5 சிவப்பழகியே...
"விக்கி... சாரி" சொல்லி முடிக்கும் முன் போன் வைத்துவிட்டான்.
"சரியான லூசு குழலி நீ... நிலா போல அமைதியா இருப்பவனையே ஒரே விஷயத்தை திரும்ப திரும்ப சொல்லி கோபிக்கவச்சிட்ட. அச்சோ இப்ப என்ன செய்யுறது. ஏன் மனசு இப்படி கிடந்து தவிக்குது. ஒரு வேலை இது காதலா இருக்குமோ? இல்லை இது நட்பு தான்" இரவு முழுவதும் தூக்கமே வரவில்லை. இந்த பதற்றத்துக்கும் தவிப்புக்கும் பெயர் தான் காதலா? முதல் முறை தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டாள், அதற்கான பதில் தான் அவளுக்கு தெரியவில்லை.
காலையில் தாமதமாக எழுந்தவள் வேகவேகமாக தயாராகி அவனை சந்திக்க, உணவு கூட உண்ணாமல் கிளம்ப,
கல்லூரியை சுற்றி எங்கு தேடியும் அவன் கிடைக்கவில்லை... கல்லூரிக்கு அவன் வந்திருக்கவில்லை, அதை தொடர்ந்து ஒருவாரம் இப்படியே பல தவிப்போடு குழலி பித்து பிடித்தவளாக திரிந்துகொண்டிருந்தாள்.
அடுத்த வாரம் சோர்ந்த முகத்துடன் வந்திருந்தான் விக்கி, கிரவுண்டில் மரத்தின் அடியில் உட்கார்ந்து தூரத்தில் விளையாட்டை வேடிக்கை பார்க்கத் துவங்கியவன் அருகில் வந்து பதற்றமாக அமர்ந்தாள்.
இருவரிடமும் அமைதி மட்டுமே, கோபத்தால் அவன் அமைதியாக இருந்தான் என்றால், அவள் பயத்தால் அமைதியாக இருந்தாள். அவன் முகத்தில் அப்படி ஒரு சோகம் அப்பியிருந்தது.
"விக்கி..."
"ப்ளீஸ் இங்கே இருந்து போயிடு குழலி" அடக்கப்பட்ட கோபத்தோடு சொல்பவனின் இந்த முகபாவனை பெண்ணவளுக்கு புதிது. அவனது சிரித்த முகம் தான் வேண்டும் இந்த முகம் வேண்டாம் என உள்ளம் தன்னையும் மீறி கலங்கியது.
"சாரி..." அவனது கையை பிடிக்க வரவும் வேகமாக எடுத்துக்கொண்டான். அவனது செயலில் கோபம் கொண்டவள்.
"ஏன்... ஏன்... நா தொடக்கூடாதா"
"ஆமா"
"எதுக்கு இப்படி பண்ற, ஐ ஹேட் யூ" கோபமாக அழுகையை கட்டுப்படுத்தி எழுந்து போக நினைத்தவளை வளைத்து பிடித்திருந்தான்.
"டூ யு லவ் மி" அவளது இந்த தவிப்பில் அவன் புரிந்துகொண்டானோ என்னவோ அவள் முகத்துக்கு நேராக கேட்டே விட்டான்.
"விடு யாராவது வரப்போறாங்க" அவனது தொடுகை குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது.நெழித்துக்கொண்டே இருந்தாள்.
"கேட்டத்துக்கு பதில் சொல்லு..." கண்கள் படபடத்தது இல்லை என நா திக்கித் தினறி எழும் முன், விக்கி ஆட்காட்டி விரலை அவள் உதட்டின் குறுக்கே அழுத்தி பிடித்து.
"உன் கண்ணு எனக்கு பதில் சொல்லிடுச்சி, உன் உதட்டின் பொய் எனக்கு தேவையில்லை"
"இல்லை... அது" எப்போதும் ஒரு நிமிர்வு இருக்கும் அவள் மறுக்கும் போது, அதற்க்கு பதிலாக தயக்கம் சூழ்ந்தது அவளது வார்த்தைகளில்.
