அத்தியாயம் 15
இவர்களை மட்டும் எடுத்திருக்கேனு நினைக்க வேண்டாம்…
உங்களுக்கு குடுக்குறதுல நல்லா ஒர்க் பண்ணுங்க… எல்லாமே என் கவனதுக்கு வரும்… நெஸ்ட் ப்ராஜெக்ட் நா எடுக்கும் போது, உங்க பேர்ஃபார்மன்ஸ் பாத்து செலக்ட் பண்ணுவேன்… சோ, டோன்ட் கெட் டிசப்பாயிண்ட்மெந்த்… ஆல் தே பெஸ்ட் கைஸ்.. என கூறி அவர்களிடம் விடை பெற்று… இவர்கள் மூவரையும் பின்னால் வரும்படி அழைத்தான்…
பலி கொடுக்கப்படும் ஆடுகளின் முகம் போலவே இருந்தது வசுவின் முகமும் விக்ரமின் முகமும்..
இவர்கள் இருவருக்கும் டாப் ப்ராஜெக்ட்ஸ் புடிக்கவில்லை..
விக்ரம் கொஞ்சம் ஜாலி பேர்வழி… அதற்காக அறிவு இல்லை என்பது இல்லை.. கொஞ்சம் ஜாலிஆஹ் இருக்கனும்… டாப் ப்ராஜெக்ட் அப்டினா உயிரை குடுத்து உழைக்கனும்…ஒர்க் லைப் பேலன்ஸ் பண்ண முடியாதேங்கிற கடுப்பு அவனுக்கு….
வசுவிற்கு தேவ் கூட ஒர்க் பண்ண பிடித்தம் இல்லை..
சந்தோசமாய் அவன் பின்னே நடந்த ஒரே ஜீவன் “காவ்யா” மட்டுமே…!!
அவன் ப்ராஜெக்ட் ஒர்க் பண்ணபோற டீம் ஒரு கான்பிறேன்ஸ் ரூமில் இருந்தார்கள்…
இவன் இவர்கள் மூன்று பேரையும் முதலில் அவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திவிடலாம் என்றெண்ணி அந்த கான்பிறேன்ஸ் ரூமிற்கு வழி நடத்தினான்…
இவன் உள்நுழைந்தும்…எதாவது ப்ராஜெக்ட் பத்தின அப்டேட் இருக்குமோ என அவனை பார்த்தார்கள்.. அவனோ “ஹாய், கைஸ்.. அவர்கள் மூன்று பேரையும் கை காட்டி.. தே ஆர் நியூ ஜோயினிஸ் அண்ட் வி ஹவ் டெப்லாய்ட்(deployed) இன் அவர் ப்ராஜெக்ட்” என அறிமுகப்படுத்தினான்…
டீம் மொத்தமும் அவன் கை காட்டிய திசையை பார்த்தது…
நியூ ஜோயினிஸ்னு சொல்றாரு அப்புறம் ஏன் இந்த டாப் ப்ராஜெக்ட்ல டேக் பன்னிருக்காரு என்று தோன்றமல் இல்லை…
மேலும் சிலரின் எண்ணங்களோ… இவர்கள் ரொம்ப திறமைவாய்ந்தவர்களோ.. நம்மளையும் முந்தி மேலே வந்துவிடுவார்களோ…விட கூடாது என கங்கணம்கட்டிக்கொண்டும் சிலர்….
டீம் மேனேஜர் முன் வந்து “வெல்கம் கைஸ், வி ஆர் கிளாட் டு சீ யூ ஆல்” இன்முகத்துடன் வாழ்த்தினார்…
“தேங்க்ஸ்” என காவ்யா வாயெல்லாம் பல்லாக கூறினாள்…
ஒன் வீக் ட்ரைனிங் அல்லோகேட் பண்ணிருக்கேன்…
மித்ரன்.. அவர் தான் அந்த டீம் மேனேஜர்…
மித்ரன், இன்னிக்கு நா செஷன் எடுக்குறேன்… நாளைல இருந்து பிரேம் டீம் மெம்பெர்ஸ் ப்ளீஸ் புள் எனி ஒன் அண்ட் பிளான் அக்கௌர்டிங்கிலி(from team members please pull anyone and plan accordingly) டீம் மெம்பெர்ஸ் பார்த்து, அவங்க மூன்று பேரும் புதுசு சோ கொஞ்சம் கையேடு(guide) பண்ணிக்கோங்க… அறிவுரைத்தினான்..
