"அவ்ளோ சீக்கிரம் எல்லாம் விடமாட்டேன். பாப்பு நீ சொன்னதை ஏன் செய்யக்கூடாதுனு இப்போ யோசனையா இருக்குடி. என்ன பண்ணலாமா?" என்றான் விசமமாக.
"அய்யய்யோ நானே வலிய வந்து மாட்டிக்கிட்டனே." என்றவள் தன் முகத்தை பொத்திக் கொள்ள,
பொத்தி வச்ச மல்லிகை மொட்டு...
பூத்திருச்சு வெக்கத்தைவிட்டு....
என்று பாட்டாக அவன் பாட,
"அய்யோ போங்க. ரொம்ப பண்ணுறீங்க." என்றாள் சிணுங்களாக.
"நான் இன்னும் பண்ணவே இல்லையே." என்றவனது சீண்டல் தெளிவாக புரிய, தன் ஒற்றை புருவம் தூக்கி முறைத்தவளோ, அவனது முகத்திலேயே ஓங்கி குத்தினாள்.
"யோவ் என்னையா நானும் பார்க்குறேன் ஓவரா பண்ற? ஹான் போய் தூங்கு இல்லைனா செவுள்ளயே விழும்." என்றாள் முறைத்துக் கொண்டே.
"வலிக்குதுடி இராட்சசி. என் அழகான முகத்துல அப்படி என்ன உனக்கு காண்டு."
"என்னது அழகான முகமா? அது எங்க இருக்கு?"
"இந்த குசும்புக்கு ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை. சரி தான் போடி என் அழகை கண்டு பொறாமை." என்றவன் விலகிச்செல்ல, அவனது கரம் பற்றி நிறுத்தியவளோ,
"கோபமா என் அழகு முரடா." என்றாள் தன்மையாக.
"குழப்பமா இருக்குடி." என்றவனை புரியாமல் பார்த்தவளோ,
"ஏன்? என்ன குழப்பம்?"
"இல்லை நீ தான் காதுல என்னென்னோமோ சொல்ற? நான் பக்கத்தில் வந்தால் வாய் மேலயே குத்துற? அதான் ரொம்ப குழப்பமா இருக்கு." என்றவனது பதிலில் வாய்விட்டே சிரித்தாள் பூவினி.
"மக்கு மாமா. ஒருவேளை நான் கிரீன் சாரி கட்டியிருந்தால் உனக்கு புருஞ்சிருக்குமோ?" என்றவள் மீண்டும் குழப்ப, ஒரு நிமிடம் நிதானமாக யோசித்தவன்,
"அடிப்பாவி. கேடி நீ." என்றவளை நோக்கி அடியெடுத்து வைக்க, அவன் கைகளுக்கு சிக்காமல் போக்குக்காட்டியவள் ஓட, அவளது சேலை முந்தானையை பற்றியவனோ தன் புறமாக அவளை இழுக்க, வெட்கம் கலந்த புன்னகையோடு அவன் மீதே மோதினாள் பாவையவள்.
அவளை தன் புறம் திருப்பியவன், அவளது முகத்தில் முத்தத்தை பதிக்க செல்ல, அவளோ சேலை முந்தானையால் முகத்தை மூடிக்கொண்டாள்.
அதில் இதழ்பிரித்து சிரித்தவனோ, உன் முந்தானையாலும் என் முத்தத்தை தடுக்க இயலாதடி என்பதை அவளுக்கு உணர்த்துமாறு சேலையோடு அவளது இதழ்கள் மீது தன் இதழ்களை பதித்தான்.
சிவப்பு நிற சேலை, அவளது முகச்சிவப்பை மறைத்திருக்க, கிறங்கியவள் அவன் மீதே சரிந்தாள். தன் மீது சரிந்தவளை தன் இரு கைகளால் ஏந்தியவன், மஞ்சத்தை நோக்கி அழைத்துச் செல்ல, இமைமூடாமல் அவனையே பார்த்தவளுக்கு சொல்லப்படாத உணர்வுகள் துளிர்க்கத்தான் செய்தது.
காற்றில் அவளது கார்கூந்தல் அசைந்தாட, தன் ஒற்றைக்கரத்தால் அவளது கூந்தலை காதோரம் ஒதுக்கியவன் அவளது செவிகளுக்கு தன் முத்தத்தை பரிசளிக்க, கூச்சத்தில் நெளிந்தவள், பக்கவாட்டில் முகத்தை திருப்பிக்கொள்ள, அந்த கன்னத்தில் தெரிந்த மச்சத்தின் மீதே இதழ் பதித்திருந்தான் அவன்.
அவளோ மொத்தமுமாய் தன்னிலை மறந்தவள், கிறங்கி போய் பார்க்க, இதழ்களை நெருங்கும் அளவிற்கு அருகில் வந்தவனோ, "பாப்பு. உனக்கு எப்போ என் மேல காதல் வந்துச்சு?" என்றான் கேட்கும் ஆவலோடு.
அவனது கேள்வியில் மயக்கம் தெளிந்தவளோ, 'கேள்வி கேட்குற நேரமாடா இது.' என்பது போல பார்க்க, அவனோ சொல்லு என்பது போல ஆவலோடு பார்த்தான்.
எழுந்தவளோ, சம்மணமிட்டு அமர்ந்துக் கொண்டவள், அவனையும் அமரச் சொன்னாள்.
"அது எப்போ எப்படினு எல்லாம் எனக்கு தெரியாது. ஆனால் உங்களை பிடிச்சிருச்சு. ஆனால் அது எப்போ பிடித்ததுனு எனக்கே தெரியாது." என்றவளின் பதிலில் ஆடிப் போனவன்,
"என்னடி குடிச்சிருக்கியா? இப்படி உளருற.." என்றான் சலிப்போடு.
"நிஜமா தான் சொல்றேன். உங்களை தேவை இல்லாமல் அடி வாங்க வெச்சுட்டேனேனு ஒரே பீலிங்கா இருந்துச்சு. அதுலயும் இரண்டு நாள் நீங்க முகம் கொடுத்து பேசலை. அப்போ கஷ்டமா இருந்துச்சு. அப்புறம் நீங்க என்கிட்ட திட்டு வாங்குனாலும், என்னை நீங்க விட்டுக்கொடுக்கவே இல்லையா. இது எல்லாம் சேர்ந்து உங்களை பிடிக்க வெச்சிருச்சு போல." என்றவளையே ஙே வென பார்த்தான் பிரபஞ்சன்.
"அப்போ உன்கிட்ட திட்டு வாங்குனதுனால, இவன் எவ்வளவு அடிச்சாலும் தாங்குவான் அதுனால லவ் பண்ணலாம்னு தோணுச்சாடி" என்றான் சோகமான குரலில்.
அவனது செயலில் நகைத்தவள், அவனை ஆறுதலாக அணைத்துக் கொண்டாள். "சோ க்யூட்டு. அது அப்படி இல்லை. என்னையும் அறியாமல் உங்களை பிடிச்சதை நான் உணர்ந்த இடம், உங்களை காணோம்னு தேடுன அந்த நிமிசம் தான். நீங்க இல்லாமல் என் வாழ்க்கையே இல்லைனு உணர்ந்தேன். அப்போதான் எனக்கே தெரிஞ்சுது உங்க மேல இருந்த என் காதலை. ஐ லவ் யூ பிரபஞ்சா. என் பிரபஞ்சமே நீ தான். நீ மட்டும் தான்." என்றவளை இறுக அணைத்துக் கொண்டான் காதலோடு.
வார்த்தைகளால் பேசிய காதல், செயலால் பேசத் தொடங்கியிருந்த நேரம் அது. கண்கள் உறவாட, உடல்மொழிகள் பேச, கூடலில் சங்கமித்திருந்தனர் இருவரும்.
அடுத்த நாள் காலையில், கொஞ்சல்களும், சிணுங்கள்களுமாக இருவரும் தயாராகியபடி வெளியே வர, இருவரையும் தன்னோடு தன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்வதற்காக வந்தான் சக்தி.
"பத்து நாள் இருப்பீங்கனு நினைச்சேனுங்க. நாலு நாள்லேயே கிளம்பிடுவேனு சொல்லிட்டீங்க. என் வூட்டுகாரம்மா உங்களை கூப்பிட்டு வர சொல்லி மிரட்டி அனுப்பிருக்கா." என்றான் புன்னகையோடு.
"எல்லா வீட்டுலயும் இதுதான் போல" என்று பூவினியின் காதோரம் அவன் கூற, அவளோ அவனது தொடையை கிள்ளினாள் நறுக்கென்று.
அதற்குள் இருவரையும் அவன் காரில் வீட்டிற்கு அழைத்து வந்திருக்க, அங்கு அவர்களுக்காக காத்திருந்தது மற்றுமொரு அதிர்ச்சி.
"அய்யய்யோ நானே வலிய வந்து மாட்டிக்கிட்டனே." என்றவள் தன் முகத்தை பொத்திக் கொள்ள,
பொத்தி வச்ச மல்லிகை மொட்டு...
பூத்திருச்சு வெக்கத்தைவிட்டு....
என்று பாட்டாக அவன் பாட,
"அய்யோ போங்க. ரொம்ப பண்ணுறீங்க." என்றாள் சிணுங்களாக.
"நான் இன்னும் பண்ணவே இல்லையே." என்றவனது சீண்டல் தெளிவாக புரிய, தன் ஒற்றை புருவம் தூக்கி முறைத்தவளோ, அவனது முகத்திலேயே ஓங்கி குத்தினாள்.
"யோவ் என்னையா நானும் பார்க்குறேன் ஓவரா பண்ற? ஹான் போய் தூங்கு இல்லைனா செவுள்ளயே விழும்." என்றாள் முறைத்துக் கொண்டே.
"வலிக்குதுடி இராட்சசி. என் அழகான முகத்துல அப்படி என்ன உனக்கு காண்டு."
"என்னது அழகான முகமா? அது எங்க இருக்கு?"
"இந்த குசும்புக்கு ஒன்னும் குறைச்சல் இல்லை. சரி தான் போடி என் அழகை கண்டு பொறாமை." என்றவன் விலகிச்செல்ல, அவனது கரம் பற்றி நிறுத்தியவளோ,
"கோபமா என் அழகு முரடா." என்றாள் தன்மையாக.
"குழப்பமா இருக்குடி." என்றவனை புரியாமல் பார்த்தவளோ,
"ஏன்? என்ன குழப்பம்?"
"இல்லை நீ தான் காதுல என்னென்னோமோ சொல்ற? நான் பக்கத்தில் வந்தால் வாய் மேலயே குத்துற? அதான் ரொம்ப குழப்பமா இருக்கு." என்றவனது பதிலில் வாய்விட்டே சிரித்தாள் பூவினி.
"மக்கு மாமா. ஒருவேளை நான் கிரீன் சாரி கட்டியிருந்தால் உனக்கு புருஞ்சிருக்குமோ?" என்றவள் மீண்டும் குழப்ப, ஒரு நிமிடம் நிதானமாக யோசித்தவன்,
"அடிப்பாவி. கேடி நீ." என்றவளை நோக்கி அடியெடுத்து வைக்க, அவன் கைகளுக்கு சிக்காமல் போக்குக்காட்டியவள் ஓட, அவளது சேலை முந்தானையை பற்றியவனோ தன் புறமாக அவளை இழுக்க, வெட்கம் கலந்த புன்னகையோடு அவன் மீதே மோதினாள் பாவையவள்.
அவளை தன் புறம் திருப்பியவன், அவளது முகத்தில் முத்தத்தை பதிக்க செல்ல, அவளோ சேலை முந்தானையால் முகத்தை மூடிக்கொண்டாள்.
அதில் இதழ்பிரித்து சிரித்தவனோ, உன் முந்தானையாலும் என் முத்தத்தை தடுக்க இயலாதடி என்பதை அவளுக்கு உணர்த்துமாறு சேலையோடு அவளது இதழ்கள் மீது தன் இதழ்களை பதித்தான்.
சிவப்பு நிற சேலை, அவளது முகச்சிவப்பை மறைத்திருக்க, கிறங்கியவள் அவன் மீதே சரிந்தாள். தன் மீது சரிந்தவளை தன் இரு கைகளால் ஏந்தியவன், மஞ்சத்தை நோக்கி அழைத்துச் செல்ல, இமைமூடாமல் அவனையே பார்த்தவளுக்கு சொல்லப்படாத உணர்வுகள் துளிர்க்கத்தான் செய்தது.
காற்றில் அவளது கார்கூந்தல் அசைந்தாட, தன் ஒற்றைக்கரத்தால் அவளது கூந்தலை காதோரம் ஒதுக்கியவன் அவளது செவிகளுக்கு தன் முத்தத்தை பரிசளிக்க, கூச்சத்தில் நெளிந்தவள், பக்கவாட்டில் முகத்தை திருப்பிக்கொள்ள, அந்த கன்னத்தில் தெரிந்த மச்சத்தின் மீதே இதழ் பதித்திருந்தான் அவன்.
அவளோ மொத்தமுமாய் தன்னிலை மறந்தவள், கிறங்கி போய் பார்க்க, இதழ்களை நெருங்கும் அளவிற்கு அருகில் வந்தவனோ, "பாப்பு. உனக்கு எப்போ என் மேல காதல் வந்துச்சு?" என்றான் கேட்கும் ஆவலோடு.
அவனது கேள்வியில் மயக்கம் தெளிந்தவளோ, 'கேள்வி கேட்குற நேரமாடா இது.' என்பது போல பார்க்க, அவனோ சொல்லு என்பது போல ஆவலோடு பார்த்தான்.
எழுந்தவளோ, சம்மணமிட்டு அமர்ந்துக் கொண்டவள், அவனையும் அமரச் சொன்னாள்.
"அது எப்போ எப்படினு எல்லாம் எனக்கு தெரியாது. ஆனால் உங்களை பிடிச்சிருச்சு. ஆனால் அது எப்போ பிடித்ததுனு எனக்கே தெரியாது." என்றவளின் பதிலில் ஆடிப் போனவன்,
"என்னடி குடிச்சிருக்கியா? இப்படி உளருற.." என்றான் சலிப்போடு.
"நிஜமா தான் சொல்றேன். உங்களை தேவை இல்லாமல் அடி வாங்க வெச்சுட்டேனேனு ஒரே பீலிங்கா இருந்துச்சு. அதுலயும் இரண்டு நாள் நீங்க முகம் கொடுத்து பேசலை. அப்போ கஷ்டமா இருந்துச்சு. அப்புறம் நீங்க என்கிட்ட திட்டு வாங்குனாலும், என்னை நீங்க விட்டுக்கொடுக்கவே இல்லையா. இது எல்லாம் சேர்ந்து உங்களை பிடிக்க வெச்சிருச்சு போல." என்றவளையே ஙே வென பார்த்தான் பிரபஞ்சன்.
"அப்போ உன்கிட்ட திட்டு வாங்குனதுனால, இவன் எவ்வளவு அடிச்சாலும் தாங்குவான் அதுனால லவ் பண்ணலாம்னு தோணுச்சாடி" என்றான் சோகமான குரலில்.
அவனது செயலில் நகைத்தவள், அவனை ஆறுதலாக அணைத்துக் கொண்டாள். "சோ க்யூட்டு. அது அப்படி இல்லை. என்னையும் அறியாமல் உங்களை பிடிச்சதை நான் உணர்ந்த இடம், உங்களை காணோம்னு தேடுன அந்த நிமிசம் தான். நீங்க இல்லாமல் என் வாழ்க்கையே இல்லைனு உணர்ந்தேன். அப்போதான் எனக்கே தெரிஞ்சுது உங்க மேல இருந்த என் காதலை. ஐ லவ் யூ பிரபஞ்சா. என் பிரபஞ்சமே நீ தான். நீ மட்டும் தான்." என்றவளை இறுக அணைத்துக் கொண்டான் காதலோடு.
வார்த்தைகளால் பேசிய காதல், செயலால் பேசத் தொடங்கியிருந்த நேரம் அது. கண்கள் உறவாட, உடல்மொழிகள் பேச, கூடலில் சங்கமித்திருந்தனர் இருவரும்.
அடுத்த நாள் காலையில், கொஞ்சல்களும், சிணுங்கள்களுமாக இருவரும் தயாராகியபடி வெளியே வர, இருவரையும் தன்னோடு தன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்வதற்காக வந்தான் சக்தி.
"பத்து நாள் இருப்பீங்கனு நினைச்சேனுங்க. நாலு நாள்லேயே கிளம்பிடுவேனு சொல்லிட்டீங்க. என் வூட்டுகாரம்மா உங்களை கூப்பிட்டு வர சொல்லி மிரட்டி அனுப்பிருக்கா." என்றான் புன்னகையோடு.
"எல்லா வீட்டுலயும் இதுதான் போல" என்று பூவினியின் காதோரம் அவன் கூற, அவளோ அவனது தொடையை கிள்ளினாள் நறுக்கென்று.
அதற்குள் இருவரையும் அவன் காரில் வீட்டிற்கு அழைத்து வந்திருக்க, அங்கு அவர்களுக்காக காத்திருந்தது மற்றுமொரு அதிர்ச்சி.