அத்தியாயம் 4
அன்றைய தினம் மூன்று காரில் மகாபலிபுரம் நோக்கி சென்றனர் ..தேவ் மற்றும் அருந்ததியினைத் தன்னுடனேயே காரில் அழைத்துச் சென்றான் சசிதரன். அவர்களுடன் ஹாசினியும் காரில் ஏறிக் கொண்டாள். அனிதாவும் ,தனுஷூன் காதலர்கள் என்பதால் அவர்கள் தனி காரிலும் மற்றவர்கள் இன்னொரு காரிலும் மகாபலிபுரம் நோக்கி பயணமானார்கள்.
அருந்ததிக்கு சொல்ல முடியாத அளவு சந்தோஷம் .அவள் காதலனுடன் முதல் முதல் பயணம் .அடிக்கடி அவனைப் பார்த்தபடியே தான் வந்தாள் அவள் .பின் இருக்கையில் ஹாசினி உடன் தான் அமர்ந்து வந்தாள் அருந்ததி .
ஹாசினியும் சசிதரனை தான் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். ஆனால் அவனோ கருமமே கண்ணாக கார் ஓட்டுவதில் மட்டுமே கவனம் செலுத்தினான்.
மகாபலிபுரம் சுற்றுலா பயணிகள் அதிகமாக செல்லும் இடங்களில் ஒன்று ..அங்கு ஆயிரம் ஆண்டு பழமையான சிற்பங்களும் ,கற் கோயில்களும் உண்டு. ஆனால் அதில் சில கடலில் மூழ்கியதாகவும் கூறப்படுகிறது ..ஒரு மணி நேரத்தில் மகாபலிபுரத்தை அடைந்து விட்டனர் அவர்கள். முதலில் அவர்கள் சென்றது கடற்கரை கோயில்..
அதில் வைத்து தனது காமராவினால் அனைவரையும் புகைப்படம் எடுத்து தள்ளி விட்டாள் அருந்ததி .அது அவளுக்குப் பிடித்தமான செயல் வேறு.சொல்லவும் வேண்டுமா ?தனித்தனியாகவும் மற்றும் குழுவாகவும் அந்த நண்பர்களை நிற்க வைத்து புகைப்படம் எடுத்தாள் அவள்.
அடுத்து கிருஷ்ணரின் வெண்ணெய் பந்து,பஞ்சபாண்டவர்கள் ரதம்,அர்ஜுன தபசு ,ராயகோபுரம்,கலங்கரை விளக்கம் என்று அனைத்து இடங்களுக்கும் சென்றனர். மதிய உணவையும் ஒரு உணவகத்தில் முடித்து விட்டு மாலை மங்கும் நேரம் மகாபலிபுரம் கடற்கரை நோக்கி சென்றனர்..
சூரியன் மறையும் நேரம் என்பதால் பார்க்கவே ரம்மியமாக இருந்தது அந்தக் கடற்கரை காட்சி. அங்கு இருக்கும் கடைகளில் தேவுடன் சென்று நொறுக்குத் தீனிகளை கை நிறைய வாங்கி குவித்த படி வந்து அனைவருக்கும் வழங்கினாள் அருந்ததி.
நன்றி சொல்லிய படி எல்லோரும் வாங்க ஹாசினி மட்டும் முகத்தை உம் என்று வைத்த படியே வாங்கினாள். அவளை யோசனையாக பார்த்தாலும் எதுவும் பேசாமல் தேவ் பக்கத்தில் போய் அமர்ந்து அவனுடன் கதையைளக்கத் தொடங்கி விட்டாள் அருந்ததி.
சிறு பிள்ளை போல் கைகளை ஆட்டி ஆட்டி அவள் பேசுவதை பார்த்த படி இருந்தான் சசிதரன் .
அவள் அருகில் தான் ஹாசினியும் அமர்ந்து இருந்தாள். அவளுக்கு உள்ளுக்குள் எறிந்தது அவனது பார்வை அருந்ததி மீது படிவதைக் கண்டு .இருந்தும் அமைதி காத்தாள் அவள்.. ஆனால் அதைக் கண்டு கொண்டான் சசிதரன். அவளைப் பார்த்து நக்கலாக ஒரு சிரிப்பை உதிர்த்து விட்டு தனது பார்வையை அருந்ததி பக்கமே செலுத்தினான் ..
நொறுக்குத் தீனி உண்டு முடித்தவள் தேவினை அழைத்துக் கொண்டு கடற்கரையில் விளையாட சென்று விட்டாள்.ஷியாம்
இடம் வந்து "அண்ணா ப்ளீஸ் ..என்னை விதவிதமா போட்டோ எடுங்க .."என்று தனது காமராவை அவனிடம் கொடுத்து விட்டு ஓடி விட்டாள். அவனும் அவள் தேவுடன் விளையாடுவது மற்றும் தனியே நிற்பது போல் நிறைய புகைப்படங்களை எடுத்தான்.
திரும்பி வந்து அவனிடம் இருந்த காமராவை வாங்கி சூரியன் மறையும் காட்சி முன் நிற்க வைத்து ஒவ்வொருவரையும் தனித்தனியாக புகைப்படம் எடுத்தாள். பிறகு அனிதா மற்றும் தனுஷினை ஜோடியாக நிற்க வைத்து எடுத்து விட்டு திரும்பி சசிதரனை பார்க்க அவனோ நண்பர்களுடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தான். அவளுக்கு தன்னுடன் சேர்ந்து அவனும் ஒரு போட்டோவில் இருக்க வேண்டும் என்று ஆசை இருந்தாலும் எப்படி அவனிடம் கேட்கலாம் என யோசித்துக் கொண்டு இருக்கையிலேயே அவளிடம் வந்தாள் ஹாசினி.
என்னவென்று கேள்வியாக பார்க்கையில் "அருந்ததி எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணு ப்ளீஸ்.. சசி கூட வச்சு என்னை ஒரு போட்டோ எடுப்பியா ?"என்றாள் அவள். அவனுடன் மட்டுமா எடுக்க வேண்டும் என்ற கேள்வி வாய் வரை வந்தாலும் அவளால் கேட்க முடியாத சூழல். சசிதரன் அவளுடன் புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்ள மாட்டான் என்று மனதில் உடனே கணக்கு போட்டவள் சரி என்று தலை அசைத்தாள்.
ஹாசினி அவனுடன் சென்று பேசி எப்படி சம்மதம் வாங்கினாளோ தெரியவில்லை.. இருவரும் ஜோடியாக நின்று புகைப்படத்திற்கு போஸ் கொடுத்தனர்.
வாய்க்குள் அவர்களை திட்டிக் கொண்டாலும் வெளியில் எதுவும் சொல்லாமல் புகைப்படம் எடுத்தாள் அருந்ததி.
இப்படியே அன்றைய தினத்தை அனைவரும் இனிமையாக கழித்து விட்டு வரும் வழியில் ஒரு உணவகம் முன் காரை இறங்கினர் இரவு உணவிற்காக. அருந்ததி காரை விட்டு இறங்கும் சமயம்
" அதி.." என்றான் சசிதரன் ..உணவு என்றதும் முன்பே ஓடி விட்டு இருந்தான் தேவ்.
அங்கு நின்ற ஹாசினிக்கு இது தெளிவாகவே கேட்டது.. அவனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள் அவள்."ப்ளீஸ் ஹாசினி
நீ உள்ளே போ.. நான் என்னோட அதி கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் .."
என்றான் அவளிடம்.
அவன் கூறியதில் இரண்டு பெண்களுமே திகைத்து நின்று விட்டனர் ..கோபத்தில் அந்த இடத்தை விட்டு சென்று விட்டாள் ஹாசினி..அருந்ததியோ காரில் அமர்ந்த படியே இருந்தாள் .
முன் இருக்கையில் இருந்தவன் காரை விட்டு இறங்கி வந்து மீண்டும் பின் இருக்கை கதவைத் திறந்து அவள் அருகில் அமர்ந்து கொண்டான்.. அருந்ததி அவனை திகைப்புடனும், கேள்வியாகவும் பார்த்தாள்..
"என்ன அதி.
அப்படி பார்க்கிறே..?" என்றான்
சசிதரன்.
"இ.. இல்ல... ஒன்னும் இல்ல...."என்று அவனுக்கு பதிலளித்தாள் அருந்ததி.
"சரி சரி டென்ஷன் ஆகாதே சும்மா உன்கிட்ட பேசணும்னு தான்.."என்றவன் அவளது முகத்தை தனது கைகளில் தாங்கி மெல்ல குனிந்து அவளது நெற்றியில் முத்தமிட்டான்..
அவனது செயலில் கண்களை ஏகத்துக்கும் விரித்துப் பார்த்தாள் அவள். இவை எல்லாவற்றையும் ஒரு தூணின் மறைவில் இருந்து பார்த்த படி இருந்தாள் ஹாசினி. இருட்டில் தெளிவாக தெரியாவிட்டாலும் நிழல் உருவமாக அனைத்தும் தெரிந்தது. அவளது மனதில் கோபத்த தீ பற்றிக் கொண்டு எறிந்தது..
மேலும் அவன் நெற்றியில் இருந்தேன்
அவளது கண்ணம் நோக்கி தனது இதழை செலுத்தினான்.அதில் இருந்து அவளது இதழ் நோக்கி அவனது இதழ் பயணிக்க அதை தடுத்தாள் பெண்ணவள் ...
அப்போது தான் அவனுக்கு சுயநினைவு வந்தது எனலாம்.
ஒரு வேகத்தில் அவளை முத்தமிட்டு விட்டான் அவன் .
இப்போது எப்படி அவள் முகத்தை பார்க்க என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை.. தனது தலையை கோதியபடி மற்றொரு பக்கம் திரும்பிக் கொண்டான் அவளைப் பார்க்காமல் .. அவளும் வெட்கம் தாங்காமல் வேறு பக்கம் திரும்பிக் கொண்டாள்.
சும்மா பேச வேண்டும் என்று அவள் அருகில் வந்தவன் தன்னை மீறி முத்தமிட்டான் அவளை.. எனவே அவளிடம் திரும்பி
"அதி ஐ அம் சாரி ..நா...நான் ஏதோ தெரியாம.." என கூறி முடிக்க முடியாமல்
" நான் முன்னாடி போறேன்.. நீ வா .."என்று இறங்கி சென்று விட்டான். அவன் சென்ற சிறிது நேரத்தில் அவளும் இறங்கி உள்ளே சென்றாள்.
அப்போது அவளுக்கு பேச்சு சத்தம் கேட்டது. அது சசிதரனின் குறை போலிருக்கவே அதனை கேட்க ஆரம்பித்தாள்.
" இங்க பாரு ஹாசினி.. எனக்கு உன் கூட பேச டைம் இல்ல. உன்கிட்ட நான் எல்லாமே சொன்னேன் தானே..?" என்றான் சசிதரன்..
" ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கோ சசி. எனக்கு நீ வேணும்.. ஆமா என்னை எதுக்கு நீ அவாய்ட் பண்ற? அந்த அருந்ததிய நீ லவ் பண்றியா என்ன?" என்றாள் கோபமாக ஹாசினி. அதில் தனக்கும் கோபம் வரவே
"ஆமாண்டி நான் அவளை லவ் பண்றேன் .உனக்கு என்ன வந்தது ?"
என்று கூறி விட்டு அவன் உள்ளே சென்று விட்டான்..
இதைக் கேட்டு ஹாசினி கவலைப் பட்டாள் என்றால் அருந்ததியோ மகிழ்ச்சியின் உச்சத்தில் இருந்தாள். அவளால் நம்பவே முடியவில்லை .அவளது எத்தனை வருட தவம் இன்று நிறைவேறியதில் சந்தோசத்தில் துள்ளிக் குதித்தாள் எந்த இடம் என்று கூட பாராமல்..
தொடரும்...
அன்றைய தினம் மூன்று காரில் மகாபலிபுரம் நோக்கி சென்றனர் ..தேவ் மற்றும் அருந்ததியினைத் தன்னுடனேயே காரில் அழைத்துச் சென்றான் சசிதரன். அவர்களுடன் ஹாசினியும் காரில் ஏறிக் கொண்டாள். அனிதாவும் ,தனுஷூன் காதலர்கள் என்பதால் அவர்கள் தனி காரிலும் மற்றவர்கள் இன்னொரு காரிலும் மகாபலிபுரம் நோக்கி பயணமானார்கள்.
அருந்ததிக்கு சொல்ல முடியாத அளவு சந்தோஷம் .அவள் காதலனுடன் முதல் முதல் பயணம் .அடிக்கடி அவனைப் பார்த்தபடியே தான் வந்தாள் அவள் .பின் இருக்கையில் ஹாசினி உடன் தான் அமர்ந்து வந்தாள் அருந்ததி .
ஹாசினியும் சசிதரனை தான் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தாள். ஆனால் அவனோ கருமமே கண்ணாக கார் ஓட்டுவதில் மட்டுமே கவனம் செலுத்தினான்.
மகாபலிபுரம் சுற்றுலா பயணிகள் அதிகமாக செல்லும் இடங்களில் ஒன்று ..அங்கு ஆயிரம் ஆண்டு பழமையான சிற்பங்களும் ,கற் கோயில்களும் உண்டு. ஆனால் அதில் சில கடலில் மூழ்கியதாகவும் கூறப்படுகிறது ..ஒரு மணி நேரத்தில் மகாபலிபுரத்தை அடைந்து விட்டனர் அவர்கள். முதலில் அவர்கள் சென்றது கடற்கரை கோயில்..
அதில் வைத்து தனது காமராவினால் அனைவரையும் புகைப்படம் எடுத்து தள்ளி விட்டாள் அருந்ததி .அது அவளுக்குப் பிடித்தமான செயல் வேறு.சொல்லவும் வேண்டுமா ?தனித்தனியாகவும் மற்றும் குழுவாகவும் அந்த நண்பர்களை நிற்க வைத்து புகைப்படம் எடுத்தாள் அவள்.
அடுத்து கிருஷ்ணரின் வெண்ணெய் பந்து,பஞ்சபாண்டவர்கள் ரதம்,அர்ஜுன தபசு ,ராயகோபுரம்,கலங்கரை விளக்கம் என்று அனைத்து இடங்களுக்கும் சென்றனர். மதிய உணவையும் ஒரு உணவகத்தில் முடித்து விட்டு மாலை மங்கும் நேரம் மகாபலிபுரம் கடற்கரை நோக்கி சென்றனர்..
சூரியன் மறையும் நேரம் என்பதால் பார்க்கவே ரம்மியமாக இருந்தது அந்தக் கடற்கரை காட்சி. அங்கு இருக்கும் கடைகளில் தேவுடன் சென்று நொறுக்குத் தீனிகளை கை நிறைய வாங்கி குவித்த படி வந்து அனைவருக்கும் வழங்கினாள் அருந்ததி.
நன்றி சொல்லிய படி எல்லோரும் வாங்க ஹாசினி மட்டும் முகத்தை உம் என்று வைத்த படியே வாங்கினாள். அவளை யோசனையாக பார்த்தாலும் எதுவும் பேசாமல் தேவ் பக்கத்தில் போய் அமர்ந்து அவனுடன் கதையைளக்கத் தொடங்கி விட்டாள் அருந்ததி.
சிறு பிள்ளை போல் கைகளை ஆட்டி ஆட்டி அவள் பேசுவதை பார்த்த படி இருந்தான் சசிதரன் .
அவள் அருகில் தான் ஹாசினியும் அமர்ந்து இருந்தாள். அவளுக்கு உள்ளுக்குள் எறிந்தது அவனது பார்வை அருந்ததி மீது படிவதைக் கண்டு .இருந்தும் அமைதி காத்தாள் அவள்.. ஆனால் அதைக் கண்டு கொண்டான் சசிதரன். அவளைப் பார்த்து நக்கலாக ஒரு சிரிப்பை உதிர்த்து விட்டு தனது பார்வையை அருந்ததி பக்கமே செலுத்தினான் ..