பின்னர், அவர்கள் மூவரையும் அழைத்து கான்பிறேன்ஸ் ரூமிற்கு வெளியே வந்தான்…
கைஸ், டைம் 12:30 ஆகுது.. லஞ்ச் முடிச்சுட்டு கான்பிறேன்ஸ் நம்பர் “505”க்கு ஒன் ஹௌர்ல வந்துடுங்க…என நடந்து சென்றுவிட்டான்…
காவ்யா தான், “வசு, வாங்க சாப்பிட போலாம்” என கையை பிடித்தாள்..
“நா சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரல.. நீங்க?” என அவள் கூடவே நடந்தாள்…
காவ்யா, “நானும் எடுத்துட்டு வரல” என் கூறி…
“ஏங்க, நீங்க எடுத்துட்டு வந்திருக்கீங்களா?” விக்ரமை பார்த்து கேட்டாள்…
“ஏய், இந்த ஏங்கலாம் என்கிட்டே வேண்டாம்.. நா என்ன உன் புருஷனா?” கடு கடுத்த படி அவளிடம் காய்ந்தான்..
இவள் எல்லாத்தையும் ஈசி ஆஹ் கடந்துவிடுபவள் அதுனால் அவன் சொன்னது இவளை பாதிக்கவில்லை…
“அட பாவி, உனக்கு தெரியுமாடா.. என் புருஷன அப்டித்தான் கூப்பிடுவேன்னு… நா மாமானு கூப்பிடனும்னுல நினைச்சுருக்கேன்” பதிலுக்கு வாரினால்..
விக்ரம்க்கு, ஓயாமல் பேசிகிட்டு இருக்கும் காவ்யாவை விட… பாந்தமான அழகோடு இருக்கும் வசுவை பிடித்தது....
அதும் இல்லாமல் இந்த ப்ராஜெக்ட்ம் பிடிக்காமல் இருந்த கடுப்பும் சேர்த்து அவளிடம் பாய்ந்துவிட்டான்…
அவள் லகுவாக கூறியதும் தான், “சாரி, எதோ நினைப்புல… அப்டி சொல்லிட்டேன்” என உடனே அவன் மன்னிப்பு கேட்டதும்…
“பரவால்ல… விக்ரம் தானே உங்க நேம்.. அப்டித்தான் தேவ் உங்கள கூப்பிட்ட நியாபகம்”
“ஹ்ம்ம் விக்ரம் தான்”
“நா காவ்யா, அவங்க வசுந்தரா”
“அவங்க பேச மாட்டாங்களா..” என்று காவ்யாவிடமே கேட்டான்…
“அதுலாம் பேசுவாங்க.. அவங்களுக்கு இந்த ப்ராஜெக்ட்ல இருக்க புடிக்கல”..
வசுவிற்கு புடிக்கவில்லை என்றதும் அவனுக்கு சந்தோசம்தான்..
அவன் வசுவை பார்த்து.. “நா மதியம் பேசலாம்னு இருக்கேன் தேவ்கிட்ட…அப்போ நீங்க கூட பேசலாம்”
அவன் முகத்தை ஏறிட்டு, “என்ன பேசுறது”..
“புடிக்கலான, அத அவர்கிட்ட சொல்லிடலாமே.. இன்னும் ப்ராஜெக்ட் ஸ்டார்ட் பண்ணலயே”..
“ஹலோ, அப்டிலாம் வசுவை விட முடியாது”
“நா உன்கிட்ட பேசல காவ்யா” என்று பட்டுனு சொல்லிட்டு அவளை பார்த்தான்…
“சரி நானும் பேசி பார்க்கிறேன்..” என்று முடிவு எடுத்தப்படி காபிட்டாரியா(cafetaria)கு வந்து சாப்பிட்டார்கள்…
சாப்பிட்டு முடித்ததும், மணியை பார்க்க 1:20 என காட்டியது..
பின்னர் லிப்ட்யில் ஏறி தளத்தை வந்தடைந்து..தேவ் கூறிய ரூம்யை கண்டுபிடித்தார்கள்…
அதை திறக்க காவ்யா முதலில் முயற்சி செய்தாள்… முடியவில்லை…
“ஏய், தள்ளு..” என்றதும் நகர்ந்துவிட்டாள்..”ஒரு வேலை உருப்படியா செய்ய முடில” என சத்தமாவே முனு முனுத்து விட்டு…. அவனும் முயற்சி செய்து பார்த்தான்.. அவனுக்கும் முடியவில்லை…
“ஹ்ம்ம், சில பேருக்கு வாய் மட்டும் தான்… செயல் கிடையாது போல” நக்கலாவே கூறினாள்..
அந்த சமயம் விக்ரம் போன் அடிக்கவே அவன் அலைபேசியை அட்டென்ட் செய்து கொண்டு நகர்ந்துவிட்டான்…
காவ்யாவோ, வசு நான் ரிசப்சன்ல யாராச்சும் இருந்தா ஹெல்ப்கு கூட்டிட்டு வரேன்.. நீங்க இங்க இருங்க என நடக்க ஆரம்பித்தாள்…
அவள் சென்றதும்… அப்படியென்ன திறக்க முடியாதப்படி ரூம் வச்சிருக்கான் இந்த வளந்து கெட்டவன்… என்றெண்ணியவாரு அவளும் முயற்சி செய்தாள்…
ஆனால் முயற்சியின் பலன் பூஜ்யமே… இருந்தாலும் விடா முயற்சியோடு திறக்க பாடுப்பட்டுகொண்டிருந்தாள்.
அதே வேளையில், தேவும் அந்த கான்பிறேன்ஸ் ரூம் நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தான்…
முதலில் யார் அந்த பெண்… என்ன போராடிட்டு இருக்கா அந்த ஹாண்ட்ல் கூட… யாரோ ஒரு பெண் என்று தான் நினைத்தான்…
கிட்ட வர வர…அந்த கூந்தல் வைத்து கண்டுபிடித்துவிட்டான்.. வசுவென்று… அவள் இன்று பின்னல் இடவில்லை.. மேல உள்ள மொத்த முடியும் எடுத்து சென்டர் கிளிப் போட்டு.. கீழே விருச்சு விடாமல் தலர்வாய் இடம் விட்டு நடுவில் கீழ் உள்ள மொத்த முடியும் சேர்த்து இன்னொரு கிளிப்பில் அடக்கி இருந்தால்…
அவள் திறக்க முற்பட்டு கொண்டிருப்பதை பார்த்தான்.……..…
முடியாததையும் கவனித்தான்..
“என்னாச்சு” கேட்டப்படி ஹாண்ட்ல் மேல இருந்து அவள் கையின் மேலே வைத்தான்…
முதலில் திடுக்கிட்டாலும், அந்த ஆண்மைக் குரலில்… தேவ் என கண்டுபிடித்துவிட்டாள்…
தலைக்கு குளித்து இருப்பாள் போலும் ஷாம்பு வாசனை அவனை சுண்டி இழுத்தது… அந்த கரிசல் காட்டுக்குள் முகம் புதைத்து விட தோன்றியது..
அவன் மனதில் தோன்றியது அவனுக்கே முரண்டியது…
இவளுக்கோ இவன் ஏன் இவ்ளோ நெருங்கி நிற்கிறான் என்கிற பதபதைப்பு….. அவளால் பின்னால் திரும்பி பார்க்கவும் முடியவில்லை…. அவனோ பின்னால் இருந்து அணைத்த மாதிரி நின்றான்..
