அத்தியாயம் 23
தந்தையிடம் போனில் பேசிவிட்டு அவர் கூறியவற்றை செயல்படுத்த ஆரம்பித்தாள் ஹாசினி. அவளுக்கு அவன் கை விட்டு போனது ஒருபுறம் என்றால் அவளை இருவரும் சேர்ந்து அவமானப்படுத்தியதும் அவளுடைய கோபத்தை தூண்டி விட்டது. எனவே தந்தை கூறிய திட்டத்திற்கு அமைய அன்று மதியம் வரை அந்த அறையை விட்டு அவள் வெளியே வரவில்லை.
அருந்ததி எப்போதும்போல் மதிய உணவை தயாரித்தவள் குளித்து விட்டு வரலாம் என உள்ளே செல்ல அவள் சென்றதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்ட ஹாசினி வேகமாக அருகில் உள்ள கடைக்கு சென்று அவளுக்கு தேவையான பொருளை வாங்கி வந்தவள் சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.. அவளது கையில் அவள் கடைக்கு சென்றபோது வாங்கி வந்த விஷ போத்தல் இருந்தது.. அக்கம்பக்கம் பார்த்தவாறே சமையல் அறையின் உள்ளே சென்ற ஹாசினி அங்கு சமைத்து வைத்திருந்த உணவில் விஷத்தை கலந்தாள்.
அவளது தந்தை கூறியது இதுதான்.. அருந்ததி இறந்தால்தான் சசி தரன் அவளுக்கு கிடைப்பான் என அவர் கூட உணவில் விஷம் சேர்ந்தாள் அவள்.. அதே உணவைத்தான் சசிதரனும் உண்ணப் போகிறான் என்ற கவலை அவளுக்கு இருந்தாலும் உடனே அவனை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லலாம் என முடிவு செய்து கொண்டாள் அவள்..
பெண்கள் போல் அல்லாது ஆண்கள் உடல் பலம் கொண்டவர்கள் என்பதால் அருந்ததியைப் போல் அவனுக்கு பெரிதாக எதுவும் நடக்காது என்றும் அவளுடைய தந்தை கூற அதுவே அவளுக்கும் சரி எனப்பட்டது ..
எனவேதான் சிறிதும் யோசிக்காமல் விஷம் கலந்தாள்.
தனது வேலையை முடித்துவிட்டு நல்லபிள்ளை போல் மீண்டும் அறைக்குள் சென்று அடைந்து கொண்டாள்.
அருந்ததி குளித்து முடித்து வந்தவள் சசிதரனை உணவு உண்ண அழைக்க சிறிது நேரம் போகட்டும் என்று கூறி விட்டான் அவன் .அவனுக்காகக் காத்துக் கொண்டு இருக்க முடியாத அளவுக்கு அவளுக்கு பசி வயிற்றைக் கிள்ளவே அவனிடம் கூட எதுவும் சொல்லாது உணவு மேசையில் அமர்ந்து உண்ண தொடங்கி விட்டாள்..
குளித்தால் பசி அதிகமாக இருக்கவே உணவை ஒரு பிடி பிடித்தாள் அருந்ததி. இதையெல்லாம் அறைக் கதவை லேசாகத் திறந்து விட்ட படி பார்த்துக் கொண்டு தான் இருந்தாள் ஹாசினி. அவளுக்கு ஒரு சின்ன சந்தோஷம் என்னவென்றால் சசிதரன் இந்த உணவை சாப்பிடாதது தான்.நன்றாக உண்டு முடித்தவள் எழுந்து செல்ல முற்பட அவளால் முடியாமல் போனது..
ஏனோ அவளால் நடக்க முடியாமல் போக இருந்தும் எப்படியோ தட்டுத்தடுமாறி தங்களது அறையை அடைந்து விட்டாள்.. அறையில் இருந்தபடி மடிக்கணினியில் வேலை செய்து கொண்டு இருந்த சசிதரனும் அவளது வருகையை உணர்ந்து ஒரு சிரிப்புடனே அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான்..
அவனது புன்னகை அவளை கண்டதுமே உறைந்து போனது அவனது உதட்டிலேயே.. அப்படி ஒரு தள்ளாட்டம் அவளது நடையில். சந்தேகமாக அவளைப் பார்த்தவன் உடனே எழுந்து நின்று
"அதி என்ன டி ஆச்சு உனக்கு..? இப்படி இருக்க?" என்று கேட்க அவனையே பார்த்தபடி நின்று கொண்டு இருந்தாள் அவள்..
