உதிரத்தில் உதித்த உறவே..! - கதை திரி

[Preetha ravichandran]

உதிரத்தில் உதித்த உறவே..! - கதை திரி

 

[Preetha ravichandran]

உறவே 1

நியூயார்க் சிட்டியில் புகழ் பெற்ற அந்த ஆராய்ச்சி நிறுவனம் தங்களின் பலமாத கடின உழைப்பு வெற்றி பெற்றாதற்கான மகிழ்ச்சியில் அனைவரும் குதூகளித்துகொண்டிருந்தனார். அவர்களின் ஆராய்ச்சி வெற்றியடைத்ததில் ஹென்றியும் அவரது குழுவும் அதீத சந்தோஷத்தில் இருந்தனர் இவ்வெற்றிக்கு முக்கிய காரணமானவளோ எள்ளளவும் சந்தோசமின்றி எதிலும் கலந்துகொள்ளாமல் எதையோ பறிகொடுதற்பொன்று அமர்த்திருந்தாள்..

“இதுக்குத்தான் முன்னாடியே வேணாம்னு சொன்னேன் நீதான் முடிவ செஞ்சே திருவேன்னு பிடிவாதமா இருந்த, எல்லாம் தெரிஞ்சு இப்போ அதை நினைச்சி வருத்தப்பட்ட என்ன அர்த்தம், ஹென்றி உன்ன நினைச்சி ரொம்ப பீல் பண்றாரு பாரு நீ இப்படி சோகமா இருந்த எங்களால எப்படி ஹாப்பியா இருக்க முடியும் “என வருத்தத்துடன் அவனின் உயிர் தோழி ரித்வவை நினைத்து கவலைகொண்டான் அவளின் நண்பன்

“கொஞ்ச நாள்ல சரி ஆயிடுவேன் டா நீ என்ன நினைச்சி பீல் பண்ணுறதை விட்டுட்டு பார்ட்டியை என்ஜோய் பண்ணு “

“நீயும் வா “

“நோ!, பார்ட்டி என்ஜோய் பண்ற மூட்ல நான் இல்லை டா, நான் வீட்டுக்கு கிளம்புறேன் நீ பார்ட்டியை முடிச்சிட்டு வா “என்றவள் அவன் பதிலை எதிர்பாக்காமல் அங்கிருந்து புறப்பட்டாள்.

அவள் மனநிலை எதிலும் நிலைகொள்ளாமல் சொல்லமுடியாத சோகத்தை அட்கொண்டிருந்தது ‘இவை அனைத்தும் உன்னால் ஏற்பட்டதுதானே!? இவை அனைத்தும் தெரிந்ததே தானே செய்தாய்’ என அவள் மனம் அவளை குற்றம்சாட்ட இதே சிந்தனையில் ஆதிவேகமாக காரை இயக்கிகொண்டிருந்தவள் அவள் முன் சென்றுகொண்டிருந்த கண்டயினார் லாரி நின்றதை கவனிக்காமல் அதே வேகத்தில் காரை ஒட்டி செல்ல அவள் சுதரிக்கும் முன் அவள் கார் கண்டயினார் லாரியில் மோதி நின்றது.

மோதிய வேகத்தில் அவள் கார் முன்பாகம் நசுங்கி கார் கண்ணாடி உடைந்து சிதற, சிதறிய கண்ணாடி ரத்தவெள்ளத்தில் கிடந்தவள் தலையை பதம் பார்த்தது. கார் மோதிய வேகத்தில் பலத்த அடிப்பட்டு மயங்க நிலைக்கு சென்றுகொண்டிருந்தாள் ரித்வா. யாரும் எதிர்பாராத இந்த சம்பவத்தில் அவள் பின் வந்த காரும் நிலைதடுமாறி இவள் காரை மோதியது

பின் வந்த காரின் ஓட்டுநர் இருக்கையில் இருந்தவருக்கு பலத்த அடிப்பட்டு கார் ஸ்டேரிங்கில் மயக்கி சரிந்தார்,அந்த காரினுள் இருந்த கர்ப்பிணிக்கு அதிர்ச்சியில் பிரசவ வலி வந்துவிட வலியில் துடித்துகொண்டிருந்தார்.

கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் நடந்த இந்த விபத்தை யாரும் கவத்திருக்கவில்லை அரைமயக்கத்திலிருந்தா ரித்வா அப்பெணின் அலறல் சத்தம் கேட்க ‘அப்பெணிக்கு உதவ வேண்டும்’என அவள் உள்மனம் சொன்னாலும் அதை செய்யப்படுத்த மூளை கட்டளையிட்டாலும் அவள் உடல் அதற்க்கு ஒத்துழைக்கவில்லை, முயற்சி செய்து தட்டு தடுமாறி அரைமயக்கத்திலே காரிலிருந்து இறக்கியவள் பின் இருந்த கார் கதவை தன் முழு பலத்தை திரட்டி சிரமப்பட்டு திறந்தாள்.

காரினுள் இருக்கும் பெண்ணிற்கு பிரசவ வலி என்று மெடிட்டா வயிற்றை பார்த்து புரிந்துகொண்டவளை துரிதமாய் செயல் பட மூளை கட்டளையிட்டது,யாருமற்ற அந்த சாலையில் தன்னை தவிர அப்பெண்ணுக்கு உதவ யாரும் இல்லை என்று புரிந்துகொண்டவள் தான் முழுவதுமாய் மயக்கிவிடக்கூடாது என்று தன் கன்னத்தை தட்டிக்கொண்டவள் அருகிருந்த தண்ணீரை முகத்தில் எடுத்து தன் முகத்தில் ஊற்றிக்கொண்டாள்.

யாரையாவது உதவிக்கு அழைக்க வேண்டும் என்று தள்ளாடிப்படி நடந்து வர முன் ஒரு கார் அதிவேகமாக வந்தது அதை நிறுத்த முயற்சி செய்தாள் ஆனால் அந்த கார் நிற்காமல் சென்றுவிட்டது அவள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சுயநினைவை இழப்பது அவளுக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது “நோ..மயங்காத“என்று தனக்கு தானே பிதற்றியவள் கன்னத்தை தட்டிக்கொண்டாள்.

ஒரு கருப்பு நிற மெர்சிடிஸ் பென்ஸ் கார் தூரத்தில் வருவது மங்களக தெரிய இரு கைகளையும் விரித்து எப்படியாவது அந்த காரை நிறுத்த வேண்டுமென்று தன் உயிரையும் பொருட்படுத்து நடு ரோடில் நின்றாள்

அதிவேகமாக வந்த அந்த கருப்பு நிற மெர்சிடிஸ் பென்ஸ் காரின் ஓட்டுநர் இருக்கையில் இருந்தவன் நடு ரோட்டில் தலையில் ரத்தம் வாடிய கை கால்களில் ஆங்காங்கே ரத்தம் காசிந்தப்பாடி தள்ளாடியா நிலையில் நிற்பதை பார்த்ததும் தன் காரை நிறுத்தினான் அப்பெண்ணை கண்டு அவளுக்கு உதவி தேவை என்பதை புரிந்துகொண்டு வேகமாக இறங்கி அவளிடம் சென்றான்

“ஓஹோ மை கோட், வாட் ஹேப்பென், கமான் லெட்ஸ் கோ டு தி ஹாஸ்பிடல் ரைட் அவே!(ஓஹோ மை கோட், என்னாச்சி, உடனே ஹாஸ்பிடல் போகலாம் வாங்க!)“என்று அவள் கையை பற்றி தூக்க முயற்சி செய்ய

“நோ”என்று அவன் கையை தள்ளிவிட்டாள் “தட் கேர்ள் நீட்ஸ் யுவர் ஹெல்ப் (அந்த பொண்ணுக்கு உங்க உதவி தேவைப்படுது )“என்று அந்த காரை கை காட்ட அந்த காரின் அருகில் சென்றவன் பிரசவ வலியில் துடிக்கும் பெண்ணை தூக்கிக்கொண்டு வந்து தன் காரின் பின் இருக்கையில் உட்கார வைத்தான் அதே காரில் மயக்கி இருந்த இன்னொருவரையும் கார் பின் இருக்கையில் அமரவைத்தான்.

நிற்க முடியாமல் கீழே விழ போன ரித்வாவை தாங்கி பிடித்து காரின் முன் இருக்கையில் அமர வைத்து காரை வேகமாக இயக்கினான் முகால்வாசி மயக்கத்தில் அவன் புறம் திருப்பியவள், அவள் போனை அவனிடம் நீட்டி“வர்மா” என்ற வார்த்தையை சொல்லிவிட்டு முழுவதுமாக மயக்கமானாள்..

இவ்வளவு நேரம் அப்பெண்ணை காப்பாற்ற போராடிகொண்டிருக்கிறாள் என்பது நன்றாகவே அவனுக்கு புரிந்தது இந்நிலையிலும் தன் உயிரை விட அப்பெணின் உயிரை முக்கியமாக எண்ணி அவளை காப்பாற்ற போராடியவளை பார்க்கயில் அவனுக்கு நெகிழ்ச்சியாகத்தான் இருந்தது...
அவள் போனை அன் செய்ய அதில் பாஸ்போர்ட் கேக்க அவள் கடைசியாக சொன்ன “வர்மா“என்ற வார்த்தையை அதில் டைப் செய்தன் போன் லாக் ஓபன் ஆகிவிட கால் ஹிஸ்டரியில் பார்க்க அதில் முதலில் இருந்த நம்பர்க்கு டயல் செய்து விஷயத்தை சுருக்கமாக சொல்லி முடித்தான்

மூவரையும் ஹாஸ்பிடளில் சேர்த்துவிட்டு அங்கேயே காத்திருந்தான்.

பிரசவத்திற்கு அனுமதிக்கப்பட்ட அப்பெண்ணிற்கு பெண் குழந்தை பிறந்தது தாயும் பிள்ளையும் நலம் என்று டாக்டர் சொன்ன பிறகே தீரன் நிம்மதியானன் அப்பெண்ணுடன் வந்த இன்னொருவருக்கு உயிருக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லை என்று மருத்துவர்கள் சொனார்..

இவர்களை காப்பாற்ற போராடியவள் மட்டும் உயிருக்கு ஆபத்தான நிலையில் ஐசியூவில் அனுமதிக்க பட்டாள் தலையில் ஆழமாக கண்ணாடி இறக்கியதால் உடனடியாக ஆபரேஷன் செய்யவேண்டுமென்றும் AB+ பிளட் உடனடியாக தேவைப்படுவதக்க கூறினார் தன்னுடைய பிளட் குரூப் AB+ என்பதால் உடனடியாக தன் ரத்தத்தை வழங்க ஏற்பாடு செய்ய சொன்னான் தீரன்..
அதற்குள் தகவல் சொன்ன நபரும் வந்து விட அவனுக்கு என்ன நடந்தது என்று விளக்கமாக சொன்னான் தீரன்

“தேங்க்ஸ் தீரன், வி வில் நெவர் பார்கெட் திஸ் ஹெல்ப், தேங்க்ஸ் அ லோட்(நன்றி தீரன், நீங்க செஞ்ச உதவியை எப்பவும் மறக்க மாட்டேம் )“என்றான் கண்கலங்கியபடி

ரத்தம் குடுத்துவிட்டு வந்தவன் அவள் நிலையை மருத்துவரிடன் கேட்டரிய மருத்துவரோ இப்போதைக்கு எதையும் சொல்ல முடியாது,அப்பெண் இக்கட்டான சூழ்நிலையில் தான்” என்றனர்..

ஏனோ அவன் மனம் அப்பெண்னுற்கு எந்த அசம்பவிதமும் நேர்த்திட கூடாதென்று பதைப்பதைத்தது அவள் மேல் இனம்புரியாத அன்பு அதற்க்கு காரணம் தன் உரியிரையும் பொறுட்படுத்தாமல் மற்றவர் உயிரை எப்படியேனும் காக்க நினைத்த அவள் மனதை பிடித்ததினாலோ என்னவோ!, அவளை இழக்க அவன் விரும்ப வில்லை,
அதற்குல் அவன் மீட்டிங்கிற்கு நேரம் ஆகிவிட அவன் பிஏ போன் செய்து உடனடியாக வரும் படி கூறினாள்.. அவன் பிசினஸ்ஸில் நியூ கிளைன்ட் மீட்டிங்கிற்காக சென்றுகொண்டிருக்கும் போதுதான் இப்பெண்ணை வழியில் பார்த்தான் இந்த மீட்டிங் மிகவும் அவனுக்கு முக்கியமானது மனமே இல்லாமல் அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றான் தீரன்

அவள் ஆப்ரேஷன் முடித்து சில மணி நேரம் ஆன பின்னும் அவள் மயக்கத்திலிருந்து மிளவில்லை மருத்துவர்களிடம் ரித்வா நிலையை கேட்க “எப்போது சுயநினைவு வரும் என்று சொல்ல முடியாது ஒருவேளை வராமலும் போகலாம் என்று மருத்துவர் சொல்ல” வர்மாவும், ரித்வாதந்தையும் அதிர்ச்சியில் ஸ்டாம்பித்து போனார்.. கூர்மையான கண்ணாடி அவள் தலையில் ஆழமாக குத்தியத்தின் பாதிப்பினால் அவள் கோமாவிற்கு செல்ல வாய்ப்புகள் அதிகம், எங்களால் முடிந்த வரை முயற்சி செய்கிறோம் என மருத்துவர்கள் சொல்ல கலங்கினான் வர்மா

மீட்டிங்கில் இருந்தவனுக்கோ எப்போது ஹாஸ்பிடல் செல்வோமென்றிதுத்தது மீட்டிங் முடித்தவன் உடனடியாக ஹாஸ்பிடலுக்கு சென்றான்.

அவள் நிலையை அப்பெண்ணின் நண்பன் மூலமாக தெரிந்துகொண்டவனுக்கு பேராதிர்ச்சியாய் இருந்தது மனதில் ஏதோ ஓர் முலையில் அவள் மீண்டும் வருவாலேன்ற நம்பிக்கை..

தீரனுக்கு அப்பெண்ணை பார்க்கவேண்டும்போல் இருந்தது தினமும் ஏதேனும் காரணம் சொல்லி ஹாஸ்பிடளுக்கு சென்றான் அவன் துரதிஷ்டமோ என்னவோ அவள் கடைசிவரை கண் விழிக்கவே இல்லை...

******

நியூயார்க் சிட்டி உலகின் பல அதிசய அழகுகளையும் பிரமிப்பூட்டும் கட்டிடக்கலைகளையும், பல சுற்றுலா தலங்களையும் கொண்ட நாடு. அமெரிக்காவின் இதயமாகவும் முதுகெலும்பாகவும் செயல்பட்டுவருகிறது.
“டேய் குரங்கு ஒழுங்கா ஓடாத நில்லுன்னு சொன்னேன் “
“ஏன், என்னை அடிச்சே கொல்லுறதுக்கா!!? நீக்கவே மாட்டேன் டி! “
“டேய் ஓடினாலும் உன்னை இன்னைக்கு கொள்ளாம விடமாட்டேன் டா !!“
“இதெல்லாம் அநியாயம் இப்படி ஆம்பிள பையனை துரத்திக்கிட்டு இருக்கியே டி “
“நியாயமோ! அநியாயமோ! உன்னை இன்னைக்கு கொல்றதே சரி... ஒழுங்கா நில்லுடா “
“முடியாது டி “
“ஓடாம இருந்த ஒரு அடியோடு தப்பிச்சிடுவ இல்லை இன்னைக்கி தர்மாடிதான் சொல்லிட்டேன்... “
“எல்லாரும் நம்மளை ஒருமாதிரி பாக்குறாங்க டி “
“பாக்கட்டும் டா எருமை “
“இந்த தடவை மட்டும் மன்னிச்சுடு இதுமாதிரி பண்ண மாட்டேன் டி ப்ளீஸ் “
“ஃபிகர பார்த்ததும் பிரண்ட்டை கழட்டிவிட்டுட்ட போற ..!!”
“சாத்தியமா இனிமேல் உன்ன கழட்டி விடமாட்டேன் டி “
“இன்னொருமுறை சத்தியம் பண்ண வாய்லயே அடிப்பேன் “என்றவள் அவன் பின்னிருந்து ஷார்ட் கலரை பிடித்து நிறுத்தினாள் மூச்சி வாங்க இருவரும் நின்றனர்

“நீ ரொம்ப ஹாட்ட இருக்கு வா ச்சில் பண்ணிட்டு வரலாம் “என அவளை இழுத்துக்கொண்டு போனான் ரோகித் இருவரும் அங்கிருந்த ரோஸ்டாரெண்டுக்குள் சென்று ஐஸ்கிரீம் ஆர்டர் செய்து கதையளந்து கொண்டே சாப்பிட அங்கிருந்த அனைவரும் இவர்கள் இருவரையும் வித்தியாசமாக பார்த்து சென்றனர்..
இது வழக்கமாக நடப்பாததுதான் இவர்கள் இருவரும் பேசும் மொழி மற்றவர்களுக்கு புரியாது இருவரும் எப்போதும் ஒன்றாய் இருக்கையில் தமிழில்தான் பேசுவார் மற்றவர்களுக்கு இவர்கள் பேசும் மொழி புரியாது இவர்கள் பேசுவதை பார்த்து வேற்றுக்கிரக ஜந்து போல் பார்த்து செல்வார்கள் அனைவரும் இவர்களுக்கும் இது பழகின ஒன்றுதான்
“வர்ஷா இவங்க எல்லாரும் நம்மள ஒரு டைப்பா பாக்குறாங்க நாம பேசுறதை பாத்த இவங்களுக்கு பைத்தியம் மாதிரி தோணுதோ? “
“இருக்கலாம் டா “

ரித்து வர்ஷினி, ரோகித் இருவரும் சிறுவயதில் இருந்தே ஒன்றாய் படித்து ஒன்றாய் வளர்ந்தவர்கள் ரித்து வர்ஷினி இந்தியாவில் பிறந்தாலும் வளர்ந்தது படித்தது எல்லாம் நியூயார்க்கில் தான் ரோகித் தமிழ் வம்சாவழியை சேர்த்தவன்.
ரோகித் பிறந்தது வளர்ந்தது எல்லாம் நியூயார்க்கில் தான் ஆனாலும் ரோகித் தமிழ் நன்றாக பேசுவான் நன்றாக எழுதவும் செய்வான் காரணம் ரித்துவின் அப்பா குணசேகரன் தான்...

ரித்து நியூயார்க்கில் படித்தாலும் தங்களின் தாய்மொழியான தமிழை அவளுக்கு சொல்லி கொடுப்பார் குணசேகரன், அப்போது ரோகித்தும் அவர்களுடன் வந்து உட்கார்ந்து கொள்வான் அவனுக்கும் சொல்லிக்கொடுப்பர் அவனும் மிக விருப்பத்துடன் கற்றுக்கொள்வான்,சிறுவயதில் அதுவே அவர்களின் பழக்கமானது இவர்கள் எப்போதும் தங்களுக்குள் தமிழில் பேசிக்கொள்வதுதான் வழக்கம்.

இருவரும் இவ்வாறே சண்டையிட்டு கொண்டே ஒருவழியாய் வீடுவந்து சேர்த்தனர்

“ஹாய் டாடி “
“ஹாய் டா, இப்போதான் வரிங்களா ரெண்டுபேரும் ? “
“ஆமா டாடி இந்த எருமையால தான் லேட்டா ஆயிடுச்சி “
“குணப்பா போய் சொல்ற அவதான் சண்டை போட்டுட்டே வந்த இப்போ என்னால லேட்டா ஆயிடுச்சினு சொல்ற “
“பொய் டாட் நம்பாதீங்க, அவன் என்ன பண்ணணு கேளுங்க “
“குணப்பா நான் வீட்டுக்கு போய்ட்டு வரேன்... பாய் “
“டாட் பாருங்க பிராடு எப்படி எஸ்கேப் அக்குறன்னு “
“சரி விடுமா அவனை பத்தி நமக்கு தெரியாத அடுத்த பத்து நிமிஷத்துல இங்க இருப்பான் “என்றான் குணசேகரன்
“நான் போய் பிரெஷ் ஆய்டு வரேன் டாட் “
“சரிம்மா “என்றவர் மகஸினில் கவனத்தை செலுத்தினர்

குணசேகரனின் பார்வை மகஸினில் படித்திருந்தாலும் அவரின் மனமோ பின்னோக்கிய காலத்திற்கு சென்றது தன் வீம்பினாலும் பிடிவாதத்தினாலும் தன் மகள் தாயின் அன்பையும் அரவணைப்பையும் அனுபவைக்க முடியாமல் போய்விட்டதே!! என்ற வருத்தம் அவரை மிகவும் வாட்டியது அவர் மனதின் நினைவுகள் பின்னோக்கி சென்றுகொண்டிருந்தது

கந்தபுரம் அனைவரும் அந்த கிராமத்தை பார்த்தாலே மெய்சிலிர்த்துப் போவார் அத்தனை எழில் கொஞ்சும் அழகு.சுற்றிலும் பசுமையாய் வயல்வெளி, ஆறு, குளம்,மலை என அந்த கிராமமே சொர்க்கம் போல் காட்சியளிக்கும். அந்த கிராமத்தில் முக்கிய தொழில் விவசாயம் சுற்றுவட்டார கிராமங்களுக்கும் விவசாயம் மட்டுமே முக்கிய தொழிலாக இருந்தது.

அந்த ஊரிலே மிக செல்வாக்கான குடும்பம் ரங்கசாமி ஐயாவின் குடும்பம் தான் அந்த ஊரே அவர் வார்த்தைக்கு காட்டுப்படும். சிவகாமி அம்மாள் ரங்கசாமி ஐயாவின் மனைவி எவரேனும் பசி என்று வந்து நின்றால் மனம் தங்கமாட்டார்..பசியென்று வருவோருக்கு முதலில் உணவு அளித்துவிட்ட பின் தான் மாற்ற வேலைகள் அனைத்தும்.
மற்றவர்களை வார்த்தையால் கூட காயப்படுத்த நினைக்காதவவர் அத்தனை சாந்த குணம் சிவகாமி அம்மாளுக்கு எத்தனை செல்வாக்கும் செல்வச்செழிப்பு இருந்தாலும் என்றும் அதை துளியளவிலும் வெளிக்காட்டி கொள்ளாதவர் அனைவரிடத்திடும் அன்பை மட்டும் காட்டும் குணம் சிவகாமி அம்மாளுக்கு.

ரங்கசாமி அய்யாவுக்கு சிவகாமி அம்மாளுக்கும் இரு மகன்கள் ஒரு மகள் முத்த மகன் கேசவமூர்த்தி இரண்டாம் மகன் ருத்ரமூர்த்தி மகள் சகுந்தலா முத்த மகனான கேசவமூர்த்திக்கு குணவதிக்கும் திருமணமாகி ஒரு குழந்தை பிறந்தது ,ருத்ரமூர்த்திக்கு ஜானகிக்கு திருமணமாகியாது அனைவருக்கும் செல்லப்பிள்ளை சகுந்தலாதான். அம்மா அப்பா இரு அண்ணன்களுக்கும் அணிகளுக்கும் சகுந்தலா என்றாள் கொள்ளை பிரியம்.

வாழ்க்கை இப்படியே அழகாய் போக அப்போதுதான் குடுப்பதில் பெரிய பூகம்பம் உருவானது குணசேகரன் சகுந்தலாவின் காதல் அனைவர்க்கும் தெரிய வர... அனைவர்க்கும் செல்லமாக வலம்வந்த சகுந்தலா தன் குடுப்பதினாறாளே வெறுத்து ஒதுக்கப்பட்டாள்...

குணசேகரன் யாருமற்ற அனாதை என்பதாலும் வேற்று சாதி என்பதனாலும் சகுந்தலாவின் தந்தை இவர்களின் காதலுக்கு ஒற்றுக்கொள்ளவில்லை சகுந்தலா எவ்வளவு கெஞ்சியும் அவர்கள் மனமிறங்கவில்லை...
குணசேகரன் சகுந்தலா குடுத்பத்திடம் பேசவந்தும் அவரை அசிங்க படுத்தி அவமானப்படுத்தி அனுப்பினார் ரங்கசாமி...

அன்பு, பாசம் எல்லாம் கவுரவத்திற்கு பலியானது தான் மிச்சம். இதற்குமேல் இவர்களிடம் பேசினால் வேலைக்கு ஆகாது என்று எண்ணிய சகுந்தலா சொந்தம் பந்தம் பெற்றவர்கள் என அனைவரையும் எதிர்த்து தன் காதலித்த குணசேகரனை திருமணம் செய்துகொள்ள முன்வந்தாள் சகுந்தலா.
இதனை அறிந்த குடும்பத்தார் சகுந்தலாவை அடித்து உதைத்து மிரட்டியும் பார்த்தனர் எதற்கும் அசரவில்லை அவள் . குணசேகரன் வேறு சாதி என்பதால் உயிரே போனாலும் திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க மாட்டேன் என்று வீம்பாக இருந்தனர் சகுந்தலாவின் தந்தை...

சகுந்தலாவிற்கு உடனடியாக திருமணம் செய்து வைக்க ரங்கசாமி முடிவெடுத்தார் ‘இதற்கு மேல் இவர்களிடம் கெஞ்சி எந்த பயனும் இல்லை’ என்பதை உணர்ந்து சகுந்தலா குணசேகரன் கரம் பற்ற முடிவு செய்தாள் வீட்டை விட்டு வெளியேறி குணசேகரனை திருமணம் செய்துகொண்டாள்.இவர்களின் இந்த முடிவு எதிர்காலத்தையே புரட்டிப் போடப்போகிறது என்பதை அறிந்திருந்தால் இந்த முடிவை எடுத்திருக்க மாட்டார்களோ என்னவோ! விதியை மாற்ற யாரால் முடியும் அந்த விதி யார் யார் வாழ்வில் என்ன என்ன சோதனைகளை தரபோகிறதோ! பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்..


- தொடரும்


ஹாய் டியர்ஸ் கதையை படிச்சிட்டு மறக்காம கருத்தை சொல்லுங்க ??


Thread 'உதிரத்தில் உதித்த உறவே..! - கருத்து திரி' https://pommutamilnovels.com/index.php?threads/உதிரத்தில்-உதித்த-உறவே-கருத்து-திரி.914/

 

[Preetha ravichandran]

உறவே..2

சகுந்தலாவிற்கு காதலனை திருமணம் செய்துகொண்டது மகிழ்ச்சியளித்தாலும் தன் பெற்றோருக்கும்,உடன் பிறந்தவர்களுக்கும் துரோகம் செய்துவிட்டதை நினைத்து மனம் வலித்தது

சகுந்தலாவின் குடும்பம் செல்வாக்கு மிக்க பணக்கார குடும்பம் சாதி, கௌரவம் என்று வீம்பாக இருப்பவர்கள் தாய் தந்தை இரு சகோதரர்களுக்கு செல்ல பிள்ளையாய் வலம்வந்தவள், செல்வச்செழிப்பில் எந்த குறையும் இல்லாமல் இருந்தவள்.
‘இனிமேல் சகுந்தலாவின் குடுப்பதினார் எக்காரணத்தை கொண்டும் அவளை ஏற்கமாட்டார்கள், அவர்களின் அன்பும் ஆசிர்வாதமும் இனி இந்த ஜென்மத்தில் கிடைக்காதென்றும்,இதற்குமேல் இருவரும் அங்கு சென்றாள் இருவரையும் கொள்ளவும் தயங்கமாட்டார்கள்’ என குணசேகரனுக்கு நன்றாகவே தெரியும்.. இனி தன் மனைவிக்கு தன்னைவிட்டால் வேறு யாரும் இல்லை...
இனி தானே அவளுக்கு எல்லாமாக இருந்து அவளை நல்லபடியாக பார்த்துக்க வேண்டும் எந்த துன்பமும் அவளை நெருங்க விட கூடாதென்று கவனமாய் இருந்தார்

குணசேகரனுக்கு தாய் மட்டும்தான் அவரும் குணசேகரனின் பதினெட்டு வயது இருக்கும் போது இறந்துவிட்டார்
சகுந்தலா குணசேகரனை திருமணம் செய்து கொண்டபின் கிராமத்தை விட்டு சென்னைக்கு வந்து நண்பன் மூலமாக வாடைக்கு குடிபெயர்தானர் இருவரும்.

கணவன் மனைவி என வாழ்க்கை மிக அழகாய் சென்றது சகுந்தலா சிறுது காலத்திலே கர்ப்பமானாள் தன் மனைவியின் கர்ப்பம் அறிந்து மகிழ்ச்சில் துள்ளி குதித்தார் குணசேகரன் பிரசவ காலத்தில் குணசேகரன் சகுந்தலாவிற்கு ஆறுதலாகவும் பக்கபலமாகவும் இருந்தார்...

நாட்கள் மிக வேகமாய் ஓடியது சகுந்தலாவிற்கும் பெண் குழந்தை பிறந்தது குணசேகரன் பிரித்து என்று பெயர் சுட்ட ஆசைப்பட்டார் சகுந்தலா தர்ஷ்வர்ஷினி என்று பெயர் சுட்ட ஆசைப்பட்டால் பின் குணசேகரன் ‘பிரித்து’ விலிருந்து ‘ரித்து’வையும் ‘தர்ஷிவர்ஷினி’லிருந்து ‘வர்ஷினி’யையும் எடுத்து ‘ரித்து வர்ஷினி ‘என்று பெயர் சூட்டினார் சகுந்தளவிற்கும் இருவரின் ஆசை படி பெயர் வைத்ததில் அத்தனை மகிழ்ச்சி குழந்தைக்கு ரித்து வர்ஷினி என்று பெயர் சுட்டி மகிழ்ந்தார்

இருவரும் குழந்தையின் ஒவ்வொரு அசைவையும் கண்டு புரித்துப்போனர் போனார்கள் குழந்தை சிரிப்பில் அனைத்தையும் மறந்து தங்களின் உலகத்தில் மிக சந்தோசமாய் வாழ்த்து வந்தனர் நாட்கள் இப்படியே நகர ரித்துவிற்கு மூன்று வயது ஆனாது அப்போது துடங்கியது பிரச்சனை சரியான வருமானம் இன்மை ஏழ்மையில் நிலை என அணைத்து அவர்களை படுத்தியது..

கணவன் மனைவிக்கு இடையே மனஸ்தாபம் உருவானது நாட்கள் ஆக ஆக இருவருக்குமான புரிதல் முற்றிலும் குறைந்து போனது ஒரு கட்டத்தில் வாய்ச்சண்டை கைகலப்பு வரை போனது இவ்வாறு ஒரு நாள் பிரச்சனை முற்றிவிட சகுந்தலா வார்த்தையை விட்டாள் “என் அப்பா அம்மா சொன்ன மாதிரி நான் உன்ன கல்யாணம் பண்ணி இருக்க கூடாது அன்னைக்கு நான் பண்ணது எவ்வளவு பெரிய முட்டாள் தனம் என்று இப்போதான் எனக்கு புரியுது ச்சை என்ன வாழ்க்கை இது நானே என் தலையில் மண் அள்ளிப்போட்டுக்கிட்டேனே!! “என்று அழ குணசேகரனுக்கு சர்வமும் அடி போனது பிரச்சனை பெரிதாகி விட,

“அப்போ இவ்ளோ நாள் கடமைக்குனு தான் வாழ்த்திய என்கூட? “என்று அவர் கேட்க
கோவத்தில் “ஆம் “என்று சகுந்தலா சொல்லிவிட்டாள்..
அனைத்தும் முடிந்து போனது கொட்டிய வார்த்தையை அல்ல இயலாதே!!..
“என்னை கல்யாணம் பண்ணாதே தவறுன்னு ஆனபின் என் பிள்ளையை பெற்றது மட்டும் எப்படி சரி என்றிருக்கும் உனக்கு?? “என்றவர் ரித்துவை தூக்கிக்கொண்டு வீட்டைவிட்டு வெளியேறினர்..
குணசேகரன் சிறிது காலம் நண்பனுடன் தங்கி இருந்தர் விரக்தியாலும் வெறுப்பாலும் இந்த நாட்டை விட்டே செல்ல முடிவெடுத்து நண்பரின் உதவியால் நியூயார்க் வந்துவிட்டார் அதன் பின் இந்தியாவிற்கு செல்லவில்லை செல்ல அவர் விரும்பவும் இல்லை
பழைய நினைவுகளின் இருந்தவர் மனம் பாரமானது தன்னுடைய கோவத்தினாலும் பிடிவாதத்தினாலும் தாயிடமிருந்து மகளை பிரித்து விட்டோமோ என்று வேதனையாக இருந்தது இன்றளவும் தன் மனைவியின் குடுபத்தரை மன்னிக்கவும் மறக்கவோ அவர் மனம் நினைக்கவில்லை வருடங்கள் கடந்தாலும் வலியின் சுவடுகள் இன்றளவும் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது...
தனக்கு பின் தன் மகளுக்கு யார் துணை என்று நினைக்கையில் தான் மனம் பதறியது தன் மகளை தனித்து விட்டுவிடுவோமோ என்று பயம் அவரை ஆட்கொள்ள தொடங்கியது இதுவே கொஞ்ச காலமாகவே அவர் மனதை வாட்டி வதைத்தது .

“அம்மாடி வர்ஷி இங்க வாடா... “
“இதோ வரேன் டாடி... “என்றவள் அவள் தந்தை முன் போய் நின்றாள் அவர் முகம் வாடி இருப்பதை கண்டு
“என்ன டாடி? என் டல்லா இருக்கீங்க உடம்புக்கு ஏதும் முடிலைய?? “
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லைம்மா நீ இப்படி வந்து உக்காருடா.. “என்று ஷோபாவை காட்ட அவளோ தரையில் அமர்ந்து தன் தந்தையின் மடியில் தலைசாய்த்து கொண்டாள் அவள் தலையை வருடி படியே “அம்மாடி வர்ஷி அப்பா மேல உனக்கு கோவம் இல்லையடா?? “
“எனக்கு ஏன் டாடி உங்க மேல கோவம் இருக்க போது?? “
“இல்லடா உன்ன உன் அம்மாகிட்ட இருந்து பிரிச்சிட்டேன் டா டாடி எங்களுக்குள்ள நடந்த மனஸ்தாபத்தால உன்னோட சந்தோசத்தை பரிச்சிட்டானோன்னு தோணுது டா.
உனக்கு அம்மாவோட அன்பு என்னன்னே தெரியாம வளத்துட்டேனே டா “
“ஏன் டாடி இப்போ இதை பத்தி பேசிகிட்டு விடுங்க. “
“இல்லைடா என் சுயநலத்துக்காக உனக்கு கிடைக்க வேண்டிய தாய்ப்பாசத்தை எல்லாம் கிடைக்க விடாம பண்ணிட்டேன் .. நான் எவ்ளோ பெரிய சுயநலகாரண இருந்திருக்கேன் “என கண்கலங்கினார் குணசேகரன்
“டாடி ப்ளீஸ் நீங்க பீல் பண்றதால எதுவும் மாறிடப்போறது இல்லை “அவளுக்கும் தன் தாயுடன் வாழவேண்டும் அவர்களின் பாசத்தினை அனுபவைக்க வேண்டும் என்ற அசைகளெல்லாம் உண்டு ஆனால் அவை எல்லாம் நடக்காதவை என்று தனக்குள்ளேயே போட்டு புதைத்து கொள்வாள் தந்தையிடம் சொன்னாள் தந்தை கஷ்டப்படுவாரோ என்று அவரிடம் எதையும் கட்டிக்கொள்ள மாட்டாள்..
தெருவில் குழைந்தைகள் அம்மாவின் விரல் பிடித்து நடந்து போவதை பார்த்தாள் தனக்கு இப்படி எல்லாம் ஒரு பாக்கியம் கிடைக்க விலையே என இப்போது வரை மனம் எங்கும் என்னதான் வளர்த்தாலும் படித்து பட்டம் பெற்றாலும் தாயின் அன்பிற்காக ஏங்கும் சிறு பிள்ளைதான் அவள்...

தாயின் அன்பை முழுமையாக அனுபவைக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அவளுக்கு உண்டு. தாத்தா, பாட்டி, மாமா, அத்தை, அண்ணன், தம்பி, தங்கை, அக்கா, முறை மாமன் என பெரிய குடுப்பதில் செல்ல பிள்ளையாய் வாழ ஆசை அவளுக்கு..
உறவுகள் இல்ல அனாதையாய் வாழும் வாழ்க்கை எத்தனை வலிகளை கொடுக்கும் என்பது ரித்துவிற்கு நன்றாக தெரியும் இவைகளை எல்லாம் ஒருபோதும் தந்தையிடம் அவள் சொன்னதில்லை அவள் சொல்லாவிட்டாலும் அவளின் ஏக்கங்களை அறிந்தவரல்ல குணசேகரன்..

“உன் மனசை படிச்சவன் மா நான் என்ன மன்னிச்சிடுடா உன்னை இவ்ளோ நாள் உன் அம்மாகிட்ட இருந்து பிரிச்சிவச்சதுக்கு.. “
“டாட் விடுங்க “
“இல்லடா நான் இவ்ளோ நாள் பண்ணது இவ்ளோ பெரிய தப்புனு இப்போதான் புரிஞ்சது.“என தன் மகள் தலையை வருடியபடி சொல்ல ரிதுவிற்கு ஆச்சர்யம் சந்தோஷம் என அனைத்தும் ஒருசேர வந்தது ஏனெனில் இதுவரை அவர் இப்படி எல்லாம் பேசினதே இல்லை

“டாட் அம்மா கூட இந்தியால தானே இருக்காங்க!!”என குழந்தைபோல் அவள் கேட்க
“ஆமா டா “
“டாட் அங்க நமக்கு நிறைய ரிலேட்டிவ்ஸ்ல இருக்காங்களா? “
“ஹ்ம்ம் ஆமா நிறைய இருக்காங்க “என்றார் குணசேகரன்

“என்ன விட்டுட்டு நீங்க மட்டும் என்ன கதை பேசுறீங்க? “என்றபடி உள்ளேவந்தான் ரோகித்
“டேய் எரும இங்க இருக்க வீட்டுலேருந்துவர இவ்ளோ நேரமா?? “
“அதன் வந்துட்டேன் இல்ல “
“உனக்காகத்தான் வைட்டிங் சரி வா “
“எங்க? “
“ஹ்ம்ம்ம் சமைக்கத்தான் “
“ஹே பிளஸ் டி இன்னைக்கு நீயே சமைச்சிடு வர்ஷி “
“நோ.. போய் ஒழுங்கா குக் பண்ணு மேன் “ என அவனை வலுக்கட்டாயமா சமயலறையினுள் தள்ளினாள் ரித்து “இதெல்லாம் சரியே இல்லை டி “
“எல்லாமே சரியாத்தான் இருக்கு டா நல்லா பாரு எல்லாத்தையும் கரெக்ட்டா வாங்கிவச்சிட்டேன் டா “என்றாள் வேண்டுமென்றே
அவன் முறைக்க “இம்சை புடிச்சவளே நானே பண்ணி தொலைக்குறேன் “என்று சமையலை துடங்கினான் ரோகித்
“ரொம்ப அலுத்துக்காத டா “
“ஏன் சொல்லமாட்டா !”

“அம்மாடி அவனை ஏன் கஷ்ட படுத்துற நீயே சமச்சீட்டேன்மா “
“நோ டாடி டுடே ரோகித் தான் சமைக்கணும் அதன் அவனுக்கு பனிஷ்மென்ட் பிராடு காலைல என்ன வேலை பண்ணினானு உங்களுக்கு தெரியாது டாடி தெரிஞ்ச நல்லா நாலு அடி வைப்பிங்க என்ன ரோகித் டாடி கிட்ட சொல்லவா? “என்று அவனை மிரட்ட
“என்னமா பண்ணான் எதை சொல்லாடனு அவனை கேக்குற!?“என்று குணசேகரன் கேட்க ரோகித் திருதிருவென முழித்தான்
“இவன் ஏன் இப்படி முழிக்குறான்? டேய் என்ன பண்ண?”
“அதுவா டாடி !!”என்று அவள் தொடங்கும் முன்பே ரித்துவின் வாயைப்பொத்தினான் ரோகித் “குணப்பா அவ சும்மா எதையோ ஒளறிட்டு இருக்க நான் எதுவுமே பண்ணல “என்று ரித்துவை சனயலறையினுல் இழுத்து சென்றான் கையோடு
அவனிடமிருந்து விடுபட்டவள் “டாடி.. “என்று மீண்டும் அவரிடம் சொல்ல முற்பட “அம்மா தாயே தயவு செஞ்சி என்ன விட்டுடு... உனக்கு என்ன இப்போ சமைக்கணும் அவ்ளோதானா டென்மினிட்ஸ்ல சூப்பரா குக் பண்ணிடுறேன் போதுமா “
“ஹ்ம்ம் இப்போதான் நீ குட் பாய் சீக்கிரம் ஸ்டார்ட் பண்ணு ஓடு !!”என்றாள் ரித்து அவன் முறைத்துக்கொண்டு வேலையை செய்ய அவளுக்கு சிரிப்புதான் வந்தது..

************
இரவு நேரம் அனைவரும் அவர அவர் வீடுகளில் உண்டுவிட்டு உறங்கி கொண்டிருந்தனர் சென்னையில் பஸ்டாண்டில் பசியின் கொடுமையால் கண்கள் முடியிருந்தும் நித்ராதேவி அவனை நெருக்கமால் தூரம் நின்று அவன் படும் வேதனையை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்...
பசியின் கொடுமையால் வயிற்றினுள் பலரக சத்தங்கள் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் வயிற்றினுள் எதுவோ இழுத்து புடித்திருப்பதை போல் வயிறு வலிக்க காலையிலிருந்து ஏதும் சாப்பிடத்தின் விளைவை அவன் வயிறு இப்போது சமயம் பாத்து பழிவாங்கிக்கொண்டிருந்தது கண்கள் முடி இருந்தும் உறக்கம் வராமல் புரண்டு புரண்டு படுத்துக்கொண்டிருந்தான் அவன் இதையெல்லாம் உணரவோ அல்லது புரிந்துகொள்ளும் மனபக்குவமோ தெளிவோ அவனுக்கு இல்லை....இந்த கடவுளுக்கும் சிலநேரங்களில் கண் இல்லாமல் போய்விடுகிறது ஏழைகள் படும் பாட்டை கண்டும் காணாமலே இருந்து விடுகிறார்..

அந்த பஸ்டாண்டி படித்திருக்கும் ஒரு பெரியவர் இவனை பார்த்து அவன் அருகில் வர “தப்பி..., தம்பி “என அவனை தட்டி எழுப்பினர் அந்த பெரியவர் எழுப்பியதில் கண் திறந்தவன் அலரி கத்தினான் “பயப்பட தம்பி நான் உன்ன ஏதும் பண்ணல “
அவன் அழுதுகொண்டே “அங்க... அடிச்சி !! அடிச்சி “என வேறு திசையில் கையைக்காட்டி சொல்ல
“உன்ன அடிச்சாங்களா யாரது? “என்று கேட்டார் அந்த பெரியவர்
“ஹ்ம்ம்ம் ஆமா ஆமா “என மண்டையை பலமாய் ஆட்டினான் அவன்
“சாப்டியா “என சைகைகாட்டி கேட்க
“இல்லை “என தலையாட்டினான் அவன்
“இந்த இதை சாப்பிடு “என பன்னை அவனிடம் நீட்டினார் அந்த பெரியவர்
பயந்து அதை வாங்க தயங்கியவன் “நான் உன்ன அடிக்க மாட்டேன் பயப்படாத “என்ற பின் தான் அவன் பன்னை அவசர அவசரமாக சாப்பிட்டான் அதை பார்த்த பெரியவருக்கு மனம் தாங்க வில்லை பசியின் கோரத்தாண்டவம் யாரைத்தான் விட்டுவைத்தது....

“இனிமேல் உனக்கு பசி எடுத்த என்கிட்டவா சரியா “
“ஹ்ம்ம்ம் சரி “என்று பலமாய் தலையாட்டினான் அவன்
“யாரு பெத்த புள்ளயோ புத்தி பேதலிச்சுப்போய் இருக்கு பெத்தவங்க இவனை எங்க எல்லாம் தேடுறாங்களோ “என அவர் புலம்பினார் அவரால் அதை மட்டுமே செய்ய முடிந்தது கடவுள் ஏழைகளுக்கு கோடீஸ்வர மனதையும் கோடிஸ்வரர்களுக்கு அடுத்தவருக்கு உதவாத கொடூரமான மனதையும் கொடுத்து வேடிக்கை பார்க்கிறான்...
“நீ படுத்து தூங்கு பா “என்று சொல்லிவிட்டு அவர் சென்றுவிட்டார் அவனும் படுத்து உறங்கிவிட்டான்
******

“வர்ஷா அந்த மாவு டப்பாவை எடு “என்று ரோகித் சொல்ல ரித்து மேல் அலமாரியில் இருந்த மாவு டப்பாவை எக்கி எடுக்க அது கை நழுவி ரோகித்தின் மேல் கொட்டிவிட்டது ரித்து அவன் மேல் கொட்டி இருந்த மாவினை பார்த்து விழுந்து விழுந்து சிரிக்க துடக்கினாள் “அய்யோ ரோகி இப்போதான் சம அழகா இருக்க பஹா என்ன ஒரு அழகு இதை அப்படியே ஒரு போட்டோ எடுத்து நான்சிக்கு அனுப்பின என்ன??, ஒரு ஒரு செலஃபீ டா “என்று அவள் போனை எடுக்க

அவள் செய்ததில் கோவம் வராமல் சிரிப்புதான் வந்தது ரோகித்துக்கு அந்த டப்பாவில் மிதி இருந்த மாவை எல்லாம் அவள் தலையில் கொட்டி அபிஷேகம் செய்த்தான் ரோகித். இந்த முறை கத்தியது ரித்துதான் பதிலுக்கு அவள் அங்கிருந்த வேறு மாவு டப்பாவை திறந்து அவன் மேல் கொட்ட அவனும் பதிலுக்கு மீண்டும் கொட்டினான் இப்படியே மாத்தி மாத்தி இவர்கள் இங்கு அடித்து கொண்டிருந்தனர்

“என்ன ஒரே சத்தமா இருக்கு” என குணசேகரன் கிச்சனுக்கு வர வாய்பிளந்து நின்றார் கிச்சன் முழுக்க மாவு கொட்டி விளையாடிக்கொண்டிருந்தனர் இருவரும் பொறுமையிழந்து குணசேகரன் கத்த இருவரும் ஸ்டாச்சு பொம்மை போல் நின்றனர்

“டாடி இவன்தான் முதல்ல ஆரம்பிச்சான் “என்று ரோகித்தை கைகாட்ட
“குணப்பா நான் ஏதும் பண்ணலை இவதான் முதல்ல என் மேல மாவு கொட்டின “என்று அவனும் அவளை கைகாட்ட “ரெண்டுபேரும் முதல்ல கிச்சன்னை சுத்தம் பண்ணிட்டு வெளில போங்க “என்று கத்த
“அப்போ சாப்பாடு?? “என இருவகிரும் கோரஸாக கேட்க
“சாப்பாடும் இல்லை ஒன்னும் இல்லை ரெண்டுபேரும் பட்டினியா இருங்க அப்போதான் கொழுப்பு அடங்கும் “என்றார் குணசேகரன்
“எல்லாம் உன்னாலதான் டா “என்று ரித்து மீண்டும் அவனை வம்பிழுத்தாள்
“என்ன சத்தம் அங்க? “என்று குணசேகரன் குரல் கொடுக்க
“ஒன்னும் இல்லை டாடி “என்று இருவரும் கிச்சனை கிளீன் செய்து கொண்டிருந்தனர்
“டேய் எரும உன்னாலதான் எல்லாம்.. இன்னைக்கு நாம பட்டினிதான் “என சத்தமில்லாமல் ரித்து அவன் மேல் பழி சொல்லினாள்
“என்னாலயா? உன்னாலயா?? பிராடு!! நீ பண்ண வேலைதான் எவ்வளவும் “என்றான் ரோகித் இருவரும் சண்டை போட்டுக்கொண்டே ஒருவழியாய் கிச்சனை கிளீன் செய்து முடித்தனர்
“டாடி இனிமேல் சண்டை போடாமல் இருக்கோம் “என இருவரும் சொல்ல
“ரெண்டுபேரும் ஒன்னும் பண்ணவேணாம் “என்று சொல்லிவிட்டு சமயலறைக்குள் சென்றார் குணசேகரன்

“டேய் டாடி சமைக்கப்போறாரு டா “என ரோகித்திடம் சொல்ல
“ஹ்ம்ம்ம் ஆமா, இன்னைக்காவது நல்லா சாப்பாடு சாப்பிடலாம் நீ செய்றா சாப்பாடை சாப்பிடு குணபாக்கு கூட நாக்கு செத்துப்போச்சி போல அதன் அவரே சமைக்குறாரு “என்றான் அவளை சீண்ட
“நாளைக்கு நீ இங்கதான் வந்தகனும் என் சாப்பாட்டை தான் சாப்பிடணும் நியாபகம் இருக்கட்டும் ஓவரா பேசின மிளகாய்பொடி சாப்பாட்டைத்தான் சாப்பிடணும் “
“ஈஈஈ, ரித்து உன் சமையலை சொல்ல வார்த்தையே இல்லை அவ்ளோ அருமையா இருக்கும் “என்று அந்தர்பல்டி அடித்தான் ரோகித்
“அந்த பயம் இருக்கட்டும், இப்போ வா நாம போய் டைனிங் டேபிள்ல வெயிட் பண்ணுவோம் டாடி சமைச்சு முடிச்சதும் ஒருக்கட்டு கட்டிடுவோம் “என இருவரும் காத்திருந்தனர்
சிறிது நேரத்தில் சமையல் ரெடி ஆகிட சாப்பிட பரிமாறினார் குணசேகரன் இருவரும் ருசித்து போட்டி போட்டுகொண்டு சாப்பிட அவர்களை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார் புன்னகையுடன் இவர்களின் ஒற்றுமையை கண்டு மனம் நெகிழ்ந்து போனது அவருக்கு கடைசி வரை ஒருவருக்கு ஒருவர் ஆறுதலாய் பக்கபலமாய் இருந்திட வேண்டும் என மனதில் வேண்டிக்கொண்டார் குணசேகரன்....


-தொடரும்


ஹாய் டியர்ஸ் கதையை படிச்சிட்டு மறக்காம கமெண்ட் பண்ணுங்க உங்க கமெண்ட்ஸ் தான் என்னோட எனர்ஜி பூஸ்டர் ????


Thread 'உதிரத்தில் உதித்த உறவே..! - கருத்து திரி' https://pommutamilnovels.com/index.php?threads/உதிரத்தில்-உதித்த-உறவே-கருத்து-திரி.914/

 

[Preetha ravichandran]

உறவே 3


“பாட்டி நீங்களே இப்படி உடைஞ்சி போய்ட்டா நாங்க எல்லாம் என்ன பண்றது?, நீங்கதானே எங்களுக்கு எல்லாமே நீங்களே இப்படி இருந்த நாங்க என்ன பண்ணுறது? நீங்க இப்படி இருந்த அது தியா, திராவையும் பாதிக்கும் பாட்டி என்னால பிசினஸ், வீடு ரெண்டையும் சமாளிக்கவே முடில “என்றான் ரிஷி

“பாட்டி கூடிய சீக்கிரத்தில அண்ணாவை எப்படியாது கண்டுபிடிச்சிடுறேன் என்ன நம்புங்க அண்ணாவை தேடிட்டுத்தான் இருக்கேன், இந்த உலகத்துல அண்ணன் எந்த இடத்துல இருந்தாலும் சரி கண்டிப்பா அண்ணாவை நான் கூட்டிட்டு வந்துடுவேன் பாட்டி என்ன நம்புங்க.உங்களுக்கு ஏதாவதுன்னு எங்களால தாங்கிக்க முடியாது “என்று வருத்தத்துடன் பேசிக்கொண்டிருந்தான் ரிஷி
“ரிஷி கண்ணா எனக்கு ஒன்னும் இல்லை நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன் அதேமாதிரி என்னோட துருவ்க்கு ஒன்னும் ஆகியிருக்காது அவன் நல்லாத்தான் இருப்பான் “என தனக்கு தானே சொல்லிக்கொண்டு தான் மனதினை தேதினர் ரிஷியின் பாட்டி
“ஆமா பாட்டி, அண்ணாக்கு ஏதும் அகி இருக்காது ஏதும் ஆக நான் விடவும் மாட்டேன் பாட்டி “
“தாரு, பாட்டியும், திரா, தியாவாயும் பாத்துக்கோ நான் ஆபீஸ் போய்ட்டு வரேன் “என பொறுப்பினை தன் தங்கை தாரிகாவிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு சென்றான்

‘துருவ் அண்ணா எங்க இருக்கீங்க நீங்க இல்லாத வீடே கலை இழந்து இருக்கு, பாட்டியும் நீங்க இல்லாம தன்னை தானே வருத்திக்குறாங்க குழந்தைகளும் உங்கள பக்கமா உங்க அரவபைப்பு இல்லாம ஏங்கி போறாங்க அண்ணா என்னதான் நாங்க பாத்துக்கிட்டாலும் குழந்தைகளும் உங்க நினைப்பாவே இருக்க பெரியவங்களுக்கு சொல்லி புரியவைக்கலாம் ஆன அந்த பிஞ்சு குழந்தைக்கு என்ன சொல்லி புரிய வைப்பேன், ப்ளீஸ் அண்ணா எங்க இருந்தாலும் சீக்கிரம் வந்துடுங்க ‘என மனதில் தன் அண்ணனுக்காக புலம்பிக்கொண்டிருந்தான் இருந்தான் ரிஷி

“சித்தப்பா அப்பா எப்போ வருவாரு? “என கேட்கும் திராவை அள்ளி நெஞ்சோடு அணைத்துக்கொண்டான் ரிஷி. என்ன சொல்வான் அந்த பிஞ்சி குழந்தையின் கேள்விக்கு, தியாவும் கண்ணை கசக்கி கொண்டே வர அவளையும் அணைத்துக்கொண்டான் இரண்டு வயதே ஆன அந்த குழந்தைகளுக்கு என்ன சொல்லி புரியவைப்பான் அவன்!! “அப்பா ஊருக்கு போய்ருக்காருடா வேலைய முடிச்சிட்டு வந்துடுவார் சரியா. என் ஆதிரா குட்டிக்காகவும் ஆதியா குட்டிக்காகவும் அப்பா சீக்கிரம் வந்துடுறானு சொன்னாரு டா “என்றான் கண்களாகியபடி
“அப்பா வந்ததும் அடி “என்று ஆதிரா சொல்ல “ஹ்ம்ம்ம் ஆமா அடி “என்று ஆதியாவும் சொல்ல
“அப்பா வந்த கண்டிப்பா நாம அடிக்கலாம் செல்லங்களா இப்போ போய் சமத்தா அத்தைக்கு கஷ்டம் தராம சாப்பிட்டு தூங்குவீங்களாம் சித்தப்பா வெளில போய்ட்டு வந்துடுவேனாம் சரியா “
“ஹ்ம்ம்ம் டாடா “என இருவரும் ரிஷி கன்னத்தில் முத்தமிட்டனர் அவனும் இருவருக்கும் முத்தமிட்டு விடைபெற்றான் அங்கிருந்து ஆபீஸ்க்கு கிளம்பினான் போகும் வழியில் தன் அண்ணனின் தோழனான அசிஸ்டன்ட் கமிஷனர் திலீபனுக்கு போன் செய்தான் ரிஷி

“திலீபன் அண்ணா துருவ் அண்ணாவை பத்தி ஏதும் தகவல் கிடைச்சுதா? “
“எந்த தகவலும் இப்போவாரைக்கும் கிடைக்கல ரிஷி யாரோ பக்கவா பிளான் பண்ணி துருவாவை கொள்ள ட்ரை பண்ணி இருக்காங்க போலீஸ் பார்வைக்கு இது ஆக்சிடெண்ட் மாதிரி இருக்கணும்னு பண்ணியிருக்காங்க ரொம்ப கிளியரா பிளான் பண்ணி இருக்காங்க, இதுல நம்மளோட அதிஷ்டம் என்னனா துருவா செத்துட்டான்னு அவங்க நினச்சதுதான் பட் துருவ்வை யாரோ காப்பாத்தி இருக்காங்க ரிஷி இப்போதைக்கு இது மட்டும்தான் தெரிஞ்சது கூடிய சீக்கிரம் துருவ் எங்க இருக்கான்னு கண்டுபுடிச்சிடுறேன் ரிஷி “என்றான் திலீபன்

“அண்ணாவை கூடிய சீக்கிரம் கண்டுபுடிச்சே ஆகணும் திலீபன் அண்ணா இந்த கேஸ் விஷயமா எதாவது என் ஹெல்ப் வேணும்னா ஒரே ஒரு போன் கால் பண்ணுங்க அண்ணா உடனே வரேன் “
“சரி ரிஷி, உங்க கூடவே இருக்க நெருக்கமானவங்க யார் மேலயாவது சந்தேகம் இருக்க?? இல்ல பிஸ்னஸ்ல யார்மேலயாவது சந்தேகம் இருக்க? “என்று திலீபன் கேட்க
“இல்லை அண்ணா எனக்கு அப்படி யார்மேலயும் சந்தேகம் இல்லை. “
“சரி ரிஷி, எனக்கு என்னவோ உங்களுக்கு நெருக்கமானவங்க யாரோ ஏன் இதை செஞ்சிருக்கமாட்டாங்கனு டவுட்டா இருக்கு!!”

“எனக்கு அப்படி யார் மேலயும் சந்தேகம் இல்லை அண்ணா. என் சைடுல இருந்து உங்க விசாரணைக்கு என்னால முடிச்ச எல்லாம் உதவியையும் காண்டீப செய்றேன் அண்ணா “
“ஹ்ம்ம் ரிஷி இந்த கோணத்திலும் விசாரணை பண்ணிட்டுதான் இருக்கேன் ரிஷி “என்று தனக்கான சந்தேகத்தையும் ரிஷியிடம் விசாரித்து கொண்டான் திலீபன்...
இவை அனைத்திற்கும் துருவேந்திர பிரசாத் மட்டுமே தீர்வு என்பதையும் அவன் வந்தால் மட்டுமே பல முடிச்சுகள் அவிழ்க்கப்படும் என்பதை இருவருமே அறியவில்லை !!...

ரிஷியின் மனது இந்த கோணத்தில் சிந்திக்க தொடங்கியது பிசினஸில் துருவ் அண்ணாவிற்கு எந்த எதிரியும் இருந்ததாக நினைவில்லை ஏனெனில் துருவ் அண்ணாவை எதிர்த்து நிற்கும் தைரியம் யாருக்கும் இல்லை அப்படி அதையும் மீறி தன்னை எதிர்ப்பவர்களை உருத்தெரியாமல் அழித்து விடுவர்...

பிசினஸில் அவருக்கு எதிரிகள் இருப்பதற்கு வாய்ப்பில்லை ‘திலீபன் அண்ணா சொன்னதை போல் தனக்கு செருங்கியவர்கள் தான் இதை செய்திருக்கக்கூடும் எப்படியானாலும் இதற்கு காரணமானவர்களை கூடிய விரைவில் கண்டுபிடிக்கிறேன்..’அப்புறம் இருக்கு உனக்கு இந்த உலகத்துல ஏன் பிறந்தோம்னு நினைச்சி நினைச்சி ஒவ்வொரு நிமிஷமும் நரகத்தை உனக்கு கட்டிகிட்டே இருப்பேன் நீ ஏன் கிட்ட மாட்டுற அணைக்குத்தான் உன் வாழ்க்கையோட அத்தியாயமே தொடங்கும் இந்த ரிஷி யார்னு அன்னைக்கு நீ பார்ப்ப... ‘ என்று மனதில் சபதமெடுத்தான்.

ரோட்டை பார்த்து வண்டி ஓடினாலும் சிந்தனைகள் எல்லாம் வேறு எங்கு எங்கோ இருந்தது திடிரென்று ஒரு பெண் கார் எதிரே ஓடிவர அந்த பெண் அருகில் வந்த பிறகுதான் ரிஷி அந்த பெண்ணை கவனித்தான் சட்டென்று பிரேக் போடா மனம் கட்டளையிட்டாலும்
மூளை அதிர்ச்சியில் என்ன செய்வதென்று புரியாமல் ஒருநொடி ஸ்தம்பித்து நிற்க பின் தன்னை சுதாரித்தவன் பிரேக் போடா அதற்குள் அந்த பெண் மீது கார் மோதியது மோதிய வேகத்தில் அந்த பெண் பெரும்சத்ததோடு கொஞ்சம் தள்ளிவிழுந்தாள் ரிஷி வேகமாக கீழே இறங்கி அந்த பெண்ணை காப்பற்ற ஓடினான்

“ஹலோ கண்ணா திறங்க உங்களுக்கு ஒன்னும் அக்கலை மயங்காதிங்க “என அவள் கன்னத்தை தட்டினான் அவள் கண்கள் மூட மயக்கமானாள் சுற்றி கூட்டம் சேர்த்திட அனைவரும் ரிஷியை திட்ட தொடங்கினர் அவர்களை எல்லாம் சமாளித்து ஒருவழியாய் அந்த பெண்ணை தூக்கிக்கொண்டு காரை நோக்கி ஓடினான்... அவளின் பளீர் வெண்ணிற மேனியில் அங்கங்கே சிராய்ப்புகள் தலைமுடி முகத்தினில் ஆங்காங்கே ஒதுக்க்ப்படாமல் இருக்க தலையிலிருந்து ரத்தம் வழிந்துகொண்டிருந்தது காரின் பின் இருக்கையில் அந்த பெண்ணை படுக்க வைத்துவிட்டு ஓட்டுநர் இருக்கையில் அமர்ந்து காரை வேகமாக இயக்கினான் விரைவாக ஹாஸ்பிடலுக்கு சென்றவன் ரிஷி அந்த பெண்ணை அவசர சிகிச்சையின் அனுமதித்து வெளியே காத்திருந்தான்......
டாக்டர்ஸ் அந்த பெண்ணுக்கு டிரீட்மென்ட் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தனர் சிறிது நேரம் கழித்து டாக்டர்ஸ் வெளியே வர ரிஷி அவர்களிடம் அந்த பெண்னின் உடல்நிலையை பற்றி தெரிந்துக்கொள்ள எத்தனித்தான்

“ஹாய் ரிஷி சார் “என அங்கிருந்த டாக்டர் சிநேகமும் மரியாதையும் கலந்து பேச
“ஹாய் டாக்டர், அந்த பொண்ணு எப்படி இருக்க? “
“அவங்க தலைல பலமா அடிபட்டு இருக்கு ரிஷி சார் கால் பிராக்சர் ஆயிருக்கு கம்ப்ளீட்டா ஒரு மாசம் பெட் ரெஸ்ட் எடுத்தே ஆகணும் அதிகமா ட்ரெயின் பண்ணிக்க கூடாது ரொம்ப கேர்ஃபுல்லா பாத்துக்கோங்க வலி அதிகமா இல்லாம இருக்க இன்ஜுக்ஷன் போட்டு இருக்கேன் அதிர்ச்சில மயங்கி இருக்காங்க இன்னும் மயக்கம் தெளியலை அரைமணி நேரத்துல மயக்கம் தெளிஞ்சிடும் “என்றார் டாக்டர்
“இப்போ நான் போய் பாக்கலாமா? “
“போய் பாருங்க ரிஷி சார் “என்று சொல்லிவிட்டு டாக்டர் கிளம்பி விட்டார்

அவன் உள்ளே சென்று பார்க்க அந்த பெண் மயக்கத்தில் தான் இருந்தாள் தலையிலும் காலில் காட்டு போட்டிருந்தது சிராய்ப்புகள் இருந்த இடங்களில் மருந்து போடா பட்டிருந்தது... அவள் அருகில் இருந்த நாற்காலியில் ரிஷி அமர்ந்தான் அப்போதுதான் அந்த பெண்ணை சரியாக கவனித்தான் ரிஷி...
நல்லா நிறம், நேர்த்தியாக அணிந்திருந்த புடவை, எந்த மேக்கப்பும் இல்லாத பளபளத்த முகம், சாயங்கள் பூசாமலே சிகப்பு ரோஜா போல் சிவந்திருந்த உதடு எந்த ஒரு அலட்டலும் இல்லாமல் அதீத பேரழகியாய் படுத்திருந்தாள்...
இவள் குடுப்பதிற்கு தெரியப்படுத்தலாம் என்று அவள் பாக்கை எடுத்து பார்த்தான் அதில் யாருடைய முகவரியும் இல்லை போன் நம்பரும் இல்லை அந்த பாகில் போன் கூட இல்லை அவள் பாகில் லெட்டரும் கொஞ்சம் மனமும் சில துணிகளும் மட்டும் இருந்தது வேறு எதுவும் இல்லை அந்த லெட்டரில் ஏதேனும் தகவல் கிடைக்கிறதா என்று எடுத்து பார்த்தான் அதில் அந்த பெண்ணின் விவரம் இருக்கிறதா என்று பார்க்க அதில் ‘ரித்துருவ் பிரைவேட் லிமிட் ‘ என்ற கம்பனிக்கு எழுத பட்ட சிபாரிசு கடிதம் அனாதை ஆசிரமம் நடத்திவரும் ஜெனிபர் மேடம் மூலமாக தன் அண்ணனான துருவேந்திர பிரசாத்துக்கு எழுதப்பட்டிருந்தது..

அதை பார்த்து ‘இவள் யார்?? இவள் ஓடிவர காரணம் என்ன??’ என்று சிந்தனையில் இருந்தான்... அவனுக்கு இந்த பதிலும் புலப்படாதத்தினால் தோளை குலுக்கியவன் அவள் கண்விழித்த பிறகு அவளிடமே கேட்டு தெரிந்து கொள்ளலாம் என்று அந்த சிந்தனையை கைவிட்டான்

புத்தகத்தை எடுத்து புரட்டத்துடங்கினான் ரிஷி அந்த பெண் மாலை தான் கண்முழித்தாள் தான் எங்கிருக்கிறோம் என்பது புரியாமல் சுற்றிலும் கண்களை சுழற்றினாள் இவள் கண் விழித்ததை கவனித்த ரிஷி அவள் குழப்பத்தை தெளிவுபடுத்தும் வகையில் “நீங்க இப்போ ஹாஸ்பிடல இருக்கீங்க “என்றான்
“மன்னிச்சிடுங்க எதோ கவனத்துல உங்க மேல மோதிட்டேன் “என்று மன்னிப்பு கேட்டான் ரிஷி

“நீங்க ஏன் மன்னிப்பு கேக்குறீங்க? “
“நான்தான் உங்ககுக்கு நன்றி சொல்லணும் சார் என்ன காப்பாத்தினதுக்கு ரொம்ப நன்றி சார் “
‘மண்டைல அடிகிடி பட்டுடுச்சோ இந்த புள்ள நமக்கு நன்றி சொல்லுது இடிச்சதே நாம்தான் ஒருவேளை தலையில அடிபட்டதுல பைத்தியம் புடிச்சிருச்சோ!!?? ‘என மனதில் நினைக்க
“என்ன சார் எனக்கு பைத்தியம் புடிச்சிருக்கோனு யோசிக்குறீங்களா? “என்று அவள் அவன் மனதில் நினைத்ததை சரியாக சொல்ல ரிஷி ஆம் என்பதை போல தலையசைத்து பின் இல்லை இல்லை என்று தலையசைத்தான் அவன் செய்கையில் அவளுக்கு சிரிப்புதான் வந்தது

“நீ ஓடிவந்ததை கவனிக்காம நான் காரை உன்மேல மோதிட்டேன் ஆன நீ நன்றி சொல்றியே !! உனக்கு கோவம் வரலையா? “என்றான் ரிஷி
அவனின் ஒருமை பேச்சில் அவளுக்கு சங்கடமாக தோன்றவில்லை பொதுவாக தனக்கு தெரிந்தவர்களை தவிர மற்றவர்கள் தன்னை ஒருமையில் பேசுவது பிடிக்காத அவளுக்கு யார்ரென்றே தெரியாத தன் எதிரில் நிற்பவன் ஒருமையில் பேசுவது அவளுக்கு மற்றவர்களிடம் தோன்றும் அதே உணர்வு தோன்றாதது தான் புதிதாய் இருந்தது..
ஒருவேளை தன்னை கைப்பற்றியதால் அப்படி நினைக்க தோன்றவில்லையோ என்னவோ என்று தனக்கு தானே விளக்கமளித்துக்கொண்டாள்
தன் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லாது அவள் சிந்தனையில் இருப்பதை பார்த்து அவளில் மௌனத்தை கலைக்கும் வகையில் “நான் கேட்டதுக்கு இன்னும் பதில் வரலை ?”என்றான்

அவனில் கேள்வியில் சிந்தனை கலைந்தவளாய் “நீங்க என்னை மோதினத்தள தான் நான் இப்போ உயிரோடயே இருக்கேன் ..
உங்க கார் என்ன மோதிடம போயிருந்த நான் உயிரோட கூட இருந்திருக்க மாட்டேன் செத்து போய் இருப்பேன் சார் “என்றாள் அந்த பெண்
“மோதினதாலதான் உயிரிடையே இருக்கீங்களா? “கான்போர்ம் இந்த பொண்ணுக்கு மண்டைல அடிபட்டு பைத்தியம்தான் புடிச்சிருச்சி என்று முடிவு செய்த்தான் அவன் முகத்தை வைத்தே அவன் என்ன நினைக்கிறன் என்று புரிந்து கொண்ட அந்த பெண் சத்தமாக சிரித்தாள்
“ஏன் சிரிக்கிற? “என்றான் அவன்
“சார் நீங்க என்ன நினைக்குறிங்கனு உன்ன முகமே சொல்லுது என்னடா இந்த பொண்ணு அடிபட்டதால் சகமாயிருக்கேன் அடி பாடமா இருந்திருந்தால் செத்து போயிருப்பேனு சொல்றன்னு யோசிக்குறீங்களா சார் “
“ஹ்ம்ம் “
“உண்மையைத்தான் சொல்றேன் “
“சரி நீ யாரு எங்கிருந்து வர ?? நீ ஏன் தலைதெறிக்க ஓடிவந்த?? “
“நான் கோயம்பத்தூர் சார் கோயபத்தூர்ல ஜெனிபர் மேடம் நடத்துற ஆதரவற்றோர் இல்லத்துலருந்து வரேன் சார் ..
சென்னைக்கு நான் புதுசு சார் வெளிலம் போய் பழக்கம் இல்லை.. முதல் தடவை இவ்ளோ தூரம் வந்து இருக்கேன் எனக்கு இங்க யாரையும் தெரியாது சார் சென்னைக்கு வந்ததுக்கு அப்புறம் இங்க போகணும் எப்படி போகணும்ல தெரியாது பஸ்ல இருந்து இறங்கி அங்க இருந்த ஒருத்தர் கிட்ட கேட்டேன் இந்த அட்ரஸ்க்கு எப்படி போகணும்னு அவங்க நான் அங்கதான் போறேன் நான் கூட்டிட்டு போறேன்னு என்குடவானு கூப்பிட்டார் அவர் பேச்சே சரி இல்லனு இல்லை வேணாம் அண்ணா நானே போகுறேன்னு அங்கிருந்து திரும்பும்போது கையை புடிச்சி இழுத்து அது எப்படி போக விட்ருவேன்னு ஒருமாதிரி பேசினார் குடிச்சிருந்தார் வேற உடனே அங்கிருந்து எப்படியாது வந்துடணும்னு அவகிட்ட கையை பிடுங்கிகிட்டு வேகமா நடந்தேன் அதுக்குள்ள அவன் ஆளுங்க நாலு பேர் சேந்து பின்னாடியே வந்தானுங்க பின்ன நான் ஓட அறமிச்சதும் அவனுங்களும் பின்னாடியே துரத்திட்டு வந்தானுங்க அப்போதான் உங்க கார்ல வந்து மோதிட்டேன் “என்றாள் அந்த பெண்

“உன் அப்பா அம்மா? “
“நான் எப்போ பொறந்தானே தெரியாது சார் இதுல அப்பா அம்மா மட்டும் எப்படி தெரியும் எனக்கு அப்படி யாரும் இல்லை சார் வளந்தது எல்லாம் ஜெனிபர் மேடம் அசிரமத்துலதான் ஜெனிபர் மேடம் தான் அம்மா அப்பா எல்லாம் “
“சாரி மா “
“பரவால்ல சார் “

“சார் ஏற்கணமே ரொம்ப லேட்டா ஆயிடுச்சி சார் நான் போகவேண்டிய அட்ரஸ் எங்க இருக்குனு சொல்றிங்களா ப்ளீஸ் “என்று எழ முயற்சி செய்ய அதற்க்கு அவள் உடல் ஒத்துழைக்க வில்லை அசைவால் கால் வலி ஏற்பட அம்மா என்று கத்தினாள்
“என்னாச்சி ரொம்ப வலிக்குதா?? “
“அசைஞ்சதுல வலி எடுத்துடுச்சி சார் “என்று முகம் சுனாங்க
“ஸ்ட்ரைன் பண்ணிக்காதா ரொம்ப வலிக்கும் “என்றான் ரிஷி
“என்ன சார் இவ்ளோ பெரிய காட்டு போட்டு இருக்காங்க “என்று அவளின் கண்களை உருட்டி உருட்டி கேட்க
“கால் பிராக்சர் ஆன வேற எப்படி காட்டு போடுறது? “

“என்னது பிராக்சர அய்யயோ!! சார் நான் அந்த வேலைல உடனே சேரனும்னுதான் இவ்ளோ தூரம் வந்தேன் “இப்போ அந்த வேலையும் போச்சா என முகம் வாடிப்போனாள்
“நான் வேணும்னா உங்களை உங்க ஆச்ரமத்துல கூட்டிட்டு போய் விடவா? “
“இல்லை சார் அது முடியாது “
“ஏன்? “
“படிக்குற வரைக்கும் தான் சார் அங்க இருக்கமுடியும் படிச்சி முடிச்சதும் வெளில வந்துடனும் சார் “என்றாள்
“சார் இங்க எதாவது ஹாஸ்டல் இருந்த சொல்லுங்க சார் என்கிட்ட கொஞ்சம் பணம் இருக்கு அதை வச்சி அங்க சேந்துக்குறேன் “என்று அவனிடம் கேட்டாள்
“சரி “என்றவள் அவளை டிஸ்சார்ஜ் செய்ய ஏற்பாடுகளை செய்துவர சென்றான் அவளை வீல்சேரில் உட்கார வைத்து காருக்கு அழைத்து செல்ல
“சார் ஹாஸ்பிடல் பீஸ் கட்டணும் சார் இந்தாங்க” என்று நூறு ரூபாய் தாளை அவனிடம் நீட்டினாள் கிராமத்தில் வளந்து அதிகம் தன் தேவைக்கே அதிகம் செலவு செய்திராத அப்பெண்ணுக்கு நூறு ரூபாயே பெரிய தொகை தான் என்று ரிஷிக்கு தெரியவில்லை அவள் நிட்டியா நூறு ரூபாயை பார்த்து சிரித்தான் ரிஷி
“ஏன் சார் சிரிக்குறிங்க? “
“எதுக்காக இந்த நூறு ரூபாய்? “
“டாக்டர் பீஸ் சார் “
“இப்போ உனக்கு இவ்ளோ செலவாச்சினு தெரியுமா? ஐயாயிரம்.“
“என்னது ஐயாயிரமா!!” என்று அதிர
“இதுக்கு அவனுங்ககிட்டருந்து தப்பிச்சி செத்து போயிருக்கலாம்“என்று கண் கலங்கினாள்

“சார் என்ன மன்னிச்சிடுங்க சார் என்கிட்ட அவ்ளோ பணம் இல்லை கொஞ்சம் பணம்தான் ஹாஸ்டல் சேர வச்சிருக்கேன் “என்றவள் அவள் காதில் போட்டு இருந்து அந்த சிறிய தாங்க தோடுகளை கழட்டினாள்

“சார் என்கிட்ட பணம் இல்லை சார் இந்தாங்க இப்போதைக்கு இந்த தொடுத்தான் இருக்கு இதை வித்த அவ்ளோ பணம் கிடைக்கும் சார் “என அவனிடம் நீட்டினாள்
தன் ஏழ்மையிலும் அடுத்தவர் பணத்தை எதிர்பார்க்காது அவளிடம் இருந்த தோடுகளை கழற்றி கொடுத்த அவளின் நேர்மை மற்றவர்களின் பணத்திற்கு ஆசைப்படாத குணமும் ரிஷிக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது “சார் இதை வாங்கிக்கோங்க மன்னிச்சிடுங்க சார் என்னால உங்களுக்கு கஷ்டம் “
“கஸ்டம்ல இல்லமா “என்றவன் தோடுகளை வாங்க மறுத்தான்
“இல்ல சார் இதை வாங்கிக்கோங்க “என்றாள் அந்த பெண்
“ஐயாயிரம் ரூபானு சும்மா சொன்னேன்.... இந்த ஹாஸ்பிடல்ல எல்லாமே பிரித்தான் “என்று சமாளித்தான் ரிஷி
“உண்மையாவா சார்? “
“ஆமா”
“அப்போ சரி சார் “என்றாள். இவ்வளவு வெள்ளேந்தியாக இருக்கும் இவளிடம் போய் சொல்கிறோமே என்று மனம் வருத்தம் கொண்டாலும் உண்மையை சொன்னாள் அவள் கண்டிப்பா அவள் அணிந்திருக்கும் தொடுகளையும் விற்க சொன்னாலும் சொல்லுவாள் என்று மாற்றி சொன்னான்
இவளிடம் உண்மையை சொல்லாவிட்டாலும் வருத்தப்படுவாளே!! என்று யோசனையாய் இருந்தது அவனுக்கு
“சரி போலாமா? “என்று அவளை அழைத்து செல்ல தயாரானார்
“போலாம் சார் “என்றவளை அழைத்து கொண்டும் இருவரும் காரை நோக்கி விரைந்தனர்

அவளை அழைத்து சென்ற ரிஷி முன்புற கார் கதவை திறந்து அவள் முகத்தை பார்க்க அவள் சரி என்று தலையசைக்க அவளை தூக்கி முன்புற இருக்கையில் அமரவைத்தான் ரிஷி..

இவர்களின் இந்த பயணமே இவர்களின் வாழ்வை இணைக்க போகும் பாலம் என்பதை இருவரும் அறியவில்லை....


-தொடரும்

ஹாய் டியர்ஸ் ??
கதையை படிச்சிட்டு மறக்காம கமெண்ட் பண்ணுங்க

Thread 'உதிரத்தில் உதித்த உறவே..! - கருத்து திரி' https://pommutamilnovels.com/index.php?threads/உதிரத்தில்-உதித்த-உறவே-கருத்து-திரி.914/

 

[Preetha ravichandran]

உறவே 4


ரிஷி காரை இயக்கி அவர்கள் கிளம்பும் போதே இருட்டிவிட்டிருந்தது கார் சாலையில் சர்ரென்று சீறி பாய்ந்து கொண்டிருந்தது ரிஷி சாலையில் கவனம் வைத்து காரை ஒட்டிக்கொண்டிருந்தான் அவளோ அசதியில் தூங்கிவிட்டிருந்தாள் அவள் உறக்கம் கலையாதவண்ணம் காரின் வேகத்தை குறைது ஓட்டினான்..
அவள் உறக்கம் கலைந்து விட்டதா என்று அவளை பார்க்க அவளோ குழந்தைபோல் உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள்... ஏனோ அவளை பார்க்க முகமும் மனமும் தானாக புன்னகை பூசிக்கொண்டது.. அதே புன்னகையுடன் தங்கள் செல்லவேண்டிய இடத்திற்கு சென்றடைந்தான் ரிஷி ..

அவளை எழுப்ப மனமே இல்லை அவனுக்கு, குட்டி தேவதை போல் அவள் உறங்க அதை கலைக்க மனம் இல்லாமல் அவளையே வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

அவள் தூங்கும் அழகை மெய்ம்மறந்து ரசித்த மனதை கட்டுப்படுத்தி “ச்சை என்ன வேலை பாக்குறடா ரிஷி, அதுவும் நம்பலை நம்பி பாதுகாப்புக்காக வந்தவளிடம் “என்று தன்னை தானே நொந்துகொண்டது...
அப்போதுதான் அவனுக்கு நினைவு வந்தது இதுவரை அவள் பெயரைக்கூட கேக்காதது “பெயர் கூட தெரியாதே எப்படி எழுப்புறது? “இதுவரை பெயர்கூட கேட்காத அவனின் அசட்டுத்தனத்தை என்னவென்று சொல்வது என நினைத்தான்

“ஹலோ ஹலோ “என்று அவன் அழைக்க அவனுக்கு அதிகம் சிரமம் கொடுக்காமல் முதல் குரலிலே எழுந்துவிட்டாள், எழுந்தவள் ஒருகணம் தன் எங்கிருக்கிறோம் என்று புரியாமல் மருண்டு விழிக்க அவளின் மருண்ட விழி கண்டு மயங்கித்தான் போனான் அவன் ‘அய்யோ இவள் வேற முட்ட கண்ணை உருட்டி உருட்டி கட்டுறாளே ‘
“டேய் ரிஷி வேணாம் டா அவளை பாக்காத “என்று மூளை கட்டளையிடலும்
மனம் அதை ஏற்கவேண்டுமல்லவா இந்த மானம்கெட்ட மனம்தான் அவளிடம் சொக்கி நிற்கிறதே

அவளின் சிந்தனையை கலைக்கும் வகையில் “இப்போ நீங்க என்கூடத்தான் இருக்கீங்க “என்றான்
“சாரி சார்!!.. இவ்ளோ தூரம் ட்ராவல் பண்றது இதுதான் முதல் தடவை பஸ்ல வரும்போது ரொம்ப பயமா இருந்துச்சி அதன் நைட் முழுக்க தூங்கவே இல்லை சார் இப்போ என்னையும் அறியாமல் தூங்கிட்டு இருக்கேன் “
“அதுக்கு என் இவ்ளோ பதட்டம்...
நாம உள்ள போலாமா? “என்றவன் அவளை பார்க்க அவள் சரி என்று சாலையசைத்தல் அவளை தூக்கி வீழ்ச்சரில் அமரவைத்தான்
“சார் என்ன சார் ஹாஸ்டல் இவ்ளோ பெரிசா இருக்கு பணக்காரங்க தங்குற ஹாஸ்டல் போல சார், என்கிட்ட அவ்ளோ பணம்லா இல்லை, எனக்கு ஏத்தமாதிரி எதாவது ஹாஸ்டல் காட்டுங்க சார் அங்கேயே தங்கிக்குறேன் “என்றாள்

“இது ஹாஸ்டல்னு யார் சொன்ன? “
“பின்ன இல்லையா? “
“இல்ல, இது என்னோட விடு இனிமேல் நீ இங்கதான் தாங்க போற “என்றான் முடிவாக
“வேணாம் சார் என்னால உங்களுக்கு வீண் சிரமம்,இதுக்கு என்னை எதாவது ஹாஸ்டல்லா விட்ருங்க சார் “
“இப்போ உன் கால இருக்க நிலைமைக்கு ஹாஸ்டல் பாதுகாப்பா இருக்காது நீ இங்க இருக்கறதுதான் பாதுகாப்பு “
“இல்லை சார்... “என்று அவள் தொடங்கும் முன்பே
“பச்... எதுவும் பேசவேணாம் நீ இங்கதான் தங்கணும் “என்றான் உறுதியாக
“சரிங்க சார் “
“ஆமா உன் பெயர் என்ன? “என்று அவன் கேட்க இவனின் கேள்வியில் அவள் சிரிக்க
“ஏன் சிரிக்குற? “
“இல்லை எனக்கு பெயர்னு ஒன்னு இருக்றதே இப்போதான் உங்களுக்கு நியாபகம் வந்துருக்கு அதை நினைச்சேன் சிரிச்சேன் “
“ஈஈஈ, கேக்க மறந்துட்டேன், சரி சொல்லு “என்றான்
“நேத்ரா “
“நைஸ் நேம்... உனக்கு இந்த பெயரவச்சது யாரு ?”
“யாருக்கு தெரியும் “என்றாள் வெகு இயல்பாய்
“சாரி டா “
“இதுக்கு ஏன் சார் சாரிலாம் சொல்றிங்க “
“இனி சொல்லலை நேர்த்தி “என்றவனை அவள் கண்கள் அகலாது பார்க்க
“ஏன் என்ன பாத்த எதாவது விசித்திர ஜந்து போல இருக்க என்ன? “
“என் பெயரை யாரும் இப்படி கூப்பிட்டது இல்லை சார் நீங்க கூப்பிடும் போது என் பெயரே எனக்கு புதுசா தெரியுது “என்றாள்
அவனுக்கு அப்போது தெரியவில்லை தன் மனம் அவளை தன்னவளாக ஏற்றுக்கொண்டதன் விளைவாய் தான் அவளிடம் உரிமை எடுத்துகொல்கிறோமென்பதை அவன் உணர வில்லை

அவளை உள்ளே அழைத்து செல்ல பாட்டி ஹோலில் அமர்த்திருந்தார் அவரிடம் நேராகச்சென்று நடந்ததை அனைத்தையும் சொன்னான் “இதுக்கு ஏன் என்கிட்ட இவ்ளோ விளக்கம் கொடுக்குற ரிஷி அந்த பொண்ணு இங்கயே இருக்கட்டும் என்றார்

“அம்மாடி உன் பெயரென்ன? “என பாட்டி கேட்க,
“நேத்ரா “என்றாள் பயந்த விழிகளோடு
“அழகான பெயர் “என்றவர் அவள் தலையை வருடிவிட
“பயப்பட கூடாது டா நேத்ரா,நீ மேல இருக்க அந்த ரூம்லா தங்கிக்கோட இதை உன்விடா நினைச்சுக்கோடா உனக்கு என்ன வேணும்னாலும் இந்த பாட்டிகிட்ட கேளுடா, சரியா?“என்றுவிட்டு அவளை அனைத்துக்கொண்டர்
“சரிங்க பாட்டி “
“ரிஷி நேத்ராக்கு மேல் ரூம் குடுத்துட்டு “என்றார்
“சரி பாட்டி “
“எங்கவிட்டு மூணு வாண்டுங்களும் வெளில போய்ருக்குங்க அவங்க வந்த உனக்கு நல்லா டைம் பாஸ் ஆகும் “என்றவர்
தான் யாரோ தன்னை இப்போதுதான் பார்க்கிறார்கள் ஆனால் இவர்கள் காட்டும் அன்பு எத்தகைய உன்னதமானது அவர்களின் அன்பில் நெகிழ்ந்து போனாள் நேத்ரா... இவங்களுக்கு எந்த விதத்திலும் தன்னால கஷ்டம் வந்துட கூடாது என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டாள் நேத்ரா

**********************

“வர்ஷா “என்று கத்திக்கொண்டு குணசேகரன் நெஞ்சில் கைவைத்துக்கொண்டு சரிந்து விழ உள்ளே இருந்து வெளியேவந்த வர்ஷா அதிர்ச்சியில் செய்வதறியாது தந்தையிடம் ஓடினாள் “அப்பா என்னாச்சுப்பா, என்னப்பா பண்ணுது? “என்று அவள் பதற குணசேகரன் மயங்கமனார்

நேரத்தை வீணடிக்காது ரோகித்தின் உதவியுடன் குணசேகரனை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச்சென்றாள் வர்ஷினி குணசேகரனை அவசர பிரிவில் அனுமதித்து டாக்டர்ஸ் சிகிச்சையளித்தனர்

“வர்ஷா ப்ளஸ் அழாத குணப்பாக்கு ஒன்னும் ஆகாது “என்று வர்ஷாவை தோளோடு அணைத்து ஆறுதல் சொன்னான் ரோகித் ஆனால் அவைகளை காதில் வாங்கும் மனநிலையில் அவள் இல்லை அவளின் அழுகை மேலும் கூடியதே தவிர குறையவில்லை ரோகித்துக்கு அவளை எப்படி சமாளிப்பது என்று தெரியாமல் தவித்தான்
டாக்டர்ஸ் வெளியே வர ரோகித்தும் வர்ஷாவும் டாக்டரிடம் சென்று விசாரித்தனர் குணசேகரனுக்கு “மைல்டு அட்டாக் “என்றும் “இப்போது அவர் உயிருக்கு எந்த ஆபத்தும் இல்லை என்றும் அவர் உடல் நிலை நன்றாக உள்ளது “என்பதையும் “அவர் மனதை காயப்படுத்தும் விஷயங்களையோ, அவரை அதிச்சியாக்கும் விஷயங்களையும் தவிர்த்து கொள்வது நல்லது “என்று டாக்டர்ஸ் சொல்லிவிட்டு சென்றனர்

ரோகித் சிந்தனையில் இருக்க “என்னடா யோசிக்குற? “என்றாள் வர்ஷா
“கொஞ்சநாளா குணப்பா சரியே இல்ல வர்ஷா இப்போல்லாம் குணப்பா அதிகமா உன்ன பத்தின கவலைதான் அதுவும் உன்னை சகுந்தலாமா கிட்ட இருந்து பிரிச்சி அவர் ரொம்ப பெரிய பாவம் பண்ணிடாத சொல்லிட்டே இருக்காரு “
“ஆமா ரோகித் என்கிட்டயும் இதை பத்தி பேசினார் நானும் எவ்ளோவோ சொல்லி பாத்துட்டேன் ஆன அப்பா அதையேதான் பேசிட்டு இருந்தார் “என்றவள் கண்கள் கலங்க “ரோகித் அப்பாக்கு என்னாலதான் இப்படி ஆயிடுச்சா “என்று கதறி அழ
“இல்ல வர்ஷா அப்படி எல்லாம் எதுவும் இல்லை, நீ ஏன் இப்டிலாம் நினைக்குற?”
“இல்ல ரோகி எல்லாத்துக்கும் காரணம் நான்தான் “
“பச்..., அப்டிலாம் இல்லை “என்ற ரோகித்தின் வார்த்தைகளை அவள் ஏற்காது அவன் மடியில் படுத்து அழுது தீர்த்தவள் ஒரு முடிவோடு நிமிர்ந்து ரோகியை பார்க்க,

“ரோகித் நான் இந்தியா போக போறேன் “என்றாள் தீர்மானமாய்
“வாட்!!? “
“ஆமா நான் இந்தியா போக போறேன். “
“வர்ஷா குணப்பாக்கு தெறிச்ச அவ்ளோதான்!., குணப்பா கண்டிப்பா ஒத்துக்க மாட்டார் “
“அப்பாக்கு தெரியக்கூடாது ரோகித் அம்மாவையும் அப்பாவையும் எப்படியாவது சேர்த்துவாச்சே ஆகணும் “
“அதெல்லாம் சரிதான் ஆன சரியவருமா? உனக்கு இந்தியா பழக்கம் இல்லாதது அங்க இருக்கவங்க பத்தி எதுவும் தெரியாது எப்படி வர்ஷா “
“அதெல்லாம் நான் பத்துறேன் டா “
“அப்போ நானும் வரேன் நாம ரெண்டுபேரும் போலாம் “
“நோ ரோகித் நீ இங்க இருக்க தைரியத்துலதான் நான் இந்தியா கிளம்புறேன் ப்ளீஸ் நீ அப்பா கூட இருடா “
“உன்ன தனியா அனுப்ப கண்டிப்பா நான் ஒதுக்க மாட்டேன் வர்ஷா “என்றான் முடிவாய்
“ரோகித் ப்ளீஸ் புரிஞ்சிக்க இப்போ நீ இங்க இருந்தே ஆகணும் டா நீ இருக்க தைரியத்துலதான் நான் அங்க போறேன், நீயும் என்கூட வந்துட்டா அப்பாவை யார் பாத்துக்குறது??,சோ நான் மட்டும் போறேன் “
“என்ன வர்ஷா நீ “
“பச்... நான் எல்லாத்தையும் மேனேஜ் பண்ணிக்குறேன் டா நீ கவலை படாத உனக்கு டெய்லி நான் கால் பண்றேன் எல்லாத்தையும் சொல்றேன் “
“ஹ்ம்ம்ம், எப்போ கிளம்ப போற? “
“டூ டேஸ் கழிச்சி “
“ஹ்ம்ம், குணப்பாகிட்ட என்ன சொல்லி சமாளிக்க போற? “
“லண்டன்க்கு ரிசர்ச்காக ஹையர் ஸ்டடீஸ் பண்ண போறேன்னு தான் சொல்லிட்டு போகணும்“
“ஹ்ம்ம்ம் “

“டாக்டர் இப்போ நாங்க அப்பாவை பாக்கலாமா? “
“பாக்கலாம் உள்ள போங்க “என்றார் டாக்டர்.. இருவரும் உள்ளே போக
“டாடி இப்போ வலி இருக்க “என்று கண்களின் கண்ணீருடன் கேட்கும் வர்ஷாவை அழைத்து அருகில் அமரவைத்து “இல்லடா இப்போ வலி இல்லை டாடி நல்லா இருக்கேன் “
“டாடி கொஞ்ச நேரத்துல எங்க உயிரே போயிடுச்சி “என வர்ஷா தந்தையை அணைத்துக்கொண்டு அழ
“வர்ஷா டாடிக்கு எதுவும் இல்லை “என்று அவளை சமாதானம் செய்தர்
வர்ஷா தன் உணர்வுகளை வெளியே காட்டிவிடுவாள் ஆனால் ரோகித் அப்படி இல்லை எந்த உணர்வுகளையும் எளிதில் வெளிக்காட்டாதவன்..ரோகித் முகம் வாடினாலே அது வர்ஷாவையும் பாதிக்கும்...எப்போதும் தன் உணர்வுகளை வெளிக்காட்டாதவன் இன்று வடிய முகத்தோடு நிற்க அவனை அழைத்து மறுபுறம் அமரவைத்து வர்ஷாவையும் ரோகித்தையும் தோளோடு அனைத்து இருவர் நெற்றியிலும் முத்தமிட்டார்...

நர்ஸ் டேப்லெட் எடுத்துவந்து குணசேகரனுக்கு கொடுத்துவிட்டு சென்றார் “என்ன குணப்பா அந்த நர்ஸ் அப்படி லுக் விட்டுட்டு போது “என்று புருவன் உயர்த்தி சூழ்நிலையை மாற்ற எண்ணி ரோகித் கலகலப்பில் இறங்கிட
“சரியில்லையே !!”என்றான் ரோகித்
“உனக்கு ஏன் மேன் வயித்தெரிச்சல் என் டாடி ஹன்சாம் சோ பிகர்ஸ்லாம் சைட் அடிக்குது உனக்கு ஏன்டா பொறாமை “
“எனக்கு பொறாமையா இந்த ரோகித் பின்னாடி இவ்ளோ பொண்ணுங்க சுத்துறாங்கனு தெரியாத கேர்ள்”
“அதைத்தான் நாங்க பாத்தோமே “என்று வர்ஷா சிரிக்க

“டாடி ‘ஹ்ம்ம்’ னு ஒரு வார்த்தை சொல்லுங்க போதும் அந்த பிகரை கரெக்ட் பண்ணிடலாம் “
“எனக்கு டபுள் ஓகேம்மா “என்றார் குணசேகரன்
“ஓகே டாடி சீக்கிரமா மேரேஜ் டேட் பிஸ் பண்ணிடலாம் “என்றாள் அங்கு கனத்த சூழல் அகன்று அனைவரும் சகஜமான மனநிலையில் இருந்தனர்
மாத்திரையின் விரியத்தில் குணசேகரன் தூங்கிவிட ரோகித்தும் வர்ஷாவும் வெளியே வந்தனர் “ரோகி எப்படியாவது அம்மாவையும் அப்பாவையும் சமாதானம் செஞ்சி செத்துவாச்சிடணும் டா, அப்பாவோட இந்த சந்தோசம் எப்பவும் நிலைச்சி இருக்கணும் அதுக்கு நான் அம்மாவை கண்டுபுடிக்கணும், அம்மா அப்பா தாத்தா பாட்டி மாமா அத்தைனு நாம எல்லாரும் ஒன்ன ஒரே குடும்பமா வாழனும் டா இதை எல்லாம் அப்பாக்கு தெரியாம செய்யணும் “
“சகும்மாவை கண்டுபுடிச்சிடலாம் வர்ஷா உன் ஆசைப்படியே எல்லாம் நடக்கும், ஏதும் ஐடியா வச்சி இருக்கியா?? “
“இனிதான் யோசிக்கணும் என்ன பண்றதுனு “

“டாடி நைட் நல்லா தூங்குனீங்களா பைன் ஏதும் இருந்துச்சா?? “
“நல்லாத்தான் தூங்கினேன் டா,பைன் எதுவும் இல்லை”
“டாடி “என்று வர்ஷா தயங்க
“என்னடா சொல்லு ஏன் தயங்குற? எதுவானாலும் சொல்லு “
“டாடி முன்னாடி ஹையர் ஸ்டடீஸ்காக லண்டன் யூனிவர்சிட்டிக்கு அப்ளிகேஷன் போட்டு இருதேன் அதுக்கு ஜாயின் பண்ண சொல்லி லெட்டர் வந்து இருக்கு “

“அதுக்கு ஏன் இவ்ளோ தயக்கம் எப்போ கிளம்பனும் டா “
“டூ டேஸ் கழிச்சி “
“சரி சந்தோசமா போய்டுவா “
“இல்ல டாடி உங்களை இந்த நிலமைல விட்டுட்டு எப்படி “
“ப்ச்... ரோகித் இருக்கான் டா அவனை விட வேற என்ன வேணும் சொல்லு நீ இதை பத்தியும் கவலை பாடமா போய்டுவா டா “

“சரிங்க டாடி “என்றவள் வீட்டிற்கு கிளம்பினாள் இந்தியா சம்மந்த பட்ட ஏதேனும் தகவல் கிடைக்கிறதா என்று விடு முழுவதும் தேட அவள் எதிர்பார்த்தது போல் தேவையான தகவல்கள் கிடைத்தது அவைகளை பத்திரப்படுத்தி இந்தியா போவதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்தள், இந்தியாவில் உள்ள தந்தையின் நண்பன் ராமலிங்கத்தின் உதவியால் அனைத்தையும் தயார் செய்தாள் வர்ஷா..

இந்தியா கிளம்பும் நாளும் வந்தது “ரோகித் எனக்கு ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கு இந்தியால அம்மா தாத்தா பாட்டி மாமா அத்தை இப்படி நிறைய சொந்தங்களை பாக்க போறேன் “என்று குதூகலித்தல் வர்ஷா
“கூடிய சீக்கிரம் டாடியா இந்தியா கூப்டுட்டு போயிடனும் “என்றாள் வர்ஷா
ரோகித் மனம் வாடியது தன்னை விட்டு இருவரும் பிரிந்து சென்றுவிடுவார்களோ என்று அதை கண்டவள் “ஓய் என்ன பீலிங்கா உன்னல இங்க விட்டுட்டு போக மாட்டேன் இந்தியால ஒரு பொண்ணை பாத்து உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சிடுறேன் டா நீயும் ஆன்ட்டியும் என்கூட இந்தியாலதான் இருப்பிங்க நீங்க இல்லாம என் பேமிலி எப்படிடா ஃபுல்ஃபில் ஆகும் “என்றாள் வர்ஷா
“எனக்கு டபுள் ஓகே வர்ஷா “என்றான் சந்தோஷம் பொங்கிட
“அலையதடா எருமை “
“அவன் அவன் கஷ்டம் அவனவனுக்கு “என்றவனை காதை பிடித்து திருகினாள்

***********

இரண்டு வாண்டுகளும் சுவற்றில் மறைந்து நின்றுகொண்டு தலையை மட்டும் எட்டி பார்க்க “இங்க வாங்க குட்டிஸ் “என நேத்ரா அவர்களை செய்கையால் சிறுபிள்ளை போல் அழைக்க ரெண்டு வாண்டுகளும் மெதுவாய் சின்னச்சிறு கால்களை பதித்து மெதுவாய் வந்து அவள் முன் நின்றனர் “நீந்த எந்த வித்துக்கு வந்த தேஸ்த்தா “என மழலை மொழியில் கேட்க
“ஹ்ம்ம் ஆமா “என இருவரையும் வரி அனைத்து முத்தமிட்டாள் நேத்ரா
“செல்லகுட்டிஸ் பேர் என்ன? “
“என் பெது ஆதிரா அவ பெது ஆதியா “என்று மழலை மொழியில் சொல்ல
“உத்த பெதென்ன? “
“என் பெயர் நேத்ரா “
“நேத்ஆ வா “என்றனர் இருவரும்
“ஹ்ம்ம் ஆமா “என்றாள் நேத்ரா

“திரா குட்டி தியா குட்டி எங்க இருக்கீங்க “என்று தாரு இருவரையும் தேடிக்கொண்டு மேலே வர
“ஆட பெரிய மனிஷிங்க ரெண்டு பேரும் இங்கதான் இருக்கீங்களா? “என்று உள்ளே வந்தாள்
“ரெண்டு பெரிய மனிஷிகளும் உங்கள விசாரிக்க வந்துட்டாங்க போல “என தோழமையுடன் பேசிய தாரிகாவை பார்த்து சிநேகமாய் புன்னகைத்தாள் நேத்ரா
“ஆம் தாரிகா “என்று நட்புடன் கைகுலுக்கினாள் தாரிகா “ஆம் நேத்ரா “என்றாள் புன்னகையுடன்
“குட்டிஸ்லாம் சம சேட்டை பண்ணுவாங்க போல”
“ஆமா வாலு பொண்ணுங்க போக போக நீங்களே இவளுங்க இம்சை தாங்கமுடிலனு சொல்விங்க பாருங்க “
“அப்டியா செல்ல குட்டிஸ் “என்று இருவரையும் பார்க்க இருவாண்டுகளும் சமத்து பிள்ளை போல் பாவமாய் பார்த்தனர்
“எல்லாம் கேடி நம்பாதீங்க நேத்ரா “
“சரி நீங்க நல்லா ரெஸ்ட் எடுங்க “நாம அப்புறமா பாக்கலாம் என்று தாரு சொல்ல
“போங்க வாங்க வேணாம் நேத்ரானே கூப்பிடலாமே “
“ஹ்ம்ம்ம் சரி நேத்ரா நீயும் கூட தாரிகானே கூப்பிடலாமே,எல்லாரும் தாருனு கூப்பிடுவாங்க “என்றாள் தோழி கிடைத்த மகிழ்ச்சியில்
“சரி தாரு “என்றாள் குதூகலமாய்... தனக்கென்று கிடைத்த முதல் தோழியாயிற்றே தாரு.. இருவருக்குள்ளும் அழகிய நட்பு உருவானது .