அவன் மறுபடியும் “என்னாச்சு” என்று கேட்டவாரு ஹாண்ட்ல் மேலே இருந்த அவள் கையை இருக்கி புடித்தான்…
அவனின் மூச்சு காற்று அவள் காதில் படவும்….. அவள் கண்களும் சொருகியது.. அவனுக்கு கேட்காதவாறு “ஹ்ம்ம்”என மெல்லிய முனங்களுடன்… டேய், தள்ளி தொலையென்டா என அவன் தல முடியை பிடித்து தள்ள வேண்டும் போலவே இருந்தது…
மெல்லிய முனகல் என்றாலும் கூட அவன் காதில் விழுந்து தலைக்கு ஜிவ்வுனு ஏறியது…
எவ்ளோ முயன்று தடுத்தும் அவள் காதில் உதட்டை பட்டும் படாமலும் பதித்தான்…
கற்றயான மீசை அவள் காதில் குத்தி குறுகுறுப்பு ஏற்றுகிறது என்றே நினைத்தாள்…அந்த கூச்சத்தில் காதை தன் தோளோடு உரசினாள்….
“திற..க்க முடி.. ல” என வார்த்தைகளும் தந்தி அடித்தது…
“ஓஹ்.. இந்த ஹாண்ட்ல முழுசா கீழ இறக்கணும்… அப்புறம் அப்டியே உள்ள தள்ளுனா திறந்துவிடும்” என அவன் காதில் சொல்ல சொல்ல… அவன் மூச்சு காற்று அவளை கிறங்க செய்து நடுங்க வைத்தது…
அவன் மேலே சாய்ந்து விடுவோமோ என்றஞ்சி.. தன் இடது கையை எடுத்து கதவின் மேலே வைத்தாள்….
அவனுக்கு அவள் நடுங்குவது புரிந்தது…அவள் இடது கை மேலே தனது இடது கையை வைக்க மேலே உயர்தினான்.. பின் தான் பண்ணி கொண்டிருக்கும் செயலை உணர்ந்து… வேகமா கதவை திறந்துவிட்டான்…
“நீ உள்ளே போ, நா பைவ் மினிட்ஸ்ல வரேன்” என்று விறு விறுவென சென்றான்…
அவன் வந்தடைந்த இடம் அவன் கேபின், “டேம்(damn) மேன், நா என்ன பன்னிட்டு இருக்கேன்… ஷீட்…ஷீட்..” என கால்களால் தரையை உதைத்த படி குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான்…
தேவ், என்னாச்சு உனக்கு… அவள் மேல ஈர்ப்பு இல்லைனு சொல்லிட்டு இப்டி பண்ணா உடல் சார்ந்த தேவையா??...
இல்லை கண்டிப்பா இல்லை… அந்த அளவு நான் தழ்ந்து போகல…
ஆனாலும், அவள் நடுங்க நடுங்க அவளை பொத்தி தனக்குள்ள வைக்க வெறியே வருது…
இல்லை இத இப்டியே வளர விட கூடாது… அவ எனக்கு ஏதும் இல்லை…என தனக்குள் உருபோட்டப்படி… உறுதி எடுத்துக்கொண்டான்..
அப்புறம் தான் அவன் மனது கொஞ்சம் அமைதி அடைந்தது… தண்ணி எடுத்து அருந்திகொண்டு தன் மனதை திசை திருப்ப தனது மடிக்கணினியை உயிர்ப்பித்து, ஒரு இ-மெயில் கிளையேண்ட்கு அனுப்ப வேண்டியதாய் இருந்தது.. 10 நிமிடம் தான் எடுக்கும்…எனவே அதை கவனிக்கலானான்…!!!!!!
என்ன மக்களே அடுத்த இரு அத்தியாயத்தில் இவர்கள் கல்யாணத்தை நடத்தி விடலாமா!!!!
இவர்களை மட்டும் எடுத்திருக்கேனு நினைக்க வேண்டாம்…
உங்களுக்கு குடுக்குறதுல நல்லா ஒர்க் பண்ணுங்க… எல்லாமே என் கவனதுக்கு வரும்… நெஸ்ட் ப்ராஜெக்ட் நா எடுக்கும் போது, உங்க பேர்ஃபார்மன்ஸ் பாத்து செலக்ட் பண்ணுவேன்… சோ, டோன்ட் கெட் டிசப்பாயிண்ட்மெந்த்… ஆல் தே பெஸ்ட் கைஸ்.. என கூறி அவர்களிடம் விடை பெற்று… இவர்கள் மூவரையும் பின்னால் வரும்படி அழைத்தான்…
பலி கொடுக்கப்படும் ஆடுகளின் முகம் போலவே இருந்தது வசுவின் முகமும் விக்ரமின் முகமும்..
இவர்கள் இருவருக்கும் டாப் ப்ராஜெக்ட்ஸ் புடிக்கவில்லை..
விக்ரம் கொஞ்சம் ஜாலி பேர்வழி… அதற்காக அறிவு இல்லை என்பது இல்லை.. கொஞ்சம் ஜாலிஆஹ் இருக்கனும்… டாப் ப்ராஜெக்ட் அப்டினா உயிரை குடுத்து உழைக்கனும்…ஒர்க் லைப் பேலன்ஸ் பண்ண முடியாதேங்கிற கடுப்பு அவனுக்கு….
வசுவிற்கு தேவ் கூட ஒர்க் பண்ண பிடித்தம் இல்லை..
சந்தோசமாய் அவன் பின்னே நடந்த ஒரே ஜீவன் “காவ்யா” மட்டுமே…!!
அவன் ப்ராஜெக்ட் ஒர்க் பண்ணபோற டீம் ஒரு கான்பிறேன்ஸ் ரூமில் இருந்தார்கள்…
இவன் இவர்கள் மூன்று பேரையும் முதலில் அவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்திவிடலாம் என்றெண்ணி அந்த கான்பிறேன்ஸ் ரூமிற்கு வழி நடத்தினான்…
இவன் உள்நுழைந்தும்…எதாவது ப்ராஜெக்ட் பத்தின அப்டேட் இருக்குமோ என அவனை பார்த்தார்கள்.. அவனோ “ஹாய், கைஸ்.. அவர்கள் மூன்று பேரையும் கை காட்டி.. தே ஆர் நியூ ஜோயினிஸ் அண்ட் வி ஹவ் டெப்லாய்ட்(deployed) இன் அவர் ப்ராஜெக்ட்” என அறிமுகப்படுத்தினான்…
டீம் மொத்தமும் அவன் கை காட்டிய திசையை பார்த்தது…
நியூ ஜோயினிஸ்னு சொல்றாரு அப்புறம் ஏன் இந்த டாப் ப்ராஜெக்ட்ல டேக் பன்னிருக்காரு என்று தோன்றமல் இல்லை…
மேலும் சிலரின் எண்ணங்களோ… இவர்கள் ரொம்ப திறமைவாய்ந்தவர்களோ.. நம்மளையும் முந்தி மேலே வந்துவிடுவார்களோ…விட கூடாது என கங்கணம்கட்டிக்கொண்டும் சிலர்….
டீம் மேனேஜர் முன் வந்து “வெல்கம் கைஸ், வி ஆர் கிளாட் டு சீ யூ ஆல்” இன்முகத்துடன் வாழ்த்தினார்…
“தேங்க்ஸ்” என காவ்யா வாயெல்லாம் பல்லாக கூறினாள்…
ஒன் வீக் ட்ரைனிங் அல்லோகேட் பண்ணிருக்கேன்…
மித்ரன்.. அவர் தான் அந்த டீம் மேனேஜர்…
மித்ரன், இன்னிக்கு நா செஷன் எடுக்குறேன்… நாளைல இருந்து பிரேம் டீம் மெம்பெர்ஸ் ப்ளீஸ் புள் எனி ஒன் அண்ட் பிளான் அக்கௌர்டிங்கிலி(from team members please pull anyone and plan accordingly) டீம் மெம்பெர்ஸ் பார்த்து, அவங்க மூன்று பேரும் புதுசு சோ கொஞ்சம் கையேடு(guide) பண்ணிக்கோங்க… அறிவுரைத்தினான்..
பின்னர், அவர்கள் மூவரையும் அழைத்து கான்பிறேன்ஸ் ரூமிற்கு வெளியே வந்தான்…
கைஸ், டைம் 12:30 ஆகுது.. லஞ்ச் முடிச்சுட்டு கான்பிறேன்ஸ் நம்பர் “505”க்கு ஒன் ஹௌர்ல வந்துடுங்க…என நடந்து சென்றுவிட்டான்…
காவ்யா தான், “வசு, வாங்க சாப்பிட போலாம்” என கையை பிடித்தாள்..
“நா சாப்பாடு எடுத்துட்டு வரல.. நீங்க?” என அவள் கூடவே நடந்தாள்…
காவ்யா, “நானும் எடுத்துட்டு வரல” என் கூறி…
“ஏங்க, நீங்க எடுத்துட்டு வந்திருக்கீங்களா?” விக்ரமை பார்த்து கேட்டாள்…
“ஏய், இந்த ஏங்கலாம் என்கிட்டே வேண்டாம்.. நா என்ன உன் புருஷனா?” கடு கடுத்த படி அவளிடம் காய்ந்தான்..
இவள் எல்லாத்தையும் ஈசி ஆஹ் கடந்துவிடுபவள் அதுனால் அவன் சொன்னது இவளை பாதிக்கவில்லை…
“அட பாவி, உனக்கு தெரியுமாடா.. என் புருஷன அப்டித்தான் கூப்பிடுவேன்னு… நா மாமானு கூப்பிடனும்னுல நினைச்சுருக்கேன்” பதிலுக்கு வாரினால்..
விக்ரம்க்கு, ஓயாமல் பேசிகிட்டு இருக்கும் காவ்யாவை விட… பாந்தமான அழகோடு இருக்கும் வசுவை பிடித்தது....
அதும் இல்லாமல் இந்த ப்ராஜெக்ட்ம் பிடிக்காமல் இருந்த கடுப்பும் சேர்த்து அவளிடம் பாய்ந்துவிட்டான்…
அவள் லகுவாக கூறியதும் தான், “சாரி, எதோ நினைப்புல… அப்டி சொல்லிட்டேன்” என உடனே அவன் மன்னிப்பு கேட்டதும்…
“பரவால்ல… விக்ரம் தானே உங்க நேம்.. அப்டித்தான் தேவ் உங்கள கூப்பிட்ட நியாபகம்”
“ஹ்ம்ம் விக்ரம் தான்”
“நா காவ்யா, அவங்க வசுந்தரா”
“அவங்க பேச மாட்டாங்களா..” என்று காவ்யாவிடமே கேட்டான்…
“அதுலாம் பேசுவாங்க.. அவங்களுக்கு இந்த ப்ராஜெக்ட்ல இருக்க புடிக்கல”..
வசுவிற்கு புடிக்கவில்லை என்றதும் அவனுக்கு சந்தோசம்தான்..
அவன் வசுவை பார்த்து.. “நா மதியம் பேசலாம்னு இருக்கேன் தேவ்கிட்ட…அப்போ நீங்க கூட பேசலாம்”
அவன் முகத்தை ஏறிட்டு, “என்ன பேசுறது”..
“புடிக்கலான, அத அவர்கிட்ட சொல்லிடலாமே.. இன்னும் ப்ராஜெக்ட் ஸ்டார்ட் பண்ணலயே”..