நொறுக்குத் தீனி உண்டு முடித்தவள் தேவினை அழைத்துக் கொண்டு கடற்கரையில் விளையாட சென்று விட்டாள்.ஷியாம்
இடம் வந்து "அண்ணா ப்ளீஸ் ..என்னை விதவிதமா போட்டோ எடுங்க .."என்று தனது காமராவை அவனிடம் கொடுத்து விட்டு ஓடி விட்டாள். அவனும் அவள் தேவுடன் விளையாடுவது மற்றும் தனியே நிற்பது போல் நிறைய புகைப்படங்களை எடுத்தான்.
திரும்பி வந்து அவனிடம் இருந்த காமராவை வாங்கி சூரியன் மறையும் காட்சி முன் நிற்க வைத்து ஒவ்வொருவரையும் தனித்தனியாக புகைப்படம் எடுத்தாள். பிறகு அனிதா மற்றும் தனுஷினை ஜோடியாக நிற்க வைத்து எடுத்து விட்டு திரும்பி சசிதரனை பார்க்க அவனோ நண்பர்களுடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தான். அவளுக்கு தன்னுடன் சேர்ந்து அவனும் ஒரு போட்டோவில் இருக்க வேண்டும் என்று ஆசை இருந்தாலும் எப்படி அவனிடம் கேட்கலாம் என யோசித்துக் கொண்டு இருக்கையிலேயே அவளிடம் வந்தாள் ஹாசினி.
என்னவென்று கேள்வியாக பார்க்கையில் "அருந்ததி எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணு ப்ளீஸ்.. சசி கூட வச்சு என்னை ஒரு போட்டோ எடுப்பியா ?"என்றாள் அவள். அவனுடன் மட்டுமா எடுக்க வேண்டும் என்ற கேள்வி வாய் வரை வந்தாலும் அவளால் கேட்க முடியாத சூழல். சசிதரன் அவளுடன் புகைப்படம் எடுத்துக் கொள்ள மாட்டான் என்று மனதில் உடனே கணக்கு போட்டவள் சரி என்று தலை அசைத்தாள்.
ஹாசினி அவனுடன் சென்று பேசி எப்படி சம்மதம் வாங்கினாளோ தெரியவில்லை.. இருவரும் ஜோடியாக நின்று புகைப்படத்திற்கு போஸ் கொடுத்தனர்.
வாய்க்குள் அவர்களை திட்டிக் கொண்டாலும் வெளியில் எதுவும் சொல்லாமல் புகைப்படம் எடுத்தாள் அருந்ததி.
இப்படியே அன்றைய தினத்தை அனைவரும் இனிமையாக கழித்து விட்டு வரும் வழியில் ஒரு உணவகம் முன் காரை இறங்கினர் இரவு உணவிற்காக. அருந்ததி காரை விட்டு இறங்கும் சமயம்
" அதி.." என்றான் சசிதரன் ..உணவு என்றதும் முன்பே ஓடி விட்டு இருந்தான் தேவ்.
அங்கு நின்ற ஹாசினிக்கு இது தெளிவாகவே கேட்டது.. அவனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள் அவள்."ப்ளீஸ் ஹாசினி
நீ உள்ளே போ.. நான் என்னோட அதி கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் .."
என்றான் அவளிடம்.
அவன் கூறியதில் இரண்டு பெண்களுமே திகைத்து நின்று விட்டனர் ..கோபத்தில் அந்த இடத்தை விட்டு சென்று விட்டாள் ஹாசினி..அருந்ததியோ காரில் அமர்ந்த படியே இருந்தாள் .
முன் இருக்கையில் இருந்தவன் காரை விட்டு இறங்கி வந்து மீண்டும் பின் இருக்கை கதவைத் திறந்து அவள் அருகில் அமர்ந்து கொண்டான்.. அருந்ததி அவனை திகைப்புடனும், கேள்வியாகவும் பார்த்தாள்..
"என்ன அதி.
அப்படி பார்க்கிறே..?" என்றான்
சசிதரன்.
"இ.. இல்ல... ஒன்னும் இல்ல...."என்று அவனுக்கு பதிலளித்தாள் அருந்ததி.
"சரி சரி டென்ஷன் ஆகாதே சும்மா உன்கிட்ட பேசணும்னு தான்.."என்றவன் அவளது முகத்தை தனது கைகளில் தாங்கி மெல்ல குனிந்து அவளது நெற்றியில் முத்தமிட்டான்..
அவனது செயலில் கண்களை ஏகத்துக்கும் விரித்துப் பார்த்தாள் அவள். இவை எல்லாவற்றையும் ஒரு தூணின் மறைவில் இருந்து பார்த்த படி இருந்தாள் ஹாசினி. இருட்டில் தெளிவாக தெரியாவிட்டாலும் நிழல் உருவமாக அனைத்தும் தெரிந்தது. அவளது மனதில் கோபத்த தீ பற்றிக் கொண்டு எறிந்தது..
மேலும் அவன் நெற்றியில் இருந்தேன்
அவளது கண்ணம் நோக்கி தனது இதழை செலுத்தினான்.அதில் இருந்து அவளது இதழ் நோக்கி அவனது இதழ் பயணிக்க அதை தடுத்தாள் பெண்ணவள் ...
அப்போது தான் அவனுக்கு சுயநினைவு வந்தது எனலாம்.
ஒரு வேகத்தில் அவளை முத்தமிட்டு விட்டான் அவன் .
இப்போது எப்படி அவள் முகத்தை பார்க்க என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை.. தனது தலையை கோதியபடி மற்றொரு பக்கம் திரும்பிக் கொண்டான் அவளைப் பார்க்காமல் .. அவளும் வெட்கம் தாங்காமல் வேறு பக்கம் திரும்பிக் கொண்டாள்.
சும்மா பேச வேண்டும் என்று அவள் அருகில் வந்தவன் தன்னை மீறி முத்தமிட்டான் அவளை.. எனவே அவளிடம் திரும்பி
"அதி ஐ அம் சாரி ..நா...நான் ஏதோ தெரியாம.." என கூறி முடிக்க முடியாமல்
" நான் முன்னாடி போறேன்.. நீ வா .."என்று இறங்கி சென்று விட்டான். அவன் சென்ற சிறிது நேரத்தில் அவளும் இறங்கி உள்ளே சென்றாள்.
அப்போது அவளுக்கு பேச்சு சத்தம் கேட்டது. அது சசிதரனின் குறை போலிருக்கவே அதனை கேட்க ஆரம்பித்தாள்.
" இங்க பாரு ஹாசினி.. எனக்கு உன் கூட பேச டைம் இல்ல. உன்கிட்ட நான் எல்லாமே சொன்னேன் தானே..?" என்றான் சசிதரன்..
" ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்கோ சசி. எனக்கு நீ வேணும்.. ஆமா என்னை எதுக்கு நீ அவாய்ட் பண்ற? அந்த அருந்ததிய நீ லவ் பண்றியா என்ன?" என்றாள் கோபமாக ஹாசினி. அதில் தனக்கும் கோபம் வரவே
"ஆமாண்டி நான் அவளை லவ் பண்றேன் .உனக்கு என்ன வந்தது ?"
என்று கூறி விட்டு அவன் உள்ளே சென்று விட்டான்..
இதைக் கேட்டு ஹாசினி கவலைப் பட்டாள் என்றால் அருந்ததியோ மகிழ்ச்சியின் உச்சத்தில் இருந்தாள். அவளால் நம்பவே முடியவில்லை .அவளது எத்தனை வருட தவம் இன்று நிறைவேறியதில் சந்தோசத்தில் துள்ளிக் குதித்தாள் எந்த இடம் என்று கூட பாராமல்..
தொடரும்...
