ஹாய் நண்பர்களே , நீங்கள் இந்த தளத்தில் எழுத விரும்பினால் aptamilnovels@gmail.com என்னும் மின்னஞ்சல் முகவரியை தொடர்பு கொள்ளுங்கள்.

22.தீராதாகம் தீருமோ !!- கதை திரி

Status
Not open for further replies.

T21

Well-known member
Wonderland writer


தன் மனைவியை நினைத்து கலங்கி போய் நின்றிருந்த சங்கரனிடம் வந்த மேகலை, "நீங்க ஜெயிலுக்கு போறீங்கனு நான் வருத்தப்பட்டு தப்பான முடிவு எல்லாம் எடுக்க மாட்டேங்க.. உங்களுக்கு தண்டனை கிடைக்கனும்னு தான் நானும் எதிர்ப்பார்த்தேன்.. என் ரெண்டு பொண்ணுகளுக்காக நான் வாழ்வேன்.. உங்க கிட்ட இருந்து விடுதலை கிடைச்சதுக்கு நான் சந்தோசம் தான் படறேனே தவிர வருத்தப்படல.."

"எப்ப நீங்க செஞ்ச வேலை அத்தனையும் தெரிஞ்சுச்சோ அப்பவே உங்களைய வெறுத்துட்டேன்.. மானம் போய்ரும்னு ரிதன்யாவை ஒதுக்கி வெச்சீங்க இப்ப உலகமே உங்களைய காறி துப்பிட்டு இருக்கு.. பலநாள் திருடன் ஒருநாள் அகப்படுவான்.. அது சரியா நடந்துருக்கு.." என்றவர் கம்பீரமாக நடந்து செல்ல, சங்கரனோ குனிந்த தலையை நிமிராமல் அப்படியே இருந்தார்..

"என் டாடியை யாரும் தப்பா பேச கூடாதுனு தான் சொல்றேன் டாடி.. அந்த பொண்ணை விட்டுருங்க.." என்று மகி அந்த சிறுவயதில் கெஞ்சியது அவரின் காதில் எதிரொலிக்க, நொறுங்கிய மனதுடன் நடந்தார்..

பெற்ற மகள் கையாலே விலங்கு மாட்டப்பட்டதுமே உடைந்து போனவர் இப்போது மனைவியின் பேச்சை கேட்டு உயிரில்லாத ஜடமாக சிறை சாலைக்கு பயணமானார்..

"ஹப்பாடா மகி இந்த வழக்கை முடிச்சுட்டோம்.." என்று குதூகலத்துடன் குதித்த தேவ் மகியை அணைத்து கொள்ள, "எஸ் தேவ் இப்பதான் எனக்கு பாரமே இறங்குன மாதிரி இருக்கு.." என்றாள் மகியும்..

பேசியபடி வெளியில் வந்த இருவரையும் மீடியாக்காரர்கள் சூழ்ந்து கொண்டு கேள்வி மேல் கேள்வியை எழுப்ப, பொறுமையுடன் அவர்களுக்கு பதிலளித்த மகி கிளம்ப எத்தனிக்க, "மேடம் உங்களுக்கும் தேவ் சாருக்கும் எப்ப கல்யாணம்.." என்று வந்த நிரூபரின் குரலில் மகியின் நடை தடைபெற்று நின்றது..

தேவ் பேச வரும் முன்னே அவனின் கையை பற்றி தடுத்த மகி, "ஹலோ மேடம் உங்க கேள்விக்கு ரொம்ப நன்றி.. ஆண்களோட வெற்றிக்கு பின்னால பெண்கள் இருப்பாங்கனு சொல்றதை கேள்விப்பட்டு இருப்பீங்க தானே?"

"அதே மாதிரி பெண்களோட வெற்றிக்கு பின்னாலயும் ஆண்கள் இருக்காங்க.. என்னோட இந்த வெற்றிக்கு பின்னால இருந்த ஆண்கள்ல தேவ்வும் ஒருத்தன்.. அண்ட் அவன் என் சைல்டுகுட் பிரண்ட்டு மட்டுமில்ல எனக்கு அண்ணன் ஸ்தானத்துல இருக்கறவன்.." என்றாள் புன்னகையுடனே..

அப்போதும் விடாமல், "மேடம் அப்ப உங்க கல்யாணம்?" என்று கேட்க, "நான் மிஸஸ் ஆகி இரண்டு வருசத்துக்கு மேல ஆகிருச்சு.. மறுபடியும் நான் எதுக்கு மேடம் மிஸஸ் ஆகனும்.." என்று எதிர்கேள்வியை தொடுத்தாள் மகி..

இதனை கேட்டதும் மற்றொருவன், "உங்க கணவர் யாரு மேடம்.." என்று கேட்க, "அது என் பர்சனல் மிஸ்டர்.. பப்ளிக்கா மாத்த எனக்கு விருப்பமில்லை.."என்று அதோடு முடித்து விட்டு திரும்பியவள், மீண்டும் அவனிடமே, "ஹலோ சார் நாளைக்கு ஹெட் நியூஸ் என்ன போடறதுனு நான் சொல்லட்டுமா? குழந்தைகள் வழக்கில் குற்றவாளிகளை கண்டுபிடித்த ஐபிஎஸ் மகிழினி ரகசிய திருமணம் முடித்திருப்பதாக தகவல்.. நல்லா இருக்கா.." என்று கேட்டாள் மாறாத அதே புன்னகையில்..

அவன் வெளிறி போய் மகியை பார்க்க, "நான் ரகசிய மேரேஜ் எல்லாம் பண்ணிக்கல சார்.. பெற்றோர் ஆசிர்வாதத்தோட தான் பண்ணிருக்கேன்.. எந்த செய்தியை மக்கள்கிட்ட கொண்டு போறதுக்கு முன்னாடி அது உண்மையானு தெரிஞ்சுக்க முயற்சி பண்ணுங்க இல்ல கிடைச்சதை வெச்சு போடுங்க.."

"அதைய விட்டுட்டு இல்லாததை எல்லாம் போட்டு எங்க மானத்தை வாங்காதீங்க சார்.. நாங்களும் உங்களைய மாதிரி மனுச ஜென்மங்கள் தான்.." என்று விட்டு எப்போதும் போல் தேவ்வுடன் கிளம்பியும் விட்டாள்..

நகுலனும் நிகிலனும் மகியை காண வர, முன்னால் தேவ்வுடன் அமர்ந்து உணவு உண்டு கொண்டிருந்த விக்ரமை பார்த்து இருவரின் விழிகளும் அதிர்ச்சியை கடன் வாங்கி கொண்டது..

"டேய் நீ இன்னும் சாகலயா?" என்று விக்ரம் மீது நகுலன் பாய, "அடச்சீ கையை எடுடா.." என்று சாதாரணமாக அவனின் கையை தட்டி விட்ட விக்ரம், "அத்தை அந்த பாயாசத்தை ஊத்துங்க.." என்று சாப்பிடுவதிலே குறியானான்..

இதில் திருதிருவென விழித்த நகுலன், "கிருஷ் என்ன இது? எதுக்கு இவனை விட்டுருக்கீங்க?" என்று தேவ்விடம் வினவ, பொங்கிய சிரிப்பை அடங்கிய தேவ், "நகுலன் சார் போனா போகுதுனு உயிர்பிச்சை குடுத்துருக்கோம்.." என்றான் கிண்டலுடன்..

"இவனுக்கு எல்லாம் அது குடுக்க கூடாது ப்ரோ.." என்று எப்போதும் போன்று விக்ரமின் சட்டையை பற்றி, "அவங்க விட்டாலும் நான் விட மாட்டேன்டா.." என்று நகுலன் வீரவசனம் பேசி கொண்டிருந்த நேரத்தில் கிச்சனில் இருந்து வெளியில் வந்த ரிதி, "நகுலன் என்ன பண்றீங்க.. முதல்ல கையை எடுங்க.." என்று பதறலுடன் கூறினாள்..

"முடியாது பேபி அங்க இருக்கறப்ப நம்மளைய படுத்துன கொடுமை கொஞ்சநஞ்சமா? இவனை எல்லாம் விடவே கூடாது.." என்று நகுலன் எகிற, சிரிப்பை இதழுக்குள் மறைத்திருந்த தேவ் இதற்கு மேல் முடியாது என்றெண்ணி வாய்விட்டு சிரித்தான்..

தலையில் அடித்து கொண்ட ரிதி, "அய்யோ நகுலன் இவங்க தான் கிருஷ் மாமா.." என்று கூறிட, தான் கேட்டது உண்மையா? என்ற ரீதியில் நகுலனோ "பேபி இப்ப நீ என்ன சொன்னே?" என்று மறுபடியும் கேட்க, பல்லை கடித்து கொண்டு "இவரு தான் அக்காவோட கிருஷ்.. நான் சொன்ன கிருஷ் மாமா.." என்றாள் கடுப்புடன்..

