15
'ஆதி இங்க என்ன பன்றான்.!!!' என்று சாரா யோசித்துக்கொண்டே உள்ளே வந்தாள்.
அர்ஜுன், ரித்திகா, அத்தை எல்லோரும் ஒண்ணா இருகாங்க.... பேச்சிக்கு கூட சிரிப்பு இல்லை, யார் மூஞ்சிலயும். எதையோ தீவிரமா யோசிசிட்டு இருகாங்க. ஆதிக்கு ரித்தி மற்றும் அர்ஜுன் மீது அளவுகடந்த கோபம், இருந்தாலும் அனைத்தையும் அடக்கிக்கொண்டு உட்கார்ந்து இருந்தான் ஆதி. நேரில் பார்த்த பிறகும், அவனது குட்டி இளவரசியை இனியும் அவனால் பிரிந்து இருக்க முடியாது, என்ற ஒரே காரணத்திற்காக அமைதியாக இருந்தான்.
ஆதி தாராவை பார்த்து, 'நான்தான் உன் அப்பா, வாடா செல்லம்' என்று கொஞ்ச. ஆதியை பார்த்ததும் மிரண்டு அர்ஜுனிடம் ஒன்றி 'அப்பா பூச்சாண்டி' என்றாள் அர்ஜுனிடம்.
பெத்த பொண்ணு இப்படி சொல்றதை கேட்டு, ரித்திகாவை முறைத்தான் ஆதி' இவதான் இப்படி சொல்லிக்கொடுத்து இருப்பா ' தாரா குட்டி சொல்வதை கேட்டு, சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு அமர்ந்து இருந்தாள், ரித்தி. என்னதான் ஆதி மீது அளவுகடந்த கோபம் இருந்தாலும், ரித்திகாவிற்கு ஆதி பக்கம்தான் மனம் சாயும் எப்போதுமே. அவனை நெருங்கத்தான் அவளது மனம் துடித்தது இப்போதுகூட.
குட்டி கூப்பிட்டால் வரமாட்டா என்று நினைத்த ஆதி, தாராவை அர்ஜுன் கைகளில் இருந்து பிடுங்கினான். இதுதான் ஆதி அடாவடியாக பாசத்தை காட்டுபவன். குட்டி இப்போது ஆதி கைகளில், குட்டி அர்ஜுனை நோக்கி கைகளை நீட்டி அழுக ஆரம்பித்தாள்.
அர்ஜுனுக்கு சங்கடமா போயிடுச்சி. முதல் முறையாக அர்ஜுன் குற்ற உணர்வில் தவித்தான்... 'என்னோட கோபத்தால தான் இப்படி ஆச்சி, கொஞ்சம் பொறுமையா இருந்து இருக்கலாம்' என்று நினைத்தான் அர்ஜுன்.
அர்ஜுன் ஆதி கைகளில் அவளது பேபி பொம்மையை திணித்தான். அதை வைத்து தாராவை சமாதானப்படுத்து என்பதுபோல.ஆதி எவளோ ட்ரை செஞ்சான்.. தாரா திமிறிக்கொண்டு இருந்தாள்.
ஆர்ப்பாட்டம் செய்து அர்ஜுன் கைகளுக்கு திரும்ப தாவிட்ட.
ஆதிக்கு இன்னும் வெறி ஏறியது, இவனை எதாவது செய்யவேண்டும் என்று பழிவுணர்ச்சி மேலோங்க. அர்ஜுனை முறைத்தவாறு அமர்ந்து இருந்தான்.
சாரா வந்த சமயம். அனைவரையும் வித்தியாசமாக பார்த்துகொண்டு காலியாக இருந்த இடத்தில் உட்கார்ந்தாள்.
'ஆதி ரித்திகா... இவங்க இரண்டு பேருக்கும் என்ன சம்பந்தம்? எதுக்கு ரித்திகா இவ்ளோ கோபத்துல இருக்கா? ஒன்னும் புரியலயே, அர்ஜுன் எதும் கண்டுக்காம குழந்தைய கொஞ்சிட்டு இருக்கான், அத்தை இங்க என்ன பன்றீங்க..., ரித்தி அத்தையின் மேல சாய்ந்து உட்காந்து இருக்கா? ஏற்கனவே தெரியுமா அத்தைய அவளுக்கு?... என்ட ஒன்னும் சொல்லலையே இதுக்கு முன்னாடி ' சாரா குழம்பிப்போய் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.
பெரிய மௌனத்தின் பிறகு ரித்திகா மெதுவாக அத்தையிடம் இருந்து பிரிந்து உட்கார்ந்தாள்.... வேகமாக எந்திரிச்சி நேரா ஆதி முன்னாடி போய் நின்னு, மொத்த கோபத்தையும் திரட்டி ஆதியை அறைய... ஆதி திரும்ப அவளை அடிக்க, இவர்களை பிரிக்க அர்ஜுன் தான் பெரும்பாடு பட்டன்.
