அத்தியாயம் 24
இருளைக் கிழித்துக் கொண்டு ஆதவன் தன் கதிர்களை இந்த பூமியில் பரவிக் கொண்டிருந்த வேளையில் ஸ்ரீ மற்றும் ஆருஷி பயணித்த பேருந்து கோவையை அடைந்தது...
இருவரினுள்ளும் இந்த இறுதிப் பயணம் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்றால் அது மிகையாகாது....
ஒருவரை மற்றொருவர் நன்கு புரிந்து கொண்டனர்... ஆருஷிக்கோ இந்த பயணம் வாழ்நாளிலேயே மிகப்பெரிய பொக்கிஷம் ... அவனைப் பொருத்தவரை இதுவேப் போதும் இனி வெளிச்சத்திற்கு சென்றாலும் கவலை இல்லை என்ற நிலையில் தான் இருந்தான்...
ஸ்ரீக்கோ என்ன உணர்வென்றே புரியவில்லை.. ஏதோ ஆண்டாண்டு காலங்கள் அவனுடன் பழகியது போன்று இருந்தது... தன் குடும்பத்துடன் இருந்த போது உண்டான பாதுகாப்பு உணர்வை தற்போது ஆருஷியிடம் உணர்கிறாள்...சில சமயங்களில் அதைவிட ஒருபடி மேலே சென்று தாயின் கருவறை கதகதப்பையும் அவனுடன் இருக்கையில் உணர்ந்தாள்...
அவர்களின் பேருந்து அடுத்து நான்கு மணி நேரம் கழித்து தான் அடுத்த பயணத்தை துவங்க இருந்ததால் நடத்துனர் பேருந்தை பூட்டிவிட்டு சென்றுவிட்டார்... ஸ்ரீ ஆருஷி இருவருக்கும் இந்த பயணம் இன்னும் சில மணி நேரங்கள் தொடராத என்று இருந்தது அதனால் பேருந்தை விட்டு இறங்காமல் அதே இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தனர்...
பேச்சினூடே ஆருஷி அவனையறியாமலேயே ஸ்ரீ யை நெருங்கி தன் இரு கைகளால் அவளின் இருபுறமும் அணைகட்டியது போல கைகளை முன்பின் இருக்கையில் வைத்தவன் முழுதும் திரும்பி அவள் முகம் பார்த்து அமர்ந்திருந்தான்...அவளின் பேச்சில் தன்னை மறந்து அவளின் இதழசைவும் ,அதற்குப் போட்டியாய் கண்களில் தோன்றிய பாவனைகளையும் பார்த்தவன் அதன் அழகில் சொக்கிப் போனான்....
காதலர்களுக்கு தன் காதலி தான் அழகு என்பதிற்கேற்ப அவள் அழகில் இமைக்க மறந்து கண்களில் காதல் வழிய அமர்ந்திருந்தான்...
"ஒருநாள் அந்த பூனை நான் வளர்த்தின கிளியை பிடிச்சுட்டு போயிருச்சு... " என்று பேசிக்கொண்டே திரும்பியவள் அப்போதுதான் ஆருஷியின் நெருக்கத்தைக் கவனத்தாள்...
அதிர்ச்சியுடன் அவனின் கண்களை பார்த்தவளுக்கு அதில் தெரிந்த உணர்ச்சிகளில் வாயடைத்துப் போனாள்.. சில நொடிகளிலேயே அவனின் நீலநயனமும் இவளின் நீலநயனங்களும் ஒன்றையொன்று கவ்விக் கொண்டது... நீண்ட சில மணித் துளிகள் கடந்த பின்னும் பார்வையை மாற்றாமல் அமர்ந்திருந்தனர்...
மொழியற்ற அவனின் காதலினை தன் விழிகளில் அவளுக்கு உணர்த்திக் கொண்டிருந்தான்... ஆனால் காதலின் அரிச்சுவடி கூட அறியாத நம் ஸ்ரீ யோ ஏதோ மாயவலையில் சிக்கியது போல அவன் விழிகளில் கட்டுண்டு கிடந்தாள்...
ஆருஷியோ ஒருநிமிடம் தன்னையும் ,தங்களை சுற்றியுள்ள உலகம் ஆபத்து என அனைத்தையும் மறந்தான் அவனைப் பொருத்தவரை ஸ்ரீ மட்டுமே அவன் உலகம் .. மிகுந்த உணர்ச்சி வசத்தில் இருந்தவன் மெல்ல மெல்ல ஸ்ரீ யின் முகத்தை நெருங்கி தன் வலது கையை அவளின் கன்னத்தில் மென்மையாய் பதித்தவன் அதிர்ச்சியில் விரிந்திருந்த ஸ்ரீ யின் இதழை நோக்கி முன்னேறினான்....
அவனின் முகத்தை புரியாது பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு அவன் தன்னை நோக்கி முன்னேறுவதை பார்த்து அடுத்து என்ன நிகழப் போகிறது என்பதை நினைக்க மனது பக்கென்று இருந்தது .. இருந்தும் அவனின் விழியசைவில் மயங்கியவளால் ஒரு இன்ச் கூட நகர முடியவில்லை... அவளும் உணர்வுகளுக்கு ஆட்பட அவன் கண்களை எதிர் கொள்ள இயலாது அவளின் விழிகள் மெதுவாய் மூடிக் கொண்டது...
இருவரின் இதழ்களுக்கும் நூலளவு இடைவெளி இருக்க எங்கோ அடித்த ஹாரன் சத்தத்தில் நினைவுலகம் வர தங்களின் நிலையை உணர்ந்து பதறி அடித்துக் கொண்டு விலகி அமர்ந்தனர்...
ஒருவரையொருவர் முகம் பார்த்துக் கொள்ளவே மிகவும் சங்கடப்பட்டுப் போயினர்.. ஸ்ரீ க்கோ தன்னை நினைத்தே மிகுந்த அவமானமாக இருந்தது...' ச்ச... ரிஷி என்னபத்தி என்ன நினைச்சுருப்பான்... என்னால் ஏன் என்னோட உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்த முடியல... ஹையோ இனி எப்படி அவன் முகத்துல முழிப்பேன்.' என மனதினுள் புலம்பியவள் சன்னல் பக்கம் முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள்...
ஆருஷியோ ' என்னடா பண்ணி வச்சுருக்க ...... சும்மாவே லேசர் கண்ணால நம்ம ஸ்கேன் பண்ணுவ ... இப்ப என்ன சொல்லி சமாளிக்க போறேனோ தெரியலையே...'என ஒரு மனது புலம்பினாலும்... மற்றொரு மனமோ ' ச்ச .. நல்ல சான்ஸ் மிஸ் ஆகிடுச்சே... இந்த பிளடி பஸ்.. சவுண்ட் விட்டு நல்ல மூட கெடுத்துருச்சு' என எரிச்சல் பட்டான்...
இருவரின் மன குமுறல்களையும் கலைக்கும் விதமாக வந்து சேர்ந்தது மக்களின் சலசலப்பு... அப்போது தான் இருவரும் சுற்றுப்புறத்தை ஆராய நன்கு வெளிச்சம் பரவியிருந்த வானம் சட்டென கருமேகங்களால் சூழ்ந்து இருந்தது...
இருவரும் பேருந்திலிருந்து வெளியே வந்தவர்கள் வானத்தை பார்த்தனர்... இது வெயில் காலம் ஆச்சே எப்படி திடிரென மழை வர மாதிரி இப்படி மாறுச்சு அதுவும் காலையில் வானம் தெளிவாக இருந்ததே என இருவரும் குழப்பமாக ஒருவர் முகத்தை மற்றவர் பார்த்துக் கொண்டனர்....
காற்று ஒரு பக்கம் வேகமாக வீச... மக்கள் மழை வரப் போகிறது என வேகமாய் அங்குமிங்கும் ஓடினர்... அதில் ஸ்ரீ யைக் கடந்தும் சிலர் செல்ல அவளோ தடுமாறி கீழே விழுந்தாள்....
ஆருஷி அவளின் தோளைத் தொட்டு "ஸ்ரீ என்னாச்சு ஒன்னும் இல்லையே" என கேட்டுக் கொண்டே எழுப்பியவன் தன்னுடன் அணைத்தவாறு அவளைத் தாங்கி கொண்டான்...
ஸ்ரீ "ரிஷி என்னாச்சு தீடிரென வானிலை ஏன் மாறிருச்சு... எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு..." என்க
ஆருஷி " ஒன்னுமில்லை ஸ்ரீ... நீ பயப்படாதே " என்றவன்... குழப்பமாய் கரு மேகங்களைப் பார்த்தான்... அவனுக்கு ஏதோ தவறாய் பட்டது சித்தரின் சக்திகள் அவனுக்கு ஏதோ ஆபத்து வருபோவதாய் உணர்த்திக் கொண்டே இருந்தது...
இடியின் சத்தத்தில் இருவரும் வானத்தை பார்க்க அதில் கருமேகங்கள் நடுவே நிறைய ஜோடி சிவப்பு நிறக் கண்கள் இவர்களுக்கு மட்டும் தெரிந்தது....
அதைப் பார்த்தவுடன் அவர்களுக்கு புரிந்து விட்டது பிசாசுகள் தங்களை நெருங்கி விட்டது என...
ஸ்ரீ " ரிஷி அங்க பாரு அதுங்க நம்ம நெருங்கிருச்சு... ஆனா அதுங்களாலதான் பகல்ல வெளிவர முடியாதுல அப்புறம் எப்படி...." என இழுக்க...
ஆருஷி "தெரியல ஸ்ரீ... இதுவரை நம்மை ஒன்று ரெண்டு பிசாசுங்க தான் துரத்திட்டு இருந்தது இப்போ நிறையா இருக்கும் போல தெரியுது ... என்ன பண்றதுன்னு தெரியல ஸ்ரீ "என்றான்...
ஆம்... ஆதிலிங்கம் காட்டை எறித்ததற்கு பிறகு ஒன்றை கற்றுக் கொண்டான்... ஒரே நேரத்தில் பல பிசாசுகளை ஒன்றாய் ஒரு காரியத்தை ஏவினால் பலன் கிடைப்பதற்கான வாய்ப்பு உண்டு என்பதை ... அதனால் தான் தன்வசம் இருந்த பிசாசுகள் அனைத்தையும் ஏவ அவைகளோ காலநிலைகளை தனக்கு சாதகமாக மாற்றியுமிருந்தது....
மழைத்துளி விழ ஆரம்பிக்க அந்த நீர் இருவரின் ஆன்மாவிலும் பட்டவுடன் இருவருக்கு அது மிகுந்த உஷ்ணத்தை உருவாக்கியது... சாதாரண மனிதர்களுக்கு இது மழையாக தோன்றினாலும் , ஸ்ரீ மற்றும் ஆருஷிக்கு அக்னி மழையாகவே பட்டது....
ஆருஷிக்கு ஒன்று நன்றாய் புரிந்தது இவை தங்கள் இருவரையும் பலவீனப்படுத்த முயற்ச்சிக்கிறது என்று.... ஸ்ரீ " ரிஷி என்னால முடியல ரொம்ப எரிச்சலா இருக்கு ஆ..ஆ..." என மழைத்துளி படும் ஒவ்வொரு பகுதியும் தீயாய் தகிக்க வலி பொருக்க இயலாது கத்தினாள்...
ஆருஷி "ஸ்ரீ ஒன்னும் இல்லை பயப்படாத வா நாம மறைவான இடத்துக்கு போய்ரலாம்..." என் கூறிவிட்டு கைத்தாங்கலாக அவளை மழைத்துளி படாத இடத்திற்கு அழைத்து செல்ல முற்பட்டான் இருந்தும் அவர்களால் அந்த மழையில் இருந்து தப்பிக்கவே இயலவில்லை...
நிலைமையின் தீவிரத்தை உணர்ந்தவன் ஸ்ரீ யைப் பார்த்து "ஸ்ரீ நாம இப்போ உடனே இங்கிருந்து மறையணும்.. என்னை கெட்டியா பிடித்துக் கொள்... " என்றவன் கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் அங்கிருந்து மறைந்தான்....
மழையின் மூலம் ஆன்மாக்களை அடைய முயற்ச்சித்த பிசாசுகள் அவர்கள் தப்பியதை எண்ணி கடுங்கோவத்தில் மழையாய் அவ்விடத்தில் கொட்டி தீர்ந்துவிட்டு மீண்டும் அவர்களை பிடிக்க கருமேகங்களாய் கலைந்து சென்றனர்...தீடிரென மாறும் வானிலைகளை கண்ட சாதாரண மக்கள் ஆச்சர்யத்துடன் கடந்து சென்றனர்....
இருவரும் ஸ்ரீ யின் வீட்டின் முன் நின்றிருந்தனர்... ஸ்ரீ அதிர்ச்சியில் கண்கள் கலங்க தான் வாழ்ந்த வீட்டினை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்...
ஆருஷி தன் முழு சக்திகளையும் இழந்திருந்தான்... ஆருஷி " ஸ்ரீ ஸ்ரீ ... " என்ற மெல்லிய குரலில் திரும்பியவள் தான் கண்ட காட்சியில் அவ்விடத்திலேயே உறைந்து விட்டாள்.... அங்கு ஆருஷி நிற்க இயலாது தரையில் இருக்க அவன் கரங்கள் மட்டும் ஸ்ரீ யினை விடாது பற்றியிருந்தது....
ஸ்ரீ அவனுக்கு இணையாய் அமர்ந்தவள் "ரிஷி ரிஷி .... எழுந்திரு ..." என கூறிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவனின் அருகில் மெல்லிய வெண்ணிற ஒளி தோன்றியது... அதைக் கண்டதும் அவளுக்கு பதற்றம் அதிகரித்தது ஏனெனில் ஆதித்யா மறைந்ததும் இந்த ஒளியில் தான்...
வேகமாய் அவனை தாவி அணைத்தவள் " ரிஷி ப்ளீஸ் என்னை விட்டு போகதடா.. என்கூடவே இருடா " என கதறி கண்ணீர் விட்டவளின் இறுக்கம் அதிகமானது...
அவளின் அழுகை அவனையும் தாக்க கண்கள் தாமாய் கலங்கியது.. அவனுக்கு இன்னும் அவளை வெளிச்சத்திற்கு அனுப்ப முடியவில்லையே என்ற வருத்தம் இருந்தது... இதுவரை சரி இனி அவள் எப்படி அந்த பிசாசுகளிடம் இருந்து தப்பிப்பாள் என்பதை நினைத்தவன் தன்னை அணைத்திருந்தவளின் முதுகை ஆதரவாய் தடவி ஆசுவாசப் படுத்தினான்...
ஆருஷி " ஸ்ரீ ஸ்ரீ .. இங்க பாரு ... முதல்ல அழாத ... இந்த சூழ்நிலைய கண்டிப்பா நீ ஏத்துக் கிட்டுதான் ஆகணும்...என்னோட வாழ்க்கைல உயிரோட இருந்தபோதும் சரி இப்பவும் சரி நீ ரொம்ப முக்கியமானவ ... நான் செல்றத கவனமா கேளு ஸ்ரீ அதுங்க திரும்ப வரதுக்கு முன்னாடி நீ உன்னோட குடும்பத்தோட சேர்ந்திருக்கணும்... சரியா ..எப்பவும் தைரியமா இருக்கணும் அதுங்கள விட நம்ம ரொம்ப சக்தி வாயந்தவங்க ஸ்ரீ அத எப்பவும் மறக்காத... " என்றவனின் ஆன்மா மெல்ல மெல்ல அந்த ஒளியை நோக்கி இழுபட
ஸ்ரீ யோ "போகாத ரிஷி ப்ளீஸ் ... "என்றவள் அவனை அணைக்க வர .. ஆருஷி "வராத ஸ்ரீ என்னை பிடிச்சு வைக்க நினைச்சா நீ ரொம்ப காயப்படுவ " என்றவன் கடைசியாய் கண்ணில் தன்னுடைய ஸ்ரீ யை நிரப்பிக் கொண்டான்... அவளோ அழுது கொண்டே அவனின் வலது கையை கெட்டியாய் பிடித்திருக்க ...
ஆருஷி என்ன நினைத்தானோ வேகமாய் அவளை இழுத்து அணைத்தவன் அவளின் நெற்றியில் மென்மையாய் தன் இதழை ஒற்றி எடுத்தான் அவனின் கண்ணிலிருந்து வழிந்த கண்ணீர் ஸ்ரீ யின் கன்னத்தில் விழுந்து அவளின் கண்ணீருடன் கலந்தது...
அவனோ "ரொம்ப நாளாக உன்கிட்ட சொல்ல நினைச்சேன் ஆனா முடியல....
ஐ லவ் யூ அம்மு ..."என்றவனின் ஆன்மா முழுதும் அந்த ஒளியினுள் இழுக்கப்பட்டது... அவளோ அவனின் வார்த்தை அபபோதுதான் செவியடைந்து மூளையில் பதிந்திருக்க கண்கள் விரிய அவனைப் பார்த்தாள்... பின் அவன் இழுக்க படுவதை உணர்ந்தவள் அவன் வலது கையை விடாது பற்றியிருக்க எதர்ச்சியாய் அவனின் வலது கையைப் பார்த்தாள்.... பார்த்தவளுக்கு அதிர்ச்சி மேலுற ரிஷி..... என அழைப்பதற்குள் அவன் ஆன்மா முழுதுமாய் அந்த ஒளியினுள் மறைந்து போனது....
சிறுபுள்ளியாய் அவன் மறைவதைப் பார்த்தவள் வாய்விட்டே கதறினாள்..... ரிஷி ரிஷி.... என்றவள் கண்டது அவனின் வலது கையில் பெருவிரல் அருகில் இருந்த சற்று பெரிய மச்சத்தைதான்... ஆம் அவள் கனவு நாயகன் ஆருஷி என்பதை உணர்ந்த மறுநொடி அவன் இவ்வையகத்திலேயே இல்லை என்பதை ஏற்க முடியாதவள் இயலாமையில் அவ்விடத்திலேயே அமர்ந்து கதறி அழுதாள்......
"நிஜமாய் வந்தேன் நிழலைத் தேடி அழைந்தாய் என் கண்மணியே....
உன் மடியில் உயிர்நீக்க தவங்கள் செய்தோனோ என் கண்மணி..
உன் விழியில் நிறைந்துள்ளேன் கண்ணீராய் எனைக் கரைக்காதடி பெண்ணே....
இனியொரு ஜென்மமே வேண்டமடி...
இந்த நினைவுகளே போதும் என் கண்மணி..."
???
உங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள் நட்புக்களே ??
Thread 'உயிரின் தேடல் நீய(டா)டி - கருத்துதிரி' https://pommutamilnovels.com/index.php?threads/உயிரின்-தேடல்-நீய-டா-டி-கருத்துதிரி.429/
இருளைக் கிழித்துக் கொண்டு ஆதவன் தன் கதிர்களை இந்த பூமியில் பரவிக் கொண்டிருந்த வேளையில் ஸ்ரீ மற்றும் ஆருஷி பயணித்த பேருந்து கோவையை அடைந்தது...
இருவரினுள்ளும் இந்த இறுதிப் பயணம் பெரிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்றால் அது மிகையாகாது....
ஒருவரை மற்றொருவர் நன்கு புரிந்து கொண்டனர்... ஆருஷிக்கோ இந்த பயணம் வாழ்நாளிலேயே மிகப்பெரிய பொக்கிஷம் ... அவனைப் பொருத்தவரை இதுவேப் போதும் இனி வெளிச்சத்திற்கு சென்றாலும் கவலை இல்லை என்ற நிலையில் தான் இருந்தான்...
ஸ்ரீக்கோ என்ன உணர்வென்றே புரியவில்லை.. ஏதோ ஆண்டாண்டு காலங்கள் அவனுடன் பழகியது போன்று இருந்தது... தன் குடும்பத்துடன் இருந்த போது உண்டான பாதுகாப்பு உணர்வை தற்போது ஆருஷியிடம் உணர்கிறாள்...சில சமயங்களில் அதைவிட ஒருபடி மேலே சென்று தாயின் கருவறை கதகதப்பையும் அவனுடன் இருக்கையில் உணர்ந்தாள்...
அவர்களின் பேருந்து அடுத்து நான்கு மணி நேரம் கழித்து தான் அடுத்த பயணத்தை துவங்க இருந்ததால் நடத்துனர் பேருந்தை பூட்டிவிட்டு சென்றுவிட்டார்... ஸ்ரீ ஆருஷி இருவருக்கும் இந்த பயணம் இன்னும் சில மணி நேரங்கள் தொடராத என்று இருந்தது அதனால் பேருந்தை விட்டு இறங்காமல் அதே இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தனர்...
பேச்சினூடே ஆருஷி அவனையறியாமலேயே ஸ்ரீ யை நெருங்கி தன் இரு கைகளால் அவளின் இருபுறமும் அணைகட்டியது போல கைகளை முன்பின் இருக்கையில் வைத்தவன் முழுதும் திரும்பி அவள் முகம் பார்த்து அமர்ந்திருந்தான்...அவளின் பேச்சில் தன்னை மறந்து அவளின் இதழசைவும் ,அதற்குப் போட்டியாய் கண்களில் தோன்றிய பாவனைகளையும் பார்த்தவன் அதன் அழகில் சொக்கிப் போனான்....
காதலர்களுக்கு தன் காதலி தான் அழகு என்பதிற்கேற்ப அவள் அழகில் இமைக்க மறந்து கண்களில் காதல் வழிய அமர்ந்திருந்தான்...
"ஒருநாள் அந்த பூனை நான் வளர்த்தின கிளியை பிடிச்சுட்டு போயிருச்சு... " என்று பேசிக்கொண்டே திரும்பியவள் அப்போதுதான் ஆருஷியின் நெருக்கத்தைக் கவனத்தாள்...
அதிர்ச்சியுடன் அவனின் கண்களை பார்த்தவளுக்கு அதில் தெரிந்த உணர்ச்சிகளில் வாயடைத்துப் போனாள்.. சில நொடிகளிலேயே அவனின் நீலநயனமும் இவளின் நீலநயனங்களும் ஒன்றையொன்று கவ்விக் கொண்டது... நீண்ட சில மணித் துளிகள் கடந்த பின்னும் பார்வையை மாற்றாமல் அமர்ந்திருந்தனர்...
மொழியற்ற அவனின் காதலினை தன் விழிகளில் அவளுக்கு உணர்த்திக் கொண்டிருந்தான்... ஆனால் காதலின் அரிச்சுவடி கூட அறியாத நம் ஸ்ரீ யோ ஏதோ மாயவலையில் சிக்கியது போல அவன் விழிகளில் கட்டுண்டு கிடந்தாள்...
ஆருஷியோ ஒருநிமிடம் தன்னையும் ,தங்களை சுற்றியுள்ள உலகம் ஆபத்து என அனைத்தையும் மறந்தான் அவனைப் பொருத்தவரை ஸ்ரீ மட்டுமே அவன் உலகம் .. மிகுந்த உணர்ச்சி வசத்தில் இருந்தவன் மெல்ல மெல்ல ஸ்ரீ யின் முகத்தை நெருங்கி தன் வலது கையை அவளின் கன்னத்தில் மென்மையாய் பதித்தவன் அதிர்ச்சியில் விரிந்திருந்த ஸ்ரீ யின் இதழை நோக்கி முன்னேறினான்....
அவனின் முகத்தை புரியாது பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு அவன் தன்னை நோக்கி முன்னேறுவதை பார்த்து அடுத்து என்ன நிகழப் போகிறது என்பதை நினைக்க மனது பக்கென்று இருந்தது .. இருந்தும் அவனின் விழியசைவில் மயங்கியவளால் ஒரு இன்ச் கூட நகர முடியவில்லை... அவளும் உணர்வுகளுக்கு ஆட்பட அவன் கண்களை எதிர் கொள்ள இயலாது அவளின் விழிகள் மெதுவாய் மூடிக் கொண்டது...
இருவரின் இதழ்களுக்கும் நூலளவு இடைவெளி இருக்க எங்கோ அடித்த ஹாரன் சத்தத்தில் நினைவுலகம் வர தங்களின் நிலையை உணர்ந்து பதறி அடித்துக் கொண்டு விலகி அமர்ந்தனர்...
ஒருவரையொருவர் முகம் பார்த்துக் கொள்ளவே மிகவும் சங்கடப்பட்டுப் போயினர்.. ஸ்ரீ க்கோ தன்னை நினைத்தே மிகுந்த அவமானமாக இருந்தது...' ச்ச... ரிஷி என்னபத்தி என்ன நினைச்சுருப்பான்... என்னால் ஏன் என்னோட உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்த முடியல... ஹையோ இனி எப்படி அவன் முகத்துல முழிப்பேன்.' என மனதினுள் புலம்பியவள் சன்னல் பக்கம் முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள்...
ஆருஷியோ ' என்னடா பண்ணி வச்சுருக்க ...... சும்மாவே லேசர் கண்ணால நம்ம ஸ்கேன் பண்ணுவ ... இப்ப என்ன சொல்லி சமாளிக்க போறேனோ தெரியலையே...'என ஒரு மனது புலம்பினாலும்... மற்றொரு மனமோ ' ச்ச .. நல்ல சான்ஸ் மிஸ் ஆகிடுச்சே... இந்த பிளடி பஸ்.. சவுண்ட் விட்டு நல்ல மூட கெடுத்துருச்சு' என எரிச்சல் பட்டான்...
இருவரின் மன குமுறல்களையும் கலைக்கும் விதமாக வந்து சேர்ந்தது மக்களின் சலசலப்பு... அப்போது தான் இருவரும் சுற்றுப்புறத்தை ஆராய நன்கு வெளிச்சம் பரவியிருந்த வானம் சட்டென கருமேகங்களால் சூழ்ந்து இருந்தது...
இருவரும் பேருந்திலிருந்து வெளியே வந்தவர்கள் வானத்தை பார்த்தனர்... இது வெயில் காலம் ஆச்சே எப்படி திடிரென மழை வர மாதிரி இப்படி மாறுச்சு அதுவும் காலையில் வானம் தெளிவாக இருந்ததே என இருவரும் குழப்பமாக ஒருவர் முகத்தை மற்றவர் பார்த்துக் கொண்டனர்....
காற்று ஒரு பக்கம் வேகமாக வீச... மக்கள் மழை வரப் போகிறது என வேகமாய் அங்குமிங்கும் ஓடினர்... அதில் ஸ்ரீ யைக் கடந்தும் சிலர் செல்ல அவளோ தடுமாறி கீழே விழுந்தாள்....
ஆருஷி அவளின் தோளைத் தொட்டு "ஸ்ரீ என்னாச்சு ஒன்னும் இல்லையே" என கேட்டுக் கொண்டே எழுப்பியவன் தன்னுடன் அணைத்தவாறு அவளைத் தாங்கி கொண்டான்...
ஸ்ரீ "ரிஷி என்னாச்சு தீடிரென வானிலை ஏன் மாறிருச்சு... எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு..." என்க
ஆருஷி " ஒன்னுமில்லை ஸ்ரீ... நீ பயப்படாதே " என்றவன்... குழப்பமாய் கரு மேகங்களைப் பார்த்தான்... அவனுக்கு ஏதோ தவறாய் பட்டது சித்தரின் சக்திகள் அவனுக்கு ஏதோ ஆபத்து வருபோவதாய் உணர்த்திக் கொண்டே இருந்தது...
இடியின் சத்தத்தில் இருவரும் வானத்தை பார்க்க அதில் கருமேகங்கள் நடுவே நிறைய ஜோடி சிவப்பு நிறக் கண்கள் இவர்களுக்கு மட்டும் தெரிந்தது....
அதைப் பார்த்தவுடன் அவர்களுக்கு புரிந்து விட்டது பிசாசுகள் தங்களை நெருங்கி விட்டது என...
ஸ்ரீ " ரிஷி அங்க பாரு அதுங்க நம்ம நெருங்கிருச்சு... ஆனா அதுங்களாலதான் பகல்ல வெளிவர முடியாதுல அப்புறம் எப்படி...." என இழுக்க...
ஆருஷி "தெரியல ஸ்ரீ... இதுவரை நம்மை ஒன்று ரெண்டு பிசாசுங்க தான் துரத்திட்டு இருந்தது இப்போ நிறையா இருக்கும் போல தெரியுது ... என்ன பண்றதுன்னு தெரியல ஸ்ரீ "என்றான்...
ஆம்... ஆதிலிங்கம் காட்டை எறித்ததற்கு பிறகு ஒன்றை கற்றுக் கொண்டான்... ஒரே நேரத்தில் பல பிசாசுகளை ஒன்றாய் ஒரு காரியத்தை ஏவினால் பலன் கிடைப்பதற்கான வாய்ப்பு உண்டு என்பதை ... அதனால் தான் தன்வசம் இருந்த பிசாசுகள் அனைத்தையும் ஏவ அவைகளோ காலநிலைகளை தனக்கு சாதகமாக மாற்றியுமிருந்தது....
மழைத்துளி விழ ஆரம்பிக்க அந்த நீர் இருவரின் ஆன்மாவிலும் பட்டவுடன் இருவருக்கு அது மிகுந்த உஷ்ணத்தை உருவாக்கியது... சாதாரண மனிதர்களுக்கு இது மழையாக தோன்றினாலும் , ஸ்ரீ மற்றும் ஆருஷிக்கு அக்னி மழையாகவே பட்டது....
ஆருஷிக்கு ஒன்று நன்றாய் புரிந்தது இவை தங்கள் இருவரையும் பலவீனப்படுத்த முயற்ச்சிக்கிறது என்று.... ஸ்ரீ " ரிஷி என்னால முடியல ரொம்ப எரிச்சலா இருக்கு ஆ..ஆ..." என மழைத்துளி படும் ஒவ்வொரு பகுதியும் தீயாய் தகிக்க வலி பொருக்க இயலாது கத்தினாள்...
ஆருஷி "ஸ்ரீ ஒன்னும் இல்லை பயப்படாத வா நாம மறைவான இடத்துக்கு போய்ரலாம்..." என் கூறிவிட்டு கைத்தாங்கலாக அவளை மழைத்துளி படாத இடத்திற்கு அழைத்து செல்ல முற்பட்டான் இருந்தும் அவர்களால் அந்த மழையில் இருந்து தப்பிக்கவே இயலவில்லை...
நிலைமையின் தீவிரத்தை உணர்ந்தவன் ஸ்ரீ யைப் பார்த்து "ஸ்ரீ நாம இப்போ உடனே இங்கிருந்து மறையணும்.. என்னை கெட்டியா பிடித்துக் கொள்... " என்றவன் கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் அங்கிருந்து மறைந்தான்....
மழையின் மூலம் ஆன்மாக்களை அடைய முயற்ச்சித்த பிசாசுகள் அவர்கள் தப்பியதை எண்ணி கடுங்கோவத்தில் மழையாய் அவ்விடத்தில் கொட்டி தீர்ந்துவிட்டு மீண்டும் அவர்களை பிடிக்க கருமேகங்களாய் கலைந்து சென்றனர்...தீடிரென மாறும் வானிலைகளை கண்ட சாதாரண மக்கள் ஆச்சர்யத்துடன் கடந்து சென்றனர்....
இருவரும் ஸ்ரீ யின் வீட்டின் முன் நின்றிருந்தனர்... ஸ்ரீ அதிர்ச்சியில் கண்கள் கலங்க தான் வாழ்ந்த வீட்டினை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்...
ஆருஷி தன் முழு சக்திகளையும் இழந்திருந்தான்... ஆருஷி " ஸ்ரீ ஸ்ரீ ... " என்ற மெல்லிய குரலில் திரும்பியவள் தான் கண்ட காட்சியில் அவ்விடத்திலேயே உறைந்து விட்டாள்.... அங்கு ஆருஷி நிற்க இயலாது தரையில் இருக்க அவன் கரங்கள் மட்டும் ஸ்ரீ யினை விடாது பற்றியிருந்தது....
ஸ்ரீ அவனுக்கு இணையாய் அமர்ந்தவள் "ரிஷி ரிஷி .... எழுந்திரு ..." என கூறிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவனின் அருகில் மெல்லிய வெண்ணிற ஒளி தோன்றியது... அதைக் கண்டதும் அவளுக்கு பதற்றம் அதிகரித்தது ஏனெனில் ஆதித்யா மறைந்ததும் இந்த ஒளியில் தான்...
வேகமாய் அவனை தாவி அணைத்தவள் " ரிஷி ப்ளீஸ் என்னை விட்டு போகதடா.. என்கூடவே இருடா " என கதறி கண்ணீர் விட்டவளின் இறுக்கம் அதிகமானது...
அவளின் அழுகை அவனையும் தாக்க கண்கள் தாமாய் கலங்கியது.. அவனுக்கு இன்னும் அவளை வெளிச்சத்திற்கு அனுப்ப முடியவில்லையே என்ற வருத்தம் இருந்தது... இதுவரை சரி இனி அவள் எப்படி அந்த பிசாசுகளிடம் இருந்து தப்பிப்பாள் என்பதை நினைத்தவன் தன்னை அணைத்திருந்தவளின் முதுகை ஆதரவாய் தடவி ஆசுவாசப் படுத்தினான்...
ஆருஷி " ஸ்ரீ ஸ்ரீ .. இங்க பாரு ... முதல்ல அழாத ... இந்த சூழ்நிலைய கண்டிப்பா நீ ஏத்துக் கிட்டுதான் ஆகணும்...என்னோட வாழ்க்கைல உயிரோட இருந்தபோதும் சரி இப்பவும் சரி நீ ரொம்ப முக்கியமானவ ... நான் செல்றத கவனமா கேளு ஸ்ரீ அதுங்க திரும்ப வரதுக்கு முன்னாடி நீ உன்னோட குடும்பத்தோட சேர்ந்திருக்கணும்... சரியா ..எப்பவும் தைரியமா இருக்கணும் அதுங்கள விட நம்ம ரொம்ப சக்தி வாயந்தவங்க ஸ்ரீ அத எப்பவும் மறக்காத... " என்றவனின் ஆன்மா மெல்ல மெல்ல அந்த ஒளியை நோக்கி இழுபட
ஸ்ரீ யோ "போகாத ரிஷி ப்ளீஸ் ... "என்றவள் அவனை அணைக்க வர .. ஆருஷி "வராத ஸ்ரீ என்னை பிடிச்சு வைக்க நினைச்சா நீ ரொம்ப காயப்படுவ " என்றவன் கடைசியாய் கண்ணில் தன்னுடைய ஸ்ரீ யை நிரப்பிக் கொண்டான்... அவளோ அழுது கொண்டே அவனின் வலது கையை கெட்டியாய் பிடித்திருக்க ...
ஆருஷி என்ன நினைத்தானோ வேகமாய் அவளை இழுத்து அணைத்தவன் அவளின் நெற்றியில் மென்மையாய் தன் இதழை ஒற்றி எடுத்தான் அவனின் கண்ணிலிருந்து வழிந்த கண்ணீர் ஸ்ரீ யின் கன்னத்தில் விழுந்து அவளின் கண்ணீருடன் கலந்தது...
அவனோ "ரொம்ப நாளாக உன்கிட்ட சொல்ல நினைச்சேன் ஆனா முடியல....
ஐ லவ் யூ அம்மு ..."என்றவனின் ஆன்மா முழுதும் அந்த ஒளியினுள் இழுக்கப்பட்டது... அவளோ அவனின் வார்த்தை அபபோதுதான் செவியடைந்து மூளையில் பதிந்திருக்க கண்கள் விரிய அவனைப் பார்த்தாள்... பின் அவன் இழுக்க படுவதை உணர்ந்தவள் அவன் வலது கையை விடாது பற்றியிருக்க எதர்ச்சியாய் அவனின் வலது கையைப் பார்த்தாள்.... பார்த்தவளுக்கு அதிர்ச்சி மேலுற ரிஷி..... என அழைப்பதற்குள் அவன் ஆன்மா முழுதுமாய் அந்த ஒளியினுள் மறைந்து போனது....
சிறுபுள்ளியாய் அவன் மறைவதைப் பார்த்தவள் வாய்விட்டே கதறினாள்..... ரிஷி ரிஷி.... என்றவள் கண்டது அவனின் வலது கையில் பெருவிரல் அருகில் இருந்த சற்று பெரிய மச்சத்தைதான்... ஆம் அவள் கனவு நாயகன் ஆருஷி என்பதை உணர்ந்த மறுநொடி அவன் இவ்வையகத்திலேயே இல்லை என்பதை ஏற்க முடியாதவள் இயலாமையில் அவ்விடத்திலேயே அமர்ந்து கதறி அழுதாள்......
"நிஜமாய் வந்தேன் நிழலைத் தேடி அழைந்தாய் என் கண்மணியே....
உன் மடியில் உயிர்நீக்க தவங்கள் செய்தோனோ என் கண்மணி..
உன் விழியில் நிறைந்துள்ளேன் கண்ணீராய் எனைக் கரைக்காதடி பெண்ணே....
இனியொரு ஜென்மமே வேண்டமடி...
இந்த நினைவுகளே போதும் என் கண்மணி..."
???
உங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள் நட்புக்களே ??
Thread 'உயிரின் தேடல் நீய(டா)டி - கருத்துதிரி' https://pommutamilnovels.com/index.php?threads/உயிரின்-தேடல்-நீய-டா-டி-கருத்துதிரி.429/
