T23
Moderator
அத்தியாயம் 5
7ஈ – நிருபமாவின் வீடு
“மீ கீர்த்தி ஆண்டிக்கு என்னாச்சு மீ? இனிமே கீர்த்தி ஆண்டி என் கூட விளையாட வரமாட்டாங்களா?” என்று வினவிய தன் நான்கு வயது மகன் அஜுவை இறுக்கமாகக் கட்டிக் கொண்டு சோஃபாவில் அமர்ந்திருந்தாள் நிருபமா. அவள் கண்கள் கீர்த்தியை நினைத்து தானாக கண்ணீர் சிந்தியது.
“எத்தனை சிறிய பெண். அதற்குள் அவளுக்கு இப்படியொரு நிலைமை வர வேண்டுமா? துறு துறுவென அலைபாயும் கண்கள் கீர்த்திக்கு. ஒரு நிமிடம் அமைதியாக இருக்க மாட்டாள். சில நேரம் இவளுக்கு “ஹைபர் ஆக்டிவ் டிஸாடரோ” என்று நினைக்கும் அளவிற்கு பரபரப்பாக இருப்பாள்”
நிருபமா ஒரு தனியார் வங்கியில் பணியாற்றுகிறாள். வேலை பளூ அதிகம் கொண்ட பணி தான். கணவரிடம் ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாடு காரணமாக தனியே பிரிந்து வாழ்ந்து வருகிறாள். விவாகரத்திற்கு விண்ணம் செய்திருக்கிறாள். இன்னமும் கிடைக்கவில்லை.
வீட்டினரின் துணை இல்லாத காரணத்தினால், அவ்வப்போது ஏதேணும் உதவி தேவைப்படும் தருணங்களில் அவள் தேடுவது கீர்த்திகாவைத் தான். “கீர்த்தி பேங்க்ல இன்னைக்கு கொஞ்சம் லேட் ஆகும் போல இருக்கு. அஜூவை டே கேர்ல இருந்து கூட்டிட்டு வந்து உன் வீட்டில வச்சிருக்கியா டா? ப்ளீஸ்?” என்றோ,
“அஜுக்கு இன்னைக்கு ரொம்ப காய்ச்சல் கீர்த்தி! என்னாலையும் பேங்க்ல லீவ் போட முடியலை. ஒரு ஹாஃப் டே பார்த்துக்க முடியுமா? நான் மதியம் எப்படியும் லீவ் சொல்லிட்டு வந்துடுவேன்” என்றோ உதவி கேட்பாள். எப்போது வினவினாலும் தவறாமல் உதவி செய்வாள் கீர்த்திகா. ஒரு முறை கூட சடைந்து கொண்டதில்லை.
“இன்னைக்கு பீனிக்ஸ் மால் போனேனா? மெர்டோ ஷாப்ல ஆஃபர் போட்டிருந்தான். இந்த ஹேண்ட் பேக் உனக்காக வாங்கினேன். அன்னைக்கு என் ஹேண்ட் பேக் பார்த்து பிடிச்சிருக்குன்னு சொன்னியே! அதனால வாங்கினேன்” என்று கீர்த்தி தனக்குச் செய்யும் உதவிக்குக் கைமாறாக அவ்வப்போது ஏதேணும் அழகு சாதனப் பொருட்களோ, கைபைய்யோ வாங்கிக் கொடுப்பாள் நிருபமா.
“ஐய்யோ இதெல்லாம் எதுக்குக்கா?” என்று ஒரு பேச்சிற்குக் கூட அலட்டிக் கொள்ளாமல் மறுப்பு சொல்லாமல் ஆசையுடன் வாங்கிக் கொள்வாள் கீர்த்திகா. தென்மாவட்டத்தில் இருந்து திருமணம் முடித்து நகரத்திற்கு வந்திருந்த கீர்த்திகாவிற்கு நகரத்தின் நாகரீக போகங்கள் மிகவும் பிடித்தம் என்பதை நிருபமா சடுதியில் கண்டு கொண்டாள்.
அதை தனக்குச் சாதகமாக அவ்வப்போது உபயோகப்படுத்தியும் கொண்டாள். நிருபமாவைப் பொறுத்த வரையிலும், வீட்டினரின் துணையோ உதவியோ அவளுக்கு இருக்கவில்லை. வங்கி வேலை என்பதால் வருமானத்திற்குக் குறை என்றில்லாவிட்டாலும், அவ்வப்போது மற்றவரின் உதவிகள் தேவைப்படத்தான் செய்தன.
அந்த அப்பார்ட்மெண்டின் ஒரு சில மனிதர்களிடம் அவ்வளவாக பேச்சு வைத்துக் கொள்ளமாட்டாள் நிருபமா. தனியாக வசிக்கும், விவாகரத்திற்காக காத்திருக்கும் 35 வயது பெண்ணை இந்த சமூகம் எப்படியெல்லாம் பேசும், எவ்வாறெல்லாம் பழி போடும் என்று நிருபமாவிற்கு நன்றாகத் தெரியும்.
“புருஷன் கூட சேர்ந்து வாழலைன்னு கொஞ்சமாச்சும் வருத்தம் இருக்கா அந்தாம்மாவுக்கு? லிப்ஸ்டிக் என்ன? மேக்கப் என்ன? ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கை என்ன?” என்று இவள் காதுபடவே பேச்சுகள் எழும். அதனால் முடிந்த மட்டில் தன் வீட்டை விட்டு வெளியே வரமாட்டாள்.
அந்த ஃப்ளோரில் 7ஏ அபிராமி இவளைக் கண்டால் எப்போதும் முறைக்கும் ரகம். 7பியில் இருக்கும் பிரேம் இவளை ஏறெடுத்தும் கூடப் பார்க்கமாட்டான். அவன் வீட்டின் வேலைக்கார செல்லம்மா அவ்வப்போது வம்பு பேச எதாவது கிடைக்குமா என்பது போலவே பேசுவாள். அதனால் அவளுடனும் பெரியதாகப் பேச்சு வார்த்தைக் கிடையாது.
நிருபமா தானாக வலிய சென்று நட்பு பாராட்டிக் கொண்டது கீர்த்திகாவிடம் தான். அவர்கள் அந்த வீட்டிற்குக் குடிவந்து ஒரு வருடமே ஆகியிருந்த போதிலும், கீர்த்திகா நிருவுடன் சட்டென ஒட்டிக் கொண்டாள்.
நிருபமாவின் ஆடை அலங்காரமும், அதிராத பேச்சும் நளினமும் கீர்த்திகாவிற்குப் பிடித்துப் போனது.
“உங்க லிப்ஸ்டிக் நல்லா இருக்கேக்கா. எனக்கும் நல்லா இருக்குமா இந்த கலரு? போட்டுப் பார்க்கவா?” என்று உரிமையுடன் கேட்டு போட்டுப் பார்க்கும் கீர்த்தியை நிருபமாவிற்குப் பிடிக்கும்.
அதிலும் கீர்த்தியின் பிசினஸ் ஆர்வத்தைப் பற்றி கேட்கக் கேட்க நிருபமாவிற்கு சிரிப்பாக இருக்கும். ஏனென்றால் கீர்த்தி அப்படித் தான் பேசுவாள்.
“எப்படியாவது பெருசா வளர்ந்தரணும்க்கா. இந்த படத்தில காட்டற மாதிரி ஒரு பெரிய கம்பெனிக்கு முதலாளியா ஜம்பமா, கார்ல போய் அப்ப்ப்ப்ப்ப்படி கெத்தா இறங்கணும்கா” என்று அடிக்கடி சொல்லும் கீர்த்திக்கு பிசினஸ் செய்வதில் பெரும் ஆர்வம் இருந்தது.
“இந்த சம்மர் சீசன்ல ஜூஸ் கடையும், மோர் கடையும் சூப்பரா போகுதுக்கா. கொஞ்சம் காசு சேர்த்து எப்படியாவது ஒரு இடத்தை[ப் பிடிச்சு ஜூஸ் கடை போட்டறணும்” என்பாள் ஒரு முறை.
“நம்ம ஃப்ளாட்லயே இருவது குழந்தைங்க இருக்குக்கா. பேசாம நானே ஒரு டேகேர் ஆரம்பிச்சா என்னக்கா? ஒரு நாளைக்கு நாலு மணி நேரம் வேலை பார்த்தா போதும். அப்படியே அந்த டே கேரை ஒரு கிட்ஸ் ஸ்கூல் ஆக்கிடலாம் வருங்காலத்துல? எப்படிக்கா என் ஐடியா?” என்பாள் ஒரு முறை.
இப்படி கீர்த்திகாவிடம் “30 நாளில் பணக்காரன் ஆவது எப்படி?” என்று புத்தகம் போடும் அளவிற்கு பிசினஸ் ஐடியாக்கள் கொட்டிக் கிடந்தன.
“ஏன் கீர்த்து எப்பவும் எதாவது செஞ்சுட்டே இருக்க! ரிலாக்ஸ்டா இருக்கலாம்ல. கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருஷமாச்சு. இப்படில்லாம் அது இதுன்னு யோசிக்காம ரிலாக்ஸ்டா இருந்தா தானே சீக்கரம் உனக்கும் விக்னேஷ்கும் குழந்தை உண்டாகும்” என்று ஒரு நாள் சொல்லிவிட்டாள் நிருபமா.
எல்லா விஷயத்தையும் லேசாக எடுத்துக் கொண்டு பதிலளிக்கும் கீர்த்தி, நிருபமாவின் இந்தக் கிண்டலையும் அவ்வாறே இயல்பாக கடந்து போவாள் என்றே எதிர்பார்த்த நிருபமாவுக்கு கீர்த்தியின் செய்கை அதிர்ச்சியளித்தது.
அதுவரையிலும் சிரிப்புடன் கலகலவென பேசிக் கொண்டிருந்த கீர்த்தி, குழந்தை என்ற பேச்சு வரவும் நொடியில் ஆளே மாறிவிட்டாள். அதுவரையில் நிருபமாவுடன் மகிழ்ச்சியாக அளவளாவியவள், சட்டென கண்களில் நீர் தட்ட தேம்பத் துவங்கிவிட, நிருபமாவிற்குத் தான் சங்கடமாகிப் போனது.
“ஐய்யோ கீர்த்தி! அழாத கீர்த்தி! நான் சும்மா ஃபன்னுக்கு தான் அப்படி சொன்னேன். நீ சீரியஸா எடுக்காதம்மா ப்ளீஸ். எதுக்கு இப்போ இப்படி அழுகற? கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருஷம் தானே ஆகுது.” என்று ஒருவாராக அவளைச் சமாதானப்படுத்திய போதும், கீர்த்தியின் கண்கள் நீண்ட நேரம் நீர்திரையிட்டே இருந்தன.
“அவருக்கு என்னை அவ்வளவா பிடிக்கலை நிருக்கா! எப்போ பேசினாலும் எரிஞ்சு எரிஞ்சு விழுவார். ரொம்ப குடி வேற. இதெல்லாம் எனக்கு முன்னாடியே தெரிஞ்சிருந்தா இவரை நான் திரும்பிக் கூட பார்த்திருக்க மாட்டாங்க. நல்லா நம்ப வச்சு ஏமாத்திட்டாரு நிரூக்கா” என்று தன் கணவன் விக்னேஷ் பற்றி லேசாகத் துவங்கினாள்.
நிருபமா எப்போதுமே அடுத்தவர் விஷயங்களைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்வதில் அவ்வளவாக ஆர்வம் காட்டியதில்லை. அதில் நாகரீகமான நடத்தை என்பதைக் காட்டிலும் நிருபமாவின் சுயநலம் அதிகமாக வெளிப்படும். “அவங்களைப் பத்தி நான் தெரிஞ்சுக்க நினைச்சு கொஞ்சம் பேசிப் பழகினாலும், உடனே என்னைப் பத்தி கேள்வி கேட்க ஆரம்பிச்சிடுவாங்க. உன் வீட்டுக்காரர் என்ன செய்யறார்? எதனால பிரிஞ்சு இருக்கீங்க? கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிப் போலாமே? பையனுக்காகவாது சேர்ந்து வாழலாம் இல்லையானு” எதாச்சும் பேச வருவாங்க.”
“இவங்க கேட்கற கேள்விக்கு உண்மையாவே நான் பதில் சொன்னாலும், என் முன்னாடி நல்ல விதமா பேசற மாதிரி பேசிட்டு, பின்னாடி போய் என் கேரக்டர் சரியில்லன்னு பேசுவாங்க.””
“”எதுக்கு இவங்க கூடலாம் பேசிப் பழகணும்?நம்ம வேலையைப் பார்த்தோமா, சாப்பிட்டோமா, அஜுவைப் பார்த்தோமான்னு இருந்தாலே போதும். அப்படியும் போர் அடிச்சா, மூவி, நெட்ஃப்ளிக்ஸ்னு இருக்கவே இருக்கு. தேவையில்லாத காம்ப்ளிகேஷன் எதுவுமே எனக்குத் தேவையில்ல” என்ற முடிவுடன் தான் நிருபமா இருந்தாள்.
அதனால் அதிகம் முகம் கொடுத்து யாரிடமும் பேசிப் பழகுவதைத் தவிர்த்து வந்தவளுக்கு, கீர்த்திகா அழுது கொண்டே தன் கணவன் விக்னேஷைப் பற்றி குற்றப்பத்திரிக்கை வாசிக்கத் துவங்கவும் கொஞ்சம் அசவுகரியமாக இருந்தது. “சரி, நம்மளால தானே அழுகறா! பாவம் அவளுக்கு என்ன மனக்குறையோ என்னவோ! கொஞ்சம் எங்கிட்ட கொட்டித் தீர்த்தா சரியா போகும்னா நல்லது தானே!” என்று தோன்றியது.
அதனால் கீர்த்திகா தன் கணவனைப் பற்றிப் புலம்பியதைக் கொஞ்ச நேரம் செவி மடுத்தாள். “அவருக்கு தினமும் குடிக்கணும்கா. குடிக்காம ஒரு நாள் கூட வீட்டுக்கு வர மாட்டார். கல்யாணத்து அன்னைக்கு நைட் கூட குடிச்சுட்டு தான் வந்தார்கா. சரி, ஃப்ரெண்ட்ஸ் கம்பல் பண்ணதுனால அப்படி இருக்கும். தினமுமா குடிக்கப் போறாருன்னு நானும் சாதாரணமா விட்டுட்டேன். ஆனா இங்க வந்து பார்த்தா தான் தெரியுது அவரோட சுயரூபமே. குடிக்காம அவரால் இருக்கவே முடியாது நிரூக்கா"”
“நீ உங்க வீட்டு ஆளுங்ககிட்ட சொல்லிப் பார்க்கலாமே கீர்த்தி! ஒரு பிரச்சனைன்னா நாலு பேர் உனக்காகப் பேச வரமாட்டாங்களா?”
“லவ் மேரேஜ்கா. பெத்தவங்களை எதிர்த்து இவரை நம்பி சென்னை வந்தேன்.”
“சரிடா, கொஞ்சம் நல்ல மூடா இருக்கப்போ உங்க வீட்டுக்காரரை உட்காரவச்சு பேசி புரியவைக்க முயற்சி செய்லாம்ல”
“அதெல்லாம் ரொம்ப பேசினேங்கா. எப்படி பேசினாலும் எனக்கு ரொம்ப பணத்தாசை, நான் ரொம்ப பேராசை பிடிச்சவ, வீட்டை ஒழுங்கா பார்த்துக்கலை, அவருக்கு ஒழுங்கா சமைச்சு போடலை, அது இதுன்னு என் மேல பழி போட்டு பேச்சை திசை திருப்பிடுவாருக்கா” என்றாள் கீர்த்திகா கண்ணீரின் ஊடே. இது பொதுவான எல்லா ஆண்களுமே செய்வது தானே! தன் மீது இருக்கும் குற்றத்தை திசை திருப்ப, மனையாளின் மீது குறை சொல்லி, அவளைக் கத்த வைத்து பேச்சை மாற்றிவிடும் பழக்கம் இயல்புதானே!
விக்னேஷும் அதே போலத்தான் செய்துள்ளான் என்பது நிருபமாவிற்குப் புரிந்த போதும், அதை அப்போதைக்கு கீர்த்திகாவிடம் சொல்லவில்லை. கீர்த்தி கூறிய குறைகளை மட்டுமே கேட்டுக் கொண்டாள்.
“நீங்க தான் அடிக்கடி பார்க்கறீங்களே! குடிச்சுட்டு நேரங்கெட்ட நேரத்தில வீட்டுக்கதவை வந்து இடிப்பாரு. திறக்கலைன்னா அவளோ கோவம் வரும். கோவத்தில செல்ஃபோன், டிவின்னு கைக்கு கிடைக்கறதைத் தூக்கிப் போட்டு உடைப்பாரு! இதெல்லாம் பழகிடுச்சுக்கா! இந்த கொடுமைக்கு நடுவுல எப்படிக்கா ஒரு குழந்தைய கொண்டு வர எனக்கு மனசு வரும்?” என்று கண்ணீர் முத்துகள் கன்னத்தில் கோலமிட, கீர்த்திகா வினவியது, சரியான கேள்வி தான் என்று நிருபமா நினைத்தாள்.
“நான்லான் சின்ன வயசுல இருந்தே ரொம்ப கஷ்டத்துல தான் வள்ர்ந்தேங்க்கா. எனக்குக் கிடைக்காத விஷயங்கள், நல்ல படிப்பு, வசதி இதெல்லாம் என் குழந்தைக்குக் குடுக்கணும்னு ஆசைப்படறேன். கொஞ்சமாச்சும் சொல்லிக்கற மாதிரி ஒரு நிலைமைக்கு வந்துட்டு தான்கா குழந்தை பெத்துக்கணும். நான் நினைக்கறது தப்பில்லைல நிருக்கா”
“தப்பில்ல கீர்த்தி! வெளிய இருந்து நான் என்ன ஆறுதல் வேணா சொல்லலாம். என்ன அறிவுரை வேணா குடுக்கலாம். ஆனா, உன் நிலைமை என்னன்னு உனக்குத் தான் நல்லா தெரியும். நான் என் கணவர்கிட்ட இருந்து பிரிஞ்சு வந்தப்போவும் எனக்கு நிறைய ஆறுதலும், அறிவுரையும் சொல்ல நிறைய பேர் வந்தாங்க. ஆனா, என் நிலைமை என்ன, என்ன காரணத்தினால நான் பிரிஞ்சு வந்தேன்னு எனக்குத் தானே தெரியும். எங்க ரெண்டு பேர்த்துக்கும் நடுவுல எந்த பொருத்தமும் இல்லை கீர்த்தி! பேசிக்கா எந்த பொதுவான விஷயமும் இல்ல.” என்று ஆறுதல் கூறினாள் நிருபமா.
கீர்த்திகாவின் அழுகை மட்டுப்பட்டிருக்க, தன்னைப் பற்றி பேசலானாள் நிருபமா. “அவர் செய்யற வேலை மேல எனக்கு அக்கரை இருந்ததில்ல. அவருக்கும் அதே தான். நானோ, பையனோ, குடும்பமோ எதையும் பத்தி அவர் கவலைப்பட மாட்டார். பொறுப்பெடுத்துக்க மாட்டார். ஒரே வீட்டுல இருந்துட்டு, அவர் இதை செய்யாம போறப்போ எனக்கு கோபம் ஆத்திரம்னு வந்து, சண்டை போட்டுட்டு இருப்பேன். அப்பறமா ஒரு நாள் யோசிச்சு பார்த்தப்போ இதெல்லாம் தேவையில்லன்னு தோணுச்சு. இப்படி வலுக்கட்டாயமா ஒருத்தர் மேலே ஏன் என் வாழ்க்கையைத் திணிச்சு நிம்மதியில்லாம வாழணும்னு யோசிச்சேன்.”
“எனக்கு வேலை இருக்கு, சம்பளம் வருது, என் தேவைகளை என்னால பார்த்துக்க முடியும், என் பையனுக்கு நல்ல படிப்பையும் எதிர்காலத்தையும் என்னால தனியாவே கொடுக்க முடியும். அப்படி இருக்கறப்போ, இந்த சொசைட்டிக்காக பயந்து, ஸ்டேட்டஸைக் காப்பாத்திக்கறதுக்காக ஒண்ணா சேர்ந்து ஏன் இருக்கணும்னு தோணிச்சு. இதை அவர்கிட்ட சொன்னப்போ, வேண்டாம்னு ஒரு பேச்சுக்குக் கூட மறுப்பு சொல்லலை. உடனே சம்மதம் சொல்லிட்டார்.”
“பையனோட படிப்பு செலவை அவர் ஏத்துக்கறதாவும் வக்கீல்கிட்ட சொல்லிட்டார். ம்யூட்ஃயுவல் கன்சர்ன்ல டைவர்ஸ் அப்ளை பண்ணிட்டோம். நாங்க டைவர்ஸ் பண்ணப் போறோம்னு கேள்வி பட்டதுமே எல்லாரும் என்ன பிரச்சனை, என்ன கவலை, அதை சரி பண்ணிக்கப் பார்க்கலாமேன்னு மட்டும் தான் பேசினாங்க. சண்டை போட்டுக்கற அளவுக்கு கூட எங்க ரெண்டு பேர்த்துக்கும் நடுவுல பேச்சு வார்த்தையே இல்லைனு நான் சொன்னதைப் புரிஞ்சுக்க யாருமே முன்வரலை.”
“பிரிஞ்சு போகணும்னா ஏதாவது பிரச்சனைன்னு ஒன்னு இருந்தே தான் ஆகணுமா? மனசு ஒத்துப் போகலை. சேர்ந்து வாழ்ந்து ஒருத்தர் வாழ்க்கையை இன்னொருத்தர் அழிக்க விரும்பலைங்கறது ஒரு காரணமா யாரும் ஏத்துக்கலை.” என்று கீர்த்திக்கு ஆறுதல் சொல்லத் துவங்கிய நிருபமா அவளையும் மீறி அவள் கதையைச் சொல்லியிருந்தாள். ஏதோ ஒரு விதத்தில் தன் வாழ்க்கை கீர்த்திக்கு ஒரு ஆறுதல் அளிக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் தான் நிருபமா பேசியது.
7ஈ – நிருபமாவின் வீடு
“மீ கீர்த்தி ஆண்டிக்கு என்னாச்சு மீ? இனிமே கீர்த்தி ஆண்டி என் கூட விளையாட வரமாட்டாங்களா?” என்று வினவிய தன் நான்கு வயது மகன் அஜுவை இறுக்கமாகக் கட்டிக் கொண்டு சோஃபாவில் அமர்ந்திருந்தாள் நிருபமா. அவள் கண்கள் கீர்த்தியை நினைத்து தானாக கண்ணீர் சிந்தியது.
“எத்தனை சிறிய பெண். அதற்குள் அவளுக்கு இப்படியொரு நிலைமை வர வேண்டுமா? துறு துறுவென அலைபாயும் கண்கள் கீர்த்திக்கு. ஒரு நிமிடம் அமைதியாக இருக்க மாட்டாள். சில நேரம் இவளுக்கு “ஹைபர் ஆக்டிவ் டிஸாடரோ” என்று நினைக்கும் அளவிற்கு பரபரப்பாக இருப்பாள்”
நிருபமா ஒரு தனியார் வங்கியில் பணியாற்றுகிறாள். வேலை பளூ அதிகம் கொண்ட பணி தான். கணவரிடம் ஏற்பட்ட கருத்து வேறுபாடு காரணமாக தனியே பிரிந்து வாழ்ந்து வருகிறாள். விவாகரத்திற்கு விண்ணம் செய்திருக்கிறாள். இன்னமும் கிடைக்கவில்லை.
வீட்டினரின் துணை இல்லாத காரணத்தினால், அவ்வப்போது ஏதேணும் உதவி தேவைப்படும் தருணங்களில் அவள் தேடுவது கீர்த்திகாவைத் தான். “கீர்த்தி பேங்க்ல இன்னைக்கு கொஞ்சம் லேட் ஆகும் போல இருக்கு. அஜூவை டே கேர்ல இருந்து கூட்டிட்டு வந்து உன் வீட்டில வச்சிருக்கியா டா? ப்ளீஸ்?” என்றோ,
“அஜுக்கு இன்னைக்கு ரொம்ப காய்ச்சல் கீர்த்தி! என்னாலையும் பேங்க்ல லீவ் போட முடியலை. ஒரு ஹாஃப் டே பார்த்துக்க முடியுமா? நான் மதியம் எப்படியும் லீவ் சொல்லிட்டு வந்துடுவேன்” என்றோ உதவி கேட்பாள். எப்போது வினவினாலும் தவறாமல் உதவி செய்வாள் கீர்த்திகா. ஒரு முறை கூட சடைந்து கொண்டதில்லை.
“இன்னைக்கு பீனிக்ஸ் மால் போனேனா? மெர்டோ ஷாப்ல ஆஃபர் போட்டிருந்தான். இந்த ஹேண்ட் பேக் உனக்காக வாங்கினேன். அன்னைக்கு என் ஹேண்ட் பேக் பார்த்து பிடிச்சிருக்குன்னு சொன்னியே! அதனால வாங்கினேன்” என்று கீர்த்தி தனக்குச் செய்யும் உதவிக்குக் கைமாறாக அவ்வப்போது ஏதேணும் அழகு சாதனப் பொருட்களோ, கைபைய்யோ வாங்கிக் கொடுப்பாள் நிருபமா.
“ஐய்யோ இதெல்லாம் எதுக்குக்கா?” என்று ஒரு பேச்சிற்குக் கூட அலட்டிக் கொள்ளாமல் மறுப்பு சொல்லாமல் ஆசையுடன் வாங்கிக் கொள்வாள் கீர்த்திகா. தென்மாவட்டத்தில் இருந்து திருமணம் முடித்து நகரத்திற்கு வந்திருந்த கீர்த்திகாவிற்கு நகரத்தின் நாகரீக போகங்கள் மிகவும் பிடித்தம் என்பதை நிருபமா சடுதியில் கண்டு கொண்டாள்.
அதை தனக்குச் சாதகமாக அவ்வப்போது உபயோகப்படுத்தியும் கொண்டாள். நிருபமாவைப் பொறுத்த வரையிலும், வீட்டினரின் துணையோ உதவியோ அவளுக்கு இருக்கவில்லை. வங்கி வேலை என்பதால் வருமானத்திற்குக் குறை என்றில்லாவிட்டாலும், அவ்வப்போது மற்றவரின் உதவிகள் தேவைப்படத்தான் செய்தன.
அந்த அப்பார்ட்மெண்டின் ஒரு சில மனிதர்களிடம் அவ்வளவாக பேச்சு வைத்துக் கொள்ளமாட்டாள் நிருபமா. தனியாக வசிக்கும், விவாகரத்திற்காக காத்திருக்கும் 35 வயது பெண்ணை இந்த சமூகம் எப்படியெல்லாம் பேசும், எவ்வாறெல்லாம் பழி போடும் என்று நிருபமாவிற்கு நன்றாகத் தெரியும்.
“புருஷன் கூட சேர்ந்து வாழலைன்னு கொஞ்சமாச்சும் வருத்தம் இருக்கா அந்தாம்மாவுக்கு? லிப்ஸ்டிக் என்ன? மேக்கப் என்ன? ஸ்லீவ்லெஸ் ரவிக்கை என்ன?” என்று இவள் காதுபடவே பேச்சுகள் எழும். அதனால் முடிந்த மட்டில் தன் வீட்டை விட்டு வெளியே வரமாட்டாள்.
அந்த ஃப்ளோரில் 7ஏ அபிராமி இவளைக் கண்டால் எப்போதும் முறைக்கும் ரகம். 7பியில் இருக்கும் பிரேம் இவளை ஏறெடுத்தும் கூடப் பார்க்கமாட்டான். அவன் வீட்டின் வேலைக்கார செல்லம்மா அவ்வப்போது வம்பு பேச எதாவது கிடைக்குமா என்பது போலவே பேசுவாள். அதனால் அவளுடனும் பெரியதாகப் பேச்சு வார்த்தைக் கிடையாது.
நிருபமா தானாக வலிய சென்று நட்பு பாராட்டிக் கொண்டது கீர்த்திகாவிடம் தான். அவர்கள் அந்த வீட்டிற்குக் குடிவந்து ஒரு வருடமே ஆகியிருந்த போதிலும், கீர்த்திகா நிருவுடன் சட்டென ஒட்டிக் கொண்டாள்.
நிருபமாவின் ஆடை அலங்காரமும், அதிராத பேச்சும் நளினமும் கீர்த்திகாவிற்குப் பிடித்துப் போனது.
“உங்க லிப்ஸ்டிக் நல்லா இருக்கேக்கா. எனக்கும் நல்லா இருக்குமா இந்த கலரு? போட்டுப் பார்க்கவா?” என்று உரிமையுடன் கேட்டு போட்டுப் பார்க்கும் கீர்த்தியை நிருபமாவிற்குப் பிடிக்கும்.
அதிலும் கீர்த்தியின் பிசினஸ் ஆர்வத்தைப் பற்றி கேட்கக் கேட்க நிருபமாவிற்கு சிரிப்பாக இருக்கும். ஏனென்றால் கீர்த்தி அப்படித் தான் பேசுவாள்.
“எப்படியாவது பெருசா வளர்ந்தரணும்க்கா. இந்த படத்தில காட்டற மாதிரி ஒரு பெரிய கம்பெனிக்கு முதலாளியா ஜம்பமா, கார்ல போய் அப்ப்ப்ப்ப்ப்படி கெத்தா இறங்கணும்கா” என்று அடிக்கடி சொல்லும் கீர்த்திக்கு பிசினஸ் செய்வதில் பெரும் ஆர்வம் இருந்தது.
“இந்த சம்மர் சீசன்ல ஜூஸ் கடையும், மோர் கடையும் சூப்பரா போகுதுக்கா. கொஞ்சம் காசு சேர்த்து எப்படியாவது ஒரு இடத்தை[ப் பிடிச்சு ஜூஸ் கடை போட்டறணும்” என்பாள் ஒரு முறை.
“நம்ம ஃப்ளாட்லயே இருவது குழந்தைங்க இருக்குக்கா. பேசாம நானே ஒரு டேகேர் ஆரம்பிச்சா என்னக்கா? ஒரு நாளைக்கு நாலு மணி நேரம் வேலை பார்த்தா போதும். அப்படியே அந்த டே கேரை ஒரு கிட்ஸ் ஸ்கூல் ஆக்கிடலாம் வருங்காலத்துல? எப்படிக்கா என் ஐடியா?” என்பாள் ஒரு முறை.
இப்படி கீர்த்திகாவிடம் “30 நாளில் பணக்காரன் ஆவது எப்படி?” என்று புத்தகம் போடும் அளவிற்கு பிசினஸ் ஐடியாக்கள் கொட்டிக் கிடந்தன.
“ஏன் கீர்த்து எப்பவும் எதாவது செஞ்சுட்டே இருக்க! ரிலாக்ஸ்டா இருக்கலாம்ல. கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருஷமாச்சு. இப்படில்லாம் அது இதுன்னு யோசிக்காம ரிலாக்ஸ்டா இருந்தா தானே சீக்கரம் உனக்கும் விக்னேஷ்கும் குழந்தை உண்டாகும்” என்று ஒரு நாள் சொல்லிவிட்டாள் நிருபமா.
எல்லா விஷயத்தையும் லேசாக எடுத்துக் கொண்டு பதிலளிக்கும் கீர்த்தி, நிருபமாவின் இந்தக் கிண்டலையும் அவ்வாறே இயல்பாக கடந்து போவாள் என்றே எதிர்பார்த்த நிருபமாவுக்கு கீர்த்தியின் செய்கை அதிர்ச்சியளித்தது.
அதுவரையிலும் சிரிப்புடன் கலகலவென பேசிக் கொண்டிருந்த கீர்த்தி, குழந்தை என்ற பேச்சு வரவும் நொடியில் ஆளே மாறிவிட்டாள். அதுவரையில் நிருபமாவுடன் மகிழ்ச்சியாக அளவளாவியவள், சட்டென கண்களில் நீர் தட்ட தேம்பத் துவங்கிவிட, நிருபமாவிற்குத் தான் சங்கடமாகிப் போனது.
“ஐய்யோ கீர்த்தி! அழாத கீர்த்தி! நான் சும்மா ஃபன்னுக்கு தான் அப்படி சொன்னேன். நீ சீரியஸா எடுக்காதம்மா ப்ளீஸ். எதுக்கு இப்போ இப்படி அழுகற? கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருஷம் தானே ஆகுது.” என்று ஒருவாராக அவளைச் சமாதானப்படுத்திய போதும், கீர்த்தியின் கண்கள் நீண்ட நேரம் நீர்திரையிட்டே இருந்தன.
“அவருக்கு என்னை அவ்வளவா பிடிக்கலை நிருக்கா! எப்போ பேசினாலும் எரிஞ்சு எரிஞ்சு விழுவார். ரொம்ப குடி வேற. இதெல்லாம் எனக்கு முன்னாடியே தெரிஞ்சிருந்தா இவரை நான் திரும்பிக் கூட பார்த்திருக்க மாட்டாங்க. நல்லா நம்ப வச்சு ஏமாத்திட்டாரு நிரூக்கா” என்று தன் கணவன் விக்னேஷ் பற்றி லேசாகத் துவங்கினாள்.
நிருபமா எப்போதுமே அடுத்தவர் விஷயங்களைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்வதில் அவ்வளவாக ஆர்வம் காட்டியதில்லை. அதில் நாகரீகமான நடத்தை என்பதைக் காட்டிலும் நிருபமாவின் சுயநலம் அதிகமாக வெளிப்படும். “அவங்களைப் பத்தி நான் தெரிஞ்சுக்க நினைச்சு கொஞ்சம் பேசிப் பழகினாலும், உடனே என்னைப் பத்தி கேள்வி கேட்க ஆரம்பிச்சிடுவாங்க. உன் வீட்டுக்காரர் என்ன செய்யறார்? எதனால பிரிஞ்சு இருக்கீங்க? கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிப் போலாமே? பையனுக்காகவாது சேர்ந்து வாழலாம் இல்லையானு” எதாச்சும் பேச வருவாங்க.”
“இவங்க கேட்கற கேள்விக்கு உண்மையாவே நான் பதில் சொன்னாலும், என் முன்னாடி நல்ல விதமா பேசற மாதிரி பேசிட்டு, பின்னாடி போய் என் கேரக்டர் சரியில்லன்னு பேசுவாங்க.””
“”எதுக்கு இவங்க கூடலாம் பேசிப் பழகணும்?நம்ம வேலையைப் பார்த்தோமா, சாப்பிட்டோமா, அஜுவைப் பார்த்தோமான்னு இருந்தாலே போதும். அப்படியும் போர் அடிச்சா, மூவி, நெட்ஃப்ளிக்ஸ்னு இருக்கவே இருக்கு. தேவையில்லாத காம்ப்ளிகேஷன் எதுவுமே எனக்குத் தேவையில்ல” என்ற முடிவுடன் தான் நிருபமா இருந்தாள்.
அதனால் அதிகம் முகம் கொடுத்து யாரிடமும் பேசிப் பழகுவதைத் தவிர்த்து வந்தவளுக்கு, கீர்த்திகா அழுது கொண்டே தன் கணவன் விக்னேஷைப் பற்றி குற்றப்பத்திரிக்கை வாசிக்கத் துவங்கவும் கொஞ்சம் அசவுகரியமாக இருந்தது. “சரி, நம்மளால தானே அழுகறா! பாவம் அவளுக்கு என்ன மனக்குறையோ என்னவோ! கொஞ்சம் எங்கிட்ட கொட்டித் தீர்த்தா சரியா போகும்னா நல்லது தானே!” என்று தோன்றியது.
அதனால் கீர்த்திகா தன் கணவனைப் பற்றிப் புலம்பியதைக் கொஞ்ச நேரம் செவி மடுத்தாள். “அவருக்கு தினமும் குடிக்கணும்கா. குடிக்காம ஒரு நாள் கூட வீட்டுக்கு வர மாட்டார். கல்யாணத்து அன்னைக்கு நைட் கூட குடிச்சுட்டு தான் வந்தார்கா. சரி, ஃப்ரெண்ட்ஸ் கம்பல் பண்ணதுனால அப்படி இருக்கும். தினமுமா குடிக்கப் போறாருன்னு நானும் சாதாரணமா விட்டுட்டேன். ஆனா இங்க வந்து பார்த்தா தான் தெரியுது அவரோட சுயரூபமே. குடிக்காம அவரால் இருக்கவே முடியாது நிரூக்கா"”
“நீ உங்க வீட்டு ஆளுங்ககிட்ட சொல்லிப் பார்க்கலாமே கீர்த்தி! ஒரு பிரச்சனைன்னா நாலு பேர் உனக்காகப் பேச வரமாட்டாங்களா?”
“லவ் மேரேஜ்கா. பெத்தவங்களை எதிர்த்து இவரை நம்பி சென்னை வந்தேன்.”
“சரிடா, கொஞ்சம் நல்ல மூடா இருக்கப்போ உங்க வீட்டுக்காரரை உட்காரவச்சு பேசி புரியவைக்க முயற்சி செய்லாம்ல”
“அதெல்லாம் ரொம்ப பேசினேங்கா. எப்படி பேசினாலும் எனக்கு ரொம்ப பணத்தாசை, நான் ரொம்ப பேராசை பிடிச்சவ, வீட்டை ஒழுங்கா பார்த்துக்கலை, அவருக்கு ஒழுங்கா சமைச்சு போடலை, அது இதுன்னு என் மேல பழி போட்டு பேச்சை திசை திருப்பிடுவாருக்கா” என்றாள் கீர்த்திகா கண்ணீரின் ஊடே. இது பொதுவான எல்லா ஆண்களுமே செய்வது தானே! தன் மீது இருக்கும் குற்றத்தை திசை திருப்ப, மனையாளின் மீது குறை சொல்லி, அவளைக் கத்த வைத்து பேச்சை மாற்றிவிடும் பழக்கம் இயல்புதானே!
விக்னேஷும் அதே போலத்தான் செய்துள்ளான் என்பது நிருபமாவிற்குப் புரிந்த போதும், அதை அப்போதைக்கு கீர்த்திகாவிடம் சொல்லவில்லை. கீர்த்தி கூறிய குறைகளை மட்டுமே கேட்டுக் கொண்டாள்.
“நீங்க தான் அடிக்கடி பார்க்கறீங்களே! குடிச்சுட்டு நேரங்கெட்ட நேரத்தில வீட்டுக்கதவை வந்து இடிப்பாரு. திறக்கலைன்னா அவளோ கோவம் வரும். கோவத்தில செல்ஃபோன், டிவின்னு கைக்கு கிடைக்கறதைத் தூக்கிப் போட்டு உடைப்பாரு! இதெல்லாம் பழகிடுச்சுக்கா! இந்த கொடுமைக்கு நடுவுல எப்படிக்கா ஒரு குழந்தைய கொண்டு வர எனக்கு மனசு வரும்?” என்று கண்ணீர் முத்துகள் கன்னத்தில் கோலமிட, கீர்த்திகா வினவியது, சரியான கேள்வி தான் என்று நிருபமா நினைத்தாள்.
“நான்லான் சின்ன வயசுல இருந்தே ரொம்ப கஷ்டத்துல தான் வள்ர்ந்தேங்க்கா. எனக்குக் கிடைக்காத விஷயங்கள், நல்ல படிப்பு, வசதி இதெல்லாம் என் குழந்தைக்குக் குடுக்கணும்னு ஆசைப்படறேன். கொஞ்சமாச்சும் சொல்லிக்கற மாதிரி ஒரு நிலைமைக்கு வந்துட்டு தான்கா குழந்தை பெத்துக்கணும். நான் நினைக்கறது தப்பில்லைல நிருக்கா”
“தப்பில்ல கீர்த்தி! வெளிய இருந்து நான் என்ன ஆறுதல் வேணா சொல்லலாம். என்ன அறிவுரை வேணா குடுக்கலாம். ஆனா, உன் நிலைமை என்னன்னு உனக்குத் தான் நல்லா தெரியும். நான் என் கணவர்கிட்ட இருந்து பிரிஞ்சு வந்தப்போவும் எனக்கு நிறைய ஆறுதலும், அறிவுரையும் சொல்ல நிறைய பேர் வந்தாங்க. ஆனா, என் நிலைமை என்ன, என்ன காரணத்தினால நான் பிரிஞ்சு வந்தேன்னு எனக்குத் தானே தெரியும். எங்க ரெண்டு பேர்த்துக்கும் நடுவுல எந்த பொருத்தமும் இல்லை கீர்த்தி! பேசிக்கா எந்த பொதுவான விஷயமும் இல்ல.” என்று ஆறுதல் கூறினாள் நிருபமா.
கீர்த்திகாவின் அழுகை மட்டுப்பட்டிருக்க, தன்னைப் பற்றி பேசலானாள் நிருபமா. “அவர் செய்யற வேலை மேல எனக்கு அக்கரை இருந்ததில்ல. அவருக்கும் அதே தான். நானோ, பையனோ, குடும்பமோ எதையும் பத்தி அவர் கவலைப்பட மாட்டார். பொறுப்பெடுத்துக்க மாட்டார். ஒரே வீட்டுல இருந்துட்டு, அவர் இதை செய்யாம போறப்போ எனக்கு கோபம் ஆத்திரம்னு வந்து, சண்டை போட்டுட்டு இருப்பேன். அப்பறமா ஒரு நாள் யோசிச்சு பார்த்தப்போ இதெல்லாம் தேவையில்லன்னு தோணுச்சு. இப்படி வலுக்கட்டாயமா ஒருத்தர் மேலே ஏன் என் வாழ்க்கையைத் திணிச்சு நிம்மதியில்லாம வாழணும்னு யோசிச்சேன்.”
“எனக்கு வேலை இருக்கு, சம்பளம் வருது, என் தேவைகளை என்னால பார்த்துக்க முடியும், என் பையனுக்கு நல்ல படிப்பையும் எதிர்காலத்தையும் என்னால தனியாவே கொடுக்க முடியும். அப்படி இருக்கறப்போ, இந்த சொசைட்டிக்காக பயந்து, ஸ்டேட்டஸைக் காப்பாத்திக்கறதுக்காக ஒண்ணா சேர்ந்து ஏன் இருக்கணும்னு தோணிச்சு. இதை அவர்கிட்ட சொன்னப்போ, வேண்டாம்னு ஒரு பேச்சுக்குக் கூட மறுப்பு சொல்லலை. உடனே சம்மதம் சொல்லிட்டார்.”
“பையனோட படிப்பு செலவை அவர் ஏத்துக்கறதாவும் வக்கீல்கிட்ட சொல்லிட்டார். ம்யூட்ஃயுவல் கன்சர்ன்ல டைவர்ஸ் அப்ளை பண்ணிட்டோம். நாங்க டைவர்ஸ் பண்ணப் போறோம்னு கேள்வி பட்டதுமே எல்லாரும் என்ன பிரச்சனை, என்ன கவலை, அதை சரி பண்ணிக்கப் பார்க்கலாமேன்னு மட்டும் தான் பேசினாங்க. சண்டை போட்டுக்கற அளவுக்கு கூட எங்க ரெண்டு பேர்த்துக்கும் நடுவுல பேச்சு வார்த்தையே இல்லைனு நான் சொன்னதைப் புரிஞ்சுக்க யாருமே முன்வரலை.”
“பிரிஞ்சு போகணும்னா ஏதாவது பிரச்சனைன்னு ஒன்னு இருந்தே தான் ஆகணுமா? மனசு ஒத்துப் போகலை. சேர்ந்து வாழ்ந்து ஒருத்தர் வாழ்க்கையை இன்னொருத்தர் அழிக்க விரும்பலைங்கறது ஒரு காரணமா யாரும் ஏத்துக்கலை.” என்று கீர்த்திக்கு ஆறுதல் சொல்லத் துவங்கிய நிருபமா அவளையும் மீறி அவள் கதையைச் சொல்லியிருந்தாள். ஏதோ ஒரு விதத்தில் தன் வாழ்க்கை கீர்த்திக்கு ஒரு ஆறுதல் அளிக்கும் என்ற நம்பிக்கையில் தான் நிருபமா பேசியது.