அத்தியாயம் 6:-
காவல் நிலையத்தில் இருந்து வீட்டிற்கு திரும்பி வந்தவன் தன்னிடம் இருந்த சாவியை கொண்டு உள்ளே நுழைந்தான்.
அவள் பார்க்கும் முன்பே குளியலறைக்குள் புகுந்து கொண்டான்.
ஆங்காங்கே இருந்த ரத்த கரையை போக்கவே மீண்டும் குளிக்கச் சென்றான்.
குளித்துவிட்டு வந்தவன் மனதில் சட்டென குறும்புத்தனம் வந்தது.
குளித்துவிட்டு அறையில் இருந்து வந்தவன் வெற்றுடம்பில் முழங்கால்வரை ஷார்ட்ஸ் அணிந்து இருந்தான்.
கையில் சட்டை எடுத்துக் கொண்டு அவளை நோக்கி வந்தவன். "இந்தா இந்த சட்டைய எனக்கு போட்டுவிடு" என்றான்.
"எதே" என்று அதிர்ந்து இரு அடிகள் பின்னே சென்றாள்.
மீண்டும் "சட்டை போட்டு விடு" என்றான்.
"இதெல்லாம் கொஞ்சம் ஓவரா தெரியல"
"எனக்குதான் கையில் காயம் பட்டு இருக்கில்ல அப்ப நீ தான் ஹெல்ப் பண்ணனும் உன்னாலதானே ஆச்சு" என்று வேண்டுமென்று கூறினான்.
"அது சரி, குடுங்க" என்று மெல்லிதாக முனகியவள், அவனை நிமிர்ந்தும் பாராமல் அந்த சட்டையை வாங்கினாள்.
"எம்மா காலைல அவனே டிரஸ் பண்ணிக்கிட்டானே மறந்துட்டியா" அவனது மனசாட்சி அவளிடம் கேட்டது.
தன்னவள் தனக்கு உடை அணிவித்துவிட போகிறாள், என்பதிலேயே குஷியானான்.
மேலும் அவளை நெருங்கி நின்றான், அவளோ எதுவுமே உணராதவளாக அடிப்பட்ட கையில் சட்டையை நுழைத்தாள்.
அவளது வாசனை நுகர்ந்தவன் மனம் தள்ளாடியது. சொக்கா உன் திருவிளையாடலை இந்த அப்பாவியிடம் தான் காமிக்கனும்மா, மனதில் நொந்து போனான். அவனது மனசாட்சியோ, அனுபவி நல்லா அனுபவி என்று சிரித்தது.
அவனால் ஒற்றை கையிலே சட்டையை அணிந்து கொள்ள முடியும், ஆனாலும் ஆசை யாரை விட்டது...
அவள் சட்டை பட்டன்களை போட்டு விட இன்னும் அருகில் நெருங்கி வந்தாள். அவளது அந்த நெருக்கம் அவனை இம்சித்தது.
ஹார்மோன்கள் தாறுமாறாக சுரந்தது. குப்பிட் (அதானுங்க அந்த காதல் கடவுள்) ஓவர் டைம் ஆக வேலை செய்கிறார் போலும் அவனுக்கு.
கைகளை இறுக்கி மூடியவாறு நின்றிருந்தான்.
சட்டையை போட்டு முடித்தவள்,"அடுத்து என்ன" என்று வேடுக்கென கேட்டாள்.
"என்னென்னமோ செய்ய தோணுது ஆன முடியல" என்று முணுமுணுத்தபடி, இல்லை என்று இரு புறமும் தலையசைத்தான்.
நல்லவேளையாக அது அவளது காதுகளுக்கு சென்றடையவில்லை.
இல்லையென்றால் பரதநாட்டியம் குச்சிப்புடி கதகளி என்ற அத்தனை நடனத்தையும் அவனை படுக்க போட்டு அவன் மீது ஆடி இருப்பாள் நம் நாயகி.
மீண்டுமாய் அலைபேசி அடித்தது, அவளது தந்தை அவளுக்கு மீண்டும் அழைத்தார்.
அந்தப்பக்கம் என்ன கூறப்பட்டதோ, இவளுக்கு சட்டென கோபம் மூண்டது.
"என் விஷயத்துல தலையிடாதிங்கன்னு எத்தனை தடவை நான் சொல்றது. ப்ளீஸ் என்னை இப்படியே விட்ருங்க" என்று எரிச்சலாக கூறினாள்.
