"ஏதோ பொருள தூக்கணும்னு சொன்னீங்களே எங்க இருக்குணா?.. தூக்கிட்டு சீக்கிரம் போவோமா?... எக்ஸாம்க்கு லேட்டாகுது..." என்றாள் சுற்றியும் நோட்டம் விட்டு
"எக்ஸாம் தான சிறப்பா எழுதுவோம்.... எங்க பெர்பார்மன்ஸுக்கு நீ தான் மார்க்ஸ் போடணும்..." என்று ஒருவன் வர மற்ற இருவரும் கூடவே வந்தனர்
அதில் பயத்துடன் பாஸ்கரை திரும்பி பார்க்க அவன் அவளது கையை பிடித்துக்கொண்டான்..
"வாங்கண்ணா போவோம்" என்றாள் அவளும்... தன்னை இங்கிருந்து அழைத்து செல்லத்தான் அவன் தன் கையை பிடித்தான் என எண்ணி... ஆனால் அவனோ அவள் கைகள் இரண்டையும் ஒன்று சேர காட்டினான்
"அண்ணா..." என்றவள் அதிர்ச்சியில் வேறொன்றும் பேசவில்லை....
அதன் பின் அவளுக்கு நடந்தது கொடூரம் தான்.... பாஸ்கர் வீடியோ எடுக்க மற்ற மூவரும் ஒரே நேரத்தில் தங்கள் ஆளுமையை அந்த சிறு பெண்ணிடம் காட்ட தொடங்க அவள் அழுகுரல் அந்த கானகத்தை தாண்டி யாருக்கும் கேட்க வாய்ப்பில்லாமல் போனது தான் துரதிஷ்டம்....
அவர்கள் எடுத்துக்கொண்ட போதை மருந்தின் வீரியமும் கூடி இருக்க... கொடூர மிருகத்தை விட மோசமாக மூவரும் அவளை வன்மையாக மீண்டும் மீண்டும் ஆட்கொண்டனர்... வீடியோ எடுத்துகொண்டிருந்த பாஸ்கரின் நிலை எப்போதடா தனக்கு நேரம் தருவார்கள் என்றே இருந்தது.... ஆரம்பத்தில் இருந்த பயம் சிறிதும் இப்போது இருக்கவில்லை.... தெரிந்தால் பார்த்துக்கொள்ளலாம்... இப்போது ஆசை தீர அனுபவிக்கவே அவன் கேடுகெட்ட மனம் எண்ணியது... மனைவியும் இல்லாமல் போனது அவனுக்கு வாய்ப்பாய் அமைந்தது..
கொடூர வேட்டையின் பின் மூவரும் எழுந்து கொள்ள.. இப்போது பாஸ்கருக்கு வாய்ப்பு கிடைத்தது.. ரம்யாவின் நிலையோ பரிதாபம் சத்தமாக கத்த கூட சக்தி இல்லாமல் வாடிய கொடியாய் கிடந்தாள்.. மூன்று வளர்ந்த எருமைகளை தாங்க அந்த சிறு உடலில் வலிமை இருக்குமா என்ன.. அவள் இதழில் "ராமு" என்ற முனங்கள் தொடர்ந்து வந்துகொண்டே இருந்தது... அவள் அறிந்த ஹீரோ அவர் தானே... வர மாட்டாரா, வந்து இந்த வேதனையிலிருந்து காப்பாற்றி விட மாட்டாரா என்ற நப்பாசை தான்.. சிறிதாய் தொட்டாலே வலிக்கும் என்று அழுபவள்.. இன்றோ வலிகளை ரணமாய் போர்த்திக்கொண்டாள்...
இப்போது இன்னொருவன் வீடியோ எடுக்க பாஸ்கர் அவள் மீது.... அருவெறுப்பு தாங்கவில்லை அவளுக்கு.... சிறுது நேரம் செல்ல மற்ற இருவரும் அவனோடு இணைந்து கொண்டனர்.... வாழ்க்கையை வெறுத்த கனங்கள் அவை.... உடலுறவு என்பதை வலிக்க வலிக்க அறிய கூடிய வயதா இது.... அந்த இரவு முழுவதும் அவர்கள் ஆசைக்கு அவள்.... கடவுள் உயிரையேனும் காப்பேன் என சபதம் எடுத்தாரோ என்னவோ உயிரை மட்டும் போக விடவில்லை.... கடவுளின் இந்த செயலுக்கு காரணம் என்னவோ??...
