உயிரே 5
ரத்து வர்ஷினி இந்தியாவை நோக்கி பயணமாக தயாரானாள் ரோகித் மனம் இல்லாமல் தான் அனுப்பினான் இதுவரை பழக்கம் இல்லாத நாடு அவளுக்கு பாதுகாப்பாக இருக்குமா? அவள் அங்கு எப்படி சமாளிப்பாள் என மனம் அவள் மேல் கொண்ட அக்கறையால் கவலைகொள்ள அவளோ தன் தாயும் உறவுகளை சந்திக்க போகிறோம் தன்னை பார்த்த அவர்கள் சந்தோஷத்தில் திளைப்பார்களா? என்று பல வித உணர்வுகளை தன்னுள்கொண்டு பயணமானான்
இந்த பயணமே அவள் வாழ்வை புரட்டிப்போட போகிறதென்பதை அவள் அப்போது அறியவில்லை அறிந்திருந்தால் இந்த பயணத்தை ஏற்காமலிருந்திருப்பாளோ என்னவோ.. !!
அவளின் இந்த பயணம் அவளுக்கு சொல்ல முடியாத பலவித உணர்வுகளையும், சந்தோஷங்களையும் அவளுக்கு தந்தது ...அவளை ரெஸிவ் செய்ய ராமலிங்கம் ஏர்போர்ட்டில் காத்திருந்தார் ஏர்போர்ட்டில் ராமலிங்கத்தை கண்டறிந்தவள் அவரிடம் தன்னை அறிமுகப்படுத்திகொண்டாள்.
நியூயார்க்கில் இருந்து கிளம்பும் போதே ராமலிங்கத்திற்கு கால் செய்து அணைத்து விபரத்தையும் சொன்னவள் இவை அனைத்தும் தன் தந்தைக்கு தெரியாமல் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்பதையும் சொன்னாள் வர்ஷாவின் அசைக்காக ராமலிங்கம் குணசர்க்காரனிடம் இதைப்பற்றி எதுவும் சொல்ல வில்லை....
வர்ஷாவை ரெஸிவ் செய்ய ராமலிக்கத்துடன் அவர் புதல்வன் நந்தனும் வந்திருந்தான்
“நந்தா ரித்து வர்ஷினி வந்துட்ட “என்று ராமலிங்கம் அவர் புதல்வன் நந்தனிடன் சொல்ல,நந்தன் புன்னகையோடு அவளை வரவேற்றான்
“வெல்கம் வர்ஷினி “என்று தோழமையுடன் வரவேற்க வர்ஷாவும் புன்னகை மாறாத முகத்துடன் அவனுக்கு நன்றி கூறினாள்
“அங்கிள் உங்களை ரொம்ப சிரமப்படுத்திட்டேன் அதுக்காக என்ன மன்னிச்சிடுங்க டாடிக்கு தெரியாம இதல்லாம் பண்ணனும்னா அதுக்கு உங்களோட உதவி தேவைப்பட்டது அதன் உங்களை டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டியதா ஆயிடுச்சி “என்றாள் வர்ஷா
“எனக்கு ஒரு சிரமமும் இல்லை டா வர்ஷா, இந்த உங்க அம்மாவோட அட்ரஸ் “என்று ஒரு காகித துண்டை அவளிடம் நீட்டினார் ராமலிங்கம்
“உனக்கு என்ன உதவி தேவை பட்டாலும் உடனே யோசிக்காம என்கிட்ட கேக்கணும் சரியா “என்றார் ராமலிங்கம்
“சரிங்க அங்கிள் “
“அம்மாடி வர்ஷா எனக்கு உடம்பு முடில நான் வீட்டுக்கு போறேன் உனக்கு துணையாக நந்தா வருவான் அவன் உனக்கு தேவையானதை செய்வான் டா “
“சரிங்க அங்கிள் நீங்க போய் ரெஸ்ட் எடுங்க “
“நந்தா வர்ஷாக்கு தேவையா எல்லா உதவியும் அவ கூட இருந்து செஞ்சிக்கோடு “
“சரிப்பா நான் பாத்துக்குறேன் நீங்க வீட்டுக்கு கிளம்புங்க “என்றான் நந்தன்
வர்ஷினிக்கும் நந்தனுக்கும் முன்பே அறிமுகம் உண்டு ஆனால் நேரில் சந்திப்பது இதுவே முதல் முறை... இந்தியா வருவதற்கு முன் நந்தனின் உதவியால் சில தகவல்களை சேகரிக்க முடிந்தது, இந்தியாவில் கிடைத்த முதல் நட்பு நந்தன் தான்
“வாங்க வர்ஷா நாம கிளம்பலாம் “
“ஓஹோ, இந்த போங்க வாங்க இல்லாம போ வானே கூப்பிடலாமே பிரண்ட்ஸ்குள்ள போர்மாலிட்டீஸ்ல எப்பவும் இருக்க கூடாது “என்றாள் வர்ஷா
“ஹ்ம்ம்ம் ஓகே வர்ஷா இனி நோ போர்மாலிட்டீஸ் “என்று புன்னகைத்தான் நந்தன்
“தட்ஸ் குட் நந்து, நாம இப்போ எங்க போறோம்? “
“உங்க அம்மாவ பாக்க !”என்றதும் வர்ஷாவினுள் சொல்ல முடியாத பல உணர்வுகள் உள்ளுக்குள் படபடப்பை ஏற்படுத்தியது.
‘தன் தாயின் முகம் கூட நினைவில்லை குழந்தைகளுக்கு தாய் தான் அனைவரையும் அறிமுகம் படுத்தவள் இங்கு தாயிடம் தன்னை தானே அரிமுகப்படுத்தி கொள்ளும் பெரும் கொடுமை” அவளுக்கு
நந்து கார் ஒரு வீட்டின் முன் நிற்க வர்ஷா கேள்வியாய் பார்த்தாள், நந்து தலையசைக்க கண்கள் படபடக்க கைகள் நடுங்க கார் கதவை திறந்தவளில் கால்கள் ஓய்ந்து போனது இத்தனை வருட தவம் தன் கண்முன்னே வர போகிறது என்ற ஆனந்தம் ஒருபுறம் தன்னை பார்த்ததும் தன் தாயிக்கு தன் மேல் கோபம் வருமா? என்ற பல சிந்தனைகளில் சிக்கி தவித்தாள் ஒருவேளை தன்னை ஏற்காவிட்டால்!!
அவளின் உணர்வுகளை புரிந்தவனாய் நந்தன் அவள் கைகளை பற்றிக்கொண்டு “வா” வென்று அவளை அழைத்து செல்ல ஒவ்வொரு நிமிடமும் விசித்திரமாய் இருந்தது இதுவரை வாழ்வில் அனுபவிக்காத ஒன்று இவை அனைத்தும் நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்து அம்மாவை பார்க்க வேண்டுமென்ற ஏக்கம் இப்போது நெனவாக போகிறது என்ற சந்தோசம் இதோ தன் தாயுடனான முதல் சந்திப்பு ..
கதவுக்கு முன்னால் நின்ற இருவரும் கதவை தட்ட ஒருசில நொடிகளில் கதவு திறக்க பட்டது ஒரு பெண்மணி கதவை திறந்து “நீங்கள் யார்?, உங்களுக்கு யார் வேண்டும்? “
“மிஸஸ். சகுந்தலா குணசேகரன்? “என்று நந்தன் தன் சந்தேகத்தை தெளிவுபடுத்தும் விதமாக கேட்க
“சகுந்தலா குணசேகரன் நான்தான் “என்றார் அந்த பெண்மணி
“அம்ம்மா..... “என்று ரித்து அழைக்க சகுந்தலா ரித்துவை பார்த்து கண் இமைக்காது நின்றார்,பேச வார்த்தையாற்று கண்களில் நீர் பெருக்கெடுக்க தன் மகளை பார்த்தார் சகுந்தலா
“அம்மா “என்று தாயை கண்ணீருடன் அழைக்க
சகுந்தலா இருகைகளையும் நீட்டி அழைக்க தன் தாயிடம் ஒண்றிகொண்டாள் ரித்து இதுவரை கிடைக்காத அரவணைப்பு வாழ்வில் தனக்கு கருத்து தெரிந்தத பின் தாயிடமிருந்து கிடைக்கும் முதல் அணைப்பு மனம் முழுவதும் நிறைந்து சந்தோசத்தின் வெளிபாடாய் கண்களில் வடியும் கண்ணீர்
“அம்மா “
“ரித்து அம்மாவை பாக்க இப்போதான் தோணுச்சா “என்றார் சகுந்தலா
“எனக்கு நினைவு தெரிஞ்ச நாளில் இருந்து உன் பாசத்துக்காகவும் அரவணைப்புகவும் ரொம்ப ஏங்கி இருக்கேன்மா அப்பாகிட்ட இதல்லாம் சொல்ல முடியாது சொன்ன அப்பா கஷ்டப்படுவாரோன்னு சொல்ல மாட்டேன்மா “என்று சிறுபிள்ளையாய் அழ அவளை ஆறுதலாய் தட்டிக்கொடுத்தார் சகுந்தலா அப்போதுதான் வெளியே நின்றே பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம் என்று உணர இருவரையும் உள்ளே அழைத்து சென்றார்
சகுந்தலாவும் குணசேகரனும் திருமணம் அகி வந்த அதே வீட்டில்தான் இன்று வரை சகுந்தலா வசித்துக்கொண்டிருக்கிறாள் ரித்து பிறந்தது இந்த வீட்டில் தான் குணசேகரனுக்கும் சகுந்தலா இருவருக்குமான காதலின் நினைவுகளும் இங்குதான்
அந்த வீட்டில் குணசேகரன் சகுந்தலா திருமண போட்டோ இருக்க அதை ஆசையாக பார்த்து ரிதுவின் கண்கள் அகலவிரிந்தது
நந்தன் இவர்களை தொல்லை செய்யாமல் அமைதியாய் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்
இருவருக்கும் காபி போட்டு கொண்டுவந்து கையில் கொடுத்தார் சகுந்தலா
கண்களை முடி காபி மனத்தை நுகர்த்தவள் அதில் லயித்துப்போனாள் மெய்மறந்து காபி ருசித்தவள் “அம்மா உங்க பில்டர் காபி சூப்பர்மா என் லைப்ல இப்படி ஒரு காபியை இப்போதான் முதல் முறையா குடிக்குறேன் இப்போ மட்டும் ரோகி இருந்தான் அவ்ளோதான் உங்க காபிகாகவே இந்தியா விட்டு போகமாட்டானு அடம்புடிச்சிருப்பான் “என்றவளை, சகுந்தலா அனு அணுவாய் தன் மகளை ரசித்துக்கொண்டிருந்தாள்
“நந்து தமிழ் நாட்டு பண்பாடு கலாசாரம் எல்லாமே எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்கு எனக்கு எல்லாத்தையும் தெரிஞ்சிக்கணும் இங்க இருக்க எல்லாத்தையும் சுத்தி காட்டுராய ப்ளீஸ் “என்று ஆர்வமாய் கேட்டாள்
“அதுக்கு என்ன காட்டிட்ட போச்சு “என்றான் நந்தன்
“அப்போ இப்போவே போலாமா “என்று ஆர்வமாய் அவள் கேட்க
“இன்னைக்கு வேணாம் இன்னொருநாள் போலாம் இன்னைக்கு ரெஸ்ட் எடு வர்ஷா “என்றான் அக்கறையுடன்
“அம்மா நீங்களாவது சொல்லுங்கம்மா “என்று அம்மாவை சப்போர்டுக்கு அழைக்க
“தம்பி சொன்ன மாதிரி இன்னொரு நாள் போகலாம் டா “என்றார்
“உங்க அப்பாக்கு இன்னும் என்மேல கோவம் போகலையா? “என வடிய முகத்தோடு கேட்க
“குடியசிக்கிறம் போயிடும் அம்மா நீங்க கவலை படாதீங்க”
“ஏன்டா இப்போகூட உன் அப்பாக்கு என்ன பாக்கணும்னு தோணலைல அவ்ளோ வெறுப்பு, கோபமா என்மேல “என்று கண்கலங்கினார்
“அம்மா ப்ளீஸ் அழாதீங்க நீங்க அழறதை பக்கவா கடல் கடந்து வந்துருக்கேன் !!, என் அம்மா எப்பவும் சிரிச்சிட்டே இருக்கணும் அதன் எனக்கு வேணும் “என்றாள் ரித்து
“ஆன்ட்டி உங்க பொண்ணு இப்போ உங்கள தேடி வந்த மாதிரி அங்கிளும் கூடிய சீக்கிரம் வந்துடுவார் “என்று ஆறுதல் கூறினான் நந்தன்
“சரி நான் கிளம்புறேன் மீட்டிங் இருக்கு “இன்னொரு நாள் வந்து பாக்குறேன் “என்று இருவரிடமும் விடைபெற்று சென்றான் நந்தன்
“அம்மா எனக்கு பசிக்குது “என்று ரித்து கேட்க சகுந்தலாவிற்கு தலைகால் புரியவில்லை “ஐந்து நிமிஷம் இருடா உடனே ரெடி பண்ணிடுறேன் “என்று குதூகலமாய் சமையல் வேலையை துடன்கினார்,
ரித்துவின் தாய் அரக்கப்பரக்க சமையலை செய்து முடித்து “அம்மாடி ரித்து வா சாப்பிடலாம் “
“அம்மா அதுக்குள்ள சமச்சிட்டியா? “
“ஹ்ம்ம் முடிஞ்சாச்சு “
“இவ்ளோ சீக்ரமாவா? “
“என் பொண்ணு என்கிட்ட முதல் தடவையா பசிக்கிதுன்னு கேட்டு இருக்குற அதெப்படி மெதுவா செய்ய முடியும் வாடா நாம சாப்பிடலாம் “
“அம்மா காமகமனு வாசனை வருது “என்று அமர்ந்தவள் சாப்பிட தயாரானாள்
“உனக்கு என்ன புடிக்கும்னு தெரியாது அதன் எல்லாத்தையும் செஞ்சி இருக்கேன் புடிக்கலான சொல்லு டா மாத்திக்குறேன் “
“அம்மா நீ எது செஞ்சாலும் எனக்கு புடிக்கும்மா “என்று உண்ண துடங்கினாள். ரித்து ரசித்து ரசித்து சாப்பிட சகுந்தலாவிற்கு அதீத ஆனந்தம்
“அம்மா எனக்கு ஒரு சந்தேகம்? “
“என்னடா? “
“அப்பாவா பிரிஞ்ச அப்புறம் ஏன் உங்க பாமிலியோட இல்லாம தனியா இருக்கீங்க? “
“ஏன் பெத்தவங்களுக்கும் கூட பொறந்தவங்களுக்கும் நான் உயிரோட இருக்குறதே புடிக்கலை இதுல எங்க அவங்க என்ன சேத்துக்குறது !”
“ஏன் அம்மா அவங்க அவ்ளோ கெட்டவங்கள? “
“கெட்டவங்களாம் இல்லடா அவங்க எல்லாரும் ரொம்ப நல்லவங்க “
“நல்லவங்களா இருந்த உன்ன இப்படி கஷ்ட பாட விட்டு இருப்பாங்களா சொல்லு ரியலி ஐ ஹேட் தேம் “
“அப்டிலாம் சொல்ல கூடாதுடா “
“உண்மையா எனக்கு அவங்க யாரையும் பிடிக்கலைமா!, இனி அவங்க யாரையும் என் லைப்ல பாக்கவே கூடாதுனு நினைக்குறேன்மா, நான் இங்க வரும்போது அவங்க எல்லாரையும் பாக்கலாம்னு எவ்ளோ ஆசை ஆசையா வந்தேன் தெரியுமா??,ஆன இப்போ சொல்லுறேன் என் அம்மாவை இவ்ளோ கஷ்டப்படுத்தினவங்களை என் வாழ்நாள்ல எப்பவுமே நான் பக்கக்கூடாதுமா “என்றாள் வெறுப்புடன்
“உனக்கும் உங்க அப்பாவா மாதிரியே கோவம் வருது ரித்து “என்றார் சகுந்தலா
“அம்மாடி இனிமேல் அம்மாவை விட்டுட்டு நீ போக மாட்ட தானே!!?“என்று ஏக்கத்தோடு கேட்க
“இல்லம்மா இனி எப்பவும் உன்கூட இருப்பேன் அப்பாவையும் கூடிய சீக்கிரம் நம்மகூட இருக்க வைப்பேன் அம்மா “என்று உறுதியாய் கூறினாள் ரித்து வர்ஷினி
இப்படியே நாட்கள் போக நந்தனும் வந்து பார்த்து சென்றான்
**********************
“நேத்ரா நீ ஏன் இந்த வேலைலாம் செய்றா? “என்று தாரு கடிந்துக்கொள்ள,
“தாரு எனக்கு சும்மாவே இருக்க ரொம்ப போர் அடிக்குது இப்போ கொஞ்சம் நடக்க முடித்து அதன் ரூம்லேயே இருக்க போரிங்க இருக்கு “
“அதுக்கு? “
“சமைக்குறேன் “
“உனக்கு ஏன் இந்த விபரீத ஆசை எல்லாம்!!? “என்று தாரு சொல்ல நேத்ரா அவளை முறைத்துக்கொண்டு இருந்தாள் “இப்படியே பேசின உனக்கு பாயாசம் ரெடி பண்ண வேண்டி இருக்கும் பாத்துக்கோ “என்று மிரட்டும் பாவனையில் நேத்ரா சொல்ல
“அய்யோ!!!, பாயாசமா வேணாம் சாமி நான் எதுவும் பேசலை “என்று வாயில் கைவைத்து கொண்டாள் தாரு
“என்ன பண்றீங்க “என்று பாட்டி வர
“பாருங்க பாட்டி நான் சமைக்குறதை பாத்து தாரு கிண்டல் பண்ற “என்று பாட்டியிடம் குற்றப்பத்திரிகை வாசித்தாள் நேத்ரா “சாட்சிக்கு திரா, தியா கிட்ட கூட கேளுங்க “என்று திரா ,தியாவையும் சப்போர்டுக்கு அழைத்தாள் நேத்ரா
“எங்க உசுருக்கு எந்த ஆபத்தும் வராத பாத்துக்கோ தாயி “என்று பாட்டி அவர் பங்குங்கு அவளை கிண்டல் செய்தர்
“பாட்டி நீங்களுமா?? “என்று சிணுங்க
“உண்மை கசக்கத்தான் செயும் “என்றார் பாட்டி
“போங்க பாட்டி “
“எம்மாடி இந்த வயசான காலத்துல பாட்டிக்கு பாயாசம் கியாசம் எதுவும் போற்றாத வயசான உடம்பு “என்று மேலும் சீண்டினார் பாட்டி
“பாட்டி நான் அவ்ளோ மோசமலம் சமைக்க மாட்டேன் “
“அதை நாங்க சொல்லணும் “என்ற தாருவை முறைத்துக்கொண்டிருந்தாள் நேத்ரா
“பாட்டி “என்று சிணுங்க அங்கு ஒரே சிரிப்பலை பரவியது கீழே வந்த ரிஷியின் காதுகளில் இவர்களில் சிரிப்பொலி கேக்க சிறிது நேரத்தில் அவனுக்கே சந்தேகம் வந்து விட்டது ‘இது நம்ம விடுத்தான? ‘ என்று கிச்சனை எட்டிப்பார்க்க அணைத்து பெண்களும் அங்குதான் இருந்தார்கள் தியா திரா இருவரும் சமையலறை மேடையில் அமர்திருத்தனர் நேர்த்தி தோசை உற்ற தாரு திரா, தியா இருவருக்கும் ஊட்டிவிட்டுக்கொண்டிருந்தாள் பாட்டி அவர்களுடன் பேசி கொண்டிருந்தாள் கிட்ட தட்ட மூன்று மாதங்கள் கழித்து இப்போதுதான் சகஜமான சூழ்நிலையை அவனால் உணர முடிந்தது அதற்க்கு காரணமான நேத்ரா. அவளுக்கு மனம் ஆயிரம் முறை நன்றி சொல்லியது
எத்தனை பெரிய பேரச்சனைகளையும் சமாளித்துவிடலாம் ஆன குடும்பத்தையும் அதன் பொறுப்புகளையும் பெண்களால் மட்டுமே சமாளிக்க முடிகிறது.
ஒரு பெண் இருந்தால் போதும் வீடே நிறைந்து விடுகிறது அது தாய், தமக்கை, தாரம், பெண் குழந்தை இப்படி எந்த ஸ்தானத்தில் இருந்தாலும் சரி அவர்கள் இன்றி விடு என்றும் முழுமை பெறுவதில்லை
பிரச்சனை தீர்க்க மட்டுமே போராடுகிறேன் ஆனால் வீட்டிலிருப்பவர்களின் மனநிலையை மாற்ற அவைகளை மனதில் நிம்மதியை கொண்டுவர என்னால முடிந்திருக்கவில்லை வந்த சில தினங்களில் நேத்ரா இவர்களை மனதளவில் மாற்றிவிட்டாள் என்பது அவனுக்கு நம்பமுபையாத ஒன்றாக இருந்தது ஆனால் உண்மைதான் இவை நேத்ரா வந்த கொஞ்ச நாள்களில் அனைவருடனும் நன்கு ஒட்டிக்கொண்டாள். அனைவரிடத்திலும் கலகலப்பாக பேசுபவள் அவள் இருக்குமிடத்தில் சிரிப்பலைகள் எப்போதும் சூழ்ந்துகொள்ளும்
அவளிடம் இருக்கும் அணைத்து சோகங்களையும் மறந்து மறைத்து மற்றவர்களை சிரிக்க வைக்கும் அவளின் இந்த குணம் ரிஷியை அவளின்பால் வெகுவாய் ஈர்த்தது நேத்ரா வந்த பின் அவன் மனபாரம் பாதி குறைந்து விட்டது போன்றுதான் இருந்தது அவனுக்கு..
ரத்து வர்ஷினி இந்தியாவை நோக்கி பயணமாக தயாரானாள் ரோகித் மனம் இல்லாமல் தான் அனுப்பினான் இதுவரை பழக்கம் இல்லாத நாடு அவளுக்கு பாதுகாப்பாக இருக்குமா? அவள் அங்கு எப்படி சமாளிப்பாள் என மனம் அவள் மேல் கொண்ட அக்கறையால் கவலைகொள்ள அவளோ தன் தாயும் உறவுகளை சந்திக்க போகிறோம் தன்னை பார்த்த அவர்கள் சந்தோஷத்தில் திளைப்பார்களா? என்று பல வித உணர்வுகளை தன்னுள்கொண்டு பயணமானான்
இந்த பயணமே அவள் வாழ்வை புரட்டிப்போட போகிறதென்பதை அவள் அப்போது அறியவில்லை அறிந்திருந்தால் இந்த பயணத்தை ஏற்காமலிருந்திருப்பாளோ என்னவோ.. !!
அவளின் இந்த பயணம் அவளுக்கு சொல்ல முடியாத பலவித உணர்வுகளையும், சந்தோஷங்களையும் அவளுக்கு தந்தது ...அவளை ரெஸிவ் செய்ய ராமலிங்கம் ஏர்போர்ட்டில் காத்திருந்தார் ஏர்போர்ட்டில் ராமலிங்கத்தை கண்டறிந்தவள் அவரிடம் தன்னை அறிமுகப்படுத்திகொண்டாள்.
நியூயார்க்கில் இருந்து கிளம்பும் போதே ராமலிங்கத்திற்கு கால் செய்து அணைத்து விபரத்தையும் சொன்னவள் இவை அனைத்தும் தன் தந்தைக்கு தெரியாமல் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்பதையும் சொன்னாள் வர்ஷாவின் அசைக்காக ராமலிங்கம் குணசர்க்காரனிடம் இதைப்பற்றி எதுவும் சொல்ல வில்லை....
வர்ஷாவை ரெஸிவ் செய்ய ராமலிக்கத்துடன் அவர் புதல்வன் நந்தனும் வந்திருந்தான்
“நந்தா ரித்து வர்ஷினி வந்துட்ட “என்று ராமலிங்கம் அவர் புதல்வன் நந்தனிடன் சொல்ல,நந்தன் புன்னகையோடு அவளை வரவேற்றான்
“வெல்கம் வர்ஷினி “என்று தோழமையுடன் வரவேற்க வர்ஷாவும் புன்னகை மாறாத முகத்துடன் அவனுக்கு நன்றி கூறினாள்
“அங்கிள் உங்களை ரொம்ப சிரமப்படுத்திட்டேன் அதுக்காக என்ன மன்னிச்சிடுங்க டாடிக்கு தெரியாம இதல்லாம் பண்ணனும்னா அதுக்கு உங்களோட உதவி தேவைப்பட்டது அதன் உங்களை டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டியதா ஆயிடுச்சி “என்றாள் வர்ஷா
“எனக்கு ஒரு சிரமமும் இல்லை டா வர்ஷா, இந்த உங்க அம்மாவோட அட்ரஸ் “என்று ஒரு காகித துண்டை அவளிடம் நீட்டினார் ராமலிங்கம்
“உனக்கு என்ன உதவி தேவை பட்டாலும் உடனே யோசிக்காம என்கிட்ட கேக்கணும் சரியா “என்றார் ராமலிங்கம்
“சரிங்க அங்கிள் “
“அம்மாடி வர்ஷா எனக்கு உடம்பு முடில நான் வீட்டுக்கு போறேன் உனக்கு துணையாக நந்தா வருவான் அவன் உனக்கு தேவையானதை செய்வான் டா “
“சரிங்க அங்கிள் நீங்க போய் ரெஸ்ட் எடுங்க “
“நந்தா வர்ஷாக்கு தேவையா எல்லா உதவியும் அவ கூட இருந்து செஞ்சிக்கோடு “
“சரிப்பா நான் பாத்துக்குறேன் நீங்க வீட்டுக்கு கிளம்புங்க “என்றான் நந்தன்
வர்ஷினிக்கும் நந்தனுக்கும் முன்பே அறிமுகம் உண்டு ஆனால் நேரில் சந்திப்பது இதுவே முதல் முறை... இந்தியா வருவதற்கு முன் நந்தனின் உதவியால் சில தகவல்களை சேகரிக்க முடிந்தது, இந்தியாவில் கிடைத்த முதல் நட்பு நந்தன் தான்
“வாங்க வர்ஷா நாம கிளம்பலாம் “
“ஓஹோ, இந்த போங்க வாங்க இல்லாம போ வானே கூப்பிடலாமே பிரண்ட்ஸ்குள்ள போர்மாலிட்டீஸ்ல எப்பவும் இருக்க கூடாது “என்றாள் வர்ஷா
“ஹ்ம்ம்ம் ஓகே வர்ஷா இனி நோ போர்மாலிட்டீஸ் “என்று புன்னகைத்தான் நந்தன்
“தட்ஸ் குட் நந்து, நாம இப்போ எங்க போறோம்? “
“உங்க அம்மாவ பாக்க !”என்றதும் வர்ஷாவினுள் சொல்ல முடியாத பல உணர்வுகள் உள்ளுக்குள் படபடப்பை ஏற்படுத்தியது.
‘தன் தாயின் முகம் கூட நினைவில்லை குழந்தைகளுக்கு தாய் தான் அனைவரையும் அறிமுகம் படுத்தவள் இங்கு தாயிடம் தன்னை தானே அரிமுகப்படுத்தி கொள்ளும் பெரும் கொடுமை” அவளுக்கு
நந்து கார் ஒரு வீட்டின் முன் நிற்க வர்ஷா கேள்வியாய் பார்த்தாள், நந்து தலையசைக்க கண்கள் படபடக்க கைகள் நடுங்க கார் கதவை திறந்தவளில் கால்கள் ஓய்ந்து போனது இத்தனை வருட தவம் தன் கண்முன்னே வர போகிறது என்ற ஆனந்தம் ஒருபுறம் தன்னை பார்த்ததும் தன் தாயிக்கு தன் மேல் கோபம் வருமா? என்ற பல சிந்தனைகளில் சிக்கி தவித்தாள் ஒருவேளை தன்னை ஏற்காவிட்டால்!!
அவளின் உணர்வுகளை புரிந்தவனாய் நந்தன் அவள் கைகளை பற்றிக்கொண்டு “வா” வென்று அவளை அழைத்து செல்ல ஒவ்வொரு நிமிடமும் விசித்திரமாய் இருந்தது இதுவரை வாழ்வில் அனுபவிக்காத ஒன்று இவை அனைத்தும் நினைவு தெரிந்த நாளில் இருந்து அம்மாவை பார்க்க வேண்டுமென்ற ஏக்கம் இப்போது நெனவாக போகிறது என்ற சந்தோசம் இதோ தன் தாயுடனான முதல் சந்திப்பு ..
கதவுக்கு முன்னால் நின்ற இருவரும் கதவை தட்ட ஒருசில நொடிகளில் கதவு திறக்க பட்டது ஒரு பெண்மணி கதவை திறந்து “நீங்கள் யார்?, உங்களுக்கு யார் வேண்டும்? “
“மிஸஸ். சகுந்தலா குணசேகரன்? “என்று நந்தன் தன் சந்தேகத்தை தெளிவுபடுத்தும் விதமாக கேட்க
“சகுந்தலா குணசேகரன் நான்தான் “என்றார் அந்த பெண்மணி
“அம்ம்மா..... “என்று ரித்து அழைக்க சகுந்தலா ரித்துவை பார்த்து கண் இமைக்காது நின்றார்,பேச வார்த்தையாற்று கண்களில் நீர் பெருக்கெடுக்க தன் மகளை பார்த்தார் சகுந்தலா
“அம்மா “என்று தாயை கண்ணீருடன் அழைக்க
சகுந்தலா இருகைகளையும் நீட்டி அழைக்க தன் தாயிடம் ஒண்றிகொண்டாள் ரித்து இதுவரை கிடைக்காத அரவணைப்பு வாழ்வில் தனக்கு கருத்து தெரிந்தத பின் தாயிடமிருந்து கிடைக்கும் முதல் அணைப்பு மனம் முழுவதும் நிறைந்து சந்தோசத்தின் வெளிபாடாய் கண்களில் வடியும் கண்ணீர்
“அம்மா “
“ரித்து அம்மாவை பாக்க இப்போதான் தோணுச்சா “என்றார் சகுந்தலா
“எனக்கு நினைவு தெரிஞ்ச நாளில் இருந்து உன் பாசத்துக்காகவும் அரவணைப்புகவும் ரொம்ப ஏங்கி இருக்கேன்மா அப்பாகிட்ட இதல்லாம் சொல்ல முடியாது சொன்ன அப்பா கஷ்டப்படுவாரோன்னு சொல்ல மாட்டேன்மா “என்று சிறுபிள்ளையாய் அழ அவளை ஆறுதலாய் தட்டிக்கொடுத்தார் சகுந்தலா அப்போதுதான் வெளியே நின்றே பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம் என்று உணர இருவரையும் உள்ளே அழைத்து சென்றார்
சகுந்தலாவும் குணசேகரனும் திருமணம் அகி வந்த அதே வீட்டில்தான் இன்று வரை சகுந்தலா வசித்துக்கொண்டிருக்கிறாள் ரித்து பிறந்தது இந்த வீட்டில் தான் குணசேகரனுக்கும் சகுந்தலா இருவருக்குமான காதலின் நினைவுகளும் இங்குதான்
அந்த வீட்டில் குணசேகரன் சகுந்தலா திருமண போட்டோ இருக்க அதை ஆசையாக பார்த்து ரிதுவின் கண்கள் அகலவிரிந்தது
நந்தன் இவர்களை தொல்லை செய்யாமல் அமைதியாய் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்
இருவருக்கும் காபி போட்டு கொண்டுவந்து கையில் கொடுத்தார் சகுந்தலா
கண்களை முடி காபி மனத்தை நுகர்த்தவள் அதில் லயித்துப்போனாள் மெய்மறந்து காபி ருசித்தவள் “அம்மா உங்க பில்டர் காபி சூப்பர்மா என் லைப்ல இப்படி ஒரு காபியை இப்போதான் முதல் முறையா குடிக்குறேன் இப்போ மட்டும் ரோகி இருந்தான் அவ்ளோதான் உங்க காபிகாகவே இந்தியா விட்டு போகமாட்டானு அடம்புடிச்சிருப்பான் “என்றவளை, சகுந்தலா அனு அணுவாய் தன் மகளை ரசித்துக்கொண்டிருந்தாள்
“நந்து தமிழ் நாட்டு பண்பாடு கலாசாரம் எல்லாமே எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்கு எனக்கு எல்லாத்தையும் தெரிஞ்சிக்கணும் இங்க இருக்க எல்லாத்தையும் சுத்தி காட்டுராய ப்ளீஸ் “என்று ஆர்வமாய் கேட்டாள்
“அதுக்கு என்ன காட்டிட்ட போச்சு “என்றான் நந்தன்
“அப்போ இப்போவே போலாமா “என்று ஆர்வமாய் அவள் கேட்க
“இன்னைக்கு வேணாம் இன்னொருநாள் போலாம் இன்னைக்கு ரெஸ்ட் எடு வர்ஷா “என்றான் அக்கறையுடன்
“அம்மா நீங்களாவது சொல்லுங்கம்மா “என்று அம்மாவை சப்போர்டுக்கு அழைக்க
“தம்பி சொன்ன மாதிரி இன்னொரு நாள் போகலாம் டா “என்றார்
“உங்க அப்பாக்கு இன்னும் என்மேல கோவம் போகலையா? “என வடிய முகத்தோடு கேட்க
“குடியசிக்கிறம் போயிடும் அம்மா நீங்க கவலை படாதீங்க”
“ஏன்டா இப்போகூட உன் அப்பாக்கு என்ன பாக்கணும்னு தோணலைல அவ்ளோ வெறுப்பு, கோபமா என்மேல “என்று கண்கலங்கினார்
“அம்மா ப்ளீஸ் அழாதீங்க நீங்க அழறதை பக்கவா கடல் கடந்து வந்துருக்கேன் !!, என் அம்மா எப்பவும் சிரிச்சிட்டே இருக்கணும் அதன் எனக்கு வேணும் “என்றாள் ரித்து
“ஆன்ட்டி உங்க பொண்ணு இப்போ உங்கள தேடி வந்த மாதிரி அங்கிளும் கூடிய சீக்கிரம் வந்துடுவார் “என்று ஆறுதல் கூறினான் நந்தன்
“சரி நான் கிளம்புறேன் மீட்டிங் இருக்கு “இன்னொரு நாள் வந்து பாக்குறேன் “என்று இருவரிடமும் விடைபெற்று சென்றான் நந்தன்
“அம்மா எனக்கு பசிக்குது “என்று ரித்து கேட்க சகுந்தலாவிற்கு தலைகால் புரியவில்லை “ஐந்து நிமிஷம் இருடா உடனே ரெடி பண்ணிடுறேன் “என்று குதூகலமாய் சமையல் வேலையை துடன்கினார்,
ரித்துவின் தாய் அரக்கப்பரக்க சமையலை செய்து முடித்து “அம்மாடி ரித்து வா சாப்பிடலாம் “
“அம்மா அதுக்குள்ள சமச்சிட்டியா? “
“ஹ்ம்ம் முடிஞ்சாச்சு “
“இவ்ளோ சீக்ரமாவா? “
“என் பொண்ணு என்கிட்ட முதல் தடவையா பசிக்கிதுன்னு கேட்டு இருக்குற அதெப்படி மெதுவா செய்ய முடியும் வாடா நாம சாப்பிடலாம் “
“அம்மா காமகமனு வாசனை வருது “என்று அமர்ந்தவள் சாப்பிட தயாரானாள்
“உனக்கு என்ன புடிக்கும்னு தெரியாது அதன் எல்லாத்தையும் செஞ்சி இருக்கேன் புடிக்கலான சொல்லு டா மாத்திக்குறேன் “
“அம்மா நீ எது செஞ்சாலும் எனக்கு புடிக்கும்மா “என்று உண்ண துடங்கினாள். ரித்து ரசித்து ரசித்து சாப்பிட சகுந்தலாவிற்கு அதீத ஆனந்தம்
“அம்மா எனக்கு ஒரு சந்தேகம்? “
“என்னடா? “
“அப்பாவா பிரிஞ்ச அப்புறம் ஏன் உங்க பாமிலியோட இல்லாம தனியா இருக்கீங்க? “
“ஏன் பெத்தவங்களுக்கும் கூட பொறந்தவங்களுக்கும் நான் உயிரோட இருக்குறதே புடிக்கலை இதுல எங்க அவங்க என்ன சேத்துக்குறது !”
“ஏன் அம்மா அவங்க அவ்ளோ கெட்டவங்கள? “
“கெட்டவங்களாம் இல்லடா அவங்க எல்லாரும் ரொம்ப நல்லவங்க “
“நல்லவங்களா இருந்த உன்ன இப்படி கஷ்ட பாட விட்டு இருப்பாங்களா சொல்லு ரியலி ஐ ஹேட் தேம் “
“அப்டிலாம் சொல்ல கூடாதுடா “
“உண்மையா எனக்கு அவங்க யாரையும் பிடிக்கலைமா!, இனி அவங்க யாரையும் என் லைப்ல பாக்கவே கூடாதுனு நினைக்குறேன்மா, நான் இங்க வரும்போது அவங்க எல்லாரையும் பாக்கலாம்னு எவ்ளோ ஆசை ஆசையா வந்தேன் தெரியுமா??,ஆன இப்போ சொல்லுறேன் என் அம்மாவை இவ்ளோ கஷ்டப்படுத்தினவங்களை என் வாழ்நாள்ல எப்பவுமே நான் பக்கக்கூடாதுமா “என்றாள் வெறுப்புடன்
“உனக்கும் உங்க அப்பாவா மாதிரியே கோவம் வருது ரித்து “என்றார் சகுந்தலா
“அம்மாடி இனிமேல் அம்மாவை விட்டுட்டு நீ போக மாட்ட தானே!!?“என்று ஏக்கத்தோடு கேட்க
“இல்லம்மா இனி எப்பவும் உன்கூட இருப்பேன் அப்பாவையும் கூடிய சீக்கிரம் நம்மகூட இருக்க வைப்பேன் அம்மா “என்று உறுதியாய் கூறினாள் ரித்து வர்ஷினி
இப்படியே நாட்கள் போக நந்தனும் வந்து பார்த்து சென்றான்
**********************
“நேத்ரா நீ ஏன் இந்த வேலைலாம் செய்றா? “என்று தாரு கடிந்துக்கொள்ள,
“தாரு எனக்கு சும்மாவே இருக்க ரொம்ப போர் அடிக்குது இப்போ கொஞ்சம் நடக்க முடித்து அதன் ரூம்லேயே இருக்க போரிங்க இருக்கு “
“அதுக்கு? “
“சமைக்குறேன் “
“உனக்கு ஏன் இந்த விபரீத ஆசை எல்லாம்!!? “என்று தாரு சொல்ல நேத்ரா அவளை முறைத்துக்கொண்டு இருந்தாள் “இப்படியே பேசின உனக்கு பாயாசம் ரெடி பண்ண வேண்டி இருக்கும் பாத்துக்கோ “என்று மிரட்டும் பாவனையில் நேத்ரா சொல்ல
“அய்யோ!!!, பாயாசமா வேணாம் சாமி நான் எதுவும் பேசலை “என்று வாயில் கைவைத்து கொண்டாள் தாரு
“என்ன பண்றீங்க “என்று பாட்டி வர
“பாருங்க பாட்டி நான் சமைக்குறதை பாத்து தாரு கிண்டல் பண்ற “என்று பாட்டியிடம் குற்றப்பத்திரிகை வாசித்தாள் நேத்ரா “சாட்சிக்கு திரா, தியா கிட்ட கூட கேளுங்க “என்று திரா ,தியாவையும் சப்போர்டுக்கு அழைத்தாள் நேத்ரா
“எங்க உசுருக்கு எந்த ஆபத்தும் வராத பாத்துக்கோ தாயி “என்று பாட்டி அவர் பங்குங்கு அவளை கிண்டல் செய்தர்
“பாட்டி நீங்களுமா?? “என்று சிணுங்க
“உண்மை கசக்கத்தான் செயும் “என்றார் பாட்டி
“போங்க பாட்டி “
“எம்மாடி இந்த வயசான காலத்துல பாட்டிக்கு பாயாசம் கியாசம் எதுவும் போற்றாத வயசான உடம்பு “என்று மேலும் சீண்டினார் பாட்டி
“பாட்டி நான் அவ்ளோ மோசமலம் சமைக்க மாட்டேன் “
“அதை நாங்க சொல்லணும் “என்ற தாருவை முறைத்துக்கொண்டிருந்தாள் நேத்ரா
“பாட்டி “என்று சிணுங்க அங்கு ஒரே சிரிப்பலை பரவியது கீழே வந்த ரிஷியின் காதுகளில் இவர்களில் சிரிப்பொலி கேக்க சிறிது நேரத்தில் அவனுக்கே சந்தேகம் வந்து விட்டது ‘இது நம்ம விடுத்தான? ‘ என்று கிச்சனை எட்டிப்பார்க்க அணைத்து பெண்களும் அங்குதான் இருந்தார்கள் தியா திரா இருவரும் சமையலறை மேடையில் அமர்திருத்தனர் நேர்த்தி தோசை உற்ற தாரு திரா, தியா இருவருக்கும் ஊட்டிவிட்டுக்கொண்டிருந்தாள் பாட்டி அவர்களுடன் பேசி கொண்டிருந்தாள் கிட்ட தட்ட மூன்று மாதங்கள் கழித்து இப்போதுதான் சகஜமான சூழ்நிலையை அவனால் உணர முடிந்தது அதற்க்கு காரணமான நேத்ரா. அவளுக்கு மனம் ஆயிரம் முறை நன்றி சொல்லியது
எத்தனை பெரிய பேரச்சனைகளையும் சமாளித்துவிடலாம் ஆன குடும்பத்தையும் அதன் பொறுப்புகளையும் பெண்களால் மட்டுமே சமாளிக்க முடிகிறது.
ஒரு பெண் இருந்தால் போதும் வீடே நிறைந்து விடுகிறது அது தாய், தமக்கை, தாரம், பெண் குழந்தை இப்படி எந்த ஸ்தானத்தில் இருந்தாலும் சரி அவர்கள் இன்றி விடு என்றும் முழுமை பெறுவதில்லை
பிரச்சனை தீர்க்க மட்டுமே போராடுகிறேன் ஆனால் வீட்டிலிருப்பவர்களின் மனநிலையை மாற்ற அவைகளை மனதில் நிம்மதியை கொண்டுவர என்னால முடிந்திருக்கவில்லை வந்த சில தினங்களில் நேத்ரா இவர்களை மனதளவில் மாற்றிவிட்டாள் என்பது அவனுக்கு நம்பமுபையாத ஒன்றாக இருந்தது ஆனால் உண்மைதான் இவை நேத்ரா வந்த கொஞ்ச நாள்களில் அனைவருடனும் நன்கு ஒட்டிக்கொண்டாள். அனைவரிடத்திலும் கலகலப்பாக பேசுபவள் அவள் இருக்குமிடத்தில் சிரிப்பலைகள் எப்போதும் சூழ்ந்துகொள்ளும்
அவளிடம் இருக்கும் அணைத்து சோகங்களையும் மறந்து மறைத்து மற்றவர்களை சிரிக்க வைக்கும் அவளின் இந்த குணம் ரிஷியை அவளின்பால் வெகுவாய் ஈர்த்தது நேத்ரா வந்த பின் அவன் மனபாரம் பாதி குறைந்து விட்டது போன்றுதான் இருந்தது அவனுக்கு..