"நான் இல்லாமல் போனதில் வந்த தவிப்பு, ஒதுக்கத்தில் பாதித்த உனது இதயம். இதை விட காதலை உன் வாயால் சொல்லி இருந்தா கூட இவ்வளவு நல்லா இருந்து இருக்காது... எப்பவும் ஸ்டில் மை லாஸ்ட் செகன்ட் ஆப் மை லைப், நீ என்னவள், எனக்கானவள் என் இதயம் சொல்லிட்டே இருக்கும்"
"விக்கி...!" அவனது காதலை கண்டு நெகிழ்ந்து போனாள் பெண்ணவள்.
"எதும் பேசாத... இன்னும் எவ்வளவு நாளைக்கு பிரண்ட்ன்னு சொல்லிட்டு இருப்ப... அதையும் பார்க்கிறேன். இனி காதல் எல்லாம் சொல்லி உன்னிடம் வந்து நிக்கமாட்டேன். அதே சமயம் என் காதலை வெளிப்படுத்தவும் மறக்கமாட்டேன், தயங்கவும் மாட்டேன்"
"நம்ம... பிரண்ட்ஸ்..." துவங்கும் போதே கை நீட்டி தடுத்தவன்.
"அவ்வளவு தானே இந்த டாப்பிக்கில் நமக்கு இனி சண்டை வேண்டா. நான் லவ் பண்றேன் நீ என்னை எப்பவும் போல உன் பெஸ்டியா பாரு"
"ஆனா..."
"குழம்பிட்டே போய் கிளாஸ் அட்டன் பண்ணு போ" அவன் மேல் இருக்கும் அன்பு காதலா? நட்பா? என ஏற்கனவே குழம்பி தான் போயிருந்தாள். ஏதோ தெளிந்தது போல இருந்த மனதை திரும்ப குழப்பி விட்டான்.
நேற்று இரவு தூக்கம் வராமல் புரண்டவளுக்கு ஒளியாக ஒரு எண்ணம் வந்தது, "ஏன்? ஆண் பெண் நட்பு காதலில் தான் முடியுமா? அப்படி இல்லையே... நண்பன் மீது அளவுக்கு அதிகமாக பாசம் இருப்பதில் என்ன தப்பு. எனக்கு விக்கி மேல் இருப்பது நட்பு தான், அதை புரிந்துகொள்ளாமல் அவன் காதல் கீதல்ன்னு உளறிட்டு அதை முதல்ல அவனை தெளிவு படுத்தனும்' என தெளிந்து வந்த பெண்ணை முற்றிலும் குழப்பி விட்டான் அவனது காதல் வார்த்தைகளால்.
இவர்கள் பேசியதே கடைசி வருடத்தில் தான் நட்பு காதல் என்ற குழப்பத்தில் ஒரு செம் முடித்திருந்தார்கள். இன்னும் சில மாதங்கள் தான் இருந்தது கல்லூரி வாழ்க்கை முடிய.
இந்த நட்பு காதல் குழப்பத்தை ஒதுக்கி வைத்த குழலி முடிந்த அளவுக்கு அவனுடன் நேரம் செலவிடத் துவங்கி இருந்தாள்.
இருவர் தங்கி இருந்த ஹாஸ்டலும் ஒரே தெருவில் என்பதால் இன்னும் வசதியாக போய்விட்டது.
தூங்கும் போது தவிர மற்ற நேரங்களில் அவள் நட்பு வளர்க்க இவன் காதல் வளர்க்க... இருவரும் போட்டிப்போட்டுக்கொண்டு ஆளுக்கு ஒன்றை வளர்த்தார்கள். கடைசியில் தேங்கி இருப்பது நட்பா? காதலா? வெற்றி யாருக்கு விக்கிக்கா? குழலிக்கா?
இருவர்க்கிடையிலும் ஒரு அமைதி யுத்தம் நடந்துகொண்டிருந்தது. முடிவுக்கு வரும் நாளும் இருவரையும் நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.
கல்லூரி வாழ்க்கையின் கடைசி நாட்களை எண்ணத் துவங்கி இருந்த சமயம் அது.
