அத்தியாயம் - 9
"ஓகே.. அந்த பொண்ணோட மொபைல் லாஸ்ட்டா எந்த லொகேஷன் காட்டுதுன்னுபாருங்க…" என்றவனுக்கு "காலேஜிலிருந்து ஒரு 200 மீட்டர் டிஸ்டன்ஸ் சார்" என்றான் அசோக்.
"அப்போ காலேஜ் பக்கத்தில் உள்ள எல்லா இடத்திலேயும் விசாரிங்க... அங்குள்ள கடையில சிசிடிவி ஏதாவது இருந்தா அதையும் செக் பண்ணுங்க…என்றவன், சிட்டில உள்ள எல்லா போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கும் இன்ஃபர்மேஷன் பாஸ் பண்ணுங்க... அந்த பொண்ண பத்தி எந்த தகவல் கிடைச்சாலும் உடனேயே நமக்கு தகவல் கொடுக்க சொல்லுங்க" என்றான்.
சிறிது நேரத்தில் கையில் ஒரு ஃபைலுடன் வந்த அசோக் அதனை ஹர்ஷவர்தன் முன்வைத்து... "அந்த பொண்ணோட எல்லா டீடெயில்ஸ்ம் இதுல இருக்கு" என வைத்து விட்டு செல்ல.. அதனை ஆராய்ந்தவன் அடுத்து என்ன செய்வது என யோசிக்க தொடங்கினான்.
இரவு 11 மணிக்கு வீடுவந்த மகனைப் பார்த்து "என்னப்பா இன்னைக்கு இவ்ளோ நேரம்?... முதல்ல சாப்பிடு அப்புறம் டிரஸ் மாத்திக்கலாம்" என்றவர், தட்டில் உணவை எடுத்து வைத்தார்.
"ஒரு முக்கியமான கேஸ்மா திரும்பவும் போகணும்" என்றவன் தனது தாய்க்காக சிறிது உண்டு விட்டு எழுந்து அறையை நோக்கி சென்றான்.
சிறிது நேரத்தில் திரும்பி வந்தவன் "அம்மா எப்ப வருவேன்னு தெரியாது, நீங்க போய் தூங்குங்க" என்றவனை பார்த்து... "இந்த ஊர் உலகத்தில நீ மட்டும்தான் போலீஸா...நைட் டியூட்டி போலீஸ் எந்த வேலையை பார்க்க மாட்டாங்களா... எல்லா வேலையும் உன் தலையிலே ஏத்திக்கணும்மா" என்று கோபப்பட்ட அன்னையை தோளோடு அணைத்தவன், "ரொம்ப முக்கியமான கேஸ்மா ஒரு காலேஜ் பொண்ண காணோம். அந்த பொண்ணுக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லாமல் காப்பாத்துற வரைக்கும் என்னால நிம்மதியா தூங்க முடியாது... இதுவரைக்கும் எந்த இன்ஃபர்மேஷனும் இல்லை" என்றான்.
"அய்யயோ... என்னடா சொல்ற காலேஜ் படிக்கிற பொண்ணா.. ரொம்ப சின்ன பொண்ணா இருப்பா போலயே... கடவுளே அந்த பொண்ணுக்கு எதுவும் ஆகக்கூடாது" என்று கடவுளிடம் வேண்டியவரை பார்த்தவன்... "உங்க நல்ல மனசு மாதிரியே அந்த பொண்ணுக்கு ஒன்னும் ஆகாது" என்றவன் தாயிடம் விடைபெற்று சென்று விட்டான்.
சென்னையில் உள்ள அனைத்து காவல் துறையினர்க்கும் தகவல் அனுப்பியவன் தேடும் படி ஆணையிட்டான். இரவு முழுவதும் எல்லா இடங்களிலும் தேடி களைத்தனர். எந்த ஒரு தகவலும் கிடைக்காததால் சற்று தளர்ந்துப்போனான் ஹர்ஷா.
அவன் எதற்கும் தளர்ந்து போகிறவன் இல்லை ஆனாலும் காணாமல் போனது ஒரு இளம்பெண். இந்த காலத்தில் ஒரு இளம் பெண்ணுக்கு என்னென்ன கொடுமைகள் நடக்கிறது என்பதை அவனும் அறிவான் அல்லவா…!