ஆனால் வாய் திறந்து பேச முடியவில்லை அவளால். அவனை தான் பார்த்துகொண்டு இருந்தாள் ..
அவளை கண்டதும் பதறிப்போய் அவளை ஒரே எட்டில் அடைந்து
"அதி உனக்கு என்ன ஆச்சு சொன்னாதானே தெரியும் ..."
என்று அவன் அவளை அழுத்தமாக பற்றியபடி கேட்க அவனையே பார்த்து இருந்தவளின் வாயிலிருந்து ஒரு பக்கமாக இரத்தம் வடிந்தது..
அதில் மேலும் பயந்தவன்
"எ.. என் .. என்னடி."
என்று அவளது கன்னத்தை தட்டிக் கேட்க அவனைப் பார்த்தபடியே ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து விழுந்து இருந்தாள் நிலத்தில்.. அவள் வாயிலிருந்து இரத்தம் வடிந்த படியே தான் இருந்தது.
தான்பிடித்து இருந்தவள் திடீரென வாயில் இரத்தம் வழிந்து கொண்டிருக்க கீழே விழுந்ததும் அவனால் அதற்கு மேல் யோசிக்கவே முடியவில்லை.. அவள் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்தவன்
"இங்க பாருடி உனக்கு என்ன ஆச்சு.. என்கிட்ட பேசுடி ..."என அவளது கண்ணம் தட்டி அவளிடம் பேசினான் அவன். அவனது கண்ணிலிருந்து நிற்காமல் கண்ணீர் வந்து கொண்டே இருந்தது..
அவனுக்கு இந்த நிலையில் என்ன செய்வது என்று கூட தெரியவில்லை. வேறு யாராவது இப்படி ஒரு நிலையில் இருந்தால் நிதானமாக அவர்களுக்கு உதவி செய்திருப்பான். ஆனால் அவனிடம் இப்போது நிதானம் இல்லை .ஏனெனில் இப்படி ஆபத்தில் இருப்பது அவனது உயிர்... காதல் மனைவி அல்லவா. அடுத்து அவன் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது கூட அவனுக்கு நினைவுக்கு வரவில்லை.. அவள் மட்டுமே அவனது எண்ணத்தில் இருந்தாள்..
அவளது கன்னத்தை தட்டியபடியே அழுது கொண்டு இருந்தான் அவன்.
இங்கே பக்கத்தில் ஒரு வேலையாக வந்த தேவ் அப்படியே சசிதரனையும் அருந்ததியையும் பார்த்துவிட்டு செல்லலாம் என முடிவு செய்தவன் அங்கு வந்து இருந்தான். காரை நிறுத்திவிட்டு உள்ளே வர வீட்டின் முன் கதவு திறந்தே இருந்தது.. யோசனையாக உள்ளே வந்தவனை கண்டு இவ்வளவு நேரமும் சசிதரனின் அறை வாசலில் இருந்து நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஹாசினி அவனின் கண்களுக்கு படாமல் மறைந்து நின்று கொண்டாள்..
ஆனால் மனதில் அவனை திட்டித் தீர்த்தாள்..இவன் ஏன் இந்த நேரத்தில் இங்கு வந்தான் என அவள் மனதில் எண்ணம் ஓடிக் கொண்டே இருந்தது.. அவனால் அவளது திட்டம் பாலாகிவிடும் அல்லவா.
தேவ் வீட்டில் இருவரையும் தேட அவன் கண்களுக்கு யாருமே தென்படவில்லை. எனவே இப்போது
"அரு ...அண்ணா .."என சத்தமாக அழைத்து பார்த்தான். அழுதுகொண்டு இருந்த சசிதரனின் காதில் இவனின் சத்தம் கேட்கவே இல்லை.. எந்த சத்தமும் இல்லாத காரணத்தால் மாடியேறி அவர்களின் திறந்து இருந்த அறைக்கதவை நோக்கி சென்றான்.
அறையின் உள்ளே கண்டவன் அதிர்ந்து தான் போனான் வாயில் இரத்தம் வழிய அருந்ததி தரையில் விழுந்து கிடக்க பைத்தியம் போல் அவளது இரு கன்னங்களையும் மாறி மாறி தட்டியபடி அழுது கொண்டிருந்தான் சசி தரன்.
பதறிப் போய் உள்ளே ஓடி "என்னடா ஆச்சு ..ஹே அரு இங்க பாரு.."என அவளை உலுக்க அவளிடம் பதில்தான் இல்லை.. இந்த நேரம் தம்பியை இங்கே கண்டதும் அவனுக்கு ஒரு புதிய தெம்பு வந்தது போல் இருந்தது..
திரும்பி சசிதரனை பார்த்து
"என்னாச்சு இவளுக்கு.. ஏன் இப்படி பார்த்துட்டே இருக்க ..
சீக்கிரமா அவளை தூக்கு ஹாஸ்பிடல் கொண்டு போகலாம் ..."என அவன் பதிலைக் கூட எதிர்பாராமல் முன் நோக்கி ஓடினான்.. அவன் சொன்ன பிறகே வைத்தியசாலைக்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டும் என்ற நினைவே வந்தது சசிதரனுக்கு...
எனவே ஒரு நொடியும் தாமதிக்காது அவளை தனது கைகளில் ஏந்தியபடி தேவ்வின் பின்னால் ஓடினான். மறைவில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஹாசினியோ தரையில் தனது காலால் உதைத்தாள் கோபத்தின் காரணமாக.
இங்கு மருத்துவமனை வரும் வரை அவளை தனது மடியில் வைத்து புலம்பியபடியே வந்தான் சசி தரன் .
மருத்துவமனை நோக்கி காரை செலுத்தியபடியே
"அவளுக்கு என்ன ஆச்சு?" என்று தமையனிடம் கேட்டான் தேவ். அவனுக்கு என்ன நடந்தது என்று தெரிய வேண்டி இருந்தது .
ஆனால் பாவம் சசிதரனுக்கு கூட தெரியாது அல்லவா..
"தெ... தெரியல திடீர்னு தான் இப்படி ...அவ ஒரு வார்த்தை கூட பேசலை.." என்று தனது கண்ணம் தொட்ட கண்ணீரைத் துடைத்தபடியே பேசினான் சசி தரன்..
" என்னதான் நடந்திருக்கும்" என்று சிந்தித்தபடியே மருத்துவமனையை அடைந்திருந்திருந்தான் தேவ். "அண்ணா ஹாஸ்பிடல் வந்தாச்சு.." என்று அண்ணனிடம் கூறியவன் நில்லாமல் முன்பு சென்று விட்டான் ரிசப்ஷன் நோக்கி.
அடுத்த சில நிமிடங்களில் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்ட அருந்ததிக்கு சிகிச்சைகள் வேகமாக நடந்தன. சுற்றமும் மறந்த நிலையில் தலையை தொங்க போட்டு அமர்ந்து இருந்தான் சசிதரன்..
சுபா உட்பட அனைவருக்கும் அழைத்து கூறியிருந்தான் தேவ் .. அவர்கள் சென்ற பிறகு வீட்டை விட்டு வெளியேறி ஒரு ஹோட்டலில் தங்கி விட்டாள் ஹாசினி.
அவளுக்கு அருந்ததி என்ன ஆனாள் என்று பார்க்க வேண்டியிருந்தது.
விடயம் கேள்விப்பட்டவுடன் சுபாவும் வந்து சேர்ந்தாள் மருத்துவமனைக்கு.சில மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு அவள் அனுமதிக்கப்பட்டு இருந்த அறையில் இருந்து வெளியே வந்த மருத்துவர் கூறியதைக் கேட்டு அங்கு இருந்தவர்கள் அதிர்ந்து விட்டனர். காரணம் அருந்ததி விஷம் கலந்த உணவை உண்டு இருக்கிறாள் என்றுதான் அவர் கூறினார். அவருக்கு தற்கொலைக்கு முயன்று இருப்பாளே என்ற சந்தேகம் வேறு ..அதை இவர்கள் ஒருவாறு பேசி சமாளித்து விட்டனர்.. அவளுக்கு அப்படி எந்த பிரச்சினையும் இல்லை ...ஒருவேளை தெரியாமல் உண்டு இருக்கலாம் என பேசி சமாளித்தனர் மருத்துவரை.
அவரும் எதற்கு வம்பு என்று இவர்கள் கூறியதை நம்பி விட்டார்.. அவர் சென்ற பிறகு உள்ளே சென்று அருந்ததியைப் பார்த்து விட்டு வந்தான் சசிதரன்.. அதன் பிறகுதான் மற்றவர்கள் சசிதரனின் முகம் நோக்கினர் கேள்வியாக. ஆனால் அவனோ தீவிர யோசனையில் இருந்தான்.. அவனை கண்டு கோபம் கொண்ட தேவ்
" என்னடா இது எல்லாம் ..நிஜமாகவே அவ தற்கொலைக்கு முயன்று இருப்பாளா?" என தன் சந்தேகத்தை அவனிடம் கேட்டான்.. ஆனால் அவன் இதை முழுதாக நம்ப வில்லை..
அருந்ததியை பற்றி அவனுக்கு நன்கு தெரியுமே.. அப்படி தற்கொலை செய்யும் அளவுக்கு எல்லாம் அவள் கோலை இல்லை.
அவளை சசிதரன் இப்போது உண்மையில் காதலிக்கிறான்.. அவனும் எதுவும் செய்திருக்க வாய்ப்பு இல்லை..
எனவே அழுத்தமாக சசிதரனை பார்த்தவன்
" வீட்டில என்ன நடந்தது ?"என்று கேட்க அவன் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல்
"இது அவ வேலையாக தான் இருக்கும்.. அவளை..." என்றபடி கோபமாக எழுந்து செல்ல முற்பட்ட அவன் கையை பிடித்து தடுத்து
" யார்?" என்று கேட்டான் ஒரே வரியில் ..
அவன் கேட்டதும் ஒன்று விடாமல் அனைத்தையும் சொன்னான் சசி தரன். இதை கேட்ட விஷால் .. தேவ்..சசிதரன் மூவருக்குமே கோபம் வந்தது..
" அவளை சும்மா விடவே கூடாது சசி.." என விஷால் சொல்ல அதை அனைவரும் ஆமோதித்தனர்..
" நான் அவளை இன்னைக்கே ஒரு வழி பண்ணி இருப்பேன்.. எல்லாம் இந்த அதியால வந்தது ..அவளால ஒன்னும் பண்ண முடியாது விட்டுடுங்கன்னு சொல்லிட்டா...ஷிட்.." என்று கோபத்தில் பல்லைக் கடித்தான் சசிதரன். அப்போது அங்கு வந்து சேர்ந்தனர் மொத்த குடும்பமும்..
எப்படியானது என்ற கேள்விக்கு ஏதேதோ சொல்லி அவர்களை சமாளித்தவர்கள்
ஹாசினியை தேடிப் புறப்பட்டனர். சசிதரனுடன் விஷாலும்.. தேவ்வும் முதலில் சென்றது அவனது வீட்டுக்கே ..அங்கே அவளை தேட எங்கும் அவள் இல்லை.. உடனே கிச்சனுக்குள் சென்று பார்க்க அங்கு கீழே விழுந்து கிடந்து இருந்தது விஷ போத்தல்..
கோபம் எல்லையை கடந்தது சசிதரனுக்கு.. ஆனால் இப்போது எங்கு சென்று ஹாசினியை தேட.. அதனால் அவனை அமைதிப்படுத்திய தேவ் சற்று யோசிக்கலானான்..
எப்படியும் அவள் அருந்திருக்கு என்னவானது என்று தெரியாமல் இங்கிருந்து செல்ல மாட்டாள்..என உறுதியாக நம்பினான் அவன்.. அதை மற்ற இருவரிடமும் சொல்லவும் செய்தான்.
" ஒருவேளை அவ வரலேன்னா என்ன பண்றது.. எனக்கு என்னவோ இந்த ஐடியா சரிவரும்னு தோனல..
என்னோட பிரெண்ட் ஒருத்தன் போலீசா இருக்கான்.. அவன்கிட்ட சொல்லி ஹெல்ப் கேட்கலாம் .."என விஷால் கூற மற்ற இருவரும் சரி என ஒத்துக் கொண்டனர் ...
அவ்வாறே விஷால் அவனுடைய நண்பனுக்கு அழைத்து கூற அவனோ ஹாசினியின் தொலைபேசி எண்ணை வாங்கி கொண்டான்.. சில நிமிடங்களிலேயே விஷாலின் நண்பன் அழைத்து அவள் இருக்கும் ஹோட்டலின் பெயரைக் கூற நொடி நேரம் கூட தாமதிக்காமல் மூவரும் அங்கு சென்றனர் .
மற்ற இருவரும் வெளியே இருக்க அவளது அறை கதவை தட்டி உள்ளே சென்றான் சசிதரன்.. அவனைக் கண்டவள் முதலில் பயந்தாலும் அவனுக்கு விடயம் தெரியாது என நினைத்து தானே வாயை கொடுத்து மாட்டிக் கொள்ள வேண்டாம் என்று அப்பாவி போல் முகத்தை வைத்தவாறு அவனைப் பார்த்தாள்.