"ஏற்கனவே ராகவன் மாமா எல்லாம் பார்த்துட்டு இருக்காங்க. நீங்க எனக்காக ஒன்னும் செய்ய வேண்டாம்" அழுத்தமாக கூறி போனை வைத்தாள்.
பிரணவ் அவளது கோபத்தை திசை திருப்ப எண்ணி "இவ்ளோ நேரம் என்ன பண்ண" என்று கேட்டான்.
"அதுவா மதியம் சமையலுக்கு என்ன பண்ணலாம்னு யோசிச்சு வெச்சேன், அப்புறம் இதோ ஹால்ல உங்க போட்டோ நல்லா இருந்துச்சு அதான் பாத்துட்டு இருந்தேன். நீங்க அம்மா அப்பா மூணு பேரும் ரொம்ப அழகான குடும்பம்" என்றாள். அதில் ஏக்கமும் இழையோடியதோ.
"ஆமா நானு அம்மா அப்பா பாட்டி நாங்க நாலு பேர் சின்ன குடும்பம் தான், அப்பா வீரேந்திரன் மிலிட்டரி, சின்ன ஆக்ஸிடன்ட் ஆச்சு இப்போ ஊரில விவசாயம் பார்க்கிறார். அம்மா சாரதா ஸ்கூல் டீச்சர், சின்ன பசங்களுக்கு பாடம் எடுப்பாங்க, பாட்டி அந்த காலத்து பியூசி, என்னோட செல்லம்" என்று கண்கள் மின்ன கூறிக் கொண்டே சென்றான்.
அவன் தனது பாட்டியின் பெயரையும் அவரைப் பற்றியும் சொல்ல வருவதற்கு முன்பு ஆர்வமாக, தனது பாட்டியை பற்றி இவளாக சொன்னாள்.
"எனக்கும் எங்க பாட்டின்னா ரொம்ப பிடிக்கும். என் பாட்டி கிட்ட தான் நான் வளர்ந்தேன். எனக்கும் பாட்டி தான் சொல்லம், நான்தான் அவங்களுக்கும் செல்லம்" என்று கண்கள் பனிக்க கூறினாள்.
"ஆனா அவங்க இப்ப இல்ல" என்று கூறிப் பெருமூச்சு விட்டாள். "ஐ மிஸ் ஹர் எ லோட்" என்று கூறிவிட்டு, "நீங்க அம்மா அப்பா எல்லாம் அழகா இருக்கீங்க" என்று பாராட்டினாள்.
அவனும் கூற மறந்து விட்டான், அந்த வீட்டில் பாட்டியின் புகைப்படமும் இல்லை.
அவளும் அவனது பாட்டியைப் பற்றி மேலும் கேட்கவில்லை.
எங்கே அவனது சிந்தனை முழுவதும் தான் அவளே வியாபித்து இருந்தாளே, இதில் யாரை பற்றி கூற.
கண்கள் மின்ன தன்னிடம் கதை பேசிய அந்த பெண்ணை இன்னும் இன்னும் பிடித்தது அவனுக்கு.
தனது வாழ்நாளை இவளே அழகாக செய்வாள் என்று நம்பினான். எப்படி தனது காதலை கூற என்று தவித்தான்.
அவன் அறியவில்லை அதிரடியாக தனது காதலை சொல்ல போகிறான் என்று.
தன்னை ஒரு தோழனாக அவள் ஏற்றுக் கொண்டதன் அர்த்தமே தனது உணர்வுகளை பகிர்ந்து கொள்ளும் அவளது செயல் என்று அவன் முழுவதாக உணர்ந்தான்.
அவள் உணர்ந்தாளா இல்லையா என்பது அவளுக்கே வெளிச்சம்.
---------------------------------------------------
தனது மாமியாரை காண அந்த அறைக்குச் சென்றார் ராகா. அப்பொழுதுதான் தூக்கத்திலிருந்து விழித்து, அமர்ந்திருந்தார்.
"அத்தை நீங்க பண்றது கொஞ்சம் கூட சரியில்லை எதுக்கு இப்ப அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க அலைஞ்சுட்டு இருக்கிங்க" என்று படபடவென்று பொரிந்து தள்ளினார்.
"உன்னை கொண்டு வந்து இந்த வீட்ல வச்சு நான் செஞ்ச பாவத்தைப் போக்குவதற்கு தான், அந்த பிள்ளைக்கு ஒரு நல்ல இடமா பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நினைக்கிறேன்".
"ஓகோ ஒரு கல்யாணத்தை பண்ணி செஞ்சு வச்ச பாவத்தை போக்க இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க போகிறீர்கள் ஆக்கும்" என்று படு நக்கலாக கூறினார்.
"ஆமா இப்ப அதுக்கு என்ன" என்று கோகிலமும் அதட்டலாகவே கேட்டார்.
"இன்னமும் நீங்கதான் எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சீங்கன்னு நினைப்பு உங்களுக்கு இருக்கோ" மீண்டும் நக்கல் த்வனியே வந்தது.
அவளது கூற்றில் புரியாமல் பார்த்தார் பெரியவர்.
"நான் உங்ககிட்ட வந்து நடிச்சு நான் நினைக்கிறத உங்கள பண்ண வச்சேன்" என்றவர் அன்றைய தினத்தை நினைவு கூறி சில விஷயங்களை கூறினார் ராகா.
அதைக்கேட்டு நெஞ்சில் கை வைத்தபடி அதிர்ந்து பார்த்தார் கோகிலம். இத்தனை நாள் அவர் மீது வைத்திருந்த பிம்பம் மொத்தமும் சுக்கலாக உடைந்தது.
வயதான அந்த பெண்மணிக்கு அவரைப் பார்த்து பயமே வந்தது.
அவரது கண்களில் தெரிந்த பயத்தை இன்னுமே தெனாவட்டாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ராகா.
"இப்ப புரிஞ்சிருக்கும் நினைக்கிறேன் இது எல்லாமே எனக்காக நான் செஞ்சுகிட்டது யாரும் எனக்காக எதுவும் செய்யல. நானே, நானே எனக்காக செஞ்சு கிட்டது" என்று அந்த நானே என்ற சொல்லில் அழுத்தமாகக் கூறினார்.
ஐயோ என்ன இது எவ்ளோ பெரிய பாவம் கடவுளே என்று உள்ளுக்குள் மருகினார்.
பெரியவரின் கண்களை பார்த்து, "என்ன இதெல்லாம் உங்க பிள்ளை கிட்ட சொல்லி ஏதாவது செய்யணும் தோணுதோ, ஆனால் காலம் தாழ்ந்துருச்சு அதை மனசுல வச்சுக்கோங்க" என்றார் எகத்தாளமாக.
மேலும் "அதும் இல்லாம நீங்க சொன்னா உங்க புள்ள என்ன நம்பவா போறாரு" இன்னுமே தன் கணவர் தன் பிடியில் இருப்பதை எண்ணி கர்வமாகவே கேட்டார் ராகா.
"எடுப்பார் கைப்பிள்ளை சொல்புத்தி அவன சொல்லணும்" என்று மனதுக்குள் நொந்து கொண்டார் கோகிலம்.
கோகிலம் போன்றவர்களுக்கு பிள்ளைகள் தவறே செய்தாலும், அதுவும் தெரிந்தே செய்தாலும், ஏதேனும் வார்த்தைகள் சொல்லி தன்னை தானே சமாதானம் செய்து கொள்வர்.
தவறான ஒரு திருமணத்தை சரி செய்ய, இன்னொரு தவறான திருமணம்.
திருமணம் நடக்குமா நடக்காதா.
இவரது பரிகாரம் பலிக்குமா பலிக்காதா காத்திருப்போம்.
பாடல் இதோ:-
நானும் ஓர் பெண்
என பிறந்த பலனை இன்றே
தான் அடைந்தேன்...
உன்னை நான் பார்த்த பின்
ஆண்கள் வர்கத்தை
நானும் மதித்தேன்...
எந்தன் நெஞ்சில் ஊஞ்சல் கட்டி
ஆடிக் கொண்டே இருக்கிறாய்...
எனக்குள் புகுந்து எங்கோ நீயும்
ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறாய்...
அடிமை சாசனம் எழுதி தருகிறேன் என்னை ஏற்று கொள்ளு...
ஆயுள் வரையில் உன்னுடன் இருப்பேன் அன்பாய் பார்த்துகொள்ளு...
காவல் நிலையத்தில் இருந்து வீட்டிற்கு திரும்பி வந்தவன் தன்னிடம் இருந்த சாவியை கொண்டு உள்ளே நுழைந்தான்.
அவள் பார்க்கும் முன்பே குளியலறைக்குள் புகுந்து கொண்டான்.
ஆங்காங்கே இருந்த ரத்த கரையை போக்கவே மீண்டும் குளிக்கச் சென்றான்.
குளித்துவிட்டு வந்தவன் மனதில் சட்டென குறும்புத்தனம் வந்தது.
குளித்துவிட்டு அறையில் இருந்து வந்தவன் வெற்றுடம்பில் முழங்கால்வரை ஷார்ட்ஸ் அணிந்து இருந்தான்.
கையில் சட்டை எடுத்துக் கொண்டு அவளை நோக்கி வந்தவன். "இந்தா இந்த சட்டைய எனக்கு போட்டுவிடு" என்றான்.
"எதே" என்று அதிர்ந்து இரு அடிகள் பின்னே சென்றாள்.
மீண்டும் "சட்டை போட்டு விடு" என்றான்.
"இதெல்லாம் கொஞ்சம் ஓவரா தெரியல"
"எனக்குதான் கையில் காயம் பட்டு இருக்கில்ல அப்ப நீ தான் ஹெல்ப் பண்ணனும் உன்னாலதானே ஆச்சு" என்று வேண்டுமென்று கூறினான்.
"அது சரி, குடுங்க" என்று மெல்லிதாக முனகியவள், அவனை நிமிர்ந்தும் பாராமல் அந்த சட்டையை வாங்கினாள்.
"எம்மா காலைல அவனே டிரஸ் பண்ணிக்கிட்டானே மறந்துட்டியா" அவனது மனசாட்சி அவளிடம் கேட்டது.
தன்னவள் தனக்கு உடை அணிவித்துவிட போகிறாள், என்பதிலேயே குஷியானான்.
மேலும் அவளை நெருங்கி நின்றான், அவளோ எதுவுமே உணராதவளாக அடிப்பட்ட கையில் சட்டையை நுழைத்தாள்.
அவளது வாசனை நுகர்ந்தவன் மனம் தள்ளாடியது. சொக்கா உன் திருவிளையாடலை இந்த அப்பாவியிடம் தான் காமிக்கனும்மா, மனதில் நொந்து போனான். அவனது மனசாட்சியோ, அனுபவி நல்லா அனுபவி என்று சிரித்தது.
அவனால் ஒற்றை கையிலே சட்டையை அணிந்து கொள்ள முடியும், ஆனாலும் ஆசை யாரை விட்டது...
அவள் சட்டை பட்டன்களை போட்டு விட இன்னும் அருகில் நெருங்கி வந்தாள். அவளது அந்த நெருக்கம் அவனை இம்சித்தது.
ஹார்மோன்கள் தாறுமாறாக சுரந்தது. குப்பிட் (அதானுங்க அந்த காதல் கடவுள்) ஓவர் டைம் ஆக வேலை செய்கிறார் போலும் அவனுக்கு.
கைகளை இறுக்கி மூடியவாறு நின்றிருந்தான்.
சட்டையை போட்டு முடித்தவள்,"அடுத்து என்ன" என்று வேடுக்கென கேட்டாள்.
"என்னென்னமோ செய்ய தோணுது ஆன முடியல" என்று முணுமுணுத்தபடி, இல்லை என்று இரு புறமும் தலையசைத்தான்.
நல்லவேளையாக அது அவளது காதுகளுக்கு சென்றடையவில்லை.
இல்லையென்றால் பரதநாட்டியம் குச்சிப்புடி கதகளி என்ற அத்தனை நடனத்தையும் அவனை படுக்க போட்டு அவன் மீது ஆடி இருப்பாள் நம் நாயகி.
மீண்டுமாய் அலைபேசி அடித்தது, அவளது தந்தை அவளுக்கு மீண்டும் அழைத்தார்.
அந்தப்பக்கம் என்ன கூறப்பட்டதோ, இவளுக்கு சட்டென கோபம் மூண்டது.
"என் விஷயத்துல தலையிடாதிங்கன்னு எத்தனை தடவை நான் சொல்றது. ப்ளீஸ் என்னை இப்படியே விட்ருங்க" என்று எரிச்சலாக கூறினாள்.
"ஏற்கனவே ராகவன் மாமா எல்லாம் பார்த்துட்டு இருக்காங்க. நீங்க எனக்காக ஒன்னும் செய்ய வேண்டாம்" அழுத்தமாக கூறி போனை வைத்தாள்.
பிரணவ் அவளது கோபத்தை திசை திருப்ப எண்ணி "இவ்ளோ நேரம் என்ன பண்ண" என்று கேட்டான்.
"அதுவா மதியம் சமையலுக்கு என்ன பண்ணலாம்னு யோசிச்சு வெச்சேன், அப்புறம் இதோ ஹால்ல உங்க போட்டோ நல்லா இருந்துச்சு அதான் பாத்துட்டு இருந்தேன். நீங்க அம்மா அப்பா மூணு பேரும் ரொம்ப அழகான குடும்பம்" என்றாள். அதில் ஏக்கமும் இழையோடியதோ.
"ஆமா நானு அம்மா அப்பா பாட்டி நாங்க நாலு பேர் சின்ன குடும்பம் தான், அப்பா வீரேந்திரன் மிலிட்டரி, சின்ன ஆக்ஸிடன்ட் ஆச்சு இப்போ ஊரில விவசாயம் பார்க்கிறார். அம்மா சாரதா ஸ்கூல் டீச்சர், சின்ன பசங்களுக்கு பாடம் எடுப்பாங்க, பாட்டி அந்த காலத்து பியூசி, என்னோட செல்லம்" என்று கண்கள் மின்ன கூறிக் கொண்டே சென்றான்.
அவன் தனது பாட்டியின் பெயரையும் அவரைப் பற்றியும் சொல்ல வருவதற்கு முன்பு ஆர்வமாக, தனது பாட்டியை பற்றி இவளாக சொன்னாள்.
"எனக்கும் எங்க பாட்டின்னா ரொம்ப பிடிக்கும். என் பாட்டி கிட்ட தான் நான் வளர்ந்தேன். எனக்கும் பாட்டி தான் சொல்லம், நான்தான் அவங்களுக்கும் செல்லம்" என்று கண்கள் பனிக்க கூறினாள்.
"ஆனா அவங்க இப்ப இல்ல" என்று கூறிப் பெருமூச்சு விட்டாள். "ஐ மிஸ் ஹர் எ லோட்" என்று கூறிவிட்டு, "நீங்க அம்மா அப்பா எல்லாம் அழகா இருக்கீங்க" என்று பாராட்டினாள்.
அவனும் கூற மறந்து விட்டான், அந்த வீட்டில் பாட்டியின் புகைப்படமும் இல்லை.
அவளும் அவனது பாட்டியைப் பற்றி மேலும் கேட்கவில்லை.
எங்கே அவனது சிந்தனை முழுவதும் தான் அவளே வியாபித்து இருந்தாளே, இதில் யாரை பற்றி கூற.
கண்கள் மின்ன தன்னிடம் கதை பேசிய அந்த பெண்ணை இன்னும் இன்னும் பிடித்தது அவனுக்கு.
தனது வாழ்நாளை இவளே அழகாக செய்வாள் என்று நம்பினான். எப்படி தனது காதலை கூற என்று தவித்தான்.
அவன் அறியவில்லை அதிரடியாக தனது காதலை சொல்ல போகிறான் என்று.
தன்னை ஒரு தோழனாக அவள் ஏற்றுக் கொண்டதன் அர்த்தமே தனது உணர்வுகளை பகிர்ந்து கொள்ளும் அவளது செயல் என்று அவன் முழுவதாக உணர்ந்தான்.
அவள் உணர்ந்தாளா இல்லையா என்பது அவளுக்கே வெளிச்சம்.
---------------------------------------------------
தனது மாமியாரை காண அந்த அறைக்குச் சென்றார் ராகா. அப்பொழுதுதான் தூக்கத்திலிருந்து விழித்து, அமர்ந்திருந்தார்.
"அத்தை நீங்க பண்றது கொஞ்சம் கூட சரியில்லை எதுக்கு இப்ப அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்க அலைஞ்சுட்டு இருக்கிங்க" என்று படபடவென்று பொரிந்து தள்ளினார்.
"உன்னை கொண்டு வந்து இந்த வீட்ல வச்சு நான் செஞ்ச பாவத்தைப் போக்குவதற்கு தான், அந்த பிள்ளைக்கு ஒரு நல்ல இடமா பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நினைக்கிறேன்".
"ஓகோ ஒரு கல்யாணத்தை பண்ணி செஞ்சு வச்ச பாவத்தை போக்க இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க போகிறீர்கள் ஆக்கும்" என்று படு நக்கலாக கூறினார்.
"ஆமா இப்ப அதுக்கு என்ன" என்று கோகிலமும் அதட்டலாகவே கேட்டார்.
"இன்னமும் நீங்கதான் எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சீங்கன்னு நினைப்பு உங்களுக்கு இருக்கோ" மீண்டும் நக்கல் த்வனியே வந்தது.
அவளது கூற்றில் புரியாமல் பார்த்தார் பெரியவர்.
"நான் உங்ககிட்ட வந்து நடிச்சு நான் நினைக்கிறத உங்கள பண்ண வச்சேன்" என்றவர் அன்றைய தினத்தை நினைவு கூறி சில விஷயங்களை கூறினார் ராகா.
அதைக்கேட்டு நெஞ்சில் கை வைத்தபடி அதிர்ந்து பார்த்தார் கோகிலம். இத்தனை நாள் அவர் மீது வைத்திருந்த பிம்பம் மொத்தமும் சுக்கலாக உடைந்தது.
வயதான அந்த பெண்மணிக்கு அவரைப் பார்த்து பயமே வந்தது.
அவரது கண்களில் தெரிந்த பயத்தை இன்னுமே தெனாவட்டாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ராகா.
"இப்ப புரிஞ்சிருக்கும் நினைக்கிறேன் இது எல்லாமே எனக்காக நான் செஞ்சுகிட்டது யாரும் எனக்காக எதுவும் செய்யல. நானே, நானே எனக்காக செஞ்சு கிட்டது" என்று அந்த நானே என்ற சொல்லில் அழுத்தமாகக் கூறினார்.
ஐயோ என்ன இது எவ்ளோ பெரிய பாவம் கடவுளே என்று உள்ளுக்குள் மருகினார்.
பெரியவரின் கண்களை பார்த்து, "என்ன இதெல்லாம் உங்க பிள்ளை கிட்ட சொல்லி ஏதாவது செய்யணும் தோணுதோ, ஆனால் காலம் தாழ்ந்துருச்சு அதை மனசுல வச்சுக்கோங்க" என்றார் எகத்தாளமாக.
மேலும் "அதும் இல்லாம நீங்க சொன்னா உங்க புள்ள என்ன நம்பவா போறாரு" இன்னுமே தன் கணவர் தன் பிடியில் இருப்பதை எண்ணி கர்வமாகவே கேட்டார் ராகா.
"எடுப்பார் கைப்பிள்ளை சொல்புத்தி அவன சொல்லணும்" என்று மனதுக்குள் நொந்து கொண்டார் கோகிலம்.
கோகிலம் போன்றவர்களுக்கு பிள்ளைகள் தவறே செய்தாலும், அதுவும் தெரிந்தே செய்தாலும், ஏதேனும் வார்த்தைகள் சொல்லி தன்னை தானே சமாதானம் செய்து கொள்வர்.
தவறான ஒரு திருமணத்தை சரி செய்ய, இன்னொரு தவறான திருமணம்.
திருமணம் நடக்குமா நடக்காதா.
இவரது பரிகாரம் பலிக்குமா பலிக்காதா காத்திருப்போம்.
பாடல் இதோ:-
நானும் ஓர் பெண்
என பிறந்த பலனை இன்றே
தான் அடைந்தேன்...
உன்னை நான் பார்த்த பின்
ஆண்கள் வர்கத்தை
நானும் மதித்தேன்...
எந்தன் நெஞ்சில் ஊஞ்சல் கட்டி
ஆடிக் கொண்டே இருக்கிறாய்...
எனக்குள் புகுந்து எங்கோ நீயும்
ஓடிக்கொண்டே இருக்கிறாய்...
அடிமை சாசனம் எழுதி தருகிறேன் என்னை ஏற்று கொள்ளு...
ஆயுள் வரையில் உன்னுடன் இருப்பேன் அன்பாய் பார்த்துகொள்ளு...
Last edited: