உயிரே 2
“அம்மா, இவ விஷயத்துல நீங்க தலையிடாதீங்க “
“ருத்ரா ஸ்டாபிட் “
“அம்மாடி அவன் ஏதோ கோவத்துல இருந்து இருப்பான் அதான் இப்டிலாம் பேசுறான் நீ ஒன்னும் மனசுல வச்சிக்காதம்மா, இதை மனசுல வச்சிக்கிட்டு என் பையனை வேணாம்னு சொலிடாத “என்று அவர் நாடகத்தை நடத்த
“நான் எப்போ உங்க பையனை கல்யாணம் பணிக்குறேன்னு சொன்னேன், உங்ககிட்ட தெளிவா முன்னாடியே சொல்லிட்டேன் உங்க பையனை கல்யாணம் பணிக்குறதும் மாலை உச்சில இருந்து குதிச்சி தற்கொலை பண்ணிக்குறதும் ஒன்னு யாராவது சாகவிரும்புவங்களா?,இந்த ஜென்மத்துல அது நடக்காது சோ ப்ளீஸ் என்கிட்ட இதை பத்தி பேசாதீங்க “என்று மகிழினி சொல்ல கர்வதின் மறு இருவமாய் நிற்கும் ருத்ராவின் ஆண்மையை ஒருத்தி நிரகாரித்து செல்வதா?
வேதவல்லி நினைத்தது போல் மகிழினியை கொண்டே தன் திட்டத்தின் முதல் படியை துடன்கினார்.
“அப்படி எல்லாம் சொல்லாதே டா அவன் கொஞ்சம் கோவகாரன் அவ்ளோதான் கோவம் இருக்க இடத்துலதான் குணம் இருக்கும்”என்று வேதவல்லி சொல்ல,
“எத்தனை முறை சொல்லுறது உங்களுக்கு, பெரிய மனிஷி தானே நீங்க ஒரு தடவை சொன்ன புரியாதா,உங்க பையனுக்கு கழுத்தை நீட்ட நான் ஒன்னும் முட்டாள் இல்லை “என்று அவள் முடிக்கும் முன்னே பளிரென்று ஒரு அறை விட்டிருந்தான் ருத்ரா
அவன் அறைந்ததில் நிலைதடுமாறி கீழே விழுந்தவளுக்கு வலி தாங்க முடியாமல் கண்கள் கலங்கிட இன்னும் அதிலிருந்து அவள் வெளிவர வில்லை சிறு வயதிலிருந்தே அடி வாங்கியே பழக்கப்பட்டில்லாதவளுக்கு அவன் அறைந்ததின் வலியை தாங்கிக்கொள்ள முடியாமல் துவண்டு போனாள் “என்ன டி என் அம்மாகிட்டயே இவ்ளோ திமிரா பேசுற “என்றவன் அவள் தலை முடியை கொத்தாக பிடித்து தூக்க
“ஹா வலிக்குது என்னை விடு!!.. “என்று ஒட்டுமொத்த பலத்தையும் திரட்டி அவள் கத்தினாள்
“என்ன டி துள்ளுற, என்ன கல்யாணம் பண்ண மாலை உச்சில இருந்து குதிச்சி சாகுறதுக்கு சமமா!?, அப்போ சாக தயாரா இரு!!”என்றவன் அவளை இழுத்து வந்து வேதவல்லி காலடியில் தள்ளினான் “மன்னிப்பு கேளு டி!”என்றான்
“நான் ஏன் மன்னிப்பு கேக்கணும் நான் என்ன தப்பு பண்ணேன் மன்னிப்பு கேக்க, தப்பு பண்ணாம யார்கிட்டயும் மன்னிப்பு கேக்க மாட்டேன் “என்றவள் எழ
“தேவ் அவ ஏன் மன்னிப்பு கேக்கணும் அவ என்ன தப்பு பண்ணா?!, கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இரு, அம்மாடி என்ன மன்னிச்சுடுடா “என்று வேதவல்லி சொல்ல
“ஜஸ்ட் ஸ்டாபிட் மாம்,நீ என்ன இவகிட்ட எல்லாம் போய் மன்னிப்பு கேக்குற, இந்த ருத்ரதேவ்வோடா அம்மா ஒரு பிளாட்பார்ம் கிட்ட போய் மன்னிப்பு கேக்குறதா “என்று எரிமலையாய் கொதிக்க
“மாம் இவதான் உங்க மருமகள் இன்னும் ஒன் வீக்ல மேரேஜ் நீங்க போய் அந்த வேலையை கவனிங்க “என்றான் உறுதியாய், வந்த வேலை முடிந்தது என்று நிம்மதியுடன் வேதவல்லி அங்கிருந்து வெளியேறினார்
மகிழினி அந்த இடத்தை விட்டு அசையாது அப்படியே நிற்க அவள் முடியை பிடித்து அவளை தன்புறம் இழுத்தன் “ச்சை நீயெல்லாம் மனிஷனா?, கொஞ்சம் கூட மனசாட்சியே இல்லாம நடத்துக்குற, உங்கிட்ட வேலை பாத்தா உனக்கும் உன் அம்மாவுக்கும் கால்லல விழுந்து கிடைக்கணுமா??,என்னை விடு டா “என்று திமிரா அவள் ஒட்டுமொத்த வெறுப்பையும் வார்த்தைகளில் வெளிப்படுத்தினாள்
“ஓஹோ நான் தொட்ட உனக்கு அருவெருப்பாகுதா??,அப்போ அவன் தொட்ட மட்டும் தான் இனிக்குமோ? “என்று அவளை வார்த்தைகளால் காயப்படுத்த துடங்கினான்
“ச்சை, உனக்கெல்லாம் அவரைப் பற்றி பேச கூட அருகதை கிடையாது உன்னை மாதிரி பொறுக்கினு நினைச்சியா அவரையும் “என்றவளின் கண்களில் வலி தாங்க முடியாமல் கண்ணீர் வடிய,
“இந்த பொறுக்கி என்ன பண்ணுவான் தெரியுமா!? “என்றவன் அவளை தன்புறம் திருப்பி அவள் மெல்லிய பூவிதழ்களை வருட அவள் உடல் நடுங்க துடங்கியது சாயம் இல்லாது சிவந்து இருக்கும் அதரங்கள் பயத்தில் வறண்டு இருக்க துடிக்கும் உதட்டினை அவன் விரல் கொண்டு அழுத்தம் கொடுத்து வருடினான். அவனின் இந்த தொடுகையை எதிர்பாக்காவள் அவனிமிருந்து விலக போராடிகொண்டிருந்தாள்
அவளின் எதிர்ப்பில் எரிச்சலுற்றவன் அவள் இடையை சுற்றிவளைத்து தன்னோடு அனைத்து அவள் மெல்லிய அதரங்களை வன்மையாய் சுவைக்க துடங்கினான் அவன் தாக்குதலை தாங்க முடியாதவள் அவனிடமிருந்து திமிர அதையெல்லாம் துளியும் பொருட்படுத்தாமல் பெண்ணவளின் ரோஜா இதழ்களிலே குடிகொண்டான் அவன்,அவள் திமிரளோ, அவன் நெஞ்சில் அவள் அடித்த அடிக்களோ அவனிடத்தில் சிறு மாற்றத்தை கூட ஏற்படுத்தவில்லை அவள் அடிகளை எல்லாம் பஞ்சி மோதியது போல் நினைத்தவன் அவைகளை உள்வாங்கியப்படியே அவன் நினைத்ததை மட்டுமே செய்துகொண்டிருந்தான்
அவனிடம் போராடியவள் ஓய்ந்து போய் கீழே சரிய அவளை அப்படியே இரு கைகளால் தூக்கியவன் அங்கிருந்த ஷோபாவில் அமரவைத்தான் அவள் முகத்தை தன் விரல் கொண்டு தன்னை நோக்க வைத்தவன், “உன் காதலானை மறந்துட்டு கல்யாணத்துக்கு ரெடி ஆகுற வேலையை பார்!, அதை விட்டுட்டு நீ என்ன சொல்லுறது நான் என்ன செய்ரதுனு எதாவது செஞ்சன்னு தெரிஞ்சது அப்புறம் இந்த ருத்ரா யார்னு பாக்க வேண்டி வரும், அப்புறம் இந்த வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டா பிரச்சனை முடிஞ்சிடும்னு நினைச்சி வேலையை ரிசைன் பண்ணலாம்னுல பிளான் பண்ணாத, அப்படி பண்ண எனக்கு ஒன்னும் ப்ரோப்லேம் இல்லை ஆனா தேவ் இண்டஸ்ட்ரீஸ் அண்ட் குரூப்ஸ் உன் மேல பத்து கோடி கேட்டு கேஸ் போடும் ஓகேனா தாராளமா ரிசைன் பண்ணு பட் மேரேஜ் பிக்ஸ் பண்ண டேட்ல கரெக்ட்டா நடக்கும் அதுல எந்த மாற்றமும் இல்லை என்று அடுத்த இடியை சர்வ சாதகரானமாய் அவள் தலையில் இறக்கினான்
‘இங்கு வேலை செய்வதினால் தானே எவ்வளவும் இங்கிருந்து போய்விட்டாள் இவர்கள் யார் தன்னை மிரட்ட, அதன் பின் இவர்களிடம் இருந்து தப்பித்து விடலாம் ‘என்று அவள் மனதில் நினைத்து இருக்க அதற்கும் தடை போட்டான் ருத்ரதேவ்
“நொவ் ஜஸ்ட் கெட் அவுட் ஆப் மை ரூம் “என்று அவனுக்கே உரிதான கம்பீர குரலில் சொல்ல அதற்கு மேல் அங்கு இருக்கும் தைரியம் அவளுக்கு இல்லை பிரம்மை பிடித்தவள் போல் சென்று கேபினில் அமர்ந்து கொண்டாள்
‘ஏன் எனக்கு மாட்டும் இப்படி எல்லாம் நடக்குது என்று தனக்கு தானே கேட்டுக்கொண்டவளுக்கு அழுவதை தவிர வேறு வழியும் தெரியவில்லை குடும்ப சூழல் ஒரு பக்கம் அம்மாவின் உடல் நிலை ஒருபக்கம் பண தேவை ஒருபக்கம் என அவள் போராட இவைகள் எல்லாம் போதாது என்று புதிதாய் ஒரு பிரச்னை இதை எப்படி சமாளிப்பாள் வழி தெரியாமல் கலங்கி நின்றாள் மகிழினி
துள்ளிக்கொண்டு தன் பெரிய சேனைகளோடு திரண்டு வந்து கூச்சலிட்டு ஆர்ப்பரிக்கும் அலைமகளை வெறித்துகொண்டிருந்தாள் மகிழினி கண்கள் தானாகவே கண்ணீர் சிந்திகொண்டிருந்தது ஆபீஸில் லோன் கேட்டதற்கு பெரிதாக எந்த பதிலும் இல்லை இனி அது கிடைக்கும் என்று நம்பிக்கையும் இல்லை, நாளாக நாளாக அம்மாவின் உடல்நிலை ரொம்ப மோசமாகிக் கொண்டே இருக்கிறது யாரிடம் சென்று உதவி கேட்க?, கேட்டாலும் யார் உதவுவார்கள் இருந்த ஒரு நம்பிக்கை ஆபீஸ் லோன் இப்போது அதுவும் இல்லை என்றாகிவிட்டது ஏற்கனவே இருக்கும் பிரச்சனை போதாது என்று இவன் வேறு புதிதாக ஒரு பிரச்னையை இழுத்து படுத்துகிறது எதை சமாளிக்க என்று நினைகையிலே சோர்த்து போனாள் மகி “என்ன டி பலமான யோசனைல இருக்க போல “என்ற மஞ்சுவின் குரலில் நிகழ்வுக்கு வந்தவள் “ஒன்னும் இல்லை மஞ்சு “என்று சுரத்தை இல்லாத குரலில் சொல்ல,
“நீ ஒன்னும் இல்லைன்னு சொல்றதே ஏதோ இருக்குன்னு சொல்லுதே டி ”என்றபடி அவளருகில் வந்து அமர்ந்தாள் மஞ்சு
“என்னடி ஆச்சு ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்க”
“நாளாக நாளாக அம்மாவோட உடம்பு ரொம்ப சீரியஸா ஆயிட்டே இருக்கு மஞ்சு சீக்கிரம் ஆபரேஷன் பண்ணனும்னு டாக்டர்ஸ் சொல்லுறாங்க என்ன பண்ணுறதுனே புரியலை லோன்க்கு அப்ளை பண்ணலாம்னு பாத்தாலும் இப்போதைக்கு அதுக்கும் முடியாது போல, பதினைந்து லச்சதுக்கு நான் இங்க போவேன்!”என்று கலங்கியவளை எப்படி தெற்றுவது என்று தெரியாமல் மஞ்சுவும் கலங்கித்தான் போனாள் ஒரு லட்சமோ ரெண்டு லட்சமோ என்றாள் எங்காவது கடன் வாங்காலம் பதினைந்து லட்சத்துக்கு எங்கே போவது என்ன செய்வது என்று இரு பெண்களும் வழி தெரியாமல் தவித்தனர்
“எனக்கும் ஒன்னும் புரியலை மகி, கம்மியான அமௌன்ட்டா இருந்த அங்கங்க கொஞ்சம் கடன் வாங்கி சமாளிக்கலாம் ஆனா பதினைந்து லட்சத்துக்கு என்ன பண்றது? நம்மளை நம்பி யார் கடன் தருவாங்க?”
“ஏன் நான் தர மாட்டேனா!? “என்று கோவமாய் குரல் வர, குரல் வந்த புறம் இருவரும் திரும்பி பார்க்க அங்கு கிருஷ்ணா நின்றிருந்தான் அவர்களை இருவரின் பேச்சையும் மௌனமாகக் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தவன் ஒருக்கட்டத்திற்கு மேல் பொறுக்காமல் கேட்டுவிட்டான்,
வரும் வழியில் மகியை பார்த்தவன் அவளை அழைக்க அவளோ நிகழ் உலகில் இருந்தாள் தானே காதில் கேட்க பிரம்மை பிடித்தவள் போல் யாரையும் கவனிக்காமல் நடந்து கொண்டிருந்தவளை பின் தொடர்ந்து வந்தான்,அவளின் செயலில் மாற்றத்தை கண்டு ஏதோ சரி இல்லை என்று நினைத்தவன் அவள் பின்னாலே அவனும் தொடர்ந்தான் அவனாக வந்து எதாவது கேட்டால் ஒன்றும் இல்லை என்று தான் சொல்லுவாள் எல்லாவற்றையும் அவளுக்குள்ளே போட்டு தன்னை தானே வதைத்துக்கொல்பவளிடம் என்ன கேட்டு என்ன பயன் என்று நினைத்தவன் தூரத்திலிருந்தே அவள் செயல்களை கவனித்துக்கொண்டிருந்தான்
“ஏன் மகி உனக்கு ஒரு கஷ்டமான நான் உதவ மாட்டேன்னு நினைச்சியா, இல்லை இவன் யாரோதானே இவன் கிட்ட ஏன் கேக்கணும்னு நினைச்சியா?”என்று வருத்தமாக கிருஷ்ணா கேட்க
“அப்படி எல்லாம் இல்ல கிருஷ்ணா, உன்னை கஷ்டப்படுத்த வேண்டாம்னு நினைச்சோம்”என்று அவன் வருத்தத்தை கண்டு பதறினாள் மகி
“இதில் கஷ்டம் என்ன இருக்கு மகி, இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல நமக்கு கல்யாணம் ஆகபோகுது உன்னோட குடும்பமும் என்னோட குடும்பம்தான் நம்ம குடும்பத்துல இருக்கவங்களுக்கு செய்ரது எப்படி எனக்கு கஷடமா ஆகும்? “என்றவன் அவள் அருகில் அமர்ந்து அவள் கைகளை தன் கைகளுக்குள் வைத்து கொண்டான்
“நீ என்னை இன்னும் புரிஞ்சிகளை மகி “என்று அவன் கூற
“அப்படி எல்லாம் இல்லை கிருஷ்ணா “
“ஏன் மகி உனக்கு ஒரு பிரச்சினைனா உனக்கு என்னோட ஞாபகமே வரலையா மகி?, என்கிட்ட சொல்லனும்னு கூட உனக்கு தோணலையா?”
“சமாளிச்சிடலாம்னு நினச்சேன் கிருஷ்ணா, சொல்ல கூடாதுனு நினைக்கலை “
“எல்லாத்தையும் உனக்குள்ளேயே வச்சு புழிங்கிட்டு இருக்காத மகி, எதுவா இருந்தாலும் என்கிட்ட சொல்லு உனக்காக எப்பவும் நான் இருக்கேன்”என்றவனின் வார்த்தை அத்தனை பெரிய பலத்தை அவளுக்கு கொடுத்தது
“தேங்க்ஸ் கிருஷ்ணா “
“ஆன்ட்டியோட ஹாஸ்பிடல் செலவை நான் பாத்துக்குறேன் நீ அதை நினைச்சி கஷ்டப்பட வேணாம் டா “என்று அவளின் பெரும் மன வேதனையை அவன் ஏற்றுக்கொண்டன்
“அது.... நான் மேனேஜ் பண்ணிக்கிறேன் “என்று அவள் தயங்க
“மகி நான் சொன்னது சொன்னதுதான். நான் பாத்துக்குறேன் இனி நீ அதை பத்தி கவலை படவேணாம் “என்றான் கண்டிப்பாய்
அவள் அரைமனத்துடன் “ஹ்ம்ம்ம் “என்று சொல்ல தன் தோழியின் மனதை படித்தவள் அவள் அரைமணத்துடன் சம்மதம் சொன்னதை அறியாமல் இல்லை
“மகி கிருஷ்ணா சொல்லுறதும் சரிதான், இப்போதைக்கு நமக்கும் கிருஷ்ணாவை விட்டா வேற வழி இல்லை “என்று சூழ்நிலையை எடுத்து சொல்லி புரிய வைத்தாள் அஞ்சு
“சரி டைம் ஆகுது நீங்க ரெண்டு பேரும் வீட்டுக்கு கிளம்புங்க, மாறனும் நீ இன்னும் வீட்டுக்கு வரலன்னு கவலையா இருப்பான் மகி “என்று சிறு சிறு விஷயங்களில் கூட அவளுக்காக சிந்தித்தான்
“சரி கிருஷ்ணா, நாங்க கிளம்புறோம் “என்று இருவரும் எழ
“ரெண்டு பேரையும் நானே ட்ராப் பண்ணுறேன் “
“பரவால்ல நாங்களே போகிறோம் “என்றவளை முறைத்தான் கிருஷ்ணா
“சரி முறைக்காத,நீயே கூட்டிட்டு போ “என்று அவள் அவன் கோவத்தை கண்டு சட்டேனே மாற்றி சொன்னத்தில் அவனுக்கு சிரிப்புதான் வந்தது
அவர்கள் இருவரையும் தன் காரில் ஏற்றிக்கொண்டு அவர்களில் வீட்டில் இறக்கிவிட்ட பின்பு தான் அவன் கிளம்பினான் நண்பர்களுடலான உரையாடலில் ருத்ரதேவ்வை மறந்திருந்த மகிழினிக்கு வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும் அவன் நினைவு வந்து பதற்றத்தை ஏற்படுத்த என்ன செய்வது என்று உள்ளுக்குள் தவித்தாள் தெரியாமல் கூட அவள் பயத்தை வெளியே காட்டவில்லை அவள். அன்னை, தம்பியுமாவது நிம்மதியாக இருக்கட்டும் அவர்களின் நிம்மதி எதனாலும் கேட்டுவிட கூடாது என்று நினைத்தவள் யாரிடமும் ஏதும் சொல்லாமல் உள்ளுக்குள்ளே மறுகினாள்..
“அம்மா சாப்பாடு மாத்திரை எல்லாம் ஒழுங்கா சாப்பிட்டியா? “என்று வந்த உடனே தாயை விசாரிக்க,
“சாப்பிட்டேன் மகிமா “
“மாறன் எங்க மா? “
“கடைக்கு போறேன்னு கிளம்பினான் “
“அக்கா வந்துட்டயா?,ஏன் இவ்ளோ லேட் என்னவோ ஏதோனு பயந்துட்டேன் “
“கொஞ்சம் வேலைடா மாறா அதன் லேட் ஆய்டுச்சி “
“லேட் ஆன போன் பண்ணி சொல்லுக்கா “
“சரி இனிமேல் லேட் ஆன போன் பண்ணி சொல்லிடுறேன் டா “
“சரி அக்கா நீ போய் முகம் கழுவிட்டு வா நான் காபி போட்டு தரேன் “என்று மாறன் கிச்சனுக்குள் சென்றான் தனக்காக மாறனும் வருந்துகிறான் என்று நினைக்கும் போது வருத்தமாக இருந்தது..
அவள் சென்று முகம் கழுவி வர மாறன் காபியோடு வந்தான் அதை குடித்துவிட்டு இரவு உணவிற்கன ஏற்பட்டை செய்ய துடங்கினாள் “அம்மா நாளைக்கு ஹாஸ்பிடல் போகணும் மாறனுக்கு நாளைக்கு காலேஜ் லீவ் அவன் கூட்டிட்டு போய்ட்டு வந்துடுவான் “என்றாள்
“மாறா நீ மேனேஜ் பண்ணிடுவியா?, இல்லை ஆபீஸ் லீவ் போட்டுட்டுl நான் வரவா? “
“அக்கா இந்த வீக் டூ டேஸ் லீவ் போட்டுட்டா சும்மா சும்மா லீவ் கேட்ட உங்க பாஸ் திட்ட மாட்டாரா? நான் பாத்துக்குறேன் நீ ஆபீஸ் கிளம்பு”என்றான் பெரிய மனுஷனாய்
‘உன் பாஸ் திட்ட மாட்டாரா?’என்று மாறன் கேட்டதில் இன்று ஆபீஸ்ஸில் நடந்த நிகழ்வுகள் ஆடுகடுக்காய் நினைவிற்கு வந்து அவளுக்கு திகிலை கிளப்பியது ‘என்ன மனுஷன் இவன் பொண்ணுங்க கிட்ட இப்படித்தான் நடத்துப்பானா!??, “என்று அவனை பற்றி நினைக்கும் போதே ‘நாளை என்ன நடக்குமோ!? “என்று அவள் நினைக்கையிலே உடல் நடுங்கம் கொண்டது கண்கள் முடி தன்னை சமன் செய்து கொண்டு சமையலை தொடர்ந்தாள்..
மூவரும் சாப்பிட மகி வழக்கத்தை விட மிக அமைதியாக இருக்க மாறனுக்கு ஏதோ சரி இல்லை என்று தோன்றியது “மகிக்கா ஏன் டல்லா இருக்க ஏதாவது பிரச்சனையா? “ என்று தன் அக்காவின் மீது அக்கறை கொண்டு கேட்க,
“ அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்லை மாறா “
“ இல்லக்கா நீ ரொம்ப டல்லா இருக்க,என்ன ஆச்சு மகிக்கா, என்கிட்ட எதையாவது?, மறைக்கிறியாக்கா “என்று சரியாய் மாறன் அவளை யூகிக்க
“ அப்படியெல்லாம் இல்லை மாறா நான் எதையும் உன்கிட்ட மறைக்கலை, நீ கண்டதையும் நினைச்சி மனசை குழப்பிக்காம இரு, எக்ஸாம் வருது உன் கவனம் முழுக்க படிப்புல மட்டும்தான் இருக்கணும் மத்ததை எல்லாம் நான் பாத்துக்குறேன் “என்று அவனை சமாளித்தாள் சரி என்றதோடு அதற்க்கு மேல் அவனும் ஏதும் பேசிக்கொள்ள வில்லை
“காலை கிருஷ்ணா மகியின் அன்னையை பார்க்க வந்தான் நலன் விசாரிப்புகளுக்கு பின் அவருக்கு ஆறுதல் கூறியவன் மகியிடம், “மகி ஆபீஸ் தானே கிளம்புற நானே ட்ராப் பண்ணுறேன் “என்று அழைக்க
“பரவால்ல கிருஷ்ணா உனக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம் “என்று மறுக்க
“எனக்கு ஒரு சிரமமும் இல்லை நீ வா “என்றவன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு ஆபீஸில் இறக்கி விட்டான் காரிலிருந்து இறங்கியவள் அவனிடம் கார் கண்ணாடியை இறக்கும் படி சைகை காட்ட,
கார் கண்ணாடியை இறங்கிய உடன் “தேங்க்ஸ் கிருஷ்ணா “என்றாள்
“உன் தேங்க்ஸ் நீயே வச்சிக்கோ எனக்கு வேண்டாம் “என்றவன் முகத்தை திருப்பிக்கொள்ள,
“இவ்ளோ நேரம் நல்லாத்தானே பேசிட்டு வந்த, நான் என்ன பண்ணேன்? ஏன் இந்த கோவம்? “என்று மிக மெல்லிய குரலில் அவள் கேட்க
“நான் என்ன உன்ன அவ்ளோ கொடுமை பண்ணுறேனா மகி? “
“’ஏன் சம்மந்தமே இல்லாம இப்படி ஒரு கேள்வி கேக்குறான்‘என்று அவள் முழிக்க
“போகும் போது கூட ஒரு சின்ன ஸ்மைல் கூட இல்லையா?”என்று அவன் ஏக்கமாய் கேட்க, அவனை பார்த்து அவள் ரோஜா இதழ்கள் மெல்லியதாய் விரிய அவள் அழகுக்கு மேலும் அழகை கூட்டியது அந்த சிறு புன்னகை
“அப்பப்பா, மகி எப்படியோ சிரிச்சிட்டா இன்னைக்கு மழை வர போது “என்றவனை பார்த்து அவள் முறைக்க அந்த சிறு பார்வை பரிமாற்றம் கூட அவனுக்கு மிக பெரிய தேவாமிர்தமாய் தான் இருந்தது..
“இன்னும் கொஞ்சம், இன்னும் கொஞ்சம், இன்னும் கொஞ்சம் லைட்டா, இன்னும் கொஞ்சோண்டு “என்று அவளை சிரிக்க சொல்ல அவன் சொன்ன விதமும் அவனின் இன்னும் கொஞ்சம் இன்னும் கொஞ்சம் என்று சொல்லுகையில் மாறி மாறி வந்த முக பாவனைகளையும் கண்டவளுக்கு உண்மையிலேயே சிரிப்பு வந்துவிட்டது
“தட்ஸ் மை கேர்ள், இப்படி சிரிச்ச முகமா இருந்தா எவ்ளோ அழகா இருக்கு பாரு இதே போல எப்பவும் சிரிச்சிகிட்டே இரு மகிம்மா”என்றான் அவளின் மேல் அக்கறை கொண்டவனாய்
“ஹ்ம்ம்ம், பாய் கிருஷ்ணா “என்றவள், அதே புன்னகையுடனே உள்ளே போக இதை இரு கண்கள் ரௌத்திரத்தோடு பார்த்தபடி அங்கிருந்து அகன்றது..