அதிர்ச்சியில் நகுலனோ, "மச்சி எனக்கு மயக்கம் வருதுடா என்னைய புடிச்சுக்கோ.." என்றபடி நிகிலன் மேல் சாய, "நான் எப்பவே மயங்கிட்டேன்.." என்று நிகிலனும் சரிந்தான்..

பொறுமையாக உண்டு முடித்த விக்ரம் கைகளை கழுவி விட்டு, "ஹப்பாடா இப்பதான் ரொம்ப நாளைக்கு அப்பறம் நல்ல சாப்பாடு சாப்புட்டுருக்கேன்.." என்று ஏப்பம் விட்டவாறு கூறியவன், கீழே கிடந்த இருவரையும் உதைத்து, "உள்ள போய் படுத்து தூங்குங்கடா.." என்றவன் சாதாரணமாக அவர்களை கடந்து சென்றான்..

"அய்யோ சத்தியமா முடில.." என்று தேவ் வயிற்றை பிடித்து கொண்டு சிரிக்க, விக்ரமின் பேச்சில் பே வென்று முழித்திருந்த இருவரும் தேவ்வின் சிரிப்பு சத்தத்தில் தான் தன்னிலைக்கு வந்தனர்..

விடாமல் சிரித்தவனை முறைத்த நகுலன், "ஹலோ பாஸ் எனக்கு ஒன்னுமே புரில கொஞ்சம் புரியற மாதிரி சொல்லுங்க.." என்றான் பாவமாக..

"இப்ப உனக்கு என்ன தெரியனும்.." - தேவ்

"ஆமா நீங்க யாரு?.." - நகுலன்

"நான் தேவ்டா.. அவன் தான் கிருஷ்.." - தேவ்

"அப்ப விக்ரம்..?" - நகுலன்

"அதுவும் அவன் தான்.. அவனோட முழுபேரு விக்ரம் கிருஷ்.." - தேவ்

"ம்ம்ம்ம்க்கு சொல்றதை முழுசா சொல்லிருங்க பாஸ்.. ஒவ்வொன்னா கேட்கற அளவுக்கு எங்களுக்கு பொறுமை இல்ல.." - நிகிலன்

"விக்ரமோட அம்மாவும் அப்பாவும் காதலிச்சு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டவங்க தான் பட் பிரிஞ்சுட்டாங்க.. விக்ரம் அவங்க அப்பாகிட்டயும் அவன் தம்பி வசந்த் அவங்க அம்மாகிட்டயும் இருந்தான்.. எதிர்பாராவிதமா அவங்க அப்பா இறந்ததும் விக்ரமையும் அவங்க அம்மா அழைச்சுட்டு வந்துட்டாங்க.."

"அது ராஜனுக்கு பிடிக்கல போல.. எப்ப பார்த்தாலும் ஏதாவது சொல்லிட்டே இருப்பாரு.. அவங்க அம்மாக்கு ரெண்டும் அண்ணனுக.. முதல்ல ராஜன்.. அடுத்தது தனசேகர்.. ராஜனோட செயல் எதுவும் பிடிக்காம தனசேகர் தனியா போய்ட்டாரு.. ஏன்னா அவரு போலீஸ்.. "

"அவங்க அப்பா வேணும்னு விக்ரம் அழுது அழுது காய்ச்சல்ல விழுந்தப்ப அவருதான் பார்த்துக்கிட்டு தன்னோட கூட்டிட்டும் போய்ட்டாரு.. அப்ப இருந்து அவன் அங்கதான் இருக்கான்.. அவன் அங்க போனதுக்கு அப்பறம் பிறந்தது தான் ஷார்மி.. விக்ரமுக்கு ஷார்மினா உயிரு.."

"இந்த வழக்கை தனசேகர் எடுத்ததும் ராஜனோட மொத்த கோவமும் இவருமேல திரும்பி கூடபிறந்த தம்பினு பார்க்காம குடும்பத்தோட கொல்ல பார்க்க.. இவரு எப்படியோ தப்பிச்சுட்டு மனைவியையும் மகளையும் பறி கொடுத்துட்டாரு.. அந்த கோவம் தான் விக்ரமுக்கு இப்ப வரைக்கும் கொழுந்து விட்டு எரிஞ்சுட்டு இருக்கு.."

"என் ஷார்மியை கொன்னவரை பழி வாங்காம ஓய மாட்டேனு தான் விக்ரமா அங்க போனான்.. இங்க இருந்த வரைக்கும் அவன் எல்லாருக்கும் கிருஷ் தான்.." - தேவ்

"ஆனா நாங்களும் விக்ரம் படிச்ச காலேஜ்ல தான் படிச்சோம் அப்பவே அவன் இங்கதானே இருந்தான்.." - நிகிலன்

"நாங்க ரெண்டாவது வருசம் படிக்கறப்ப தான் அவங்க இறந்தது.. முதல்லயே அவங்க அம்மா அவனை அங்க வர சொல்லிட்டே இருந்தாங்க.. அதையை சாதகமா பயன்படுத்திட்டு கடைசி வருசத்துக்கு அங்க வந்துட்டான் அப்பதான் ராஜன்கிட்ட கொஞ்சம் கொஞ்சமா நெருங்க முடியும்னு.." - தேவ்

"பாஸ் அவருக்கு கல்யாணமாகி குழந்தை இருக்குனு சொன்னாரு அது உண்மையா?" - நகுலன்

"பைத்தியம் தான் அவன்.. மனைவி சொன்னது மகியை தான்.. குழந்தை இருக்குனு சொன்னது கூட தனுவை தான்.." - தேவ்

"ப்ரோ கடைசியா ஒரு சந்தேகம்.." - நிகிலன்

"என்ன நிகிலன்.." - தேவ்

"ராஜன் சாரோட முதல் பொண்ணு கூட விக்ரமுக்கு கல்யாணம்னு என் பிரண்டு ஒருத்தன் சொன்னான்.. அப்ப அது உண்மை இல்லயா?" - நிகிலன்

"அவங்க அம்மா அவனை அங்க கூப்பிட்டதே இதுக்கு தான்.. மறுத்தா சந்தேகம் வரும்னு அவன் சம்மதம் சொல்லிட்டான் இது மகிக்கும் தெரியும்.. இவனோட நல்லகாலமோ என்னவோ அந்த பொண்ணு சந்தனா எனக்கு வசந்த் தான் பிடிச்சுருக்குனு சொல்லிருச்சு.." - தேவ்

"எங்கிருந்தாலும் வாழ்கனு அர்ச்சதை தூவிட்டு விக்ரம் எஸ்கேப் ஆகிட்டான் அது தானே?" - நகுலன்

"அதே தான்.." - தேவ்

"அடேய் இன்னுமாடா பேசி முடிக்கல.." என்றவாறு விக்ரம் அங்கு வர, "அடேய் நல்லவனுக்கு நல்லவனே எதுக்குடா அங்க இருக்கறப்ப அப்படி போட்டு மொத்தி எடுத்தே?" என்று நகுலன் அவன் மீது பாய்ந்தான்..

"அப்படி மட்டும் நான் மொத்தல மொத்தமா மண்ணுக்குள்ள போய்ருப்போம்டா என் சிப்ஸு" - விக்ரம்

"ம்ம்ம்ம்க்கும் என்னமா வில்லன் ரேன்ஜுக்கு பில்டப் பண்ணிருக்கே.." - நகுலன்

"ஹஹஹ ஒவ்வொரு கட்டத்துல நான் உண்மையான வில்லனாவே மாறிட்டேன் நகுலன் அதுதான்.." - விக்ரம்

"ஆனா ஒன்னுடா நீ பழி வாங்கறே பாவக்காய் வாங்கறேனு சொன்னதை எல்லாம் நான் நம்பி தொலைஞ்சுட்டேன்.." - நகுலன்

"நானும் அதைய நம்பி.. செத்தா சொர்க்கத்துக்கு போவோமா இல்ல நரகத்துக்கு போவோமானு ஆராய்ச்சி பண்ணிட்டு இருந்தேன்.." - நிகிலன்

"நான் அப்படி இருந்தும் நீங்க அடங்குனீங்களாடா.. என்னமா குதிகுதினு குதிச்சுட்டு கிடந்தீங்க.." என்று பாராபட்சம் பார்க்காமல் இருவருக்கும் அடியை குடுத்த விக்ரம், "வாயை குறைங்க இல்ல வாய்லயே மிதிப்பேன்.." என்றான் கண்டிப்புடன்..

"ஹே இரு இரு.. அன்னைக்கு ஷாபிங் மாலுல ரிதியை காப்பாத்துனப்பவே அவளுக்கு உன்னைய தெரியுமா?" - நகுலன்

"ஹூம் நான் கூட அது மகினு நினைச்சு தான் வந்தேன்.. கடைசில பார்த்தா அது ரிதி.." - விக்ரம்

"அப்ப ரிதியை உனக்கு முன்னாடியே தெரியுமா?" - நகுலன்

"ஜெகன் சொல்லிருக்கான்.. சோ மகியோட தங்கச்சியா தான் இருக்கனும்னு நினைச்சு அப்படி பேசிட்டு கிளம்புனேன்.." - விக்ரம்

"இத்தனையும் கேட்டு எனக்கு இன்னும் ஹார்ட் அட்டாக் வராம இருக்கறது தான் எனக்கு அதிசியமா இருக்கு.. முடிலடா என்னால.. காலேஜ்ல பார்த்தது இந்த விக்ரமானு இன்னும் சந்தேகமா இருக்கு.." - நிகிலன்

"அடேய் நல்லவனே எங்களைய காணோம்னு யாருமே தேடல.. அப்படி என்னடா பண்ணுனீங்க.." - நகுலன்

"நானும் வீட்டுக்கு போறப்ப என்ன சொல்லி சமாளிக்கறதுனு யோசிச்சுட்டே போனேன் ஆனா யாருமே எதுவும் கேட்கல.." - நிகிலன்

"இவன் தான் முதல்லயே உங்க வீட்டுல பேசிட்டானே! அவங்க முதல்ல பயந்தாலும் நல்ல விசயத்துக்கு தானே இப்படி பண்றீங்கனு சம்மதம் சொல்லிட்டாங்க.. நீங்க எப்பவும் போல குடிச்சுட்டு புலம்ப.. பின்பக்கமா வந்து உங்களைய தூக்கிட்டு வந்துட்டான் அவ்வளவுதான்.." - தேவ்

கொஞ்சம் திருத்தம் தேவ் புலம்புனது இவன் தான்.. நான் இல்ல.. இந்த லூசு தற்கொலை பண்ணிக்க போறேன் அப்படி இப்படினு பேசி என்னையும் மயங்க வெச்சுட்டான் படுபாவி.. இதுகூட சரிதான்.. அந்த குட்டச்சி வீட்டுல எப்படி சம்மதம் சொன்னாங்க.." - நிகிலன்

"சொல்லபோனா ரியாவை கடத்தற பிளானே இல்ல.. பிளான்படி பார்த்த மகியை மட்டும் தான் கடத்த வந்தோம்.. அவளை ஆட்கள் தூக்கறப்ப ரியா கண்ணு முழிச்சுட்டா.. அப்படியே விட்டுட்டு வந்தா பிரச்சனை ஆகிரும்னு அவளையும் தூக்கிட்டாங்க.." - விக்ரம்

"அவங்க வீட்டுல எப்படி விக்ரம் பேசுனீங்க அவங்க அப்பா என்னமா கத்து கத்துனு கத்தறாரு.." - நிகிலன்

"முதல்ல நிலைமையை எடுத்து தான் சொன்னான்.. ஆனா அவரு கேட்கற மாதிரி இல்லை.. அதுனால ரியாவோட அண்ணாவை கிட்நாப் பண்ணிட்டான்.. சோ அந்த ஹிட்லர் கப்சிப் தான்.." - தேவ்

"என் மாமனாருக்கு ஏத்தவன் விக்ரம் தான்.. அவரு வாயை அடைச்சு வெச்ச பெருமை விக்ரமையே சாரும்.." - நிகிலன்

இதற்கு பதில் கூறாமல் சிரிப்பை மட்டுமே பதிலாக தந்த விழிகள் ஏதேச்சையாக மாடியை நோக்க, சூட்கேஸுடன் தனுவை தூக்கி கொண்டு கீழறங்கிய மகியை சலனமின்றி பார்த்தது..

மற்றவர்களுக்கும் இது அதிர்ச்சியாக இருக்க, யாரையும் பார்க்காமல் "நான் கொஞ்ச நாளைக்கு தனியா இருக்கனும்.. என்னைய தேடி யாரும் வராதீங்க.." என்று பொதுவாக கூறிய மகி கிளம்ப எத்தனித்த போது விக்ரமின் வார்த்தைகள் அவளை தடுத்தது..

"ரிதிமா அவங்களைய எங்க வேணாலும் போக சொல்லு அதற்கு முன்னாடி தனுவை குடுத்துட்டு போக சொல்லு.." என்று கடுமையான குரலில் கூறிட, திடுக்கிடலுடன் அவளை ஏறிட்ட மகியின் விழிகளை நேருக்கு நேராக பார்த்து, "உனக்கு வேணா யாரும் வேணாம்னு இருக்கலாம்.. ஆனா தனுவுக்கு எல்லாரும் வேணும்.." என்றான் அழுத்தமாக..

"முடியாது என் அண்ணன் பொண்ணை யாருகிட்டயும் குடுக்க முடியாது.. இவ என் பொண்ணு.." என்று ஹிஸ்டீரியா வந்தவள் போல் மகி கத்த, "அப்ப இங்க இருந்து யாரும் கிளம்பவும் முடியாது.. உனக்கு மட்டுமில்ல எங்களுக்கும் தனுமேல பாசம் இருக்கு.." என்ற விக்ரமுக்கும் மனது வலிக்க தான் செய்தது தன்னவளின் நிலைமையை கண்டு..

வழக்கு முடிந்ததில் இருந்து அவளை சுற்றி அத்தனை பேர் இருந்தாலும் மகி விரும்புவது என்னவோ தனிமையை தான்.. குடும்பத்தின் இழப்பை மறக்க ஏதாவது வேலைகளில் தன்னை ஈடுப்படுத்தி கொண்டே இருந்தவள், இப்போது முற்றிலும் உடைந்து தான் போனாள்..

மகியின் மனது இப்போது தேடுவது அவளின் குடும்பத்தை மட்டுமே! மற்றவர்களிடம் முதலில் காட்டிய நெருக்கத்தை இப்போது அவளால் தொடர முடியாமல் விலகி நின்றவள் கிளம்பியும் விட்டாள்..

"என் பொண்ணை யாருகிட்டயும் தர மாட்டேன்.. என்னைய தேடி யாரும் வராதீங்க.." என்று கோவத்துடன் கத்தியவளுக்கு கண்ணீரும் சுரக்க, "நாங்க இருக்கறப்ப நீ எங்கடா பாப்பா போகனும்.." என்று வாயிலின் புறம் இருந்து குரலொன்று வந்தது..

இந்த குரலில் பார்வையை திருப்பிய பெண்ணவளுக்கு இது பிரம்மையோ என்ற எண்ணம் கூட எழுந்து இமைகளை சிமிட்டி சிமிட்டி அங்கு நின்றிருந்தவர்களை பார்த்தவள் அவர்கள் மறையவில்லை என்றுணர்ந்த பின்பு, "அண்ணா.." என்று கேவலுடன் ஓடி சென்று ஜெகனை அணைத்து கொண்டாள்..

"என் பாப்பாவை விட்டுட்டு அவ்ளோ சீக்கிரத்துல நாங்க போவோம்னு நினைச்சீயாடா?" என்று சிரிப்புடன் ஜெகன் வினவ, "இவ்ளோ நாள் வராம இருந்தீங்கல அப்படியே போங்க.." என்று கோவத்துடன் அவர்களை விட்டு விலகி நின்றவள் முகத்தை திருப்பி கொண்டாள்..

ஜெகனை கண்டதும் தனுவோ இரு கைகளை நீட்டி தூக்கு என்பதை போல் துள்ள, புன்சிரிப்புடன் தன் மகளை தூக்கியவன், "தனு தங்கம் உன் அத்தை கோவமா இருக்காங்க நீ இப்படி சிரிச்சா கடிச்சு வெச்சற போறாங்க.." என்று தன் மகளிடம் கூறுவது போல் பாசாங்கு செய்து மகியை வாரினான்..

அப்போதும் முகத்தை திருப்பாமல் மகி நின்றிருக்க, அவளின் தோளை தொட்டு தன்புறம் திருப்பிய ரகுபதி, "பாப்பா கோவமாடா? அன்னைக்கு கிருஷ் மட்டும் வரல உண்மையாவே நாங்க உன்னைய விட்டு போய்ருப்போம்டா.." என்றவரை அகன்ற விழிகளுடன் பார்த்த மகி சட்டென்று அவரின் வாயை மூடி, "இப்படியெல்லாம் பேசாதீங்கபா.. நீங்க இல்லனா நானும் இல்ல.." என்றாள் வருந்திய குரலில்..

"உனக்கு ஆக்சிடெண்ட் ஆகிருச்சுனு போன் வந்ததும் எதையும் யோசிக்காம நாங்க கிளம்பிட்டோம்டா.. வாட்ச்மேன் அவ்வளவு சொன்னான் எதையும் காதுல வாங்காம கார் எடுத்துட்டு வந்துட்டோம்.. உடனே அவரு கிருஷ்கிட்ட சொன்னதுல தான் நாங்க இப்ப உயிரோடு இருக்கோம்.." என்று நொடித்து கொண்டு கூறிய தன் தந்தையை புரியாமல் பார்த்த பெண்மகள் தன்னவன் மீது பார்வையை திருப்பினாள்..

"அவங்க மாமாவோட பாதுகாப்புக்கு தான் அவருகூட இவன் போய்ருந்தான்.. வாட்ச்மேன் அண்ணா போன் பண்ணுனதுமே கிளம்பி வந்துட்டான்.. உன்கிட்ட பேசிட்டு இருந்தப்ப தான் லாரி காரை நோக்கி வர்றதே தெரிஞ்சுச்சு.. அதுக்குள்ள அங்க கிருஷ் வந்துட்டான்.. வந்த வேகத்துல பைக்கை லாரிக்கு இடையில விட்டுட்டு மயிர்இழைல அவன் தப்பிச்சு அந்த பக்கம் விழுந்ததும் நான் காரை திருப்பிட்டேன்.."

"அங்க எதுவும் பேசாம யாராவது வர்றதுக்குள்ள எங்களைய வேற காருல கூட்டிட்டு கிளம்பிட்டான்.. நாங்க வந்த கார் அங்கயே தான் இருந்துருக்கு.. இதுக்கிடைல தான் தனசேகர் அப்பாவை ராஜனோட ஆட்கள் அடிக்க வர்றே அவரு கூட யாரும் போகாதனால அவங்க அடிச்ச அடில உயிரு ஊசலாடிட்டு இருந்துருக்கு.."

"மறுபடியும் அவன் அங்க போய்.. அவரை காப்பாத்த இரவுபகல் பாராம ஓடிட்டு இருந்தான்.. இதைய நினைச்சு எங்களுக்கு ரொம்ப குற்றவுணர்வு ஆகிருச்சு மகிமா.. அதான் அமைதியாகிட்டோம்.." என்று முடித்தான் ஜெகன்..

இது அனைத்தையும் மகிக்கு புதியதாயிற்றே! தான் கேட்பது அனைத்தும் நிஜமா? என்று காதுகளை நம்ப முடியாமல் தன்னவனை பார்த்த மகிக்கும் குற்றவுணர்வு தலைதூக்கியது.. தன் குடும்பத்தை காப்பாற்ற தனக்கு இருக்கும் ஒரே துணையான அவனின் மாமாவை தனியாக விட்டு சென்றிருக்கானே?? என்று மனம் ஊமையாக அழுதது..
 
Last edited:

T21

Well-known member
Wonderland writer



மன்னிப்பை கோரும் பாவனையில் தன்னவனை மகி பார்க்க, இறப்பை ஏற்று கொண்டு வாழ பழகி இருந்ததால் "அடேய் அதுதான் யாருக்கும் எதுவும் ஆகல தானே.. எதுக்குடா முடிஞ்சதை திரும்ப சொல்லிட்டு இருக்கே?" என்று செல்லமாக ஜெகனின் வயிற்றில் கிருஷ் குத்த, தனுவுக்கு என்ன புரிந்ததோ உடனே கிருஷின் கன்னத்தில் பிஞ்சு விரல்களால் பட்டென்று அடித்தாள்..

"பாருடா உன் மகளை.. ஹோ மேடமுக்கு அப்பாவை அடிச்சா கோவம் வருதோ? அப்ப உன்னைய அடிச்சுக்கறேன்.." என்று தனுவின் கன்னத்தை மெதுவாக கிருஷ் தட்ட, உதட்டை பிதுக்கி கொண்டு அழுக தயாரான தனுவை கிச்சுகிச்சு மூட்டி சிரிக்க வைத்து விளையாடியவனை கண்ணை சிமிட்டாமல் பார்த்திருந்தாள் மகி..

தாரு வந்து மகியை அணைத்து கொள்ள, "சாரி தாருமா உன் மகளை பிரிச்சுட்டேன் தானே உன்கிட்ட இருந்து.." என்று வருத்தம் மேலோங்க மகி கூறிட, இதில் கடுப்பான தாரு "தனு எங்க கிட்ட தான் இருந்தா.. நாங்களும் கமிஷ்னர் சார் வீட்டுல தான் இவ்வளவு நாள் இருந்தோம்.. லூசு மாதிரி இப்படி பேசுனே கெட்ட கோவம் வரும்.." என்றாள் பல்லை கடித்தபடி..

திகைப்பை உள்வாங்கிய விழிகளுடன், "என்னது அங்கதான் நீங்களும் இருந்தீங்களா? நானும் அங்க வந்துட்டு தானே இருந்தேன் உங்க யாரையுமே பார்க்கல.. பொய் சொல்லாதீங்க.." என்று மகி முறைக்க, "நாங்க எதுக்கு பாப்பா பொய் சொல்ல போறோம்.. நீ வர்றப்ப எல்லாம் நாங்க உன்னைய பார்த்துட்டு தான் இருந்தோம்டா.."

"பாட்டிமாக்கு தவிர நாங்க அங்க இருக்கறது யாருக்குமே தெரியாது.. வர்ற யாருக்கும் சின்ன சந்தேகம் கூட வர கூடாதுனு மாப்ளை தான் அவ்வளவு கஷ்டப்பட்டுட்டு இருந்தாரு.. இதை எல்லாம் பார்த்தும் எப்படிடா நாங்க உன் முன்னாடி வர்றது?" என்று நா தழுதழுக்க கேட்டார் மேகலை..

பதிலேதும் கூறாமல் தன் அன்னையின் தோளில் சாய்ந்த மகிக்கு சட்டென்று அந்நினைவு வர, "ரிதிமா நீ எங்க இருந்தே?" என்று கேட்க, திருதிருவென முழித்த ரிதி, "நானும் இவங்க கூட தான் இருந்தேன் அக்கா.." என்றாள் தலையை குனிந்து..

ரிதியை பார்த்ததும் "ஹே ரிதிக்குட்டி நீயும் இங்கதான் இருக்கீயா?" என்று ஆச்சியத்துடன் ஜெகன் வினவ, சிணுங்கலுடன் ரகுபதியிடம், "பாருங்கபா அண்ணாவை.. நீங்க எல்லாரும் என்னைய பார்த்தீங்க.. இவங்க மட்டும் கண்டுக்கல.." என்று குற்றப்பத்திரிக்கை வாசித்தாள்..

"அது ஒன்னுமில்ல ரிதிமா உங்க அண்ணனுக்கு மகி பாப்பா இருந்தா வேற யாரும் கண்ணுக்கு தெரிய மாட்டாங்க அதுதான் காரணம்.." என்று தாரு தன் கணவனின் காலை வார, தோளை குலுக்கிய ஜெகன் "அப்கோர்ஸ் ரிதிக்குட்டி என் மகி பாப்பா இருந்தா வேற யாரும் என் கண்ணுக்கு தெரிய மாட்டாங்க.." என்று சாதாரணமாக கூறினான்..

"தனு தங்கம் இவனுக்கு கொழுப்பை பாரு.. ரெண்டு அடி குடுடா.." என்று தேவ் தனுவின் கரங்களை மெதுவாக பிடித்து ஜெகனை அடிக்க, மற்றவர்கள் சிரிக்க, மகி மட்டுமே அனைவரையும் கொலைவெறியுடன் முறைத்து இருந்தாள்..

"குடும்பமா உக்காந்து கும்மியடிச்சுட்டு இப்ப வந்து சமாதானப் படுத்தறீங்களா? நான் யாரையும் மன்னிக்க மாட்டேன்.. நான் போறேன் போங்க.." என்று வராத கோவத்துடன் வேகமாக மகி மாடியேறி தனத்தறைக்கு சென்றாள்..

அங்கு குடும்பமாக எடுத்து கொண்ட புகைப்படத்தை தன் கரங்கள் கொண்டு தடவியவளுக்கு அதீத மகிழ்ச்சியில் வார்த்தையே வரவில்லை.. "நீங்க எல்லாரும் வருவீங்கனு நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லபா.. எனக்கு இப்ப என்ன பண்றதுனே தெரில.. அவ்வளவு சந்தோசமா இருக்கு.." என்று வாய்விட்டு கூறியவள், "என்னைய ஏமாத்துனீங்க தானே.. போங்க நான் பேச மாட்டேன்.." என்று சிறுபிள்ளை தனமாக கோவித்து கொண்டவளின் மனது லேசாகி இருந்தது..

