அதன் பின் நந்தினியின் தாயை அழைத்துக்கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்தனர். வேலை முடிந்து வீடு வரும் நந்தினி தன் தாயுடன் அதிக நேரத்தை செலவழித்தாள்.இரவும் தாயுடனே தங்க நினைத்தவளை பிடிவாதமாக விக்ரம் அறைக்கே அனுப்பி வைத்தார்.
அன்றைய நாள் அவ்வாறே செல்ல மறுநாள் ஏற்கனவே தன் அத்தை மருத்துமனையில் இருந்த நாட்கள் முழுவதும் அங்கேயே தங்கியிருந்த ஆதி,இன்றும் மூன்று பைபாஸ் சர்ஜரியை முடித்துவிட்டு களைத்துப் போய் வந்தவன் தன் அறைக்குள் நுழைய….அப்போது தான் திவ்யா திரும்பவும் திட்டினாலும் பரவாயில்லை என தன் தந்தையை பார்த்தே ஆக வேண்டும் என கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.
இவ்வளவு நேரமிருந்த களைப்பு மொத்தமும் அவளை பார்த்தவுடன் ஒடிப்போய்விட, தானாக ஒரு சுறுசுறுப்பும் புத்துணர்ச்சியும் வந்து ஒட்டிக் கொண்டது அவனுள்.அவளை நெருங்கி பின்னாலிருந்து அணைத்தவன் "ரொம்ப டயர்டா வந்தேன் உன்னைப் பார்த்தவுடன் அதெல்லாம் காணாமல் போச்சு" என்றபடி அவளை அமர்த்தி அவள் மடியில் தலைவைத்து படுத்துக்கொண்டான்.
அவளிடம் காதலை மட்டுமே யாசித்து மடி சாய்ந்தவன்,மெல்ல உறக்கத்திற்கு செல்ல...அவளுக்கோ அவன் வேண்டுமென்றே தன் தந்தையை பார்க்க கூடாது என எண்ணியே இப்படி செய்கிறான் என கோபத்தில் தவறாக முடிவெடுத்தவள் அவனை விலக்க முயல, அவனோ இன்னும் அதிகமாக அவளை இறுக்கி பிடித்தவன் அவள் வயிற்றில் முகம் புதைத்து "கொஞ்ச நேரம் அப்படியே இருடி, நான் தூங்கிய பிறகு எழுந்து போ" என்றபடி அவளின் வாசத்தை ஆழ்ந்து சுவாசித்தபடி விட்ட தூக்கத்தை தொடர்ந்தான்.
அவனின் செய்கை அவளுக்கு இன்னும் கோபத்தை கிளப்ப பிடிவாதமாக அவனை தன்னில் இருந்து பிரித்தவளை கண்டு அவனுக்கும் கோபம் வர "இப்போ என்னதாண்டி உன் பிரச்சனை..? உன் மடியில் படுக்கும் உரிமை கூட எனகில்லையா ? இல்லை அதற்கும் உங்க அப்பா சம்மதம் வேண்டுமா ? அவர் கடைசிவரை நம்மை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை என்றால் என்ன பண்ணுவாய்" என அவள் அருகாமையை இழந்த ஆதங்கத்தில் கத்த,
தன் தந்தையை பேச்சில் இழுத்தவுடன் அவரின் இன்றைய நிலைமை நினைவு வர அத்தோடு அவர் நேற்று பேசியதும் நினைவிற்கு வந்து அவளின் கோபத்திற்கு வலு சேர்த்தது.
"எதுக்காக என்னை கல்யாணம் பண்ணீங்க..? நான் பாட்டுக்கு என் வீட்டில் சந்தோஷமாக இருந்தேன், இப்படி என்னை கல்யாணம் பண்ணி என் சந்தோஷத்தை கெடுத்துட்டிங்க "என்றவளை பார்த்து "அப்போ என்கூட இருப்பது உனக்கு சந்தோஷம் இல்லையா " என வலி நிறைந்த குரலில் கேட்டவனை நிமிர்ந்தும் பார்க்காது
"இல்லை இல்லை... என கத்தியவள், எனக்கு இங்க இருக்கவே பிடிக்கலை எனக்கு என்னோட அப்பா அம்மாவோடு இருக்க தான் பிடித்திருக்கிறது.எனக்கு அவங்க தான் வேண்டும்" என்றாள் உறுதியான குரலில்.
"நீ என்ன சொல்ல வருகிறாய் என எனக்கு சத்தியமாக புரியவில்லை, "
அவங்க தான் வேண்டுமென்றால் அப்போ நான்.? என் காதல் உனக்கு ஒன்றுமே இல்லையா.".? என்றவனை பார்த்து" எனக்கு இந்த காதலை விட என் அம்மா அப்பா தான் முக்கியம்" என்றாள்.
அவளின் வார்த்தை அவனுக்கு உயிர்ப்போகும் வலியை கொடுக்க...அவளை நெருங்கி "அப்போ இதுக்கு உன் பதில் என்ன" என்றபடி அவள் கழுத்தில் அவன் கட்டிய தாலியை கையில் எந்தியபடி கேட்க….
"இது ஒன்றும் என்னோட விருப்பத்தோடு என் கழுத்தில் ஏறவில்லையே" என்றவள் பேசி முடிக்கும் முன் அவன் கரம் இடியென அவள் கன்னத்தில் இறங்கியது.
"இன்னும் ஒரு வார்த்தை பேசாதே....இதைவிட என் காதலை உன்னால் அசிங்கப்படுத்திய முடியாது. என் காதலையும் காத்திருப்பையும் உன்னோட ஒரு வார்த்தையில் கொன்றுவிட்டாய் என்றவன் இப்போ உனக்கு அவங்கதான் வேண்டும் அவ்வளவு தானே, கிளம்பு நானே உன்னை கொண்டு விடுகிறேன்.நான் பண்ண தப்பை நானே சரிசெய்கிறேன். நீ என்கிட்ட கேட்கும் முதல் விஷயம் இதுதான். இதை கூட நான் நிறைவேற்றவில்லை என்றால் நானெல்லாம் என்ன மனிதன் சொல்லு …? என் காதல் மனைவிக்கு அவள் விரும்பும் அனைத்தையும் செய்ய நான் கடமைப்பட்டு இருக்கிறேன்" என விரக்தியாக சிரித்தபடி அவளை அழைத்துக்கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்.
கார் அவளின் வீட்டை நோக்கி சென்றது,அவளிடம் அதற்கு பின் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. இருவரும் அவள் வீட்டுக்குள் நுழைய...அன்று காலையில் தான் மருத்துவமனையிலிருந்து டிஸ்சார்ஜ் ஆகி வீட்டுக்கு வந்தவர் எதிரில் இருந்த டேபிளில் அடிப்பட்ட காலை தூக்கி வைத்து கையில் அன்றைய செய்தித்தாளை புரட்டிக்கொண்டிருக்க...
யாரோ வரும் அரவம் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தவர் அங்கு நின்றுகொண்டிருந்த இருவரையும் பார்த்து கத்த தொடங்கும் முன் அவர் அருகில் சென்ற ஆதி,அவர் அருகே அமர்ந்து அவரின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டான்.
"என்னை உங்க மாப்பிள்ளையாக ஏற்றுக்கொளுங்கள் என கேட்க வரவில்லை,ஒரே ஒரு விஷயத்தை மட்டும் சொல்லிட்டு போய்விடுகிறேன்" என்றவன் தன் பேச்சை தொடங்கினான்.
"தப்பெல்லாம் என்மேல மட்டும் தான் அங்கிள், நான் தான் உங்க பொண்ணை காதலித்தேன் இப்போ இந்த நிமிஷம் வரைக்கும் உங்க பொண்ணு என்னை காதலிக்கவில்லை" என சொல்லும் போதே குரல் கரகரத்தது.
மேலும் தொடர்ந்தவன் "அவளுக்கு அன்னைக்கு எனக்கும் கல்யாணம் என்று தெரியாது, விக்ரமும் நானும் பிரதர்ஸ் என்பதே அன்றைக்கு தான் அவளுக்கு தெரிந்தது. அவளோட விருப்பமில்லாமல் நான் தான் அவள் கழுத்தில் தாலியை கட்டினேன்.என்னை மன்னிச்சிடுங்க" என்றவன்,
எழுந்து திவ்யாவின் கைப்பிடித்து அவர் கையில் வைத்தவன் "உங்க பொண்ணு எப்படி உங்களைவிட்டு வந்தாளோ அப்படியே உங்க பொண்ணாய் மட்டும் தான் இருக்கிறாள்.செய்யாத தப்பிற்கு தண்டனை அனுபவிப்பது ரொம்ப கஷ்டமான விஷயம், நான் செய்த தப்பிற்கு அவளை தண்டிக்க வேண்டாம் என்றவன், இனி உங்க பொண்ணோட வாழ்க்கையில் என் தலையிடல் இருக்காது அவளுக்கு உங்களுக்கு பிடித்த மாதிரியான வாழ்க்கையை அமைத்து கொடுங்கள். அதுக்கு நான் தடையாக இருக்கமாட்டேன்" என்றவன் ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்துவிட்டு அவரை பார்த்து,
மீண்டும் "என்னை மன்னிச்சிடுங்க அங்கிள்" என்றபடி விறுவிறுவென வீட்டைவிட்டு வெளியேறி தன் காரை கிளப்பினான்.
அதுவரை அவன் பேச்சை கேட்டு சிலையாக நின்றவள் அவன் போனவுடன் தான் இயல்பு நிலைக்கு வந்தாள். தான் பேசிய வார்த்தைகள் அவனை ரொம்பவும் காயப்படுத்தி விட்டது என்பது அவளுக்கு நன்றாகவே புரிந்தது.அவனோடு இருந்தவரை தந்தை தான் முக்கியம் என நினைத்தவள் அவன் தன்னைவிட்டு சென்றவுடன் அவனோடு செல்ல மனம் துடித்தது.
நம்முடைய மனது எப்போதும் ஒரு பொருள் தன் கையில் இருக்கும்வரை அதனின் அருமை தெரியாமல் கண்டுகொள்ளாமல் இருப்போம். அது தன்னை விட்டு பிரியும் நேரமே அதன் அருமை புரியும் அதுபோல் அவனோடு இருக்கும் போது அவனை தவிர்த்தவள் அவன் தன்னைவிட்டு சென்றவுடன் அவன் காதல் வேண்டும் என மனம் தவித்தது.இனிமேல் அவன் காதல் தனக்கு கிடைக்காதா என்ற பரிதவிப்போடு அவன் சென்ற திசையையே வெறித்துக் கொண்டிருந்தாள்
இங்கு இப்படியிருக்க அங்கு விக்ரமின் அறையில்….தன் கன்னத்தை பிடித்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள் நந்தினி.அவளுக்கு விக்ரம் அடித்த அடியை விட அவன் சொன்ன வார்த்தையே அதிகமாக வலித்தது.
அன்றைய நாள் அவ்வாறே செல்ல மறுநாள் ஏற்கனவே தன் அத்தை மருத்துமனையில் இருந்த நாட்கள் முழுவதும் அங்கேயே தங்கியிருந்த ஆதி,இன்றும் மூன்று பைபாஸ் சர்ஜரியை முடித்துவிட்டு களைத்துப் போய் வந்தவன் தன் அறைக்குள் நுழைய….அப்போது தான் திவ்யா திரும்பவும் திட்டினாலும் பரவாயில்லை என தன் தந்தையை பார்த்தே ஆக வேண்டும் என கிளம்பிக் கொண்டிருந்தாள்.
இவ்வளவு நேரமிருந்த களைப்பு மொத்தமும் அவளை பார்த்தவுடன் ஒடிப்போய்விட, தானாக ஒரு சுறுசுறுப்பும் புத்துணர்ச்சியும் வந்து ஒட்டிக் கொண்டது அவனுள்.அவளை நெருங்கி பின்னாலிருந்து அணைத்தவன் "ரொம்ப டயர்டா வந்தேன் உன்னைப் பார்த்தவுடன் அதெல்லாம் காணாமல் போச்சு" என்றபடி அவளை அமர்த்தி அவள் மடியில் தலைவைத்து படுத்துக்கொண்டான்.
அவளிடம் காதலை மட்டுமே யாசித்து மடி சாய்ந்தவன்,மெல்ல உறக்கத்திற்கு செல்ல...அவளுக்கோ அவன் வேண்டுமென்றே தன் தந்தையை பார்க்க கூடாது என எண்ணியே இப்படி செய்கிறான் என கோபத்தில் தவறாக முடிவெடுத்தவள் அவனை விலக்க முயல, அவனோ இன்னும் அதிகமாக அவளை இறுக்கி பிடித்தவன் அவள் வயிற்றில் முகம் புதைத்து "கொஞ்ச நேரம் அப்படியே இருடி, நான் தூங்கிய பிறகு எழுந்து போ" என்றபடி அவளின் வாசத்தை ஆழ்ந்து சுவாசித்தபடி விட்ட தூக்கத்தை தொடர்ந்தான்.
அவனின் செய்கை அவளுக்கு இன்னும் கோபத்தை கிளப்ப பிடிவாதமாக அவனை தன்னில் இருந்து பிரித்தவளை கண்டு அவனுக்கும் கோபம் வர "இப்போ என்னதாண்டி உன் பிரச்சனை..? உன் மடியில் படுக்கும் உரிமை கூட எனகில்லையா ? இல்லை அதற்கும் உங்க அப்பா சம்மதம் வேண்டுமா ? அவர் கடைசிவரை நம்மை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை என்றால் என்ன பண்ணுவாய்" என அவள் அருகாமையை இழந்த ஆதங்கத்தில் கத்த,
தன் தந்தையை பேச்சில் இழுத்தவுடன் அவரின் இன்றைய நிலைமை நினைவு வர அத்தோடு அவர் நேற்று பேசியதும் நினைவிற்கு வந்து அவளின் கோபத்திற்கு வலு சேர்த்தது.
"எதுக்காக என்னை கல்யாணம் பண்ணீங்க..? நான் பாட்டுக்கு என் வீட்டில் சந்தோஷமாக இருந்தேன், இப்படி என்னை கல்யாணம் பண்ணி என் சந்தோஷத்தை கெடுத்துட்டிங்க "என்றவளை பார்த்து "அப்போ என்கூட இருப்பது உனக்கு சந்தோஷம் இல்லையா " என வலி நிறைந்த குரலில் கேட்டவனை நிமிர்ந்தும் பார்க்காது
"இல்லை இல்லை... என கத்தியவள், எனக்கு இங்க இருக்கவே பிடிக்கலை எனக்கு என்னோட அப்பா அம்மாவோடு இருக்க தான் பிடித்திருக்கிறது.எனக்கு அவங்க தான் வேண்டும்" என்றாள் உறுதியான குரலில்.
"நீ என்ன சொல்ல வருகிறாய் என எனக்கு சத்தியமாக புரியவில்லை, "
அவங்க தான் வேண்டுமென்றால் அப்போ நான்.? என் காதல் உனக்கு ஒன்றுமே இல்லையா.".? என்றவனை பார்த்து" எனக்கு இந்த காதலை விட என் அம்மா அப்பா தான் முக்கியம்" என்றாள்.
அவளின் வார்த்தை அவனுக்கு உயிர்ப்போகும் வலியை கொடுக்க...அவளை நெருங்கி "அப்போ இதுக்கு உன் பதில் என்ன" என்றபடி அவள் கழுத்தில் அவன் கட்டிய தாலியை கையில் எந்தியபடி கேட்க….
"இது ஒன்றும் என்னோட விருப்பத்தோடு என் கழுத்தில் ஏறவில்லையே" என்றவள் பேசி முடிக்கும் முன் அவன் கரம் இடியென அவள் கன்னத்தில் இறங்கியது.
"இன்னும் ஒரு வார்த்தை பேசாதே....இதைவிட என் காதலை உன்னால் அசிங்கப்படுத்திய முடியாது. என் காதலையும் காத்திருப்பையும் உன்னோட ஒரு வார்த்தையில் கொன்றுவிட்டாய் என்றவன் இப்போ உனக்கு அவங்கதான் வேண்டும் அவ்வளவு தானே, கிளம்பு நானே உன்னை கொண்டு விடுகிறேன்.நான் பண்ண தப்பை நானே சரிசெய்கிறேன். நீ என்கிட்ட கேட்கும் முதல் விஷயம் இதுதான். இதை கூட நான் நிறைவேற்றவில்லை என்றால் நானெல்லாம் என்ன மனிதன் சொல்லு …? என் காதல் மனைவிக்கு அவள் விரும்பும் அனைத்தையும் செய்ய நான் கடமைப்பட்டு இருக்கிறேன்" என விரக்தியாக சிரித்தபடி அவளை அழைத்துக்கொண்டு கிளம்பிவிட்டான்.
கார் அவளின் வீட்டை நோக்கி சென்றது,அவளிடம் அதற்கு பின் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. இருவரும் அவள் வீட்டுக்குள் நுழைய...அன்று காலையில் தான் மருத்துவமனையிலிருந்து டிஸ்சார்ஜ் ஆகி வீட்டுக்கு வந்தவர் எதிரில் இருந்த டேபிளில் அடிப்பட்ட காலை தூக்கி வைத்து கையில் அன்றைய செய்தித்தாளை புரட்டிக்கொண்டிருக்க...
யாரோ வரும் அரவம் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தவர் அங்கு நின்றுகொண்டிருந்த இருவரையும் பார்த்து கத்த தொடங்கும் முன் அவர் அருகில் சென்ற ஆதி,அவர் அருகே அமர்ந்து அவரின் கைகளை பிடித்துக் கொண்டான்.
"என்னை உங்க மாப்பிள்ளையாக ஏற்றுக்கொளுங்கள் என கேட்க வரவில்லை,ஒரே ஒரு விஷயத்தை மட்டும் சொல்லிட்டு போய்விடுகிறேன்" என்றவன் தன் பேச்சை தொடங்கினான்.
"தப்பெல்லாம் என்மேல மட்டும் தான் அங்கிள், நான் தான் உங்க பொண்ணை காதலித்தேன் இப்போ இந்த நிமிஷம் வரைக்கும் உங்க பொண்ணு என்னை காதலிக்கவில்லை" என சொல்லும் போதே குரல் கரகரத்தது.
மேலும் தொடர்ந்தவன் "அவளுக்கு அன்னைக்கு எனக்கும் கல்யாணம் என்று தெரியாது, விக்ரமும் நானும் பிரதர்ஸ் என்பதே அன்றைக்கு தான் அவளுக்கு தெரிந்தது. அவளோட விருப்பமில்லாமல் நான் தான் அவள் கழுத்தில் தாலியை கட்டினேன்.என்னை மன்னிச்சிடுங்க" என்றவன்,
எழுந்து திவ்யாவின் கைப்பிடித்து அவர் கையில் வைத்தவன் "உங்க பொண்ணு எப்படி உங்களைவிட்டு வந்தாளோ அப்படியே உங்க பொண்ணாய் மட்டும் தான் இருக்கிறாள்.செய்யாத தப்பிற்கு தண்டனை அனுபவிப்பது ரொம்ப கஷ்டமான விஷயம், நான் செய்த தப்பிற்கு அவளை தண்டிக்க வேண்டாம் என்றவன், இனி உங்க பொண்ணோட வாழ்க்கையில் என் தலையிடல் இருக்காது அவளுக்கு உங்களுக்கு பிடித்த மாதிரியான வாழ்க்கையை அமைத்து கொடுங்கள். அதுக்கு நான் தடையாக இருக்கமாட்டேன்" என்றவன் ஆழ்ந்த மூச்சை எடுத்துவிட்டு அவரை பார்த்து,
மீண்டும் "என்னை மன்னிச்சிடுங்க அங்கிள்" என்றபடி விறுவிறுவென வீட்டைவிட்டு வெளியேறி தன் காரை கிளப்பினான்.
அதுவரை அவன் பேச்சை கேட்டு சிலையாக நின்றவள் அவன் போனவுடன் தான் இயல்பு நிலைக்கு வந்தாள். தான் பேசிய வார்த்தைகள் அவனை ரொம்பவும் காயப்படுத்தி விட்டது என்பது அவளுக்கு நன்றாகவே புரிந்தது.அவனோடு இருந்தவரை தந்தை தான் முக்கியம் என நினைத்தவள் அவன் தன்னைவிட்டு சென்றவுடன் அவனோடு செல்ல மனம் துடித்தது.
நம்முடைய மனது எப்போதும் ஒரு பொருள் தன் கையில் இருக்கும்வரை அதனின் அருமை தெரியாமல் கண்டுகொள்ளாமல் இருப்போம். அது தன்னை விட்டு பிரியும் நேரமே அதன் அருமை புரியும் அதுபோல் அவனோடு இருக்கும் போது அவனை தவிர்த்தவள் அவன் தன்னைவிட்டு சென்றவுடன் அவன் காதல் வேண்டும் என மனம் தவித்தது.இனிமேல் அவன் காதல் தனக்கு கிடைக்காதா என்ற பரிதவிப்போடு அவன் சென்ற திசையையே வெறித்துக் கொண்டிருந்தாள்
இங்கு இப்படியிருக்க அங்கு விக்ரமின் அறையில்….தன் கன்னத்தை பிடித்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள் நந்தினி.அவளுக்கு விக்ரம் அடித்த அடியை விட அவன் சொன்ன வார்த்தையே அதிகமாக வலித்தது.