சிறுவயதில் இருந்தே இவங்க இரண்டு பேரோட சண்டையை பிரித்து பிரித்து. இப்போவும் அதே வேலையை சிறப்பாக செய்தான் அர்ஜுன்.
''இவன் எனக்கு வேணாம் அர்ஜுன், என்னை தப்பா பேசிய இவன் கூட என்னால வாழமுடியாது. எந்த மூஞ்ச வச்சிட்டு திரும்ப வந்தான் இவன்...இவனை, இடத்தை காலி பண்ண சொல்லு அர்ஜுன்" என்று ரித்திகா அக்ரோசமா கத்திக்கொண்டு இருந்தாள்.
"இது என் அத்தை வீடுடி, நான் இங்கதான் இருப்பேன், உனக்கு பிடிக்கலனா நீ போடி" என்றான் ஆதி.
"அர்ஜுன் இவன போக சொல்லு தேவ இல்லாதத பேசாம."
"என்ன மூச்சிக்கு மூச்சி அர்ஜுன் அர்ஜுன்னு சொல்லுர, என்னவிட இவன் தானே உனக்கு பெருசு, போடி குண்டு,"
"யாரை பார்த்து குண்டுன்னு சொல்ற... செருப்பு பிஞ்சிடும்" ரித்தி ஆதியை அடிக்க கை ஓங்க..
"குண்டா இல்லாம சிம்ரன் மாதிரியா இருக்க" என்று ஆதி கூற, ரித்தி அவனை அடிக்க ஓங்கிய கையை பிடித்தான், திரும்ப அவளை அடிக்க கை ஓங்கினான், திடீரென என்ன நினைத்தானோ, அவளை இழுத்து அணைத்து முத்தமிட தொடங்கினான்.
3 வருட பிரிவு ஏக்கம் மொத்தத்தையும் ஒரு முத்தத்தில் போக்க முனைப்பில் இருந்தான் ஆதி. ஆதி மகளுக்காகத்தான் தவித்தான், என்று நினைத்தவனுக்கு புரிந்தது.... குட்டியை சாக்காக வைத்து குட்டியின் அன்னையை கவர்ந்து செல்ல வந்தோம் என்பது.
அங்கு இருக்கும் அனைவரும் முகத்தை திருப்பி.... ஆளுக்கொரு திசைல போய்ட்டாங்க.
சாரா மனதில் 'இவன் தம்பியே பரவால்ல... இவனுக்கு ஒன்னுமே தெரில' அர்ஜுனை திட்டிவிட்டு, ஆதியை பாராட்ட தவறவில்லை சாரா.
இவர்களின் அன்னையோ "அறிவு கெட்டவன் கொழந்தைல இருந்து இப்ப வர, அவன் அப்பாவ போல ஒரே அடாவடி", குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு, மலரும் நினைவுகளோடு, ஒரு அறைக்கு சென்று விட்டார் மீரா...
அர்ஜுன் வெளியே போய் நின்றுகொண்டு,. 'சாரா எங்க', என்று பார்க்க. அவளோ, அங்கு நடந்த அதிர்ச்சியில் முகத்தை மட்டும் வேறு புறம் திருப்பிக்கொண்டு, அங்கேயே நின்றுவிட்டாள்.
அர்ஜுன், சாரா அங்கேயே அதிர்ச்சியில் நிற்பதை பார்த்து, அவள் கையை பிடித்து வெளியே இழுத்து வந்தான்.
ஓங்கி இழுத்த வேகத்தில், அதிர்ச்சி தெளிந்து அமைதியாகஅவன் இழுக்கும் திசைல நடந்து வந்து அர்ஜுன் நின்றதும் நின்றாள்.
'சரியான லூசு சாரா நீ, அங்கேயே நின்னுட்டியே, என்ன நினைச்சாங்களோ எல்லோரும்'. என்று சங்கடமாக நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.
"பட்டிக்காட்டு முட்டாய் கடையை பார்க்கிறது போல நிக்கிறது" என்று அர்ஜுன் முணுமுணுத்தான்.
"ஹலோ!... அர்ஜுன், நான் ஷாக் ல நின்னேன், அதுக்குன்னு இப்படி நீ சொல்றது, சரி இல்ல பாத்துக்கோ.
அர்ஜுன்னுக்கு அது தெரியும் ஆனால், நம்பாதது போலாம் அவளை பார்த்தான்.
'இவன் வேற நம்ப மாட்டேங்கிறனே, எப்படி நம்ப வைக்கிறது ' என்று யோடித்தவள்.
"மூஞ்சக்கூட திருப்பிட்டு தான் இருந்தேன்", தன்னிலை விளக்கம் கொடுத்தாள்.
அர்ஜுனுக்கு சிரிப்புதான் வந்தது, அவள் சொல்லும் தோரணையை பார்த்து. சிரிப்பை மறைத்தவாறு நின்றிருந்தான்.
அர்ஜுனை சீண்ட நினைத்த சாரா... "ஏன் அர்ஜுன் இதெல்லாம் ஜீன்லேயே இருக்குமா?"