நன்றாக விடிந்தும் கண்களை மூடாமல் அப்படியே படுத்திருந்தாள் அவள். இப்போதுதான் விட்டிருந்தனர் அவளை.... கண்கள் மட்டும் தான் செயற்படுவது போல் உடம்பு மரத்து போய் இருந்தது... உடலை மறைக்க கூட கைகள் ஒத்துழைக்கவில்லை.... விடிந்ததும் அறியாமல் நால்வரும் மயக்கத்தில்...
அப்போதுதான் முழித்துகொண்ட ஒருவனின் பார்வை அவள் உடலில் தான் மேய்ந்தது.... அந்த போதை போதாமல் அந்த வீடியோவை பார்க்க ஆசை வர சற்று தள்ளி படுத்திருந்த பாஸ்கரை தட்டி எழுபினான்... வீடியோ எடுக்கப்பட்டது பாஸ்கரனின் தொலைபேசியில் தானே...
"பாஸ்கர்..."
"ம்ம்ம்..."
"அந்த வீடியோ எனக்கு அனுப்பு.." என்றான்
அவனும் தூக்க கலக்கத்தில் மூவருக்குமாய் தட்டு தடுமாறி அனுப்ப... சாட் லிஸ்டில் முதலாவதாய் இருந்த அவள் எண்ணுக்கும் அனுப்பப்பட்டது... இதை அறியாதவன் தொலைபேசியை போட்டுவிட்டு மீண்டும் கண்களை மூடிய வண்ணம் கால்களை சற்று வேகமாக அசைக்க தொலைபேசி அங்கு மூலையிலிருந்த உடைந்த மேசையின் அடியில் போய் ஒழிந்துகொண்டது....
மதியம் ஆனதும் தான் மூவரும் நன்றாக முழித்துக்கொண்டனர்.... இதற்கு மேல் இங்கிருப்பது நல்லதல்ல என்பதால் விரைவாக தயாராகினர்... அவள் ஆடையை அணிவித்தது கூட பாஸ்கர் தான்.... அணிவிக்கும் போதே அவன் கைகள் அவள் உடம்பில் ஊரவே செய்தது.. அதனை உணர்ந்த இன்னொருவன்..
"என்ன பாஸ்கர் நேத்து வேணா வேணான்னு பயந்துட்டு இப்போ இப்படி தடவுற...."
"சும்மா அள்ளுது தம்பி... வனஜா எல்லாம் என்ன.... இப்போ தான் புரியுது நீங்க ஏன் புதுசா இளசா கேட்டீங்கனு.... இப்படி அனுபவிக்கணும்னா மாட்டிக்கிட்டாலும் பரவாயில்ல..."
அன்று மதிய உணவுக்காக கேன்டீன் நுழைந்தவளையே எல்லோர் பார்வையும் வட்டமிட்டது... சாதாரணமாகவே அழகாய் இருப்பவள் தான்... ஆனால் இன்று நேவி ப்ளூ கலர் சாரியும் அதில் அள்ளி தெளிக்கப்பட்டிருந்த இளம் சிவப்பு நிற ரோஜா பூக்களும், ஒன்றோடு ஒன்று பிணைந்த கொடிகளாய் அவளை சுற்றி பின்னப்பட்ட பூ பந்தல் போல மேலும் அவளை தேவதையாகவே காட்டியது..... முகத்தில் பெரிதாய் எந்த ஒப்பனையுமின்றி சாதாரணமாக தூக்கி போடப்பட்டிருந்த கொண்டை கூட அவளுக்கு இன்று பாந்தமாய் பொருந்தி இருந்தது....
இன்று மனது சரி இல்லை என்பதால் காலையில் கோவில் சென்றவள் அதே புடவைவுடனே வேலைக்கும் வந்திருந்தாள்.... நெற்றியில் இடப்பட்ட சந்தன கீற்றும் கூட அழியாமல் அப்படியே ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது.. இன்று அனைவரின் பார்வையும் அவளுக்கு ஒரு வித அசௌகரியத்தையே கொடுத்தது.. இருந்தும் அதை புறம் தள்ளியவள் சென்று ஒரு டேபிளில் அமைதியாய் அமர்ந்தாள்.... ஆனால் உணவுதான் உள்ளே இறங்குவேனா என சண்டிதனம் செய்தது..
வெளியில் இத்தனை அழகாய் அமைதியாய் அவள் முகம் இருக்க அதற்கு நேரேதிராய் அவள் மனம் கொதித்துக்கொண்டிருந்தது....
ரம்யாவின் நிலை அவளை மேலும் மனதளவில் உடைத்திருந்தது.... இன்று அதற்கான முடிவு என்கயில் ஒரு வித நிறைவு மனதை சூழ்ந்து கொண்டது... யோசனையுடனே அமர்ந்திருந்தவளை கலைத்தது ஒரு குரல்....
"ஹாய் அதிரல்.... இன்னைக்கு புடவைல கலக்குறீங்க.... ஸ்வீட் சப்ரைஸா எனக்கு.... இன்னைக்கு நான் வரபோறது முன்னாடியே தெரிஞ்சிடிச்சா என்ன?...." என்ற விஷ்வாவை பார்த்து விழித்தவள்
"ஹலோ விஷ்வா.... எங்கேயும் போயிருந்தீங்களா என்ன?... சாரி நான் நோட் பண்ணல..."
"இதுக்கு என்ன நீங்க செருப்பாலயே அடிச்சிருக்கலாம்... என்னோட ப்ரசென்ஸ் இல்லைனு கூடவா தெரியல.... கிரேட் இன்சல்ட் விஷ்வா உனக்கு.... விடு விடு உனக்கென்ன புதுசா..." என்று தன்னை கேட்டுக்கொண்டவன் "லஞ்ச் என்ன அதிரல்?.." என அவளிடம் முடித்தான்...
"ரசம் சாதம் தான்...."
"எங்களுக்கெல்லாம் இல்லையா"
"எடுத்துக்கோங்க விஷ்வா...." என்று அவளுக்கு இருந்ததில் பாதியை பிலேட்டுக்கு மாற்றி கொடுத்தாள்
"ப்ப்பா.... செம டேஸ்டா இருக்கு அதி.... ஆள் தான் அழகா இருக்கீங்கனு பார்த்தா சமையலும் அள்ளுது..." என்றவாறு உண்டவனை பார்க்கையில் ஒரு வித எரிச்சல் பரவுவதை தடுக்க முடியவில்லை அவளால்... அவளின் சமையல் லட்சணம் அவளுக்கு தெரியாதா என்ன? ஏதோ பசிக்கு வயிற்றில் போடுவதற்காகவே செய்யும் சமையல் அவளுடையது.... அவளுக்கு மட்டும் சமைப்பதாலோ என்னவோ பெரிதாய் ஈடுபாடு இருப்பதில்லை..... இன்றோ அவள் மனநிலைக்கு ஏதோ ஒன்றை சாப்பிட வேண்டுமே என எடுத்து வந்திருந்தாள்...
"அப்பறம் அதி எங்க போனேன்னு கூடவா கேக்க மாட்டீங்க??? நீங்க கேட்கலனாலும் நானே சொல்லுவேன்.... அம்மாவ பாக்க ஊருக்கு போயிருந்தேன்... "
"அப்படியா.... அம்மா எப்படி இருக்காங்க..." என்று விசாரித்தாள் ஒரு போமாலிடிக்காக.....
"அவங்களுக்கென்ன நல்லா இருக்காங்க.... என்ன தான் எப்போ கல்யாணம் பண்ணிக்க போறான்னு கேட்டு டாச்சர் பண்ணுறாங்க...."
"ஓஓ.... ஓகே விஷ்வா நான் கிளம்புறேன்... கொஞ்சம் ஒர்க் இருக்கு.... நீங்க லஞ்ச் முடிச்சிட்டு வாங்க..." என்றாள் தப்பித்து ஓடுவதை போல்... உண்மையில் அவளுக்கு வேலை இருந்தது தான்... புகழ் அவளை ஓரிடத்துக்கு அழைத்து செல்ல வருவதாக மெசேஜ் செய்திருந்தான்....
"நாமளும் லவ் சொல்லி கரெக்ட் பண்ணுவோம்னா சிக்க மாட்டேங்குறாளே.... பாப்போம் எவ்வளவு நாளைக்குனு...." என்று எண்ணியவன் சாப்பிட தொடங்கினான்.... அவன் காதல் அவளிடத்தில் செல்லாது என்பதை என்று உணர்வானோ??....
இன்று ஐஜி உடனான சந்திப்பு இருப்பதால் குறித்த நேரத்துக்கு முன்பே அலுவலகத்துக்கு முன் நின்றிருந்தான் நிலவன்... அடுத்து அவனுக்கான அழைப்பு வர உள்ளே நுழைந்தவன் எதிரே இருந்தவரை பார்த்து புன்னகைத்து மரியாதையுடன் சலூட் அடித்தபடி பார்வையை திருப்ப அங்கே, பாலமுரளி கிருஷ்ணன் இன்ஸ்பெக்டர் ஜெனரல் ஒப் போலீஸ் என ஆங்கில பெரிய எழுத்தில் எழுதப்பட்ட பெயர் பலகை மேசையில் வைக்கப்பட்டிருந்தது.
அவனுக்கு அவர் பதவி நிலை மீதும் அவர் மீதும் பெரிய மரியாதை இருந்தது.... போலீஸ் ட்ரைனிங் காலத்திலிருந்தே அவர் தான் அவனது ரோல் மாடல் என்று கூட சொல்லலாம், அந்த அளவுக்கு நல்ல மனிதரும் கூட... நேர்மையானவர் அதனாலேயே பல பிரச்சனையை தினம்தோறும் சந்திப்பவர்... எந்த காரணத்துக்கும் நேர்மையை விலை பேசாதவர்... இவரிடம் இருக்கும் நேர்மை அனைவரிடமும் இருந்தால் போதும் நாடே கலையெடுத்த நெல் வயல் தான் என்பதே நிலவனின் எண்ணம்..... யோசனையில் இருந்தவனை கலைத்தது அவர் குரல்...
"ஹலோ யங் மேன்... என்ன யோசனை... அடுத்து எப்போ இந்த கிழவன விரட்டிட்டு இந்த இடத்துக்கு வர்றதுனு யோசனையா...." என்றார் சிரிப்புடன்....
"ஐயோ சார்.... உங்க இடத்துக்கு நீங்க மட்டும் தான் கெத்து.... நான் எல்லாம் செட் ஆகமாட்டேன்...." என்றான் கைகளை தூக்கி சரண்டர் என்ற வண்ணம்....
"அது சரி எஸ்கேப் ஆகுறதுக்காக புகழ்ந்து பேசுற போல தெரியுதே.... மரியாதை போதும்... உக்காருங்க மிஸ்டர் நிலவன்.... "
"சார் உங்ககிட்ட முக்கியமான விஷயம் ஒன்னு பேசணும்..."
"இத தான் போன்லேயே சொன்னீங்களே நிலவன்... இன்பாக்ட் நானும் உங்கள மீட் பண்ணனும்னு நெனச்சிருந்தேன்.. அத இன்னொரு நாள் பேசலாம்... இப்போ நீங்க வந்ததுக்கான காரணம் என்னனு சொல்லுங்க...."
"கண்டிப்பா பேசலாம் சார்... இது கொஞ்சம் சென்சிடிவான இஸு... எனக்கு தெரிஞ்ச ஒரு பொண்ணு..." என ஆரம்பித்தவன் ஆதி முதல் அந்தம் வரை சொல்லி முடித்து... தன்னுடைய திட்டத்தையும் சேர்த்தே சொல்ல அவரிடன் ஆழ்ந்த மௌனம்....
"உங்களுக்கு என் முழு சப்போர்ட் இருக்கு... நீங்க நினச்ச மாதிரியே செய்ங்க... எந்த பிரச்சனை வந்தாலும் பாத்துக்கலாம்...."
"ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்..."
"தேங்க்ஸ் சொல்லி எல்லா புண்ணியத்தையும் நீங்களே எடுத்துக்கலாம்னு நினைக்கிறீங்களா??... நெவர் எங்களுக்கும் கொஞ்சம் மிச்சம் வைங்க..."
"சார் நீங்க செய்யாத நல்லதா... உங்க கூட போட்டி போட என்னால முடியாது..."
"அதையும் பாக்கலாம்... லஞ்ச் டைம் தாண்டிடிச்சு என்கூட சேர்ந்து சாப்பிட்டே போகலாமே நிலவன்..."
"தேங்க்ஸ் சார்... பட் முடிக்க வேண்டிய வேலைய முடிச்சா தான் சாப்பாட்ட பத்தி யோசிக்கவே முடியும்.... வேலைய முடிச்சிட்டு உங்களுக்கு இன்போர்ம் பண்ணுறேன் சார்...." என்று எழுந்தவன் சலூட் அடித்து வெளியேறினான்....
அந்த நாய்களுக்கான தீர்ப்பு அவர்களை பிடித்த அன்றே நிலவனின் கோர்ட்டில் எழுதப்பட்டிருந்தது.... அதுவும் தண்டனை மிக கொடூரமாக, பாதிக்கப்பட்டவள் கைகளாலேயே தண்டனை வழங்கப்பட வேண்டுமென்பது அதிரலின் வேண்டுகோள்... அதனாலேயே இந்த மூன்று நாட்களாக அவர்கள் உயிர் ஊசலாடி கொண்டிருக்கிறது. இன்று தண்டனையானது முழுமையாக
நிறைவேற்றப்பட்டுவிடும். இப்போது அவன் சென்று கொண்டிருப்பதும் அதற்காக தான்... மற்ற மூவரிடமும் தன் திட்டத்தை சொல்லி அவர்கள் யோசனையையும் அன்றே கேட்டிருந்தான்... செய்யவேண்டிய எல்லா ஏற்பாடும் இந்நேரத்திற்கு புகழால் முடிக்கபட்டிருக்கும்.....