அதிகாலை 5 மணிக்கு வீடு வந்தவன் குளித்து விட்டு திரும்பவும் கீழே இறங்கியவனின் கண்கள் இரண்டும் கோவைப்பழம் போல் சிவந்து காணப்பட்டது. இரவு முழுவதும் தூக்கம் இல்லாததால் கண்கள் எரிச்சலாக இருந்தது... கண்களை கசக்கியவாறே வந்து ஹாலில் உள்ள சோபாவில் அமர்ந்தான்.
அனைத்து குடும்ப உறுப்பினர்களும் ஹாலில் அமர்ந்திருக்க...அதிகப்படியான அலைச்சல் காரணமாக தலை பாரமாக இருக்க "அம்மா... ஒரு காபி" என கேட்டவன் முடிக்கும் முன்.. தன் எதிரில் நீட்டப்பட்ட காபியை வாங்கி அருந்தியவனை கவலையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர் அனைவரும்.
"என்னப்பா... அந்த பொண்ண பத்தி ஏதாவது தகவல் கிடைத்ததா" என்ற அன்னையை பார்த்து உதட்டை பிதுக்கியவன் "இல்லமா இன்னைக்கு அந்தப் பொண்ணோட காலேஜ் போய் விசாரிக்கனும்" என்றவன் காலேஜ் பெயரை சொல்ல,
"எனது…. எஸ்.ஆர்.வி காலேஜா….அங்கதான் நம்ம ஆர்த்தி படிக்கிறா. அவகிட்ட கேட்டு பார்க்கலாம்" என்ற அன்னையை முறைத்தவன்,
"நீங்க எதுக்கு அடி போடுறிங்கன்னு எனக்கு தெரியுது. நான்தான் உன்கிட்ட ஆல்ரெடி சொல்லிட்டேனே... என் மனசுல அப்படி ஒரு எண்ணம் இல்லை, அதனால அவளைப் பத்தி என்கிட்ட பேசாதீங்கன்னு…"
"அதுக்கில்லடா... உங்க அக்கா" என்றவரை இடைமறித்தவன் "அம்மா...அக்கா அந்த வீட்டு மருமகளாக இருக்கலாம்...அதுக்காக நானும் அந்த வீட்டு பொண்ண கல்யாணம் பண்ணி, அந்த வீட்டு மருமகன் ஆகணும்னு அவசியம் இல்ல. முதல்ல எனக்கு பிடிக்கனும் அது மட்டுமில்லாமல் அவளை அந்த மாதிரி நான் பார்த்ததே இல்லை' என்றவன்,கூடிய சீக்கிரம் உங்க மருமகளை உங்க கண்ணு முன்னாடி கொண்டு வந்து நிறுத்துறேன்" என்று எழுந்து சென்றான்.
"அம்மா... அவனை இந்த விஷயத்துல கட்டாயப்படுத்தாதீங்க…. வாழப்போறது அவன், அவனோட விருப்பம் இதுல ரொம்ப முக்கியம்" என்று தம்பிக்காக தனது ஆதரவை தெரிவித்தவன் தன் மனைவியிடம் கண் அசைக்க...அவளும் "அத்தை ஹர்ஷா பற்றி நமக்கு தெரியாதா... இதுவரைக்கும் நமக்கு பிடிக்காத எந்த விஷயத்தையாவது பண்ணியிருக்கானா... அப்படி இருக்கும்போது அவன்ஆசைப்பட்டு கேட்கிற பொண்ண நம்ம எல்லாரும் சேர்ந்து அவனுக்கு கட்டிவைக்கிறது தான் நம்முடைய கடமை" என்றவள் தனது ஆதரவையும் வர்ஷாவுக்கே தெரிவித்தாள்.
அதுமட்டுமில்லாமல் கீர்த்தனாவுக்கு ஆர்த்தி இந்த வீட்டுக்கு மருமகளாக வருவதில் துளியும் விருப்பம் இல்லை ... ஏனென்றால் அவள் எப்போதும் மாடர்ன் ட்ரெஸ் , மேக்கப் போட்டுக்கொண்டு, பெரியோர்களுக்கு துளியும் மரியாதை தராதவளாக இருந்தாள். அதனால் இந்த அழகான குடும்பத்தில் அவளால் ஏதாவது பிரச்சினை வந்துவிடுமோ என அஞ்சியே ஹர்ஷ காதலிப்பதாக தன் கணவன் செல்லவும்...அவனுக்கு ஆதரவளித்தாள்.
கல்லூரியில் தேவையில்லாத பதட்டத்தை ஏற்படுத்த கூடாது என்பதால் யூனிபார்ம் போடாமல் பார்மல் ஷர்ட் பேண்ட்டில் வந்தவன் தனது வண்டியை நிறுத்திவிட்டு அசோக் உடன் உள்ளே நுழைந்தான்.
"என்னடி... டைம் ஆச்சு ! இன்னும் இந்த சங்கீதாவை காணும். நேத்து அவங்க அப்பா எங்க வீட்டுக்கு கால் பண்ணிருந்தாங்க…. அவ இருக்காளான்னு கேட்டு…" என வைஷாலியிடம் கூறிய கார்த்திகா... "எனக்கு என்னவோ பயமாயிருக்கு, அவ இது மாதிரி எங்கேயும் சொல்லாம போக மாட்டாளே" என தோழிக்காக வருந்தியவள் வாசலை நோக்க…
அங்கே நடந்து வந்த ஹர்ஷவர்தனை பார்த்தவள் அதிர்ந்து நின்றாள். "ஏய் கார்த்திகா... என்னடி உன்ன பாக்காம இருக்க முடியல போல... கண்டுபிடிச்சு காலேஜ் வரைக்கும் தேடி வந்து இருக்காரு…" என்ற தோழியின் காலில் மிதித்தவள் "பேசாம இருடி" என்க,
அவளோ "இப்ப எதுக்கு என்னை மிதிக்கிற... உண்மைய சொன்னா கோவம் வருதா. அன்னைக்கு நீயும் தானே அவரை அப்படியே முழுங்குற மாதிரி பார்த்த…" என்ற தோழியைப் பார்த்து அசடு வழிந்தவள்... "சும்மா இருடி என் மானத்தை வாங்காதே" என மிரட்டினாள்.
பிரின்ஸிபால் ரூமை நோக்கி நடந்தவன் அவர்களை பார்க்காமல் கடந்து செல்ல, அவளின் முகத்தில் தோன்றிய ஏமாற்றத்தை நொடியில் மறைத்தவள்... தன் தோழியிடம் "பாத்தியா அவங்க ஒன்னும் என்ன பாக்க வரல... போதுமா வா போகலாம்…" என தோழியிடம் சிடுசிடுத்தவள் வகுப்பை நோக்கி சென்றாள்.
அப்போது அங்கு வந்த ஆர்த்தி அவனை பார்த்துவிட்டு "ஹாய் அத்தான்... நீங்க இங்க என்ன பண்றீங்க? அதுவும் இந்த நேரத்தில்" என்றவளை பார்த்து…. மெலிதாக சிரித்தவன் "ஒரு கேஸ் விஷயமா வந்தேன், வேற ஒன்னும் இல்லை... நீயும் இந்த காலேஜ் தானா…" என ஏற்கனவே தெரிந்த கேள்வியை கேட்டவன், சரி எனக்கு முக்கியமான வேலை இருக்கு பாய்.." என சொல்லிவிட்டு சென்று விட்டான்.
இதனை தூரத்திலிருந்து பார்த்த தோழிகள் இருவரும் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் புரியாமல் பார்த்துக் கொண்டனர். "என்னடி உன் ஆளு நம்ம எதிரி கிட்ட சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிட்டு இருக்காரு…" என்றவளை பார்த்து "அவர் ஒன்னும் என் ஆள் இல்லை, தேவையில்லாம பேசாதே" என சொல்லிவிட்டு கோபமாக சென்றாள் கார்த்திகா.
அவனை இதற்கு முன்பு ஒருமுறை தான் பார்த்திருந்தாலும்... ஏனோ அவன் அவளை கண்டுகொள்ளாமல் போனதை அவளால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை. அது மட்டுமில்லாமல் அந்த ஆர்த்தியுடன் அவன் சிரித்து பேசுவதை அவளால் சகித்துக்கொள்ளவே முடியவில்லை. அவனிடம் தோன்றும் இந்த உணர்வுக்குப் பெயர் என்னவென்று தெரியாத போதிலும் அது அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது மட்டும் உண்மை.
அலுவலகத்தில் பிரின்ஸிபாலிடம் தன்னை பற்றியும் தான் வந்ததன் காரணத்தையும் கூறியவன்….சங்கீதாவின் தோழிகளை விசாரிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை வைக்க, அவரும் ஒப்புதல் வழங்கி அவர்களை அழைத்து வருமாறு ப்பியூனிடம் சொல்லி அனுப்பினார்.