விக்கி இயல்பாக தான் திரிந்துகொண்டிருந்தான். முன்பைவிட வித்யாசமாக நடந்துக்கொண்டிருந்தான்.
மிகவும் அமைதியாக, எந்த நேரமும் யோசனையில். அவன் போக்கை கவனித்தாள் ஒரு எல்லைக்கு மேல் பொறுமையை இழந்து.
"ஏன் விக்கி உனக்கு என் மேல பாசமே இல்லையா?"
"இல்லையே..." மெல்லிய சிரிப்போடு பதில் கொடுத்தான் அந்த மாய கண்ணன்.
"ஓ..." அவனிடம் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் வேகமாக நடந்தவளை பொறுமையாக பின் தொடர்ந்தான்.
சில தினங்களாக அவனிடத்தில் அதிக மாற்றம், குறிப்பாக சண்டைபின் வீட்டுக்கு சென்று திரும்பி வந்த பிறகு. இரண்டு நாளில் திரும்ப ஊருக்கு சென்றவன் அன்றே திரும்பியிருந்தான். அன்றிலிருந்து அவனிடத்தில் ஒரு ஒதுக்கம் தெரிந்தது.
'என்னவாக இருக்கும்?' யோசித்து பார்த்துவிட்டு நேரிடையாகவும் கேட்டாள். சரியான பதில் அவளுக்கு கிடைக்கவில்லை.
"ஓகே... பாய் நான் கிளம்பறேன்" அவள் கோபித்து கொள்வது எல்லாம் ஒரு பொருட்டே இல்லை என்பது போல நடந்து கொண்டதில் உள்ளுக்குள் முற்றிலும் உடைந்திருந்தாள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.
அதன் பின் வந்த நாட்களிலும் அதே போலதான் பட்டும் படாமல் சென்றது. கடைசி பரிச்சைக்கு முன் தினம் தனது மனதை ஒரு நிலை படுத்த படாத பாடு பட்டாள் குழலி.
"நட்பு? காதல் இரண்டும் அவளது சிறு மூளைக்குள் வண்டாய் குடைந்தது.
பள்ளியில் நண்பர்களை பிரிந்த போது வருத்தமாக தான் இருந்தது, ஏன் விக்கியை தவிர மற்ற நண்பர்களை பிரிவது கூட கஷ்டமாக தான் இருந்தது. ஆனால், விக்கியை பிரியப் போவதை நினைத்து அவளின் உயிரில் ஒரு வலி ஏற்ப்பட்டது என்னவோ உண்மைதான்.
இது காதலா? என கூட தோன்றத் துவங்கியது, அவன் விலக விலக அவன் அருகாமையை தேடியது குழலியின் மனம், இது தான் காதல் விந்தையா. விலக விலக அதிகரிக்குமா? ஏதோ ஒரு படத்தின் இறுதியில் இரண்டு ஹூரோக்கள் ஹிரோயின் குழப்பத்தோடு இருக்க கண்களை மூடி யார் வருகிறாரோ அவனை தான் நீ காதல் செய்கிறாய் என சிறிய வயதில் பார்த்த படம் சில கோர்வையற்ற சீன் வந்து போக அந்த சிறு மூளைக்குள்.
செய்து பார்க்க துணிந்தாள், இந்த காதல் ஆராயிச்சியில் தன்னையே சோதனை எலியாக மாற்றிக்கொண்டு கண்களை மூடும் முன் ராகவி தான் வருவார் இல்லை சங்கவி வருவாள், அவங்க இரண்டு பேரையும் தான் என்னால பிரிஞ்சி இருக்க முடியாது என எண்ணமே மனதில் சூழ்ந்துகொண்டது.
கண்களை மூடியதும் "என் வாழ்க்கையில் பிரிந்து இருக்க முடியாத நபர் தெரியனும்" மங்களாக தாய் முகமும் தங்கை முகமும் தெரிய, அதனை முந்திக்கொண்டு விக்கியின் சிரித்த முகம் தோன்ற.
மெய் சிலிர்த்தது அவளுக்கு, தாய் தங்கையையே மிஞ்சிவிட்டதா இவனனின் காதல்? வியப்பாக இருக்க. தன் வாழ்க்கைத் துணையாக வேறு ஒருவரை பொருத்தி பார்க்க முயன்றாள். நெஞ்சில் ஊசியை குற்றியது போல ஒரு வலி விக்கியை நினைத்து பார்த்தாள் அதே இடத்தில் அவளது முழுமனதும் ரசிக்கத் துவங்கியது அந்த மன பொருத்தத்தை.
"விக்கி இப்பவே பாக்கனும் வா" என இடத்தை குறிப்பிட்டு குறுஞ்செய்தி அனுப்பிய கையோடு முகத்தை கழுவிவிட்டு பார்க்கில் வழக்கமாக அமரும் இருக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தவள் ஒரு முடிவோடு தான் வந்திருந்தாள்.
வரும் முன் தன் தாய் ராகவியிடமும் அனுமதி கேட்க அவர் மறுக்கவில்லை. பிள்ளை சந்தோஷத்துக்காக வாழும் அவருக்கு முதலில் நெருடலாக இருந்தது. அவன் நல்லவனா? பெண்ணை பத்திரமாக பாத்துப்பானா? என குழம்பி நின்றவரின் மனநிலையை புரிந்துகொண்ட குழலி.
விக்கி பத்தி, ஆதி முதல் அந்தம் வரை சொல்லி முடித்திருந்தாள்.
"நீ சந்தோஷமா இருந்தா அது போதும் குழலி" என்றார். தாய் மன சுனக்கத்தை போக்கி சம்மதம் பெற்றிருந்தாள்.
மூடிய கண்கள் தலைசாய்த்து அமர்ந்திருந்தவளை பார்த்துக்கொண்டே வந்து தலையில் தட்டினான்.
"தலையில் அடிக்காத டா விக்கி"
"சரி... சரி, எதுக்கு வர சொன்னா சீக்கிரம் சொல்லு எனக்கு படிக்க நிறைய இருக்கு. என்னால திரும்ப எல்லாம் படிச்சி அரியர் எழுத முடியாது பா" அவள் முன் நின்று கை அசைத்து பேசியது குழலிக்கு கதை சொல்வது போல இருந்தது. அவன் மேல் இருந்த காதல் புரிந்ததால் என்னவோ... அவனது நுனி நகம் துவங்கி உச்சியில் பறக்கும் முடிவரை ரசிக்க தோன்றியது.
"குட்டி என்னாச்சி? புதுசா பாக்குற போல இப்படி பார்குற?" குழலியின் தோளை பிடித்து உழுக்க.
"அது வந்து... எப்படி சொல்லுறது தெரியலை" அவன் முன் எழுந்து நின்றவளின் கால் தரையிலையே இல்லை... மாற்றி மாற்றி தவித்துக்கொண்டு இருந்தது.
பதற்றம் அதை எப்படி அவனிடம் சொல்வது, ஆட்டமாடிக்கொண்டு இருந்த குழலியின் கையை பிடித்து நிறுத்திய விக்கி.
"ஆடாம என்ன விஷயம் சொல்லு" அவளது சோல்டரில் கை வைத்து அவளது ஆட்டத்துக்கு தடா போட்டான்,
"அது... வந்து, அது அது... நானும் உன்னை போல..." வார்த்தைகள் குழலிக்கு தந்தி அடித்தது.
"திக்காம சொல்லு டா குட்டி" ஒரு கையை சோல்டரில் இருந்து எடுத்தவன், அவளது கன்னத்தை கிள்ளினான்.
"அது வந்து, ல்வ் யூ விக்கி, வேலைக்கு போயிட்டு... கல்யாணம் செஞ்சிக்கலாமா? ராகவியும் ஓகே சொல்லியாச்சி" அவன் கன்னத்தை பிடித்து சிறுமியாக குதித்தாள்.
"வாட்" அவளது கையை தனது கன்னத்தில் இருந்து குழலி கையை தட்டிவிட்டான்.
"விக்கி" அவனது செயலை பார்த்து விக்கித்து நின்றாள் குழலி.
"விக்கி... சாரி" சொல்லி முடிக்கும் முன் போன் வைத்துவிட்டான்.
"சரியான லூசு குழலி நீ... நிலா போல அமைதியா இருப்பவனையே ஒரே விஷயத்தை திரும்ப திரும்ப சொல்லி கோபிக்கவச்சிட்ட. அச்சோ இப்ப என்ன செய்யுறது. ஏன் மனசு இப்படி கிடந்து தவிக்குது. ஒரு வேலை இது காதலா இருக்குமோ? இல்லை இது நட்பு தான்" இரவு முழுவதும் தூக்கமே வரவில்லை. இந்த பதற்றத்துக்கும் தவிப்புக்கும் பெயர் தான் காதலா? முதல் முறை தன்னைத்தானே கேட்டுக்கொண்டாள், அதற்கான பதில் தான் அவளுக்கு தெரியவில்லை.
காலையில் தாமதமாக எழுந்தவள் வேகவேகமாக தயாராகி அவனை சந்திக்க, உணவு கூட உண்ணாமல் கிளம்ப,
கல்லூரியை சுற்றி எங்கு தேடியும் அவன் கிடைக்கவில்லை... கல்லூரிக்கு அவன் வந்திருக்கவில்லை, அதை தொடர்ந்து ஒருவாரம் இப்படியே பல தவிப்போடு குழலி பித்து பிடித்தவளாக திரிந்துகொண்டிருந்தாள்.
அடுத்த வாரம் சோர்ந்த முகத்துடன் வந்திருந்தான் விக்கி, கிரவுண்டில் மரத்தின் அடியில் உட்கார்ந்து தூரத்தில் விளையாட்டை வேடிக்கை பார்க்கத் துவங்கியவன் அருகில் வந்து பதற்றமாக அமர்ந்தாள்.
இருவரிடமும் அமைதி மட்டுமே, கோபத்தால் அவன் அமைதியாக இருந்தான் என்றால், அவள் பயத்தால் அமைதியாக இருந்தாள். அவன் முகத்தில் அப்படி ஒரு சோகம் அப்பியிருந்தது.
"விக்கி..."
"ப்ளீஸ் இங்கே இருந்து போயிடு குழலி" அடக்கப்பட்ட கோபத்தோடு சொல்பவனின் இந்த முகபாவனை பெண்ணவளுக்கு புதிது. அவனது சிரித்த முகம் தான் வேண்டும் இந்த முகம் வேண்டாம் என உள்ளம் தன்னையும் மீறி கலங்கியது.
"சாரி..." அவனது கையை பிடிக்க வரவும் வேகமாக எடுத்துக்கொண்டான். அவனது செயலில் கோபம் கொண்டவள்.
"ஏன்... ஏன்... நா தொடக்கூடாதா"
"ஆமா"
"எதுக்கு இப்படி பண்ற, ஐ ஹேட் யூ" கோபமாக அழுகையை கட்டுப்படுத்தி எழுந்து போக நினைத்தவளை வளைத்து பிடித்திருந்தான்.
"டூ யு லவ் மி" அவளது இந்த தவிப்பில் அவன் புரிந்துகொண்டானோ என்னவோ அவள் முகத்துக்கு நேராக கேட்டே விட்டான்.
"விடு யாராவது வரப்போறாங்க" அவனது தொடுகை குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது.நெழித்துக்கொண்டே இருந்தாள்.
"கேட்டத்துக்கு பதில் சொல்லு..." கண்கள் படபடத்தது இல்லை என நா திக்கித் தினறி எழும் முன், விக்கி ஆட்காட்டி விரலை அவள் உதட்டின் குறுக்கே அழுத்தி பிடித்து.
"உன் கண்ணு எனக்கு பதில் சொல்லிடுச்சி, உன் உதட்டின் பொய் எனக்கு தேவையில்லை"
"இல்லை... அது" எப்போதும் ஒரு நிமிர்வு இருக்கும் அவள் மறுக்கும் போது, அதற்க்கு பதிலாக தயக்கம் சூழ்ந்தது அவளது வார்த்தைகளில்.