"என்ன மாப்ளை பாப்பா இப்படி சொல்லிட்டு போறா?" என்று தன் செல்ல மகள் சென்ற திசையையே ரகுபதி வெறித்து பார்க்க, சாதாரணமாக ஜெகனோ, "அப்பா மகிமா நடிக்கறா.. வேணும்னா பாருங்க இப்பவே கீழே வருவா.." என்றது தான் தாமதம் மகியும் இவர்களிடம் வந்தாள்..

எப்படி? என்று சைகையிலே ஜெகன் கேட்க, மேகலையிடம் இருந்த தனுவை தூக்கியவள், "தனு தங்கம் நான் யாரு கூடயும் பேச மாட்டேனு சொல்லிருடா.." என்று கூறிய மகியின் முகம் உம்மென்று இருந்தது..

"மச்சான் டேய்.. இங்க ஒருத்தருக்கு கோவமே வரலயாமா? இதுல கோவப்படற மாதிரி நடிக்கறாங்களாமா? பார்க்க காமெடியா இருக்குல.." என்று வேணுமென்ற கிருஷ் தேவ்விடம் வினவ, "நான் உன் நண்பன்கிட்ட பேசவே இல்ல.." என்று மகியும் தேவ்விடமே எகிறினாள்..

"அடேய் ஏன்டா.. டேய்.." என்று மனதினுள் கதறிய தேவ், "ஆமா மாமா நேத்ரா எங்கே?" என்று கேட்டவன் வெளியில் எட்டி பார்க்க, அப்போது தான் அவர்களும் நேத்ரா அங்கில்லாததையே உணர்ந்தனர்..

"எங்க கூட தான் நேத்ராவும் வந்தா.. ஒருவேளை வெளில இருப்பாளோ!!" என்று தாரு வேகமாக வெளியில் செல்ல, அவள் கூறியதை போலவே கைகளை பிசைந்து கொண்டு சுவரோடு ஒன்றிபோய் நின்றிருந்தாள் நேத்ரா..

"ஹே நேத்ராமா ஏன்டா இங்கயே நின்னுட்டே?" என்று தாரு அவளிடம் செல்ல, திடீரென்று கேட்ட சத்தத்தில் வெலவெலத்து போன நேத்ரா, "எனக்கு என் அப்பா செய்யற வேலையை பத்தி உண்மையாவே எதுவும் தெரியாது மேடம்.." என்றாள் கண்ணீருடன்..

தாருவை பின் தொடர்ந்து வந்த மற்றவர்களையும் பார்த்து பயத்தில் ஒடுங்கி போன நேத்ரா.. தனுவை தூக்கியபடி வந்த மகியை கண்டதும் அச்சத்தில் வெளியில் வந்து விடுமளவிற்கு துடித்த நெஞ்சை கையால் பிடித்து கொண்டாள்..

"என்னடா இந்த காமெடி பீஸ் மகியை பார்த்து இந்த பொண்ணு இப்படி நடுங்குது.." என்று தேவ் அதிமுக்கியமான கேள்வியை எழுப்ப, அவனை முறைத்தபடி நேத்ராவிடம் சென்ற விக்ரம், "இங்க யாரும் உன்னைய எதுவும் பண்ண மாட்டாங்கடா.." என்றான் கனிவுடன்..

"மாமா எனக்கு அவரை பத்தி எதுவுமே தெரியாதுனு உங்களுக்கும் தெரியும் தானே.. ப்ளீஸ் மாமா அவங்க கிட்ட சொல்லுங்க.." என்று விக்ரமிடம் ஒடுங்கி போய் மகியை கை காட்டியபடி நேத்ரா கூறிட, "சுத்தம்.." என்று தலையில் கை வைத்த தேவ் அப்படியே அமர்ந்தும் விட்டான்..

இதில் ஏகப்போக கடுப்பான மகி, "ஹலோ உன்னைய கொல்லனும்னா அப்பவே கொன்னு போட்டுட்டு போய்ருப்பேன்.. ஏன் இவ்வளவு நாள் விட்டுருக்க போறேன்.. சின்ன புள்ள மாதிரி அழுதே வாயை தெச்சுருவேன் பார்த்துக்கோ.." என்று சிடுசிடுக்க, கப்பென்று வாயை மூடி கொண்டவள் விக்ரமின் பின்னே மறைந்து கொண்டாள்..

"ப்ச் பாப்பா அந்த பொண்ணு ரொம்ப பயந்துருக்கு.. நீ உள்ள போமா.. நாங்க கூட்டிட்டு வர்றோம்.." என்று ஜெகன் கூறிட, "என்னமோ பண்ணுங்க.." என்றவாறு மகியும் உள்ளே சென்று விட்டாள்..

"அட என்னமா நேத்ரா இப்படி பயந்துக்கறே? அவ ஒன்னும் அவ்ளோ வொர்த் இல்ல.. அவளுக்கு உன்மேல எந்த பகையும் இல்ல.. அன்னைக்கு உங்க அப்பாவை கதற விடனும்னு தான் உங்களைய கடத்துனோம்..கொல்ற அளவுக்கு எல்லாம் நாங்க போக மாட்டோம்டா.."

"உன்னைய கொல்லனும்னு நினைச்சா எதுக்கு என் அப்பா, அம்மாகிட்ட உன்னைய விட்டுருக்க போறேன்.." என்று தேவ் கேலியுடன் கேட்க, "அப்ப அங்கயே விட்டுருக்க வேண்டியது தானேடா.. எதுக்கு இங்க கூட்டிட்டு வந்து பயப்பட வெச்சுட்டு இருக்கீங்க.." என்று இடையில் புகுந்தார் ரகுபதி..

"கிருஷ் தான் மாமா கூட்டிட்டு வந்தான் நான் இல்ல.. அவங்களே இன்னும் ரெண்டு நாளைல இங்க வந்துருவாங்க.." என்றான் தேவ்..

"மகிமா மகிமா.." என்று மெதுவாக அவளின் கையை தேவ் சுரண்ட, திரும்பியவளின் விழிகளில் இருக்கும் கடுப்பை கண்டு கொள்ளாமல், "மகிமா நானும் கம்மிட்டு ஆகலாம்னு இருக்கேன்.." என்று கூறிய தேவ் வெக்கத்தில் தலையை குனிந்து கொண்டு நெளிந்தான்..

அவனை ஏதோ ஜந்துவை பார்ப்பதை போல் பார்த்த மகி, அவனின் பார்வை எங்கு செல்கின்றது என்று பார்த்தவளுக்கு எங்கையாவது முட்டி கொள்ளலாம் என்றிருந்தது..

மேகலையுடன் அமர்ந்திருந்த நேத்ராவும் அடிக்கடி தேவ்வின் மீது பார்வையை பதிய விட்டு தான் இருந்தாள்.. எப்போதும் தன் மகனை பற்றியே ஈஸ்வரி நேத்ராவிடம் பேசுவதால் அவனின் மீது சிறு ஈர்ப்பு தோன்றி இருந்தது என்னவோ உண்மைதான்..

இவனும் அவள் பார்க்காத நேரத்தில் பார்ப்பதும் பார்க்கும் நேரத்தில் தலையை குனிவதுமாக இருப்பதை கண்டவளுக்கு ரத்த அழுத்தம் உயர்ந்தது..

கடுகடுப்புடன், "இதுக்கு மாமா வேலை பார்த்தது நீயா?" என்று விக்ரமிடம் மகி வினவ, அவளை அசட்டை செய்யாமல், "அவங்களுக்கு பிடிச்சுருக்கு அதுக்கு நான் என்ன பண்ண முடியும்.." என்றான் தோளை குலுக்கி கொண்டு..

"ம்ம்ம்ம்க்கும் இதுக்கு தான் சாரு அந்த பொண்ணை மாமா அத்தைகிட்ட விட்டீங்களோ?" என்று நக்கலுடன் கேட்க, வந்த கடுப்பிற்கு மகியின் கழுத்தை நெறிக்க போனவன், "நீ பாட்டுக்கு அந்த பொண்ணை கூட்டிட்டு போனு சொல்லிட்டு போய்ட்டே.. அந்த பொண்ணு என்னடானா என்னைய கொலைக்காரன் ரேன்ஜுக்கு பில்டப் பண்ணி பயந்துட்டு கிடந்துச்சு அதான் அவங்க கிட்ட கொண்டு போய் விட்டேன்.." என்று
கடுப்புடன் கூறினான்..

சிரிப்புடன் "நல்லா இருந்தா சரிதான்.. அந்த பொண்ணு பார்க்கவும் நல்ல பொண்ணா தான் தெரியறா.." என்று புன்னகையுடன் தேவ்வின் காதில் மொழிந்து விட்டு மகி எழுந்து செல்ல, தன்னவளை பற்றி அறிந்திருந்த விக்ரமும் இதழில் புன்னகையை தவழ விட்டான்..

"டேய் எங்கடா என்னைய கடத்திட்டு போய்ட்டு இருக்கே?" என்று தேவ் கத்த, அதனை காதில் வாங்காத விக்ரம் கார் ஓட்டுவதிலே கவனத்தை செலுத்தி இருந்தான்..

"ம்ம்ம்ம்க்கும் நான் எது கேட்டாலும் பதில் சொல்ல கூடாதுனு கொள்கையா வெச்சுருப்பான் போல.." என்று முகவாயை இடித்து கொண்டவன் அப்படியே கண் அயர்ந்தான்..

"டேய் எந்திரிடா.." என்று விக்ரம் அவனை எழுப்பி விட்டு கீழே இறங்க, கொட்டாவி விட்டபடி கண்களை திறந்த தேவ், "அடேய் அந்த ராஜனை பார்க்கனும்னா நீ மட்டும் போக வேண்டியது தானே? என்னையும் எதுக்கு இழுத்துட்டு வந்தே?" என்றான் கதறலுடன்..

எதிர்வினை இன்றி விக்ரம் முன்னே செல்ல, அவனை வசைபாடியபடி தேவ்வும் பின்தொடர, அங்கிருந்த குகைக்குள் எவ்வித பயமுமின்றி விக்ரம் நுழைந்தான்.. அங்குதான் ராஜன் கண்கள் சொருகும் நிலையில் கிடந்தார்..

அங்கு குடிப்பதற்கு தண்ணீரை தவிர வேறெதுவும் இருக்காமல் இருக்க, எவ்வளவு நாட்களுக்கு தான் தண்ணீரை அருந்தியபடி பசியை அடக்க முடியும்.. கொடூர பசியால் மயங்கி கிடந்தவரின் முகத்தில் தண்ணீரை தெளித்து எழுந்தமர வைக்க, கைகள் இரண்டையும் கூப்பி கண்ணீர் மல்க "என்னைய கொன்று விடு.." என்றார் இந்த கொடுமையை அனுபவிக்க முடியாமல்..

அப்போதும் விக்ரமின் மனது இளகவில்லை.. இவரால் எத்தனை பெண்கள் இப்படி துடித்து இருப்பார்கள் என்று தான் நினைக்க தோன்றியது..

"இப்படி கெஞ்சுனாலும் என் மனசு இரங்காது மிஸ்டர். ராஜன் சார்.. உங்களுக்கு தெரிய வேண்டியது இன்னும் கொஞ்சம் இருக்கு அதைய சொல்ல தான் இங்க வந்தேன்.." என்று நிறுத்தியவன், பின்னால் நின்றிருந்த தேவ்வை காட்டி, "இது யாரு தெரியுமா?" என்று வினவினான்..

"அவருக்கு எப்படிடா தெரியும்.. என்னைய தான் அவரு பார்க்கவே இல்லையே.. நீதான் விடவே இல்லையே.." - தேவ்

"ரொம்ப குழம்பாதீங்க மிஸ்டர்.. நீங்க மிரட்டுனதுல பயத்துல ஓடி போய்ட்டானு நினைச்சுட்டு இருந்த போலீஸ்காரனே இவன் தான்.." - விக்ரம்

"நான் பயத்துல ஓடல ராஜன் சார்.. இதோ இருக்கானே இவன் தான் நீங்க என்னைய பார்க்க கூடாதுனு ஒரு காரணத்துக்காக கிளம்பு கிளம்புனு துரத்தி விட்டான்.. அப்ப தான் உங்களைய கைக்குள்ள போட முடியும்னு.." - தேவ்

"ஹஹஹ நீ கிளம்பிட்டேனு சொன்ன நேரத்துல சாருக்கு எவ்ளோ சந்தோசம் தெரியுமா? அதுவும் நான் என்ன சொன்னாலும் அப்படியே வேற செஞ்சாரு.." - விக்ரம்

"அதுவும் உன்னைய தான் இவரோட ஆட்கள் கடத்தி வெச்சுருக்காங்கனு எவ்வளவு திமிருல பேசுனாரு.. நீ மேல இருந்து மகி கஷ்டப்படறதை பார்க்கனும்னு அவ்ளோ ஆசை சாருக்கு.." - தேவ்

"பாவம் இந்த சாரு.. அப்ப அடிச்சது உன்னைய இல்ல அது இவரோட ஆளுனு தெரியாம போய்ருச்சு.. நான் பேசற மாதிரி நீயும் பேசி.. எப்படியோ இவரை எல்லாம் நம்ப வெச்சு.. கடைசில உன்னைய அங்க வர வெச்சு.. பெரிய ரிஸ்க் எடுத்தோம்ல நண்பா.."- விக்ரம்

"இதற்குதானே ஆசைப்பட்டாய் பாலகுமாரனே! அதுதான் எல்லாமும் சரியா நடந்து முடிச்சுருச்சே!" - தேவ்

"அவங்களைய கடத்தி காட்டுக்குள்ள ஏன் போட சொன்னேன் தெரியுமா? அப்பதான் சீக்கிரம் நான் நினைச்சது முடியும்னு தான்.. அவங்களைய கருப்பன் தாத்தா காப்பாத்தற மாதிரி செஞ்சு என் ரவுடியை அங்க அனுப்பிவிட்டு அவளுக்கு தெரியாம நீங்க செய்யற வேலையையும் போட்டு குடுத்து.. ஸ்ஸ்ஸ்ப்ப்ப்பாபா எத்தனை வேலை தெரியுமா?.." - விக்ரம்

"அதுவும் நம்ம அங்க இருக்கறப்ப நடிச்சதையும் இவரு அப்பாட்டமா நம்பி.. ஹஹஹ பாவம்டா.. வயசு ஏறுன அளவுக்கு புத்தி ஏறல போல.." - தேவ்

"விடுடா விடுடா இனி இவரே இருக்க மாட்டாரு புத்தி ஏறுனா என்ன இறங்குனா நமக்கு என்ன?" - விக்ரம்

"அதுவும் சரிதான்.. ஆமா இப்ப எதுக்கு இங்க கூட்டிட்டு வந்தே?" - தேவ்

"அட என்ன மச்சான்.. உன் கல்யாணத்தை மாமனாருகிட்ட சொல்ல வேணாமா?" - விக்ரம்

"ஹோ அதுக்கா? மாமனாரே உன் பொண்ணுக்கும் எனக்கும் கூடிய சீக்கிரம் கல்யாணம் நடக்க போகுது.. மறக்காம மேல இருந்து பாருங்க.." - தேவ்

இதுவரை எதுவும் பேசாமல் அவர்களையே பார்த்திருந்த ராஜனுக்கு இப்போதுதான் மனப்பாரம் இறங்கியது போல் இருந்தது.. அன்று தன் மகளை ஏமாற்றி விடுவேன் என்று தேவ் கூறியதை கேட்டதில் இருந்து பைத்தியம் பிடித்ததை போல் அதனையே நினைவு கூர்ந்து தான் செய்த பாவம் அனைத்தும் தன் மகளை பாதிக்க போகின்றதே என்ற வருத்தத்திலே பாதி உயிரை துறந்திருந்தார்..

"இனி தான் செத்தாலும் கவலையில்ல.." என்ற நிம்மதியுடன் அவர்கள் பேசும் அனைத்தையும் கேட்டாரொழிய வாயை திறக்கவே இல்லை..

அடுத்தவர்களுக்கு வந்த துன்பம் தனக்கு வரும்பொழுது தான் தெரிகிறதே அது எவ்வளவு பெரிய வலியென்று!! அவரை மன்னிக்கவும் யாரும் விரும்பவில்லை.. அவர் செய்த தவறு என்ன மன்னிக்கும் அளவிற்கா இருக்கின்றது!!

காரின் அருகில் வந்ததும் ஜில்லென்று வீசிய காற்றை சுவாசித்தபடி, கண்மூடிய விக்ரமுக்கு மகியின் நினைவுகளே!! அன்று நள்ளிரவில் தனியாக இருக்கும் தன்னவளை கண்டதும் அவனுக்குள் இருக்கும் மகியின் கிருஷ் முழித்து கொள்ள, என்னதான் அவனை அவனே கட்டுப்படுத்தினாலும் ஆடவனின் கால்கள் மகியை நோக்கிதான் சென்றது..

யாருமின்றி தனியாக வருத்தத்தில் மூழ்கி இருந்தவளை கண்டு தொய்ந்து போன உள்ளத்துடன் அவளிடம் நெருங்கி பெண்மகளின் கன்னத்தை பற்றியதும், கண்ணீருடன் பேசிய பெண்ணவளின் வார்த்தைகள் தன்னை பலவீனமாக்கி விட கூடாது என்பதற்காகவே பேச துடித்த மகியின் இதழ்களை தனக்குள் வாங்கி கொண்டான்..

அதேபோல் தான் ஆற்றிலும்.. இந்த வழக்கு முடியும்வரை நீ யாரோ நான் யாரோ என்று கூறி இருந்தவனே தன்னவளை அந்நிலையில் கண்டதும் விக்ரமின் மனநிலை மாறிபோக, அதனை நிறுத்தவே அவளிடம் வம்பு இழுப்பது போல் பேசியது..

மகி தன்னை தேடி வருவாள் என்று தெரிந்தே அன்றிரவு விக்ரம் கரெண்ட்டை கட் செய்திருக்க, அடுத்த நொடியே தன்னை தேடி வந்த மங்கையவளை அள்ளி அணைத்து கொண்டான்..

அன்று நினைவில் மூழ்கி இருந்த விக்ரமை பலதடவை அழைத்தும் அவன் திரும்பாததால் மொத்து மொத்தென தேவ் மொத்த தொடங்க, "அடேய் கருமம் புடிச்சவனே எதுக்குடா இப்படி அடிச்சு எனர்ஜியை வேஸ்ட் பண்ணிட்டு இருக்கே?" என்று பேச்சை மாற்றியபடி காரை எடுத்தான்..
 
Last edited:

T21

Well-known member
Wonderland writer
பகுதி - 25



"இப்ப முடிவா என்னதான் சொல்றீங்க?" என்று தன் அன்னையிடம் விக்ரம் கடைசியாக கேட்க, "அப்ப சொன்னது தான் இப்பவும்.. என் அண்ணன் பொண்ணை தவிர வேற யாரையும் நான் மருமகளா ஏத்துக்க போறது இல்ல.." என்றார் தனக்கே உரிய பிடிவாத குணத்தில்..

"அதே தான் நானும் சொல்றேன் என் ரவுடியை தவிர வேற யாரையும் என்னால ஏத்துக்க முடியாது.." என்று ஆத்திரத்தில் முடித்தவன், திரும்பி நேத்ராவின் அன்னையிடம், "அத்தை என் நண்பன் தேவ் உங்களுக்கு தெரியும்னு நினைக்கறேன்.. அவனை உங்க பொண்ணுக்கு பிடிச்சுருக்கு.."

"அவங்க அம்மா, அப்பாவும் நேத்ராவை கண்ணுக்குள்ள வெச்சு பார்த்துப்பாங்க.. இவ்வளவு நாள் நேத்ரா அவங்க கிட்ட தான் இருந்தா.." என்றதும், "என் பொண்ணு இனியாவது நிம்மதியா இருந்தா போதும் விக்ரம்.." என்று தன் முடிவை கூறினார்..

"இவங்களுக்கு கல்யாணம் நடக்கற மாதிரி எனக்கும் என் ரவுடிக்கும் நடக்கும்.. பெத்த அம்மானு உங்களுக்கும் சொல்றேன்.. இஷ்டம் இருந்தா வந்து வாழ்த்திட்டு போங்க இல்ல எப்பவும் போல இப்படியே இருந்துருங்க.. எனக்கு என் மாமா ஆசிர்வாதம் மட்டும் கிடைச்சா போதும்.."

"பெத்த அம்மா எனக்கு சொல்லாம உனக்கு கல்யாணமாடா? இப்படி எந்த உலகத்துலயும் அநியாயம் நடக்காது.."

"நீங்க அம்மா மாதிரி என்னைக்கு நடந்துருக்கீங்க.. மாமா என்னைய தூக்கிட்டு போனப்ப கூட எனக்கு என்னனு இருந்தவங்க தானே.. இப்பமட்டும் பாசம் பொத்துக்கிட்டு வருதாக்கும்.. உங்களைய தனியா எல்லாம் விட்டுட்டு போகல.. நீங்க உங்க மகன் கூட தான் இருக்க போறீங்க.. எப்பவும் போல நானே இங்கிருந்து கிளம்பிறேன்.."

வெறுப்புடன் அங்கு இருந்து கிளம்பிய விக்ரம், பார்வையாளராக நின்றிருந்த தன் தம்பியையும் அவன் கையில் இருந்து குழந்தையையும் பார்த்து "நல்லா இரு.." என்பதை போல் அவன் மீது பார்வையை வீசினான்..

தலைவரை இழுத்து போர்த்தி இருந்த போர்வையை மெதுவாக விலக்கி தூக்க கலக்கத்தில் இருந்த தன்னவளின் காதருகில் "ரவுடி.." என்று காந்தகுரலில் அழைக்க, பட்டென்று கண்ணை திறந்தவள் மூச்சுக்காற்று தன்மேல் படும் அளவிற்கு தன்னோடு நெருங்கி இருந்தவனை தள்ளி விட்டு எழுந்தமர்ந்தாள்..

"நான்தான் உன்னைய மன்னிக்க மாட்டேனு சொல்லிட்டேன்.. போ போய் வேலையை பாரு.." என்று அவனை துரத்தி விட, "என் வேலையை தான் பார்க்க வந்துருக்கேன்.." என்றவாறு பெண்ணவளை சுவற்றோடு சிறைப்பிடித்தான்..

இவள் கல்லூரி படிக்கும் நேரத்தில் முதன் முதலாக அவளிடம் காதலை கூறிய தருணத்தை எண்ணியவாறே, "இப்படி அண்ணன் புள்ளையா இருந்தா நான் உன்னைய கடத்திட்டு போய் கல்யாணம் பண்ண வேண்டி இருக்கும்.." என்று கண்ணோரம் சிரிப்பில் சுருங்க கூற, "இது அதுல.." என்று இதழில் மலர்ந்த சிரிப்பை அடக்கியவள் பயந்தது போல் மிரண்டு நின்றாள்..

"நான் என் அண்ணன் புள்ள தான்.. உன்னைய எல்லாம் நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்.." - மகி

"உங்க நொண்ணன் சொன்னா பண்ணிதானே ஆகனும்.." - விக்ரம்

"என் அண்ணன் அப்படி எல்லாம் பண்ண மாட்டான்.." - மகி

"ம்ம்ம்ம் அவ்வளவு நம்பிக்கை.. எனத்த சொல்றது.." - விக்ரம்

"முதல்ல இங்க இருந்து போங்க இல்ல என் அப்பாவை கூப்பிடுவேன்.." - மகி

"இது நல்ல ஐடியாவா இருக்கே.. நம்ம ரெண்டு பேரும் ஒரு அறைல இருக்கறதை பார்த்தா அவரே நமக்கு கல்யாணம் பண்ணி வெச்சுருவாரு.." - விக்ரம்

"ம்ம்ம்ம்க்கும் பேராசை தான்.." என்று இதழை சுழித்தவள், "பயந்துட்டேன் இப்ப கிளம்பு" என்று கதவை காட்ட, "அடியேய் அன்னைக்கு அழுத மாதிரி இன்னைக்கும் அழுகுவேனு எவ்வளவு ஆசையா இருந்தேன்.. ப்ச் என் ஆசையை இப்படி பொசுக்குனு கருக வெச்சுட்டியே.." என்றான் கடுப்புடன்..

"அன்னைக்கு சார் ஏன் சந்தனாவை விட சொன்னீங்கனு இப்பதான் புரியுது.." - மகி

"எதுக்கு தாயையும் சேயையும் பிரிச்ச பாவத்தை நம்ம வாங்கனும் தனுதான் அவங்க அம்மாகிட்ட இருந்தாளே!"- விக்ரம்

"இதைய முதல்லயே சொல்லிருக்க வேண்டியது தானே.. எத்தனை தான் என்கிட்ட இருந்து மறைச்சுருக்கே.."- மகி

"உன்கிட்ட சொல்றது ஈசிதான் ரவுடி.. ஆனா நீ பாட்டுக்கு கோவத்துல எல்லாத்தையும் அந்த ராஜன் கிட்ட சொல்லிட்டேனா..? நீ எப்பவும் நேரா தானே மோதனும்னு சொல்லுவே.. நான் வேற சைடுல மோதலாம்னு போய்ட்டேன் அதான்.." - விக்ரம்

"அத்தை என்ன சொனாங்க கிருஷ்.." - மகி

அவங்களுக்கு என்னையவே பிடிக்காது இதுல உன்னைய பிடிக்கலனா தான் ஆச்சரியம்.. விடு ரவுடி.. நான் தனசேகரன் வளர்த்த மகனாகவே இருந்துக்கறேன்.." - விக்ரம்

பேச்சை மாற்ற தன்னுடன் நெருங்கி நின்றிருந்த தன்னவளின் காது மடலை வலிக்காதவாறு கடித்தவன் "உன்மேல இருக்கற என் காதல் தாகம் எப்பவுமே தீராது ரவுடி.. லவ் யூ டி மை ரவுடி பேபி.." என்று நேசத்துடன் வந்த ஆடவனின் வார்த்தைகள் காரிகையின் உயிர் வரை சென்று தீண்டி மீண்டது..

"ஹப்பாடி சிரிச்சுட்டியா?" என்று கேட்டதும்,. முத்துப்பற்கள் தெரியும் அளவிற்கு மகி புன்னகைக்க, மணியை பார்த்த விக்ரம், "பி.." என்று வாயை திறக்கும் முன்பே தடுத்த மகி, "என் அண்ணா தான் எப்பவும் பர்ஸ்ட்டு.." என்றாள் கண்சிமிட்டலுடன்..

"பொல்லாத அண்ணன் தங்கை பாசம்.. சரிதான் பே.." என்று விக்ரம் அலுத்து கொண்ட சமயத்தில், கதவு தட்டப்பட அதில் எரிச்சலுடன் "அதான் உன் அண்ணன் வந்துட்டானே இன்னும் என் மூஞ்சியை ஏன் பார்த்துட்டு இருக்கே..? போமா போ.." என்றவன் வெளியேறி இருந்தான்..

சின்ன சிரிப்புடன் மகி கதவை திறக்க குடும்ப மொத்தமும் அங்கு நின்றிருந்தது.. எப்போதும் போன்று முதல் வாழ்த்தாக "ஹேப்பி பர்த்டே பாப்பா.." என்று சிவப்பு மலர்கள் அடங்கிய பூங்கொத்தை அவளிடம் ஜெகன் நீட்ட, "தேங்கயூ சோ மச் அண்ணா.." என்று அதனை வாங்கி கொண்டாள்..

அவளின் கண்ணை மூடிய தாரு, "ஒரு சர்பிரைஸ்.." என்று மகியை கீழே அழைத்து வந்த பிறகு தான் அவளை விட்டு நகர, தன் முன்னால் கேக்குடன் நின்றிருந்த ரிதியை பார்த்து, "ஹே ரிதிமா ஹேப்பி பர்த்டேடா.." என்று குதூகலத்துடன் அவளை அணைத்து கொண்டாள்..

ரிதியும் "ஹேப்பி பர்த்டே அக்கா.." என்றவாறு அன்பு முத்தத்தை பரிசளிக்க, அதன்பிறகு தான் வந்திருந்தவர்களை பார்த்து திகைப்பில் கண்களை விரிந்தாள்..

"ஹேப்பி பர்த்டே மகிமா.." என்றவாறு நகுலனும் நிகிலனும் ஒரு பார்சலை அவளிடம் நீட்ட, "நீங்க வருவீங்கனே நான் எதிர்பார்க்கல.." என்று திகைப்புடனே அதனை பெற்று கொண்டாள்..

தனசேகரும் பாட்டிமாவும் அவளிடம் வந்து புடவை ஒன்றை நீட்டி வாழ்த்த, "அப்பா என்ன இது சர்பிரைஸுக்கு மேல சர்பிரைஸா இருக்கு.. இந்த நேரத்துல எல்லாரும் வந்துருக்கீங்க என்னால நம்பவே முடில.." என்று உண்மையாவே அதிர்ச்சியுடன் மொழிந்தாள் மகி..

"எல்லாம் கிருஷோட பிளான்டா.. இந்த வருசம் தான் நீயும் ரித்திகாவும் ஒன்னா பர்த்டே கொண்டாட போறீங்கனு இந்த ஏற்பாடு.." என்று தனசேகரன் சிரிப்புடன் கூறிட, அதன்பின்பு தான் தன்னவன் எங்குவென்று பார்வையை வீட்டின் அனைத்தும் புறமும் பதித்தாள்..

அவளின் தேடலை கலைக்கவே, "பாரு என் மகி பொண்ணு என்னைய மறந்துருச்சு.." என்று வந்த விநாயகத்தின் குரலில் சட்டென்று யோசனையை கை விட்டவளாக "நான் எப்படி மாமா உங்களைய மறப்பேன்.. எப்ப வந்தீங்க.. தேவ் எதுவுமே சொல்லல பாரு.." என்று அவர்களுடன் பேச்சு குடுத்து அவர்களை சமாதானப்படுத்த தொடங்கி இருந்தாள்..

"அப்பறம் பேசிக்கலாம் இப்ப வந்து கேக்கை கட் பண்ணுங்க மேடம்.. எவ்வளவு நேரம் தான் நாங்க இப்படியே உன் முகத்தை பார்த்துட்டு நிற்கறது?" என்று வந்த குரல் தன்னவனுடையது என்று உணர்ந்த பெண்ணவளும், சிறுமுறைப்பை பரிசளித்தபடி ரிதியிடம் சென்றாள்..

இருவரும் ஒன்றாக கேக் கட் செய்து அனைவருக்கும் ஊட்டி விட, ஓரத்தில் முந்தானையை தோளில் போர்த்தி கொண்டு தங்களையே பார்த்திருந்த மேகலையிடம், "மாம் ஏன் அங்க நிற்கறீங்க இங்க வாங்க.." என்று அவரின் மகளாகவே மகி அழைக்க, அவரின் மனது குளிர்ந்து போனது..

"பிரதர் ரியா ஏன் வரல?" - மகி

"அவளும் வர்றேனு தான் சொன்னா சிஸ்டர்.. ஆனா அவங்க வீட்டுல தான் விடல.." - நிகிலன்

"எப்படியோ கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் வாங்கிட்டீங்க போல பிரதர்.." - மகி

"அதைய ஏன் சிஸ்டர் கேட்கறீங்க குட்டிக்கரணம் எல்லாம் அடிச்சு எப்படியோ சம்மதம் வாங்கி கல்யாணம் வரைக்கும் கொண்டு வந்துருக்கோம்.." - நிகிலன்

"ஏன் நிகிலன் வீட்டுல என்ன சொல்றாங்க.." - விக்ரம்

"நம்ம வீட்டுல சம்மதம் தான் விக்ரம்.. ஆனா ரியா வீட்டுல வேற மாப்பிள்ளை பார்த்துருந்தாங்க.. ரியா தான் பிடிவாதம் பிடிச்சு அவங்க வீட்டுல சம்மதிக்க வெச்சுருக்கா.. போக போக சரியாகிரும்னு நம்புவோம்.." - நிகிலன்

"ஹப்பாடி எனக்கு இந்தமாதிரி எந்த பிரச்சனையும் வரல.. என் மாமனாரை போட்டு தள்ளியாச்சு.. விக்ரம் சொன்னதும் என் மாமியாரு சம்மதம்னு சொல்லிட்டாங்க.." - தேவ்

"எனக்கு கொஞ்சம் திருத்தம் தேவ்.. என் மாமனாரு ஜெயிலுக்கு போய்ட்டாரு.. மாமியாரு எப்பவோ சம்மதம் சொல்லிட்டாங்க.." - நகுலன்

"குடுத்து வெச்சு மகராசனுக தான்.. ஆமா நேத்ரா எங்க காணோம்.." - நிகிலன்

"அவ வந்தா தானே.. கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி ரெண்டு பேரும் ஒரு வீட்டுல இருக்க கூடாதுனு என் அம்மா அவளை அவங்க மாமா வீட்டுக்கு அனுப்பி விட்டுட்டாங்க.. இவ்வளவு நாள் அங்க இருந்தவ ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடி தான் அவங்க அம்மாவை பார்க்க போறேனு அங்க போய்ட்டா.. நாளைக்கு மார்னிங் தான் வருவானு நினைக்கறேன்.." - தேவ்

"விக்ரம் இனி என்ன பண்ணலாம்னு இருக்கீங்க அதான் கேஸ் முடிஞ்சுருச்சே!" - நகுலன்

"மாமாவோட கம்பெனி ஒன்னு இருக்கு நகுலன் அதையை ரன் பண்ணலாம்னு பிளான் இருக்கு பார்ப்போம்.." - விக்ரம்

"ம்ம்ம்ம்க்கும் இவன் வேலைக்கு போகாமயே மகி அப்பா பொண்ணு குடுக்க ரெடியா இருக்காரு.. என் மாமனாரும் தான் இருக்காரே.. நல்லவங்களுக்கு காலமே இல்ல.." - நிகிலன்

இதனை கேட்டு அனைவரும் நகைக்க, அன்றைய நினைவை சேமிக்க நினைத்து போனை தூக்கி பிடித்த தேவ், "வாங்க ஒரு செல்பி எடுத்துப்போம்.." என்றழைக்க, அனைவரும் மனநிறைவுடன் புன்னகைத்ததை அழகாக படம் பிடித்து கொண்டது அலைப்பேசியும்..




சுபம்.. சுபம்..



கதையை பற்றிய நிறை குறைகளை மறக்காமல் கருத்து திரியில் கூறிவிட்டு போங்கப்பா.. மீ பாவம்..

 
Status
Not open for further replies.
Top