கார்த்திகாவும் வைஷாலியும் பிரின்ஸ்பால் அறையை நோக்கி பதட்டமாக செல்ல…. அவர் சொன்ன செய்தியை நம்பமுடியாமல் அதிர்ச்சி அடைந்தவர்கள், தோழியின் நிலையை எண்ணி கவலைக்கொண்டனர்.
அறையில் நுழைந்த இருவரையும் பார்த்து இப்போது அதிர்வது அவனின் முறையாயிற்று. 'இவர்கள் எப்படி இங்கே' என யோசித்தவன்…. தன்னைக் கண்டு தயங்கி நின்றவர்களை உள்ளே வருமாறு அழைத்தவன், அமரும்படி சொல்ல... இருவருக்கும் ஏதும் புரியாத போதிலும் சென்று அமர்ந்தனர்.
"நான் ஹர்ஷவர்தன்... டி.எஸ்.பி" என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்தியவனை கண்களில் வியப்புடன் பார்த்தவள்... அவன் சொன்ன அடுத்தடுத்த செய்திகளைக் கேட்டு அதிர்ந்து போனாள்.
தன் தோழியை நேற்று இரவிலிருந்து காணவில்லை என்ற செய்தியை அவளால் இன்னமும் நம்ப முடியவில்லை.
"நீங்க ரெண்டு பேரும் தானே அந்த பொண்ணோட பிரெண்ட்ஸ்" என கேட்க, "ம்ம்…" என பதட்டமாக அவர்கள் தலையசைக்க…"இது ஜஸ்ட் இன்வெஸ்டிகேஷன் தான் இதுக்கெல்லாம் பயப்பட தேவையில்லை" என்றவன்,
"சொல்லுங்க உங்க பிரெண்ட் சங்கீதாவை லாஸ்ட்டா எப்போ பார்த்தீங்க?..உங்க கிட்ட ஏதாவது சொல்லிட்டு போனாங்களா?.. யூஷ்வலா பொண்ணுங்க பெற்றோர்களை விட பிரெண்ட்ஸ் கிட்டதான் எல்லாத்தையும் ஷேர் பண்ணிக்குவாங்க, அதனால தான் உங்ககிட்ட கேட்கிறேன். அவங்களுக்கு ஏதாவது பர்சனல் பிராப்ளம் இருக்கா?.... அதாவது சங்கீதாவுக்கு லவ் ஆப்பெயிர் ஏதாவது இருக்கா?.." என வரிசையாக கேள்விகளை கேட்டவன் பதிலுக்காக அவர்கள் முகம் பார்க்க,
முதலில் தொடங்கிய "வைஷாலி சார்….அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு, இதுவரைக்கும் யார்கிட்டயும் எந்த பிரச்சினைக்கும் போனதில்லை. எல்லாரோடும் ரொம்ப ஃப்ரெண்ட்லியா இருப்பா... அதுவும் எப்பவும் நாங்க மூணு பேரும் ஒன்னாதான் இருப்போம், அதனால் நீங்க நினைக்கிற மாதிரி அவளுக்கு எந்த ப்ராப்ளமும் இல்லை" என்றவளை தொடர்ந்து….
"சார்…" என கார்த்திகா தயங்க…. "எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க" என்றவனை பார்த்து,
"அவ யாரையும் லவ் பண்ணல …. ஆனா எங்க சீனியர் ஒருத்தன் அவ பின்னாடியே சுத்திகிட்டு இருந்தான். அவ எத்தனையோ தடவை பிடிக்கலன்னு சொல்லியும் கேட்கல. வாட்ச்மேன் மாதிரி காலையில் அவ காலேஜ்க்கு வரும்போது பின்னாடியே வருவான்...போகும்போது பின்னாடியே தான் போவான். ஒரு நாள் லீவ் போட்டாலும் டைரக்டா எங்க கிட்டே வந்து சங்கி வரலையான்னு கேட்பான்...ஆனா இன்னைக்கு அவளப்பத்தி கேட்க்கவுமில்லை...அவளை தேடின மாதிரியும் தெரியலை" என்றாள்.
"அவன் பெயர் என்ன?... எந்த டிபார்ட்மென்ட்?... என அவன் கேட்க, "எங்க டிபார்ட்மென்ட் தான்...அவன் பெயர் சதிஷ்" என்றாள் கார்த்திகா.