தொடரும்...
pommutamilnovels.com
தந்தையிடம் போனில் பேசிவிட்டு அவர் கூறியவற்றை செயல்படுத்த ஆரம்பித்தாள் ஹாசினி. அவளுக்கு அவன் கை விட்டு போனது ஒருபுறம் என்றால் அவளை இருவரும் சேர்ந்து அவமானப்படுத்தியதும் அவளுடைய கோபத்தை தூண்டி விட்டது. எனவே தந்தை கூறிய திட்டத்திற்கு அமைய அன்று மதியம் வரை அந்த அறையை விட்டு அவள் வெளியே வரவில்லை.
அருந்ததி எப்போதும்போல் மதிய உணவை தயாரித்தவள் குளித்து விட்டு வரலாம் என உள்ளே செல்ல அவள் சென்றதை உறுதிப்படுத்திக் கொண்ட ஹாசினி வேகமாக அருகில் உள்ள கடைக்கு சென்று அவளுக்கு தேவையான பொருளை வாங்கி வந்தவள் சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.. அவளது கையில் அவள் கடைக்கு சென்றபோது வாங்கி வந்த விஷ போத்தல் இருந்தது.. அக்கம்பக்கம் பார்த்தவாறே சமையல் அறையின் உள்ளே சென்ற ஹாசினி அங்கு சமைத்து வைத்திருந்த உணவில் விஷத்தை கலந்தாள்.
அவளது தந்தை கூறியது இதுதான்.. அருந்ததி இறந்தால்தான் சசி தரன் அவளுக்கு கிடைப்பான் என அவர் கூட உணவில் விஷம் சேர்ந்தாள் அவள்.. அதே உணவைத்தான் சசிதரனும் உண்ணப் போகிறான் என்ற கவலை அவளுக்கு இருந்தாலும் உடனே அவனை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லலாம் என முடிவு செய்து கொண்டாள் அவள்..
பெண்கள் போல் அல்லாது ஆண்கள் உடல் பலம் கொண்டவர்கள் என்பதால் அருந்ததியைப் போல் அவனுக்கு பெரிதாக எதுவும் நடக்காது என்றும் அவளுடைய தந்தை கூற அதுவே அவளுக்கும் சரி எனப்பட்டது ..
எனவேதான் சிறிதும் யோசிக்காமல் விஷம் கலந்தாள்.
தனது வேலையை முடித்துவிட்டு நல்லபிள்ளை போல் மீண்டும் அறைக்குள் சென்று அடைந்து கொண்டாள்.
அருந்ததி குளித்து முடித்து வந்தவள் சசிதரனை உணவு உண்ண அழைக்க சிறிது நேரம் போகட்டும் என்று கூறி விட்டான் அவன் .அவனுக்காகக் காத்துக் கொண்டு இருக்க முடியாத அளவுக்கு அவளுக்கு பசி வயிற்றைக் கிள்ளவே அவனிடம் கூட எதுவும் சொல்லாது உணவு மேசையில் அமர்ந்து உண்ண தொடங்கி விட்டாள்..
குளித்தால் பசி அதிகமாக இருக்கவே உணவை ஒரு பிடி பிடித்தாள் அருந்ததி. இதையெல்லாம் அறைக் கதவை லேசாகத் திறந்து விட்ட படி பார்த்துக் கொண்டு தான் இருந்தாள் ஹாசினி. அவளுக்கு ஒரு சின்ன சந்தோஷம் என்னவென்றால் சசிதரன் இந்த உணவை சாப்பிடாதது தான்.நன்றாக உண்டு முடித்தவள் எழுந்து செல்ல முற்பட அவளால் முடியாமல் போனது..
ஏனோ அவளால் நடக்க முடியாமல் போக இருந்தும் எப்படியோ தட்டுத்தடுமாறி தங்களது அறையை அடைந்து விட்டாள்.. அறையில் இருந்தபடி மடிக்கணினியில் வேலை செய்து கொண்டு இருந்த சசிதரனும் அவளது வருகையை உணர்ந்து ஒரு சிரிப்புடனே அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான்..
அவனது புன்னகை அவளை கண்டதுமே உறைந்து போனது அவனது உதட்டிலேயே.. அப்படி ஒரு தள்ளாட்டம் அவளது நடையில். சந்தேகமாக அவளைப் பார்த்தவன் உடனே எழுந்து நின்று
"அதி என்ன டி ஆச்சு உனக்கு..? இப்படி இருக்க?" என்று கேட்க அவனையே பார்த்தபடி நின்று கொண்டு இருந்தாள் அவள்..
ஆனால் வாய் திறந்து பேச முடியவில்லை அவளால். அவனை தான் பார்த்துகொண்டு இருந்தாள் ..