சட்டப்படி அவர்களை தண்டித்திருக்க முடியும் ஆனால் அந்த காணொளியில் அவன் கண்டவை அவனை அசுரனாக மாற்றி இருந்தது.... ஒரு போலீஸ் அதிகாரியாக, ஆண்மகனாக பார்க்க கூடாதவை அவை... தாயுமாரவராக வளர்த்த அந்த பெரியவர் ஒரு நிமிடத்துக்கு மேல் பார்க்க முடியாமல் அழுத அழுகையை அவனால் மறக்க முடியுமா என்ன?... ஏன் எப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையையும் தைரியமாய் கையாலும் அவனுக்கே கண்களில் கண்ணீர் கசிந்திருந்ததே... தங்களுக்கே இந்த நிலை என்றால் பாதிக்கப்பட்ட அந்த குழந்தையின் நிலை...... இப்போது நினைத்தாலும் நெஞ்சம் கனத்தது அவனுக்கு.... யோசனையின் மத்தியிலே வாகனம் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தான் ஒரு அசுரவதையை நோக்கி.... பார்த்த சிறிய காட்சிக்கே இந்த முடிவு என்றால் உண்மையில் அதனை தாண்டியும் நிகழ்ந்திருந்ததே....
சரியாக இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு... அன்று ராமசாமி அவளுடன் பேசிவிட்டு வேலைக்கு சென்ற பிறகு "ராமு சொல்றதும் சரி தான, விசேஷ நேரம் நாம கூட போனா மலரக்கா கஷ்டப்படும்.... இன்னொரு நாள் பிரீயா இருக்கும் போது போகலாம்"
என்று மனதை தேற்றி கொண்டு அன்று இருக்கும் பரீட்சைக்கு தயாராக தொடங்கினாள்.
படித்து கொண்டிருந்தவள் நேரத்தை பார்க்க அதுவோ... நான்கை காட்டியது "அச்சச்சோ இவ்வளவு நேரம் ஆகிடுச்சா... அஞ்சு மணிக்கு எக்ஸாம் தொடங்கிடுமே சட்டுனு ரெடி ஆகிட்டு பாஸ்கர் அண்ணாக்கு கால் பண்ணணும்..." என்று அவசரமாய் தயாராக தொடங்கினாள்... எவ்வளவு வேகமாக தயாராகியும் இருபது நிமிடங்களுக்கு மேலாகவே எடுத்துக்கொண்டது....
"ச்சே... உனக்கு அறிவே இல்லடி ரம்யா டைம் பாக்காம இப்படித்தான் உக்காந்திருப்பியா?...." என்று தனக்கு தானே திட்டிக்கொண்டு பாஸ்கர் நம்பருக்கு அழைக்க அழைப்பு செல்லவில்லை... மாறாக "இந்த அழைப்பினை தொடர்வதற்கு உங்கள் கணக்கு மிகுதி போதுமானதாக இல்லை" என்ற இயந்திர குரல் தான் கேட்டது....
"இந்த நேரம் இதுவும் சதி பண்ணுதே.... சரி மலரக்கா கிட்ட போன் பண்ண சொல்லுவோம்" என ஒருவீடு தள்ளி இருக்கும் மலரின் வீட்டுக்கு செல்ல அதுவோ வெளிப்பாக்கம் பூட்டு போடப்பட்டிருந்தது.... "எங்க போச்சு இந்த மலரக்கா.... ஊருக்கு போக திங்ஸ் வாங்கணும்னு சொல்லிட்டு இருந்திச்சே அதுக்கு போயிருக்கும் போல..... இன்னைக்கு நமக்கு கிளாஸ் கட்டு தான்...." என்று தனக்கு தானே பேசியவாறு வீட்டை அடைந்தாள்....
சரி உடையையாவது மாற்றுவோமென தன் அறைக்குள் நுழைந்தவளுக்கு முன்னே இருந்த கணினியை பார்த்ததும் சட்டென்று மூளையில் மின்னல் வெட்டியதும் பாய்ந்து சென்று கணினியை உயிர்பித்தாள்....
இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு தான்... ஒரு ஆர்வத்தில் மலரிடம் சொல்லி பேஸ்புக் வாட்ஸாப் என அவளும் புதிதாய் சமூக வளையதளங்களுக்குள் நுழைந்து கொண்டாள்... வயதின் ஆர்வத்தால் அவளும் உடனடியாக நச்சரிக்க அன்றே மலரும் அவளுக்கு பேஸ்புக்கில் வீடியோ பார்க்க... வாட்ஸாப்பில் மெஜேஸ் அனுப்ப, அழைப்பு எடுக்க என்று சொல்லி கொடுத்தும் இருந்தாள்...
இன்று பாஸ்கருக்கு இதிலிருந்து அழைப்பு எடுக்கலாம் என்பதை கணக்கிட்டு தான் கணினியை உயிர்ப்பித்திருந்தாள்.... மெல்ல வேண்டுதலோடு பாஸ்கரின் எண்ணிற்கு அழைப்பை விடுக்க, அவள் கெட்ட நேரமோ என்னவோ அழைப்பு சென்றது... வாய்ஸ் காலுக்கு பதிலாக வீடியோ கால் ஓன் செய்ய பட்டிருந்தது... முதல் முறை என்பதால் அவளுக்கும் அதைபற்றி போதிய விளக்கம் இருக்கவில்லை....
"என்ன பாஸ்கர்... எப்படி இருக்கு..."
"சொர்க்கம் தம்பி...."
"ம்ம்ம் அதே தான் நாங்க மூனு பேரும் சொன்னோம்... எங்க கேட்ட நீ, ஃபர்ஸ்ட் டைம் வேணான்னு ரொம்ப தான் பிகு பண்ணியே.... " என்றான் ஒருவர்
"இப்படி ஒரு சொர்க்கம் இருக்குனு தெரியாம போய்டிச்சே தம்பி...."
"இதுகூட ஒரு குட்டியும் இருந்தா... நெஜமாவே சொர்க்கலோகம் தான்..." என்றான் இன்னொருவர்..
"வனஜாவ கூப்பிடட்டுங்களா?..."
"அவ ஓல்ட் பீஸ்.... ப்ரஷா ஏதும் சிக்குமா?... என்றான் கண்ணில் ஆர்வம் மின்ன மூன்றாவதாய் இருந்தவன்
"இங்க அப்படி இல்லைங்களே... நீங்க பெரிய எடத்து பசங்க உங்களுக்கு தோதா இங்க அவ ஒருத்தி தான் பக்கத்துல தொழில்ல இருக்கா... மத்தத்துங்க எல்லாம் எனக்கே சகிக்காது.... எதுக்கும் வனஜா கிட்ட விசாரிச்சு பாக்குறேன் இந்த தடவ கொஞ்சம் அவளையே சமாளிச்சுக்கோங்க..."
இவர்கள் நால்வர் கூட்டணி சமீபத்தில் உருவானது தான்.... போதை பொருள் பாவனைக்கு எந்த தொந்தரவும் இல்லாத ரகசிய இடம் தேடி திரிந்த முப்பது வயது நிரம்பிய மூன்று பணக்கார வாரிசுகளின் கண்களில் மாட்டியவன் தான் பாஸ்கர்.... அதன் விளைவு கடந்த இரண்டு மாதங்களாக, அந்த ஊர் எல்லையில் காட்டுக்குள் உடைந்த பங்களா போன்ற இடமும் போதையும் மாதுவும் இவர்கள் கைவசமானது... ஆரம்பத்தில் வெறும் பணதுக்காக பார்வையாளராக இருந்த பாஸ்கர் இப்போது போதையின் பிடியில்.... அவனுக்கும் ஆரம்பத்தில் இருந்தே ஆசை தான்.. அது தான் இவர்களுக்கு உதவவும் முன் வந்ததும் கூட....
வனஜாவுடன் பேச அழைபேசியை எடுக்கவும் அவனுக்கு ரம்யாவிடம் இருந்து அழைப்பு வரவும் சரியாக இருந்தது...
"என்ன இந்த பொண்ணு இப்போ வீடியோ கால் பண்ணுது...." என்ற யோசனையுடன் எடுக்க...
"ஐ பாஸ்கர் அண்ணா தெரியுறாங்க..." என்று அந்த பக்கம் அவள் சந்தோஷத்தில் கூச்சலிட அங்கிருக்கும் மற்ற மூவருக்கும் கேக்கவே செய்தது... எட்டி அவளை பார்த்த கண்களிலோ ஆர்வம் இதனை எதையும் உணராமல் பலியாக காத்திருந்தது அந்த ஜீவன்...
"பாஸ்கர் அண்ணா.. நான் ரம்யா... கிளாஸ் போகணும்ணா.... அஞ்சு மணிக்கு போகணும் கொஞ்சம் சீக்கிரம் வரீங்களா?..."
"அச்சோ இப்போ முடியாதே தங்கச்சிமா.... வேற வேலையா வெளியே இருக்கேன்..."
"அண்ணா ப்ளீஸ்ணா எக்ஸாம் இருக்கு... ராமுவும் இல்ல..." என்றாள் கெஞ்சலாக
மீண்டும் மறுக்க போனவனை தடுத்து அந்த மூவரில் ஒருவன் அமோதிக்குமாறு தலை அசைத்தான்... அதில் குழப்பதுடன் "சரிமா வறேன் வெயிட் பண்ணு.." என்று அழைப்பை துண்டித்தான்....
அதான் பின் அவர்களிடம் என்னவென்று வினவ அவர்கள் மூவரும் சொன்ன சேதியில் தலையில் இடி விழாத குறைதான் அவனுக்கு.... முதலில் பிடிவாதமாய் மறுத்தவன் அவர்கள் காட்டிய ஆசையில் கண்கள் ஒளிரவே செய்தது இருந்தும் பயம் விட்டபாடில்லை...
"தம்பி அந்த பொண்ணு தாத்தா போலீஸ்..."
"என்னவா இருக்காரு..."
"கான்ஸ்டபிள்..."
"ச்சே இதுக்கு தான் இவ்வளவு பயந்தியா... நாங்க யாருனு தெரியும்ல... கான்ஸ்டபிளுக்கெல்லாம் பயப்படுற... ஒரு கெழவன் தான இருக்கான் பிரச்சனை வராது... அவங்களா சொன்னா தான... சொல்லாம பண்ணிடுவோம்... வீடியோ எடுத்து நெட்ல போடுவோம்னு சொன்னா தன்னால அடங்க போறாங்க...." என்றதும் அறை மனதாய் சம்மதித்தான்... அதன் பின்னர் சிறிது நேரத்தில் அவளை அங்கே அழைத்து வந்திருந்தான்
"ஏதோ பொருள தூக்கணும்னு சொன்னீங்களே எங்க இருக்குணா?.. தூக்கிட்டு சீக்கிரம் போவோமா?... எக்ஸாம்க்கு லேட்டாகுது..." என்றாள் சுற்றியும் நோட்டம் விட்டு
"எக்ஸாம் தான சிறப்பா எழுதுவோம்.... எங்க பெர்பார்மன்ஸுக்கு நீ தான் மார்க்ஸ் போடணும்..." என்று ஒருவன் வர மற்ற இருவரும் கூடவே வந்தனர்
அதில் பயத்துடன் பாஸ்கரை திரும்பி பார்க்க அவன் அவளது கையை பிடித்துக்கொண்டான்..
"வாங்கண்ணா போவோம்" என்றாள் அவளும்... தன்னை இங்கிருந்து அழைத்து செல்லத்தான் அவன் தன் கையை பிடித்தான் என எண்ணி... ஆனால் அவனோ அவள் கைகள் இரண்டையும் ஒன்று சேர காட்டினான்
"அண்ணா..." என்றவள் அதிர்ச்சியில் வேறொன்றும் பேசவில்லை....
அதன் பின் அவளுக்கு நடந்தது கொடூரம் தான்.... பாஸ்கர் வீடியோ எடுக்க மற்ற மூவரும் ஒரே நேரத்தில் தங்கள் ஆளுமையை அந்த சிறு பெண்ணிடம் காட்ட தொடங்க அவள் அழுகுரல் அந்த கானகத்தை தாண்டி யாருக்கும் கேட்க வாய்ப்பில்லாமல் போனது தான் துரதிஷ்டம்....
அவர்கள் எடுத்துக்கொண்ட போதை மருந்தின் வீரியமும் கூடி இருக்க... கொடூர மிருகத்தை விட மோசமாக மூவரும் அவளை வன்மையாக மீண்டும் மீண்டும் ஆட்கொண்டனர்... வீடியோ எடுத்துகொண்டிருந்த பாஸ்கரின் நிலை எப்போதடா தனக்கு நேரம் தருவார்கள் என்றே இருந்தது.... ஆரம்பத்தில் இருந்த பயம் சிறிதும் இப்போது இருக்கவில்லை.... தெரிந்தால் பார்த்துக்கொள்ளலாம்... இப்போது ஆசை தீர அனுபவிக்கவே அவன் கேடுகெட்ட மனம் எண்ணியது... மனைவியும் இல்லாமல் போனது அவனுக்கு வாய்ப்பாய் அமைந்தது..