படித்துவிட்டு உங்கள் கருத்துகளை என்னுடன் பகிர்ந்துக் கொள்ளுங்கள் ஃப்ரெண்ட்ஸ்
"ஓகே.. அந்த பொண்ணோட மொபைல் லாஸ்ட்டா எந்த லொகேஷன் காட்டுதுன்னுபாருங்க…" என்றவனுக்கு "காலேஜிலிருந்து ஒரு 200 மீட்டர் டிஸ்டன்ஸ் சார்" என்றான் அசோக்.
"அப்போ காலேஜ் பக்கத்தில் உள்ள எல்லா இடத்திலேயும் விசாரிங்க... அங்குள்ள கடையில சிசிடிவி ஏதாவது இருந்தா அதையும் செக் பண்ணுங்க…என்றவன், சிட்டில உள்ள எல்லா போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கும் இன்ஃபர்மேஷன் பாஸ் பண்ணுங்க... அந்த பொண்ண பத்தி எந்த தகவல் கிடைச்சாலும் உடனேயே நமக்கு தகவல் கொடுக்க சொல்லுங்க" என்றான்.
சிறிது நேரத்தில் கையில் ஒரு ஃபைலுடன் வந்த அசோக் அதனை ஹர்ஷவர்தன் முன்வைத்து... "அந்த பொண்ணோட எல்லா டீடெயில்ஸ்ம் இதுல இருக்கு" என வைத்து விட்டு செல்ல.. அதனை ஆராய்ந்தவன் அடுத்து என்ன செய்வது என யோசிக்க தொடங்கினான்.
இரவு 11 மணிக்கு வீடுவந்த மகனைப் பார்த்து "என்னப்பா இன்னைக்கு இவ்ளோ நேரம்?... முதல்ல சாப்பிடு அப்புறம் டிரஸ் மாத்திக்கலாம்" என்றவர், தட்டில் உணவை எடுத்து வைத்தார்.
"ஒரு முக்கியமான கேஸ்மா திரும்பவும் போகணும்" என்றவன் தனது தாய்க்காக சிறிது உண்டு விட்டு எழுந்து அறையை நோக்கி சென்றான்.
சிறிது நேரத்தில் திரும்பி வந்தவன் "அம்மா எப்ப வருவேன்னு தெரியாது, நீங்க போய் தூங்குங்க" என்றவனை பார்த்து... "இந்த ஊர் உலகத்தில நீ மட்டும்தான் போலீஸா...நைட் டியூட்டி போலீஸ் எந்த வேலையை பார்க்க மாட்டாங்களா... எல்லா வேலையும் உன் தலையிலே ஏத்திக்கணும்மா" என்று கோபப்பட்ட அன்னையை தோளோடு அணைத்தவன், "ரொம்ப முக்கியமான கேஸ்மா ஒரு காலேஜ் பொண்ண காணோம். அந்த பொண்ணுக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லாமல் காப்பாத்துற வரைக்கும் என்னால நிம்மதியா தூங்க முடியாது... இதுவரைக்கும் எந்த இன்ஃபர்மேஷனும் இல்லை" என்றான்.
"அய்யயோ... என்னடா சொல்ற காலேஜ் படிக்கிற பொண்ணா.. ரொம்ப சின்ன பொண்ணா இருப்பா போலயே... கடவுளே அந்த பொண்ணுக்கு எதுவும் ஆகக்கூடாது" என்று கடவுளிடம் வேண்டியவரை பார்த்தவன்... "உங்க நல்ல மனசு மாதிரியே அந்த பொண்ணுக்கு ஒன்னும் ஆகாது" என்றவன் தாயிடம் விடைபெற்று சென்று விட்டான்.
சென்னையில் உள்ள அனைத்து காவல் துறையினர்க்கும் தகவல் அனுப்பியவன் தேடும் படி ஆணையிட்டான். இரவு முழுவதும் எல்லா இடங்களிலும் தேடி களைத்தனர். எந்த ஒரு தகவலும் கிடைக்காததால் சற்று தளர்ந்துப்போனான் ஹர்ஷா.
அவன் எதற்கும் தளர்ந்து போகிறவன் இல்லை ஆனாலும் காணாமல் போனது ஒரு இளம்பெண். இந்த காலத்தில் ஒரு இளம் பெண்ணுக்கு என்னென்ன கொடுமைகள் நடக்கிறது என்பதை அவனும் அறிவான் அல்லவா…!
அதிகாலை 5 மணிக்கு வீடு வந்தவன் குளித்து விட்டு திரும்பவும் கீழே இறங்கியவனின் கண்கள் இரண்டும் கோவைப்பழம் போல் சிவந்து காணப்பட்டது. இரவு முழுவதும் தூக்கம் இல்லாததால் கண்கள் எரிச்சலாக இருந்தது... கண்களை கசக்கியவாறே வந்து ஹாலில் உள்ள சோபாவில் அமர்ந்தான்.