“ஹலோ, அப்டிலாம் வசுவை விட முடியாது”
“நா உன்கிட்ட பேசல காவ்யா” என்று பட்டுனு சொல்லிட்டு அவளை பார்த்தான்…
“சரி நானும் பேசி பார்க்கிறேன்..” என்று முடிவு எடுத்தப்படி காபிட்டாரியா(cafetaria)கு வந்து சாப்பிட்டார்கள்…
சாப்பிட்டு முடித்ததும், மணியை பார்க்க 1:20 என காட்டியது..
பின்னர் லிப்ட்யில் ஏறி தளத்தை வந்தடைந்து..தேவ் கூறிய ரூம்யை கண்டுபிடித்தார்கள்…
அதை திறக்க காவ்யா முதலில் முயற்சி செய்தாள்… முடியவில்லை…
“ஏய், தள்ளு..” என்றதும் நகர்ந்துவிட்டாள்..”ஒரு வேலை உருப்படியா செய்ய முடில” என சத்தமாவே முனு முனுத்து விட்டு…. அவனும் முயற்சி செய்து பார்த்தான்.. அவனுக்கும் முடியவில்லை…
“ஹ்ம்ம், சில பேருக்கு வாய் மட்டும் தான்… செயல் கிடையாது போல” நக்கலாவே கூறினாள்..
அந்த சமயம் விக்ரம் போன் அடிக்கவே அவன் அலைபேசியை அட்டென்ட் செய்து கொண்டு நகர்ந்துவிட்டான்…
காவ்யாவோ, வசு நான் ரிசப்சன்ல யாராச்சும் இருந்தா ஹெல்ப்கு கூட்டிட்டு வரேன்.. நீங்க இங்க இருங்க என நடக்க ஆரம்பித்தாள்…
அவள் சென்றதும்… அப்படியென்ன திறக்க முடியாதப்படி ரூம் வச்சிருக்கான் இந்த வளந்து கெட்டவன்… என்றெண்ணியவாரு அவளும் முயற்சி செய்தாள்…
ஆனால் முயற்சியின் பலன் பூஜ்யமே… இருந்தாலும் விடா முயற்சியோடு திறக்க பாடுப்பட்டுகொண்டிருந்தாள்.
அதே வேளையில், தேவும் அந்த கான்பிறேன்ஸ் ரூம் நோக்கி வந்து கொண்டிருந்தான்…
முதலில் யார் அந்த பெண்… என்ன போராடிட்டு இருக்கா அந்த ஹாண்ட்ல் கூட… யாரோ ஒரு பெண் என்று தான் நினைத்தான்…
கிட்ட வர வர…அந்த கூந்தல் வைத்து கண்டுபிடித்துவிட்டான்.. வசுவென்று… அவள் இன்று பின்னல் இடவில்லை.. மேல உள்ள மொத்த முடியும் எடுத்து சென்டர் கிளிப் போட்டு.. கீழே விருச்சு விடாமல் தலர்வாய் இடம் விட்டு நடுவில் கீழ் உள்ள மொத்த முடியும் சேர்த்து இன்னொரு கிளிப்பில் அடக்கி இருந்தால்…
அவள் திறக்க முற்பட்டு கொண்டிருப்பதை பார்த்தான்.……..…
முடியாததையும் கவனித்தான்..
“என்னாச்சு” கேட்டப்படி ஹாண்ட்ல் மேல இருந்து அவள் கையின் மேலே வைத்தான்…
முதலில் திடுக்கிட்டாலும், அந்த ஆண்மைக் குரலில்… தேவ் என கண்டுபிடித்துவிட்டாள்…
தலைக்கு குளித்து இருப்பாள் போலும் ஷாம்பு வாசனை அவனை சுண்டி இழுத்தது… அந்த கரிசல் காட்டுக்குள் முகம் புதைத்து விட தோன்றியது..
அவன் மனதில் தோன்றியது அவனுக்கே முரண்டியது…
இவளுக்கோ இவன் ஏன் இவ்ளோ நெருங்கி நிற்கிறான் என்கிற பதபதைப்பு….. அவளால் பின்னால் திரும்பி பார்க்கவும் முடியவில்லை…. அவனோ பின்னால் இருந்து அணைத்த மாதிரி நின்றான்..
