அத்தியாயம் 6
சத்தம் கேட்ட திசையில் திரும்பிய கௌதம்மிற்கு ஒருநொடி இதயம் நின்று தான் போனது.
கெளதம் நின்ற இடத்திலிருந்து சுமார் 50அடி தூரத்தில் ஒரு உருவம் காட்டிற்குள் இருந்து வந்து கொண்டிருந்தது. சட்டென சுதாகரித்த கெளதம் மறுபுறம் நகர்ந்து அங்கிருந்த பெரிய மரம் ஒன்றின் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டான். தற்போது அங்கு வந்தது ஒரு ஆணின் உருவம் தான் என்றும் அது நிச்சயம் ஒரு மனிதன்தான் என்றும் கௌதம்மிற்கு விளங்கிற்று.
அந்த உருவமும் யாருக்கோ மறைந்து பதுங்கி பதுங்கி செல்வது போலவே கௌதம்மிற்கு புலப்பட்டது. எப்படியாவது அந்த உருவத்தின் முகத்தினை பார்த்துவிட வேண்டும் என்று கௌதமும் காட்டிற்குள் ஒளிந்தவாறே அவ்வுருவத்தை நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்தான்.
"ஒருவேளை இதுதான் அவங்க அண்ணனோ?"
"அண்ணன் எதுக்கு இப்பிடி பதுங்கி பதுங்கி வரான்?"
"இது வேற யாரோவா தான் இருக்கணும்....."
"வேற ஆளுக்கு இந்த காட்டுக்குள்ள இந்த நேரத்தில என்ன வேலை?" இப்படி பல கேள்விகள் மீண்டும் கௌதமின் தலைக்குள் நாட்டியமாட, கவனத்தை சிதறவிடாது வந்தவனை கண்ணிமைக்காது கண்காணித்தபடி இருந்தான் கெளதம்.
கெளதம் ஒரு மரத்தின் பின்னிருந்து அவ்வுருவத்தை கண்காணித்துக்கொண்டிருந்ததை போல அந்த உருவமும் ஒரு மரத்தின் பின்னர் பதுங்கியிருந்து அந்த மர்ம வீட்டையே நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்தது கௌதம்மிற்கு விளங்கியது.
"நம்ம இவன பார்த்திட்டிருக்கம்? அவன் யார பார்த்திட்டிருக்கான்?" கேள்விக்கான விடையும் குழப்பத்துடன் விரைவில் கிடைத்தது கௌதம்மிற்கு.
திடீரென வீட்டின் பின் வாசல் வழியே வெளிவந்தது இன்னொரு உருவம். அந்த இருட்டினுள் அது ஒரு பெண் என்பது மட்டுமே கௌதம்மால் உறுதியாக நம்பக்கூடியதாக இருந்தது. நிச்சயம் அது மோனாலிசா தான் என்பதை ஊகித்துக்கொண்ட கெளதம் நடப்பதை கண்கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
வெளியே வந்த அந்தப்பெண்ணை கண்டதும் மரத்தின் பின்னே பதுங்கியிருந்தவனும் அவளருகே சென்று ஏதோ அவசர அவசரமாக இருவரும் பேசுவது கௌதம்மிற்கு விளங்கியது.
அவர்கள் பேசுவதை செவிமெடுக்க சிறிது தூரம் அருகில் செல்ல எண்ணிய கெளதம் அங்கே செல்வதற்கான மறைவான பாதையை தேடினான். அப்படியே மீண்டும் அங்கே பார்த்தவனுக்கு தூக்கிவாரி போட்டது. சில வினாடிகள் முன்னே அங்கே பேசிக்கொண்டிருந்த அந்த இருவரும் அப்போது அங்கே இல்லை.
"என்ன நடந்திச்சு? எங்கே அவர்கள்?....... ஒரு வேளை என்னை பார்த்துட்டாங்களோ......." சந்தேகங்கள் வலுக்க திணறியவனுக்கு பின்னால் ஏதோ ஒரு சத்தம்.....
திரும்ப எத்தணித்தவன் .......தலையில் ஏதோ பலமாக தாக்க......" ஆ............"
வீட்டினுள் கெளதம் வெளியிலே போய் சிறிது நேரம் ஆகியிருந்ததால் நேத்ரா புலம்பத்தொடங்கியிருந்தாள். அந்த குழப்பத்தினை சமாளிக்க மனோகரியை அனுப்பியிருந்தாள் சாரா.
வெளியிலேயே நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்த சாராவுக்கு காட்டுக்குள் பின் வழியில் தன் அண்ணன் ராபர்ட் வருகிறான் என்பது புரிந்தது. அவள் எதிர்பார்த்த மாதிரியே அங்கே வந்திருந்தான் ராபர்ட். ஆர்னோல்ட் மாதிரி ஆஜானுபாகுவான தோற்றத்துடன் இருந்த ராபர்ட்டிற்கு சித்தி தான் எல்லாம். ஆள் வளர்ந்த அளவுக்கு அறிவு வளரவில்லை என்பது அவனுக்கு பொருந்தும்.
"சாரா கதவ திற......"
"என்ன அண்ணா இந்த வழில வாற?"
"என்னடி தெரியாத மாதிரி கேட்கிற? இந்த வழில என்ன? அதுசரி இந்நேரத்துக்கு தூங்காம என்ன பண்ற? சித்தி எங்க? யார் அந்த ராஸ்கல்? வீடு வரைக்கும் வந்து நோட்டம் விடுறான்? சித்திய கூப்பிடு.... அவனுக்கு சமாதியை கட்டிட வேண்டியதுதான்... நம்ம ரகசியம் வெளிய தெரிஞ்சிடும்......" என்று கோபத்துடன் நான்ஸ்டாப்பாக அலறினான்.
"அண்ணா இங்க நிலைமையே வேற, கொஞ்சம் பொறுமையா இரு........" என்று சாரா கூறிக்கொண்டிருக்க, மனோகரியும் சமையலறைக்கு வந்து சேர்ந்தாள்.
"என்ன ஆச்சு?" என்று கேட்ட ராபர்ட் குடித்திருந்தது சாராவிற்கு தெரியும்.
ராபர்ட்டிற்கு அங்கு நடந்ததை கூறிய சாரா சித்தியின் பிளானையும் கூறினாள்.
"அட்ராசக்க..... ஆடு அதுவா வந்து சிக்கியிருக்கா... கூறு போட்டுட வேண்டியதுதானா...."
"அண்ணா நீ யாரை பத்தி கேட்டா?" என்று தயக்கத்தை மறைத்துக்கொண்டு கேட்டாள் சாரா.
"வீட்டுக்கு வந்ததுல ஒருத்தன் தான் அங்க பதுங்கிட்டிருந்தான், தலைல ஒண்ணு போட்டு அந்த ஷெட்ல கைய கட்டி போட்டிருக்கேன்."
"நிச்சயமா அவன்தானே......" என்று சந்தேகத்தை மனோகரி எழுப்ப,
"நம்ம வீட்டை சுத்தி வேற யாரு நிக்கப்போறா......" என்று சூடாக, மனோகரி வேறு எதுவும் கேட்கவில்லை.
"சரி டா, சீக்கிரம் முன்னாடி போய் சொன்னபடி உன்னோட வேலைய காட்டு....." என்று மனோகரி கூற ராபர்ட்டும் அந்த நாடகத்தில் பங்கெடுக்க சென்றான்.
"அண்ணா அவரு போய் ரொம்ப நேரமாச்சு, நீங்க போய் பார்த்திட்டு வாங்கண்ணா......"
"சரி சரி பயப்படாத நேத்ரா, நான் போய் பார்கிறேன்.." என்று சித்தார்த் கூறினாலும் தான் திவ்யாவையும் நேத்ராவையும் அவ்விடம் விட்டு வெளியேறுவது புத்திசாலித்தனம் அன்று என்பது சித்தார்த்துக்கு தெரியும்.
"பயப்படாதீங்கம்மா, தம்பி வந்திடும்மா......" என்று மீண்டும் அங்கே வந்து மனோகரி சமாதானப்படுத்தி கொண்டிருக்கும் போதே உள்ளே நுழைந்தான் ராபர்ட்.
"ஆ.... இந்தா என் மவன் வந்துட்டான்... இனி பிரச்சினையில்ல....."
"அம்மா, இவங்க கூட வந்தவர் வண்டிகிட்ட போறாரு, என்னய டூல்ஸ எடுத்துக்கிட்டு வர சொன்னாரு. சீக்கிரம் வண்டிய சரி பண்ணிடலாம்......" என்று ராபர்ட் கூற நேத்ராவின் முகத்தில் நிம்மதி ஏற்பட்டது.
" ராபர்ட் நில்லு......."
"என்ன சித்தி?....."
"நீ இப்போ என்ன சொல்ல போறா?......
"......." முழித்தான் ராபர்ட்.
"அவங்கள்ல ஒருத்தன இங்க அடிச்சு போட்டுட்ட..... அந்த ஆள காணோம்னு தான் உள்ள எல்லாரும் பேசிட்டிருக்காங்க.... நம்மள்ல சின்ன சந்தேகம் வந்துட்டாலும் அது ஆபத்தா போய்டும்......"
"இப்போ என்ன பண்ண சொல்ற?"
"நீ உள்ள போய் உங்க கூட வந்தவர வண்டிகிட்ட போக சொல்லிட்டேன்னு, டூல்ஸ் எடுத்துக்கிட்டு நீயும் போக போறேன்னு சொல்லு......."
"என்ன நான் போகவா? அப்போ யாரு இங்க அவங்கள பார்த்துக்கிறது?"
"ஐயோ ராபர்ட், தடிமாடு மாதிரி வளர்த்திருக்கியே தவிர தலைக்குள்ள ஏதாவது இருக்கா?"
“……………………………........" மீண்டும் எதுவும் புரியாமல் விழித்தான் ராபர்ட்
"நீ ஏற்கனவே ஒருத்தன காலி பண்ணிட்டே... இன்னும் அங்க ஆம்பள ஒருத்தன் தான்.... அவனயும் உன் கூட வண்டிகிட்ட கூட்டி போய் செஞ்சிடு...... இங்க மத்த பொம்பளைங்கள நானும் சாராவும் பார்த்துக்குறோம்..... விடியிறதுக்குள்ள கிடைக்கிறத சுருட்டிட்டு கிளம்பிடுவோ ம்......"
"சாராவா? அவள் இதுக்கு ஒத்துக்கிட்டாளா?"
"என்னமோ தெரியல, வழமையா நம்ம தொழில கேவலமா பேசுறவ, எல்லாத்தையும் கடவுள் பார்த்துகிட்டு இருக்கார்னு சொல்றவ இன்னைக்கு ரொம்பவே ஒத்துப்போறாள். இந்த ஐடியாவையும் அவள் தான் சொன்னாள் "
"இது அவளோட ஐடியாவாச்சே? ஏதாவது ஏடாகூடமாச்சுன்னா?"
"ஐடியா மட்டும்தான் அவள் போடுவாள், வேற எதுவும் அந்த நாயி செய்யாது. அவளை நான் பார்த்துக்கிறேன்."
"ஜாக்கிரதை சித்தி!"
"டேய், நீயே இப்பிடி யோசிக்கும்போது நான் யோசிக்காமலா இருப்பன். அந்த சிறுக்கி மேல ஒரு கண்ணு வச்சிருக்கேன். ஏதாவது ஏடாகூடமா பண்ணினா அவளுக்கும் முடிவு கட்டிட வேண்டியதுதான். "
"நல்ல ஐடியா தான்...... எதுக்கும் நீயும் ஜாக்கிரதையா இரு " சிறிது நேரத்திற்கு முன் மனோகரி, சாராவிற்கு தெரியாமல் சொன்னதை சரியாக செய்து முடித்தான் ராபர்ட்.
யாரையும் யோசிக்க விடாமல் செயலில் இறங்கிய ராபர்ட் வண்டியை சரி செய்வதற்கு தேவையான உபகரணங்களை உள்ளே சென்று எடுத்துக்கொண்டிருந்தான்.
பின்னாலே மனோகரியும் மகனுக்கு உதவுவது போல உள்ளே சென்றார்.
மனோகரி உள்ளே சென்றவுடன் சாராவும் காபியுடன் அங்கு வந்துவிட்டாள். சாரா அங்கே நின்றபடியால் நேத்ராவாலோ திவ்யாவாலோ வெளிப்படையாக எதுவும் பேசமுடியவில்லை. சாராவோ தனது திட்டத்தை நிறைவேற்றவே அங்கு வந்திருந்தாள்.
"அக்கா, யோசிக்காதீங்க, அண்ணா சீக்கிரம் வண்டிய ரெடி பண்ணிடும். இதுவே பகல் நேரம்னா இன்னும் ரெண்டு பேரை உதவிக்கு கூப்பிட்டிருக்கலாம். அப்பிடீன்னா வேலை சட்டுன்னு முடிஞ்சிடும். இந்த ராத்திரில அண்ணா தனிய தானே..... இருந்தாலும் எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரமா முடிச்சிடும்....." என்று தூண்டிலை போட்டாள்.
சித்தார்த்துக்கு சாராவின் பேச்சில் இருந்த விஷம் சிறிது விளங்கியது.
"அண்ணா அவரும் போயிருக்கார், நீங்களும் போனா சீக்கிரம் வேலைய முடிச்சிடலாம்...." என்று அவசரப்பட்டாள் நேத்ரா.
"அப்பிடீன்னா எல்லாரும் போவமே, சீக்கிரமா முடிஞ்சா சீக்கிரமா கிளம்பிடலாம்...." என்று திவ்யா சொல்ல, சுதாகரித்த சாரா "அக்கா நீங்க வெயிட் பண்ணுவீங்க, இந்த சின்ன பையன் எதுக்கு வெயிட் பண்ணனும். நீங்க இங்க இருந்து ரெஸ்ட் எடுங்க, வண்டி ரெடி ஆகினதும் நீங்க போகலாம்." என்று யாரையும் பேச விடாமல் முடிவுகளை எடுத்தாள் சாரா.
"ராபர்ட் அந்த வண்டில வந்தது யாருன்னு நினைக்கிற?" மனோகரி அறைக்குள் ரகசியமாக கேட்டாள்.
"லிசாவா இருக்குமோ?"
"அத நினைச்சா தான்டா கொஞ்சம் பயமா இருக்கு....."