அவளை கண்டதும் பதறிப்போய் அவளை ஒரே எட்டில் அடைந்து
"அதி உனக்கு என்ன ஆச்சு சொன்னாதானே தெரியும் ..."
என்று அவன் அவளை அழுத்தமாக பற்றியபடி கேட்க அவனையே பார்த்து இருந்தவளின் வாயிலிருந்து ஒரு பக்கமாக இரத்தம் வடிந்தது..
அதில் மேலும் பயந்தவன்
"எ.. என் .. என்னடி."
என்று அவளது கன்னத்தை தட்டிக் கேட்க அவனைப் பார்த்தபடியே ஒரு பக்கமாக சாய்ந்து விழுந்து இருந்தாள் நிலத்தில்.. அவள் வாயிலிருந்து இரத்தம் வடிந்த படியே தான் இருந்தது.
தான்பிடித்து இருந்தவள் திடீரென வாயில் இரத்தம் வழிந்து கொண்டிருக்க கீழே விழுந்ததும் அவனால் அதற்கு மேல் யோசிக்கவே முடியவில்லை.. அவள் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்தவன்
"இங்க பாருடி உனக்கு என்ன ஆச்சு.. என்கிட்ட பேசுடி ..."என அவளது கண்ணம் தட்டி அவளிடம் பேசினான் அவன். அவனது கண்ணிலிருந்து நிற்காமல் கண்ணீர் வந்து கொண்டே இருந்தது..
அவனுக்கு இந்த நிலையில் என்ன செய்வது என்று கூட தெரியவில்லை. வேறு யாராவது இப்படி ஒரு நிலையில் இருந்தால் நிதானமாக அவர்களுக்கு உதவி செய்திருப்பான். ஆனால் அவனிடம் இப்போது நிதானம் இல்லை .ஏனெனில் இப்படி ஆபத்தில் இருப்பது அவனது உயிர்... காதல் மனைவி அல்லவா. அடுத்து அவன் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பது கூட அவனுக்கு நினைவுக்கு வரவில்லை.. அவள் மட்டுமே அவனது எண்ணத்தில் இருந்தாள்..
அவளது கன்னத்தை தட்டியபடியே அழுது கொண்டு இருந்தான் அவன்.
இங்கே பக்கத்தில் ஒரு வேலையாக வந்த தேவ் அப்படியே சசிதரனையும் அருந்ததியையும் பார்த்துவிட்டு செல்லலாம் என முடிவு செய்தவன் அங்கு வந்து இருந்தான். காரை நிறுத்திவிட்டு உள்ளே வர வீட்டின் முன் கதவு திறந்தே இருந்தது.. யோசனையாக உள்ளே வந்தவனை கண்டு இவ்வளவு நேரமும் சசிதரனின் அறை வாசலில் இருந்து நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஹாசினி அவனின் கண்களுக்கு படாமல் மறைந்து நின்று கொண்டாள்..
ஆனால் மனதில் அவனை திட்டித் தீர்த்தாள்..இவன் ஏன் இந்த நேரத்தில் இங்கு வந்தான் என அவள் மனதில் எண்ணம் ஓடிக் கொண்டே இருந்தது.. அவனால் அவளது திட்டம் பாலாகிவிடும் அல்லவா.
தேவ் வீட்டில் இருவரையும் தேட அவன் கண்களுக்கு யாருமே தென்படவில்லை. எனவே இப்போது
"அரு ...அண்ணா .."என சத்தமாக அழைத்து பார்த்தான். அழுதுகொண்டு இருந்த சசிதரனின் காதில் இவனின் சத்தம் கேட்கவே இல்லை.. எந்த சத்தமும் இல்லாத காரணத்தால் மாடியேறி அவர்களின் திறந்து இருந்த அறைக்கதவை நோக்கி சென்றான்.
அறையின் உள்ளே கண்டவன் அதிர்ந்து தான் போனான் வாயில் இரத்தம் வழிய அருந்ததி தரையில் விழுந்து கிடக்க பைத்தியம் போல் அவளது இரு கன்னங்களையும் மாறி மாறி தட்டியபடி அழுது கொண்டிருந்தான் சசி தரன்.
பதறிப் போய் உள்ளே ஓடி "என்னடா ஆச்சு ..ஹே அரு இங்க பாரு.."என அவளை உலுக்க அவளிடம் பதில்தான் இல்லை.. இந்த நேரம் தம்பியை இங்கே கண்டதும் அவனுக்கு ஒரு புதிய தெம்பு வந்தது போல் இருந்தது..
