அத்தியாயம் மூன்று:
கல்லூரி விட்டு தன் வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருந்த செம்பருத்திக்கு பிரியாணி வாசம் மூக்கைத் துளைக்க, அதை நுகர்ந்து பார்த்தபடியே தன் வீட்டிற்கு முன்பாக இருந்த அடுத்த வீட்டிலிருந்து நான்கு வீடுகள் தள்ளி இருந்த அழகி வீட்டில் இருந்து தான் வாசனை வருகிறது என்பதை தெரிந்து கொண்டவள் ஓட்டமும் நடையுமாக வீட்டிற்குள் ஓடினாள்.
" அத்தை எனக்கு பிரியாணி வேணும் எல்லாத்தையும் நீங்களே தின்னுடாதீங்க எனக்கு வேணும்.." என்று ஓடி வர, அங்கு அமர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டிருந்த தேவேந்திரன் இவளை அழுத்தமாக பார்த்தான்.
அவளது உயிரே பிரியாணியாக இருக்க தேவேந்திரன் எல்லாம் அவள் கண்களுக்கு ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை.
" என்ன செம்பருத்தி இன்னைக்கு பொழுதோட அதான் மத்தியான பொழுதோட வீட்டுக்கு வந்திருக்க? "
" அது எல்லாம் அப்புறமா பேசிக்கலாம் முதல்ல பிரியாணி எடுத்து வைங்க எனக்கு வேற பசிக்குது.. "
" என்னடி உனக்கு மத்தியான சாப்பாடு கொடுத்து விட்டதா உங்க அம்மா சொன்னா.. நீ என்னன்னா பரக்கா வெட்டி மாதிரி இப்படி பறந்துக்கிட்டு இருக்க? " என்றவர் வாய் கேள்வி கேட்டாலும் அவள் கேட்டது போலவே பிரியாணியை தட்டில் எடுத்து வைக்க தவறவில்லை.
அவளோ உலகம் அனைத்தையும் மறந்தவளாக பிரியாணியை ஒரு கை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
நன்றாக சாப்பிட்டு முடித்தவள் தட்டிலேயே கையை கழுவி விட்டு ஏப்பம் விட்டபடி, நாற்காலியில் சாய்ந்தமர்ந்தவள் நிமிர்ந்து பார்க்க, அங்கு இவளையே முறைத்து பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தான் இந்திரன்.
அவனது பார்வையை தாங்கி சலிக்காமல் அவனை முறைத்து பார்த்த செம்பருத்தி " போடா போண்டா வாயா.. " என்று சத்தம் கேட்காமல் அவனுக்கு மட்டும் புரியும் விதமாக இதழ்களை அசைத்து விட்டு அறிவை கவனித்தாள்.
" காலேஜ்ல இன்னைக்கு எல்லாரும் ஸ்ட்ரைக் பண்ண ஆரம்பிச்சதால காலேஜ மத்தியானத்தோட க்ளோஸ் பண்ணி எங்களை விட்டுட்டாங்க.. எப்படியும் அம்மா வேலைக்கு போயிட்டு சாயங்காலம் நான் வர்ற நேரத்துக்கு தான் வரும்.. அதுவரைக்கும் வீட்ல ஒரு ஆளா உக்காந்து என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம எரிச்சலோட வந்தேன் உங்க புண்ணியத்துல இன்னைக்கு உங்க கை பக்குவத்துல பிரியாணி டேஸ்டா சாப்பிட்டேன்.. " என்றவளை நமட்டு சிரிப்புடன் பார்த்தார் அறிவு.
அவரது சிரிப்பு சரியில்லையே என்பது போல் அவரை ஒரு வில்லங்கப் பார்வை பார்த்து வைத்தாள் செம்பருத்தி.
அவளது பார்வையை புரிந்து கொண்ட அறிவு " இன்னைக்கு உன் மாமா தான்டி பிரியாணி செஞ்சான்.. உன்னோட நல்ல நேரம் நீயும் கரெக்டா வந்துட்ட.. " என்றதும் அவரை முறைத்து பார்த்தவள்
எதிரில் அமர்ந்திருந்த தேவேந்திரனையும் அப்படியே முறைத்துப் பார்த்தாள்.
"உவ்வே..பிரியாணி நல்லாவே இல்ல என் வாழ்க்கையில இப்படி ஒரு கேவலமான பிரியாணி உனக்கு தின்னதே இல்லை.." என்று மனசாட்சியே இல்லாமல் பொய் சொன்னவள் இதற்கு மேலும் அங்கே இருந்தால் அவனிடம் மாட்டிக் கொண்டு முழிக்க வேண்டும் என்று ஒரே ஓட்டமாக தன்னுடைய வீட்டிற்கு ஓடி விட்டாள்.
அவள் சொன்னதைக் கேட்டு பதைபதைப்பாக மகனை அறிவு பார்க்க, அவனோ தனது அலைபேசியில் கவனமாக இருந்தவன் தாயை நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை.
அவன் கோபமாக இல்லை சாதாரணமாகத்தான் இருக்கிறான் என்பதை கண்ட பிறகே அழகிக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.
" நாளைக்கு எங்கேயாவது வெளியில் போகலாமா செம்பருத்தி? நானும் உன்கிட்ட ரொம்ப நாளா கேட்டுகிட்டே இருக்கேன் நீ எனக்கு பதில் சொல்லவே மாட்டேங்குற.. " என்று ஒரு காதலனாக அர்ஜுன் சலித்துக் கொள்ள, அவனை புன்னகையுடன் பார்த்தாள் செம்பருத்தி.
" உங்களுக்கே தெரியும் அர்ஜுன் எனக்கு அப்பா இல்லை.. எங்க அம்மா தான் என்னை ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு வளக்குறாங்க.. அவங்களை ஏமாத்திட்டு இப்படி காதலிக்கிறதே எனக்கு மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு இதுல உங்க கூட சேர்ந்து எங்கேயாவது வெளியில போகும்போது யாராவது பார்க்கக்கூடாதவங்க பார்த்து எங்க அம்மா கிட்ட போட்டு கொடுத்துட்டா அவ்வளவுதான் அதுக்கப்புறம் எங்க அம்மா எனக்கு சமாதி கட்டிடும்.. "
" ரொம்ப பண்ணாத செம்பருத்தி. அப்ப எங்க வீட்ல எல்லாம் என்னை ஒழுக்கமா வளக்கலன்னு சொல்றியா? என்னமோ உன்னை மட்டும் தான் பொத்தி பொத்தி வளர்க்கிறது மாதிரி பேசுற!!"
" இப்ப எதுக்காக நீங்க கோபப்படுறீங்க அர்ஜுன்? நீங்க கோபப்படுற அளவுக்கு இப்ப நான் என்ன சொல்லிட்டேன்.. நீங்க வெளியில போகலாமான்னு கேட்டீங்க நான் வேண்டாம்னு சொன்னேன் அவ்வளவுதானே இதுக்கு எதுக்கு இப்போ உங்களுக்கு இவ்வளவு கோபம்.. "
" பின்ன கோபம் வராமல் என்ன பண்ணனும்? எப்ப பார்த்தாலும் உன்கிட்ட ஒவ்வொரு விஷயத்துக்கும் நான் கெஞ்சிக்கிட்டே இருக்கணும்.. எல்லா காதலர்கள் மாதிரி எனக்கும் என் காதலி கூட வெளியில போகணும்னு ஆசை இருக்காதா? நான் என்ன உன் கிட்ட முத்தமாக கேட்டேன்.. " என்றவன் கோபமாக முகத்தை திருப்பிக் கொள்ள, அவன் சொல்வதிலும் இருந்த நியாயம் செம்பருத்தி மனதை சுட்டது.
கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் காதலித்த போதிலும் இதுவரை அர்ஜுன் அவளை எங்கேயும் வெளியில் செல்ல வேண்டும் என்று கேட்டதில்லை.
அவளுக்கும் மற்றவர்களைப் போல் அர்ஜுனோடு சேர்ந்து சந்தோஷமாக சுற்ற வேண்டும் என்ற ஆசை இருந்தாலும் தன் அன்னையை நினைத்து தன் ஆசையை அடி மனதில் புதைத்துக் கொண்டாள்.
வெகுநேரம் யோசித்துக் கொண்டிருந்தவள் அர்ஜுன் முகத்தை பார்ப்பதற்கு அவளுக்கு கஷ்டமாகி போக, " சரி அர்ஜுன் நீங்க சொன்னது மாதிரி நாளைக்கு நம்ம ரெண்டு பேரும் வெளியில போகலாம் ஆனால் வெளியில ரொம்ப தூரம் வேண்டாம் எங்கேயாவது பக்கத்துல ப்ளீஸ்.. " என்றதும் அதுவரை ஜீரோ வாட்ஸ் பல்பு போல் இருந்த அர்ஜுன் முகம் 100 வாட்ஸ் பல்பு போல பளிச்சென எரிந்தது.
அவனுக்கு சம்மதம் சொன்ன செம்பருத்திக்கு அடிமனதில் ஏதோ ஒன்று தவறாக பட, அதை அவனிடம் சொல்லாமல் மறைத்து விட்டாள்.
" என்ன தேவி உனக்கு இந்த விஷயத்தை கேட்டு சந்தோஷம் இல்லையா? " என்று சோகமாக அறிவு கேட்க, சில நேரம் வரை பிரம்மை பிடித்தார் போன்று நின்று கொண்டிருந்தார் தேவி.
" நிஜமாலுமே நீங்க சொல்றது உண்மைதானா அண்ணி.. என் பொண்ணை தேவேந்திரன் இல்ல இல்ல என்னோட மருமகன் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதா சொல்லிட்டானா? கடவுளே இந்த ஒரு வார்த்தைக்காக நான் எத்தனை நாள் காத்துகிட்டு இருந்தேன் என்று உங்களுக்கு தெரியாது அண்ணி.. இதுல என்கிட்ட வந்து எனக்கு பிடிக்கலையான்னு கேக்குறீங்க பாத்தீங்களா.. " என்று வெசனப்பட்டுக் கொண்டார் தேவி.
கல்லூரி விட்டு தன் வீட்டிற்கு வந்து கொண்டிருந்த செம்பருத்திக்கு பிரியாணி வாசம் மூக்கைத் துளைக்க, அதை நுகர்ந்து பார்த்தபடியே தன் வீட்டிற்கு முன்பாக இருந்த அடுத்த வீட்டிலிருந்து நான்கு வீடுகள் தள்ளி இருந்த அழகி வீட்டில் இருந்து தான் வாசனை வருகிறது என்பதை தெரிந்து கொண்டவள் ஓட்டமும் நடையுமாக வீட்டிற்குள் ஓடினாள்.
" அத்தை எனக்கு பிரியாணி வேணும் எல்லாத்தையும் நீங்களே தின்னுடாதீங்க எனக்கு வேணும்.." என்று ஓடி வர, அங்கு அமர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டிருந்த தேவேந்திரன் இவளை அழுத்தமாக பார்த்தான்.
அவளது உயிரே பிரியாணியாக இருக்க தேவேந்திரன் எல்லாம் அவள் கண்களுக்கு ஒரு பொருட்டாகவே தெரியவில்லை.
" என்ன செம்பருத்தி இன்னைக்கு பொழுதோட அதான் மத்தியான பொழுதோட வீட்டுக்கு வந்திருக்க? "
" அது எல்லாம் அப்புறமா பேசிக்கலாம் முதல்ல பிரியாணி எடுத்து வைங்க எனக்கு வேற பசிக்குது.. "
" என்னடி உனக்கு மத்தியான சாப்பாடு கொடுத்து விட்டதா உங்க அம்மா சொன்னா.. நீ என்னன்னா பரக்கா வெட்டி மாதிரி இப்படி பறந்துக்கிட்டு இருக்க? " என்றவர் வாய் கேள்வி கேட்டாலும் அவள் கேட்டது போலவே பிரியாணியை தட்டில் எடுத்து வைக்க தவறவில்லை.
அவளோ உலகம் அனைத்தையும் மறந்தவளாக பிரியாணியை ஒரு கை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
நன்றாக சாப்பிட்டு முடித்தவள் தட்டிலேயே கையை கழுவி விட்டு ஏப்பம் விட்டபடி, நாற்காலியில் சாய்ந்தமர்ந்தவள் நிமிர்ந்து பார்க்க, அங்கு இவளையே முறைத்து பார்த்தபடி அமர்ந்திருந்தான் இந்திரன்.
அவனது பார்வையை தாங்கி சலிக்காமல் அவனை முறைத்து பார்த்த செம்பருத்தி " போடா போண்டா வாயா.. " என்று சத்தம் கேட்காமல் அவனுக்கு மட்டும் புரியும் விதமாக இதழ்களை அசைத்து விட்டு அறிவை கவனித்தாள்.
" காலேஜ்ல இன்னைக்கு எல்லாரும் ஸ்ட்ரைக் பண்ண ஆரம்பிச்சதால காலேஜ மத்தியானத்தோட க்ளோஸ் பண்ணி எங்களை விட்டுட்டாங்க.. எப்படியும் அம்மா வேலைக்கு போயிட்டு சாயங்காலம் நான் வர்ற நேரத்துக்கு தான் வரும்.. அதுவரைக்கும் வீட்ல ஒரு ஆளா உக்காந்து என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம எரிச்சலோட வந்தேன் உங்க புண்ணியத்துல இன்னைக்கு உங்க கை பக்குவத்துல பிரியாணி டேஸ்டா சாப்பிட்டேன்.. " என்றவளை நமட்டு சிரிப்புடன் பார்த்தார் அறிவு.
அவரது சிரிப்பு சரியில்லையே என்பது போல் அவரை ஒரு வில்லங்கப் பார்வை பார்த்து வைத்தாள் செம்பருத்தி.
அவளது பார்வையை புரிந்து கொண்ட அறிவு " இன்னைக்கு உன் மாமா தான்டி பிரியாணி செஞ்சான்.. உன்னோட நல்ல நேரம் நீயும் கரெக்டா வந்துட்ட.. " என்றதும் அவரை முறைத்து பார்த்தவள்
எதிரில் அமர்ந்திருந்த தேவேந்திரனையும் அப்படியே முறைத்துப் பார்த்தாள்.
"உவ்வே..பிரியாணி நல்லாவே இல்ல என் வாழ்க்கையில இப்படி ஒரு கேவலமான பிரியாணி உனக்கு தின்னதே இல்லை.." என்று மனசாட்சியே இல்லாமல் பொய் சொன்னவள் இதற்கு மேலும் அங்கே இருந்தால் அவனிடம் மாட்டிக் கொண்டு முழிக்க வேண்டும் என்று ஒரே ஓட்டமாக தன்னுடைய வீட்டிற்கு ஓடி விட்டாள்.
அவள் சொன்னதைக் கேட்டு பதைபதைப்பாக மகனை அறிவு பார்க்க, அவனோ தனது அலைபேசியில் கவனமாக இருந்தவன் தாயை நிமிர்ந்து பார்க்கவில்லை.
அவன் கோபமாக இல்லை சாதாரணமாகத்தான் இருக்கிறான் என்பதை கண்ட பிறகே அழகிக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.
" நாளைக்கு எங்கேயாவது வெளியில் போகலாமா செம்பருத்தி? நானும் உன்கிட்ட ரொம்ப நாளா கேட்டுகிட்டே இருக்கேன் நீ எனக்கு பதில் சொல்லவே மாட்டேங்குற.. " என்று ஒரு காதலனாக அர்ஜுன் சலித்துக் கொள்ள, அவனை புன்னகையுடன் பார்த்தாள் செம்பருத்தி.
" உங்களுக்கே தெரியும் அர்ஜுன் எனக்கு அப்பா இல்லை.. எங்க அம்மா தான் என்னை ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு வளக்குறாங்க.. அவங்களை ஏமாத்திட்டு இப்படி காதலிக்கிறதே எனக்கு மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு இதுல உங்க கூட சேர்ந்து எங்கேயாவது வெளியில போகும்போது யாராவது பார்க்கக்கூடாதவங்க பார்த்து எங்க அம்மா கிட்ட போட்டு கொடுத்துட்டா அவ்வளவுதான் அதுக்கப்புறம் எங்க அம்மா எனக்கு சமாதி கட்டிடும்.. "
" ரொம்ப பண்ணாத செம்பருத்தி. அப்ப எங்க வீட்ல எல்லாம் என்னை ஒழுக்கமா வளக்கலன்னு சொல்றியா? என்னமோ உன்னை மட்டும் தான் பொத்தி பொத்தி வளர்க்கிறது மாதிரி பேசுற!!"
" இப்ப எதுக்காக நீங்க கோபப்படுறீங்க அர்ஜுன்? நீங்க கோபப்படுற அளவுக்கு இப்ப நான் என்ன சொல்லிட்டேன்.. நீங்க வெளியில போகலாமான்னு கேட்டீங்க நான் வேண்டாம்னு சொன்னேன் அவ்வளவுதானே இதுக்கு எதுக்கு இப்போ உங்களுக்கு இவ்வளவு கோபம்.. "
" பின்ன கோபம் வராமல் என்ன பண்ணனும்? எப்ப பார்த்தாலும் உன்கிட்ட ஒவ்வொரு விஷயத்துக்கும் நான் கெஞ்சிக்கிட்டே இருக்கணும்.. எல்லா காதலர்கள் மாதிரி எனக்கும் என் காதலி கூட வெளியில போகணும்னு ஆசை இருக்காதா? நான் என்ன உன் கிட்ட முத்தமாக கேட்டேன்.. " என்றவன் கோபமாக முகத்தை திருப்பிக் கொள்ள, அவன் சொல்வதிலும் இருந்த நியாயம் செம்பருத்தி மனதை சுட்டது.
கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் காதலித்த போதிலும் இதுவரை அர்ஜுன் அவளை எங்கேயும் வெளியில் செல்ல வேண்டும் என்று கேட்டதில்லை.
அவளுக்கும் மற்றவர்களைப் போல் அர்ஜுனோடு சேர்ந்து சந்தோஷமாக சுற்ற வேண்டும் என்ற ஆசை இருந்தாலும் தன் அன்னையை நினைத்து தன் ஆசையை அடி மனதில் புதைத்துக் கொண்டாள்.
வெகுநேரம் யோசித்துக் கொண்டிருந்தவள் அர்ஜுன் முகத்தை பார்ப்பதற்கு அவளுக்கு கஷ்டமாகி போக, " சரி அர்ஜுன் நீங்க சொன்னது மாதிரி நாளைக்கு நம்ம ரெண்டு பேரும் வெளியில போகலாம் ஆனால் வெளியில ரொம்ப தூரம் வேண்டாம் எங்கேயாவது பக்கத்துல ப்ளீஸ்.. " என்றதும் அதுவரை ஜீரோ வாட்ஸ் பல்பு போல் இருந்த அர்ஜுன் முகம் 100 வாட்ஸ் பல்பு போல பளிச்சென எரிந்தது.
அவனுக்கு சம்மதம் சொன்ன செம்பருத்திக்கு அடிமனதில் ஏதோ ஒன்று தவறாக பட, அதை அவனிடம் சொல்லாமல் மறைத்து விட்டாள்.
" என்ன தேவி உனக்கு இந்த விஷயத்தை கேட்டு சந்தோஷம் இல்லையா? " என்று சோகமாக அறிவு கேட்க, சில நேரம் வரை பிரம்மை பிடித்தார் போன்று நின்று கொண்டிருந்தார் தேவி.
" நிஜமாலுமே நீங்க சொல்றது உண்மைதானா அண்ணி.. என் பொண்ணை தேவேந்திரன் இல்ல இல்ல என்னோட மருமகன் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதா சொல்லிட்டானா? கடவுளே இந்த ஒரு வார்த்தைக்காக நான் எத்தனை நாள் காத்துகிட்டு இருந்தேன் என்று உங்களுக்கு தெரியாது அண்ணி.. இதுல என்கிட்ட வந்து எனக்கு பிடிக்கலையான்னு கேக்குறீங்க பாத்தீங்களா.. " என்று வெசனப்பட்டுக் கொண்டார் தேவி.