அனைத்து குடும்ப உறுப்பினர்களும் ஹாலில் அமர்ந்திருக்க...அதிகப்படியான அலைச்சல் காரணமாக தலை பாரமாக இருக்க "அம்மா... ஒரு காபி" என கேட்டவன் முடிக்கும் முன்.. தன் எதிரில் நீட்டப்பட்ட காபியை வாங்கி அருந்தியவனை கவலையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர் அனைவரும்.
"என்னப்பா... அந்த பொண்ண பத்தி ஏதாவது தகவல் கிடைத்ததா" என்ற அன்னையை பார்த்து உதட்டை பிதுக்கியவன் "இல்லமா இன்னைக்கு அந்தப் பொண்ணோட காலேஜ் போய் விசாரிக்கனும்" என்றவன் காலேஜ் பெயரை சொல்ல,
"எனது…. எஸ்.ஆர்.வி காலேஜா….அங்கதான் நம்ம ஆர்த்தி படிக்கிறா. அவகிட்ட கேட்டு பார்க்கலாம்" என்ற அன்னையை முறைத்தவன்,
"நீங்க எதுக்கு அடி போடுறிங்கன்னு எனக்கு தெரியுது. நான்தான் உன்கிட்ட ஆல்ரெடி சொல்லிட்டேனே... என் மனசுல அப்படி ஒரு எண்ணம் இல்லை, அதனால அவளைப் பத்தி என்கிட்ட பேசாதீங்கன்னு…"
"அதுக்கில்லடா... உங்க அக்கா" என்றவரை இடைமறித்தவன் "அம்மா...அக்கா அந்த வீட்டு மருமகளாக இருக்கலாம்...அதுக்காக நானும் அந்த வீட்டு பொண்ண கல்யாணம் பண்ணி, அந்த வீட்டு மருமகன் ஆகணும்னு அவசியம் இல்ல. முதல்ல எனக்கு பிடிக்கனும் அது மட்டுமில்லாமல் அவளை அந்த மாதிரி நான் பார்த்ததே இல்லை' என்றவன்,கூடிய சீக்கிரம் உங்க மருமகளை உங்க கண்ணு முன்னாடி கொண்டு வந்து நிறுத்துறேன்" என்று எழுந்து சென்றான்.
"அம்மா... அவனை இந்த விஷயத்துல கட்டாயப்படுத்தாதீங்க…. வாழப்போறது அவன், அவனோட விருப்பம் இதுல ரொம்ப முக்கியம்" என்று தம்பிக்காக தனது ஆதரவை தெரிவித்தவன் தன் மனைவியிடம் கண் அசைக்க...அவளும் "அத்தை ஹர்ஷா பற்றி நமக்கு தெரியாதா... இதுவரைக்கும் நமக்கு பிடிக்காத எந்த விஷயத்தையாவது பண்ணியிருக்கானா... அப்படி இருக்கும்போது அவன்ஆசைப்பட்டு கேட்கிற பொண்ண நம்ம எல்லாரும் சேர்ந்து அவனுக்கு கட்டிவைக்கிறது தான் நம்முடைய கடமை" என்றவள் தனது ஆதரவையும் வர்ஷாவுக்கே தெரிவித்தாள்.
அதுமட்டுமில்லாமல் கீர்த்தனாவுக்கு ஆர்த்தி இந்த வீட்டுக்கு மருமகளாக வருவதில் துளியும் விருப்பம் இல்லை ... ஏனென்றால் அவள் எப்போதும் மாடர்ன் ட்ரெஸ் , மேக்கப் போட்டுக்கொண்டு, பெரியோர்களுக்கு துளியும் மரியாதை தராதவளாக இருந்தாள். அதனால் இந்த அழகான குடும்பத்தில் அவளால் ஏதாவது பிரச்சினை வந்துவிடுமோ என அஞ்சியே ஹர்ஷ காதலிப்பதாக தன் கணவன் செல்லவும்...அவனுக்கு ஆதரவளித்தாள்.
கல்லூரியில் தேவையில்லாத பதட்டத்தை ஏற்படுத்த கூடாது என்பதால் யூனிபார்ம் போடாமல் பார்மல் ஷர்ட் பேண்ட்டில் வந்தவன் தனது வண்டியை நிறுத்திவிட்டு அசோக் உடன் உள்ளே நுழைந்தான்.