கொடூர வேட்டையின் பின் மூவரும் எழுந்து கொள்ள.. இப்போது பாஸ்கருக்கு வாய்ப்பு கிடைத்தது.. ரம்யாவின் நிலையோ பரிதாபம் சத்தமாக கத்த கூட சக்தி இல்லாமல் வாடிய கொடியாய் கிடந்தாள்.. மூன்று வளர்ந்த எருமைகளை தாங்க அந்த சிறு உடலில் வலிமை இருக்குமா என்ன.. அவள் இதழில் "ராமு" என்ற முனங்கள் தொடர்ந்து வந்துகொண்டே இருந்தது... அவள் அறிந்த ஹீரோ அவர் தானே... வர மாட்டாரா, வந்து இந்த வேதனையிலிருந்து காப்பாற்றி விட மாட்டாரா என்ற நப்பாசை தான்.. சிறிதாய் தொட்டாலே வலிக்கும் என்று அழுபவள்.. இன்றோ வலிகளை ரணமாய் போர்த்திக்கொண்டாள்...
இப்போது இன்னொருவன் வீடியோ எடுக்க பாஸ்கர் அவள் மீது.... அருவெறுப்பு தாங்கவில்லை அவளுக்கு.... சிறுது நேரம் செல்ல மற்ற இருவரும் அவனோடு இணைந்து கொண்டனர்.... வாழ்க்கையை வெறுத்த கனங்கள் அவை.... உடலுறவு என்பதை வலிக்க வலிக்க அறிய கூடிய வயதா இது.... அந்த இரவு முழுவதும் அவர்கள் ஆசைக்கு அவள்.... கடவுள் உயிரையேனும் காப்பேன் என சபதம் எடுத்தாரோ என்னவோ உயிரை மட்டும் போக விடவில்லை.... கடவுளின் இந்த செயலுக்கு காரணம் என்னவோ??...
நன்றாக விடிந்தும் கண்களை மூடாமல் அப்படியே படுத்திருந்தாள் அவள். இப்போதுதான் விட்டிருந்தனர் அவளை.... கண்கள் மட்டும் தான் செயற்படுவது போல் உடம்பு மரத்து போய் இருந்தது... உடலை மறைக்க கூட கைகள் ஒத்துழைக்கவில்லை.... விடிந்ததும் அறியாமல் நால்வரும் மயக்கத்தில்...
அப்போதுதான் முழித்துகொண்ட ஒருவனின் பார்வை அவள் உடலில் தான் மேய்ந்தது.... அந்த போதை போதாமல் அந்த வீடியோவை பார்க்க ஆசை வர சற்று தள்ளி படுத்திருந்த பாஸ்கரை தட்டி எழுபினான்... வீடியோ எடுக்கப்பட்டது பாஸ்கரனின் தொலைபேசியில் தானே...
"பாஸ்கர்..."
"ம்ம்ம்..."
"அந்த வீடியோ எனக்கு அனுப்பு.." என்றான்
அவனும் தூக்க கலக்கத்தில் மூவருக்குமாய் தட்டு தடுமாறி அனுப்ப... சாட் லிஸ்டில் முதலாவதாய் இருந்த அவள் எண்ணுக்கும் அனுப்பப்பட்டது... இதை அறியாதவன் தொலைபேசியை போட்டுவிட்டு மீண்டும் கண்களை மூடிய வண்ணம் கால்களை சற்று வேகமாக அசைக்க தொலைபேசி அங்கு மூலையிலிருந்த உடைந்த மேசையின் அடியில் போய் ஒழிந்துகொண்டது....
மதியம் ஆனதும் தான் மூவரும் நன்றாக முழித்துக்கொண்டனர்.... இதற்கு மேல் இங்கிருப்பது நல்லதல்ல என்பதால் விரைவாக தயாராகினர்... அவள் ஆடையை அணிவித்தது கூட பாஸ்கர் தான்.... அணிவிக்கும் போதே அவன் கைகள் அவள் உடம்பில் ஊரவே செய்தது.. அதனை உணர்ந்த இன்னொருவன்..
"என்ன பாஸ்கர் நேத்து வேணா வேணான்னு பயந்துட்டு இப்போ இப்படி தடவுற...."
"சும்மா அள்ளுது தம்பி... வனஜா எல்லாம் என்ன.... இப்போ தான் புரியுது நீங்க ஏன் புதுசா இளசா கேட்டீங்கனு.... இப்படி அனுபவிக்கணும்னா மாட்டிக்கிட்டாலும் பரவாயில்ல..."
Last edited:
