அத்தியாயம்-6
“அக்கா அக்கா பூ அக்கா” என்ற விளிப்பில் மங்கையவளின் உணர்வுகள் விழித்தாலும்,இமைகள் இரண்டும் உறக்கத்திற்கு கெஞ்சினர். இருந்தும் வலுக்கட்டாயமாக பசைபோன்று ஒட்டிய இமைகளை மெல்ல பிரித்து தன்முன் உள்ளவளை பார்த்தவாறே கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்தாள் பூந்தென்றல்.
மேலாளர் ரவியிடம் நடந்த கசப்பான சம்பவத்திற்கு பிறகு இரு வாரங்கள் கடந்தாலும் பெண்ணவளின் மன காயம் ஆறவில்லை. கடமைக்கு என்று அவளின் நேரங்கள் கடந்தாலும் அவளுள்ளம் வேலை மாற்றம் வேண்டி தவமிருந்தது.
முன்பைவிட மேலாளர் ரவியின் தாப பார்வை தன்மீது விழவில்லை என்று பெண்ணவள் நெஞ்சம் அமைதியுற்றாலும், அவனின் தொடர்ச்சியான வேலை நெருக்கடியில் உடலே சோர்ந்து போய்விட்டது.
முன்னர் பில்லிங் பிரிவில் இருந்தவளை சம்பந்தமே இல்லாமல் குடோனுக்கு சென்று பொருள் எடுத்துவருவது,மேல் தளத்தில் விற்பனை பிரிவில் நிற்க வைப்பது என பூந்தென்றல் தானாக தன்னிடம் கெஞ்சும் அளவுக்கு நெருக்கடி கொடுத்தான். சில நாட்கள் பசியை கூட மறந்து விட்டாலும் அவள் திடமாக எதிர்கொண்டாள்.
விடுதிக்கு வந்தால் ஓய்வு மட்டுமே அவளின் தற்போதைய விருப்பமாக இருந்தது.
இன்று ஞாயிறு விடுமுறை என்பதால் உடல் சோர்வினால் காலை உணவுவேளை முடிந்தும் உறங்கிக்கொண்டிருப்பவளை அறையிலுள்ள சுபா என்ற பெண் எழுப்பினாள்.
சுபா அழைப்பில் எழுந்த பூந்தென்றல் தூக்கத்தில் ஒற்றை கண்ணை மட்டும் லேசாக திறந்தபடியே தன்முன் நிற்பவளிடம், “எதுக்கு எழுப்பின சுபா?” என கொட்டாவி விட்டப்படியே கேட்டு உடலை முறுக்கி சோம்பல் முறித்தாள்.
“மணி 11 ஆக போகுது இன்னும் எழல அதான் எழுப்பினேன்” என்றவளுக்கு, மெலிதாக புன்னகைத்தபடியே கண்களை நன்றாக திறந்த பூந்தென்றல்,
“கொஞ்சம் உடம்பு அசதி இவ்வளவு நேரம் தூங்கிட்டேன். ஆனால் இன்னும் தூங்கனும் போல இருக்கு” என கூறும்போதே அவளின் குரல் மெலிந்து ஒலித்தது.
.”இப்போயெல்லாம் ரொம்ப வேலையா?” என மற்றோரு பெண் லதா கேள்விக்கு, ஆமாம் என தலையசைத்த பூந்தென்றல் உடைகளை எடுத்துக்கொண்டு குளிக்க சென்றாள்.
சிறிதுநேரத்தில் அறைக்குள் வந்த பூந்தென்றலிடம், தன் நண்பியின் சகோதரி வேலை செய்யும் அலுவலகத்தில் வேலை இருப்பதாக சுபா கூறினாள்.
மேலாளர் ரவியை நினைத்து பூந்தென்றல் ஒவ்வொரு நாளும் பயந்தபடியே வேலைக்கு சென்று வருகிறாள். ஏனென்றால் அடிபட்டகருநாகம் ஆச்சே எப்பொழுது கொத்தி விஷத்தை கக்குவான் என்ற பயம் மேலோங்கி நின்றது அவளிடத்தில்.
வேறு வேலை கிடைக்காத பட்சத்தில் இருக்கும் வேலையை விட்டால் தன்நிலையை நினைத்து அச்சம்கொண்டாள்.
அதனால் உடனே சுபாவிடம் விவரம் கேட்டு இந்த வேலை கிடைக்க உதவி செய்ய சொன்னாள்.
“அக்கா இதுக்கு ஏன் உதவின்னு பெரிய வார்த்தை பேசுற, உனக்கு தான் அந்த வேலை நான் இப்போவே பேசுறேன்” என சுபா தனது அலைபேசியில் இருந்து பூந்தென்றலின் வேலைக்காக தோழியிடம் பேசிவிட்டு வைத்தாள்.
சுபா அலைபேசியில் பேசுவதை மனதில் கடவுளிடம் வேண்டுதல் வைத்தவாறே கண்களில் தவிப்போடு பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“நான் பேசிட்டேன் அக்கா,அவங்க உன் ரிஸும் அனுப்ப சொன்னாங்க”என்றவளுக்கு உடனே தனது அலைபேசியில் இருந்து சுபாவிற்கு அனுப்பி வைத்தாள்.
சுபா உடனே தனது மடிக்கணினியில் பூந்தென்றல் மின்னஞ்சலை திறந்து கம்பனி மின்னஞ்சலுக்கு அவளின் தகவலை அனுப்பி வைத்துவிட்டு தன்னருகில் உள்ளவளை பார்க்க அவளோ கண்மூடி இருந்தாள்.
அவளின் நிலையை யாரிடம் சொல்லி உதவி கேட்பது என்று புரியவில்லை. தன்மேல் உயிரை வைத்த உயிரும் இவ்வுலகத்தில்லை,தன்னை உயிராக நேசித்த தோழியின் வாழ்க்கைக்கும் இடைஞ்சலாக மாறி நட்பையே இழந்துவிட்டாள். ஒரு பெண் தனியாக உள்ளாள் என்றால் எத்தனை பிரச்சனைகள் எத்தனை வன்மம பார்வை ஏன் மேலாளர் ரவி தன்னை தீண்டியே விட்டான். ஏன் இந்த வாழ்க்கை யாருக்காக? எதற்கு வாழ வேண்டும்?என்ன லட்சியம் இருக்கிறது என்னிடத்தில்?ஒற்றை சத்தியத்திற்காகவா இப்படியான போராட்ட வாழ்க்கை?எனக்கு என்ன வேண்டும் என்பது கூட என்னால எண்ண முடியவில்லையே?இந்த வயதில் திருமணத்தை எண்ண வேண்டும்.திருமணமா போதும்டா சாமி” என கண்மூடி தனக்குள்ளே மருகிக்கொண்டிருந்த பூந்தென்றலை அருகிலிருந்த சுபாவும்,லதாவும் ஒன்றும் விளங்காமல் ஒருவரொருவர் முகத்தை பார்த்தனர்.
தனக்குள்ளே உழன்றவள் ஒருவழியாக மெல்ல கண்திறக்க, சுபா மடிக்கணினியை பார்த்தவள் பெருமூச்சுடன் அருகில் அமர்ந்து தன்னையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் இருவரையும் கண்டு மெலிதாக புன்னகைத்தாவறே,
“நான் சாப்.. சாப்பிட்டு வரேன்” என தழுதழுத்த குரலில் கூறிவிட்டு அறையைவிட்டு வேகமாக வெளியேறினாள்.
பூந்தென்றல் செய்கையைக்கண்ட இரு பெண்களுக்கும் வருத்தமாகியது.
லதாவை அயர்வாக பார்த்த சுபா தனது மடிக்கணினியை பார்க்கும்போது தான் அவளின் புருவங்கள் முடிச்சிட்டது.
அதேநிலையில், “ஏய் லதா இங்க வாயேன்”என சத்தமான அழைப்பில் லதாவும் சுபா அருகில் அமர்ந்து அவளும் மடிக்கணினியை பார்த்தாள்.
அவளுக்கு புரியாமல், “என்னடி ரிப்ளை ஈமெயில் வந்து இருக்கா”என்று கேட்டாள் லதா.
“இல்ல லூசு, அக்கா ஜாப் வெப்சைட்ல லாக்இன் பண்ணிருக்கும் போல” என சொல்லிக்கொண்டே அந்த வேலைவாய்ப்பு இணையதளத்திற்கு சென்று அலசி ஆராய்ந்தாள்.
சில நொடிகளில் ஒரு பெரிய கம்பெனியிடமிருந்து வேலைவாய்ப்பு வந்திருக்க, உடனே சுபா அதை திறந்து முழுவிவரத்தை பார்த்தாள்.
“சுபா இது பிஏ போஸ்ட்க்கு டி”என லதா சொல்வதை காதில் வாங்காமல், சுபா அந்த வேலைக்கான நேர்முகத்தேர்விற்கு பூந்தென்றல் விவரத்தை பூர்த்தி செய்து விண்ணப்பித்தாள்.
சுபா செய்வதை பார்த்த லதா அதிர்ந்து, “ஏய் என்னடி நீ பாட்டுக்கு அப்ளை பண்ணிட்டு இருக்க” அதட்டினாள்.
லதா வாயை தன் கையால் மூடிய சுபா, “கத்தாத பூ அக்காக்கு கேக்க போகுது”என்றவளின் கையை விளக்கிவிட்ட லதா எழுந்து அறைக்கு வெளியே பார்த்துவிட்டு கதவை சாற்றினாள்.
சுபாவை முறைத்தவண்ணம் வந்த லதா, “என்ன பண்ணி வச்சிருக்க?” என்றவளுக்கு,
“நல்ல கம்பெனி லதா,அக்காக்கு வேலை கிடைச்சா நிச்சயம் அவ வாழ்க்கை மாறும்.படிக்க தனியா வந்த நம்மனாலே குடும்பத்தை விட்டு இருக்க முடியல.அது நிலைமையை யோசி” சுபா கூறினாள்.
“எல்லாம் சரிதான்”என லதா தயங்கினாள்.
“லதா அப்ளை பண்ணியிருக்கோம்.அந்த போஸ்ட்க்கான குவலிபிகேஷன்,எஸ்பிரின்ஸ் அக்காகிட்ட இல்லை. பை சான்ஸ் லக் ல ஜாப் கிடைச்சா அதான் பண்ணேன்” .
“சரி பார்ப்போம்” என லதா சொல்ல, இருவரும் தாங்கள் விட்ட படிப்பை தொடர்ந்தனர்.
ஒருவேளை சுபா விதியை அறிந்து கூறினாலா என்று தெரியவில்லை. ஆனால் உண்மையில் பூந்தென்றல் வாழ்க்கையில் நிகழபோகும் மிகப்பெரிய மாற்றத்திற்கான வழியை தான் சுபா ஏற்படுத்திவிட்டாள். அந்த மாற்றம் அவளுக்கு பல வலிகளையும் சந்தோஷத்தையும் ஒருசேர வாரி வழங்க காத்துக்கொண்டிருக்கிறது.
அன்றைய இரவே பூந்தென்றல் விண்ணப்பம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு நேர்முகத்தேர்விற்கு அழைக்கப்பட்ட மின்னஞ்சல் வந்திருப்பதை லதா சுபா இருவரும் அதிர்ச்சி குறையாமல் மடிக்கணினியை பார்த்தனர்.
சென்னை மாநகரத்தின் புகழ்பெற்ற கட்டுமான நேர்மையான நிறுவனம் என்றால் பத்து சொல்லலாம்.அதில் இந்த கம்பெனி பெயரும் இடம்பெறும் “S.K construction company pvt ltd”.
இரண்டு நாட்கள் கழித்து நேர்முகத்தேர்விற்கு செல்ல வேண்டும் என்பதை மட்டுமே சுபா பூந்தென்றலிடம் கூற,அவளும் சுபா முன்னர் சொல்லிய கம்பெனி என்று நினைத்துக்கொண்டு சரி என்றுவிட்டாள்.
இப்பொழுது சொன்னால் பூந்தென்றல் வேண்டாம் என்று மறுத்துவிடுவாள் என பெண்கள் இருவரும் மறைத்துவிட்டனர்.
அன்றைய நாள் முழுக்க சோகசாயலில் திரிந்தவள்,மறுநாள் வேலைக்கு செல்லவேண்டுமா என முதன்முறை எண்ணிக்கொண்டாள்.
நம் வாழ்க்கையின் அடுத்தபடியை அடைய சில வலிகளை எதிர்கொள்ள தான் வேண்டும் என்பதை இந்த வெகுளி பெண்ணிற்கு யார் உரைப்பது என நினைத்த மேகவள் கூட தன் கண்ணீரை இரவுமுழுதும் மழையாக பொழிந்துவிட்டு சூரியனை துயில் எழுப்பினாள்.
வழக்கம்போல பூந்தென்றல் கிளம்பி கடைக்கு வந்து பில்லிங் பிரிவில் நின்று தனது வேலையை பார்க்க ஆரம்பிக்கும்போது வந்த மேலாளர் ரவி, “ஏய் உனக்கு மேல வேலை.பத்மாவோட இன்னும் இரண்டு பேர் லீவு ஜீவ்வெல் செக்ஷன்க்கு போ” என அதிகார குரலில் கட்டளையிட்டான்.
ரவி குரலைக்கேட்டதும் அவன் நிற்கும் திசையை கூட பார்க்காமல், அவன் கூறியபடியே மேல் தளத்திற்கு சென்றவளை பார்த்தவாறே தனது இடதுபக்க கன்னத்தை தடவினான்.
தன்னிடம் மரியாதையில்லாமல் செல்லும் பெண்ணவளை கண்டவன் உள்ளுக்குள் பொருமினான்.
மேல் தளத்திற்கு வந்து அங்குள்ள கவரிங் நகை பிரிவில் விற்பனையரளாக பூந்தென்றல் நிற்க,அவளோடு இன்னொரு பெண்ணும் இருந்தாள்.
சில நேரங்களில் கடைக்கு வாடிக்கையாளர்கள் வர தொடங்கினர்.
கீழ் தளத்தில் தான் உணவு பொருட்கள் இருப்பதால் அங்குதான் கூட்டம் நிரம்பி வழியும். மேல் தளமுழுக்க பெண்கள் அழகுசாதன பொருட்கள் காலணிகள் கைப்பைகள் கவரிங் பேன்சி நகைகள்,பரிசளிப்பு பொருட்கள்,வீட்டு அலங்கார பொருட்கள் என நிரம்பி இருக்கும். மேல் தளத்தில் கூட்டம் இருக்கும் என்றால் பெண்கள் சம்பந்தப்பட்ட பிரிவிகளில் தான் இருக்கும்.
பூந்தென்றலும் வரும் வாடிக்கையாளர்கள் கேக்கும் நகைகள் எடுத்துக்கொடுத்து விளக்கம் கூறி ஓய்ந்தே விட்டாள். பத்தில் இருவர் மட்டும் தான் வாங்கி செல்வர் மீதியரோ பார்க்க மட்டும் வருவேர்.
அதில் ஒரு பணக்கார குண்டு பெண்மணியும் நவநாகரீக இளம் பெண்ணொருத்தி வந்தார்கள்.
அவர்கள் ஒவ்வொரு டிசைனாக கேக்க பூந்தென்றலும் சலிக்காமல் எடுத்துக்காட்டினாள். கிட்டத்தட்ட ஒருமணி நேர முடிவில் ஆண்டிக் நகையை எடுத்துக்கொண்டு பீல் போடும் இடத்திற்கு இருவரும் நகரவும் தான் மூச்சே விட்டுக்கொண்டாள்.
சில நிமிடங்களில் அந்த தளமே சற்று கூச்சலும் சலசலப்பும் ஆனது.
வாடிக்கையாளர் ஒருவரிடம் நகையை காட்டிக்கொண்டிருந்த பூந்தென்றல் அருகே வந்த ஆண்டிக் நகை வாங்கிய குண்டு பெண்மணியும் பெண்ணும் அவளை திட்ட தொடங்கினர்.
“என்னடி பார்க்குற திருடி நாயே” என அந்த பெண் பூந்தென்றலை திருடி என்று கூறியதும் பூந்தென்றல் விழிகள் அதிர்ச்சியில் விரிந்தது.
அதில் கலங்கிய கண்களுடன், “மேடம் என்ன பேசுறீங்க?” என தான் என்ன செய்துவிட்டேன் தன்னை திருடி என்று சொல்கிறார்கள் என புரியாமல் கேட்டாள்.
“அறைஞ்சேன் வை”என அந்த பெண் கோவத்தில் பூந்தென்றலை அறையவதற்காக கையை அவளின் கன்னம் அருகே கொண்டுவந்து இழுத்துக்கொண்டார்.
பெண்ணவள் அந்த பெண்மணி செயலில் பயந்துவாறே கண்ணீருடன் தன்னை சுற்றியுள்ள எல்லாரும் முன் தான் அவமானப்பட்டு நிற்பதைக்கண்டு உடைந்துவிட்டாள்.
ஏதோ பிரச்சனை என்று கேள்விப்பட்டு விரைந்து வந்த ரவி, பூந்தென்றலை திட்டிக்கொண்டிருந்த பெண்மணியிடம் என்னவென்று விசாரித்தான்.
“வாங்க சார், நீங்க தான் மேனஜரா,என் பெண்ணோட டைமெண்ட் தோட்டை உங்க ஸ்டாப் திருடிட்டா.இதோ இவ தான்”என அந்த பெண்மணி பூந்தென்றலை கைகாட்டி குற்ற சுமத்த, அவளின் விழிகள் நன்றாக விரிந்து அதிர்ச்சியை காட்டியது.
கண்ணீருடன் அதிர்ந்து நின்ற பூந்தென்றலை பார்த்த ரவிக்கு மனதுக்குள் மழை சாரல் அடித்த உணர்வு.
அதனை முகத்தில் கட்டாதவாறு வெளியில் முகத்தை கோவமாக வைத்துக்கொண்ட ரவி அதிர்ந்து நின்றவள் அருகில் நெருங்கி, “சொல்லுடி திருடுனத எங்க வச்சிருக்க?”என்றவனின் சொல்லில் பூந்தென்றல் திடுக்கிட்டு பின்னே நகர்ந்தாள்.
“சார் என்ன நடந்தது கேக்காம இப்படி நீங்களே பழி போடுறீங்க” என அந்த தளத்திலுள்ள பணியாளர்கள் மேலாளர் ரவி பேச்சில் அதிர்ந்து நியாயம் கேட்டனர்.
“சூ என்ன நடந்துருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்.என்கிட்டையே யாராச்சும் குரலை உயர்த்துனா கிழிச்சுறுவேன் சொல்லிட்டேன். கூட்டம் சேர்க்காம எல்லாரும் போங்க” என அவன் தொண்டை கிழித்து கத்தியத்தில் பணியாளர்கள் வேறுவழியின்றி தங்கள் வேலையை தொடர,அங்கிருந்த வாடிக்கையாளர்களையும் செல்லுங்கள் என ரவி தன்மையாக கூறி அனுப்பினான்.
இப்பொழுது அங்கு பூந்தென்றல், ரவி அந்த இரு பெண்கள் மட்டுமே இருந்தனர்.
“என்ன சார் எங்களையும் அனுப்பி வைக்க போறீங்களா?”ஆத்திரமாக விழுந்த அந்த பெண்மணி கேள்விக்கு,
“இல்லை மேடம் வியாபாரம் நேரம் அதான்.நீங்க கவலைப்பட வேணாம்” என்றவன் அழுத்தமாக பூந்தென்றலை பார்த்து,
“எப்டி திருடன உண்மையை சொல்ல போறியா இல்லையா?” என இவள் தான் திருடினால் என்று இவனே சாட்சி கூறியதுபோல அதட்டினான்.
தன்னை சரியான நேரத்தில் பழி வாங்குபவனை என்னவென்று சொல்வது என கலங்கிய பூந்தென்றல், தன் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு “நான் சத்தியமா திருடல சார்.தயவுசெஞ்சு நம்புங்க” கையெடுத்து தன்னை வேண்டுமென்றே குற்றம் சாட்டுபவனிடமே வேறுவழியின்றி கெஞ்சினாள்.
“ஏய் ஜீவ்ள்ஸ் போட்டு விடும்போது நீதானே ஸ்டுபிட் என் இயரிங்யை திருடுன. அது எவ்வளவு காஸ்டிலி தெரியுமா.ஒழுங்கா கொடுடி” என அந்த இளம்பெண்ணும் பூந்தென்றல் தோள் இருபுறமும் கைவைத்து உழுக்க,அவளோ கதறி அழுதாள்.
அவள் அழுகையை ரசித்த ரவி, “மேடம் கண்டிப்பா இயரிங் இவகிட்ட தான் இருக்கும்”என்றவன் பேச்சிற்கு,
“அப்போ பரிசோதனை பண்ணி பார்க்குறேன்” என அந்த பெண்மணி அருகில்வர,
அவரை வேகமாக தடுத்த ரவி, “மேடம் இங்க வேணாம்.என் ரூமுக்கு கூட்டிட்டு போய் செக் பண்ணுவோம்”என அந்த பெண்மணியிடம் கூறிவிட்டு, பூந்தென்றல் அருகில் குனிந்து “இவளை அவுத்து பார்த்தா தான் தெரியும்” என மெலிதான குரலில் அவளுக்கு கேட்கும்மட்டும் கூறினான்.
ரவி பேச்சை பூந்தென்றலினால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. இவன் தன்னை இப்பொழுது என்ன செய்ய போகிறான் என நினைக்கும்போதே அவளின் இதயம் நின்றே விட்டது.
அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றவள் கையை பிடிக்க ரவி தன் கையை கொண்டுச்செல்ல முற்பட அப்பொழுது அவனின் கையை இரும்பென பற்றி தடுத்தது ஒரு வலிய ஆணின் கரம்.
“அக்கா அக்கா பூ அக்கா” என்ற விளிப்பில் மங்கையவளின் உணர்வுகள் விழித்தாலும்,இமைகள் இரண்டும் உறக்கத்திற்கு கெஞ்சினர். இருந்தும் வலுக்கட்டாயமாக பசைபோன்று ஒட்டிய இமைகளை மெல்ல பிரித்து தன்முன் உள்ளவளை பார்த்தவாறே கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்தாள் பூந்தென்றல்.
மேலாளர் ரவியிடம் நடந்த கசப்பான சம்பவத்திற்கு பிறகு இரு வாரங்கள் கடந்தாலும் பெண்ணவளின் மன காயம் ஆறவில்லை. கடமைக்கு என்று அவளின் நேரங்கள் கடந்தாலும் அவளுள்ளம் வேலை மாற்றம் வேண்டி தவமிருந்தது.
முன்பைவிட மேலாளர் ரவியின் தாப பார்வை தன்மீது விழவில்லை என்று பெண்ணவள் நெஞ்சம் அமைதியுற்றாலும், அவனின் தொடர்ச்சியான வேலை நெருக்கடியில் உடலே சோர்ந்து போய்விட்டது.
முன்னர் பில்லிங் பிரிவில் இருந்தவளை சம்பந்தமே இல்லாமல் குடோனுக்கு சென்று பொருள் எடுத்துவருவது,மேல் தளத்தில் விற்பனை பிரிவில் நிற்க வைப்பது என பூந்தென்றல் தானாக தன்னிடம் கெஞ்சும் அளவுக்கு நெருக்கடி கொடுத்தான். சில நாட்கள் பசியை கூட மறந்து விட்டாலும் அவள் திடமாக எதிர்கொண்டாள்.
விடுதிக்கு வந்தால் ஓய்வு மட்டுமே அவளின் தற்போதைய விருப்பமாக இருந்தது.
இன்று ஞாயிறு விடுமுறை என்பதால் உடல் சோர்வினால் காலை உணவுவேளை முடிந்தும் உறங்கிக்கொண்டிருப்பவளை அறையிலுள்ள சுபா என்ற பெண் எழுப்பினாள்.
சுபா அழைப்பில் எழுந்த பூந்தென்றல் தூக்கத்தில் ஒற்றை கண்ணை மட்டும் லேசாக திறந்தபடியே தன்முன் நிற்பவளிடம், “எதுக்கு எழுப்பின சுபா?” என கொட்டாவி விட்டப்படியே கேட்டு உடலை முறுக்கி சோம்பல் முறித்தாள்.
“மணி 11 ஆக போகுது இன்னும் எழல அதான் எழுப்பினேன்” என்றவளுக்கு, மெலிதாக புன்னகைத்தபடியே கண்களை நன்றாக திறந்த பூந்தென்றல்,
“கொஞ்சம் உடம்பு அசதி இவ்வளவு நேரம் தூங்கிட்டேன். ஆனால் இன்னும் தூங்கனும் போல இருக்கு” என கூறும்போதே அவளின் குரல் மெலிந்து ஒலித்தது.
.”இப்போயெல்லாம் ரொம்ப வேலையா?” என மற்றோரு பெண் லதா கேள்விக்கு, ஆமாம் என தலையசைத்த பூந்தென்றல் உடைகளை எடுத்துக்கொண்டு குளிக்க சென்றாள்.
சிறிதுநேரத்தில் அறைக்குள் வந்த பூந்தென்றலிடம், தன் நண்பியின் சகோதரி வேலை செய்யும் அலுவலகத்தில் வேலை இருப்பதாக சுபா கூறினாள்.
மேலாளர் ரவியை நினைத்து பூந்தென்றல் ஒவ்வொரு நாளும் பயந்தபடியே வேலைக்கு சென்று வருகிறாள். ஏனென்றால் அடிபட்டகருநாகம் ஆச்சே எப்பொழுது கொத்தி விஷத்தை கக்குவான் என்ற பயம் மேலோங்கி நின்றது அவளிடத்தில்.
வேறு வேலை கிடைக்காத பட்சத்தில் இருக்கும் வேலையை விட்டால் தன்நிலையை நினைத்து அச்சம்கொண்டாள்.
அதனால் உடனே சுபாவிடம் விவரம் கேட்டு இந்த வேலை கிடைக்க உதவி செய்ய சொன்னாள்.
“அக்கா இதுக்கு ஏன் உதவின்னு பெரிய வார்த்தை பேசுற, உனக்கு தான் அந்த வேலை நான் இப்போவே பேசுறேன்” என சுபா தனது அலைபேசியில் இருந்து பூந்தென்றலின் வேலைக்காக தோழியிடம் பேசிவிட்டு வைத்தாள்.
சுபா அலைபேசியில் பேசுவதை மனதில் கடவுளிடம் வேண்டுதல் வைத்தவாறே கண்களில் தவிப்போடு பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“நான் பேசிட்டேன் அக்கா,அவங்க உன் ரிஸும் அனுப்ப சொன்னாங்க”என்றவளுக்கு உடனே தனது அலைபேசியில் இருந்து சுபாவிற்கு அனுப்பி வைத்தாள்.
சுபா உடனே தனது மடிக்கணினியில் பூந்தென்றல் மின்னஞ்சலை திறந்து கம்பனி மின்னஞ்சலுக்கு அவளின் தகவலை அனுப்பி வைத்துவிட்டு தன்னருகில் உள்ளவளை பார்க்க அவளோ கண்மூடி இருந்தாள்.
அவளின் நிலையை யாரிடம் சொல்லி உதவி கேட்பது என்று புரியவில்லை. தன்மேல் உயிரை வைத்த உயிரும் இவ்வுலகத்தில்லை,தன்னை உயிராக நேசித்த தோழியின் வாழ்க்கைக்கும் இடைஞ்சலாக மாறி நட்பையே இழந்துவிட்டாள். ஒரு பெண் தனியாக உள்ளாள் என்றால் எத்தனை பிரச்சனைகள் எத்தனை வன்மம பார்வை ஏன் மேலாளர் ரவி தன்னை தீண்டியே விட்டான். ஏன் இந்த வாழ்க்கை யாருக்காக? எதற்கு வாழ வேண்டும்?என்ன லட்சியம் இருக்கிறது என்னிடத்தில்?ஒற்றை சத்தியத்திற்காகவா இப்படியான போராட்ட வாழ்க்கை?எனக்கு என்ன வேண்டும் என்பது கூட என்னால எண்ண முடியவில்லையே?இந்த வயதில் திருமணத்தை எண்ண வேண்டும்.திருமணமா போதும்டா சாமி” என கண்மூடி தனக்குள்ளே மருகிக்கொண்டிருந்த பூந்தென்றலை அருகிலிருந்த சுபாவும்,லதாவும் ஒன்றும் விளங்காமல் ஒருவரொருவர் முகத்தை பார்த்தனர்.
தனக்குள்ளே உழன்றவள் ஒருவழியாக மெல்ல கண்திறக்க, சுபா மடிக்கணினியை பார்த்தவள் பெருமூச்சுடன் அருகில் அமர்ந்து தன்னையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் இருவரையும் கண்டு மெலிதாக புன்னகைத்தாவறே,
“நான் சாப்.. சாப்பிட்டு வரேன்” என தழுதழுத்த குரலில் கூறிவிட்டு அறையைவிட்டு வேகமாக வெளியேறினாள்.
பூந்தென்றல் செய்கையைக்கண்ட இரு பெண்களுக்கும் வருத்தமாகியது.
லதாவை அயர்வாக பார்த்த சுபா தனது மடிக்கணினியை பார்க்கும்போது தான் அவளின் புருவங்கள் முடிச்சிட்டது.
அதேநிலையில், “ஏய் லதா இங்க வாயேன்”என சத்தமான அழைப்பில் லதாவும் சுபா அருகில் அமர்ந்து அவளும் மடிக்கணினியை பார்த்தாள்.
அவளுக்கு புரியாமல், “என்னடி ரிப்ளை ஈமெயில் வந்து இருக்கா”என்று கேட்டாள் லதா.
“இல்ல லூசு, அக்கா ஜாப் வெப்சைட்ல லாக்இன் பண்ணிருக்கும் போல” என சொல்லிக்கொண்டே அந்த வேலைவாய்ப்பு இணையதளத்திற்கு சென்று அலசி ஆராய்ந்தாள்.
சில நொடிகளில் ஒரு பெரிய கம்பெனியிடமிருந்து வேலைவாய்ப்பு வந்திருக்க, உடனே சுபா அதை திறந்து முழுவிவரத்தை பார்த்தாள்.
“சுபா இது பிஏ போஸ்ட்க்கு டி”என லதா சொல்வதை காதில் வாங்காமல், சுபா அந்த வேலைக்கான நேர்முகத்தேர்விற்கு பூந்தென்றல் விவரத்தை பூர்த்தி செய்து விண்ணப்பித்தாள்.
சுபா செய்வதை பார்த்த லதா அதிர்ந்து, “ஏய் என்னடி நீ பாட்டுக்கு அப்ளை பண்ணிட்டு இருக்க” அதட்டினாள்.
லதா வாயை தன் கையால் மூடிய சுபா, “கத்தாத பூ அக்காக்கு கேக்க போகுது”என்றவளின் கையை விளக்கிவிட்ட லதா எழுந்து அறைக்கு வெளியே பார்த்துவிட்டு கதவை சாற்றினாள்.
சுபாவை முறைத்தவண்ணம் வந்த லதா, “என்ன பண்ணி வச்சிருக்க?” என்றவளுக்கு,
“நல்ல கம்பெனி லதா,அக்காக்கு வேலை கிடைச்சா நிச்சயம் அவ வாழ்க்கை மாறும்.படிக்க தனியா வந்த நம்மனாலே குடும்பத்தை விட்டு இருக்க முடியல.அது நிலைமையை யோசி” சுபா கூறினாள்.
“எல்லாம் சரிதான்”என லதா தயங்கினாள்.
“லதா அப்ளை பண்ணியிருக்கோம்.அந்த போஸ்ட்க்கான குவலிபிகேஷன்,எஸ்பிரின்ஸ் அக்காகிட்ட இல்லை. பை சான்ஸ் லக் ல ஜாப் கிடைச்சா அதான் பண்ணேன்” .
“சரி பார்ப்போம்” என லதா சொல்ல, இருவரும் தாங்கள் விட்ட படிப்பை தொடர்ந்தனர்.
ஒருவேளை சுபா விதியை அறிந்து கூறினாலா என்று தெரியவில்லை. ஆனால் உண்மையில் பூந்தென்றல் வாழ்க்கையில் நிகழபோகும் மிகப்பெரிய மாற்றத்திற்கான வழியை தான் சுபா ஏற்படுத்திவிட்டாள். அந்த மாற்றம் அவளுக்கு பல வலிகளையும் சந்தோஷத்தையும் ஒருசேர வாரி வழங்க காத்துக்கொண்டிருக்கிறது.
அன்றைய இரவே பூந்தென்றல் விண்ணப்பம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு நேர்முகத்தேர்விற்கு அழைக்கப்பட்ட மின்னஞ்சல் வந்திருப்பதை லதா சுபா இருவரும் அதிர்ச்சி குறையாமல் மடிக்கணினியை பார்த்தனர்.
சென்னை மாநகரத்தின் புகழ்பெற்ற கட்டுமான நேர்மையான நிறுவனம் என்றால் பத்து சொல்லலாம்.அதில் இந்த கம்பெனி பெயரும் இடம்பெறும் “S.K construction company pvt ltd”.
இரண்டு நாட்கள் கழித்து நேர்முகத்தேர்விற்கு செல்ல வேண்டும் என்பதை மட்டுமே சுபா பூந்தென்றலிடம் கூற,அவளும் சுபா முன்னர் சொல்லிய கம்பெனி என்று நினைத்துக்கொண்டு சரி என்றுவிட்டாள்.
இப்பொழுது சொன்னால் பூந்தென்றல் வேண்டாம் என்று மறுத்துவிடுவாள் என பெண்கள் இருவரும் மறைத்துவிட்டனர்.
அன்றைய நாள் முழுக்க சோகசாயலில் திரிந்தவள்,மறுநாள் வேலைக்கு செல்லவேண்டுமா என முதன்முறை எண்ணிக்கொண்டாள்.
நம் வாழ்க்கையின் அடுத்தபடியை அடைய சில வலிகளை எதிர்கொள்ள தான் வேண்டும் என்பதை இந்த வெகுளி பெண்ணிற்கு யார் உரைப்பது என நினைத்த மேகவள் கூட தன் கண்ணீரை இரவுமுழுதும் மழையாக பொழிந்துவிட்டு சூரியனை துயில் எழுப்பினாள்.
வழக்கம்போல பூந்தென்றல் கிளம்பி கடைக்கு வந்து பில்லிங் பிரிவில் நின்று தனது வேலையை பார்க்க ஆரம்பிக்கும்போது வந்த மேலாளர் ரவி, “ஏய் உனக்கு மேல வேலை.பத்மாவோட இன்னும் இரண்டு பேர் லீவு ஜீவ்வெல் செக்ஷன்க்கு போ” என அதிகார குரலில் கட்டளையிட்டான்.
ரவி குரலைக்கேட்டதும் அவன் நிற்கும் திசையை கூட பார்க்காமல், அவன் கூறியபடியே மேல் தளத்திற்கு சென்றவளை பார்த்தவாறே தனது இடதுபக்க கன்னத்தை தடவினான்.
தன்னிடம் மரியாதையில்லாமல் செல்லும் பெண்ணவளை கண்டவன் உள்ளுக்குள் பொருமினான்.
மேல் தளத்திற்கு வந்து அங்குள்ள கவரிங் நகை பிரிவில் விற்பனையரளாக பூந்தென்றல் நிற்க,அவளோடு இன்னொரு பெண்ணும் இருந்தாள்.
சில நேரங்களில் கடைக்கு வாடிக்கையாளர்கள் வர தொடங்கினர்.
கீழ் தளத்தில் தான் உணவு பொருட்கள் இருப்பதால் அங்குதான் கூட்டம் நிரம்பி வழியும். மேல் தளமுழுக்க பெண்கள் அழகுசாதன பொருட்கள் காலணிகள் கைப்பைகள் கவரிங் பேன்சி நகைகள்,பரிசளிப்பு பொருட்கள்,வீட்டு அலங்கார பொருட்கள் என நிரம்பி இருக்கும். மேல் தளத்தில் கூட்டம் இருக்கும் என்றால் பெண்கள் சம்பந்தப்பட்ட பிரிவிகளில் தான் இருக்கும்.
பூந்தென்றலும் வரும் வாடிக்கையாளர்கள் கேக்கும் நகைகள் எடுத்துக்கொடுத்து விளக்கம் கூறி ஓய்ந்தே விட்டாள். பத்தில் இருவர் மட்டும் தான் வாங்கி செல்வர் மீதியரோ பார்க்க மட்டும் வருவேர்.
அதில் ஒரு பணக்கார குண்டு பெண்மணியும் நவநாகரீக இளம் பெண்ணொருத்தி வந்தார்கள்.
அவர்கள் ஒவ்வொரு டிசைனாக கேக்க பூந்தென்றலும் சலிக்காமல் எடுத்துக்காட்டினாள். கிட்டத்தட்ட ஒருமணி நேர முடிவில் ஆண்டிக் நகையை எடுத்துக்கொண்டு பீல் போடும் இடத்திற்கு இருவரும் நகரவும் தான் மூச்சே விட்டுக்கொண்டாள்.
சில நிமிடங்களில் அந்த தளமே சற்று கூச்சலும் சலசலப்பும் ஆனது.
வாடிக்கையாளர் ஒருவரிடம் நகையை காட்டிக்கொண்டிருந்த பூந்தென்றல் அருகே வந்த ஆண்டிக் நகை வாங்கிய குண்டு பெண்மணியும் பெண்ணும் அவளை திட்ட தொடங்கினர்.
“என்னடி பார்க்குற திருடி நாயே” என அந்த பெண் பூந்தென்றலை திருடி என்று கூறியதும் பூந்தென்றல் விழிகள் அதிர்ச்சியில் விரிந்தது.
அதில் கலங்கிய கண்களுடன், “மேடம் என்ன பேசுறீங்க?” என தான் என்ன செய்துவிட்டேன் தன்னை திருடி என்று சொல்கிறார்கள் என புரியாமல் கேட்டாள்.
“அறைஞ்சேன் வை”என அந்த பெண் கோவத்தில் பூந்தென்றலை அறையவதற்காக கையை அவளின் கன்னம் அருகே கொண்டுவந்து இழுத்துக்கொண்டார்.
பெண்ணவள் அந்த பெண்மணி செயலில் பயந்துவாறே கண்ணீருடன் தன்னை சுற்றியுள்ள எல்லாரும் முன் தான் அவமானப்பட்டு நிற்பதைக்கண்டு உடைந்துவிட்டாள்.
ஏதோ பிரச்சனை என்று கேள்விப்பட்டு விரைந்து வந்த ரவி, பூந்தென்றலை திட்டிக்கொண்டிருந்த பெண்மணியிடம் என்னவென்று விசாரித்தான்.
“வாங்க சார், நீங்க தான் மேனஜரா,என் பெண்ணோட டைமெண்ட் தோட்டை உங்க ஸ்டாப் திருடிட்டா.இதோ இவ தான்”என அந்த பெண்மணி பூந்தென்றலை கைகாட்டி குற்ற சுமத்த, அவளின் விழிகள் நன்றாக விரிந்து அதிர்ச்சியை காட்டியது.
கண்ணீருடன் அதிர்ந்து நின்ற பூந்தென்றலை பார்த்த ரவிக்கு மனதுக்குள் மழை சாரல் அடித்த உணர்வு.
அதனை முகத்தில் கட்டாதவாறு வெளியில் முகத்தை கோவமாக வைத்துக்கொண்ட ரவி அதிர்ந்து நின்றவள் அருகில் நெருங்கி, “சொல்லுடி திருடுனத எங்க வச்சிருக்க?”என்றவனின் சொல்லில் பூந்தென்றல் திடுக்கிட்டு பின்னே நகர்ந்தாள்.
“சார் என்ன நடந்தது கேக்காம இப்படி நீங்களே பழி போடுறீங்க” என அந்த தளத்திலுள்ள பணியாளர்கள் மேலாளர் ரவி பேச்சில் அதிர்ந்து நியாயம் கேட்டனர்.
“சூ என்ன நடந்துருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்.என்கிட்டையே யாராச்சும் குரலை உயர்த்துனா கிழிச்சுறுவேன் சொல்லிட்டேன். கூட்டம் சேர்க்காம எல்லாரும் போங்க” என அவன் தொண்டை கிழித்து கத்தியத்தில் பணியாளர்கள் வேறுவழியின்றி தங்கள் வேலையை தொடர,அங்கிருந்த வாடிக்கையாளர்களையும் செல்லுங்கள் என ரவி தன்மையாக கூறி அனுப்பினான்.
இப்பொழுது அங்கு பூந்தென்றல், ரவி அந்த இரு பெண்கள் மட்டுமே இருந்தனர்.
“என்ன சார் எங்களையும் அனுப்பி வைக்க போறீங்களா?”ஆத்திரமாக விழுந்த அந்த பெண்மணி கேள்விக்கு,
“இல்லை மேடம் வியாபாரம் நேரம் அதான்.நீங்க கவலைப்பட வேணாம்” என்றவன் அழுத்தமாக பூந்தென்றலை பார்த்து,
“எப்டி திருடன உண்மையை சொல்ல போறியா இல்லையா?” என இவள் தான் திருடினால் என்று இவனே சாட்சி கூறியதுபோல அதட்டினான்.
தன்னை சரியான நேரத்தில் பழி வாங்குபவனை என்னவென்று சொல்வது என கலங்கிய பூந்தென்றல், தன் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு “நான் சத்தியமா திருடல சார்.தயவுசெஞ்சு நம்புங்க” கையெடுத்து தன்னை வேண்டுமென்றே குற்றம் சாட்டுபவனிடமே வேறுவழியின்றி கெஞ்சினாள்.
“ஏய் ஜீவ்ள்ஸ் போட்டு விடும்போது நீதானே ஸ்டுபிட் என் இயரிங்யை திருடுன. அது எவ்வளவு காஸ்டிலி தெரியுமா.ஒழுங்கா கொடுடி” என அந்த இளம்பெண்ணும் பூந்தென்றல் தோள் இருபுறமும் கைவைத்து உழுக்க,அவளோ கதறி அழுதாள்.
அவள் அழுகையை ரசித்த ரவி, “மேடம் கண்டிப்பா இயரிங் இவகிட்ட தான் இருக்கும்”என்றவன் பேச்சிற்கு,
“அப்போ பரிசோதனை பண்ணி பார்க்குறேன்” என அந்த பெண்மணி அருகில்வர,
அவரை வேகமாக தடுத்த ரவி, “மேடம் இங்க வேணாம்.என் ரூமுக்கு கூட்டிட்டு போய் செக் பண்ணுவோம்”என அந்த பெண்மணியிடம் கூறிவிட்டு, பூந்தென்றல் அருகில் குனிந்து “இவளை அவுத்து பார்த்தா தான் தெரியும்” என மெலிதான குரலில் அவளுக்கு கேட்கும்மட்டும் கூறினான்.
ரவி பேச்சை பூந்தென்றலினால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. இவன் தன்னை இப்பொழுது என்ன செய்ய போகிறான் என நினைக்கும்போதே அவளின் இதயம் நின்றே விட்டது.
அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றவள் கையை பிடிக்க ரவி தன் கையை கொண்டுச்செல்ல முற்பட அப்பொழுது அவனின் கையை இரும்பென பற்றி தடுத்தது ஒரு வலிய ஆணின் கரம்.