"எது?" கேள்வியாக சாரா கேட்டதை புரிந்துகொண்டு முறைக்க..
"அதான் கிஸ் உ..." என்று இழுத்து சொன்னாள்.
"இப்போ என்னடி உனக்கும் வேணுமா வா டி" சாராவை பிடித்து இழுக்க.
உள்ள ஒரு ஷோ முடிஞ்சது, இப்போ ஆதியும் ரித்திகாவும் சண்டை போட்டுகொண்டு இருக்க,
எனக்கு என் குழந்தை வேண்டும் குண்டு, கொடு டி என்ட" என்றான் ஆதி.
அப்போ குழந்தைக்காகத்தான் வந்தய? இப்போ இந்த குழந்தை என்கிட்ட இல்லாம இருந்திருந்தா, வந்து இருக்கமாட்டல்ல நீ. என் ஆதி இல்ல டா நீ, ரொம்ப மாறிட்ட... காலேஜ் போனப்போ இருந்த ஆதி இப்போ இல்ல, என் ஆதியா இவன்?" அவன் சட்டை காலரைப் பிடித்து கோபத்தில் கத்தினாள். ஏக்கத்தில் அவன் காலடியிலே அமர்ந்து கொண்டாள் ரித்திகா.
அதை பார்த்த மீரா, அர்ஜுனை கூப்பிட வெளியே வந்தார்.
அர்ஜுனை கூப்பிட மீரா வெளிய வர, பார்த்த காட்சி மீராவையே மிரள வைத்தது.
"அடேய் வெக்கம் கெட்ட டாக்ஸ்.. பெத்த ரெண்டும் சரி இல்ல..." தலையை அடித்துக்கொண்டு அர்ஜுனின் அன்னை உள்ளே சென்றார்.
அர்ஜுனின் செயலை பார்த்த சாரா... அப்பாடா நம்ம ஆளு சரி ஆகிட்டான்.. அந்த சந்தோசத்தில் அர்ஜுனை பின்தொடர்ந்து சென்றாள்.
அவளுக்கு தெரியவில்லை கடைசியாக அவளுக்கு மிஞ்சுவது இந்த நெருக்கம் தான் என்று... அங்கு இருவர் சண்டை பிடித்துக்கொண்டு இருக்க.
அர்ஜுன் ரித்தியை நோக்கி "என்னாலதான் நீங்க பிரிஞ்சீங்க, என்னால நிம்மதியா இருக்க முடியல ரித்தி, சேந்து இருக்கீங்களா இனி ப்ளீஸ்? என்றான் யாசிக்கும் தோரனையில்.
ரித்திக்கு எல்லாம் அர்ஜுன்தான், அவனுக்காக எது வேணும்னாலும் செய்யும் குணம் உடையவள். அதனால், சரி என்பது போல தலையாட்டினாள் சாரா.
"சரி மா வங்க போலாம், அவங்க சரி ஆகிடுவாங்க." என்று மீராவை வீட்டுக்கு கூப்பிட.
மீரா அர்ஜுனை முறைத்துக் கொண்டே "சாரா வருவாளா? அங்க..." என்றார்.
"இது என்ன அத்தை கேள்வி அவங்க சேரனும்னுதான் அர்ஜுன் என்ட இருந்து விலகி இருக்கான், இதுகூட புரியலையா அத்தை... வாங்க போலாம்" அத்தையிடம் பேசும் சாராவை பார்த்துவிட்டு, மீராவிடம் பேசினான் அர்ஜுன்.
"மா நான் உங்களை மட்டும்தான் கூப்பிட்டேன்" என்றான் அர்ஜுன்.
சாரா.. "அர்ஜுன் என்ன இது போதும் விளையாடுனது" என்று அர்ஜுன் கையை பிடிக்க சென்றாள்.
அவளது கையை விலக்கிவிட்டு "சாரா பிளீஸ் என்மேல இருந்த நம்பிக்கை எப்போ போச்சோ, அப்போவே லவ்வும் இல்ல, எந்த உறவும் இல்ல..."
"நானும் வரல, இங்கவே இருந்துகிறேன்" மீரா ஒரு அறையில் நுழைந்து கொண்டார்.
ரித்திகா எதோ பேச வர.. "வேண்டா ரித்தி.." என்று தடுத்தான் அர்ஜுன். சாரா அதிர்ச்சியில் நின்றாள்.
தாராவை கையிலே ஏந்தி "மை ஏஞ்சல், அப்பா உன்ன மிஸ் பண்ணுவேன்..." தாராவை ஆதியிடம் கொடுத்தான்.
"ஹேப்பி ஆ இருடா எப்பவும்.. நான் எதும் பறிக்கல உன்கிட்ட இருந்து, எல்லாம் உன்னோட வேண்டாத நட்பால வந்தது" என்று சொல்லிவிட்டு விறுவிறுவென்று நடந்தான்.
"என்னோட பிரண்ட்ஸ் பத்தி எனக்கு தெரியும் நீ ஒன்னும் சொல்ல வேண்டாம்" என்றான் ஆதி.