"நான் இல்லாமல் போனதில் வந்த தவிப்பு, ஒதுக்கத்தில் பாதித்த உனது இதயம். இதை விட காதலை உன் வாயால் சொல்லி இருந்தா கூட இவ்வளவு நல்லா இருந்து இருக்காது... எப்பவும் ஸ்டில் மை லாஸ்ட் செகன்ட் ஆப் மை லைப், நீ என்னவள், எனக்கானவள் என் இதயம் சொல்லிட்டே இருக்கும்"
"விக்கி...!" அவனது காதலை கண்டு நெகிழ்ந்து போனாள் பெண்ணவள்.
"எதும் பேசாத... இன்னும் எவ்வளவு நாளைக்கு பிரண்ட்ன்னு சொல்லிட்டு இருப்ப... அதையும் பார்க்கிறேன். இனி காதல் எல்லாம் சொல்லி உன்னிடம் வந்து நிக்கமாட்டேன். அதே சமயம் என் காதலை வெளிப்படுத்தவும் மறக்கமாட்டேன், தயங்கவும் மாட்டேன்"
"நம்ம... பிரண்ட்ஸ்..." துவங்கும் போதே கை நீட்டி தடுத்தவன்.
"அவ்வளவு தானே இந்த டாப்பிக்கில் நமக்கு இனி சண்டை வேண்டா. நான் லவ் பண்றேன் நீ என்னை எப்பவும் போல உன் பெஸ்டியா பாரு"
"ஆனா..."
"குழம்பிட்டே போய் கிளாஸ் அட்டன் பண்ணு போ" அவன் மேல் இருக்கும் அன்பு காதலா? நட்பா? என ஏற்கனவே குழம்பி தான் போயிருந்தாள். ஏதோ தெளிந்தது போல இருந்த மனதை திரும்ப குழப்பி விட்டான்.
நேற்று இரவு தூக்கம் வராமல் புரண்டவளுக்கு ஒளியாக ஒரு எண்ணம் வந்தது, "ஏன்? ஆண் பெண் நட்பு காதலில் தான் முடியுமா? அப்படி இல்லையே... நண்பன் மீது அளவுக்கு அதிகமாக பாசம் இருப்பதில் என்ன தப்பு. எனக்கு விக்கி மேல் இருப்பது நட்பு தான், அதை புரிந்துகொள்ளாமல் அவன் காதல் கீதல்ன்னு உளறிட்டு அதை முதல்ல அவனை தெளிவு படுத்தனும்' என தெளிந்து வந்த பெண்ணை முற்றிலும் குழப்பி விட்டான் அவனது காதல் வார்த்தைகளால்.
இவர்கள் பேசியதே கடைசி வருடத்தில் தான் நட்பு காதல் என்ற குழப்பத்தில் ஒரு செம் முடித்திருந்தார்கள். இன்னும் சில மாதங்கள் தான் இருந்தது கல்லூரி வாழ்க்கை முடிய.
இந்த நட்பு காதல் குழப்பத்தை ஒதுக்கி வைத்த குழலி முடிந்த அளவுக்கு அவனுடன் நேரம் செலவிடத் துவங்கி இருந்தாள்.
இருவர் தங்கி இருந்த ஹாஸ்டலும் ஒரே தெருவில் என்பதால் இன்னும் வசதியாக போய்விட்டது.
தூங்கும் போது தவிர மற்ற நேரங்களில் அவள் நட்பு வளர்க்க இவன் காதல் வளர்க்க... இருவரும் போட்டிப்போட்டுக்கொண்டு ஆளுக்கு ஒன்றை வளர்த்தார்கள். கடைசியில் தேங்கி இருப்பது நட்பா? காதலா? வெற்றி யாருக்கு விக்கிக்கா? குழலிக்கா?
இருவர்க்கிடையிலும் ஒரு அமைதி யுத்தம் நடந்துகொண்டிருந்தது. முடிவுக்கு வரும் நாளும் இருவரையும் நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.
கல்லூரி வாழ்க்கையின் கடைசி நாட்களை எண்ணத் துவங்கி இருந்த சமயம் அது.
விக்கி இயல்பாக தான் திரிந்துகொண்டிருந்தான். முன்பைவிட வித்யாசமாக நடந்துக்கொண்டிருந்தான்.
மிகவும் அமைதியாக, எந்த நேரமும் யோசனையில். அவன் போக்கை கவனித்தாள் ஒரு எல்லைக்கு மேல் பொறுமையை இழந்து.
"ஏன் விக்கி உனக்கு என் மேல பாசமே இல்லையா?"
"இல்லையே..." மெல்லிய சிரிப்போடு பதில் கொடுத்தான் அந்த மாய கண்ணன்.
"ஓ..." அவனிடம் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் வேகமாக நடந்தவளை பொறுமையாக பின் தொடர்ந்தான்.
சில தினங்களாக அவனிடத்தில் அதிக மாற்றம், குறிப்பாக சண்டைபின் வீட்டுக்கு சென்று திரும்பி வந்த பிறகு. இரண்டு நாளில் திரும்ப ஊருக்கு சென்றவன் அன்றே திரும்பியிருந்தான். அன்றிலிருந்து அவனிடத்தில் ஒரு ஒதுக்கம் தெரிந்தது.
'என்னவாக இருக்கும்?' யோசித்து பார்த்துவிட்டு நேரிடையாகவும் கேட்டாள். சரியான பதில் அவளுக்கு கிடைக்கவில்லை.
"ஓகே... பாய் நான் கிளம்பறேன்" அவள் கோபித்து கொள்வது எல்லாம் ஒரு பொருட்டே இல்லை என்பது போல நடந்து கொண்டதில் உள்ளுக்குள் முற்றிலும் உடைந்திருந்தாள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.
அதன் பின் வந்த நாட்களிலும் அதே போலதான் பட்டும் படாமல் சென்றது. கடைசி பரிச்சைக்கு முன் தினம் தனது மனதை ஒரு நிலை படுத்த படாத பாடு பட்டாள் குழலி.
"நட்பு? காதல் இரண்டும் அவளது சிறு மூளைக்குள் வண்டாய் குடைந்தது.
பள்ளியில் நண்பர்களை பிரிந்த போது வருத்தமாக தான் இருந்தது, ஏன் விக்கியை தவிர மற்ற நண்பர்களை பிரிவது கூட கஷ்டமாக தான் இருந்தது. ஆனால், விக்கியை பிரியப் போவதை நினைத்து அவளின் உயிரில் ஒரு வலி ஏற்ப்பட்டது என்னவோ உண்மைதான்.
இது காதலா? என கூட தோன்றத் துவங்கியது, அவன் விலக விலக அவன் அருகாமையை தேடியது குழலியின் மனம், இது தான் காதல் விந்தையா. விலக விலக அதிகரிக்குமா? ஏதோ ஒரு படத்தின் இறுதியில் இரண்டு ஹூரோக்கள் ஹிரோயின் குழப்பத்தோடு இருக்க கண்களை மூடி யார் வருகிறாரோ அவனை தான் நீ காதல் செய்கிறாய் என சிறிய வயதில் பார்த்த படம் சில கோர்வையற்ற சீன் வந்து போக அந்த சிறு மூளைக்குள்.
செய்து பார்க்க துணிந்தாள், இந்த காதல் ஆராயிச்சியில் தன்னையே சோதனை எலியாக மாற்றிக்கொண்டு கண்களை மூடும் முன் ராகவி தான் வருவார் இல்லை சங்கவி வருவாள், அவங்க இரண்டு பேரையும் தான் என்னால பிரிஞ்சி இருக்க முடியாது என எண்ணமே மனதில் சூழ்ந்துகொண்டது.
கண்களை மூடியதும் "என் வாழ்க்கையில் பிரிந்து இருக்க முடியாத நபர் தெரியனும்" மங்களாக தாய் முகமும் தங்கை முகமும் தெரிய, அதனை முந்திக்கொண்டு விக்கியின் சிரித்த முகம் தோன்ற.
மெய் சிலிர்த்தது அவளுக்கு, தாய் தங்கையையே மிஞ்சிவிட்டதா இவனனின் காதல்? வியப்பாக இருக்க. தன் வாழ்க்கைத் துணையாக வேறு ஒருவரை பொருத்தி பார்க்க முயன்றாள். நெஞ்சில் ஊசியை குற்றியது போல ஒரு வலி விக்கியை நினைத்து பார்த்தாள் அதே இடத்தில் அவளது முழுமனதும் ரசிக்கத் துவங்கியது அந்த மன பொருத்தத்தை.
"விக்கி இப்பவே பாக்கனும் வா" என இடத்தை குறிப்பிட்டு குறுஞ்செய்தி அனுப்பிய கையோடு முகத்தை கழுவிவிட்டு பார்க்கில் வழக்கமாக அமரும் இருக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்திருந்தவள் ஒரு முடிவோடு தான் வந்திருந்தாள்.
வரும் முன் தன் தாய் ராகவியிடமும் அனுமதி கேட்க அவர் மறுக்கவில்லை. பிள்ளை சந்தோஷத்துக்காக வாழும் அவருக்கு முதலில் நெருடலாக இருந்தது. அவன் நல்லவனா? பெண்ணை பத்திரமாக பாத்துப்பானா? என குழம்பி நின்றவரின் மனநிலையை புரிந்துகொண்ட குழலி.
விக்கி பத்தி, ஆதி முதல் அந்தம் வரை சொல்லி முடித்திருந்தாள்.
"நீ சந்தோஷமா இருந்தா அது போதும் குழலி" என்றார். தாய் மன சுனக்கத்தை போக்கி சம்மதம் பெற்றிருந்தாள்.
மூடிய கண்கள் தலைசாய்த்து அமர்ந்திருந்தவளை பார்த்துக்கொண்டே வந்து தலையில் தட்டினான்.
"தலையில் அடிக்காத டா விக்கி"
"சரி... சரி, எதுக்கு வர சொன்னா சீக்கிரம் சொல்லு எனக்கு படிக்க நிறைய இருக்கு. என்னால திரும்ப எல்லாம் படிச்சி அரியர் எழுத முடியாது பா" அவள் முன் நின்று கை அசைத்து பேசியது குழலிக்கு கதை சொல்வது போல இருந்தது. அவன் மேல் இருந்த காதல் புரிந்ததால் என்னவோ... அவனது நுனி நகம் துவங்கி உச்சியில் பறக்கும் முடிவரை ரசிக்க தோன்றியது.
"குட்டி என்னாச்சி? புதுசா பாக்குற போல இப்படி பார்குற?" குழலியின் தோளை பிடித்து உழுக்க.
"அது வந்து... எப்படி சொல்லுறது தெரியலை" அவன் முன் எழுந்து நின்றவளின் கால் தரையிலையே இல்லை... மாற்றி மாற்றி தவித்துக்கொண்டு இருந்தது.
பதற்றம் அதை எப்படி அவனிடம் சொல்வது, ஆட்டமாடிக்கொண்டு இருந்த குழலியின் கையை பிடித்து நிறுத்திய விக்கி.
"ஆடாம என்ன விஷயம் சொல்லு" அவளது சோல்டரில் கை வைத்து அவளது ஆட்டத்துக்கு தடா போட்டான்,
"அது... வந்து, அது அது... நானும் உன்னை போல..." வார்த்தைகள் குழலிக்கு தந்தி அடித்தது.
"திக்காம சொல்லு டா குட்டி" ஒரு கையை சோல்டரில் இருந்து எடுத்தவன், அவளது கன்னத்தை கிள்ளினான்.
"அது வந்து, ல்வ் யூ விக்கி, வேலைக்கு போயிட்டு... கல்யாணம் செஞ்சிக்கலாமா? ராகவியும் ஓகே சொல்லியாச்சி" அவன் கன்னத்தை பிடித்து சிறுமியாக குதித்தாள்.
"வாட்" அவளது கையை தனது கன்னத்தில் இருந்து குழலி கையை தட்டிவிட்டான்.
"விக்கி" அவனது செயலை பார்த்து விக்கித்து நின்றாள் குழலி.
