மா மகன் - கதை திரி

[pommu]

மா மகன் - கதை திரி

 

[T23]

தலைப்பின் இரு வார்த்தைகள் எதை உணர்த்துகிறதுவோ
அதுவே தான் கதையும்

சிந்தியுங்கள்

சந்திக்கலாம்

 

[T23]

அத்தியாயம் 1


அந்த வீடு சுற்றிலும் இருந்த வீடுகள் மற்றும் ஊரில் இருந்து ஒதுக்கு புறமாக இருந்தது. வனத்திற்கு அருகில் ஏகாந்தமாய் இருந்தது தன் தனிமையில். வெளி இடையூறு இன்றி நாட்களை கழிக்க நினைப்பவர்களுக்கு வசதியாய்...

அந்த வீட்டை வழக்கம் போல் சுற்றிப் பார்த்து விட்டு வந்தார் அந்த காவலர். யாரும் இருப்பது போல் தெரியவில்லை.

"ஒரு மாசமா நானும் இதே வேலையாத்தான் அலையறேன். இந்த வீட்டுல ஆள் இருக்கற மாதிரியே இல்லை ஆனா இல்லாத மாதிரியும் இல்லை."


எனத் தனக்குள் முனுமுனுத்தபடி வந்தவர் . கண்களில் அந்த வீடு பார்வைக்கு ஆள் இல்லாத மாதிரி இருந்தாலும் உணர்வுக்கு ஆள் இருப்பது போல் தான் இருந்தது .

வழக்கம் போல தனது கையில் இருந்த உணவுப் பொட்டலத்தை எதிரில் இருந்த பிள்ளையார் கோவில் மர நிழலில் அமர்ந்து பிரித்து உண்டார். பிறகு அங்கேயே அமர்ந்து கொண்டு வேடிக்கை பார்க்க துவங்கினார்.


இவர் தினம் வருவதையும் விசாரிப்பதையும் பார்த்த அருகில் உள்ளவர்களில் மாடு மேய்ப்பவர் இவரைப் பார்த்தததும்

"ஐயா ?"

"ம்…"

"நேத்து இங்க ஒரு ஆள பார்த்தேனுங்க?"

"நேத்திக்கா எப்ப "

"சாயந்திரம்"

" உடனே என்னய வந்து பார்த்து சொல்லியிருக்கலாம்ல."

' வீட்டுல ஒரு அவசரம்ன்னு போன நேரத்துக்குள்ள வந்துட்டு போயிட்டான் போல' என்ற எண்ணம் மேலோங்கியது.

"ஐயா நீங்க சொல்லலியே அப்புறம் நான் வீட்டுக்கு போகயில பார்த்தது ஆனா அவனும் உடனே போயிட்டான் உள்ள போகல."

"ஓ அவன் இந்த வீட்டுகாரன் இல்லையா ."

" தெரியலீங்கய்யா கொஞ்சம் பொச பொசன்னு இருட்டி வேற போச்சு நானும் கறவைக்கு நேரமாச்சுன்னு மேற்கொண்டு எதுவும் கிட்ட போய் கேட்கலீங்க ."


"சரி இனி ஆள் நடமாட்டம் எதாவது பார்த்தா சொல்லு."

"சரிங்க"

என்று போகப் போனவர்


"ஏதாச்சும் ரொம்ப முக்கியமான சாமாச்சாரமங்க "

என்பதையே சற்று தயங்கி தயங்கிதான் கேட்டார்.

"ஆமா யா இன்ஸ்பெக்டர் ஐயா பார்த்துட்டு வரச்சொன்னாறு."

என்றகாவலரிடம்

"நான் வேணும்னா இன்னித்தி இருந்து பார்த்து கையோட கூட்டிட்டு வரேனுங்க"

என்றதில் வீட்டு நினைவு வர நன்றாக இருக்கும் என்று நினைத்தாலும் அதை செய்ய கூடாது என்ற அறிவுறுத்தலும் நினைவுக்கு வர

"ஒன்னும் தேவையில்லை நீ போ."

என்று லேசான எரிச்சலிலும் உரைக்க அவன் செல்ல போக.ஏதோ தோன்ற

"ஏ நில்லு"

" சொல்லுங்கய்யா "

"உங்கிட்ட போன் இருக்கா?"

"இருக்குங்க."

" உன் நம்பர சொல்லு "

அவன் சொல்ல

"உன் பெயர் "

அவன் சொல்ல பதிந்தவர் அதிலிருந்து அவருக்கு அழைக்க அதை மாடு மேய்ப்பவர் எடுத்து பார்க்க

"இது என் நம்பர் பதிவு பண்ணி வைச்சிக்க. யாராவது வந்தா சொல்லு "

"சரிங்க " என அவன் சென்று விடஅவர் தனது வேலை பார்க்க துவங்கினார். சற்றைக்கு எல்லாம் காவல் நிலையத்தில் இருந்து அழைப்பு வர எடுத்தவர் எதிர் முனை கூறியதில்

" ஐயா "

"சரிங்கய்யா"

என்றவர் அங்கிருந்து கிளம்பினார்.

…..... ……. ……….. …………….


அந்த இருளோடு இருளாக கண்காணித்தபடி இருந்த அவன் இன்னும் கவனம் கொண்டான்.அவன் கண் முன் சென்று கொண்டிருந்தது அந்த கருஞ்சிறுத்தை . அதைப் சில நாட்களாக பின்தொடர்ந்து வந்தவனுக்கு இன்று தான் கண்ணுக்கு கிடைத்தது. அதனை புகைப்படங்களாக சேமிக்க துவங்கினான்.

சில நொடிகள் அல்லது சில நிமிடங்கள் தான் அவர்களுக்கான நேரம் இதற்க்காக வாரம் நாட்கள் ஏன் மாதம் வருடம் கூட காத்திருக்க வேண்டி வரும். உயிரும் போகலாம்...

அரிய தருணங்கள் இவை வாய்க்கவும் செய்யலாம். வாய்காமலும் போகலாம். இருந்தாலும் பொறுமை நிதானம் அனைத்தும் தாண்டிய அர்ப்பணிப்பும் ஆர்வமும் முக்கியம்.


இன்னும் அதே இடத்தில் காத்திருக்க இருள் விலகத் தொடங்கியிருந்தது. ஆனாலும் அந்த இருளின் மிச்சமாய் இன்னும் ஒன்று. கடந்த காலங்கள் சில சமயம் உயிர் கொண்டால்... இப்படித் தான் இருக்குமோ எனும் வண்ணம் மகிழ்வும் மிரட்சியும் இணைந்து கம்பீரமாய் இப்போது அவன் முன்னம். ..

தங்கம் போல மின்னும் விழியும் அந்த தூயகருமையும் மெல்ல நகர்ந்து நிமிர்ந்து சுற்றும் பார்த்த அது மெல்ல தன் உடலை வளைத்து நெரித்து விட்டு அந்த மரத்தில் தன் நகங்களை கூர் தீட்டி பார்த்து விட்டு நகர்ந்தது.அது வரை அனைத்தையும் பதிவு செய்தவன் முகத்தில் மகழ்ச்சி ரேகை.


அங்கிருந்த தனது புகைப்பட கருவி இருளிலும் பார்க்க உதவும் தனது தொலை நோக்கி மற்றும் பொருட்கள் அனைத்தையும் சேகரித்தவன்.

ஒரு மெல்லிய சீழ்கையுடன் நடக்க அங்கும் இங்குமாய் பறந்த பறவைகளையும் அதன் ஒலிகளை கேட்டவன் அது போல சீழக்கையடிக்க அதில் சில பறவைகள் பறக்க , ஒன்று கழுத்தை வளைத்து இவனை தன் இணையோ என்று தேட அதை கண்டு கொண்டவன் மீண்டுமாய் அதே சீழ்கை ஒலியை எழுப்ப அந்தப் பறவை இப்போது வெகு உண்ணிப்பாக கேட்க துவங்கியது. அவன் மீண்டும் ஒலி எழுப்ப அது மீண்டும் ஒலி எழுப்ப தற்போது இருவருக்குள்ளும் ஒரு பிணைப்பு வந்திருந்தது.


பிறகு மீண்டுமாய் ஒரு சீழ்கை நான் உன்னை பிறகு சந்திக்கிறேன் என்பது அடித்து காட்டியவன் தனது கூடாரத்தை நோக்கி நடந்தான். டென்ட்டுக்குள் நுழைந்த அவன் முன் அவர் அமர்ந்து இருந்தார்.

அறுபதுகளில் இருந்தாலும் தோற்றம் அப்படி இல்லை. அவரைப் பார்த்த அவன் கண்விழிகளில் சிறு விரிவு அவ்வளவே அவன் அவரை அறிந்து கொண்டதற்கான பிரதிபலிப்பு அவரிடம் அதை எதிபார்த்த அவரும் அப்படியே அமர்ந்திருக்க தனது பொருட்களை அதன் இடத்தில் வைத்தவன். அவரைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் அருகில் இருந்த ஒடைக்கு சென்று நீர் எடுத்து வந்தான்.


அங்கிருந்த நெருப்பில் தேனீர் தயாரிக்க துவங்கினான். அவரும் அவனை பார்த்தபடி இருந்தார் ஒரு வார்தை பேசவில்லை. அவருக்கும் தனக்குமாய் இரு கோப்பைகளை எடுத்து வந்தவன் ஒன்றை அவருக்கு கொடுத்தவன் மற்றொன்றுடன் அவர் எதிரில் அமர்ந்து கொண்டான்.


"தேடுறீங்க போல "

"ம்"

"முதல் அங்க உட்கார்ந்து இருக்குறவன போச் சொல்லுங்க."


"சொல்லியாச்சு."

என்றவரை பார்த்த அவன் பார்வை "என்ன விஷயம்"

எனும் கேள்வியை தாங்கியிருந்தது. அதற்கான பதிலாய்


அவன் முன் ஒரு கோப்பை வைத்தார் . அதை திறந்து தன் பார்வையை அதில் பதித்தான்.

"அதில் ஒருவர் இருந்தார். "

இவன் கண்கள் அதில் பதிய அதைக் கண்டவர்


"நாராயணன் ஆர்கியாலஜிஸ்ட் இவரு இப்ப செண்ணைல இருக்கார் அவர் இமயமலையில் உள்ள சில இடங்களுக்கு ஆராய்ச்சிக்காகப் போறார் நீங்க அவர் கூட ஜாயின் பண்ணனும் "

" எப்ப"

"நாளைக்கு காலைல. "

என்ற அவரை நிமிர்ந்து பார்க்க இப்பபோது அவர் தன் முன்பு இருந்த தனக்கான டீயை எடுத்துக் கொண்டவர் வெளியே வந்து நின்று கொண்டார்.அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு மேல் ஒரு இலங்கு ஊர்தி வட்டமிட்டு கீழே இறங்க துவங்கியிருந்தது .


அதன் பின்னர் நிற்கவில்லை. தன் கூடாரத்தை பிரித்து கட்டியவன் பொருட்களை சேகரித்து முடித்தான்.

கையில் இருந்த கோப்பை அருகில் இருந்த நெருப்பிற்குள் வீசியிருந்தான். அதைக் கண்டவர் அவன் விஷயத்தை விளங்கிக் கொண்டுவிட்டான் என்று புரிந்தது கொண்டார். அவர் கண்களில் சிறு நிம்மதியும் மெச்சுதலும் .


அதற்குள் இலங்கு ஊர்தி கீழே வந்திருக்க அதிலிருந்து ஒருவன் இறங்கி வந்து அவர் கையில் ஒரு உறையைக் கொடுத்து விட்டு தள்ளி சென்று நின்று கொண்டான்.


"விஷ்யூ ஆல் சக்சஸ். " என அவனைத் தழுவிக் கொண்டவர் அவனை விடுத்து இலங்கு ஊர்தியில் ஏறிக் கொண்டார்.

…………… ………… …–....

அந்த இன்ஸ்பெக்டர் தன் உயர் அதிகாரிகள் முன் தலை கவிழ்ந்து நின்றார்.

"ஒருத்தன் ஒரே ஒருத்தன் அவன ஒரு மாசாமா வாச் பண்றீங்க இதுவரைக்கும் அவனப் பார்க்கலை அவனப் பத்தி ஒரு தகவல் கிடைக்கலன்னா என்ன அர்த்தம் ."

" ஸார் நானே நேர்ல போய் பார்க்கலாம்ன்னா அதுவும் கூடாதுன்னு சொல்லிட்டீங்க ."

"ஆமா நாங்க சொன்ன எல்லாத்தையும் கேட்ட மாதிரி. யோவ் ஒரு ஆள கண்காணிக்கறது எப்படினு தெரியாதாயா"

"சார் ..."

"என்ன சார் நீ அனுப்பி வைச்ச ஆள் என்னென்ன பண்ணான்னு அவன் வீடியோ அனுப்பி வைச்சிருக்கான்."

"சார் "

" போங்க அவர நாங்க பார்த்துக்கறோம்"

"சார் ஸாரி சார். பட் அவர் மேல எந்த கேஸும் இல்லை. ஊர்லயும் அவர எப்பவாது தான் பார்க்க முடியும் .இந்த ஊர்காரர்ன்னாலும் அடிக்கடி வெளியூர் போறவறு எப்பவாது தான் வருவாருன்னு சொல்றாங்க .போன் எதுவும் இல்லை. பொண்டாட்டி பிள்ளை அண்ணன் தம்பி எதுவும் இல்லை .சொந்தக்காரங்க யாரும் வரப் போக இல்லை அதான் ..."


"அப்படியா ரொம்ப சந்தோஷம். உங்க தகவலுக்கு போய்ட்டு வாங்க..
இப்படியே எல்லா கேஸையும் விசாரிங்க விளங்கிடும். உங்கள எல்லாம்..."

"யோவ் அவரப் போ சொல்லு யா நான் ஏதாவது சொல்லிடப் போறேன் ரிட்டயர்ட் ஆகப் போற கேஸ் வேற."

என கத்தவும் அங்கிருந்தவர்களில் ஒருவர்

"நீங்க போங்க ரத்னவேலு "

"வரேங்க ஐயா. "

என்று விட்டு அவர் வெளியேறினார். அவருக்கு மண்டை காய்ந்து போய் விட்டது. என்ன ஏதுன்னு சொல்லாம ஒருத்தன விசாரின்னாங்க இப்ப அது சரியில்லைன்னு திட்டு வேற....? மொட்டையா என்ன விசாரிக்க? எனக் குழம்பியபடி இருப்பிடத்திற்கு திரும்பினார்.


………….


இமய மலையின் லடாக் பகுதிக்குள் நுழைந்து கொண்டு இருந்தது. அவர்கள் வாகனம்.


"தாடாளன் "


"சொல்லுங்க சார் "


"உனக்கு யார் யா தாடாளன்னு பெயர் வைச்சது. ? "


"எங்கப்பா சார்?"


"எங்க இருந்துய்யா இப்படி பெயர் எல்லாம் கண்டு புடிக்கிறீங்க?"


"எங்கப்பாவுக்கு தமிழ் மேல கொஞ்சம் பற்று அதிகம் அதே சமயம் பெருமாள் மேல பக்தியும் அதிகம் அதனால திரிவிக்கிரமன் ங்கற பெருமாள் பெயர ஆண்டாள் பாசுரத்தில்,

தாடாளன் அதாவது
தாள்+ ஆளன் தாடாளன் தாள்- அடி ,
ஆளன் -அளந்தவன், ஆண்டவன்
மூன்று அடிகளில் உலகை அளந்தவன் என்ற பெயர் அவருக்கு பிடிச்சி போய் வைச்சிட்டாரு."

"டெனிசோவன்ஸ்ன்னா என்னன்னு தெரியுமா?"

"தெரியாதுங்கய்யா?"

"என்னது தெரியாதா?"

"ஆமாங்க தெரியாது."

"அப்புறம் எப்படிய்யா இங்க வந்த ?"

"நாங்க எங்க சார் வந்தேன் நான் சிவனேன்னு தமிழ்நாட்டுல இருக்க கோயில் குளம் கல்வெட்டு பார்த்துட்டு இருந்தேன். மேல் அதிகாரிங்க தான் ஏதோ இமய மலைக்கு சீனியர் ஆபிசர் போறோரு நீயும் போன்னு போட்டு விட்டுட்டாங்க வேலைல சேரும் போது கொஞ்சம் மலையேறத் தெரியும் சொன்ன ஒரே காரணத்துக்கு இப்படி செய்வாங்கன்னு யாரு கண்டா."

"ஒரே ஊர்(நாடு) காரங்கன்னு போட்டு இருப்பாங்க யா "

என்றவர்கள் தங்களின் பேச்சை நிறுத்திக் கொண்டு இறங்கினர். ஏனெனில் இறங்க வேண்டிய இடம் வந்திருந்தது.

 

[T23]

அத்தியாயம் 2

பாப்பு நீயூ கினியா

அந்த ஆராய்சி கூடத்தில் பலவகையான மனித உயிர் மாதிரிகள் இருந்தன.

அதில் ஒன்று இவ்வளவு நாட்களாக மிகக் கவனமாக
கையாளப்பட்டதில் தப்பிப் பிழைத்து பிறந்திருந்தது. அந்த குழந்தை.

ஆம் குழந்தையே தான், ஆனால் வழக்கமான மனிதக் குழந்தையில் இருந்து வேறுபட்டு மிக உயரமாக செம்பழுப்பு நிற முடி மற்றும் கண்களுடன் இருந்தது. ஆனால் சீக்கிரம் பிறந்திருந்தது. பிரசவ காலத்திற்கு முன்பே. அதனால் இன்குபேட்டரில் வைத்து பாதுக்கப்பட்டாலும் இறந்திருந்தது .


என்ன நடந்தது? என்பதுபோல் உதவியாளர்களைப் பார்த்த அவள் தனது மேஜைக்கு வந்து அமர்ந்த.சில நிமிடங்களில் அது இறப்பின் காரணம் மற்றும் வரலாறு எல்லாம் அவள் பார்வைக்கு வந்திருந்தது.

அவைகளின் மூல கூறு வாய்ப்பாடு DNA மாதிரிகளை திரையில் விரித்து வைத்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவளுக்கு அவை முழுமையாக கிடைக்காமல் போகக் காரணம் அவற்றைப் பற்றிய ஏதோ ஒன்று தவறவிடப்பட்டுள்ளது. என்பதும் புரிய வந்தது.


அது கிடைக்காமல் தன் ஆய்வு முழுமையடாது . இப்படி மெல்ல மெல்ல டிரையல் அன்ட் எரர் முறையில் இன்னும் பல வருடங்கள் கூட ஆகலாம் என்பதும் புரிய எழுந்து கொண்டவள்

அருகில் இருந்த அந்த பாதுகாக்கப்பட்ட பேழையில் இருந்த அந்த சுண்டு விரலை பார்த்தபடி நின்றாள்.

"ஐ வில் ரிப்டியூஸ் யூ."


என்றவளுக்கு மீண்டுமாய் இதை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்றும் இப்போது அது முடியாது என்பதும் புரிய தனது தனிப்பட்ட ஆராய்ச்சி மையத்தில் இருந்து மேலே வந்தவள் அந்த கட்டத்தில் இருந்தும் வெளியே வந்தாள். அவள் தன்யா


"xxx என்ற அவள் நிறுவனம்
அறிவியல் மற்றும் ஆராய்ச்சி
மருத்துவ பொருட்கள் மருந்துகள் உற்பத்தி
என துறைகளில் உலகம் முழுவதும் விரிந்திருந்து .

பரம்பரையாக இவர்கள் தொழில் என்றாலும் அதை இன்னும் சிறப்பாக நடத்துபவள்.
ஆராய்ச்சியாளரும்.


சற்று சோர்வும் கோபமும் வர அங்கிருந்து வெளியேறியவள் தனது வாகனத்தில் ஏறி அதை கிளப்பியவள் முழு வேகத்தில் வீட்டை நோக்கி வாகனத்தை செலுத்தினாள்.

பணியாளர் யாரும் அற்ற வீட்டிக்குள் கதவை திறந்து நுழைந்தவளுக்கு ஏதேனும் உணவு எடுத்துக் கொண்டால் நல்லது என்று தோன்ற குளிர் பதனப் பெட்டியை நாட ஏதோ பதப்படுத்தப்பட்ட உணவு வகைகளில் ஒன்றை எடுத்து சூடு படுத்துவதற்காக ஒவனில் வைத்தவளுக்கு

உதவியாளரிடம் இருந்து அழைப்பு வர ஏற்றவள்
அவன் கூறியதை செவி மடுத்தாள்.


"எதையும் மாற்ற தேவையில்லை. நான் நாளைக்கு இந்தியா வரேன்."

"ம் ஏற்பாடு பண்ணுங்க."

என்றவள் தனது அலைபேசியை வைத்தாள். பின் பயணத்திற்கு தயாராகப் போனாள்.

...... .............. ...


தன் முன் இருக்கும் மாதிரிகள் சொன்ன தகவல்களில் ஆச்சர்யம் தாளவில்லை அவருக்கு . தன் முன் இருக்கும் அந்த விஷயம் உண்மையா? என்று பல முறை சோதிக்க அதுவும் உண்மை எனத் தெரிய வந்தவர்.

அதை ரகசியமாய் தனது சிறிய பென்ட்ரைவில் தரவிறக்கம் செய்தார்..

தன்யா அவருக்கு எதிராக உட்கார்ந்து இருந்தாள் .

இருவர் மட்டுமே எதிர் எதிராக அமர்ந்திருந்தனர்.

தன்யா அவரிடம்


"நாராயணன் ஆர்க்கியாலஜிஸ்ட் ரைட் ."

பதிலுக்கு

"ம் தன்யா "

" எஸ் "

வந்த விஷயம் ?
என அவரைப் பார்க்க


"கடல் மட்டத்தில் இருந்து 3000 மீ மேல போறவங்களுக்கு அங்க ஆக்ஸிஜன் குறைய இருக்கும் அதனால் அங்க இரத்த அணுக்கள் அதாவது ஹீமோகுளோபின் அதற்கு ஏற்ற மாதிரி தன்ன மாற்றிக் முடியாம அவங்களுக்கு பல பிரச்சினை வரும் மூச்சு திணறல் மனச்சோர்வு இப்படி ஆனா லாடக்கில் இருக்க கூடிய ட்ரைபல் கம்யூனிட்டிய சேர்ந்தவங்களுக்கு அந்த பிரச்சினை இல்லை."


"ஏன் தெரியுமா?"

" அவங்க அங்கயே வாழ்றவங்க அதனால் அவங்க உடம்பு அதுக்கு அடாப்ட் ஆகி இருக்கும் சிம்பில்."


"ம் ஆனா அது பரம்பரை பரம்பரையா இருக்கு ?"


"தட் மீன்ஸ்"


"அவங்க ஜீன்ஸ் ல இருக்கு.."


"சரி அதுக்கும் நீங்க என்ன பார்க்க வந்ததுக்கும் என்ன சம்மந்தம்?"

என்றவளிடம் சிறு முறுவலுடன்



" நான் ஆந்ரோ பயாலஜிஸ்ட்டும் ( மானுடத் தொன்மவியல்) கூட "

என கூற

"ம் "

என்றவள் சரி இருக்கட்டும். வந்த விஷயம் என்ன ?என்பது போல் அவரைப் பார்க்க.


தனது கணினியை உயிர்பித்தவர் அதை அவள் புறம் திருப்பி வைத்தார்.



"டேக்க அ கிளான்ஸ்."


என்று தனது கணிணியை காட்டி அவளை நோக்க திருப்பினார் .அதைப் பார்த்தவள் பிறகு அமிழ்ந்து போனாள் .


"இட்ஸ் ரியல்."


" ம், அவங்க டி.என்.ஏ ல டென்னிசோவன்ஸ் டி.என்.ஏ இருக்கு.?"



"எஸ் "


'இத்தனை நாளாக பாப்பு நியூ கினியா இந்தோனேசியா மலேசியா அங்க உள்ள மக்கள் கிட்ட மட்டும் தான் அந்த டென்னி சோவன் டி.என் . ஏ இருக்கிறது என்று நினைத்துக் கொண்டு இருந்தவளுக்கு இது மிக மகிழ்ச்சியான செய்தி '

அவளின் அடுத்த வார்த்தை

"வாட் இஸ் த டீல் "

நாராயணன்


"இந்த லடாகா சைட்ல வேலை பார்க்க எனக்கு நீங்க உதவி பண்ணனும்."


" எப்படி பினான்சியலா வா இல்லை இன்புளுயன்ஸா "


"இரண்டும் தான்.. பதிலுக்கு இதில் ஆர்ட்டி பேக்கட் அப்புறம் எதுவா இருந்தாலும் நீங்க உங்க ஆராய்ச்சிக்கு முழுசா படுத்திக் கலாம்"

என்றவன் சற்று நிறுத்தி


" அத கண்டுபிடிச்சது நான் தான் அப்படின்னு நிறுவ சில பொருட்கள் மட்டும் நீங்க தந்தா போதும்."

அவளோ


"இத நான் ஏன் ஏத்தக்கனும? எங்க ஸ்டாப்ஸ்ஸே நிறைய பேர் இருக்காங்க உங்களைவிட எலிஜிபிலா... யங்கா ..."


"நீங்க சட்டவிரதமா டென்னிசோவன் வகை மனுஷங்களை உருவாக்க முயற்சி பண்றீங்க ."


"ஏய் என்ன சொல்ற. உளறாத"


"அதுக்கான ஆதாரம் எங்கிட்ட இருக்கு எனக்கு ஏதாவது ஆனா அது மீடியா கோர்ட் போலீஸ்ன்னு போயிடும்."


"என்ன பயம் காட்டுற யா?"


"நம்ப மாட்டீங்களே... என்றவன் தனது கணியை திருப்ப அதில் நேற்று இறந்த அந்த குழந்தை மற்றும் இறந்த விதம் பற்றி அனைத்து தகவல்களும் இருந்தது."



- ஒகே அக்செப்ட்"


என்றவளுக்கு வேறு வழியிருக்கவில்லை. என்பதை விட அவரிடம் தேவை இருந்தது. என்பதால் தற்போதைக்கு அவனை விட்டு வைத்து ஆட்டத்தை தொடர முடிவு செய்தவள்.


"உங்களுக்கான அனுமதி பணம் இரண்டும் இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் உங்களுக்கு கிடைக்கும். நீங்க எப்ப கிளம்பறீங்க "

"நாளைக்கு …"

"வெல்.."

என்றவள் அங்கிருந்து வெளியேற விட்டாள். அவளைத் தொடர்ந்து வெளியே வந்த நாராயணனுக்கு அதை நம்ப முடியவில்லை.


……. ……..



படுத்துக் கொண்டிருந்த தாடாளனக்குள் ஏதோ நினைவுகள்...

ஏதோ நிழல் உருவங்கள் சிறுதும் பெரிதுமாய் அவற்றில் ஏதோ ஒன்று அவனைத் தொட தனது கையை வைத்து தடுத்து விட்டான் அதன் விரல் அந்தக் காப்பில் பட அந்த பச்சை காப்பு ஒளிர்ந்து அடங்கியது . இப்போது பெரிய நிழலலோ நீட்டிய தன் விரலைக் கொண்டு அவன் முன் நெற்றிப் பொட்டை தொட வர நகர முயன்றான் முடியவில்லை. அந்த விரல் நுனி பட்டதும் மூளையின் நினைவடுக்கில் மின்னல் வெட்ட ஆழ்மனதில் ஏதோ செய்ய அதை தன் கட்டுக்குள் கொண்டு வர முயன்றவனுக்கு இயலாமல் மூச்சு திணற ஆரம்பித்தது

 

[T23]

அத்தியாயம் 3


தாடாளன் மூச்சுத்திணறலில் தத்தளித்து கொண்டிருந்தான் . தனது கணினியை அனைத்து விட்டு வந்த நாராயணன்.

அவன் திணறுவதைக் கண்டவர் அவனை எழுப்பி சாய்வாக உட்கார வைத்து விட்டு நெஞ்சை மெதுவாக நீவி விட்டவர்

"ஓகே ஓகே தாடாளன் உயரத்திற்கு வந்ததால் ஹீமோகுளோபின் அளவில் ஏற்படும் மாற்றங்கள்தான்.அதான் மூச்சு திணறும் இருங்க வரேன்"

என்றவர் உள்ளே தனது பையில் இருந்து சில மாத்திரைகளையும் நீரையும் கொண்டுவந்தவர் அதை அவனுக்கு புகட்டிவிட்டார்.

அதன் வீரியத்தில் சில நிமிடங்களில் மூச்சுத் திணறல் குறைய உறங்கியும் போனான். ஆனாலும் அவனுள் நிகழத் துவங்கியிருந்த மாற்றங்கள் நிற்கவில்லை.

காலை சற்று தாமதமாக கண் விழித்த அவன் எழுந்து வெளியே வர அவன் கண்டது கள ஆய்வுக்கு ஆயத்தமாகி உணவு உண்டு கொண்டிருந்த நாராயணனைத் தான்


" இப்ப ஒகே வா ?சைட்டுக்கு வர முடியும் தான?."

என்றதும்.

"ஒகே சார் ஐந்து நிமிடம்"


என்று விட்டு சென்றவன் அதே போல் ஆயத்தமாகி வந்துவிட்டான்

"சாப்பிட்டுட்டு வா வெயிட் பண்றேன் "

என்று வெளியே சென்று விட தாடாளன் விரைந்து உணவை உண்டு முடித்து வந்தான்.இருவருமாய் நடக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

நாராயணனுக்கு ஏற்கனவே பழக்கம் இந்த இடம் ஆனால் தாடாளன் அவனுக்கு நீண்ட நாள் கழித்து அங்கு வந்தாய் ஒரு எண்ணம், கூடவே ஏதோ காட்சிகளும்.


'நேற்று அவர் சொன்னது போல ஹீமோ குளோபின் பிரச்சனை தான் போல'

என்று நினைத்தவன் அதைக்கட்டுக்குள் கொண்டு வர எண்ணி

"நாராயணன் சார் ஒரு ட்டு மினிட்ஸ் நீங்க முன்னாடி போய்ட்டு இருங்க நான் வரேன். "


"ஓகே பட் கம் குயிக். "


என்று அவர் முன்னேற சற்று ஆசுவாசம் கொள்ள என நின்றவன் அந்தப் பாறையில் அமர்ந்து கொண்டான். மனதிலும் மூடிய இமைக்குள் ஏதே தேதோ நினைவுகள் விரிய தலையை உதறி கண்களை திறந்தவன் முன்


சில பில்லியன் ஆண்டுகள் ஆகும் நான் அனைவதற்கு என்று அறிவித்தபடி சூரியன் பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்தான். அதன் ஒளி பட்டு மின்னும் தன் கைகாப்பு இன்னும் அதிகமாய் ஒளிர்வது போல் இருந்தது. அதை தனது குளிர் ஆடைக்குள் மறைத்தவாறு நடக்கத் தொடங்கினான்.



………..... ………. …….


தொல் பொருள் ஆய்வு என்பது பல படிநிலைகளைக் கொண்டது. முதலில் இந்த இடத்தில் இருக்கலாம் என்பதான ஊகம் . பிறகு அதுகுறித்த சில தடயங்கள் அதை சமர்பித்து கள ஆய்வு செய்ய அனுமதி பெற வேண்டும். பிறகு களவு ஆய்வு செய்து கிடைத்த ஆதாரங்களின் கால ஆய்வுக்கு அறிவியல் பரிசோதனைக்கு உடப்படுத்தி உறுதிப்படுத்த வேண்டும்.


அந்த இடத்தை ஆராய்ச்சி செய்ய அந்த இடத்தை கையகப்படுத்த வேண்டும். அதற்கு மத்திய மாநில அரசாங்கம் நிதியுதவி செய்ய வேண்டும் சுற்று சூழல் அறநிலையத் துறை என அந்த கள ஆய்வு செய்யபடும் இடத்தை பொறுத்து பல துறைகளில் அனுமதி வாங்க வேண்டும்.


தொல்லியல் ஆய்வுகளை தனியாரும் மேற்கொள்ள முடியும் என்றாலும் எல்லோராலும் செய்துவிட முடியாது. அதற்கான அரசின் அனுமதி முதலான நடைமுறைகளை பின்பற்ற வேண்டும்.பல வருடங்களாய் தொல்லியல் துறையில் இருக்கும் நாராயணனுக்கு இந்த நடைமுறைச் சிக்கல்கள் அனைத்தும் தெரியும் .


அவரது இலட்சியம் இது போன்ற மானுடவியலில் ஒரு இடத்தை பிடிக்கவேண்டும் வரலாற்றில் தனது பெயரையும் இணைத்து கொள்ள வேண்டும் என்பதே. அதற்காக பல வருடமாய் முயல்கிறார் . என்றாலும் நிதியுதவி அதிக அளவில் நிதியுதவி தேவைப்படும் இதற்கு அரசு அளிக்கும் என இனியும் காத்திருக்க இயலாது என புரிய. பல வருடங்களாக ஆராய்சிக்கென்று தனது வாழ்நாளையும் பணத்தையும் செலவழித்த களைத்த அவருக்கு இனியும் காலம் கனியும் என்ற நம்பிக்கை இல்லை. எனவே மாற்று வழிகளை ஆலோசிக்க துவங்கினார்.


அவருக்கு பணம் பிரதானம் இல்லை எனவே முதற்கட்ட நடவடிக்கைகளில் அவர் தனது சொந்த செலவில் செய்து முடித்தார். ஆனால் இமயமலையில் குகைகள் அதுவும் லடாக் பகுதியில் என்னும் போது மூன்று நாடுகள் மற்றும்
அரசியல் மற்றும் பாதுகாப்பு என்று வரும்போது மிக எளிதாக தட்டி கழித்து விடுவார்கள் என்பதும்,

தனது மொத்தத்தையும் ஏற்கனவே இந்த ஆராய்ச்சி விழுங்கியிருக்க இனி தனக்கு நிதி மற்றும் செல்வாக்கு இரண்டும் தேவை என்று புரிந்து போயிற்று. என்ன செய்ய? என்றிருந்தவர் முன் புலப்பட்டது. தன்யாவின் நிறுவனம்.


தன்யாவின் நிறுவனத்தின் கிளைகள் உலக அளவில் இருந்தாலும் அவளது ஆராய்ச்சி மையம் மற்றும் தொண்டு நிறுவனம் பாப்பு நீயுகினியா இந்தோனேஷியா போன்ற இடங்களில் தீவிரமாகச் செயல்பட்டு வருவதையும் கவனித்தார். அந்த மக்களுக்கும் தனது ஆராய்சிக்கும் தொடர்பு இருப்பதை அவர் அறிவார். நேரில் சென்று அந்த பழங்குடி மக்களில் ஒருவராக இருந்து ஆய்வு செய்தும் இருக்கிறார். இப்போது அதையே தான் அவளும் செய்கிறாள். ஆனால் ஏன் என்று தெரியவில்லை.


எனவே மெல்ல அவளை தொடரத் துவங்கினார். அவர் அறிந்து கொண்டது….. உறையச் செய்தது.


அதைக் கொண்டுதான் அவர் தன்யாவை சந்தித்து காரியம் சாதித்து கொண்டது . ஆனாலும் அவள் இவ்வளவு எளிதாக ஒப்புக் கொண்டு விடுவாள் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. அது ஒரு புறம் ஏனோ அரித்துக் கொண்டு இருக்க தற்போது அது எதையும் நினைவுக்குள் கொண்டு வராமல் தள்ளி விட்டவர் பின்னால் திரும்பி பார்க்க தாடாளன் வந்து கொண்டிருப்பது தெரிய நின்று அவனுடன் நடந்தார்.

…. ……...... …............ ……........


அந்த தீவின் ஓடு தளத்தில் விமானம் வந்து இறங்கியதும். அதில் இருந்து பல நாடுகளைச் சார்ந்த சிலர் இறங்கினர். அவர்கள் அனைவருக்கும் தனித் தனியே வாகனங்கள் வந்து நிற்க அதில் ஏறிக்கொண்டனர் . அதில் ஒருவனாய் தாடாளனும்.


அது அவர்களை அந்த வீட்டின் முன் நிறுத்தியது. வாகனத்தில் இறங்கிக் கொண்ட அவர்கள் அந்த தானியங்கி கதவினைத் தாண்டி வரவேற்ப்பாய் விரிந்திருந்த அந்த அறையையும் அதன் இருக்கைகளையும் புறக்கணித்தவர்கள் நேராக சென்று எதிரில் இருந்த அந்த தொடுதிரையின் முன் நின்று தங்கள் கண் கரு விழியையும் கைரேகைகளையும் வைத்ததும்
அது அவர்களுடையதை தன் தரவுடன் ஒப்பீடு செய்து ஏற்றுக் கொண்ட பின் அந்த அறை திறந்து அவர்கள் உள்ளே நுழைய அவர்களை அனுமதித்தது.



அதில் ஒருவன் தொடு திரையை மதிக்காமல் வரிசையை மரித்து வேகமாக உள்ளே நுழைய முயன்றான். அந்த வாசலில் அவன் கால் வைக்கவும் மேலிருந்து கீழே இறங்கிய லேசர் ஒளி அவனை இரண்டாக பிளந்திருந்தது . கூடவே


"கதிர்கள் அனைத்து இடங்களிலும் குறிவைத்தது விழ துவங்கி விட்டது. கொஞ்சம் நகர்ந்தாலும் இறந்து விடுவீர்கள்."

என்று ஒரு குரல் எச்சரித்துஒலித்து அடங்க அதில் மற்றவர்கள் அரண்டுபோய் நின்று விட்டனர். அதில் ஒருவன் கையை லேசாக நகர்த்த கண்ணுக்கு புலப்படாத அந்த கதிர் அவன் கையின் ஒரு பாகத்தில் கோடு கிழித்து விட பின் யாரும் நகரவில்லை. இதை கவனித்த தாடாளன் கண்கள் கதிர்களை கணித்தே தவிர நகர எத்தனிக்கவில்லை.

முகமூடி அணிந்த இருவர் வெளியே வந்து அனைவரையும் பார்க்க அவன் உட்பட எவரும் அசையவில்லை.
அதை அவதானித்தபடி வந்தவர்கள் அந்த இரு கூறுகளையும் அள்ளிச் சென்றனர்.பின் கதிர்கள் நிறுத்தப்பட்ட பிறகு மீதம் இருந்தவர்கள் கண்களையும் கைகளையும் அடையாளப்படுத்திவிட்டு உள்ளே செல்ல இறுதியில் தாடாளன் தொடு திரை முன் நிற்க அது அவன் கண் கருவிழி மற்றும் கை ரேகைகளை உள்ளெடுத்து கொண்டது. பின் சில நொடிகள் தாமதித்து அவன் வசமாகியிருந்தது.


அந்த பெரிய அறை முழுக்க பல்வேறு உயிரிணங்கள் பதப்படுத்தப்பட்டு வைக்கப்பட்டு இருந்தது. அதில் பல வரலாற்றில் அழிந்து போனவை பல எலும்பு கூடுகளாய் பல உருவ மாதிரிகளாய் நின்றிருக்க அதற்கும் அடுத்ததான அறைக்குள் அழைத்துச் செல்லப்பட்டான். அந்த அறையில் அந்த மாதிரிகள் உயிருடன் உலவிக் கொண்டு இருந்தன.


அவனுக்கு உள்ளுக்குள் லேசாக பயம் வர கண்கள் சுழன்றன.அவருடன் இணைந்து நடந்து கொண்டு இருந்தவர்கள் அனைவரும் அதை இரசித்தபடி என்பதை விட கடையில் வாங்கும் பொருட்களை நுகர்பவர் அதனைப் பார்பது போல் தான் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தனர்.இங்கு வருவது ஒன்றும் எளிதில்லை. அதுவும் குறிப்பாக இது போன்ற இடத்திற்கு எனவே எதையும் காட்டாமல் இருப்பது தான் நல்லது என உணர்ந்து அப்படியே நடந்தும் கொண்டான்..


மீண்டுமாய் அறைக்குள் சென்று அமர ஏலம் துவங்கியது.

நாய் பூனை குதிரையை தாண்டி இது போன்ற பிராணிகளை உருவாக்கி அதை வளர்ப்பது என்பதை பொழுது போக்காக கொண்டிருந்த பெரும் பணக்காரர்களின் பிரதிநிதிகள் அங்கு வந்திருந்தனர். அந்த விலங்குள் ஒவ்வொன்றாக வர அதற்கான ஏலம் தொடங்கி முடிவடைந்தது.


இறுதியாக மேலே வந்த அவள் தன்யா . தன் பின் இருந்த பெரிய திரையை இயக்க அதில் ஒரு பழங்கால மனிதன் படத்தை காட்டியவள்.


"டென்னி சோவன்ஸ் அதாவது நவீன மனித இனமான நமது முந்தைய இனமான நியான்டர் தால் மனிதர்கள் அவர்கள் வாழ்ந்த காலத்தில் இருந்த ஒரு மனித இனம். ஆனா இப்ப அந்த இனம் இல்லை. ஆனா அவங்க நவீன மனிதர்கள் காலம் வரை இருந்திருக்கலாம்னு சொல்லறாங்க அதுவும் தென்கிழக்கு ஆசியா மற்றும் ஆஸ்திரேலியா இங்க இருக்கும் மக்கள் அதுவும் பூர்வீக மக்கள் கிட்ட இந்த DNA இப்பவும் இருக்கு"


என்றவள் அடுத்தாக அந்த சுண்டு விரலை திரையில் கொண்டு வந்தாள்.


"அந்த நமக்கு கிடைச்சிருக்கற இரண்டாவது ஆதாரம் இந்த சுண்டு விரல் இது மனித பெண் மற்றும் டென்னிசோவன் ஆண் இருவருக்கும் பிறந்த குழந்தை இந்த குழந்தைக்கு இரண்டு வயது இருக்கலாம் "


என்று மேல எதுவோ சொல்லும் முன்


"ஜஸ்ட் கம் டு த பாயிண்ட்"


என்றான் ஒருவன் பொறுமை இழந்து அவனைப் பார்த்து சிரித்தவள் மீண்டும் அந்த்திரையை நகர்த்த அதில் வந்து நின்றது ஒரு உருவம் ஆனால் அதன் உயரம். அது தாடாளனை மட்டும் அல்ல அனைவரையும் வியப்படையச் செய்தது.

"வீ ஆர் ரீ ப்ரடியூஸ் தெம். (we are Reproduce them,)

என்றவள் அங்கு நிறுத்தி விட்டு.

" first price …."

என ஒரு பெருந்தொகையுடன் மீண்டுமாய் ஒரு ஏலத்தை துவங்கினாள்.


ஆனால் அங்கிருந்த அவனுக்குள் ஏதோ கிளைவிட்டு பரவ ஆரம்பித்தது