வணக்கம் ஃப்ரெண்ட்ஸ்...
இதோ கதையின் அடுத்த பகுதி. கடந்த பதிவுக்கு ஆதரவளித்தவர்களுக்கு மிக்க நன்றி...
“இந்த லேட் நைட் ஷோ கண்டிப்பா அவசியமாங்க? நாளைக்கு நீங்க வேலைக்கு வேற போகனும்ல…” எனக் கேட்ட மனைவியை சிறு புன்னகை கொண்டு அடக்கினான் அவன். புதிதாக மணமானவர்கள் என்பது அவர்களைக் கண்டாலே தெரிந்துவிடும். முதல்முறை இருவரும் திரையரங்குக்கு வந்துள்ளது அவர்கள் எடுத்துத்தள்ளிய புகைப்படங்களில் தெரிந்துவிடும்.
“நீ எங்கிட்ட ஒன்னு கேட்டு அது முடியாதுன்னு சொல்ல கஷ்டமா இருந்துச்சுடா. அதான் எந்த டைமா இருந்தா என்னன்னு போட்டுட்டேன். இன்னும் அரை மணி நேரத்துல வீட்டுக்கு போயிடலாம். கவலைப்படாத”
“என்னமோ போங்க. இந்த நேரத்துல போய் வீட்டுல எல்லாரையும் எழுப்பப் போறோம். மாத்துசாவி வாங்கிட்டு வரவும் மறந்தாச்சு” என்றவள் அங்கலாய்க்க,
“நாம அத கொண்டுட்டு வந்திருந்தாலும் நாம வர்ற வரை அம்மா முழிச்சுட்டு தான் இருந்திருப்பாங்க” என்றவன் முகத்திலோ தாயைப் பற்றிய பெருமிதம். அதனை ஒத்துக்கொண்டவளிடம் மாமியார் மெச்சும் மருமகள் பட்டம் வாங்க வேண்டுமென்ற தவிப்பு.
இருவரும் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே வர, திடீரென்று அவர்களின் இருசக்கர வாகனம் அடுத்த அடி முன்னேற தடுமாறியது. ஆள் அரவமற்ற பகுதி அது. என்ன காரணத்தால் நின்றது என்பதை உணரும் முன்பே அவர்களை சுற்றி வளைத்திருந்தனர் சிலர்.
“யார் நீங்க?” என்று பயத்தோடும் தன்னவளை காக்கவேண்டும் என்னும் முனைப்போடும் வினவியவனிடமும் பின்னிருந்தவளிடமும் கத்தியை நீட்டி, “ம்ம்ம்… உங்ககிட்ட இருக்குறது எல்லாம் எடுத்து கொடுங்க” என்று மிரட்டினான் எதிரில் உள்ளவன்.
அவர்கள் சூழ்ந்ததிலேயே பயந்து பின்புறம் ஒட்டியிருந்தவள், இன்னும் பயத்தோடு “என்னங்க” என்னும் விளிப்போடு அவனோடு ஒன்றினாள்.
கள்ளன்களுக்கு ஏது காந்தையின் பயம் புரியும்? அவர்கள் பொருளைப் பெறுவதில் முனைப்போடு இருந்தார்கள். அப்போது, அந்த கணவனின் பயமுகம் வேறுவிதமாக மாறியது.
சிறிது நேரம் கழித்து அவ்விடத்தை விட்டு சிட்டாய் பறந்திருந்தனர் அந்த தம்பதியினர். அங்கிருந்து உயிரோடு சென்றவர்கள் என்னும் அடைமொழியோடு.
கமிஷனர் அலுவலகம் பரபரப்பாக காணப்பட்டது. நேற்று நள்ளிரவு ஒரு சமூக விரோதி கும்பல் கொலை செய்யப்பட்டது. அதுவும் அதேபோல ஒரு ஆள்நடமாட்டம் அதிகமில்லா பகுதியில், சில நாட்களுக்கு முன்பு நடந்த கொலைகளைப் போல்.
இச்சம்பவத்தால் மக்கள் அனைவருமே பயத்தில் இருந்தனர். அதுவும், தற்போது அரசாங்கத்தின் மீது இந்த கோபம் முழுவதும் திரும்பியிருந்தது, நடவடிக்கை எதுவுமே எடுக்கப்படவில்லையென.
அதனால், அது என்னவென்று கண்டுபிடிக்க காவல்துறையினர் ஏதேனும் தடயம் கிடைக்குமா என்று கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் ஊற்றி தேடிக்கொண்டிருந்தனர். அப்படைக்கு தலைமை நம் ஹீரோ சார் தான். அவரும் தன்னால் முடிந்தவரை இவ்வழக்கைப்பற்றி யோசித்து வந்த தலைவலி தாங்க முடியாமல் பொறுப்பை தன் உதவியாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு வெளியேறினான்.
அவன் செல்லும் பாதை யாவும் பின்தொடரும் பணியை சமீபமாக எடுத்திருக்கும் ஆர்கலி இப்போதும் அதனை செம்மையாக செய்தாள். (‘உன் பாதம் போகும் பாதை நானும் போக வந்தேனே’ மட்டும் தான் இப்போ வந்திருக்கு. ‘உன்மேல ஆசப்பட்டு பார்த்து காத்து நின்னேனே’ன்னு எப்போ பாடப்போறியோ!)
ஒரு பிரபலமான காஃபி ஷாப்பினுள் நுழைந்தான் அவன். மஃப்டியில் இருந்தாலும் சில நாட்களாக தொலைக்காட்சியில் காணும் முகம் என்பதால் சிலர் அடையாளம் கண்டு அவனை கண்டும் காணாமல் நோக்க, இதைப் பற்றியெல்லாம் கவலை கொள்ளாது மறைவாக ஒரு இருக்கையை தேர்வு செய்து அமர்ந்து தன் ஆர்டரினை தெரிவு செய்யத் துவங்கினான்.
அப்போது, அவன் முன்னே இரு கால்கள் தென்பட, அது யாரென்று நோக்கியவனைக் கண்டு புன்னகைத்தாள் ஆர்கலி. அவள் எதிரிலிருந்தவனிடமோ ஒரு சலிப்பான பாவம். அதைக் கண்டாலும் பொருட்படுத்தாது அவனிடம் தோழமையை குரலில் கொண்டு பேச ஆரம்பித்தாள்.
“சாரி சார். உங்ககிட்ட அன்னைக்கு அப்படி பேசியது என் தப்புதான். அப்போ எப்படியாவது ஏதாவது டீடைல்ஸ் கிடைக்குமான்னு தேடிட்டு இருந்தேன்” என்றவள் கூற, அவளையே கூர்ந்து பார்த்தவன்,
“ஐ கேன் அண்டர்ஸ்டாண்ட். இப்போ எந்த கேஸோட டீடெய்ல்ஸ் வேணும் மிஸ்?” எனக் கேட்டான், அவனது வழக்கமான ஸ்டைலான இருகைகளையும் கட்டி நிமிர்ந்து உட்காரும் போஸில். அதில் அதிர்ச்சியடைந்தவள் பதில் கூறும் முன்பே தப்பான நேரத்தில் சரியாக எண்டரி கொடுத்தார் பேரர்.
அவரிடம் தனக்கான பாணத்தைக் கூறியவன் ஆர்கலியை நோக்க, வாய்க்கு வந்த ஒரு பெயரைக் கூறியவள் எதிரில் இருந்தவனை நோக்க, அவனோ இவள் விடையை தெரிந்துகொள்ளும் நோக்குடன்.
‘கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம விடமாட்டான் போலவே ஆரு… சமாளி…’ என்று தனக்குள்ளே கூறியவள் அவனிடம், “எந்த டீடெய்லும் இல்ல சார். உங்கள இந்தப்பக்கம் பாத்தேன். அன்னைக்கு நடந்ததுக்கு ஒரு மன்னிப்பு கேட்கலாம்னு வந்தேன் சார். வேற எதுவும் இல்ல. அப்போ நான் வரேன் சார்” என்று எழும்ப எத்தனிக்க,
“உக்காருங்க மிஸ். சாப்பிட்டு போகலாம்” என்று தன் கையில் இருந்த பேசியை நோண்ட ஆரம்பித்தான், அவளை சிறிதும் கண்டுகொள்ளாமல்.
அவனது இந்த செய்கையைக் கண்டவள், ‘நல்லா வருவடா நீயு… பேருல மட்டும் தான் கண்ணு இருக்கு போல… மத்தபடி ஆப்போசிட்ல ஒரு அம்சமான பொண்ண வெச்சுட்டு ஃபோன பாத்துட்டு இருக்க’ என்று தன்னை கண்டுகொள்ளாத காண்டில் திட்ட,
“சொல்லுங்க மிஸ். ஆர்கலி. உங்களுக்கு எப்படி இந்த ஃபீல்ட்ல இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான், தன் பார்வையை மொபைல் திரையில் இருந்து திருப்பாமல்.
“சார், இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட். இந்த மிஸ் வேண்டாமே! பேர் மட்டும் போதும். ஏதோ ஸ்கூல்ல மிஸ்ஸ கூப்பிடற மாதிரி இருக்கு” என அது பிடிக்காத பாவனையில் கூற,
“அப்போ நீங்க மட்டும் என்னை சார்ன்னு கூப்பிடறீங்க. அதுவும் தான் எனக்கு வாத்தியார கூப்பிடுறப்போல இருக்கு” என்றான் அவன்.
‘இவன் என்ன நம்ம பேர் சொல்ல சொல்றானா?’ என்றவள் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே, அப்படித்தான் என்று வார்த்தையாலேயே உரைத்துவிட்டான் அவன்.
அவனையே பார்த்தவளிடம், “தென், சொல்லுங்க ஆர்கலி. எப்படி இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான்.
“அதுவந்து சார்…” என்று ஆரம்பித்தவள், அவன் பார்வையில் திருத்தி, “அது வந்து தண்விழியன், சின்ன வயசில இருந்தே இந்த ஜாப்ன்னா ரொம்ப இஷ்டம். அதான் ஜார்னலிசம் எடுத்து படிச்சேன். இப்போ **** நியூஸ் பேப்பர்ல ரிப்போர்ட்டரா இருக்கேன்” எனக் கூற, (ஓருவழியா நம்ம ஹீரோ பேர சொல்லியாச்சு)
“என்ன மாதிரி ரிப்போர்ட்டர்? இன்வெஸ்டிகேட்டிவ்? பொலிட்டிக்கல்? க்ரைம்?” என்றவன் அடுக்கிக்கொண்டே போக, அவளுக்கு விழி பிதுங்கியது. அவள் இருப்பதோ இன்வெஸ்டிகேட்டிவ். அதை இவனிடம் எப்படி சொல்வது?
இவள் வேலை என்னவென்றால், வாரம் ஒருமுறை ராகுலுடன் அர்த்தராத்திரியில் ஏதேனும் ஒரு ஏரியாவில் சுற்றி அங்கே நடக்கும் சட்டத்திற்குப் புறம்பான செய்திகளை மறைமுகமாக பத்திரிக்கையில் வெளியிடுவது. இந்த யோசனையை அவள் முதலில் எடிட்டரிடம் கூறியபோது அவர் இவளை இவ்வளவு கடினமான வேலையில் ஈடுபடுத்த வேண்டுமா என்று யோசித்தார். நேரம் அத்தகையது அல்லவா? ஆனால், இவள் விடப்பிடியாக செய்தே தீருவேன் என்று ஆரம்பித்தாள். அப்படி ஒரு தருணத்தில் தான் அவள் தண்விழியனை சந்தித்தது. தற்போது அந்த கேஸைப் பற்றி தானே விசாரணை செய்ய ஆரம்பித்திருந்தாள். என்றேனும் திருப்பங்காள் நிறைந்த வழக்குகளைப் பற்றி கட்டுரை எழுதுவதும் அவள் வழக்கம். இதையெல்லாம் அவனிடம் சொன்னால், அவனை பின்தொடர்கிறாள் என்பது வெட்ட வெளிச்சமாக தெரிந்துவிடுமே!
எனவே, “செலிப்ரிட்டி சார்” என்று பதிலளித்தாள்.
“ஓ… குட்… செலிப்ரிட்டி ஜார்னலிஸ்ட் மிட் நைட்ல ரொடீஸ் பின்னாடி சுத்துவாங்கன்னு இப்போ தான் எனக்கு தெரியும்” என்றவனின் கூற்றில் அப்போதுதான் வந்த ஜூஸை தன் வாயில் வைத்தவளுக்கு புரை ஏறியது.
தன் தலையில் தட்டியவாறே, “அன்னைக்கு வேற ஒரு ரிப்போர்ட்டர் போக வேண்டியது சார். என்னை இழுத்துட்டு போயிடுச்சு அந்த லூசு” என வாய் கூசாமல் பொய்யுரைத்தாள், ராகுலிடம் மனதில் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டே.
பின், அவன் மேலும் கேள்வி கேட்காமல் இருக்க, “இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட், எனக்கு ஒரு இண்டர்வியூ தர முடியுமா? உங்க ஃப்ரீ டைம்ல?” எனக் கேட்டாள், அதன்மூலம் அவனிடம் இருந்து ஏதேனும் தகவல் பெறும்பொருட்டு.
“கண்டிப்பா ஆர்கலி. உங்க ஃபோன் நம்பர் கொடுங்க. என் ஷெட்யூல் பார்த்துட்டு சொல்றேன்” என்றவன் அவள் இலக்கத்தை வாங்கிக்கொண்டு தன்னுடையதையும் அவளிடம் கொடுத்தான்.
சிறிது நேரத்தில் இருவரும் விடைபெற, வெளியே வந்தவளோ, “பாக்க தான் முரட்டு பீஸா இருக்கான். ஆனா சரியான முட்டா பீஸ். ஈஸியா மாட்டிட்டான். இவனுக்கா பயந்தேன்? இண்டர்வியூல எப்படியாவது அவங்கிட்ட இருந்து ஏதாவது விஷயம் கறந்தறனும். இல்லைன்னாலும், எப்படியாவது அவனோட க்ளோஸ் ஆகிடனும். யூஸ் ஆகும்” என்று நினைத்தவாறு வெளியேற,
உள்ளே அமர்ந்திருந்தவனோ, அவள் தன் பெயர் சொன்ன விதத்தை மறுபடி மறுபடி மனதில் கொண்டுவந்து புன்னகையுடன் தன் தொலைப்பேசியை கையில் எடுத்தான். அதில், இன்னும் பதிவு செய்யப்படாத அவள் எண் ஒளிர்ந்தது. அதனை ‘மை சோல்’ என்று பதிந்தவன், ‘நீ ஏன் இப்படி என்னையே சுத்தி வரேன்னு எனக்கும் தெரியும் ஆழி. எது வரைக்கும் போறன்னு தான் பார்ப்போமே’ என்று சொல்லிக்கொண்டான்.
ஆனால், அவன் அறியவில்லை அவளை இப்போது தடுக்காததால் பின்னாளில் அவள் உயிருக்கு ஆபத்தை ஏற்படுத்தப்போகிறோம் என்று.
“இந்த லேட் நைட் ஷோ கண்டிப்பா அவசியமாங்க? நாளைக்கு நீங்க வேலைக்கு வேற போகனும்ல…” எனக் கேட்ட மனைவியை சிறு புன்னகை கொண்டு அடக்கினான் அவன். புதிதாக மணமானவர்கள் என்பது அவர்களைக் கண்டாலே தெரிந்துவிடும். முதல்முறை இருவரும் திரையரங்குக்கு வந்துள்ளது அவர்கள் எடுத்துத்தள்ளிய புகைப்படங்களில் தெரிந்துவிடும்.
“நீ எங்கிட்ட ஒன்னு கேட்டு அது முடியாதுன்னு சொல்ல கஷ்டமா இருந்துச்சுடா. அதான் எந்த டைமா இருந்தா என்னன்னு போட்டுட்டேன். இன்னும் அரை மணி நேரத்துல வீட்டுக்கு போயிடலாம். கவலைப்படாத”
“என்னமோ போங்க. இந்த நேரத்துல போய் வீட்டுல எல்லாரையும் எழுப்பப் போறோம். மாத்துசாவி வாங்கிட்டு வரவும் மறந்தாச்சு” என்றவள் அங்கலாய்க்க,
“நாம அத கொண்டுட்டு வந்திருந்தாலும் நாம வர்ற வரை அம்மா முழிச்சுட்டு தான் இருந்திருப்பாங்க” என்றவன் முகத்திலோ தாயைப் பற்றிய பெருமிதம். அதனை ஒத்துக்கொண்டவளிடம் மாமியார் மெச்சும் மருமகள் பட்டம் வாங்க வேண்டுமென்ற தவிப்பு.
இருவரும் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே வர, திடீரென்று அவர்களின் இருசக்கர வாகனம் அடுத்த அடி முன்னேற தடுமாறியது. ஆள் அரவமற்ற பகுதி அது. என்ன காரணத்தால் நின்றது என்பதை உணரும் முன்பே அவர்களை சுற்றி வளைத்திருந்தனர் சிலர்.
“யார் நீங்க?” என்று பயத்தோடும் தன்னவளை காக்கவேண்டும் என்னும் முனைப்போடும் வினவியவனிடமும் பின்னிருந்தவளிடமும் கத்தியை நீட்டி, “ம்ம்ம்… உங்ககிட்ட இருக்குறது எல்லாம் எடுத்து கொடுங்க” என்று மிரட்டினான் எதிரில் உள்ளவன்.
அவர்கள் சூழ்ந்ததிலேயே பயந்து பின்புறம் ஒட்டியிருந்தவள், இன்னும் பயத்தோடு “என்னங்க” என்னும் விளிப்போடு அவனோடு ஒன்றினாள்.
கள்ளன்களுக்கு ஏது காந்தையின் பயம் புரியும்? அவர்கள் பொருளைப் பெறுவதில் முனைப்போடு இருந்தார்கள். அப்போது, அந்த கணவனின் பயமுகம் வேறுவிதமாக மாறியது.
சிறிது நேரம் கழித்து அவ்விடத்தை விட்டு சிட்டாய் பறந்திருந்தனர் அந்த தம்பதியினர். அங்கிருந்து உயிரோடு சென்றவர்கள் என்னும் அடைமொழியோடு.
கமிஷனர் அலுவலகம் பரபரப்பாக காணப்பட்டது. நேற்று நள்ளிரவு ஒரு சமூக விரோதி கும்பல் கொலை செய்யப்பட்டது. அதுவும் அதேபோல ஒரு ஆள்நடமாட்டம் அதிகமில்லா பகுதியில், சில நாட்களுக்கு முன்பு நடந்த கொலைகளைப் போல்.
இச்சம்பவத்தால் மக்கள் அனைவருமே பயத்தில் இருந்தனர். அதுவும், தற்போது அரசாங்கத்தின் மீது இந்த கோபம் முழுவதும் திரும்பியிருந்தது, நடவடிக்கை எதுவுமே எடுக்கப்படவில்லையென.
அதனால், அது என்னவென்று கண்டுபிடிக்க காவல்துறையினர் ஏதேனும் தடயம் கிடைக்குமா என்று கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் ஊற்றி தேடிக்கொண்டிருந்தனர். அப்படைக்கு தலைமை நம் ஹீரோ சார் தான். அவரும் தன்னால் முடிந்தவரை இவ்வழக்கைப்பற்றி யோசித்து வந்த தலைவலி தாங்க முடியாமல் பொறுப்பை தன் உதவியாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு வெளியேறினான்.
அவன் செல்லும் பாதை யாவும் பின்தொடரும் பணியை சமீபமாக எடுத்திருக்கும் ஆர்கலி இப்போதும் அதனை செம்மையாக செய்தாள். (‘உன் பாதம் போகும் பாதை நானும் போக வந்தேனே’ மட்டும் தான் இப்போ வந்திருக்கு. ‘உன்மேல ஆசப்பட்டு பார்த்து காத்து நின்னேனே’ன்னு எப்போ பாடப்போறியோ!)
ஒரு பிரபலமான காஃபி ஷாப்பினுள் நுழைந்தான் அவன். மஃப்டியில் இருந்தாலும் சில நாட்களாக தொலைக்காட்சியில் காணும் முகம் என்பதால் சிலர் அடையாளம் கண்டு அவனை கண்டும் காணாமல் நோக்க, இதைப் பற்றியெல்லாம் கவலை கொள்ளாது மறைவாக ஒரு இருக்கையை தேர்வு செய்து அமர்ந்து தன் ஆர்டரினை தெரிவு செய்யத் துவங்கினான்.
அப்போது, அவன் முன்னே இரு கால்கள் தென்பட, அது யாரென்று நோக்கியவனைக் கண்டு புன்னகைத்தாள் ஆர்கலி. அவள் எதிரிலிருந்தவனிடமோ ஒரு சலிப்பான பாவம். அதைக் கண்டாலும் பொருட்படுத்தாது அவனிடம் தோழமையை குரலில் கொண்டு பேச ஆரம்பித்தாள்.
“சாரி சார். உங்ககிட்ட அன்னைக்கு அப்படி பேசியது என் தப்புதான். அப்போ எப்படியாவது ஏதாவது டீடைல்ஸ் கிடைக்குமான்னு தேடிட்டு இருந்தேன்” என்றவள் கூற, அவளையே கூர்ந்து பார்த்தவன்,
“ஐ கேன் அண்டர்ஸ்டாண்ட். இப்போ எந்த கேஸோட டீடெய்ல்ஸ் வேணும் மிஸ்?” எனக் கேட்டான், அவனது வழக்கமான ஸ்டைலான இருகைகளையும் கட்டி நிமிர்ந்து உட்காரும் போஸில். அதில் அதிர்ச்சியடைந்தவள் பதில் கூறும் முன்பே தப்பான நேரத்தில் சரியாக எண்டரி கொடுத்தார் பேரர்.
அவரிடம் தனக்கான பாணத்தைக் கூறியவன் ஆர்கலியை நோக்க, வாய்க்கு வந்த ஒரு பெயரைக் கூறியவள் எதிரில் இருந்தவனை நோக்க, அவனோ இவள் விடையை தெரிந்துகொள்ளும் நோக்குடன்.
‘கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம விடமாட்டான் போலவே ஆரு… சமாளி…’ என்று தனக்குள்ளே கூறியவள் அவனிடம், “எந்த டீடெய்லும் இல்ல சார். உங்கள இந்தப்பக்கம் பாத்தேன். அன்னைக்கு நடந்ததுக்கு ஒரு மன்னிப்பு கேட்கலாம்னு வந்தேன் சார். வேற எதுவும் இல்ல. அப்போ நான் வரேன் சார்” என்று எழும்ப எத்தனிக்க,
“உக்காருங்க மிஸ். சாப்பிட்டு போகலாம்” என்று தன் கையில் இருந்த பேசியை நோண்ட ஆரம்பித்தான், அவளை சிறிதும் கண்டுகொள்ளாமல்.
அவனது இந்த செய்கையைக் கண்டவள், ‘நல்லா வருவடா நீயு… பேருல மட்டும் தான் கண்ணு இருக்கு போல… மத்தபடி ஆப்போசிட்ல ஒரு அம்சமான பொண்ண வெச்சுட்டு ஃபோன பாத்துட்டு இருக்க’ என்று தன்னை கண்டுகொள்ளாத காண்டில் திட்ட,
“சொல்லுங்க மிஸ். ஆர்கலி. உங்களுக்கு எப்படி இந்த ஃபீல்ட்ல இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான், தன் பார்வையை மொபைல் திரையில் இருந்து திருப்பாமல்.
“சார், இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட். இந்த மிஸ் வேண்டாமே! பேர் மட்டும் போதும். ஏதோ ஸ்கூல்ல மிஸ்ஸ கூப்பிடற மாதிரி இருக்கு” என அது பிடிக்காத பாவனையில் கூற,
“அப்போ நீங்க மட்டும் என்னை சார்ன்னு கூப்பிடறீங்க. அதுவும் தான் எனக்கு வாத்தியார கூப்பிடுறப்போல இருக்கு” என்றான் அவன்.
‘இவன் என்ன நம்ம பேர் சொல்ல சொல்றானா?’ என்றவள் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே, அப்படித்தான் என்று வார்த்தையாலேயே உரைத்துவிட்டான் அவன்.
அவனையே பார்த்தவளிடம், “தென், சொல்லுங்க ஆர்கலி. எப்படி இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான்.
“அதுவந்து சார்…” என்று ஆரம்பித்தவள், அவன் பார்வையில் திருத்தி, “அது வந்து தண்விழியன், சின்ன வயசில இருந்தே இந்த ஜாப்ன்னா ரொம்ப இஷ்டம். அதான் ஜார்னலிசம் எடுத்து படிச்சேன். இப்போ **** நியூஸ் பேப்பர்ல ரிப்போர்ட்டரா இருக்கேன்” எனக் கூற, (ஓருவழியா நம்ம ஹீரோ பேர சொல்லியாச்சு)
“என்ன மாதிரி ரிப்போர்ட்டர்? இன்வெஸ்டிகேட்டிவ்? பொலிட்டிக்கல்? க்ரைம்?” என்றவன் அடுக்கிக்கொண்டே போக, அவளுக்கு விழி பிதுங்கியது. அவள் இருப்பதோ இன்வெஸ்டிகேட்டிவ். அதை இவனிடம் எப்படி சொல்வது?
இதோ கதையின் அடுத்த பகுதி. கடந்த பதிவுக்கு ஆதரவளித்தவர்களுக்கு மிக்க நன்றி...
நிலவு 03
“இந்த லேட் நைட் ஷோ கண்டிப்பா அவசியமாங்க? நாளைக்கு நீங்க வேலைக்கு வேற போகனும்ல…” எனக் கேட்ட மனைவியை சிறு புன்னகை கொண்டு அடக்கினான் அவன். புதிதாக மணமானவர்கள் என்பது அவர்களைக் கண்டாலே தெரிந்துவிடும். முதல்முறை இருவரும் திரையரங்குக்கு வந்துள்ளது அவர்கள் எடுத்துத்தள்ளிய புகைப்படங்களில் தெரிந்துவிடும்.
“நீ எங்கிட்ட ஒன்னு கேட்டு அது முடியாதுன்னு சொல்ல கஷ்டமா இருந்துச்சுடா. அதான் எந்த டைமா இருந்தா என்னன்னு போட்டுட்டேன். இன்னும் அரை மணி நேரத்துல வீட்டுக்கு போயிடலாம். கவலைப்படாத”
“என்னமோ போங்க. இந்த நேரத்துல போய் வீட்டுல எல்லாரையும் எழுப்பப் போறோம். மாத்துசாவி வாங்கிட்டு வரவும் மறந்தாச்சு” என்றவள் அங்கலாய்க்க,
“நாம அத கொண்டுட்டு வந்திருந்தாலும் நாம வர்ற வரை அம்மா முழிச்சுட்டு தான் இருந்திருப்பாங்க” என்றவன் முகத்திலோ தாயைப் பற்றிய பெருமிதம். அதனை ஒத்துக்கொண்டவளிடம் மாமியார் மெச்சும் மருமகள் பட்டம் வாங்க வேண்டுமென்ற தவிப்பு.
இருவரும் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே வர, திடீரென்று அவர்களின் இருசக்கர வாகனம் அடுத்த அடி முன்னேற தடுமாறியது. ஆள் அரவமற்ற பகுதி அது. என்ன காரணத்தால் நின்றது என்பதை உணரும் முன்பே அவர்களை சுற்றி வளைத்திருந்தனர் சிலர்.
“யார் நீங்க?” என்று பயத்தோடும் தன்னவளை காக்கவேண்டும் என்னும் முனைப்போடும் வினவியவனிடமும் பின்னிருந்தவளிடமும் கத்தியை நீட்டி, “ம்ம்ம்… உங்ககிட்ட இருக்குறது எல்லாம் எடுத்து கொடுங்க” என்று மிரட்டினான் எதிரில் உள்ளவன்.
அவர்கள் சூழ்ந்ததிலேயே பயந்து பின்புறம் ஒட்டியிருந்தவள், இன்னும் பயத்தோடு “என்னங்க” என்னும் விளிப்போடு அவனோடு ஒன்றினாள்.
கள்ளன்களுக்கு ஏது காந்தையின் பயம் புரியும்? அவர்கள் பொருளைப் பெறுவதில் முனைப்போடு இருந்தார்கள். அப்போது, அந்த கணவனின் பயமுகம் வேறுவிதமாக மாறியது.
சிறிது நேரம் கழித்து அவ்விடத்தை விட்டு சிட்டாய் பறந்திருந்தனர் அந்த தம்பதியினர். அங்கிருந்து உயிரோடு சென்றவர்கள் என்னும் அடைமொழியோடு.
*****
கமிஷனர் அலுவலகம் பரபரப்பாக காணப்பட்டது. நேற்று நள்ளிரவு ஒரு சமூக விரோதி கும்பல் கொலை செய்யப்பட்டது. அதுவும் அதேபோல ஒரு ஆள்நடமாட்டம் அதிகமில்லா பகுதியில், சில நாட்களுக்கு முன்பு நடந்த கொலைகளைப் போல்.
இச்சம்பவத்தால் மக்கள் அனைவருமே பயத்தில் இருந்தனர். அதுவும், தற்போது அரசாங்கத்தின் மீது இந்த கோபம் முழுவதும் திரும்பியிருந்தது, நடவடிக்கை எதுவுமே எடுக்கப்படவில்லையென.
அதனால், அது என்னவென்று கண்டுபிடிக்க காவல்துறையினர் ஏதேனும் தடயம் கிடைக்குமா என்று கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் ஊற்றி தேடிக்கொண்டிருந்தனர். அப்படைக்கு தலைமை நம் ஹீரோ சார் தான். அவரும் தன்னால் முடிந்தவரை இவ்வழக்கைப்பற்றி யோசித்து வந்த தலைவலி தாங்க முடியாமல் பொறுப்பை தன் உதவியாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு வெளியேறினான்.
அவன் செல்லும் பாதை யாவும் பின்தொடரும் பணியை சமீபமாக எடுத்திருக்கும் ஆர்கலி இப்போதும் அதனை செம்மையாக செய்தாள். (‘உன் பாதம் போகும் பாதை நானும் போக வந்தேனே’ மட்டும் தான் இப்போ வந்திருக்கு. ‘உன்மேல ஆசப்பட்டு பார்த்து காத்து நின்னேனே’ன்னு எப்போ பாடப்போறியோ!)
ஒரு பிரபலமான காஃபி ஷாப்பினுள் நுழைந்தான் அவன். மஃப்டியில் இருந்தாலும் சில நாட்களாக தொலைக்காட்சியில் காணும் முகம் என்பதால் சிலர் அடையாளம் கண்டு அவனை கண்டும் காணாமல் நோக்க, இதைப் பற்றியெல்லாம் கவலை கொள்ளாது மறைவாக ஒரு இருக்கையை தேர்வு செய்து அமர்ந்து தன் ஆர்டரினை தெரிவு செய்யத் துவங்கினான்.
அப்போது, அவன் முன்னே இரு கால்கள் தென்பட, அது யாரென்று நோக்கியவனைக் கண்டு புன்னகைத்தாள் ஆர்கலி. அவள் எதிரிலிருந்தவனிடமோ ஒரு சலிப்பான பாவம். அதைக் கண்டாலும் பொருட்படுத்தாது அவனிடம் தோழமையை குரலில் கொண்டு பேச ஆரம்பித்தாள்.
“சாரி சார். உங்ககிட்ட அன்னைக்கு அப்படி பேசியது என் தப்புதான். அப்போ எப்படியாவது ஏதாவது டீடைல்ஸ் கிடைக்குமான்னு தேடிட்டு இருந்தேன்” என்றவள் கூற, அவளையே கூர்ந்து பார்த்தவன்,
“ஐ கேன் அண்டர்ஸ்டாண்ட். இப்போ எந்த கேஸோட டீடெய்ல்ஸ் வேணும் மிஸ்?” எனக் கேட்டான், அவனது வழக்கமான ஸ்டைலான இருகைகளையும் கட்டி நிமிர்ந்து உட்காரும் போஸில். அதில் அதிர்ச்சியடைந்தவள் பதில் கூறும் முன்பே தப்பான நேரத்தில் சரியாக எண்டரி கொடுத்தார் பேரர்.
அவரிடம் தனக்கான பாணத்தைக் கூறியவன் ஆர்கலியை நோக்க, வாய்க்கு வந்த ஒரு பெயரைக் கூறியவள் எதிரில் இருந்தவனை நோக்க, அவனோ இவள் விடையை தெரிந்துகொள்ளும் நோக்குடன்.
‘கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம விடமாட்டான் போலவே ஆரு… சமாளி…’ என்று தனக்குள்ளே கூறியவள் அவனிடம், “எந்த டீடெய்லும் இல்ல சார். உங்கள இந்தப்பக்கம் பாத்தேன். அன்னைக்கு நடந்ததுக்கு ஒரு மன்னிப்பு கேட்கலாம்னு வந்தேன் சார். வேற எதுவும் இல்ல. அப்போ நான் வரேன் சார்” என்று எழும்ப எத்தனிக்க,
“உக்காருங்க மிஸ். சாப்பிட்டு போகலாம்” என்று தன் கையில் இருந்த பேசியை நோண்ட ஆரம்பித்தான், அவளை சிறிதும் கண்டுகொள்ளாமல்.
அவனது இந்த செய்கையைக் கண்டவள், ‘நல்லா வருவடா நீயு… பேருல மட்டும் தான் கண்ணு இருக்கு போல… மத்தபடி ஆப்போசிட்ல ஒரு அம்சமான பொண்ண வெச்சுட்டு ஃபோன பாத்துட்டு இருக்க’ என்று தன்னை கண்டுகொள்ளாத காண்டில் திட்ட,
“சொல்லுங்க மிஸ். ஆர்கலி. உங்களுக்கு எப்படி இந்த ஃபீல்ட்ல இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான், தன் பார்வையை மொபைல் திரையில் இருந்து திருப்பாமல்.
“சார், இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட். இந்த மிஸ் வேண்டாமே! பேர் மட்டும் போதும். ஏதோ ஸ்கூல்ல மிஸ்ஸ கூப்பிடற மாதிரி இருக்கு” என அது பிடிக்காத பாவனையில் கூற,
“அப்போ நீங்க மட்டும் என்னை சார்ன்னு கூப்பிடறீங்க. அதுவும் தான் எனக்கு வாத்தியார கூப்பிடுறப்போல இருக்கு” என்றான் அவன்.
‘இவன் என்ன நம்ம பேர் சொல்ல சொல்றானா?’ என்றவள் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே, அப்படித்தான் என்று வார்த்தையாலேயே உரைத்துவிட்டான் அவன்.
அவனையே பார்த்தவளிடம், “தென், சொல்லுங்க ஆர்கலி. எப்படி இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான்.
“அதுவந்து சார்…” என்று ஆரம்பித்தவள், அவன் பார்வையில் திருத்தி, “அது வந்து தண்விழியன், சின்ன வயசில இருந்தே இந்த ஜாப்ன்னா ரொம்ப இஷ்டம். அதான் ஜார்னலிசம் எடுத்து படிச்சேன். இப்போ **** நியூஸ் பேப்பர்ல ரிப்போர்ட்டரா இருக்கேன்” எனக் கூற, (ஓருவழியா நம்ம ஹீரோ பேர சொல்லியாச்சு)
“என்ன மாதிரி ரிப்போர்ட்டர்? இன்வெஸ்டிகேட்டிவ்? பொலிட்டிக்கல்? க்ரைம்?” என்றவன் அடுக்கிக்கொண்டே போக, அவளுக்கு விழி பிதுங்கியது. அவள் இருப்பதோ இன்வெஸ்டிகேட்டிவ். அதை இவனிடம் எப்படி சொல்வது?
இவள் வேலை என்னவென்றால், வாரம் ஒருமுறை ராகுலுடன் அர்த்தராத்திரியில் ஏதேனும் ஒரு ஏரியாவில் சுற்றி அங்கே நடக்கும் சட்டத்திற்குப் புறம்பான செய்திகளை மறைமுகமாக பத்திரிக்கையில் வெளியிடுவது. இந்த யோசனையை அவள் முதலில் எடிட்டரிடம் கூறியபோது அவர் இவளை இவ்வளவு கடினமான வேலையில் ஈடுபடுத்த வேண்டுமா என்று யோசித்தார். நேரம் அத்தகையது அல்லவா? ஆனால், இவள் விடப்பிடியாக செய்தே தீருவேன் என்று ஆரம்பித்தாள். அப்படி ஒரு தருணத்தில் தான் அவள் தண்விழியனை சந்தித்தது. தற்போது அந்த கேஸைப் பற்றி தானே விசாரணை செய்ய ஆரம்பித்திருந்தாள். என்றேனும் திருப்பங்காள் நிறைந்த வழக்குகளைப் பற்றி கட்டுரை எழுதுவதும் அவள் வழக்கம். இதையெல்லாம் அவனிடம் சொன்னால், அவனை பின்தொடர்கிறாள் என்பது வெட்ட வெளிச்சமாக தெரிந்துவிடுமே!
எனவே, “செலிப்ரிட்டி சார்” என்று பதிலளித்தாள்.
“ஓ… குட்… செலிப்ரிட்டி ஜார்னலிஸ்ட் மிட் நைட்ல ரொடீஸ் பின்னாடி சுத்துவாங்கன்னு இப்போ தான் எனக்கு தெரியும்” என்றவனின் கூற்றில் அப்போதுதான் வந்த ஜூஸை தன் வாயில் வைத்தவளுக்கு புரை ஏறியது.
தன் தலையில் தட்டியவாறே, “அன்னைக்கு வேற ஒரு ரிப்போர்ட்டர் போக வேண்டியது சார். என்னை இழுத்துட்டு போயிடுச்சு அந்த லூசு” என வாய் கூசாமல் பொய்யுரைத்தாள், ராகுலிடம் மனதில் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டே.
பின், அவன் மேலும் கேள்வி கேட்காமல் இருக்க, “இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட், எனக்கு ஒரு இண்டர்வியூ தர முடியுமா? உங்க ஃப்ரீ டைம்ல?” எனக் கேட்டாள், அதன்மூலம் அவனிடம் இருந்து ஏதேனும் தகவல் பெறும்பொருட்டு.
“கண்டிப்பா ஆர்கலி. உங்க ஃபோன் நம்பர் கொடுங்க. என் ஷெட்யூல் பார்த்துட்டு சொல்றேன்” என்றவன் அவள் இலக்கத்தை வாங்கிக்கொண்டு தன்னுடையதையும் அவளிடம் கொடுத்தான்.
சிறிது நேரத்தில் இருவரும் விடைபெற, வெளியே வந்தவளோ, “பாக்க தான் முரட்டு பீஸா இருக்கான். ஆனா சரியான முட்டா பீஸ். ஈஸியா மாட்டிட்டான். இவனுக்கா பயந்தேன்? இண்டர்வியூல எப்படியாவது அவங்கிட்ட இருந்து ஏதாவது விஷயம் கறந்தறனும். இல்லைன்னாலும், எப்படியாவது அவனோட க்ளோஸ் ஆகிடனும். யூஸ் ஆகும்” என்று நினைத்தவாறு வெளியேற,
உள்ளே அமர்ந்திருந்தவனோ, அவள் தன் பெயர் சொன்ன விதத்தை மறுபடி மறுபடி மனதில் கொண்டுவந்து புன்னகையுடன் தன் தொலைப்பேசியை கையில் எடுத்தான். அதில், இன்னும் பதிவு செய்யப்படாத அவள் எண் ஒளிர்ந்தது. அதனை ‘மை சோல்’ என்று பதிந்தவன், ‘நீ ஏன் இப்படி என்னையே சுத்தி வரேன்னு எனக்கும் தெரியும் ஆழி. எது வரைக்கும் போறன்னு தான் பார்ப்போமே’ என்று சொல்லிக்கொண்டான்.
ஆனால், அவன் அறியவில்லை அவளை இப்போது தடுக்காததால் பின்னாளில் அவள் உயிருக்கு ஆபத்தை ஏற்படுத்தப்போகிறோம் என்று.
நிலவு 03
“இந்த லேட் நைட் ஷோ கண்டிப்பா அவசியமாங்க? நாளைக்கு நீங்க வேலைக்கு வேற போகனும்ல…” எனக் கேட்ட மனைவியை சிறு புன்னகை கொண்டு அடக்கினான் அவன். புதிதாக மணமானவர்கள் என்பது அவர்களைக் கண்டாலே தெரிந்துவிடும். முதல்முறை இருவரும் திரையரங்குக்கு வந்துள்ளது அவர்கள் எடுத்துத்தள்ளிய புகைப்படங்களில் தெரிந்துவிடும்.
“நீ எங்கிட்ட ஒன்னு கேட்டு அது முடியாதுன்னு சொல்ல கஷ்டமா இருந்துச்சுடா. அதான் எந்த டைமா இருந்தா என்னன்னு போட்டுட்டேன். இன்னும் அரை மணி நேரத்துல வீட்டுக்கு போயிடலாம். கவலைப்படாத”
“என்னமோ போங்க. இந்த நேரத்துல போய் வீட்டுல எல்லாரையும் எழுப்பப் போறோம். மாத்துசாவி வாங்கிட்டு வரவும் மறந்தாச்சு” என்றவள் அங்கலாய்க்க,
“நாம அத கொண்டுட்டு வந்திருந்தாலும் நாம வர்ற வரை அம்மா முழிச்சுட்டு தான் இருந்திருப்பாங்க” என்றவன் முகத்திலோ தாயைப் பற்றிய பெருமிதம். அதனை ஒத்துக்கொண்டவளிடம் மாமியார் மெச்சும் மருமகள் பட்டம் வாங்க வேண்டுமென்ற தவிப்பு.
இருவரும் இவ்வாறு பேசிக்கொண்டே வர, திடீரென்று அவர்களின் இருசக்கர வாகனம் அடுத்த அடி முன்னேற தடுமாறியது. ஆள் அரவமற்ற பகுதி அது. என்ன காரணத்தால் நின்றது என்பதை உணரும் முன்பே அவர்களை சுற்றி வளைத்திருந்தனர் சிலர்.
“யார் நீங்க?” என்று பயத்தோடும் தன்னவளை காக்கவேண்டும் என்னும் முனைப்போடும் வினவியவனிடமும் பின்னிருந்தவளிடமும் கத்தியை நீட்டி, “ம்ம்ம்… உங்ககிட்ட இருக்குறது எல்லாம் எடுத்து கொடுங்க” என்று மிரட்டினான் எதிரில் உள்ளவன்.
அவர்கள் சூழ்ந்ததிலேயே பயந்து பின்புறம் ஒட்டியிருந்தவள், இன்னும் பயத்தோடு “என்னங்க” என்னும் விளிப்போடு அவனோடு ஒன்றினாள்.
கள்ளன்களுக்கு ஏது காந்தையின் பயம் புரியும்? அவர்கள் பொருளைப் பெறுவதில் முனைப்போடு இருந்தார்கள். அப்போது, அந்த கணவனின் பயமுகம் வேறுவிதமாக மாறியது.
சிறிது நேரம் கழித்து அவ்விடத்தை விட்டு சிட்டாய் பறந்திருந்தனர் அந்த தம்பதியினர். அங்கிருந்து உயிரோடு சென்றவர்கள் என்னும் அடைமொழியோடு.
*****
கமிஷனர் அலுவலகம் பரபரப்பாக காணப்பட்டது. நேற்று நள்ளிரவு ஒரு சமூக விரோதி கும்பல் கொலை செய்யப்பட்டது. அதுவும் அதேபோல ஒரு ஆள்நடமாட்டம் அதிகமில்லா பகுதியில், சில நாட்களுக்கு முன்பு நடந்த கொலைகளைப் போல்.
இச்சம்பவத்தால் மக்கள் அனைவருமே பயத்தில் இருந்தனர். அதுவும், தற்போது அரசாங்கத்தின் மீது இந்த கோபம் முழுவதும் திரும்பியிருந்தது, நடவடிக்கை எதுவுமே எடுக்கப்படவில்லையென.
அதனால், அது என்னவென்று கண்டுபிடிக்க காவல்துறையினர் ஏதேனும் தடயம் கிடைக்குமா என்று கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் ஊற்றி தேடிக்கொண்டிருந்தனர். அப்படைக்கு தலைமை நம் ஹீரோ சார் தான். அவரும் தன்னால் முடிந்தவரை இவ்வழக்கைப்பற்றி யோசித்து வந்த தலைவலி தாங்க முடியாமல் பொறுப்பை தன் உதவியாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு வெளியேறினான்.
அவன் செல்லும் பாதை யாவும் பின்தொடரும் பணியை சமீபமாக எடுத்திருக்கும் ஆர்கலி இப்போதும் அதனை செம்மையாக செய்தாள். (‘உன் பாதம் போகும் பாதை நானும் போக வந்தேனே’ மட்டும் தான் இப்போ வந்திருக்கு. ‘உன்மேல ஆசப்பட்டு பார்த்து காத்து நின்னேனே’ன்னு எப்போ பாடப்போறியோ!)
ஒரு பிரபலமான காஃபி ஷாப்பினுள் நுழைந்தான் அவன். மஃப்டியில் இருந்தாலும் சில நாட்களாக தொலைக்காட்சியில் காணும் முகம் என்பதால் சிலர் அடையாளம் கண்டு அவனை கண்டும் காணாமல் நோக்க, இதைப் பற்றியெல்லாம் கவலை கொள்ளாது மறைவாக ஒரு இருக்கையை தேர்வு செய்து அமர்ந்து தன் ஆர்டரினை தெரிவு செய்யத் துவங்கினான்.
அப்போது, அவன் முன்னே இரு கால்கள் தென்பட, அது யாரென்று நோக்கியவனைக் கண்டு புன்னகைத்தாள் ஆர்கலி. அவள் எதிரிலிருந்தவனிடமோ ஒரு சலிப்பான பாவம். அதைக் கண்டாலும் பொருட்படுத்தாது அவனிடம் தோழமையை குரலில் கொண்டு பேச ஆரம்பித்தாள்.
“சாரி சார். உங்ககிட்ட அன்னைக்கு அப்படி பேசியது என் தப்புதான். அப்போ எப்படியாவது ஏதாவது டீடைல்ஸ் கிடைக்குமான்னு தேடிட்டு இருந்தேன்” என்றவள் கூற, அவளையே கூர்ந்து பார்த்தவன்,
“ஐ கேன் அண்டர்ஸ்டாண்ட். இப்போ எந்த கேஸோட டீடெய்ல்ஸ் வேணும் மிஸ்?” எனக் கேட்டான், அவனது வழக்கமான ஸ்டைலான இருகைகளையும் கட்டி நிமிர்ந்து உட்காரும் போஸில். அதில் அதிர்ச்சியடைந்தவள் பதில் கூறும் முன்பே தப்பான நேரத்தில் சரியாக எண்டரி கொடுத்தார் பேரர்.
அவரிடம் தனக்கான பாணத்தைக் கூறியவன் ஆர்கலியை நோக்க, வாய்க்கு வந்த ஒரு பெயரைக் கூறியவள் எதிரில் இருந்தவனை நோக்க, அவனோ இவள் விடையை தெரிந்துகொள்ளும் நோக்குடன்.
‘கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லாம விடமாட்டான் போலவே ஆரு… சமாளி…’ என்று தனக்குள்ளே கூறியவள் அவனிடம், “எந்த டீடெய்லும் இல்ல சார். உங்கள இந்தப்பக்கம் பாத்தேன். அன்னைக்கு நடந்ததுக்கு ஒரு மன்னிப்பு கேட்கலாம்னு வந்தேன் சார். வேற எதுவும் இல்ல. அப்போ நான் வரேன் சார்” என்று எழும்ப எத்தனிக்க,
“உக்காருங்க மிஸ். சாப்பிட்டு போகலாம்” என்று தன் கையில் இருந்த பேசியை நோண்ட ஆரம்பித்தான், அவளை சிறிதும் கண்டுகொள்ளாமல்.
அவனது இந்த செய்கையைக் கண்டவள், ‘நல்லா வருவடா நீயு… பேருல மட்டும் தான் கண்ணு இருக்கு போல… மத்தபடி ஆப்போசிட்ல ஒரு அம்சமான பொண்ண வெச்சுட்டு ஃபோன பாத்துட்டு இருக்க’ என்று தன்னை கண்டுகொள்ளாத காண்டில் திட்ட,
“சொல்லுங்க மிஸ். ஆர்கலி. உங்களுக்கு எப்படி இந்த ஃபீல்ட்ல இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான், தன் பார்வையை மொபைல் திரையில் இருந்து திருப்பாமல்.
“சார், இஃப் யூ டோண்ட் மைண்ட். இந்த மிஸ் வேண்டாமே! பேர் மட்டும் போதும். ஏதோ ஸ்கூல்ல மிஸ்ஸ கூப்பிடற மாதிரி இருக்கு” என அது பிடிக்காத பாவனையில் கூற,
“அப்போ நீங்க மட்டும் என்னை சார்ன்னு கூப்பிடறீங்க. அதுவும் தான் எனக்கு வாத்தியார கூப்பிடுறப்போல இருக்கு” என்றான் அவன்.
‘இவன் என்ன நம்ம பேர் சொல்ல சொல்றானா?’ என்றவள் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே, அப்படித்தான் என்று வார்த்தையாலேயே உரைத்துவிட்டான் அவன்.
அவனையே பார்த்தவளிடம், “தென், சொல்லுங்க ஆர்கலி. எப்படி இண்டரஸ்ட் வந்தது?” என்றான்.
“அதுவந்து சார்…” என்று ஆரம்பித்தவள், அவன் பார்வையில் திருத்தி, “அது வந்து தண்விழியன், சின்ன வயசில இருந்தே இந்த ஜாப்ன்னா ரொம்ப இஷ்டம். அதான் ஜார்னலிசம் எடுத்து படிச்சேன். இப்போ **** நியூஸ் பேப்பர்ல ரிப்போர்ட்டரா இருக்கேன்” எனக் கூற, (ஓருவழியா நம்ம ஹீரோ பேர சொல்லியாச்சு)
“என்ன மாதிரி ரிப்போர்ட்டர்? இன்வெஸ்டிகேட்டிவ்? பொலிட்டிக்கல்? க்ரைம்?” என்றவன் அடுக்கிக்கொண்டே போக, அவளுக்கு விழி பிதுங்கியது. அவள் இருப்பதோ இன்வெஸ்டிகேட்டிவ். அதை இவனிடம் எப்படி சொல்வது?
Attachments
-
BeFunky-collage.jpg