திரும்பி சசிதரனை பார்த்து
"என்னாச்சு இவளுக்கு.. ஏன் இப்படி பார்த்துட்டே இருக்க ..
சீக்கிரமா அவளை தூக்கு ஹாஸ்பிடல் கொண்டு போகலாம் ..."என அவன் பதிலைக் கூட எதிர்பாராமல் முன் நோக்கி ஓடினான்.. அவன் சொன்ன பிறகே வைத்தியசாலைக்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டும் என்ற நினைவே வந்தது சசிதரனுக்கு...
எனவே ஒரு நொடியும் தாமதிக்காது அவளை தனது கைகளில் ஏந்தியபடி தேவ்வின் பின்னால் ஓடினான். மறைவில் இருந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த ஹாசினியோ தரையில் தனது காலால் உதைத்தாள் கோபத்தின் காரணமாக.
இங்கு மருத்துவமனை வரும் வரை அவளை தனது மடியில் வைத்து புலம்பியபடியே வந்தான் சசி தரன் .
மருத்துவமனை நோக்கி காரை செலுத்தியபடியே
"அவளுக்கு என்ன ஆச்சு?" என்று தமையனிடம் கேட்டான் தேவ். அவனுக்கு என்ன நடந்தது என்று தெரிய வேண்டி இருந்தது .
ஆனால் பாவம் சசிதரனுக்கு கூட தெரியாது அல்லவா..
"தெ... தெரியல திடீர்னு தான் இப்படி ...அவ ஒரு வார்த்தை கூட பேசலை.." என்று தனது கண்ணம் தொட்ட கண்ணீரைத் துடைத்தபடியே பேசினான் சசி தரன்..
" என்னதான் நடந்திருக்கும்" என்று சிந்தித்தபடியே மருத்துவமனையை அடைந்திருந்திருந்தான் தேவ். "அண்ணா ஹாஸ்பிடல் வந்தாச்சு.." என்று அண்ணனிடம் கூறியவன் நில்லாமல் முன்பு சென்று விட்டான் ரிசப்ஷன் நோக்கி.
அடுத்த சில நிமிடங்களில் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்ட அருந்ததிக்கு சிகிச்சைகள் வேகமாக நடந்தன. சுற்றமும் மறந்த நிலையில் தலையை தொங்க போட்டு அமர்ந்து இருந்தான் சசிதரன்..
சுபா உட்பட அனைவருக்கும் அழைத்து கூறியிருந்தான் தேவ் .. அவர்கள் சென்ற பிறகு வீட்டை விட்டு வெளியேறி ஒரு ஹோட்டலில் தங்கி விட்டாள் ஹாசினி.
அவளுக்கு அருந்ததி என்ன ஆனாள் என்று பார்க்க வேண்டியிருந்தது.
விடயம் கேள்விப்பட்டவுடன் சுபாவும் வந்து சேர்ந்தாள் மருத்துவமனைக்கு.சில மணி நேரங்களுக்குப் பிறகு அவள் அனுமதிக்கப்பட்டு இருந்த அறையில் இருந்து வெளியே வந்த மருத்துவர் கூறியதைக் கேட்டு அங்கு இருந்தவர்கள் அதிர்ந்து விட்டனர். காரணம் அருந்ததி விஷம் கலந்த உணவை உண்டு இருக்கிறாள் என்றுதான் அவர் கூறினார். அவருக்கு தற்கொலைக்கு முயன்று இருப்பாளே என்ற சந்தேகம் வேறு ..அதை இவர்கள் ஒருவாறு பேசி சமாளித்து விட்டனர்.. அவளுக்கு அப்படி எந்த பிரச்சினையும் இல்லை ...ஒருவேளை தெரியாமல் உண்டு இருக்கலாம் என பேசி சமாளித்தனர் மருத்துவரை.
அவரும் எதற்கு வம்பு என்று இவர்கள் கூறியதை நம்பி விட்டார்.. அவர் சென்ற பிறகு உள்ளே சென்று அருந்ததியைப் பார்த்து விட்டு வந்தான் சசிதரன்.. அதன் பிறகுதான் மற்றவர்கள் சசிதரனின் முகம் நோக்கினர் கேள்வியாக. ஆனால் அவனோ தீவிர யோசனையில் இருந்தான்.. அவனை கண்டு கோபம் கொண்ட தேவ்
" என்னடா இது எல்லாம் ..நிஜமாகவே அவ தற்கொலைக்கு முயன்று இருப்பாளா?" என தன் சந்தேகத்தை அவனிடம் கேட்டான்.. ஆனால் அவன் இதை முழுதாக நம்ப வில்லை..
அருந்ததியை பற்றி அவனுக்கு நன்கு தெரியுமே.. அப்படி தற்கொலை செய்யும் அளவுக்கு எல்லாம் அவள் கோலை இல்லை.
அவளை சசிதரன் இப்போது உண்மையில் காதலிக்கிறான்.. அவனும் எதுவும் செய்திருக்க வாய்ப்பு இல்லை..
எனவே அழுத்தமாக சசிதரனை பார்த்தவன்
" வீட்டில என்ன நடந்தது ?"என்று கேட்க அவன் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல்
"இது அவ வேலையாக தான் இருக்கும்.. அவளை..." என்றபடி கோபமாக எழுந்து செல்ல முற்பட்ட அவன் கையை பிடித்து தடுத்து
" யார்?" என்று கேட்டான் ஒரே வரியில் ..
அவன் கேட்டதும் ஒன்று விடாமல் அனைத்தையும் சொன்னான் சசி தரன். இதை கேட்ட விஷால் .. தேவ்..சசிதரன் மூவருக்குமே கோபம் வந்தது..
" அவளை சும்மா விடவே கூடாது சசி.." என விஷால் சொல்ல அதை அனைவரும் ஆமோதித்தனர்..
" நான் அவளை இன்னைக்கே ஒரு வழி பண்ணி இருப்பேன்.. எல்லாம் இந்த அதியால வந்தது ..அவளால ஒன்னும் பண்ண முடியாது விட்டுடுங்கன்னு சொல்லிட்டா...ஷிட்.." என்று கோபத்தில் பல்லைக் கடித்தான் சசிதரன். அப்போது அங்கு வந்து சேர்ந்தனர் மொத்த குடும்பமும்..
எப்படியானது என்ற கேள்விக்கு ஏதேதோ சொல்லி அவர்களை சமாளித்தவர்கள்
ஹாசினியை தேடிப் புறப்பட்டனர். சசிதரனுடன் விஷாலும்.. தேவ்வும் முதலில் சென்றது அவனது வீட்டுக்கே ..அங்கே அவளை தேட எங்கும் அவள் இல்லை.. உடனே கிச்சனுக்குள் சென்று பார்க்க அங்கு கீழே விழுந்து கிடந்து இருந்தது விஷ போத்தல்..
கோபம் எல்லையை கடந்தது சசிதரனுக்கு.. ஆனால் இப்போது எங்கு சென்று ஹாசினியை தேட.. அதனால் அவனை அமைதிப்படுத்திய தேவ் சற்று யோசிக்கலானான்..
எப்படியும் அவள் அருந்திருக்கு என்னவானது என்று தெரியாமல் இங்கிருந்து செல்ல மாட்டாள்..என உறுதியாக நம்பினான் அவன்.. அதை மற்ற இருவரிடமும் சொல்லவும் செய்தான்.
" ஒருவேளை அவ வரலேன்னா என்ன பண்றது.. எனக்கு என்னவோ இந்த ஐடியா சரிவரும்னு தோனல..
என்னோட பிரெண்ட் ஒருத்தன் போலீசா இருக்கான்.. அவன்கிட்ட சொல்லி ஹெல்ப் கேட்கலாம் .."என விஷால் கூற மற்ற இருவரும் சரி என ஒத்துக் கொண்டனர் ...
அவ்வாறே விஷால் அவனுடைய நண்பனுக்கு அழைத்து கூற அவனோ ஹாசினியின் தொலைபேசி எண்ணை வாங்கி கொண்டான்.. சில நிமிடங்களிலேயே விஷாலின் நண்பன் அழைத்து அவள் இருக்கும் ஹோட்டலின் பெயரைக் கூற நொடி நேரம் கூட தாமதிக்காமல் மூவரும் அங்கு சென்றனர் .
மற்ற இருவரும் வெளியே இருக்க அவளது அறை கதவை தட்டி உள்ளே சென்றான் சசிதரன்.. அவனைக் கண்டவள் முதலில் பயந்தாலும் அவனுக்கு விடயம் தெரியாது என நினைத்து தானே வாயை கொடுத்து மாட்டிக் கொள்ள வேண்டாம் என்று அப்பாவி போல் முகத்தை வைத்தவாறு அவனைப் பார்த்தாள்.
தொடரும்...
உயிரிலே சடுகுடு ஆடினாய் - கருத்து திரி
கருத்துகளை இங்கே பதிவிடவும் நண்பர்களே...
pommutamilnovels.com
Last edited:
.