அவன் மறுபடியும் “என்னாச்சு” என்று கேட்டவாரு ஹாண்ட்ல் மேலே இருந்த அவள் கையை இருக்கி புடித்தான்…
அவனின் மூச்சு காற்று அவள் காதில் படவும்….. அவள் கண்களும் சொருகியது.. அவனுக்கு கேட்காதவாறு “ஹ்ம்ம்”என மெல்லிய முனங்களுடன்… டேய், தள்ளி தொலையென்டா என அவன் தல முடியை பிடித்து தள்ள வேண்டும் போலவே இருந்தது…
மெல்லிய முனகல் என்றாலும் கூட அவன் காதில் விழுந்து தலைக்கு ஜிவ்வுனு ஏறியது…
எவ்ளோ முயன்று தடுத்தும் அவள் காதில் உதட்டை பட்டும் படாமலும் பதித்தான்…
கற்றயான மீசை அவள் காதில் குத்தி குறுகுறுப்பு ஏற்றுகிறது என்றே நினைத்தாள்…அந்த கூச்சத்தில் காதை தன் தோளோடு உரசினாள்….
“திற..க்க முடி.. ல” என வார்த்தைகளும் தந்தி அடித்தது…
“ஓஹ்.. இந்த ஹாண்ட்ல முழுசா கீழ இறக்கணும்… அப்புறம் அப்டியே உள்ள தள்ளுனா திறந்துவிடும்” என அவன் காதில் சொல்ல சொல்ல… அவன் மூச்சு காற்று அவளை கிறங்க செய்து நடுங்க வைத்தது…
அவன் மேலே சாய்ந்து விடுவோமோ என்றஞ்சி.. தன் இடது கையை எடுத்து கதவின் மேலே வைத்தாள்….
அவனுக்கு அவள் நடுங்குவது புரிந்தது…அவள் இடது கை மேலே தனது இடது கையை வைக்க மேலே உயர்தினான்.. பின் தான் பண்ணி கொண்டிருக்கும் செயலை உணர்ந்து… வேகமா கதவை திறந்துவிட்டான்…
“நீ உள்ளே போ, நா பைவ் மினிட்ஸ்ல வரேன்” என்று விறு விறுவென சென்றான்…
அவன் வந்தடைந்த இடம் அவன் கேபின், “டேம்(damn) மேன், நா என்ன பன்னிட்டு இருக்கேன்… ஷீட்…ஷீட்..” என கால்களால் தரையை உதைத்த படி குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான்…
தேவ், என்னாச்சு உனக்கு… அவள் மேல ஈர்ப்பு இல்லைனு சொல்லிட்டு இப்டி பண்ணா உடல் சார்ந்த தேவையா??...
இல்லை கண்டிப்பா இல்லை… அந்த அளவு நான் தழ்ந்து போகல…
ஆனாலும், அவள் நடுங்க நடுங்க அவளை பொத்தி தனக்குள்ள வைக்க வெறியே வருது…
இல்லை இத இப்டியே வளர விட கூடாது… அவ எனக்கு ஏதும் இல்லை…என தனக்குள் உருபோட்டப்படி… உறுதி எடுத்துக்கொண்டான்..
அப்புறம் தான் அவன் மனது கொஞ்சம் அமைதி அடைந்தது… தண்ணி எடுத்து அருந்திகொண்டு தன் மனதை திசை திருப்ப தனது மடிக்கணினியை உயிர்ப்பித்து, ஒரு இ-மெயில் கிளையேண்ட்கு அனுப்ப வேண்டியதாய் இருந்தது.. 10 நிமிடம் தான் எடுக்கும்…எனவே அதை கவனிக்கலானான்…!!!!!!
என்ன மக்களே அடுத்த இரு அத்தியாயத்தில் இவர்கள் கல்யாணத்தை நடத்தி விடலாமா!!!!