"நீ வேற சித்தி, யாரோ ஒரு பொண்ண வண்டில கூட்டி வந்திருக்காங்க, இருட்டுல முகம் தெரிச்சிருக்காது."
"அப்போ எப்புடிடா சரியா இந்த வீட்டை வந்தாங்க?"
"இங்க என்ன நூறு வீடா இருக்கு, இருக்கிறதே ஒரு வீடுதான்....."
"வீட்டில எதோ வெளிச்சம் தெரிஞ்சுதாமே......"
"நம்ம எத்தனை பேய்க்கதை கட்டிவிட்டிருப்போம். இன்னைக்கு நமக்கு இவங்க சொல்றாங்க, அந்த இந்த கதைல கவனத்தை விடாம இரு சித்தி. எதுக்கும் பயமில்லை..... வெளிநாட்டு பார்ட்டி..... பயந்து கோட்ட விட்டுடாத....."
"சரி சரி நான் இந்த பொண்டுகள பார்த்துக்கிறேன்..... டேய் இவங்க நம்ம மூஞ்சியெல்லாம் பார்த்துட்டாங்களே ரிஸ்க் இல்லையா?"
"மூஞ்சி தெரிஞ்சா தான் என்ன? நம்ம இனி ஒரு மாசத்துக்கு இங்க வர போறதில்ல, நம்ம மூஞ்சிய அடையாளம் காட்ட எந்த ஸ்டேஷன்லயும் நம்ம போட்டோ இல்ல, நம்ம ஒரு ஆளுங்க இருக்கோம்னு கூட இங்க எந்த ஆதாரமும் இல்ல. பயத்த விடு....."
"சந்தேகம் வந்திடுச்சின்னா அவனை முடிச்சிடு....."
"அட்ராசக்க, அதெல்லாம் பக்காவா பண்ணிடுவன். நீ ஜாக்கிரதை.... நீயும் அதே போல செய்.... விடிஞ்சா நியூஸ் ல அமானுஷ்ய பெண் உருவம், கொள்ளை அப்பிடீன்னு மட்டும் தான் சொல்லணும். இந்த வீட்டில யாரும் இருந்ததுக்கான அடையாளமே இருந்திட கூடாது. க்ளீன் பண்ணிடு......"
"சரிடா, வழமையா நம்ம நாடகம் நடத்துவோம், இன்னைக்கு அதுவா நடக்குது.... நீயும் கவனமா இருந்துக்கோ.... எந்த சந்தேகமும் வந்திட கூடாது.....
"சரி, நீ கீழ போ.... " என்று ராபர்ட் கூற, தெளிவான திட்டத்துடன் கீழே சென்றாள் மனோகரி.
மனோகரியை கீழே அனுப்பிவிட்டு சில வண்டி திருத்தும் சாவிகளை எடுத்தவன் கத்தி ஒன்றையும் எடுத்து இடுப்பினுள் சொருகி கொண்டான்.
கீழே வந்த ராபர்ட் நேரே சித்தார்த் அருகே சென்று "கிளம்புவமா?" என்றான்.
"நானும் வரணுமா?" என்று சித்தார்த் வினவ, "உங்களையும் கூட்டி வர சொல்லி உங்க தம்பி சொன்னாரு, நீங்களும் வந்தா சீக்கிரமா காரியத்தை முடிச்சிடலாம். இங்க அம்மாவும் சாராவும் இவங்கள பார்த்துப்பாங்க....." என்றபடி பதிலை எதிர்பார்க்காமல் வெளியேறினான் ராபர்ட்.
திவ்யாவும் போகுமாறு கண்ணசைக்க அரை மனதுடன் ராபர்ட்டை பின் தொடர்ந்தான் சித்தார்த்.
ராபர்ட் வெளியே சென்ற பின்னர் தான் அவ்விடத்தில் சாரா இல்லை என்பதை உணர்ந்த மனோகரி, திவ்யாவையும் நேத்ராவையும் அங்கே உட்கார சொல்லிவிட்டு மாடிப்படியில் ஏறி சென்று சாராவின் அறைக்குள் நுழைந்தாள். அங்கேயும் சாராவை காணாது "இந்த நேரத்துல எங்க இந்த சனியன காணல, சீக்கிரம் வேலைய முடிக்கணுமே....." என்று மனதிற்குள் புலம்பியபடி சாராவை தேடிக்கொண்டிருந்தாள்.
அந்த வீடு பிரிட்டிஷ் காலத்து வீடு என்பதால் வீட்டினுள்ளேயே பல பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டிருந்தன.
"நேத்ரா...... நேத்ரா......" அருகிலிருந்தவளையே ரகசியமாக அழைத்தாள் திவ்யா.
"சொல்லுங்க அக்கா........."
"நம்ம தப்பு பண்ணிட்டமோ......"
"ஏன் அப்பிடி பேசுறீங்க அக்கா?"
"நம்மளும் சித்துவோட போயிருக்கணுமோ......"
"நானும் அப்பிடி யோசிச்சன்.... நீங்க எதுவும் சொல்லாம இருக்க, ஒன்னும் பேசி குழப்பிட கூடாதுன்னு விட்டுட்டேன்....."
"நேத்ரா நீ ஒன்னும் சொல்லலன்னு நானும் இருந்துட்டேன்....."
"கெளதம் நம்மள ரொம்ப நேரம் தனியா விடமாட்டான்...."
"ஹ்ம்ம்....... உனக்கு இங்க ஏதாவது தப்பா பீல் ஆகுதா? ஓப்பனா சொல்லு......" என்று திவ்யா ரகசியமாக கேட்க, அதுவரை யாரிடம் சொல்வது என்று தெரியாமல் இருந்தவள் திவ்யாவிடம் தன் உள்ளுணர்வை கொட்டி விட்டாள் .
"ஆமாக்கா.....இங்க ஏதோ சரியில்ல, அந்தம்மாவையும் இப்போ வந்தவனயும் பார்த்தா பிரச்சன இல்லன்னு தான் தோணுது. ஆனா அந்த பொண்ணுல தான் ஏதோ விஷயம் இருக்கு....."
"என்ன விஷயம் இருக்கும்?"
"தெரியல அக்கா, நம்ம கூட வண்டில வரும்போது அம்மாஞ்சி மாதிரி உம்முன்னு இருந்தா, இங்க என்னடான்னா வாய தொறந்தா மூடுறாளே இல்ல. அதுதான் புரியல...."
"எனக்கும் அதே டவுட் தான்..... சரி அப்புறம் எப்பிடி இங்கயே இருப்போம்னு முடிவெடுத்த?"
"அதுவா அக்கா, நான் எது பேசினாலும் அதுக்கு ஆப்போசிட்டாத்தான் எப்பவும் நடக்கும்னு கெளதம் அடிக்கடி சொல்லுவான். அவன் சொல்ற போல நான் சொன்னதுக்கு அப்போசிட்டாதான் எப்பவும் நடந்திருக்கு. அந்த ஒரு குருட்டு நம்பிக்கைலையும் கெளதம் மேல இருக்கிற நம்பிக்கையும் தான்க்கா....."
நேத்ராவுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தது திவ்யாவிற்கு சிறிது தெம்பினை கொடுத்தாலும் அது நீண்ட நேரம் நீடிக்கவில்லை. மனோகரி சாராவினை காணாது தேடிக்கொண்டிருந்ததால் சிறிது அவகாசம் இவர்களுக்கு கிடைத்திருந்தது.
திடீரென நேத்ராவின் கையை அழுத்திப்பிடித்த திவ்யாவின் முகம் பயத்தில் உறைந்தது.....
"என்னக்கா.....என்னாச்சு?" என்று நேத்ரா பதறியதில் அத்விக்கின் தூக்கமும் கலைந்துவிட்டது.
"அக்கா அவளோட பேரு......." என்று சொல்ல தொடங்கிய நேத்ராவிற்கு தொண்டை அடைத்தது.
"என்ன...... பேருக்கு என்ன? மோனாலிசான்னு தானே அவ சொன்னாள்......."
"ஆமா அப்பிடித்தான் அவள் சொன்னாள்...... ஆனா அவங்கண்ணன் இங்க சாரான்னு அவளை கூப்பிட்டானே....."
"ஆமால்ல......அப்பிடித்தான் கூப்பிட்டான். ஒரு வேளை சாரா வீட்டு பேரா இருக்கும்னு நினைக்கிறேன்......" என்று பயத்தை வெளிக்காட்டாமல் சமாளிக்க பார்த்தாள் திவ்யா.
"இல்லக்கா இன்னைக்கு ஈவினிங் சொன்ன நியூஸ்ல லிசா பள்ளத்தாக்குன்னும் அந்த அமானுஷ்ய பொண்ணோட பேரு லிசான்னும் சொன்னதா ஞாபகம்......."
"அப்பிடீன்னா......" வாயை பிளந்தாள் திவ்யா.
"நம்ம கூட வண்டில வந்ததும் இங்க இருக்கிறதும் ஒரே பொண்ணு இல்ல......" என்று கூறிய நேத்ராவிற்கு பயத்தில் வேர்த்து கொட்டியது.
ராபர்ட் வண்டி நிற்கும் இடத்தை தெரிந்து கொள்ள வேண்டி இருந்ததால் சித்தார்த்தை எதுவும் செய்யாமல் வீண் பேச்சுக்களையும் பேசாமல் காட்டுப்பாதையில் சித்தார்த்துடன் சென்று கொண்டிருந்தான்.
"உங்க பேரு ராபர்ட் தானே?" சித்தார்த்தின் கேள்விகளை ராபர்ட்டினால் தவிர்க்க முடியவில்லை.
"ஆமா."
"இந்த காட்டுக்குள்ள ஏன் இருக்கிறீங்க?"
"சார், எங்க பரம்பரைய சேர்ந்தவங்க வெள்ளைகாரங்ககிட்ட இருந்த ரப்பர் தோட்டத்தை பாதுகாக்கிற வேலைய பார்த்துக்கிட்டாங்க. அதுக்கு அன்பளிப்பா இந்த வீடு கொடுத்தாங்க. அவங்க திரும்பி போனதுக்கப்புறம் நாங்க பரம்பரை பரம்பரையா இங்கயே தோட்டம் செஞ்சு வாரோம்......"
"இந்த காட்ட பத்தி ஏதேதோ நியூஸ் வருதே......"
"அப்பிடி ஒன்னும் இல்லையே......"
"நான் என்ன நியூஸ்ன்னு கூட சொல்லல..... அதுக்குள்ளே இல்ல என்கிறீங்க......"
"என்ன பேய் பூதம்னு தானே, நானும் கேள்விப்பட்டிருக்கேன் சார்...." ராபர்டுக்கு பதில் சொல்வதற்கு வெறுப்பாக இருந்தது. சாரா தன்னிடம் ஓவராக வாய குடுத்து மாட்டிக்காத என்று சொன்னது நினைவிற்கு வந்தது.
"அப்போ அதெல்லாம் உண்மையில்லையா?"
"இந்த காலத்துல போய் இதெல்லாம் நம்புறீங்களா சார்..... அதெல்லாம் ஒண்ணும் இங்கயில்ல...." என்று சொல்லவும் அவர்கள் மெயின் ரோடினை வந்தடைந்திருந்தனர். அங்கிருந்து சிறிது தூரத்தில் சித்தார்த்தின் ப்ராடோவும் நின்று கொண்டிருந்தது.
ரோட்டிற்கு ஏறியவுடன் அவ்வளவு தூரமும் மரங்களை தாண்டி நிலவொளியும் இல்லாதிருந்த படியால் ராபர்டின் முகத்தினை பார்க்கமுடியவில்லை. வீட்டில் ராபர்ட்டினை பார்த்ததுமே எங்கேயோ பார்த்தது போன்ற உணர்வு சித்தார்த்துக்கு ஏற்பட்டிருந்தது. யாரிடமும் வெளிக்காட்டவில்லை. ஆனால் இப்போது நிலவொளியில் தெரிந்த முகத்தினை மீண்டும் பார்த்தவுடன் ராபர்ட்டினை எங்கு பார்த்திருக்கிறான் என்பது விளங்கிற்று..... உடனே சற்றே அவசரப்பட்ட சித்தார்த்...... "டேய்..... நீ அந்த நியூஸ்ல வந்தவன் தானே.... பக்கத்து ஊர்க்காரன்..... "...... என்று ராபர்ட் தோளை பிடித்து திருப்ப.......
"அடியேய்..... எங்கடி போய்ட்டு ஆடி அசைஞ்சு வர......." என்று கொல்லைப்புறத்திலிருந்து வந்த சாராவை பார்த்து மனோகரி கொக்கரித்தாள்.
"எதுக்கு இப்போ கத்துற..... அதான் வந்துட்டேன்ல்ல...... வா சீக்கிரம் வேலைய முடிக்கலாம்."
"எப்பிடி பண்றது?"
"அதெல்லாம் நான் பார்த்துக்கிறேன்..... "
"பெரிய இவ மாதிரி பேசாத, நீ அந்த சின்ன பொண்ண பார்த்துக்கோ..... நான் அந்த மற்ற பொண்ணையும் சின்ன பையனையும் சொருவிடுறேன்....."
"என்ன சொல்ற......." என்று சாரா அதிர்ச்சியாக, தன் முந்தானையில் மறைத்து வைத்திருந்த கத்தியினை காட்டினாள் மனோகரி.
"நீ பேசாம நான் பண்றதுக்கு ஒத்துழைச்சின்னா போதும்..... ரெண்டு சிறுக்கிங்க கழுத்துலயும் இருக்கிறத எடுத்தாலே ஒரு வருசத்துக்கு பிரச்சினையில்ல......" என்று மனோகரி முன் செல்ல, தைரியத்தை வரவழைத்த சாராவும் வேறொரு திட்டத்துடன் அவளின் சித்தியை பின் தொடர்ந்தார்.
சில நிமிடங்களுக்கு முன்
"ஆங்........ம்ம்......." மெதுவாக கண்களை திறந்த கௌதம்மிற்கு கண்கள் திறந்தும் எதுவும் புலப்படவில்லை. தனது கைகள் பின்னாலே கட்டப்பட்டு இருந்தது அவனுக்கு விளங்கியது. பழைய பொருட்களை போட்டு வைக்கும் ஒரு பாழடைந்த அறையினுள் தான் அடைபட்டுள்ளேன் என்பது அவனுக்கு விளங்கிற்று.....
அந்த அறையின் கதவு மெதுவாக திறக்கப்பட.........
"யார் நீ? யார் நீ?....."
சத்தம் கேட்ட திசையில் திரும்பிய கௌதம்மிற்கு ஒருநொடி இதயம் நின்று தான் போனது.
கெளதம் நின்ற இடத்திலிருந்து சுமார் 50அடி தூரத்தில் ஒரு உருவம் காட்டிற்குள் இருந்து வந்து கொண்டிருந்தது. சட்டென சுதாகரித்த கெளதம் மறுபுறம் நகர்ந்து அங்கிருந்த பெரிய மரம் ஒன்றின் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டான். தற்போது அங்கு வந்தது ஒரு ஆணின் உருவம் தான் என்றும் அது நிச்சயம் ஒரு மனிதன்தான் என்றும் கௌதம்மிற்கு விளங்கிற்று.
அந்த உருவமும் யாருக்கோ மறைந்து பதுங்கி பதுங்கி செல்வது போலவே கௌதம்மிற்கு புலப்பட்டது. எப்படியாவது அந்த உருவத்தின் முகத்தினை பார்த்துவிட வேண்டும் என்று கௌதமும் காட்டிற்குள் ஒளிந்தவாறே அவ்வுருவத்தை நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்தான்.
"ஒருவேளை இதுதான் அவங்க அண்ணனோ?"
"அண்ணன் எதுக்கு இப்பிடி பதுங்கி பதுங்கி வரான்?"
"இது வேற யாரோவா தான் இருக்கணும்....."
"வேற ஆளுக்கு இந்த காட்டுக்குள்ள இந்த நேரத்தில என்ன வேலை?" இப்படி பல கேள்விகள் மீண்டும் கௌதமின் தலைக்குள் நாட்டியமாட, கவனத்தை சிதறவிடாது வந்தவனை கண்ணிமைக்காது கண்காணித்தபடி இருந்தான் கெளதம்.
கெளதம் ஒரு மரத்தின் பின்னிருந்து அவ்வுருவத்தை கண்காணித்துக்கொண்டிருந்ததை போல அந்த உருவமும் ஒரு மரத்தின் பின்னர் பதுங்கியிருந்து அந்த மர்ம வீட்டையே நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்தது கௌதம்மிற்கு விளங்கியது.
"நம்ம இவன பார்த்திட்டிருக்கம்? அவன் யார பார்த்திட்டிருக்கான்?" கேள்விக்கான விடையும் குழப்பத்துடன் விரைவில் கிடைத்தது கௌதம்மிற்கு.
திடீரென வீட்டின் பின் வாசல் வழியே வெளிவந்தது இன்னொரு உருவம். அந்த இருட்டினுள் அது ஒரு பெண் என்பது மட்டுமே கௌதம்மால் உறுதியாக நம்பக்கூடியதாக இருந்தது. நிச்சயம் அது மோனாலிசா தான் என்பதை ஊகித்துக்கொண்ட கெளதம் நடப்பதை கண்கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
வெளியே வந்த அந்தப்பெண்ணை கண்டதும் மரத்தின் பின்னே பதுங்கியிருந்தவனும் அவளருகே சென்று ஏதோ அவசர அவசரமாக இருவரும் பேசுவது கௌதம்மிற்கு விளங்கியது.
அவர்கள் பேசுவதை செவிமெடுக்க சிறிது தூரம் அருகில் செல்ல எண்ணிய கெளதம் அங்கே செல்வதற்கான மறைவான பாதையை தேடினான். அப்படியே மீண்டும் அங்கே பார்த்தவனுக்கு தூக்கிவாரி போட்டது. சில வினாடிகள் முன்னே அங்கே பேசிக்கொண்டிருந்த அந்த இருவரும் அப்போது அங்கே இல்லை.
"என்ன நடந்திச்சு? எங்கே அவர்கள்?....... ஒரு வேளை என்னை பார்த்துட்டாங்களோ......." சந்தேகங்கள் வலுக்க திணறியவனுக்கு பின்னால் ஏதோ ஒரு சத்தம்.....
திரும்ப எத்தணித்தவன் .......தலையில் ஏதோ பலமாக தாக்க......" ஆ............"
வீட்டினுள் கெளதம் வெளியிலே போய் சிறிது நேரம் ஆகியிருந்ததால் நேத்ரா புலம்பத்தொடங்கியிருந்தாள். அந்த குழப்பத்தினை சமாளிக்க மனோகரியை அனுப்பியிருந்தாள் சாரா.
வெளியிலேயே நோட்டம் விட்டுக்கொண்டிருந்த சாராவுக்கு காட்டுக்குள் பின் வழியில் தன் அண்ணன் ராபர்ட் வருகிறான் என்பது புரிந்தது. அவள் எதிர்பார்த்த மாதிரியே அங்கே வந்திருந்தான் ராபர்ட். ஆர்னோல்ட் மாதிரி ஆஜானுபாகுவான தோற்றத்துடன் இருந்த ராபர்ட்டிற்கு சித்தி தான் எல்லாம். ஆள் வளர்ந்த அளவுக்கு அறிவு வளரவில்லை என்பது அவனுக்கு பொருந்தும்.
"சாரா கதவ திற......"
"என்ன அண்ணா இந்த வழில வாற?"
"என்னடி தெரியாத மாதிரி கேட்கிற? இந்த வழில என்ன? அதுசரி இந்நேரத்துக்கு தூங்காம என்ன பண்ற? சித்தி எங்க? யார் அந்த ராஸ்கல்? வீடு வரைக்கும் வந்து நோட்டம் விடுறான்? சித்திய கூப்பிடு.... அவனுக்கு சமாதியை கட்டிட வேண்டியதுதான்... நம்ம ரகசியம் வெளிய தெரிஞ்சிடும்......" என்று கோபத்துடன் நான்ஸ்டாப்பாக அலறினான்.
"அண்ணா இங்க நிலைமையே வேற, கொஞ்சம் பொறுமையா இரு........" என்று சாரா கூறிக்கொண்டிருக்க, மனோகரியும் சமையலறைக்கு வந்து சேர்ந்தாள்.
"என்ன ஆச்சு?" என்று கேட்ட ராபர்ட் குடித்திருந்தது சாராவிற்கு தெரியும்.
ராபர்ட்டிற்கு அங்கு நடந்ததை கூறிய சாரா சித்தியின் பிளானையும் கூறினாள்.
"அட்ராசக்க..... ஆடு அதுவா வந்து சிக்கியிருக்கா... கூறு போட்டுட வேண்டியதுதானா...."
"அண்ணா நீ யாரை பத்தி கேட்டா?" என்று தயக்கத்தை மறைத்துக்கொண்டு கேட்டாள் சாரா.
"வீட்டுக்கு வந்ததுல ஒருத்தன் தான் அங்க பதுங்கிட்டிருந்தான், தலைல ஒண்ணு போட்டு அந்த ஷெட்ல கைய கட்டி போட்டிருக்கேன்."
"நிச்சயமா அவன்தானே......" என்று சந்தேகத்தை மனோகரி எழுப்ப,
"நம்ம வீட்டை சுத்தி வேற யாரு நிக்கப்போறா......" என்று சூடாக, மனோகரி வேறு எதுவும் கேட்கவில்லை.
"சரி டா, சீக்கிரம் முன்னாடி போய் சொன்னபடி உன்னோட வேலைய காட்டு....." என்று மனோகரி கூற ராபர்ட்டும் அந்த நாடகத்தில் பங்கெடுக்க சென்றான்.
"அண்ணா அவரு போய் ரொம்ப நேரமாச்சு, நீங்க போய் பார்த்திட்டு வாங்கண்ணா......"
"சரி சரி பயப்படாத நேத்ரா, நான் போய் பார்கிறேன்.." என்று சித்தார்த் கூறினாலும் தான் திவ்யாவையும் நேத்ராவையும் அவ்விடம் விட்டு வெளியேறுவது புத்திசாலித்தனம் அன்று என்பது சித்தார்த்துக்கு தெரியும்.
"பயப்படாதீங்கம்மா, தம்பி வந்திடும்மா......" என்று மீண்டும் அங்கே வந்து மனோகரி சமாதானப்படுத்தி கொண்டிருக்கும் போதே உள்ளே நுழைந்தான் ராபர்ட்.
"ஆ.... இந்தா என் மவன் வந்துட்டான்... இனி பிரச்சினையில்ல....."
"அம்மா, இவங்க கூட வந்தவர் வண்டிகிட்ட போறாரு, என்னய டூல்ஸ எடுத்துக்கிட்டு வர சொன்னாரு. சீக்கிரம் வண்டிய சரி பண்ணிடலாம்......" என்று ராபர்ட் கூற நேத்ராவின் முகத்தில் நிம்மதி ஏற்பட்டது.
" ராபர்ட் நில்லு......."
"என்ன சித்தி?....."
"நீ இப்போ என்ன சொல்ல போறா?......
"......." முழித்தான் ராபர்ட்.
"அவங்கள்ல ஒருத்தன இங்க அடிச்சு போட்டுட்ட..... அந்த ஆள காணோம்னு தான் உள்ள எல்லாரும் பேசிட்டிருக்காங்க.... நம்மள்ல சின்ன சந்தேகம் வந்துட்டாலும் அது ஆபத்தா போய்டும்......"
"இப்போ என்ன பண்ண சொல்ற?"
"நீ உள்ள போய் உங்க கூட வந்தவர வண்டிகிட்ட போக சொல்லிட்டேன்னு, டூல்ஸ் எடுத்துக்கிட்டு நீயும் போக போறேன்னு சொல்லு......."
"என்ன நான் போகவா? அப்போ யாரு இங்க அவங்கள பார்த்துக்கிறது?"
"ஐயோ ராபர்ட், தடிமாடு மாதிரி வளர்த்திருக்கியே தவிர தலைக்குள்ள ஏதாவது இருக்கா?"
“……………………………........" மீண்டும் எதுவும் புரியாமல் விழித்தான் ராபர்ட்
"நீ ஏற்கனவே ஒருத்தன காலி பண்ணிட்டே... இன்னும் அங்க ஆம்பள ஒருத்தன் தான்.... அவனயும் உன் கூட வண்டிகிட்ட கூட்டி போய் செஞ்சிடு...... இங்க மத்த பொம்பளைங்கள நானும் சாராவும் பார்த்துக்குறோம்..... விடியிறதுக்குள்ள கிடைக்கிறத சுருட்டிட்டு கிளம்பிடுவோ ம்......"
"சாராவா? அவள் இதுக்கு ஒத்துக்கிட்டாளா?"
"என்னமோ தெரியல, வழமையா நம்ம தொழில கேவலமா பேசுறவ, எல்லாத்தையும் கடவுள் பார்த்துகிட்டு இருக்கார்னு சொல்றவ இன்னைக்கு ரொம்பவே ஒத்துப்போறாள். இந்த ஐடியாவையும் அவள் தான் சொன்னாள் "
"இது அவளோட ஐடியாவாச்சே? ஏதாவது ஏடாகூடமாச்சுன்னா?"
"ஐடியா மட்டும்தான் அவள் போடுவாள், வேற எதுவும் அந்த நாயி செய்யாது. அவளை நான் பார்த்துக்கிறேன்."
"ஜாக்கிரதை சித்தி!"
"டேய், நீயே இப்பிடி யோசிக்கும்போது நான் யோசிக்காமலா இருப்பன். அந்த சிறுக்கி மேல ஒரு கண்ணு வச்சிருக்கேன். ஏதாவது ஏடாகூடமா பண்ணினா அவளுக்கும் முடிவு கட்டிட வேண்டியதுதான். "
"நல்ல ஐடியா தான்...... எதுக்கும் நீயும் ஜாக்கிரதையா இரு " சிறிது நேரத்திற்கு முன் மனோகரி, சாராவிற்கு தெரியாமல் சொன்னதை சரியாக செய்து முடித்தான் ராபர்ட்.
யாரையும் யோசிக்க விடாமல் செயலில் இறங்கிய ராபர்ட் வண்டியை சரி செய்வதற்கு தேவையான உபகரணங்களை உள்ளே சென்று எடுத்துக்கொண்டிருந்தான்.
பின்னாலே மனோகரியும் மகனுக்கு உதவுவது போல உள்ளே சென்றார்.
மனோகரி உள்ளே சென்றவுடன் சாராவும் காபியுடன் அங்கு வந்துவிட்டாள். சாரா அங்கே நின்றபடியால் நேத்ராவாலோ திவ்யாவாலோ வெளிப்படையாக எதுவும் பேசமுடியவில்லை. சாராவோ தனது திட்டத்தை நிறைவேற்றவே அங்கு வந்திருந்தாள்.
"அக்கா, யோசிக்காதீங்க, அண்ணா சீக்கிரம் வண்டிய ரெடி பண்ணிடும். இதுவே பகல் நேரம்னா இன்னும் ரெண்டு பேரை உதவிக்கு கூப்பிட்டிருக்கலாம். அப்பிடீன்னா வேலை சட்டுன்னு முடிஞ்சிடும். இந்த ராத்திரில அண்ணா தனிய தானே..... இருந்தாலும் எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரமா முடிச்சிடும்....." என்று தூண்டிலை போட்டாள்.
சித்தார்த்துக்கு சாராவின் பேச்சில் இருந்த விஷம் சிறிது விளங்கியது.
"அண்ணா அவரும் போயிருக்கார், நீங்களும் போனா சீக்கிரம் வேலைய முடிச்சிடலாம்...." என்று அவசரப்பட்டாள் நேத்ரா.
"அப்பிடீன்னா எல்லாரும் போவமே, சீக்கிரமா முடிஞ்சா சீக்கிரமா கிளம்பிடலாம்...." என்று திவ்யா சொல்ல, சுதாகரித்த சாரா "அக்கா நீங்க வெயிட் பண்ணுவீங்க, இந்த சின்ன பையன் எதுக்கு வெயிட் பண்ணனும். நீங்க இங்க இருந்து ரெஸ்ட் எடுங்க, வண்டி ரெடி ஆகினதும் நீங்க போகலாம்." என்று யாரையும் பேச விடாமல் முடிவுகளை எடுத்தாள் சாரா.
"ராபர்ட் அந்த வண்டில வந்தது யாருன்னு நினைக்கிற?" மனோகரி அறைக்குள் ரகசியமாக கேட்டாள்.
"லிசாவா இருக்குமோ?"
"அத நினைச்சா தான்டா கொஞ்சம் பயமா இருக்கு....."
"நீ வேற சித்தி, யாரோ ஒரு பொண்ண வண்டில கூட்டி வந்திருக்காங்க, இருட்டுல முகம் தெரிச்சிருக்காது."
"அப்போ எப்புடிடா சரியா இந்த வீட்டை வந்தாங்க?"
"இங்க என்ன நூறு வீடா இருக்கு, இருக்கிறதே ஒரு வீடுதான்....."
"வீட்டில எதோ வெளிச்சம் தெரிஞ்சுதாமே......"
"நம்ம எத்தனை பேய்க்கதை கட்டிவிட்டிருப்போம். இன்னைக்கு நமக்கு இவங்க சொல்றாங்க, அந்த இந்த கதைல கவனத்தை விடாம இரு சித்தி. எதுக்கும் பயமில்லை..... வெளிநாட்டு பார்ட்டி..... பயந்து கோட்ட விட்டுடாத....."
"சரி சரி நான் இந்த பொண்டுகள பார்த்துக்கிறேன்..... டேய் இவங்க நம்ம மூஞ்சியெல்லாம் பார்த்துட்டாங்களே ரிஸ்க் இல்லையா?"
"மூஞ்சி தெரிஞ்சா தான் என்ன? நம்ம இனி ஒரு மாசத்துக்கு இங்க வர போறதில்ல, நம்ம மூஞ்சிய அடையாளம் காட்ட எந்த ஸ்டேஷன்லயும் நம்ம போட்டோ இல்ல, நம்ம ஒரு ஆளுங்க இருக்கோம்னு கூட இங்க எந்த ஆதாரமும் இல்ல. பயத்த விடு....."
"சந்தேகம் வந்திடுச்சின்னா அவனை முடிச்சிடு....."
"அட்ராசக்க, அதெல்லாம் பக்காவா பண்ணிடுவன். நீ ஜாக்கிரதை.... நீயும் அதே போல செய்.... விடிஞ்சா நியூஸ் ல அமானுஷ்ய பெண் உருவம், கொள்ளை அப்பிடீன்னு மட்டும் தான் சொல்லணும். இந்த வீட்டில யாரும் இருந்ததுக்கான அடையாளமே இருந்திட கூடாது. க்ளீன் பண்ணிடு......"
"சரிடா, வழமையா நம்ம நாடகம் நடத்துவோம், இன்னைக்கு அதுவா நடக்குது.... நீயும் கவனமா இருந்துக்கோ.... எந்த சந்தேகமும் வந்திட கூடாது.....
"சரி, நீ கீழ போ.... " என்று ராபர்ட் கூற, தெளிவான திட்டத்துடன் கீழே சென்றாள் மனோகரி.
மனோகரியை கீழே அனுப்பிவிட்டு சில வண்டி திருத்தும் சாவிகளை எடுத்தவன் கத்தி ஒன்றையும் எடுத்து இடுப்பினுள் சொருகி கொண்டான்.
கீழே வந்த ராபர்ட் நேரே சித்தார்த் அருகே சென்று "கிளம்புவமா?" என்றான்.
"நானும் வரணுமா?" என்று சித்தார்த் வினவ, "உங்களையும் கூட்டி வர சொல்லி உங்க தம்பி சொன்னாரு, நீங்களும் வந்தா சீக்கிரமா காரியத்தை முடிச்சிடலாம். இங்க அம்மாவும் சாராவும் இவங்கள பார்த்துப்பாங்க....." என்றபடி பதிலை எதிர்பார்க்காமல் வெளியேறினான் ராபர்ட்.
திவ்யாவும் போகுமாறு கண்ணசைக்க அரை மனதுடன் ராபர்ட்டை பின் தொடர்ந்தான் சித்தார்த்.
ராபர்ட் வெளியே சென்ற பின்னர் தான் அவ்விடத்தில் சாரா இல்லை என்பதை உணர்ந்த மனோகரி, திவ்யாவையும் நேத்ராவையும் அங்கே உட்கார சொல்லிவிட்டு மாடிப்படியில் ஏறி சென்று சாராவின் அறைக்குள் நுழைந்தாள். அங்கேயும் சாராவை காணாது "இந்த நேரத்துல எங்க இந்த சனியன காணல, சீக்கிரம் வேலைய முடிக்கணுமே....." என்று மனதிற்குள் புலம்பியபடி சாராவை தேடிக்கொண்டிருந்தாள்.
அந்த வீடு பிரிட்டிஷ் காலத்து வீடு என்பதால் வீட்டினுள்ளேயே பல பிரிவுகளாக பிரிக்கப்பட்டிருந்தன.
"நேத்ரா...... நேத்ரா......" அருகிலிருந்தவளையே ரகசியமாக அழைத்தாள் திவ்யா.
"சொல்லுங்க அக்கா........."
"நம்ம தப்பு பண்ணிட்டமோ......"
"ஏன் அப்பிடி பேசுறீங்க அக்கா?"
"நம்மளும் சித்துவோட போயிருக்கணுமோ......"
"நானும் அப்பிடி யோசிச்சன்.... நீங்க எதுவும் சொல்லாம இருக்க, ஒன்னும் பேசி குழப்பிட கூடாதுன்னு விட்டுட்டேன்....."
"நேத்ரா நீ ஒன்னும் சொல்லலன்னு நானும் இருந்துட்டேன்....."
"கெளதம் நம்மள ரொம்ப நேரம் தனியா விடமாட்டான்...."
"ஹ்ம்ம்....... உனக்கு இங்க ஏதாவது தப்பா பீல் ஆகுதா? ஓப்பனா சொல்லு......" என்று திவ்யா ரகசியமாக கேட்க, அதுவரை யாரிடம் சொல்வது என்று தெரியாமல் இருந்தவள் திவ்யாவிடம் தன் உள்ளுணர்வை கொட்டி விட்டாள் .
"ஆமாக்கா.....இங்க ஏதோ சரியில்ல, அந்தம்மாவையும் இப்போ வந்தவனயும் பார்த்தா பிரச்சன இல்லன்னு தான் தோணுது. ஆனா அந்த பொண்ணுல தான் ஏதோ விஷயம் இருக்கு....."
"என்ன விஷயம் இருக்கும்?"
"தெரியல அக்கா, நம்ம கூட வண்டில வரும்போது அம்மாஞ்சி மாதிரி உம்முன்னு இருந்தா, இங்க என்னடான்னா வாய தொறந்தா மூடுறாளே இல்ல. அதுதான் புரியல...."
"எனக்கும் அதே டவுட் தான்..... சரி அப்புறம் எப்பிடி இங்கயே இருப்போம்னு முடிவெடுத்த?"
"அதுவா அக்கா, நான் எது பேசினாலும் அதுக்கு ஆப்போசிட்டாத்தான் எப்பவும் நடக்கும்னு கெளதம் அடிக்கடி சொல்லுவான். அவன் சொல்ற போல நான் சொன்னதுக்கு அப்போசிட்டாதான் எப்பவும் நடந்திருக்கு. அந்த ஒரு குருட்டு நம்பிக்கைலையும் கெளதம் மேல இருக்கிற நம்பிக்கையும் தான்க்கா....."
நேத்ராவுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தது திவ்யாவிற்கு சிறிது தெம்பினை கொடுத்தாலும் அது நீண்ட நேரம் நீடிக்கவில்லை. மனோகரி சாராவினை காணாது தேடிக்கொண்டிருந்ததால் சிறிது அவகாசம் இவர்களுக்கு கிடைத்திருந்தது.
திடீரென நேத்ராவின் கையை அழுத்திப்பிடித்த திவ்யாவின் முகம் பயத்தில் உறைந்தது.....
"என்னக்கா.....என்னாச்சு?" என்று நேத்ரா பதறியதில் அத்விக்கின் தூக்கமும் கலைந்துவிட்டது.
"அக்கா அவளோட பேரு......." என்று சொல்ல தொடங்கிய நேத்ராவிற்கு தொண்டை அடைத்தது.
"என்ன...... பேருக்கு என்ன? மோனாலிசான்னு தானே அவ சொன்னாள்......."
"ஆமா அப்பிடித்தான் அவள் சொன்னாள்...... ஆனா அவங்கண்ணன் இங்க சாரான்னு அவளை கூப்பிட்டானே....."
"ஆமால்ல......அப்பிடித்தான் கூப்பிட்டான். ஒரு வேளை சாரா வீட்டு பேரா இருக்கும்னு நினைக்கிறேன்......" என்று பயத்தை வெளிக்காட்டாமல் சமாளிக்க பார்த்தாள் திவ்யா.
"இல்லக்கா இன்னைக்கு ஈவினிங் சொன்ன நியூஸ்ல லிசா பள்ளத்தாக்குன்னும் அந்த அமானுஷ்ய பொண்ணோட பேரு லிசான்னும் சொன்னதா ஞாபகம்......."
"அப்பிடீன்னா......" வாயை பிளந்தாள் திவ்யா.
"நம்ம கூட வண்டில வந்ததும் இங்க இருக்கிறதும் ஒரே பொண்ணு இல்ல......" என்று கூறிய நேத்ராவிற்கு பயத்தில் வேர்த்து கொட்டியது.
ராபர்ட் வண்டி நிற்கும் இடத்தை தெரிந்து கொள்ள வேண்டி இருந்ததால் சித்தார்த்தை எதுவும் செய்யாமல் வீண் பேச்சுக்களையும் பேசாமல் காட்டுப்பாதையில் சித்தார்த்துடன் சென்று கொண்டிருந்தான்.
"உங்க பேரு ராபர்ட் தானே?" சித்தார்த்தின் கேள்விகளை ராபர்ட்டினால் தவிர்க்க முடியவில்லை.
"ஆமா."
"இந்த காட்டுக்குள்ள ஏன் இருக்கிறீங்க?"
"சார், எங்க பரம்பரைய சேர்ந்தவங்க வெள்ளைகாரங்ககிட்ட இருந்த ரப்பர் தோட்டத்தை பாதுகாக்கிற வேலைய பார்த்துக்கிட்டாங்க. அதுக்கு அன்பளிப்பா இந்த வீடு கொடுத்தாங்க. அவங்க திரும்பி போனதுக்கப்புறம் நாங்க பரம்பரை பரம்பரையா இங்கயே தோட்டம் செஞ்சு வாரோம்......"
"இந்த காட்ட பத்தி ஏதேதோ நியூஸ் வருதே......"
"அப்பிடி ஒன்னும் இல்லையே......"
"நான் என்ன நியூஸ்ன்னு கூட சொல்லல..... அதுக்குள்ளே இல்ல என்கிறீங்க......"
"என்ன பேய் பூதம்னு தானே, நானும் கேள்விப்பட்டிருக்கேன் சார்...." ராபர்டுக்கு பதில் சொல்வதற்கு வெறுப்பாக இருந்தது. சாரா தன்னிடம் ஓவராக வாய குடுத்து மாட்டிக்காத என்று சொன்னது நினைவிற்கு வந்தது.
"அப்போ அதெல்லாம் உண்மையில்லையா?"
"இந்த காலத்துல போய் இதெல்லாம் நம்புறீங்களா சார்..... அதெல்லாம் ஒண்ணும் இங்கயில்ல...." என்று சொல்லவும் அவர்கள் மெயின் ரோடினை வந்தடைந்திருந்தனர். அங்கிருந்து சிறிது தூரத்தில் சித்தார்த்தின் ப்ராடோவும் நின்று கொண்டிருந்தது.
ரோட்டிற்கு ஏறியவுடன் அவ்வளவு தூரமும் மரங்களை தாண்டி நிலவொளியும் இல்லாதிருந்த படியால் ராபர்டின் முகத்தினை பார்க்கமுடியவில்லை. வீட்டில் ராபர்ட்டினை பார்த்ததுமே எங்கேயோ பார்த்தது போன்ற உணர்வு சித்தார்த்துக்கு ஏற்பட்டிருந்தது. யாரிடமும் வெளிக்காட்டவில்லை. ஆனால் இப்போது நிலவொளியில் தெரிந்த முகத்தினை மீண்டும் பார்த்தவுடன் ராபர்ட்டினை எங்கு பார்த்திருக்கிறான் என்பது விளங்கிற்று..... உடனே சற்றே அவசரப்பட்ட சித்தார்த்...... "டேய்..... நீ அந்த நியூஸ்ல வந்தவன் தானே.... பக்கத்து ஊர்க்காரன்..... "...... என்று ராபர்ட் தோளை பிடித்து திருப்ப.......
"அடியேய்..... எங்கடி போய்ட்டு ஆடி அசைஞ்சு வர......." என்று கொல்லைப்புறத்திலிருந்து வந்த சாராவை பார்த்து மனோகரி கொக்கரித்தாள்.
"எதுக்கு இப்போ கத்துற..... அதான் வந்துட்டேன்ல்ல...... வா சீக்கிரம் வேலைய முடிக்கலாம்."
"எப்பிடி பண்றது?"
"அதெல்லாம் நான் பார்த்துக்கிறேன்..... "
"பெரிய இவ மாதிரி பேசாத, நீ அந்த சின்ன பொண்ண பார்த்துக்கோ..... நான் அந்த மற்ற பொண்ணையும் சின்ன பையனையும் சொருவிடுறேன்....."
"என்ன சொல்ற......." என்று சாரா அதிர்ச்சியாக, தன் முந்தானையில் மறைத்து வைத்திருந்த கத்தியினை காட்டினாள் மனோகரி.
"நீ பேசாம நான் பண்றதுக்கு ஒத்துழைச்சின்னா போதும்..... ரெண்டு சிறுக்கிங்க கழுத்துலயும் இருக்கிறத எடுத்தாலே ஒரு வருசத்துக்கு பிரச்சினையில்ல......" என்று மனோகரி முன் செல்ல, தைரியத்தை வரவழைத்த சாராவும் வேறொரு திட்டத்துடன் அவளின் சித்தியை பின் தொடர்ந்தார்.
சில நிமிடங்களுக்கு முன்
"ஆங்........ம்ம்......." மெதுவாக கண்களை திறந்த கௌதம்மிற்கு கண்கள் திறந்தும் எதுவும் புலப்படவில்லை. தனது கைகள் பின்னாலே கட்டப்பட்டு இருந்தது அவனுக்கு விளங்கியது. பழைய பொருட்களை போட்டு வைக்கும் ஒரு பாழடைந்த அறையினுள் தான் அடைபட்டுள்ளேன் என்பது அவனுக்கு விளங்கிற்று.....
அந்த அறையின் கதவு மெதுவாக திறக்கப்பட.........
"யார் நீ? யார் நீ?....."