அத்தியாயம் 1:-
அந்த அறையே ஊசி விழுந்தால் கூட கேட்கும் அளவிற்கு நிசப்தமாக இருந்தது அங்கே இருந்த இருக்கையில் கைகள் கட்டப்பட்டு இருந்த பெண்ணும் சட்டென மயக்கத்திலிருந்து கண் விழித்துக்கொண்டாள்.
மயக்கத்திலிருந்து கண்விழித்தவள் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள் அந்த அறையே இருள் சூழ்ந்து இருந்தது. கைகள் கட்டப்பட்டு இருக்க ஆத்திரத்தின் உச்சிக்கே சென்ற ரௌத்திரம் ஆனாள்.
தன்னால் ஆனமட்டும் போராடிப் பார்த்து இறுதியில் தோல்வியினால் சோர்வு உண்டானது. அந்த அறையில் அவளை தவிர யாருமே இல்லை என்று உணர்ந்தாள். தனக்கு இப்படி ஒரு நிலை வரும் என கனவிலும் நினைத்து பார்க்கவில்லை. தனது அஜாக்கிரதை தான் இதற்கு காரணம் என நினைத்து வெதும்பினாள்.
பெண்ணாக இருந்தாலும் நம்பி இருக்கக் கூடாது என புரிந்தது. சுயபச்சாதாபமும் இந்த கோபமும் தன்னை இங்கிருந்து தப்பிக்க வழி வகுக்க போவதில்லை என்பதை உணர்ந்து அதனை ஒதுக்கி சிந்திக்க முயன்றாள்.
அறையின் கும்மிருட்டுக்கு ஒருவாறு தன்னை பழக்கப்படுத்தி காதுகளை கூர்தீட்டினாள். சுற்றிலும் நோட்டம் பார்த்தாள் நேரம் செல்ல செல்ல என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை அவளுக்கு.
எவ்வளவு நேரம் தான் இப்படியே இருப்பது யார் வருவார் என்று யோசித்தபோது உடல் சிலிர்த்து கோபமே எழுந்தது.
வெளியில் ஆள் அரவம் கேட்டது கூர்ந்து கவனித்தாள். அங்கு இருவர் பேசிக்கொள்ளும் சத்தம் கேட்டது.
"டேய் அந்த சவுக்கு மரம் தானே டா"என்றான் ஒருவன்.
"ஆமாண்டா மாரி" என்றவன் "எல்லாத்தையும் வண்டியில ஏத்தி அனுப்பிட்டா வேலை முடிஞ்சுது" என்று பதில் சொன்னான்.
இருவரும் சவுக்கு மரங்களை அடுத்தடுத்து நான்கைந்து தடவையாக தூக்கி சென்றார்கள்.
அப்படி ஒரு முறை செல்லும்போதும் கத்தி கூச்சலிட்டு உதவி கேட்கலாமா என்று கூட நினைத்தாள்.
"இந்த மரங்கள் எல்லாம் ஏத்தி விட்டு சரக்கு அடிக்க போகணும் டா"
" ஆமாண்டா ரெண்டு நாளாச்சு அடிச்சு" என்று அவர்களுக்குள்ளே பேசிக்கொண்டார்கள்.
அதேவேளை மாரி என்றவன் "டேய் இது என்ன குடோனா டா" என்ற அவனது பேச்சுக்கு "ஆமாண்டா பழசுப்பட்ட கிடக்கும் குடோன்"என்று பதில் வந்தது.
அடுத்த முறை அவர்கள் மரங்களை இங்கிருந்து எடுத்து செல்லும் போது அங்கே இருந்த ஜன்னலை இடித்துவிட ஏற்கனவே வரிசல் விட்டிருந்த அந்த ஜன்னல் உடைந்து சிதறியது. அது தெரிந்தாலும் கண்டுகொள்ளாமல் சென்றார்கள்.
சட்டென அறையில் ஊடுருவிய வெளிச்சத்தில் கண்களை தேய்த்துக் கொள்ள முடியாதவள் இமைகளை மூடி மூடி திறந்து ஒரு வாறு சமாளித்தாள். சூரிய அஸ்தமன கதிர்கள் அவள் கண்களை கூசியது.
வெளியில் பார்த்தால் அங்கு வந்த அந்த இருவரும் மரங்களை எடுத்துச் சென்று விட்டார்கள் என்று புரிந்தது. கையை லேசாக திருப்பி மணியை பார்த்தால் அது மாலை ஐந்தரை என்று காட்டியது.
தான் அங்கு வந்து நான்கு மணி நேரங்கள் கடந்தது விட்டதை உணர்ந்தாள். இயற்கை அழைப்பு வேறு அவஸ்தையுடன் நெளிந்தாள். இன்னும் சற்று நேரத்தில் இருட்டி விடும் என்ன செய்ய யோசித்தாள் நேரம் வேறு சென்று கொண்டிருந்தது. லேசாக பயம் எட்டிப்பார்த்தது.
உள்ளுக்குள் பயம் இருந்தாலும் வெளியில் கண்களை சுழற்றினார் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் ஆள் அரவம் தெரியவில்லை. சற்று தூரத்தில் ஒரு மரம் தெரிந்தது. அதன் அருகில் பழைய சாமான்கள் கிடந்தது. அந்த மரத்திலிருந்து சிறிது அடி தொலைவில் பாம்பு புற்று தெரிந்தது. இவை அனைத்தும் மங்கலாகவே புலப்பட்டது அவளுக்கு.
கண்களை மூடி யோசித்து பார்த்தாள். தன்னை கடத்தியது யாரென்று விளங்கியது அவளுக்கு. அவனின் பிம்பம் கண்முன் விரிய, கொலை வெறியானாள். அவன் தனது அக்காவுக்காக, அவளின் பேச்சு கேட்டு இப்படி செய்திருப்பான். எத்தனையோ துன்பங்கள் அவர்களால் அவளுக்கு ஆனால் இது உச்சபட்ச செயல், என்று எண்ணியவளின் கண்முன் சில காட்சிகள் விரியலானது. அது அவளுக்கு வேதனையை தந்தது, அவளது இழப்பை நினைவு படுத்தியது. ஏதோ சத்தத்தில் நினைவலைகள் அறுந்து விழ, கவணமானாள்.
சற்று தூரத்தில் விசில் சத்தம் கேட்டது. சுற்றி பார்த்தால் யாரோ மரத்தின் மறைவில் ஒதுங்கியது அவளுக்கு புரிந்தது. சட்டென முடிவெடுத்தவள் அவளும் விசிலடித்து பார்த்தாள். அவள் நண்பர்களுடன் தியேட்டரில் விசில் அடித்து படம் பார்த்து பழகியது இன்று கைகொடுத்தது.
தனது விசில் சத்தத்திற்கு யார் அது பதில் கொடுப்பது என்று யோசித்தவாறு வெளியில் வந்து கண்களை சுழற்றினான். இன்னும் பலமாக சக்தி எல்லாம் திரட்டி விசில் அடித்தாள். வாயில் கைவைத்து விசிலடித்தால் இன்னும் கொஞ்சம் சத்தம் அதிகம் வருமே என்று கூட யோசித்தாள். ஆனால் முடியாதே.
அந்த மரத்திற்கு பின் இருந்தவன், சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். அந்த குடோனில் இருந்து தான் சத்தம் வருகிறது என்று புரிந்து, அருகில் சென்றான். உள்ளே ஒரு பெண் இருப்பது புரிந்தது.
அவன் அருகில் வந்ததை உணர்ந்து ஹெல்ப் மீ காப்பாத்துங்க, ஹெல்ப் மீ காப்பாத்துங்க என்று சத்தம் இட்டாள்.
"வெய்ட் வெய்ட் என்னன்னு நான் பார்க்கறேன்" என்றபடி அந்த கட்டிடத்தின், முன் புறம் சென்றவன் அது வெளியில் பூட்டி இருப்பதை கண்டான்.
மீண்டும் சுற்றி அவளருகே வந்தவன் "வெளியில் பூட்டி இருக்கு சோ பூட்டை உடைக்க வேண்டும், உடச்சுட்டு வரேன்" என்றபடி சுற்றும் தேடி கல் ஒன்றை எடுத்து பூட்டை உடைக்க முயன்றான்.
நான்கைந்து அடிகளில் அந்த துருப்பிடித்த பூட்டு உடைந்து கொள்ள உள்ளே சென்றான். இப்போது ஓரளவு நன்றாகவே இருட்டி இருள் பரவ தொடங்கியது. ஒருவரின் முகம் மற்றவர்களுக்கு சரியாக தெரியவில்லை.
"வாங்க போகலாம்" என்றபடிக் கட்டுகளை அவிழ்த்தான். கைகால்கள் விடுபட்ட உடன், மரத்துப்போன கால்களை மெல்ல மெல்ல அசைத்து எழுந்து உதறினாள். மணிகட்டை தேய்த்து விட்டாள்.
"ம் போகலாம்" என்றபடி இருவரும் வெளியில் வர நான்கைந்து ஆட்கள் அவர்களைப் பார்த்தபடி இருந்தனர்.
"ஐயோ" என்று அலறினாள்.
"டேய் தப்பிக்க பாக்குறாங்க புடிங்கடா" என்று அவர்கள் சுற்றி வளைக்க. அந்த பெரிய காம்பவுண்டுக்குள் இருந்த இந்தக் குடவுன் ஒருபுறம் இருக்க மறுபுறம் பெரிய கேட் தெரிந்தது.
அதன் வழியில் தான் செல்ல வேண்டும் போல என்று நினைத்துக் கொண்டாள். ஆனால் அவர்களை கடந்து தான் அந்த கேட்டை அடைய வேண்டும். கொஞ்ச தூரம் தான் ஆது.
"ஓ இப்ப ஃபைட் வேற பண்ணனுமா மில்டரிகாரரே நீர் சொல்லிக் கொடுத்த வித்தையை இன்னைக்கு தான் யூஸ் பண்ண போறேன்" என்றபடி சண்டையிட ஆரம்பித்தான். அவனால் ஓரளவு நன்கு சமாளிக்க முடிந்தது.
அதே சமயம் அவளும் தனது கராத்தையை, அவளது பாட்டி தற்காப்பிற்காக பயிற்றுவித்தது உபயோகித்தாள்.
இறுதியில் கீழே கிடந்த இரும்பை எடுத்து அனைவருக்கும் அடி கொடுத்த கொடுத்தவன், "வாங்க போதும், சீக்கிரம் போகலாம்" என்றான்.
அவளோ "என்னோட ஹேண்ட் பேக்லாம் எங்கடா" என்று கீழே விழுந்து கிடந்த ஒருவனிம் கேட்டாள்.
"அது வண்டியிலே இருக்குக்கா வண்டி அண்ணன் தாலி வாங்க எடுத்துட்டு போய் இருக்கு" அவன் பதிலளித்தான்.
"ஆமாம் அது ஒன்னு தான் அவனுக்கு கேடு" என்றவாறு பல்லைக் கடித்தாள் . மேலும் அவனை காலால் உதைத்தாள்.
"ஹலோ போதுங்க இப்படியே அடிச்சுக்கிட்டே இருந்த தாலி வாங்க போனவன் வந்துடுவான் பரவாயில்லையா" என்று கேட்டான்.
"ஐயோ சாரி வாங்க போலாம்" என்று அந்த கேட்டை நோக்கி சென்றாள்.
"இந்தப் பக்கம் வாங்க வழி இருக்கு இது சார்ட்கட் இங்க தான் பைக்கை நிறுத்தி இருக்கேன்"
'இருட்டில ஒண்ணுமே புரியலையே, கடவுளே காப்பாத்து இவனை நம்பி போறேன்' என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.
அந்த இடத்தில் இருந்து வெளிவந்தவன், தனது பைக்கை இருக்கும் இடத்திற்கு அவளை அழைத்து சென்றான்.
அந்த மரத்திற்குப் பின்னால் தான் தனது வண்டியை விட்டிருந்தான். "பார்த்து வாங்க பாம்பு புத்து இருக்கு" என்றபடி மொபைல் டார்ச்சை எடுத்து உபயோகித்தான்.
அங்கிருந்து பைக்கில் அருகில் வந்தவன், சற்று தூக்கி அவள் முகம் பார்த்தான்.
"லாலிபப் நீ யா" என்று வியந்து தான் போனான்.
சற்று முன் முதன் முதலாக பார்த்த ஒருத்தியை லாலிபப் என்று அழைக்கிறானே.
உயிரில் பூப்பறித்த
காதலியும் நீ தான்...
உள்ளம் தேடும் ஒரு
தேவதையும் நீதான்...
அந்த அறையே ஊசி விழுந்தால் கூட கேட்கும் அளவிற்கு நிசப்தமாக இருந்தது அங்கே இருந்த இருக்கையில் கைகள் கட்டப்பட்டு இருந்த பெண்ணும் சட்டென மயக்கத்திலிருந்து கண் விழித்துக்கொண்டாள்.
மயக்கத்திலிருந்து கண்விழித்தவள் சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள் அந்த அறையே இருள் சூழ்ந்து இருந்தது. கைகள் கட்டப்பட்டு இருக்க ஆத்திரத்தின் உச்சிக்கே சென்ற ரௌத்திரம் ஆனாள்.
தன்னால் ஆனமட்டும் போராடிப் பார்த்து இறுதியில் தோல்வியினால் சோர்வு உண்டானது. அந்த அறையில் அவளை தவிர யாருமே இல்லை என்று உணர்ந்தாள். தனக்கு இப்படி ஒரு நிலை வரும் என கனவிலும் நினைத்து பார்க்கவில்லை. தனது அஜாக்கிரதை தான் இதற்கு காரணம் என நினைத்து வெதும்பினாள்.
பெண்ணாக இருந்தாலும் நம்பி இருக்கக் கூடாது என புரிந்தது. சுயபச்சாதாபமும் இந்த கோபமும் தன்னை இங்கிருந்து தப்பிக்க வழி வகுக்க போவதில்லை என்பதை உணர்ந்து அதனை ஒதுக்கி சிந்திக்க முயன்றாள்.
அறையின் கும்மிருட்டுக்கு ஒருவாறு தன்னை பழக்கப்படுத்தி காதுகளை கூர்தீட்டினாள். சுற்றிலும் நோட்டம் பார்த்தாள் நேரம் செல்ல செல்ல என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை அவளுக்கு.
எவ்வளவு நேரம் தான் இப்படியே இருப்பது யார் வருவார் என்று யோசித்தபோது உடல் சிலிர்த்து கோபமே எழுந்தது.
வெளியில் ஆள் அரவம் கேட்டது கூர்ந்து கவனித்தாள். அங்கு இருவர் பேசிக்கொள்ளும் சத்தம் கேட்டது.
"டேய் அந்த சவுக்கு மரம் தானே டா"என்றான் ஒருவன்.
"ஆமாண்டா மாரி" என்றவன் "எல்லாத்தையும் வண்டியில ஏத்தி அனுப்பிட்டா வேலை முடிஞ்சுது" என்று பதில் சொன்னான்.
இருவரும் சவுக்கு மரங்களை அடுத்தடுத்து நான்கைந்து தடவையாக தூக்கி சென்றார்கள்.
அப்படி ஒரு முறை செல்லும்போதும் கத்தி கூச்சலிட்டு உதவி கேட்கலாமா என்று கூட நினைத்தாள்.
"இந்த மரங்கள் எல்லாம் ஏத்தி விட்டு சரக்கு அடிக்க போகணும் டா"
" ஆமாண்டா ரெண்டு நாளாச்சு அடிச்சு" என்று அவர்களுக்குள்ளே பேசிக்கொண்டார்கள்.
அதேவேளை மாரி என்றவன் "டேய் இது என்ன குடோனா டா" என்ற அவனது பேச்சுக்கு "ஆமாண்டா பழசுப்பட்ட கிடக்கும் குடோன்"என்று பதில் வந்தது.
அடுத்த முறை அவர்கள் மரங்களை இங்கிருந்து எடுத்து செல்லும் போது அங்கே இருந்த ஜன்னலை இடித்துவிட ஏற்கனவே வரிசல் விட்டிருந்த அந்த ஜன்னல் உடைந்து சிதறியது. அது தெரிந்தாலும் கண்டுகொள்ளாமல் சென்றார்கள்.
சட்டென அறையில் ஊடுருவிய வெளிச்சத்தில் கண்களை தேய்த்துக் கொள்ள முடியாதவள் இமைகளை மூடி மூடி திறந்து ஒரு வாறு சமாளித்தாள். சூரிய அஸ்தமன கதிர்கள் அவள் கண்களை கூசியது.
வெளியில் பார்த்தால் அங்கு வந்த அந்த இருவரும் மரங்களை எடுத்துச் சென்று விட்டார்கள் என்று புரிந்தது. கையை லேசாக திருப்பி மணியை பார்த்தால் அது மாலை ஐந்தரை என்று காட்டியது.
தான் அங்கு வந்து நான்கு மணி நேரங்கள் கடந்தது விட்டதை உணர்ந்தாள். இயற்கை அழைப்பு வேறு அவஸ்தையுடன் நெளிந்தாள். இன்னும் சற்று நேரத்தில் இருட்டி விடும் என்ன செய்ய யோசித்தாள் நேரம் வேறு சென்று கொண்டிருந்தது. லேசாக பயம் எட்டிப்பார்த்தது.
உள்ளுக்குள் பயம் இருந்தாலும் வெளியில் கண்களை சுழற்றினார் கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் ஆள் அரவம் தெரியவில்லை. சற்று தூரத்தில் ஒரு மரம் தெரிந்தது. அதன் அருகில் பழைய சாமான்கள் கிடந்தது. அந்த மரத்திலிருந்து சிறிது அடி தொலைவில் பாம்பு புற்று தெரிந்தது. இவை அனைத்தும் மங்கலாகவே புலப்பட்டது அவளுக்கு.
கண்களை மூடி யோசித்து பார்த்தாள். தன்னை கடத்தியது யாரென்று விளங்கியது அவளுக்கு. அவனின் பிம்பம் கண்முன் விரிய, கொலை வெறியானாள். அவன் தனது அக்காவுக்காக, அவளின் பேச்சு கேட்டு இப்படி செய்திருப்பான். எத்தனையோ துன்பங்கள் அவர்களால் அவளுக்கு ஆனால் இது உச்சபட்ச செயல், என்று எண்ணியவளின் கண்முன் சில காட்சிகள் விரியலானது. அது அவளுக்கு வேதனையை தந்தது, அவளது இழப்பை நினைவு படுத்தியது. ஏதோ சத்தத்தில் நினைவலைகள் அறுந்து விழ, கவணமானாள்.
சற்று தூரத்தில் விசில் சத்தம் கேட்டது. சுற்றி பார்த்தால் யாரோ மரத்தின் மறைவில் ஒதுங்கியது அவளுக்கு புரிந்தது. சட்டென முடிவெடுத்தவள் அவளும் விசிலடித்து பார்த்தாள். அவள் நண்பர்களுடன் தியேட்டரில் விசில் அடித்து படம் பார்த்து பழகியது இன்று கைகொடுத்தது.
தனது விசில் சத்தத்திற்கு யார் அது பதில் கொடுப்பது என்று யோசித்தவாறு வெளியில் வந்து கண்களை சுழற்றினான். இன்னும் பலமாக சக்தி எல்லாம் திரட்டி விசில் அடித்தாள். வாயில் கைவைத்து விசிலடித்தால் இன்னும் கொஞ்சம் சத்தம் அதிகம் வருமே என்று கூட யோசித்தாள். ஆனால் முடியாதே.
அந்த மரத்திற்கு பின் இருந்தவன், சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான். அந்த குடோனில் இருந்து தான் சத்தம் வருகிறது என்று புரிந்து, அருகில் சென்றான். உள்ளே ஒரு பெண் இருப்பது புரிந்தது.
அவன் அருகில் வந்ததை உணர்ந்து ஹெல்ப் மீ காப்பாத்துங்க, ஹெல்ப் மீ காப்பாத்துங்க என்று சத்தம் இட்டாள்.
"வெய்ட் வெய்ட் என்னன்னு நான் பார்க்கறேன்" என்றபடி அந்த கட்டிடத்தின், முன் புறம் சென்றவன் அது வெளியில் பூட்டி இருப்பதை கண்டான்.
மீண்டும் சுற்றி அவளருகே வந்தவன் "வெளியில் பூட்டி இருக்கு சோ பூட்டை உடைக்க வேண்டும், உடச்சுட்டு வரேன்" என்றபடி சுற்றும் தேடி கல் ஒன்றை எடுத்து பூட்டை உடைக்க முயன்றான்.
நான்கைந்து அடிகளில் அந்த துருப்பிடித்த பூட்டு உடைந்து கொள்ள உள்ளே சென்றான். இப்போது ஓரளவு நன்றாகவே இருட்டி இருள் பரவ தொடங்கியது. ஒருவரின் முகம் மற்றவர்களுக்கு சரியாக தெரியவில்லை.
"வாங்க போகலாம்" என்றபடிக் கட்டுகளை அவிழ்த்தான். கைகால்கள் விடுபட்ட உடன், மரத்துப்போன கால்களை மெல்ல மெல்ல அசைத்து எழுந்து உதறினாள். மணிகட்டை தேய்த்து விட்டாள்.
"ம் போகலாம்" என்றபடி இருவரும் வெளியில் வர நான்கைந்து ஆட்கள் அவர்களைப் பார்த்தபடி இருந்தனர்.
"ஐயோ" என்று அலறினாள்.
"டேய் தப்பிக்க பாக்குறாங்க புடிங்கடா" என்று அவர்கள் சுற்றி வளைக்க. அந்த பெரிய காம்பவுண்டுக்குள் இருந்த இந்தக் குடவுன் ஒருபுறம் இருக்க மறுபுறம் பெரிய கேட் தெரிந்தது.
அதன் வழியில் தான் செல்ல வேண்டும் போல என்று நினைத்துக் கொண்டாள். ஆனால் அவர்களை கடந்து தான் அந்த கேட்டை அடைய வேண்டும். கொஞ்ச தூரம் தான் ஆது.
"ஓ இப்ப ஃபைட் வேற பண்ணனுமா மில்டரிகாரரே நீர் சொல்லிக் கொடுத்த வித்தையை இன்னைக்கு தான் யூஸ் பண்ண போறேன்" என்றபடி சண்டையிட ஆரம்பித்தான். அவனால் ஓரளவு நன்கு சமாளிக்க முடிந்தது.
அதே சமயம் அவளும் தனது கராத்தையை, அவளது பாட்டி தற்காப்பிற்காக பயிற்றுவித்தது உபயோகித்தாள்.
இறுதியில் கீழே கிடந்த இரும்பை எடுத்து அனைவருக்கும் அடி கொடுத்த கொடுத்தவன், "வாங்க போதும், சீக்கிரம் போகலாம்" என்றான்.
அவளோ "என்னோட ஹேண்ட் பேக்லாம் எங்கடா" என்று கீழே விழுந்து கிடந்த ஒருவனிம் கேட்டாள்.
"அது வண்டியிலே இருக்குக்கா வண்டி அண்ணன் தாலி வாங்க எடுத்துட்டு போய் இருக்கு" அவன் பதிலளித்தான்.
"ஆமாம் அது ஒன்னு தான் அவனுக்கு கேடு" என்றவாறு பல்லைக் கடித்தாள் . மேலும் அவனை காலால் உதைத்தாள்.
"ஹலோ போதுங்க இப்படியே அடிச்சுக்கிட்டே இருந்த தாலி வாங்க போனவன் வந்துடுவான் பரவாயில்லையா" என்று கேட்டான்.
"ஐயோ சாரி வாங்க போலாம்" என்று அந்த கேட்டை நோக்கி சென்றாள்.
"இந்தப் பக்கம் வாங்க வழி இருக்கு இது சார்ட்கட் இங்க தான் பைக்கை நிறுத்தி இருக்கேன்"
'இருட்டில ஒண்ணுமே புரியலையே, கடவுளே காப்பாத்து இவனை நம்பி போறேன்' என்று வேண்டிக் கொண்டாள்.
அந்த இடத்தில் இருந்து வெளிவந்தவன், தனது பைக்கை இருக்கும் இடத்திற்கு அவளை அழைத்து சென்றான்.
அந்த மரத்திற்குப் பின்னால் தான் தனது வண்டியை விட்டிருந்தான். "பார்த்து வாங்க பாம்பு புத்து இருக்கு" என்றபடி மொபைல் டார்ச்சை எடுத்து உபயோகித்தான்.
அங்கிருந்து பைக்கில் அருகில் வந்தவன், சற்று தூக்கி அவள் முகம் பார்த்தான்.
"லாலிபப் நீ யா" என்று வியந்து தான் போனான்.
சற்று முன் முதன் முதலாக பார்த்த ஒருத்தியை லாலிபப் என்று அழைக்கிறானே.
உயிரில் பூப்பறித்த
காதலியும் நீ தான்...
உள்ளம் தேடும் ஒரு
தேவதையும் நீதான்...
Last edited: