அத்தியாயம் 27:-
அதிகமான தண்டனையா ஏன் என்று தன்னை பார்த்து கேட்டவளை இரக்கத்துடன் பார்த்தவள்,
"நீ ஏன் தப்பிச்சு போயிருக்கலாமில்லை" கேட்பது அபத்தம் என்று தெரிந்தும் கேட்டார் அந்த பெண் காவலாளி.
இந்த முறை சுதாரித்த லட்சுமி அவரை கூர்ந்து பார்த்து "ஏன் அப்படி கேட்கிறீங்க" என்றாள்.
ஒன்றுமில்லை என்று தலையசைத்தவர், "உனக்கு ஒரு மகள் இருக்கிறாள் தானே. நீ விட்டுட்டு வந்துருக்கியே சொந்தகாரங்ககிட்ட அவங்க அவள நல்லா பார்த்துப்பாங்களா. ஒரு பத்து வருஷம் கழிச்சு போனாலும் கண்ணும் கருத்துமா பொம்பள பிள்ளையை பார்த்துப்பாங்களா" என்று மேலும் கேட்டார்.
அவரது கூற்றில் திகைத்து விழித்தாள் லட்சுமி. ' பத்து வருடங்களா ஒரு கொலை குற்றத்திற்கு' மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டவள் கண்கள் கலங்கின.
"பயப்படாத உன் குழந்தையை நல்லா பார்த்துப்பாங்கன்னா ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை. வருடங்கள் சீக்கிரம் ஓடிவிடும்" தைரியமளிக்க முயன்றார் அந்த பெண் காவலாளி.
"நான் ஐந்து இல்லன்னா ஏழு வருஷம் தான் ஆகும்ன்னு நினைச்சேன் நீங்க பத்து வருஷம்ன்னு சொல்லுறீங்க பிளீஸ் விளக்கமா சொல்லுங்களேன்" தன் நிலையை தெரிந்துக்கொள்ள வேண்டி இருந்தது லட்சுமிக்கு.
அப்போது அங்கு ஒரு பெண் உள்ளே நுழைய அந்த இடம் இன்னுமே கலவரமானது.
வக்கீலுடன் அந்த பெண் வந்திருக்க லட்சுமி புரியாமல் தன் அருகில் இருந்த பெண் காவலாளியை பார்த்தாள். இனி இதில் தான் செய்வதற்கு ஒன்றுமில்லை என்று என்னிய அந்த காவலாளி லட்சுமியை பரிதாபமாக பார்த்துவிட்டு நகர்ந்தார்.
வக்கீலுடன் வந்த அந்த பெண் அங்கு இருந்த இன்ஸ்பெக்டரிடம் ஏதோ பேசிவிட்டு நேரே லட்சுமியை நோக்கி வந்தவள், "இவதான் அவளா" கேட்க வக்கீலும் ஆமென்று தலையசைத்தது தான் தாமதம் ஓங்கி அறைந்தாள் லட்சுமியை.
லட்சுமி என்னவென்று கிரகிக்கும் முன்னரே மீண்டும் அறைந்தாள் அந்த பெண். "ஏன்டி உனக்கு என் புருஷன் கேக்குதா" என்ற கேள்வியோடு.
கண்ணத்தில் கையை பொத்தியபடி பாரிதாபமாக பார்த்தவளின் முகபாவனையை தாளாமல் " நீ கொலை செஞ்சவரோட மனைவி " என்றார் அந்த வக்கில்.
இப்போதும் அவளுக்கு புரியவுல்லை ஏன் தன்னை அடித்தார்கள் என்று. " உங்க கணவர் என்கிட்ட தப்பா நடக்க முயற்சி பண்ணினார். என் கணவரையும் கொலை செஞ்சுட்டாரு. " சின்ன குரலில் சொல்ல,
"நீ கூப்பிடாமல் அவர் வருவாரா நீ தானே அவர அந்த இராத்திரில வர சொன்ன" என்ற அந்த பெண்ணின் கேள்வியில் அதிர்ந்து ஈரடி பின்னே நடந்தவள் சுவரோடு ஒன்றி அருவருப்புடன் பார்த்தாள்.
மீண்டும் லட்சுமியை அடிக்க போக வக்கில் அந்த அரசியல்வாதியின் மனைவியை பிடித்துக் கொண்டார் அடிக்க முடியாதபடி.
கண்களில் பயத்துடன் கண்ணீர் வழிய நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தளை, ஒரு விரல் காட்டி எச்சரிக்கும் முகமாய் முறைத்து பார்த்துவிட்டு சென்றாள் அந்த பெண்.
வந்தவள் சொல்லிவிட்டு சென்ற சங்கதி லட்சுமிக்கு புரிய நிலத்தில் சரிந்து அமர்ந்தவள் கதறி அழலானாள். அந்த அரசியல்வாதியை சார்ந்தவர்கள் சென்றுவிட இன்ஸ்பெக்டர் அந்த பெண் காவலாளியிடம் கண்காட்டினார். அதனை புரிந்துக்கொண்டு லட்சுமியின் அருகில் சென்று தண்ணீர் குவளையை கைகளில் தினித்து குடிக்க சொன்னாள்.
அக்கா ஏன் இப்படி அவன் தானே தப்பு பண்ணினான் இவங்க என்னை சொல்லுறாங்க. என்று அழுகையை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு உதடு பிதுங்க கேட்டாள் லட்சுமி.
தன்னை அக்கா என்று அழைத்த லட்சுமியின் மீது கருணை சுரந்ததோ என்னவோ அவளது தலையை வருடிவிட்டவள், " என் பேரு சகுந்தலா. நாளைக்கு உன்ன கோர்ட்க்கு கொண்டு போவாங்க. அங்க இதை விட இன்னும் அதிகமா பேசுவாங்க நீ எல்லாத்துக்கும் தயாராக இருக்கனும்" என்று சொல்ல.
" நான்தான் கொலை செஞ்சதை ஒத்துக்கிறேனேக்கா அப்புறம் என்ன" அவளுக்கு சக்திமாக ஒன்றுமே புரியவில்லை.
ஒரு பெருமூச்சு விட்ட சகுந்தலா,
" நீ குற்றத்தை ஒத்துக்கிறதான் ஆனால் அதோட காரணம்" என்று வினவியவள் சில நொடிகள் நிறுத்திவிட்டு, அந்த அரசியல்வாதி அப்படிபட்டவன்தான் அது அவனை பத்தி தெரிந்தவங்களுக்கு தெரியும். ஏன் இப்போ வந்துட்டு போனாளே அவனோ மனைவி அவளுக்கும் தெரியும். ஆனால் பாரு அவனோட பேர் கெட்டு போனால் கட்சியோட பேரும் சேர்ந்து கெடும். இது தேர்தல் நேரம் வேற, அந்த பொம்பள தன்னோட கணவனைவிட்டு குடுக்கமுடியாம இந்த சமுதாயத்துக்கு முன்னாடி நல்லவளா வலம் வரணும். அதான் பழிய உன்மேல போடுறாங்க" அனைத்தையுமே சொல்லிவிட்டாள் அந்த பெண் காவலாளி.
" நாளை நடக்கபோவது இதுதான் நீ இதில் செய்ய என்ன இருக்கிறது என்று யோசி " சகுந்தலா சொல்ல, சொல்ல திக்பிரம்மை பிடித்த மாதிரி அமர்ந்து இருந்தாள் லட்சுமி.
இவர்கள் சொல்லவது புரிந்தும் புரியாத நிலை அவளுக்கு. ஆனாலும் இதுலிருந்து தப்புவது எப்படி என்று யோசித்தாள்.
மேலும் சகுந்தலாவோ, " நீ அவன கொல்லாம தப்பிச்சுருந்தாலும், இந்த கேஸ வேறு மாதிரி திருப்பிருப்பாங்கன்னு எனக்கு தோனலை " என்று சொல்ல
" எனக்கு புரியல அக்கா" லட்சுமி கேட்டாள்.
" என்ன புரியலன்னு சொல்லுற எல்லாமே நாளைக்கு புரியும். தெரியாத விஷயத்தை ரொம்ப யோசிக்காத. உனக்கு யாராச்சும் வக்கில் வச்சுக்கிறியா. " என்று கேட்க
" எனக்கு யாரையும் தெரியாதே அக்கா "
' ஒன்னுமே தெரியலை ஆனால் கொலை செய்ய மட்டும் தெரியும்' சற்று எரிச்சலுடனே நினைத்துக் கொண்டாள்.
'ஏதேனும் நயமாக பேசி அந்த அரசியல்வாதியை அந்த இரவில் துரத்தி விட்டு. இன்று வேறு ஊருக்கேனும் கணவனும் மனைவியும் சென்றிருக்கலாம்' என்று தோன்றியது அந்த பெண் காவலாளிக்கு, பலநேரங்களில் வீரத்தைவிட சமயோஜிதமே கைக்கொடுக்கும் என்று தெரியாது இருந்தாள் லட்சுமி.
" உன் பொண்ணுக்கு வயசு என்ன லட்சுமி "
" ஐந்து முடிந்து ஆறு. நேற்று தான் பிறந்த நாள் கொண்டாடினோம் " என்றவளின் பதிலில் சற்று யோசித்த சகுந்தலா,
" யாரச்சும் உன் பெண்ணுக்கு வயசு என்னன்னு கேட்டா ஐந்து வயசுன்னு சொல்லு" அவளுக்கு எடுத்து கூற, ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஆனாலும் ஏன் என்று கேட்காது வெறுமனே தலையசைத்து வைத்தாள் லட்சுமி.
மூளை மரத்திருக்கும் நேரத்தில் என்ன யோசிக்க, சிந்திக்கும் திறனின்றி வெளித்தவாறு அமர்ந்திருந்தவளை சற்று யோசிக்க அவகாசம் கொடுக்கும் விதமாக அவளது கையில் தட்டிக் கொடுத்துவிட்டு நகர்ந்தாள் சகுந்தலா.
சகுந்தலா சொல்லி சென்ற விஷயங்களில் மனம் சிந்திக்க லட்சுமிக்கு அப்போதும் சிலது அவளுக்கு புரியவில்லை என்றாலும், தான் வசமாக மாட்டிக் கொண்டோம் என்று மட்டும் புரிந்தது.
இனி என்ன செய்ய, எந்த விதத்தில் யோசித்தாலும் வழிதான் புலப்படவில்லை.
இப்போது சுந்தரி என்ன செய்து கொண்டிருப்பாள் என்ற எண்ணம் வேறு அவளை அலைகழித்தது.
மெல்ல சுவற்றில் சாய்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டாள். நிதர்சனத்தை விட அந்த இருட்டு பிடித்திருந்தது அவளுக்கு.
அப்படியே அமர்ந்திருந்தவளுக்கு மாலை தேநீர் வந்து கொடுத்தாள் சகுந்தலா.
முதலில் வேண்டாமென்று மறுத்தவளை " நீ இப்படியே இருந்தா ஒன்னும் நடக்க போறதில்ல குடிச்சுட்டு யோசி இல்ல தலைவலிக்கும்"அதட்டி குடிக்க வைத்தாள்.
மெல்ல இருள் கவிழ்ந்து இரவு வர, லட்சுமிக்கு பாதுகாப்பாக சகுந்தலா இந்தாள் இரவு பணியில்.
ஒரு செல்லை திறந்து அதில் படுக்க சொல்ல லட்சுமி வெறும் தரையில் கையை தலைக்கு அனைவாக கொடுத்து கண் மூடினாள். மூடிய விழிகளில் இமையோரங்களில் கண்ணீர் கசிந்தது. மகளது நினைவே வாட்டியது. ஒரு நாள் கூட தன் அனைப்பின்றி தூங்காத பிள்ளை இன்று எப்படி தவித்து இருப்பாள்.
நினைக்க நினைக்க தாளவில்லை, இந்த அரவிந்தன் மட்டும் சரியாக இருந்திருந்தால், நாங்கள் நன்றாக வாழ்ந்து இருந்தால், அண்ணன் எங்களை ஏற்று இருந்தால், அரவிந்தன் என்னை காத்திருந்தால், நான் கொலை செய்யாது இருந்தால் இப்படி ஏகப்பட்ட இந்தால்களை மனம் யோசித்து வெதும்பியது.
காலச்சககரம் பின்னோக்கி சுழன்று நம் தவறுகளை சரிசெய்யும் வாய்ப்பை அளித்தாலோ, இல்லையேல் நமது முடிவுகளை மாற்றி அமைக்கும் சூத்திரம் தான் நமக்கு தெரிந்திருந்தால் எப்படியிருக்கும். அந்த நிலையில் தான லட்சுமி இருந்தாள்.
மறுநாள் விடியல் கண்டிப்பாக சுகமானதாக இருக்க போவது இல்லை என்று தெரிந்தும் உடல் உறக்கத்திற்கு கெஞ்ச நித்திராதேவி அவளை ஆட்கொண்டாள்.
மறுநாள் காலை லட்சுமி நீதிமன்றம் அழைத்து செல்லப்பட்டாள். அங்கு நேற்று வந்த அதே வக்கிலும் அந்த அரசியல்வாதியின் மனைவியும் வந்திருக்க விசாரனை தொடங்கியது.
லட்சுமி தனது தரப்பில் நடந்தது அத்தனையும் சொல்ல, கவனித்துக் கொண்டார் நீதிபதி.
இப்போது அந்த அரசியல்வாதியின் மனைவியோ கண்ணீர்விட்டு தன் கணவனின் மகத்துவத்தை கூறினாள்.
மேலும் லட்சுமி தான் தன் கணவனை வர சொன்னாள் என்றும் தனது கணவனை உறவுக்கு கட்டாயப்படுத்தியது என்றும் அந்த நேரத்தில் துரதிஸ்டவசமாக அவளது கணவன் அரவிந்தன் வந்து விட, பழியை தனது கணவன் மீது சுமத்திவிட்டாள் என்று கூறி அழுதிருக்க, அவளது கூற்றில் அதிர்ந்திருந்த லட்சுமிக்கு அவள் சுமத்திய குற்றத்தில் பதில் பேசமுடியாமல் பயந்து நடுங்கி போய் இருந்தாள்.
எத்தனை இலகுவாக இப்படி பேச முடிகிறது அடுத்தவர்களை பற்றி என்ற ஆச்சர்யம் வேறு தோன்றியது அவளுக்கு.
இப்போது அவள் பேசியதற்கு நேற்று பேசியதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை என்றே தோன்றியது லட்சுமிக்கு.
தான் இனி என்ன சொல்வது எப்படி தன்னை நிருபிப்பது என்ற வகையறியாது நின்றிருந்த லட்சுமி,
" நான் நடந்ததெல்லாம் எழுதி குடுத்துருக்கேன் இன்ஸ்பெக்டர்கிட்ட" என்றாள்.
ஒரு வரை நிருபிக்க சாட்சி மட்டுமே அவசியம் நிதிமன்றத்திற்கு என்று புரியாமல் அவள் சொல்லிட அது அவளது குற்றத்திற்கான ஆதாரமாகவே பார்க்கப்பட்டது.
மேலும் அரவிந்தன் மீதும் அந்த அரசியல்வாதியின் மீதும் அவளுடைய கைரேகைகள் இருந்திட அவையும் இவளுக்கு எதிரான சாட்சியாகவே மாறியது.
சட்டென்று ஒன்று தோன்ற கணேசனின் குடும்பத்தினரை பற்றி சொன்னாள் லட்சுமி.
அவர்கள் அப்போதைக்கு அங்கு இல்லாததால் வழக்கு ஒரு வாரம் கழித்து ஒத்திவைக்கப்பட்டது. குற்றம் நிருபணம் ஆகி தீர்ப்பு வரும் வரை லட்சுமி பிணை கைதியாக வைக்கப்பட்டாள்.
இந்த ஒரு வாரம் எப்படி போனதென்று கேட்டால் லட்சுமியிடம் பதிலில்லை சூனியமாகி போன வாழ்வை எண்ணி கலங்குவதை விட மகளை எண்ணியே தவித்தாள்.
காவியங்களில் மட்டுமா ராமரை பிரிந்து தசரதர் வருத்தப்படுவார். அந்த ராமனாவது வளர்ந்து தந்தையை பிரித்து சென்றான். அதுவும் சூழ்ச்சியில்.
இதோ இங்கே லட்சுமியுமே புத்திர சோகத்தில் தத்தளித்தாள். அதுவும் உலகமறியாத சிறுமி பசியென்று வாய்விட்டு சொல்ல தெரியாத குழந்தை அவள். இது விதியின் சதியன்றி வேறு என்ன.
அதிகமான தண்டனையா ஏன் என்று தன்னை பார்த்து கேட்டவளை இரக்கத்துடன் பார்த்தவள்,
"நீ ஏன் தப்பிச்சு போயிருக்கலாமில்லை" கேட்பது அபத்தம் என்று தெரிந்தும் கேட்டார் அந்த பெண் காவலாளி.
இந்த முறை சுதாரித்த லட்சுமி அவரை கூர்ந்து பார்த்து "ஏன் அப்படி கேட்கிறீங்க" என்றாள்.
ஒன்றுமில்லை என்று தலையசைத்தவர், "உனக்கு ஒரு மகள் இருக்கிறாள் தானே. நீ விட்டுட்டு வந்துருக்கியே சொந்தகாரங்ககிட்ட அவங்க அவள நல்லா பார்த்துப்பாங்களா. ஒரு பத்து வருஷம் கழிச்சு போனாலும் கண்ணும் கருத்துமா பொம்பள பிள்ளையை பார்த்துப்பாங்களா" என்று மேலும் கேட்டார்.
அவரது கூற்றில் திகைத்து விழித்தாள் லட்சுமி. ' பத்து வருடங்களா ஒரு கொலை குற்றத்திற்கு' மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டவள் கண்கள் கலங்கின.
"பயப்படாத உன் குழந்தையை நல்லா பார்த்துப்பாங்கன்னா ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை. வருடங்கள் சீக்கிரம் ஓடிவிடும்" தைரியமளிக்க முயன்றார் அந்த பெண் காவலாளி.
"நான் ஐந்து இல்லன்னா ஏழு வருஷம் தான் ஆகும்ன்னு நினைச்சேன் நீங்க பத்து வருஷம்ன்னு சொல்லுறீங்க பிளீஸ் விளக்கமா சொல்லுங்களேன்" தன் நிலையை தெரிந்துக்கொள்ள வேண்டி இருந்தது லட்சுமிக்கு.
அப்போது அங்கு ஒரு பெண் உள்ளே நுழைய அந்த இடம் இன்னுமே கலவரமானது.
வக்கீலுடன் அந்த பெண் வந்திருக்க லட்சுமி புரியாமல் தன் அருகில் இருந்த பெண் காவலாளியை பார்த்தாள். இனி இதில் தான் செய்வதற்கு ஒன்றுமில்லை என்று என்னிய அந்த காவலாளி லட்சுமியை பரிதாபமாக பார்த்துவிட்டு நகர்ந்தார்.
வக்கீலுடன் வந்த அந்த பெண் அங்கு இருந்த இன்ஸ்பெக்டரிடம் ஏதோ பேசிவிட்டு நேரே லட்சுமியை நோக்கி வந்தவள், "இவதான் அவளா" கேட்க வக்கீலும் ஆமென்று தலையசைத்தது தான் தாமதம் ஓங்கி அறைந்தாள் லட்சுமியை.
லட்சுமி என்னவென்று கிரகிக்கும் முன்னரே மீண்டும் அறைந்தாள் அந்த பெண். "ஏன்டி உனக்கு என் புருஷன் கேக்குதா" என்ற கேள்வியோடு.
கண்ணத்தில் கையை பொத்தியபடி பாரிதாபமாக பார்த்தவளின் முகபாவனையை தாளாமல் " நீ கொலை செஞ்சவரோட மனைவி " என்றார் அந்த வக்கில்.
இப்போதும் அவளுக்கு புரியவுல்லை ஏன் தன்னை அடித்தார்கள் என்று. " உங்க கணவர் என்கிட்ட தப்பா நடக்க முயற்சி பண்ணினார். என் கணவரையும் கொலை செஞ்சுட்டாரு. " சின்ன குரலில் சொல்ல,
"நீ கூப்பிடாமல் அவர் வருவாரா நீ தானே அவர அந்த இராத்திரில வர சொன்ன" என்ற அந்த பெண்ணின் கேள்வியில் அதிர்ந்து ஈரடி பின்னே நடந்தவள் சுவரோடு ஒன்றி அருவருப்புடன் பார்த்தாள்.
மீண்டும் லட்சுமியை அடிக்க போக வக்கில் அந்த அரசியல்வாதியின் மனைவியை பிடித்துக் கொண்டார் அடிக்க முடியாதபடி.
கண்களில் பயத்துடன் கண்ணீர் வழிய நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்தளை, ஒரு விரல் காட்டி எச்சரிக்கும் முகமாய் முறைத்து பார்த்துவிட்டு சென்றாள் அந்த பெண்.
வந்தவள் சொல்லிவிட்டு சென்ற சங்கதி லட்சுமிக்கு புரிய நிலத்தில் சரிந்து அமர்ந்தவள் கதறி அழலானாள். அந்த அரசியல்வாதியை சார்ந்தவர்கள் சென்றுவிட இன்ஸ்பெக்டர் அந்த பெண் காவலாளியிடம் கண்காட்டினார். அதனை புரிந்துக்கொண்டு லட்சுமியின் அருகில் சென்று தண்ணீர் குவளையை கைகளில் தினித்து குடிக்க சொன்னாள்.
அக்கா ஏன் இப்படி அவன் தானே தப்பு பண்ணினான் இவங்க என்னை சொல்லுறாங்க. என்று அழுகையை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு உதடு பிதுங்க கேட்டாள் லட்சுமி.
தன்னை அக்கா என்று அழைத்த லட்சுமியின் மீது கருணை சுரந்ததோ என்னவோ அவளது தலையை வருடிவிட்டவள், " என் பேரு சகுந்தலா. நாளைக்கு உன்ன கோர்ட்க்கு கொண்டு போவாங்க. அங்க இதை விட இன்னும் அதிகமா பேசுவாங்க நீ எல்லாத்துக்கும் தயாராக இருக்கனும்" என்று சொல்ல.
" நான்தான் கொலை செஞ்சதை ஒத்துக்கிறேனேக்கா அப்புறம் என்ன" அவளுக்கு சக்திமாக ஒன்றுமே புரியவில்லை.
ஒரு பெருமூச்சு விட்ட சகுந்தலா,
" நீ குற்றத்தை ஒத்துக்கிறதான் ஆனால் அதோட காரணம்" என்று வினவியவள் சில நொடிகள் நிறுத்திவிட்டு, அந்த அரசியல்வாதி அப்படிபட்டவன்தான் அது அவனை பத்தி தெரிந்தவங்களுக்கு தெரியும். ஏன் இப்போ வந்துட்டு போனாளே அவனோ மனைவி அவளுக்கும் தெரியும். ஆனால் பாரு அவனோட பேர் கெட்டு போனால் கட்சியோட பேரும் சேர்ந்து கெடும். இது தேர்தல் நேரம் வேற, அந்த பொம்பள தன்னோட கணவனைவிட்டு குடுக்கமுடியாம இந்த சமுதாயத்துக்கு முன்னாடி நல்லவளா வலம் வரணும். அதான் பழிய உன்மேல போடுறாங்க" அனைத்தையுமே சொல்லிவிட்டாள் அந்த பெண் காவலாளி.
" நாளை நடக்கபோவது இதுதான் நீ இதில் செய்ய என்ன இருக்கிறது என்று யோசி " சகுந்தலா சொல்ல, சொல்ல திக்பிரம்மை பிடித்த மாதிரி அமர்ந்து இருந்தாள் லட்சுமி.
இவர்கள் சொல்லவது புரிந்தும் புரியாத நிலை அவளுக்கு. ஆனாலும் இதுலிருந்து தப்புவது எப்படி என்று யோசித்தாள்.
மேலும் சகுந்தலாவோ, " நீ அவன கொல்லாம தப்பிச்சுருந்தாலும், இந்த கேஸ வேறு மாதிரி திருப்பிருப்பாங்கன்னு எனக்கு தோனலை " என்று சொல்ல
" எனக்கு புரியல அக்கா" லட்சுமி கேட்டாள்.
" என்ன புரியலன்னு சொல்லுற எல்லாமே நாளைக்கு புரியும். தெரியாத விஷயத்தை ரொம்ப யோசிக்காத. உனக்கு யாராச்சும் வக்கில் வச்சுக்கிறியா. " என்று கேட்க
" எனக்கு யாரையும் தெரியாதே அக்கா "
' ஒன்னுமே தெரியலை ஆனால் கொலை செய்ய மட்டும் தெரியும்' சற்று எரிச்சலுடனே நினைத்துக் கொண்டாள்.
'ஏதேனும் நயமாக பேசி அந்த அரசியல்வாதியை அந்த இரவில் துரத்தி விட்டு. இன்று வேறு ஊருக்கேனும் கணவனும் மனைவியும் சென்றிருக்கலாம்' என்று தோன்றியது அந்த பெண் காவலாளிக்கு, பலநேரங்களில் வீரத்தைவிட சமயோஜிதமே கைக்கொடுக்கும் என்று தெரியாது இருந்தாள் லட்சுமி.
" உன் பொண்ணுக்கு வயசு என்ன லட்சுமி "
" ஐந்து முடிந்து ஆறு. நேற்று தான் பிறந்த நாள் கொண்டாடினோம் " என்றவளின் பதிலில் சற்று யோசித்த சகுந்தலா,
" யாரச்சும் உன் பெண்ணுக்கு வயசு என்னன்னு கேட்டா ஐந்து வயசுன்னு சொல்லு" அவளுக்கு எடுத்து கூற, ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஆனாலும் ஏன் என்று கேட்காது வெறுமனே தலையசைத்து வைத்தாள் லட்சுமி.
மூளை மரத்திருக்கும் நேரத்தில் என்ன யோசிக்க, சிந்திக்கும் திறனின்றி வெளித்தவாறு அமர்ந்திருந்தவளை சற்று யோசிக்க அவகாசம் கொடுக்கும் விதமாக அவளது கையில் தட்டிக் கொடுத்துவிட்டு நகர்ந்தாள் சகுந்தலா.
சகுந்தலா சொல்லி சென்ற விஷயங்களில் மனம் சிந்திக்க லட்சுமிக்கு அப்போதும் சிலது அவளுக்கு புரியவில்லை என்றாலும், தான் வசமாக மாட்டிக் கொண்டோம் என்று மட்டும் புரிந்தது.
இனி என்ன செய்ய, எந்த விதத்தில் யோசித்தாலும் வழிதான் புலப்படவில்லை.
இப்போது சுந்தரி என்ன செய்து கொண்டிருப்பாள் என்ற எண்ணம் வேறு அவளை அலைகழித்தது.
மெல்ல சுவற்றில் சாய்ந்து கண்களை மூடிக்கொண்டாள். நிதர்சனத்தை விட அந்த இருட்டு பிடித்திருந்தது அவளுக்கு.
அப்படியே அமர்ந்திருந்தவளுக்கு மாலை தேநீர் வந்து கொடுத்தாள் சகுந்தலா.
முதலில் வேண்டாமென்று மறுத்தவளை " நீ இப்படியே இருந்தா ஒன்னும் நடக்க போறதில்ல குடிச்சுட்டு யோசி இல்ல தலைவலிக்கும்"அதட்டி குடிக்க வைத்தாள்.
மெல்ல இருள் கவிழ்ந்து இரவு வர, லட்சுமிக்கு பாதுகாப்பாக சகுந்தலா இந்தாள் இரவு பணியில்.
ஒரு செல்லை திறந்து அதில் படுக்க சொல்ல லட்சுமி வெறும் தரையில் கையை தலைக்கு அனைவாக கொடுத்து கண் மூடினாள். மூடிய விழிகளில் இமையோரங்களில் கண்ணீர் கசிந்தது. மகளது நினைவே வாட்டியது. ஒரு நாள் கூட தன் அனைப்பின்றி தூங்காத பிள்ளை இன்று எப்படி தவித்து இருப்பாள்.
நினைக்க நினைக்க தாளவில்லை, இந்த அரவிந்தன் மட்டும் சரியாக இருந்திருந்தால், நாங்கள் நன்றாக வாழ்ந்து இருந்தால், அண்ணன் எங்களை ஏற்று இருந்தால், அரவிந்தன் என்னை காத்திருந்தால், நான் கொலை செய்யாது இருந்தால் இப்படி ஏகப்பட்ட இந்தால்களை மனம் யோசித்து வெதும்பியது.
காலச்சககரம் பின்னோக்கி சுழன்று நம் தவறுகளை சரிசெய்யும் வாய்ப்பை அளித்தாலோ, இல்லையேல் நமது முடிவுகளை மாற்றி அமைக்கும் சூத்திரம் தான் நமக்கு தெரிந்திருந்தால் எப்படியிருக்கும். அந்த நிலையில் தான லட்சுமி இருந்தாள்.
மறுநாள் விடியல் கண்டிப்பாக சுகமானதாக இருக்க போவது இல்லை என்று தெரிந்தும் உடல் உறக்கத்திற்கு கெஞ்ச நித்திராதேவி அவளை ஆட்கொண்டாள்.
மறுநாள் காலை லட்சுமி நீதிமன்றம் அழைத்து செல்லப்பட்டாள். அங்கு நேற்று வந்த அதே வக்கிலும் அந்த அரசியல்வாதியின் மனைவியும் வந்திருக்க விசாரனை தொடங்கியது.
லட்சுமி தனது தரப்பில் நடந்தது அத்தனையும் சொல்ல, கவனித்துக் கொண்டார் நீதிபதி.
இப்போது அந்த அரசியல்வாதியின் மனைவியோ கண்ணீர்விட்டு தன் கணவனின் மகத்துவத்தை கூறினாள்.
மேலும் லட்சுமி தான் தன் கணவனை வர சொன்னாள் என்றும் தனது கணவனை உறவுக்கு கட்டாயப்படுத்தியது என்றும் அந்த நேரத்தில் துரதிஸ்டவசமாக அவளது கணவன் அரவிந்தன் வந்து விட, பழியை தனது கணவன் மீது சுமத்திவிட்டாள் என்று கூறி அழுதிருக்க, அவளது கூற்றில் அதிர்ந்திருந்த லட்சுமிக்கு அவள் சுமத்திய குற்றத்தில் பதில் பேசமுடியாமல் பயந்து நடுங்கி போய் இருந்தாள்.
எத்தனை இலகுவாக இப்படி பேச முடிகிறது அடுத்தவர்களை பற்றி என்ற ஆச்சர்யம் வேறு தோன்றியது அவளுக்கு.
இப்போது அவள் பேசியதற்கு நேற்று பேசியதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை என்றே தோன்றியது லட்சுமிக்கு.
தான் இனி என்ன சொல்வது எப்படி தன்னை நிருபிப்பது என்ற வகையறியாது நின்றிருந்த லட்சுமி,
" நான் நடந்ததெல்லாம் எழுதி குடுத்துருக்கேன் இன்ஸ்பெக்டர்கிட்ட" என்றாள்.
ஒரு வரை நிருபிக்க சாட்சி மட்டுமே அவசியம் நிதிமன்றத்திற்கு என்று புரியாமல் அவள் சொல்லிட அது அவளது குற்றத்திற்கான ஆதாரமாகவே பார்க்கப்பட்டது.
மேலும் அரவிந்தன் மீதும் அந்த அரசியல்வாதியின் மீதும் அவளுடைய கைரேகைகள் இருந்திட அவையும் இவளுக்கு எதிரான சாட்சியாகவே மாறியது.
சட்டென்று ஒன்று தோன்ற கணேசனின் குடும்பத்தினரை பற்றி சொன்னாள் லட்சுமி.
அவர்கள் அப்போதைக்கு அங்கு இல்லாததால் வழக்கு ஒரு வாரம் கழித்து ஒத்திவைக்கப்பட்டது. குற்றம் நிருபணம் ஆகி தீர்ப்பு வரும் வரை லட்சுமி பிணை கைதியாக வைக்கப்பட்டாள்.
இந்த ஒரு வாரம் எப்படி போனதென்று கேட்டால் லட்சுமியிடம் பதிலில்லை சூனியமாகி போன வாழ்வை எண்ணி கலங்குவதை விட மகளை எண்ணியே தவித்தாள்.
காவியங்களில் மட்டுமா ராமரை பிரிந்து தசரதர் வருத்தப்படுவார். அந்த ராமனாவது வளர்ந்து தந்தையை பிரித்து சென்றான். அதுவும் சூழ்ச்சியில்.
இதோ இங்கே லட்சுமியுமே புத்திர சோகத்தில் தத்தளித்தாள். அதுவும் உலகமறியாத சிறுமி பசியென்று வாய்விட்டு சொல்ல தெரியாத குழந்தை அவள். இது விதியின் சதியன்றி வேறு என்ன.