"என்னடி... டைம் ஆச்சு ! இன்னும் இந்த சங்கீதாவை காணும். நேத்து அவங்க அப்பா எங்க வீட்டுக்கு கால் பண்ணிருந்தாங்க…. அவ இருக்காளான்னு கேட்டு…" என வைஷாலியிடம் கூறிய கார்த்திகா... "எனக்கு என்னவோ பயமாயிருக்கு, அவ இது மாதிரி எங்கேயும் சொல்லாம போக மாட்டாளே" என தோழிக்காக வருந்தியவள் வாசலை நோக்க…
அங்கே நடந்து வந்த ஹர்ஷவர்தனை பார்த்தவள் அதிர்ந்து நின்றாள். "ஏய் கார்த்திகா... என்னடி உன்ன பாக்காம இருக்க முடியல போல... கண்டுபிடிச்சு காலேஜ் வரைக்கும் தேடி வந்து இருக்காரு…" என்ற தோழியின் காலில் மிதித்தவள் "பேசாம இருடி" என்க,
அவளோ "இப்ப எதுக்கு என்னை மிதிக்கிற... உண்மைய சொன்னா கோவம் வருதா. அன்னைக்கு நீயும் தானே அவரை அப்படியே முழுங்குற மாதிரி பார்த்த…" என்ற தோழியைப் பார்த்து அசடு வழிந்தவள்... "சும்மா இருடி என் மானத்தை வாங்காதே" என மிரட்டினாள்.
பிரின்ஸிபால் ரூமை நோக்கி நடந்தவன் அவர்களை பார்க்காமல் கடந்து செல்ல, அவளின் முகத்தில் தோன்றிய ஏமாற்றத்தை நொடியில் மறைத்தவள்... தன் தோழியிடம் "பாத்தியா அவங்க ஒன்னும் என்ன பாக்க வரல... போதுமா வா போகலாம்…" என தோழியிடம் சிடுசிடுத்தவள் வகுப்பை நோக்கி சென்றாள்.
அப்போது அங்கு வந்த ஆர்த்தி அவனை பார்த்துவிட்டு "ஹாய் அத்தான்... நீங்க இங்க என்ன பண்றீங்க? அதுவும் இந்த நேரத்தில்" என்றவளை பார்த்து…. மெலிதாக சிரித்தவன் "ஒரு கேஸ் விஷயமா வந்தேன், வேற ஒன்னும் இல்லை... நீயும் இந்த காலேஜ் தானா…" என ஏற்கனவே தெரிந்த கேள்வியை கேட்டவன், சரி எனக்கு முக்கியமான வேலை இருக்கு பாய்.." என சொல்லிவிட்டு சென்று விட்டான்.
இதனை தூரத்திலிருந்து பார்த்த தோழிகள் இருவரும் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் புரியாமல் பார்த்துக் கொண்டனர். "என்னடி உன் ஆளு நம்ம எதிரி கிட்ட சிரிச்சு சிரிச்சு பேசிட்டு இருக்காரு…" என்றவளை பார்த்து "அவர் ஒன்னும் என் ஆள் இல்லை, தேவையில்லாம பேசாதே" என சொல்லிவிட்டு கோபமாக சென்றாள் கார்த்திகா.
அவனை இதற்கு முன்பு ஒருமுறை தான் பார்த்திருந்தாலும்... ஏனோ அவன் அவளை கண்டுகொள்ளாமல் போனதை அவளால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை. அது மட்டுமில்லாமல் அந்த ஆர்த்தியுடன் அவன் சிரித்து பேசுவதை அவளால் சகித்துக்கொள்ளவே முடியவில்லை. அவனிடம் தோன்றும் இந்த உணர்வுக்குப் பெயர் என்னவென்று தெரியாத போதிலும் அது அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது மட்டும் உண்மை.
அலுவலகத்தில் பிரின்ஸிபாலிடம் தன்னை பற்றியும் தான் வந்ததன் காரணத்தையும் கூறியவன்….சங்கீதாவின் தோழிகளை விசாரிக்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை வைக்க, அவரும் ஒப்புதல் வழங்கி அவர்களை அழைத்து வருமாறு ப்பியூனிடம் சொல்லி அனுப்பினார்.
கார்த்திகாவும் வைஷாலியும் பிரின்ஸ்பால் அறையை நோக்கி பதட்டமாக செல்ல…. அவர் சொன்ன செய்தியை நம்பமுடியாமல் அதிர்ச்சி அடைந்தவர்கள், தோழியின் நிலையை எண்ணி கவலைக்கொண்டனர்.
அறையில் நுழைந்த இருவரையும் பார்த்து இப்போது அதிர்வது அவனின் முறையாயிற்று. 'இவர்கள் எப்படி இங்கே' என யோசித்தவன்…. தன்னைக் கண்டு தயங்கி நின்றவர்களை உள்ளே வருமாறு அழைத்தவன், அமரும்படி சொல்ல... இருவருக்கும் ஏதும் புரியாத போதிலும் சென்று அமர்ந்தனர்.
"நான் ஹர்ஷவர்தன்... டி.எஸ்.பி" என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்தியவனை கண்களில் வியப்புடன் பார்த்தவள்... அவன் சொன்ன அடுத்தடுத்த செய்திகளைக் கேட்டு அதிர்ந்து போனாள்.
தன் தோழியை நேற்று இரவிலிருந்து காணவில்லை என்ற செய்தியை அவளால் இன்னமும் நம்ப முடியவில்லை.
"நீங்க ரெண்டு பேரும் தானே அந்த பொண்ணோட பிரெண்ட்ஸ்" என கேட்க, "ம்ம்…" என பதட்டமாக அவர்கள் தலையசைக்க…"இது ஜஸ்ட் இன்வெஸ்டிகேஷன் தான் இதுக்கெல்லாம் பயப்பட தேவையில்லை" என்றவன்,
"சொல்லுங்க உங்க பிரெண்ட் சங்கீதாவை லாஸ்ட்டா எப்போ பார்த்தீங்க?..உங்க கிட்ட ஏதாவது சொல்லிட்டு போனாங்களா?.. யூஷ்வலா பொண்ணுங்க பெற்றோர்களை விட பிரெண்ட்ஸ் கிட்டதான் எல்லாத்தையும் ஷேர் பண்ணிக்குவாங்க, அதனால தான் உங்ககிட்ட கேட்கிறேன். அவங்களுக்கு ஏதாவது பர்சனல் பிராப்ளம் இருக்கா?.... அதாவது சங்கீதாவுக்கு லவ் ஆப்பெயிர் ஏதாவது இருக்கா?.." என வரிசையாக கேள்விகளை கேட்டவன் பதிலுக்காக அவர்கள் முகம் பார்க்க,
முதலில் தொடங்கிய "வைஷாலி சார்….அவ ரொம்ப நல்ல பொண்ணு, இதுவரைக்கும் யார்கிட்டயும் எந்த பிரச்சினைக்கும் போனதில்லை. எல்லாரோடும் ரொம்ப ஃப்ரெண்ட்லியா இருப்பா... அதுவும் எப்பவும் நாங்க மூணு பேரும் ஒன்னாதான் இருப்போம், அதனால் நீங்க நினைக்கிற மாதிரி அவளுக்கு எந்த ப்ராப்ளமும் இல்லை" என்றவளை தொடர்ந்து….
"சார்…" என கார்த்திகா தயங்க…. "எதுவா இருந்தாலும் சொல்லுங்க" என்றவனை பார்த்து,
"அவ யாரையும் லவ் பண்ணல …. ஆனா எங்க சீனியர் ஒருத்தன் அவ பின்னாடியே சுத்திகிட்டு இருந்தான். அவ எத்தனையோ தடவை பிடிக்கலன்னு சொல்லியும் கேட்கல. வாட்ச்மேன் மாதிரி காலையில் அவ காலேஜ்க்கு வரும்போது பின்னாடியே வருவான்...போகும்போது பின்னாடியே தான் போவான். ஒரு நாள் லீவ் போட்டாலும் டைரக்டா எங்க கிட்டே வந்து சங்கி வரலையான்னு கேட்பான்...ஆனா இன்னைக்கு அவளப்பத்தி கேட்க்கவுமில்லை...அவளை தேடின மாதிரியும் தெரியலை" என்றாள்.
"அவன் பெயர் என்ன?... எந்த டிபார்ட்மென்ட்?... என அவன் கேட்க, "எங்க டிபார்ட்மென்ட் தான்...அவன் பெயர் சதிஷ்" என்றாள் கார்த்திகா.
படித்துவிட்டு உங்கள் கருத்துகளை என்னுடன் பகிர்ந்துக் கொள்ளுங்கள் ஃப்ரெண்ட்ஸ்