அர்ஜுன் ஆதியை திரும்பிப்பார்த்து, இருபக்கம் தலையை அசைத்துவிட்டு, ஒரு பெருமூச்சோடு சென்றான்.
சாராவை திரும்பி ஒருமுறை கூட பார்க்கவில்லை.
அவள் அமைதியாக அர்ஜுன் போவதை, கண் சிமிட்டாமல் பார்த்து கொண்டு, முடிந்த அளவுக்கு அவனை அவள் கண்களுக்குள் நிரப்பிக்கொண்டாள்.
ஆதியின் செயல் இவ்ளோ சீரியஸ் ஆகும் என்று நினைக்கல அவன், எந்த தவறும் செய்யாத அவன் தோழி வாழ்கையையும் சேர்த்து கெடுத்துவிட்டோமே, அண்ணனை பழிவாங்க நினைத்து. ஆதி செய்தது அவனுக்கு சுருக்கென்று வலித்தது...
சாரா எதும் நடக்காதது போல ஆதியை பார்த்து.... "தாங்க் யூ அதி" என்று சொல்லிவிட்டு அவள் அறைக்கு சென்றாள்.
இதற்கெல்லாம் காரணம் ஆதிதான் என்று நினைத்த சாரா, அமைதியாக அவளது திங்ஸ்ஸை பேக் செய்துகொண்டு கிளம்பினாள்.
அவளை அங்கேயே இருக்க சொல்லி, மூவரும் மாற்றிமாற்றி சொல்லியும், கேட்காமல் கிளம்பினாள். ஏற்கனவே அவள் தங்கி இருந்த வீட்டுக்கு...
சாராவை ஹாஸ்டலில் தங்கவைக்க விரும்பாத அவளது பெற்றோர். ஒரு வீட்டைப்பார்த்து அவளுக்கு துணையாக சொந்தத்தில் ஒருபெண்ணையும் தங்க வைத்தார்கள்.
எங்கு தங்குவது என்று வீடு தேடி அலையும் வேலையும் இல்லை அவளுக்கு இப்போது. அவளது பெட்டியோடு உள்ளே சென்றாள்.
"அக்கா வந்துட்டீங்களா" என்று ஆசையாக ஓடிவந்தாள். கல்லூரி மூன்றாம் ஆண்டு படிக்கும் செல்வி.
"வந்துட்டேன்...." என்று ஆரவாரத்தோடு செல்வியை கட்டிக்கொண்டாள் சாரா.
"அக்கா மாமா வரலையா? அத்தை சொன்னாங்க நீங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டிங்கன்னு..." சாரா செல்வியை பார்த்து மெலிதாக சிரித்துக்கொண்டே.
"மாமா வெளியூர் போய் இருக்காரு, வரதுக்கு ஒரு ஒருவருசம் ஆகும்" என்று சொல்லிவிட்டு அவள் அறைக்கு சென்றாள்.
அவளது அறையில் பெட்டியை வைத்து விட்டு திரும்பி வந்தால் செல்வியிடம், "இத வீட்ல சொல்லாத... கொஞ்சம் கொளறுபிடில நடந்த கல்யாணம், இப்போ மாமா இங்க இல்லன்னு தெரிஞ்சா பதறிடுவாங்க".
செல்விக்கு ஓர்அளவுக்கு தெரியும், இந்த திருமண கலாட்டா... அதனால் தலையை ஆட்டிக் கொண்டு சமைக்க சென்றாள்.
சாராவின் மனநிலையை மாற்றிக்கொள்ள செல்வியிடம் பேச்சுக்கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். "காலேஜ் எப்படி போது செல்வி"
"போது சரோஜா அக்கா.... ஒரே போர், நீங்க இல்லாம எங்கும் வெளிய கூட போல தெரியுமா? " என்றாள் செல்வி வருத்தத்தோடு.
"சரோஜா சொல்லாத டி" என்று சாரா செல்வியை முறைத்தாள்.
"சரிக்கா பழக்க தோஷத்துல சொல்லிட்டேன்" செல்வி சிரித்துக்கொண்டு வேலையை செய்தாள்.
செல்விக்கு பெற்றோர் இல்லை.... வீட்டு வேலைக்காகத்தான் சாரா கூட அனுப்பிவைத்தார்கள்... சாரா செல்வியை சமாதானம் செய்து ஒருவழியாக வீட்டுக்கு பக்கம் இருக்கும் கல்லூரியில் சேர்த்துவிட்டாள்.
சாரா வேலை முடிந்ததும் இருவரும் சமைத்து சாப்பிட்டுவிட்டு ஊர்சுற்ற கிளம்பிடுவாங்க... செல்வியின் நண்பர்களுடன், லீவு நாள் என்றாள் போதும் இன்னும் களைகட்டும்..
அன்றைய இரவு உணவை முடித்துக்கொண்டு தூங்கச்சென்றார்கள்... சாராவின் மனதோ பழையதை அசைபோட ஆரம்பித்தது.
'ஆதி இங்க என்ன பன்றான்.!!!' என்று சாரா யோசித்துக்கொண்டே உள்ளே வந்தாள்.
அர்ஜுன், ரித்திகா, அத்தை எல்லோரும் ஒண்ணா இருகாங்க.... பேச்சிக்கு கூட சிரிப்பு இல்லை, யார் மூஞ்சிலயும். எதையோ தீவிரமா யோசிசிட்டு இருகாங்க. ஆதிக்கு ரித்தி மற்றும் அர்ஜுன் மீது அளவுகடந்த கோபம், இருந்தாலும் அனைத்தையும் அடக்கிக்கொண்டு உட்கார்ந்து இருந்தான் ஆதி. நேரில் பார்த்த பிறகும், அவனது குட்டி இளவரசியை இனியும் அவனால் பிரிந்து இருக்க முடியாது, என்ற ஒரே காரணத்திற்காக அமைதியாக இருந்தான்.
ஆதி தாராவை பார்த்து, 'நான்தான் உன் அப்பா, வாடா செல்லம்' என்று கொஞ்ச. ஆதியை பார்த்ததும் மிரண்டு அர்ஜுனிடம் ஒன்றி 'அப்பா பூச்சாண்டி' என்றாள் அர்ஜுனிடம்.
பெத்த பொண்ணு இப்படி சொல்றதை கேட்டு, ரித்திகாவை முறைத்தான் ஆதி' இவதான் இப்படி சொல்லிக்கொடுத்து இருப்பா ' தாரா குட்டி சொல்வதை கேட்டு, சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு அமர்ந்து இருந்தாள், ரித்தி. என்னதான் ஆதி மீது அளவுகடந்த கோபம் இருந்தாலும், ரித்திகாவிற்கு ஆதி பக்கம்தான் மனம் சாயும் எப்போதுமே. அவனை நெருங்கத்தான் அவளது மனம் துடித்தது இப்போதுகூட.
குட்டி கூப்பிட்டால் வரமாட்டா என்று நினைத்த ஆதி, தாராவை அர்ஜுன் கைகளில் இருந்து பிடுங்கினான். இதுதான் ஆதி அடாவடியாக பாசத்தை காட்டுபவன். குட்டி இப்போது ஆதி கைகளில், குட்டி அர்ஜுனை நோக்கி கைகளை நீட்டி அழுக ஆரம்பித்தாள்.
அர்ஜுனுக்கு சங்கடமா போயிடுச்சி. முதல் முறையாக அர்ஜுன் குற்ற உணர்வில் தவித்தான்... 'என்னோட கோபத்தால தான் இப்படி ஆச்சி, கொஞ்சம் பொறுமையா இருந்து இருக்கலாம்' என்று நினைத்தான் அர்ஜுன்.
அர்ஜுன் ஆதி கைகளில் அவளது பேபி பொம்மையை திணித்தான். அதை வைத்து தாராவை சமாதானப்படுத்து என்பதுபோல.ஆதி எவளோ ட்ரை செஞ்சான்.. தாரா திமிறிக்கொண்டு இருந்தாள்.
ஆர்ப்பாட்டம் செய்து அர்ஜுன் கைகளுக்கு திரும்ப தாவிட்ட.
ஆதிக்கு இன்னும் வெறி ஏறியது, இவனை எதாவது செய்யவேண்டும் என்று பழிவுணர்ச்சி மேலோங்க. அர்ஜுனை முறைத்தவாறு அமர்ந்து இருந்தான்.
சாரா வந்த சமயம். அனைவரையும் வித்தியாசமாக பார்த்துகொண்டு காலியாக இருந்த இடத்தில் உட்கார்ந்தாள்.
'ஆதி ரித்திகா... இவங்க இரண்டு பேருக்கும் என்ன சம்பந்தம்? எதுக்கு ரித்திகா இவ்ளோ கோபத்துல இருக்கா? ஒன்னும் புரியலயே, அர்ஜுன் எதும் கண்டுக்காம குழந்தைய கொஞ்சிட்டு இருக்கான், அத்தை இங்க என்ன பன்றீங்க..., ரித்தி அத்தையின் மேல சாய்ந்து உட்காந்து இருக்கா? ஏற்கனவே தெரியுமா அத்தைய அவளுக்கு?... என்ட ஒன்னும் சொல்லலையே இதுக்கு முன்னாடி ' சாரா குழம்பிப்போய் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.
பெரிய மௌனத்தின் பிறகு ரித்திகா மெதுவாக அத்தையிடம் இருந்து பிரிந்து உட்கார்ந்தாள்.... வேகமாக எந்திரிச்சி நேரா ஆதி முன்னாடி போய் நின்னு, மொத்த கோபத்தையும் திரட்டி ஆதியை அறைய... ஆதி திரும்ப அவளை அடிக்க, இவர்களை பிரிக்க அர்ஜுன் தான் பெரும்பாடு பட்டன்.
சிறுவயதில் இருந்தே இவங்க இரண்டு பேரோட சண்டையை பிரித்து பிரித்து. இப்போவும் அதே வேலையை சிறப்பாக செய்தான் அர்ஜுன்.
''இவன் எனக்கு வேணாம் அர்ஜுன், என்னை தப்பா பேசிய இவன் கூட என்னால வாழமுடியாது. எந்த மூஞ்ச வச்சிட்டு திரும்ப வந்தான் இவன்...இவனை, இடத்தை காலி பண்ண சொல்லு அர்ஜுன்" என்று ரித்திகா அக்ரோசமா கத்திக்கொண்டு இருந்தாள்.
"இது என் அத்தை வீடுடி, நான் இங்கதான் இருப்பேன், உனக்கு பிடிக்கலனா நீ போடி" என்றான் ஆதி.
"அர்ஜுன் இவன போக சொல்லு தேவ இல்லாதத பேசாம."
"என்ன மூச்சிக்கு மூச்சி அர்ஜுன் அர்ஜுன்னு சொல்லுர, என்னவிட இவன் தானே உனக்கு பெருசு, போடி குண்டு,"
"யாரை பார்த்து குண்டுன்னு சொல்ற... செருப்பு பிஞ்சிடும்" ரித்தி ஆதியை அடிக்க கை ஓங்க..
"குண்டா இல்லாம சிம்ரன் மாதிரியா இருக்க" என்று ஆதி கூற, ரித்தி அவனை அடிக்க ஓங்கிய கையை பிடித்தான், திரும்ப அவளை அடிக்க கை ஓங்கினான், திடீரென என்ன நினைத்தானோ, அவளை இழுத்து அணைத்து முத்தமிட தொடங்கினான்.
3 வருட பிரிவு ஏக்கம் மொத்தத்தையும் ஒரு முத்தத்தில் போக்க முனைப்பில் இருந்தான் ஆதி. ஆதி மகளுக்காகத்தான் தவித்தான், என்று நினைத்தவனுக்கு புரிந்தது.... குட்டியை சாக்காக வைத்து குட்டியின் அன்னையை கவர்ந்து செல்ல வந்தோம் என்பது.
அங்கு இருக்கும் அனைவரும் முகத்தை திருப்பி.... ஆளுக்கொரு திசைல போய்ட்டாங்க.
சாரா மனதில் 'இவன் தம்பியே பரவால்ல... இவனுக்கு ஒன்னுமே தெரில' அர்ஜுனை திட்டிவிட்டு, ஆதியை பாராட்ட தவறவில்லை சாரா.
இவர்களின் அன்னையோ "அறிவு கெட்டவன் கொழந்தைல இருந்து இப்ப வர, அவன் அப்பாவ போல ஒரே அடாவடி", குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு, மலரும் நினைவுகளோடு, ஒரு அறைக்கு சென்று விட்டார் மீரா...
அர்ஜுன் வெளியே போய் நின்றுகொண்டு,. 'சாரா எங்க', என்று பார்க்க. அவளோ, அங்கு நடந்த அதிர்ச்சியில் முகத்தை மட்டும் வேறு புறம் திருப்பிக்கொண்டு, அங்கேயே நின்றுவிட்டாள்.
அர்ஜுன், சாரா அங்கேயே அதிர்ச்சியில் நிற்பதை பார்த்து, அவள் கையை பிடித்து வெளியே இழுத்து வந்தான்.
ஓங்கி இழுத்த வேகத்தில், அதிர்ச்சி தெளிந்து அமைதியாகஅவன் இழுக்கும் திசைல நடந்து வந்து அர்ஜுன் நின்றதும் நின்றாள்.
'சரியான லூசு சாரா நீ, அங்கேயே நின்னுட்டியே, என்ன நினைச்சாங்களோ எல்லோரும்'. என்று சங்கடமாக நின்றுகொண்டு இருந்தாள்.
"பட்டிக்காட்டு முட்டாய் கடையை பார்க்கிறது போல நிக்கிறது" என்று அர்ஜுன் முணுமுணுத்தான்.
"ஹலோ!... அர்ஜுன், நான் ஷாக் ல நின்னேன், அதுக்குன்னு இப்படி நீ சொல்றது, சரி இல்ல பாத்துக்கோ.
அர்ஜுன்னுக்கு அது தெரியும் ஆனால், நம்பாதது போலாம் அவளை பார்த்தான்.
'இவன் வேற நம்ப மாட்டேங்கிறனே, எப்படி நம்ப வைக்கிறது ' என்று யோடித்தவள்.
"மூஞ்சக்கூட திருப்பிட்டு தான் இருந்தேன்", தன்னிலை விளக்கம் கொடுத்தாள்.
அர்ஜுனுக்கு சிரிப்புதான் வந்தது, அவள் சொல்லும் தோரணையை பார்த்து. சிரிப்பை மறைத்தவாறு நின்றிருந்தான்.
அர்ஜுனை சீண்ட நினைத்த சாரா... "ஏன் அர்ஜுன் இதெல்லாம் ஜீன்லேயே இருக்குமா?"
"எது?" கேள்வியாக சாரா கேட்டதை புரிந்துகொண்டு முறைக்க..
"அதான் கிஸ் உ..." என்று இழுத்து சொன்னாள்.
"இப்போ என்னடி உனக்கும் வேணுமா வா டி" சாராவை பிடித்து இழுக்க.
உள்ள ஒரு ஷோ முடிஞ்சது, இப்போ ஆதியும் ரித்திகாவும் சண்டை போட்டுகொண்டு இருக்க,
எனக்கு என் குழந்தை வேண்டும் குண்டு, கொடு டி என்ட" என்றான் ஆதி.
அப்போ குழந்தைக்காகத்தான் வந்தய? இப்போ இந்த குழந்தை என்கிட்ட இல்லாம இருந்திருந்தா, வந்து இருக்கமாட்டல்ல நீ. என் ஆதி இல்ல டா நீ, ரொம்ப மாறிட்ட... காலேஜ் போனப்போ இருந்த ஆதி இப்போ இல்ல, என் ஆதியா இவன்?" அவன் சட்டை காலரைப் பிடித்து கோபத்தில் கத்தினாள். ஏக்கத்தில் அவன் காலடியிலே அமர்ந்து கொண்டாள் ரித்திகா.
அதை பார்த்த மீரா, அர்ஜுனை கூப்பிட வெளியே வந்தார்.
அர்ஜுனை கூப்பிட மீரா வெளிய வர, பார்த்த காட்சி மீராவையே மிரள வைத்தது.
"அடேய் வெக்கம் கெட்ட டாக்ஸ்.. பெத்த ரெண்டும் சரி இல்ல..." தலையை அடித்துக்கொண்டு அர்ஜுனின் அன்னை உள்ளே சென்றார்.
அர்ஜுனின் செயலை பார்த்த சாரா... அப்பாடா நம்ம ஆளு சரி ஆகிட்டான்.. அந்த சந்தோசத்தில் அர்ஜுனை பின்தொடர்ந்து சென்றாள்.
அவளுக்கு தெரியவில்லை கடைசியாக அவளுக்கு மிஞ்சுவது இந்த நெருக்கம் தான் என்று... அங்கு இருவர் சண்டை பிடித்துக்கொண்டு இருக்க.
அர்ஜுன் ரித்தியை நோக்கி "என்னாலதான் நீங்க பிரிஞ்சீங்க, என்னால நிம்மதியா இருக்க முடியல ரித்தி, சேந்து இருக்கீங்களா இனி ப்ளீஸ்? என்றான் யாசிக்கும் தோரனையில்.
ரித்திக்கு எல்லாம் அர்ஜுன்தான், அவனுக்காக எது வேணும்னாலும் செய்யும் குணம் உடையவள். அதனால், சரி என்பது போல தலையாட்டினாள் சாரா.
"சரி மா வங்க போலாம், அவங்க சரி ஆகிடுவாங்க." என்று மீராவை வீட்டுக்கு கூப்பிட.
மீரா அர்ஜுனை முறைத்துக் கொண்டே "சாரா வருவாளா? அங்க..." என்றார்.
"இது என்ன அத்தை கேள்வி அவங்க சேரனும்னுதான் அர்ஜுன் என்ட இருந்து விலகி இருக்கான், இதுகூட புரியலையா அத்தை... வாங்க போலாம்" அத்தையிடம் பேசும் சாராவை பார்த்துவிட்டு, மீராவிடம் பேசினான் அர்ஜுன்.
"மா நான் உங்களை மட்டும்தான் கூப்பிட்டேன்" என்றான் அர்ஜுன்.
சாரா.. "அர்ஜுன் என்ன இது போதும் விளையாடுனது" என்று அர்ஜுன் கையை பிடிக்க சென்றாள்.
அவளது கையை விலக்கிவிட்டு "சாரா பிளீஸ் என்மேல இருந்த நம்பிக்கை எப்போ போச்சோ, அப்போவே லவ்வும் இல்ல, எந்த உறவும் இல்ல..."
"நானும் வரல, இங்கவே இருந்துகிறேன்" மீரா ஒரு அறையில் நுழைந்து கொண்டார்.
ரித்திகா எதோ பேச வர.. "வேண்டா ரித்தி.." என்று தடுத்தான் அர்ஜுன். சாரா அதிர்ச்சியில் நின்றாள்.
தாராவை கையிலே ஏந்தி "மை ஏஞ்சல், அப்பா உன்ன மிஸ் பண்ணுவேன்..." தாராவை ஆதியிடம் கொடுத்தான்.
"ஹேப்பி ஆ இருடா எப்பவும்.. நான் எதும் பறிக்கல உன்கிட்ட இருந்து, எல்லாம் உன்னோட வேண்டாத நட்பால வந்தது" என்று சொல்லிவிட்டு விறுவிறுவென்று நடந்தான்.
"என்னோட பிரண்ட்ஸ் பத்தி எனக்கு தெரியும் நீ ஒன்னும் சொல்ல வேண்டாம்" என்றான் ஆதி.
அர்ஜுன் ஆதியை திரும்பிப்பார்த்து, இருபக்கம் தலையை அசைத்துவிட்டு, ஒரு பெருமூச்சோடு சென்றான்.
சாராவை திரும்பி ஒருமுறை கூட பார்க்கவில்லை.
அவள் அமைதியாக அர்ஜுன் போவதை, கண் சிமிட்டாமல் பார்த்து கொண்டு, முடிந்த அளவுக்கு அவனை அவள் கண்களுக்குள் நிரப்பிக்கொண்டாள்.
ஆதியின் செயல் இவ்ளோ சீரியஸ் ஆகும் என்று நினைக்கல அவன், எந்த தவறும் செய்யாத அவன் தோழி வாழ்கையையும் சேர்த்து கெடுத்துவிட்டோமே, அண்ணனை பழிவாங்க நினைத்து. ஆதி செய்தது அவனுக்கு சுருக்கென்று வலித்தது...
சாரா எதும் நடக்காதது போல ஆதியை பார்த்து.... "தாங்க் யூ அதி" என்று சொல்லிவிட்டு அவள் அறைக்கு சென்றாள்.
இதற்கெல்லாம் காரணம் ஆதிதான் என்று நினைத்த சாரா, அமைதியாக அவளது திங்ஸ்ஸை பேக் செய்துகொண்டு கிளம்பினாள்.
அவளை அங்கேயே இருக்க சொல்லி, மூவரும் மாற்றிமாற்றி சொல்லியும், கேட்காமல் கிளம்பினாள். ஏற்கனவே அவள் தங்கி இருந்த வீட்டுக்கு...
சாராவை ஹாஸ்டலில் தங்கவைக்க விரும்பாத அவளது பெற்றோர். ஒரு வீட்டைப்பார்த்து அவளுக்கு துணையாக சொந்தத்தில் ஒருபெண்ணையும் தங்க வைத்தார்கள்.
எங்கு தங்குவது என்று வீடு தேடி அலையும் வேலையும் இல்லை அவளுக்கு இப்போது. அவளது பெட்டியோடு உள்ளே சென்றாள்.
"அக்கா வந்துட்டீங்களா" என்று ஆசையாக ஓடிவந்தாள். கல்லூரி மூன்றாம் ஆண்டு படிக்கும் செல்வி.
"வந்துட்டேன்...." என்று ஆரவாரத்தோடு செல்வியை கட்டிக்கொண்டாள் சாரா.
"அக்கா மாமா வரலையா? அத்தை சொன்னாங்க நீங்க கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டிங்கன்னு..." சாரா செல்வியை பார்த்து மெலிதாக சிரித்துக்கொண்டே.
"மாமா வெளியூர் போய் இருக்காரு, வரதுக்கு ஒரு ஒருவருசம் ஆகும்" என்று சொல்லிவிட்டு அவள் அறைக்கு சென்றாள்.
அவளது அறையில் பெட்டியை வைத்து விட்டு திரும்பி வந்தால் செல்வியிடம், "இத வீட்ல சொல்லாத... கொஞ்சம் கொளறுபிடில நடந்த கல்யாணம், இப்போ மாமா இங்க இல்லன்னு தெரிஞ்சா பதறிடுவாங்க".
செல்விக்கு ஓர்அளவுக்கு தெரியும், இந்த திருமண கலாட்டா... அதனால் தலையை ஆட்டிக் கொண்டு சமைக்க சென்றாள்.
சாராவின் மனநிலையை மாற்றிக்கொள்ள செல்வியிடம் பேச்சுக்கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். "காலேஜ் எப்படி போது செல்வி"
"போது சரோஜா அக்கா.... ஒரே போர், நீங்க இல்லாம எங்கும் வெளிய கூட போல தெரியுமா? " என்றாள் செல்வி வருத்தத்தோடு.
"சரோஜா சொல்லாத டி" என்று சாரா செல்வியை முறைத்தாள்.
"சரிக்கா பழக்க தோஷத்துல சொல்லிட்டேன்" செல்வி சிரித்துக்கொண்டு வேலையை செய்தாள்.
செல்விக்கு பெற்றோர் இல்லை.... வீட்டு வேலைக்காகத்தான் சாரா கூட அனுப்பிவைத்தார்கள்... சாரா செல்வியை சமாதானம் செய்து ஒருவழியாக வீட்டுக்கு பக்கம் இருக்கும் கல்லூரியில் சேர்த்துவிட்டாள்.
சாரா வேலை முடிந்ததும் இருவரும் சமைத்து சாப்பிட்டுவிட்டு ஊர்சுற்ற கிளம்பிடுவாங்க... செல்வியின் நண்பர்களுடன், லீவு நாள் என்றாள் போதும் இன்னும் களைகட்டும்..
அன்றைய இரவு உணவை முடித்துக்கொண்டு தூங்கச்சென்றார்கள்... சாராவின் மனதோ பழையதை அசைபோட ஆரம்பித்தது.