அவுனனின் ஆம்பல் மலரிவளோ!!- கதை திரி
- Thread starter T 24
- Start date
- Status
அத்தியாயம் ஒன்று:
" ஏண்டி பரண்மேல வச்சிருந்த வரிக்கிய யார் எடுத்து தின்னது ஒழுங்கு மரியாதையா உண்மைய சொல்லு?"
" உனக்கு எப்ப பார்த்தாலும் என்னை மட்டும் தான் கண்ணுக்கு தெரியுமா அம்மா? அந்தக் கோண வாயன் பல்லு விளக்காத நார பய எல்லாம் உன் கண்ணுக்கு தெரிய மாட்டானா எப்ப பார்த்தாலும் என் மேலயே சந்தேகப்பட்டுகிட்டு இருக்க? "
"வா மூடுடி அவனை வெய்யலனா உனக்கு தூக்கமே வராதே.. எப்ப பாத்தாலும் அவனை ஏதாவது சொல்லிக்கிட்டே இரு.. "
" ஆமா அவனை சொன்னா அப்படியே உனக்கு ரோசம் பொத்துக்கிட்டு வந்துரும் எனக்கெல்லாம் தெரியாது.. அந்த நாரப்பையல் தான் எப்படியும் எடுத்து தின்று இருப்பான் எனக்கு தெரியும் எனக்கு தெரியாம நீ கொண்டு போய் அங்க ஒளிச்சு வச்ச.. கடைசியில அந்த கோணவாய் என்னோடத எடுத்து தின்னுட்டான் போய் தொலை என்கிட்ட கேக்காத.. " என்று மரியாதை இல்லாமல் பேசிய மகளை கோபமாக பார்த்த அவளது அன்னை தேவி விளக்கமாற்றை தூக்கிக் கொண்டு வர, அதை கண்டு சிட்டாக பறந்து விட்டாள் செம்பருத்தி.
" வாய் மட்டும் இல்லன்னா உன்னை நாய் தான் தூக்கிட்டு போகும்.. " என்று முகத்தை தோள்பட்டையில் இடித்தவாறு
தேவி தன் வேலைகளை கவனிக்கச் சென்று விட, தாயின் அடியில் இருந்து தப்பி ஓடி வந்த செம்பருத்தி நேராக வந்தது என்னவோ அறிவு வீட்டுக்கு தான்.
" அத்தை.. எங்க உங்க கோண வாய் மகன்.. எங்க அம்மா பரண்மேல வாங்கி வச்சிருந்த ரொட்டியை எடுத்து தின்னுட்டு வந்துட்டான் திருட்டு பையன்.. பிள்ளையை பெத்து வைக்க சொன்னா சரியான காவலியை பெத்து வச்சிருக்கீங்க.. அவன் பண்ற ஒவ்வொரு தப்புக்கும் நான் தான் தண்டனை அனுபவிக்கிறேன் இன்னைக்கி அவன சும்மா விடுறதா இல்ல எங்க அவன்? " என்ற செம்பருத்தியை சிரிப்புடனும் அதே நேரம் கோபத்துடனும் பார்த்த அறிவழகி கையில் வைத்திருந்த தோசை கரண்டியை இப்படியும் அப்படியும் திருப்பி காட்ட, அவரிடம் பல்லை காட்டிக் கொண்டு அங்கிருந்த மேடையில் குரங்கு போல லாவகமாக ஏறி அமர்ந்தாள்.
" அத்தை எனக்கு நெய் முறுகலா தோசை வேண்டும்.. அப்புறம் அந்த வெங்காயம் மழைச்சாரல் மாதிரி தூவி ஒரு ரெண்டு தோசை.. அதுக்கப்புறம் நல்லா ஊத்தாப்பம் மாதிரி ரெண்டு தோசை.. " என்று வரிசையாக அடுக்கிக் கொண்டு சென்றவளை பார்த்து கடுப்பான அறிவு அங்கிருந்த கடலை உருண்டையை தூக்கி அவள் வாயில் வைத்து அடைக்க, அதன் பிறகு அவளது குரல் அங்கு ஒலிக்குமா என்ன?
அவள் வாயை அடைப்பதற்காக அதை அவள் வாயில் எடுத்து வைத்திருந்த அறிவழகிக்கு அதுவே பெரும் சோதனையாகிப் போனது.
" ஐ.. அத்தை இது திங்கிறதுக்கே ரொம்ப ரொம்ப நல்லா இருக்கு இது மாதிரி எல்லாம் எனக்கு ஒரு நாள் கூட நீங்க பண்ணி கொடுத்ததே இல்ல.. எனக்கு இது மாதிரி இன்னும் ஒரு நாலு அஞ்சு இல்ல இல்ல ஒரு பத்து வேணும் தாங்க நீங்க தோசையை சுட்டு முடிகிறதுக்குள்ள இது எல்லாத்தையும் நான் காலி பண்ணிடுவேன்.. " என்றவளை கண்டு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்தபடி நின்று கொண்டிருந்தார்.
" ஏண்டி செத்த நேரத்துக்கு முன்னாடி என் பையனை என்ன பேச்சு பேசின? இப்ப தின்னி பண்டாரமா இருக்கிறது நீயா அவனா? ஒழுங்கு மரியாதையா உண்மைய சொல்லு அங்கிருந்த வருக்கியை எடுத்து தின்றது நீதானே!"
" அப்படி எல்லாம் இல்ல அத்தை நான் என்னைக்காவது பொய் சொல்லி இருக்கேன்னு சொல்லுங்க பாப்போம்.. "
" யார் நீ தானே? உன் வாயை திறந்தாலே பொய் அருவி மாதிரி கொட்டுமே"
" அப்படியெல்லாம் பொசுக்குணு உண்மைய சொல்லக்கூடாது அத்தை.." என்று முகத்தை அஷ்ட கோணலாக வைத்தபடி சொன்ன செம்பருத்தி காரியத்தில் கவனமாக இருந்தாள்.
" ஏன்டி? நீ சொன்ன விஷயத்துக்கு உங்க அம்மா உன்னை அடிக்கிறதுக்கு விளக்க மாத்து கட்டையை தூக்கவும் தானே நீ இங்க ஓடி வர? " என்று சரியாக அவர் கேட்கவும், வாயில் உருண்டையை வைத்தபடி திருட்டு விழி விளித்த செம்பருத்தி தலையை மட்டும் அசைத்தவள் வேகவேகமாக அதை கடித்து தின்னவும் புரை ஏறியது.
" மெதுவா தின்னு தொலை நான் ஒன்னும் கேட்கல.." என்றவர் அவள் தலையை தட்டிக் கொடுத்து தண்ணீர் கொடுக்க, அவசரமாக அதை வாங்கி பருகியவள் உருண்டையை ஓரம் கட்டி விட்டு மேடையில் இருந்து இறங்கியவள் தோசை சுட்டுக் கொண்டிருந்தவரின் பின்புறமாக கட்டிக்கொண்டாள்.
" ஏன் அத்தை? உங்களுக்கு ஜோசியம் பார்க்க தெரியுமா முன்னாடியே என்கிட்ட சொல்லவே இல்ல.. நாம என்ன அப்படியா பழகி இருக்கோம் இந்தப் பெரிய விஷயத்தை எத்தனை நாள் என்கிட்ட சொல்லாம மறைச்சு இருக்கீங்க பாத்தீங்களா? " என்று அவரை வேலை செய்ய விடாமல் நச்சரித்துக் கொண்டிருந்தவள் கையில் நறுக்கென கிள்ளிவிட்டார் அழகி.
"அவுச்.." என்று கத்தியபடி கையை தேய்த்து விட்டுக் கொண்டவள் " அந்த கோண மூக்கன் வாயன் அம்மா தானே நீங்க? அப்புறம் எப்படி அவன் மாதிரி தானே இருப்பீங்க.." என்றவள் முகத்தை சுளித்துக்கொண்டு திரும்பவும் மேடை மீது ஏறி அமர்ந்து விட்ட பணியை அதாங்க கடலை உருண்டையை திங்கிற வேலையா ஆரம்பிச்சாள்.
" ஏன்டி எருமை.. இது ஒரு பெரிய விஷயம் என்று வந்து என்கிட்ட கேக்குறியே அவன் தான் வேலை விஷயமா திருப்பூர் வரைக்கும் போயிருக்கானே! அப்புறம் எப்படி அவன் உங்க வீட்டுக்கு வந்து உங்க அம்மா ஒளிச்சு வச்சு இருந்த ரொட்டியை எடுத்து இருப்பான்? " என்று அவர் சொன்ன பிறகே செம்பருத்தி தலையில் மின்னலடித்தது.
" அட ஆமால்ல.. அந்த விஷயத்தை நான் சுத்தமா மறந்து போயிட்டேன் அத்தை.. இன்னைக்கு தானே அவன் வர்ற தா சொல்லிக்கிட்டு இருந்தீங்க? சை இந்த விஷயம் தெரியாம எங்க அம்மா கிட்ட சொல்லத் தெரியாமல் சொல்லி அடி வாங்காமல் தப்பிச்சு ஓடி வந்து இருக்கேன்.. பாருங்க அத்தை உங்க மருமகள் ஒரு பொய் கூட சொல்லத் தெரியாத அப்ராணியாக இருக்கேன்.. " என்றவள் வராத கண்ணீரை போலியாக துடைத்துக் கொள்ள, அதுவரை இதழ்களில் புன்னகையை அடக்கி வைத்திருந்த அழகிக்கு புன்னகையை அடக்க முடியாமல் போக சத்தமாக வாய் விட்டு சிரிக்க ஆரம்பித்தார்.
அவரது சிரிப்பை கண்டு தானும் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள் பெண்ணவள்.
அவர்கள் இருவரின் சிரிப்பு சத்தத்தை கேட்டு வெளியில் செய்தித்தாளை படித்துக் கொண்டிருந்த அழகியின் கணவர் கணேசன் செய்தித்தாளை மடித்து வைத்துவிட்டு சமையலறைக்குள் நுழைந்தார்.
" என்ன மருமகளே? வந்ததுமே என் பொண்டாட்டியை இப்படி விழுந்து விழுந்து சிரிக்க வைக்கிற? இவ ஒரு நாள் நான் சொல்றதை கேட்டு இப்படி விழுந்து விழுந்து சிரிச்சதே கிடையாது.. அப்படி உன்கிட்ட என்னதான் வசியம் இருக்குதோ எல்லாரையும் சந்தோசமா வச்சிக்கிறே ஆனா என் பையனை மட்டும் கண்டா காத தூரத்துக்கு ஓடி போற!"
" அது வேற ஒன்னும் இல்ல மாமா.. நீங்க சொல்ற ஜோக் எல்லாம் கேட்டு விழுந்து விழுந்து சிரிச்சா அத்தைக்கு அடிப்பட்டு போயிடும் இல்ல அதனால தான் அவங்க கண்டுக்காம போறாங்க.. அப்புறம் என்ன சொன்னீங்க உங்க பையனை பார்த்து நான் ஓடி போறேன்.. ஹ்ம் யாரு அந்த வால் இல்லாத வானரம் இப்படி எல்லாம் என்ன பத்தி தப்பு தப்பா நான் இல்லாத நேரம் சொல்லி வச்சிருக்கானா? நான் எல்லாம் எவ்வளவு பெரிய ஆள் தெரியுமா?? என்னோட பேக்கிரவுண்ட் என்னன்னு தெரியுமா! போயும் போயும் சுண்டெலிக்கு சட்டை போட்ட மாதிரி இருக்கிற உங்க பையனை பார்த்து நான் பயந்து ஓடுகிறேனா?" என்றவள் காதை பிடித்து வலிக்காமல் திருகினார் அறிவழகி.
" ஏண்டி.. நானும் வந்ததிலிருந்து பார்த்துகிட்டே இருக்கேன் என் பிள்ளையை இப்படி திட்டிக்கிட்டே இருக்க பாவம் என் பிள்ளை இப்படி உன்கிட்ட திட்டு வாங்க தான் நான் பெத்து வச்சிருக்கேன்னா நான்?"
" ஒரு மலை குரங்கை பெத்து வச்சுக்கிட்டு என்னமோ ஊர்ல இல்லாத அதிசய பிள்ளை பெத்த மாதிரி ரொம்ப பேசாதீங்க அத்தை.. நீங்க அவனை பெத்து விட்டுட்டீங்க அவன்கிட்ட மாட்டிகிட்டு நான் தானே கஷ்டப்படுறேன்!"
" ஏன்டி கொஞ்சமாச்சும் மனசாட்சியை தொட்டு சொல்லு என் பிள்ளை கிட்ட மாட்டிகிட்டு நீ கஷ்டப்படுறியா இல்ல உன்கிட்ட மாட்டிகிட்டு அவன் கஷ்டப்படுறானா? பாவம் பிள்ளை நீ இருக்கதால ஊர் பக்கம் தலை வச்சிக் கூட படுக்க மாட்டேங்கிறான்.."
" தல வச்சு படுக்காம அப்புறம் என்ன முதுகு வச்சா படுக்குறான்? எல்லாரும் தல வச்சு படுக்க முடியாது உடம்புல தான் படுக்க முடியும்.. " என்று ஏட்டிக்கு போட்டியாக பேசியவளை கண்டு எதுவும் சொல்ல முடியாமல், தன் வாயை மூடிக்கொண்டார் அழகி.
" என் தங்க மருமகளே.. என் பொண்டாட்டி வாயை அடைக்க உன்னால மட்டும்தான் முடியும் வேறு யாராலும் அது முடியாது இந்த ரகசியத்தை எனக்கும் நீ கொஞ்சம் சொல்லி கொடுத்தா அப்பப்ப கொஞ்சம் யூஸ் பண்ணிக்குவேன்.. " என்ற கணேசனை கண்டு காளியாக அழகி முறைத்து பார்க்க, அதற்குப் பின்பும் அங்கேயே நின்று கொண்டிருப்பாரா? என்ன அவர்.
தன் மகனை அவள் கொஞ்சமும் மரியாதை இல்லாமல் பேசிய பொழுதும் அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் விளையாட்டு பிள்ளை என்று சாதாரணமாக விட்ட அழகி அவள் கேட்டது போலவே தோசையை வார்த்து கொடுக்க, ஆறு தோசை கேட்டவள் 10 தோசை நன்றாக சாப்பிட்டு ஏப்பம் விட்ட பிறகு சமையல் மேடையை விட்டு கீழே இறங்கினாள்.
நன்றாக வயிறு புடைக்க சாப்பிட்டவள். ஏப்பம் விட்டபடி வெளியில் வர, எதன் மீதோ இடித்துக் கொண்டாள்.
தான் எதன் மீது இடித்துக் கொண்டோம் என்று நிமிர்த்து பார்த்தவள் கண்கள் இரண்டும் விரிய, எதிரில் தன்னையே முறைத்தபடி நின்று கொண்டிருந்தவனை கண்டு ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவி பிள்ளை போல் கண்களை அங்கும் இங்கும் ஆக உருட்டி பாவமாக ஒரு பார்வை பார்த்து வைத்தாள்.
" டேய் கோண வாயா.. சீ சீ மாமா நீங்க எப்ப வந்தீங்க? உங்களை எதிர்பார்க்கவே இல்லை! இப்பதான் வந்தீங்களா இல்ல ஆரம்பத்திலேயே வந்துட்டீங்களா.. " என்று அத்தனை நேரம் அவள் வசை பாடி கொண்டிருந்தவன் தான் அவள் முன்னே நிற்க, அவனை கண்டதும் அத்தனை நேரம் இருந்த தைரியம் விடை பெற்று போக இந்த பூனையும் பால் குடிக்குமா? என்பது போல் முகத்தை பாவமாக வைத்துக் கொண்டு கேட்க, அவனுக்கோ கோபம் நெற்றியில் இருந்து உச்சந்தலைக்கு சுள்ளேன ஏறியது.
அவன் முகத்தை வைத்து அவன் கோபத்தின் அளவை தெரிந்து கொண்ட செம்பருத்தி " அத்தை மாமா வந்திருக்காரு பாருங்க அவருக்கு ஒரு உத்தப்பம்.. சரி சரி எங்க வீட்ல எனக்கு நிறைய வேலை கிடைக்கு பாவம் எங்க அம்மா எல்லா வேலையும் ஒரு ஆளத்தான் பார்க்கும் நான் போய் எல்லா வேலையும் பார்க்கிறேன்.. " என்றவள் அங்கிருந்து ஓட பார்க்க, அவளை ஒரு அடி கூட நகர விடாமல் தடுத்து நிறுத்தியபடி அவள் முன்னே திடகாத்திரமாக நின்று கொண்டிருந்தான் தேவேந்திரன்.
' இந்த மலைமாடு எதுக்கு இப்ப நம்ம வழியை மறைத்துக்கொண்டு நிக்குது இப்ப நான் எப்படி வெளியில போவேன்..' என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டவள் வெளியில் அவனை முன்பு போலவே பாவமாக பார்க்க, அவளது குரல் அடியில் தேய்ந்ததைக் கண்டு சமையலறையில் தோசை ஊத்தி கொண்டிருந்த அழகி வெளியில் வந்து பார்த்தவர் அங்கு நின்று கொண்டிருந்த மகனை கண்டதும் பரவசமடைந்தார்.
" கண்ணா எப்போ வந்த? " என்றவர் மகன் பக்கத்தில் போக அதற்கு குறுக்காக நின்று கொண்டிருந்த செம்பருத்தியை கண்டவர் " நீ ஏண்டி இப்படி நின்னுட்டு இருக்க? " எனவும் அவர் பக்கத்தில் வந்த பிறகு சற்று ஆசுவாச மடைந்த செம்பருத்தி இதுதான் வாய்ப்பு என்று அவனை தள்ளி விட்டு ஓடப் பார்க்க, ஆறடி அங்குலத்தில் அரசமரத்தை போல் நின்று கொண்டிருந்தவனை ஒற்றடைக்குச்சி தள்ளி விட முடியுமா என்ன?
" இங்க பாருங்க அத்தை உங்க மகன் வந்ததுமே இடத்தை அடைச்சுக்கிட்டு என்கிட்ட மல்லுக்கு நிக்கிறார் இதெல்லாம்
கொஞ்சம் கூட சரியில்ல சொல்லிட்டேன்.."
" ஏண்டா.. வந்ததுமே அவகிட்ட வம்பு இழுக்கனுமா? முதல்ல போய் உட்காரு.. இன்னைக்கு என் கையால நல்லா திருப்தியா சாப்பிடு அதுக்கு அப்புறம் அவ கிட்ட என்னமோ வம்பு பண்ணு.. " என்றவரை வெட்டவா?குத்தமா? என்ற ரீதியில் முறைத்து பார்த்தாள் செம்பருத்தி.
" ஏண்டி பரண்மேல வச்சிருந்த வரிக்கிய யார் எடுத்து தின்னது ஒழுங்கு மரியாதையா உண்மைய சொல்லு?"
" உனக்கு எப்ப பார்த்தாலும் என்னை மட்டும் தான் கண்ணுக்கு தெரியுமா அம்மா? அந்தக் கோண வாயன் பல்லு விளக்காத நார பய எல்லாம் உன் கண்ணுக்கு தெரிய மாட்டானா எப்ப பார்த்தாலும் என் மேலயே சந்தேகப்பட்டுகிட்டு இருக்க? "
"வா மூடுடி அவனை வெய்யலனா உனக்கு தூக்கமே வராதே.. எப்ப பாத்தாலும் அவனை ஏதாவது சொல்லிக்கிட்டே இரு.. "
" ஆமா அவனை சொன்னா அப்படியே உனக்கு ரோசம் பொத்துக்கிட்டு வந்துரும் எனக்கெல்லாம் தெரியாது.. அந்த நாரப்பையல் தான் எப்படியும் எடுத்து தின்று இருப்பான் எனக்கு தெரியும் எனக்கு தெரியாம நீ கொண்டு போய் அங்க ஒளிச்சு வச்ச.. கடைசியில அந்த கோணவாய் என்னோடத எடுத்து தின்னுட்டான் போய் தொலை என்கிட்ட கேக்காத.. " என்று மரியாதை இல்லாமல் பேசிய மகளை கோபமாக பார்த்த அவளது அன்னை தேவி விளக்கமாற்றை தூக்கிக் கொண்டு வர, அதை கண்டு சிட்டாக பறந்து விட்டாள் செம்பருத்தி.
" வாய் மட்டும் இல்லன்னா உன்னை நாய் தான் தூக்கிட்டு போகும்.. " என்று முகத்தை தோள்பட்டையில் இடித்தவாறு
தேவி தன் வேலைகளை கவனிக்கச் சென்று விட, தாயின் அடியில் இருந்து தப்பி ஓடி வந்த செம்பருத்தி நேராக வந்தது என்னவோ அறிவு வீட்டுக்கு தான்.
" அத்தை.. எங்க உங்க கோண வாய் மகன்.. எங்க அம்மா பரண்மேல வாங்கி வச்சிருந்த ரொட்டியை எடுத்து தின்னுட்டு வந்துட்டான் திருட்டு பையன்.. பிள்ளையை பெத்து வைக்க சொன்னா சரியான காவலியை பெத்து வச்சிருக்கீங்க.. அவன் பண்ற ஒவ்வொரு தப்புக்கும் நான் தான் தண்டனை அனுபவிக்கிறேன் இன்னைக்கி அவன சும்மா விடுறதா இல்ல எங்க அவன்? " என்ற செம்பருத்தியை சிரிப்புடனும் அதே நேரம் கோபத்துடனும் பார்த்த அறிவழகி கையில் வைத்திருந்த தோசை கரண்டியை இப்படியும் அப்படியும் திருப்பி காட்ட, அவரிடம் பல்லை காட்டிக் கொண்டு அங்கிருந்த மேடையில் குரங்கு போல லாவகமாக ஏறி அமர்ந்தாள்.
" அத்தை எனக்கு நெய் முறுகலா தோசை வேண்டும்.. அப்புறம் அந்த வெங்காயம் மழைச்சாரல் மாதிரி தூவி ஒரு ரெண்டு தோசை.. அதுக்கப்புறம் நல்லா ஊத்தாப்பம் மாதிரி ரெண்டு தோசை.. " என்று வரிசையாக அடுக்கிக் கொண்டு சென்றவளை பார்த்து கடுப்பான அறிவு அங்கிருந்த கடலை உருண்டையை தூக்கி அவள் வாயில் வைத்து அடைக்க, அதன் பிறகு அவளது குரல் அங்கு ஒலிக்குமா என்ன?
அவள் வாயை அடைப்பதற்காக அதை அவள் வாயில் எடுத்து வைத்திருந்த அறிவழகிக்கு அதுவே பெரும் சோதனையாகிப் போனது.
" ஐ.. அத்தை இது திங்கிறதுக்கே ரொம்ப ரொம்ப நல்லா இருக்கு இது மாதிரி எல்லாம் எனக்கு ஒரு நாள் கூட நீங்க பண்ணி கொடுத்ததே இல்ல.. எனக்கு இது மாதிரி இன்னும் ஒரு நாலு அஞ்சு இல்ல இல்ல ஒரு பத்து வேணும் தாங்க நீங்க தோசையை சுட்டு முடிகிறதுக்குள்ள இது எல்லாத்தையும் நான் காலி பண்ணிடுவேன்.. " என்றவளை கண்டு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்தபடி நின்று கொண்டிருந்தார்.
" ஏண்டி செத்த நேரத்துக்கு முன்னாடி என் பையனை என்ன பேச்சு பேசின? இப்ப தின்னி பண்டாரமா இருக்கிறது நீயா அவனா? ஒழுங்கு மரியாதையா உண்மைய சொல்லு அங்கிருந்த வருக்கியை எடுத்து தின்றது நீதானே!"
" அப்படி எல்லாம் இல்ல அத்தை நான் என்னைக்காவது பொய் சொல்லி இருக்கேன்னு சொல்லுங்க பாப்போம்.. "
" யார் நீ தானே? உன் வாயை திறந்தாலே பொய் அருவி மாதிரி கொட்டுமே"
" அப்படியெல்லாம் பொசுக்குணு உண்மைய சொல்லக்கூடாது அத்தை.." என்று முகத்தை அஷ்ட கோணலாக வைத்தபடி சொன்ன செம்பருத்தி காரியத்தில் கவனமாக இருந்தாள்.
" ஏன்டி? நீ சொன்ன விஷயத்துக்கு உங்க அம்மா உன்னை அடிக்கிறதுக்கு விளக்க மாத்து கட்டையை தூக்கவும் தானே நீ இங்க ஓடி வர? " என்று சரியாக அவர் கேட்கவும், வாயில் உருண்டையை வைத்தபடி திருட்டு விழி விளித்த செம்பருத்தி தலையை மட்டும் அசைத்தவள் வேகவேகமாக அதை கடித்து தின்னவும் புரை ஏறியது.
" மெதுவா தின்னு தொலை நான் ஒன்னும் கேட்கல.." என்றவர் அவள் தலையை தட்டிக் கொடுத்து தண்ணீர் கொடுக்க, அவசரமாக அதை வாங்கி பருகியவள் உருண்டையை ஓரம் கட்டி விட்டு மேடையில் இருந்து இறங்கியவள் தோசை சுட்டுக் கொண்டிருந்தவரின் பின்புறமாக கட்டிக்கொண்டாள்.
" ஏன் அத்தை? உங்களுக்கு ஜோசியம் பார்க்க தெரியுமா முன்னாடியே என்கிட்ட சொல்லவே இல்ல.. நாம என்ன அப்படியா பழகி இருக்கோம் இந்தப் பெரிய விஷயத்தை எத்தனை நாள் என்கிட்ட சொல்லாம மறைச்சு இருக்கீங்க பாத்தீங்களா? " என்று அவரை வேலை செய்ய விடாமல் நச்சரித்துக் கொண்டிருந்தவள் கையில் நறுக்கென கிள்ளிவிட்டார் அழகி.
"அவுச்.." என்று கத்தியபடி கையை தேய்த்து விட்டுக் கொண்டவள் " அந்த கோண மூக்கன் வாயன் அம்மா தானே நீங்க? அப்புறம் எப்படி அவன் மாதிரி தானே இருப்பீங்க.." என்றவள் முகத்தை சுளித்துக்கொண்டு திரும்பவும் மேடை மீது ஏறி அமர்ந்து விட்ட பணியை அதாங்க கடலை உருண்டையை திங்கிற வேலையா ஆரம்பிச்சாள்.
" ஏன்டி எருமை.. இது ஒரு பெரிய விஷயம் என்று வந்து என்கிட்ட கேக்குறியே அவன் தான் வேலை விஷயமா திருப்பூர் வரைக்கும் போயிருக்கானே! அப்புறம் எப்படி அவன் உங்க வீட்டுக்கு வந்து உங்க அம்மா ஒளிச்சு வச்சு இருந்த ரொட்டியை எடுத்து இருப்பான்? " என்று அவர் சொன்ன பிறகே செம்பருத்தி தலையில் மின்னலடித்தது.
" அட ஆமால்ல.. அந்த விஷயத்தை நான் சுத்தமா மறந்து போயிட்டேன் அத்தை.. இன்னைக்கு தானே அவன் வர்ற தா சொல்லிக்கிட்டு இருந்தீங்க? சை இந்த விஷயம் தெரியாம எங்க அம்மா கிட்ட சொல்லத் தெரியாமல் சொல்லி அடி வாங்காமல் தப்பிச்சு ஓடி வந்து இருக்கேன்.. பாருங்க அத்தை உங்க மருமகள் ஒரு பொய் கூட சொல்லத் தெரியாத அப்ராணியாக இருக்கேன்.. " என்றவள் வராத கண்ணீரை போலியாக துடைத்துக் கொள்ள, அதுவரை இதழ்களில் புன்னகையை அடக்கி வைத்திருந்த அழகிக்கு புன்னகையை அடக்க முடியாமல் போக சத்தமாக வாய் விட்டு சிரிக்க ஆரம்பித்தார்.
அவரது சிரிப்பை கண்டு தானும் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள் பெண்ணவள்.
அவர்கள் இருவரின் சிரிப்பு சத்தத்தை கேட்டு வெளியில் செய்தித்தாளை படித்துக் கொண்டிருந்த அழகியின் கணவர் கணேசன் செய்தித்தாளை மடித்து வைத்துவிட்டு சமையலறைக்குள் நுழைந்தார்.
" என்ன மருமகளே? வந்ததுமே என் பொண்டாட்டியை இப்படி விழுந்து விழுந்து சிரிக்க வைக்கிற? இவ ஒரு நாள் நான் சொல்றதை கேட்டு இப்படி விழுந்து விழுந்து சிரிச்சதே கிடையாது.. அப்படி உன்கிட்ட என்னதான் வசியம் இருக்குதோ எல்லாரையும் சந்தோசமா வச்சிக்கிறே ஆனா என் பையனை மட்டும் கண்டா காத தூரத்துக்கு ஓடி போற!"
" அது வேற ஒன்னும் இல்ல மாமா.. நீங்க சொல்ற ஜோக் எல்லாம் கேட்டு விழுந்து விழுந்து சிரிச்சா அத்தைக்கு அடிப்பட்டு போயிடும் இல்ல அதனால தான் அவங்க கண்டுக்காம போறாங்க.. அப்புறம் என்ன சொன்னீங்க உங்க பையனை பார்த்து நான் ஓடி போறேன்.. ஹ்ம் யாரு அந்த வால் இல்லாத வானரம் இப்படி எல்லாம் என்ன பத்தி தப்பு தப்பா நான் இல்லாத நேரம் சொல்லி வச்சிருக்கானா? நான் எல்லாம் எவ்வளவு பெரிய ஆள் தெரியுமா?? என்னோட பேக்கிரவுண்ட் என்னன்னு தெரியுமா! போயும் போயும் சுண்டெலிக்கு சட்டை போட்ட மாதிரி இருக்கிற உங்க பையனை பார்த்து நான் பயந்து ஓடுகிறேனா?" என்றவள் காதை பிடித்து வலிக்காமல் திருகினார் அறிவழகி.
" ஏண்டி.. நானும் வந்ததிலிருந்து பார்த்துகிட்டே இருக்கேன் என் பிள்ளையை இப்படி திட்டிக்கிட்டே இருக்க பாவம் என் பிள்ளை இப்படி உன்கிட்ட திட்டு வாங்க தான் நான் பெத்து வச்சிருக்கேன்னா நான்?"
" ஒரு மலை குரங்கை பெத்து வச்சுக்கிட்டு என்னமோ ஊர்ல இல்லாத அதிசய பிள்ளை பெத்த மாதிரி ரொம்ப பேசாதீங்க அத்தை.. நீங்க அவனை பெத்து விட்டுட்டீங்க அவன்கிட்ட மாட்டிகிட்டு நான் தானே கஷ்டப்படுறேன்!"
" ஏன்டி கொஞ்சமாச்சும் மனசாட்சியை தொட்டு சொல்லு என் பிள்ளை கிட்ட மாட்டிகிட்டு நீ கஷ்டப்படுறியா இல்ல உன்கிட்ட மாட்டிகிட்டு அவன் கஷ்டப்படுறானா? பாவம் பிள்ளை நீ இருக்கதால ஊர் பக்கம் தலை வச்சிக் கூட படுக்க மாட்டேங்கிறான்.."
" தல வச்சு படுக்காம அப்புறம் என்ன முதுகு வச்சா படுக்குறான்? எல்லாரும் தல வச்சு படுக்க முடியாது உடம்புல தான் படுக்க முடியும்.. " என்று ஏட்டிக்கு போட்டியாக பேசியவளை கண்டு எதுவும் சொல்ல முடியாமல், தன் வாயை மூடிக்கொண்டார் அழகி.
" என் தங்க மருமகளே.. என் பொண்டாட்டி வாயை அடைக்க உன்னால மட்டும்தான் முடியும் வேறு யாராலும் அது முடியாது இந்த ரகசியத்தை எனக்கும் நீ கொஞ்சம் சொல்லி கொடுத்தா அப்பப்ப கொஞ்சம் யூஸ் பண்ணிக்குவேன்.. " என்ற கணேசனை கண்டு காளியாக அழகி முறைத்து பார்க்க, அதற்குப் பின்பும் அங்கேயே நின்று கொண்டிருப்பாரா? என்ன அவர்.
தன் மகனை அவள் கொஞ்சமும் மரியாதை இல்லாமல் பேசிய பொழுதும் அதையெல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் விளையாட்டு பிள்ளை என்று சாதாரணமாக விட்ட அழகி அவள் கேட்டது போலவே தோசையை வார்த்து கொடுக்க, ஆறு தோசை கேட்டவள் 10 தோசை நன்றாக சாப்பிட்டு ஏப்பம் விட்ட பிறகு சமையல் மேடையை விட்டு கீழே இறங்கினாள்.
நன்றாக வயிறு புடைக்க சாப்பிட்டவள். ஏப்பம் விட்டபடி வெளியில் வர, எதன் மீதோ இடித்துக் கொண்டாள்.
தான் எதன் மீது இடித்துக் கொண்டோம் என்று நிமிர்த்து பார்த்தவள் கண்கள் இரண்டும் விரிய, எதிரில் தன்னையே முறைத்தபடி நின்று கொண்டிருந்தவனை கண்டு ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவி பிள்ளை போல் கண்களை அங்கும் இங்கும் ஆக உருட்டி பாவமாக ஒரு பார்வை பார்த்து வைத்தாள்.
" டேய் கோண வாயா.. சீ சீ மாமா நீங்க எப்ப வந்தீங்க? உங்களை எதிர்பார்க்கவே இல்லை! இப்பதான் வந்தீங்களா இல்ல ஆரம்பத்திலேயே வந்துட்டீங்களா.. " என்று அத்தனை நேரம் அவள் வசை பாடி கொண்டிருந்தவன் தான் அவள் முன்னே நிற்க, அவனை கண்டதும் அத்தனை நேரம் இருந்த தைரியம் விடை பெற்று போக இந்த பூனையும் பால் குடிக்குமா? என்பது போல் முகத்தை பாவமாக வைத்துக் கொண்டு கேட்க, அவனுக்கோ கோபம் நெற்றியில் இருந்து உச்சந்தலைக்கு சுள்ளேன ஏறியது.
அவன் முகத்தை வைத்து அவன் கோபத்தின் அளவை தெரிந்து கொண்ட செம்பருத்தி " அத்தை மாமா வந்திருக்காரு பாருங்க அவருக்கு ஒரு உத்தப்பம்.. சரி சரி எங்க வீட்ல எனக்கு நிறைய வேலை கிடைக்கு பாவம் எங்க அம்மா எல்லா வேலையும் ஒரு ஆளத்தான் பார்க்கும் நான் போய் எல்லா வேலையும் பார்க்கிறேன்.. " என்றவள் அங்கிருந்து ஓட பார்க்க, அவளை ஒரு அடி கூட நகர விடாமல் தடுத்து நிறுத்தியபடி அவள் முன்னே திடகாத்திரமாக நின்று கொண்டிருந்தான் தேவேந்திரன்.
' இந்த மலைமாடு எதுக்கு இப்ப நம்ம வழியை மறைத்துக்கொண்டு நிக்குது இப்ப நான் எப்படி வெளியில போவேன்..' என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டவள் வெளியில் அவனை முன்பு போலவே பாவமாக பார்க்க, அவளது குரல் அடியில் தேய்ந்ததைக் கண்டு சமையலறையில் தோசை ஊத்தி கொண்டிருந்த அழகி வெளியில் வந்து பார்த்தவர் அங்கு நின்று கொண்டிருந்த மகனை கண்டதும் பரவசமடைந்தார்.
" கண்ணா எப்போ வந்த? " என்றவர் மகன் பக்கத்தில் போக அதற்கு குறுக்காக நின்று கொண்டிருந்த செம்பருத்தியை கண்டவர் " நீ ஏண்டி இப்படி நின்னுட்டு இருக்க? " எனவும் அவர் பக்கத்தில் வந்த பிறகு சற்று ஆசுவாச மடைந்த செம்பருத்தி இதுதான் வாய்ப்பு என்று அவனை தள்ளி விட்டு ஓடப் பார்க்க, ஆறடி அங்குலத்தில் அரசமரத்தை போல் நின்று கொண்டிருந்தவனை ஒற்றடைக்குச்சி தள்ளி விட முடியுமா என்ன?
" இங்க பாருங்க அத்தை உங்க மகன் வந்ததுமே இடத்தை அடைச்சுக்கிட்டு என்கிட்ட மல்லுக்கு நிக்கிறார் இதெல்லாம்
கொஞ்சம் கூட சரியில்ல சொல்லிட்டேன்.."
" ஏண்டா.. வந்ததுமே அவகிட்ட வம்பு இழுக்கனுமா? முதல்ல போய் உட்காரு.. இன்னைக்கு என் கையால நல்லா திருப்தியா சாப்பிடு அதுக்கு அப்புறம் அவ கிட்ட என்னமோ வம்பு பண்ணு.. " என்றவரை வெட்டவா?குத்தமா? என்ற ரீதியில் முறைத்து பார்த்தாள் செம்பருத்தி.
இதற்கு மேல் இங்கு நின்று கொண்டிருந்தால் இவர்கள் இருவருக்கும் பஞ்சாயத்து செய்ய முடியாது என்று நைசாக மீண்டும் அடுப்படிக்கு சென்று விட, காவல் தெய்வம் விட்டுப் போனது போல் மீண்டும் அப்பாவியாகி நின்றது அந்த பேதை.
அவனிடம் கெஞ்சினால் வேலைக்காகது என்று 32 பற்களையும் ஒன்றாக காட்ட, அவள் கையைப் பிடித்து அழுத்தமாக ஒரு திருகு திருகி விட்டான் தேவேந்திரன்.
" ஐயோ முட்டாள் குரங்கே கை வலிக்குது விடுடா.. எரும மாடு தடி மாட்டு பயலே இப்படி புடிச்சு கையை முறுக்குரியே பாவம் ஒரு பச்ச பிள்ளை அதுக்கு கை வலிக்குதுன்னு யோசிக்கிறியா! விட்டு தொலைடா பன்னி பயலே.. " என்றவளுக்கு மரியாதை எல்லாம் காற்றில் பறந்து போக, அவள் பேச பேச இன்னும் அழுத்தமாக அவள் கையைப் பிடித்து திருகிவிட்டான் தேவேந்திரன்.
அவள் சத்தம் கேட்டு அழகி மீண்டும் அந்த இடத்திற்கு வந்தவர், மகன் செய்யும் செயலை கண்டு கோபமடைந்தவராக மகனை உக்கிரமாக முறைத்து பார்த்தார்.
" அவள் கையை விடு முதல்ல பாவம் பச்ச பிள்ளை.. உன்னோட இரும்பு கைக்கு அவளோட கையை இந்நேரம் உடைக்காமல் விட்டு இருப்பியா? ஒழுங்கா சொல்றதை கேளு கையை எடு.. " என்றவரை அவன் இப்பொழுது முறைத்து பார்க்க, உனக்கு நான் சலைத்தவள் இல்லை என்பது போல் அவனது அன்னையும் முறைத்து பார்த்தார்.
அவன் பிடித்த பிடியில் அவளுக்கு வலி உயிர் போனாலும் வாய் மட்டும் அடங்காமல் திட்டிக் கொண்டே இருந்தது.
அவனோ பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த அன்னையை நிமிர்ந்து ஒரு பார்வை பார்க்க, அவன் பார்வையின் அர்த்தத்தை உணர்ந்து கொண்டவர் வாயில் அவனை அரைத்தபடியே முனுமுனு வென்று கோபமாக வெளியில் அமர்ந்திருந்த கணவருக்கு அருகில் சென்று அமர்ந்து கொண்டார்.
" என்னம்மா இவ்வளவு டென்ஷனா வந்து என் பக்கத்துல உக்கார? உன் பிள்ளை வந்துட்டா உனக்கு தான் யாரையுமே கண்ணுக்குத் தெரியாதே எப்படி அவனை விட்டுட்டு இங்க வந்த? "
" வாயை மூடிட்டு கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருங்க நொய் நொய்ன்னு படுத்தாம அப்புறம் சோத்துல உப்பு அள்ளி கொட்டிடுவேன்.. " என்று மகன் மேல் உள்ள கோபத்தை கணவன் மேல் காட்ட, அதற்குப் பிறகும் வாயை திறப்பாரா கணேசன்.
தேவேந்திரன் சுற்றும் முற்றும் ஒரு பார்வை பார்த்தவன் யாரும் இல்லை என்பதை உறுதி செய்து கொண்டவன் அவள் கைகளை விடுவிக்க, அவனிடமிருந்து விடுபட்ட கைகளை தேய்த்துக் கொண்டே அவனை முறைத்து பார்த்த செம்பருத்தி " போண்டா வாயா கை பாரு எப்படி சிவந்து போச்சு..உ.. உன்.." என்று அவனை மேற்கொண்டு திட்டப் போனவள் வார்த்தைகள் எல்லாம் அவன் இதழ்களோடு அடங்கிப் போனது.
அவள் முகத்தை தன் கைகளால் பற்றிக் கொண்டவன் அப்படியே பேசிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு தண்டனை கொடுக்கும் விதமாக அவள் இதழ்களை அழுத்தமாக சிறை செய்ய, அவள் கண்கள் இரண்டும் சாஸர் போல் விரிந்து கொள்ள, கண்கள் இரண்டும் பட்டாம்பூச்சியாய் நொடிக்கு ஒரு முறை சிணுங்கியது.
மூச்சுக்காக அவள் தவிப்பதை கண்டு விடுவித்தவன் " இனிமே மரியாதை இல்லாமல் பேசுன உனக்கு அவ்வளவு தான்.. இனிமே மாமா இப்படி தான் உனக்கு தண்டனை தரப் போறேன்.. " என்றவன் அவளை பார்த்து கண்ணடிக்க,அவளோ இதழ்களை துடைத்தபடி தன் வீட்டை நோக்கி ஓட கணேசன் அவளை அழைத்தது காற்றிலே கரைந்துப் போனது.
தன்னுடைய அறைக்கு வந்து கதவை சாத்திக் கொண்டவள் அதன் மீது சாய்ந்து நிற்க, அவள் இதயம் துடிக்கும் ஓசை நன்றாகவே அவளுக்கு கேட்டது.
" வீணா போன எடுப்பட்ட பய அநியாயமா இப்படி முத்தம் கொடுத்துபுட்டானே.. " கண்ணாடிக்கு முன்பாக சென்று தன் இதழ்களை தொட்டுப் பார்க்க, இதழ்களின் ஓரத்தில் காயம் பட்டு ரத்தம் வந்திருந்தது.
" சரியான காட்டானா இருப்பான் போல இருக்கு.. வீணா போனவன் எப்படி கடிச்சு வச்சிருக்கான் பாரு.." என்று இதழ்களை கைகளால் வருடி கொடுத்தாள்.
" ஏம்பா திருப்பூர் வரைக்கும் நீ போயிட்டு வந்த வேலை என்ன ஆச்சு? " என்றார் கணேசன்.
" எப்படியும் ஓகே ஆயிடும்.. ஓகே ஆகித்தானே ஆகணும்.. " என்றவன் பேச்சில் இருந்த அழுத்தமும் கண்களில் இருந்த கூர்மையும் அவன் நிச்சயம் இதை நடத்தாமல் விடமாட்டான் என்பதை அவருக்கு பறைசாற்றின.
" ஏன்டா நீயும் உங்க அப்பா மாதிரியே இந்த கட்சி அரசியல் இதெல்லாம் தேவைதானா? ஒழுங்கா நீ படிச்ச படிப்புக்கு போலீஸ் வேலை வந்ததை விட்டுட்டு இப்படி உங்க அப்பா மாதிரியே நாட்டை காப்பாத்துறேன் மக்களை திருத்த போறேன்னு அரசியலுக்கு போறேன்னு சொல்லுறியே! உனக்கு யார் நாளைக்கு பொண்ணு கொடுப்பா அதெல்லாம் யோசித்து பாக்குறியா? " என்றவரை இடைவெட்டி அவன் ஒரு பார்வை பார்க்க, அத்தோடு தன் வாயை மூடிக்கொண்டார் அழகி.
" அம்மா இன்னும் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க எனக்கு காலேஜுக்கு டைம் ஆச்சு.. ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் இன்னைக்கு தான் காலேஜ் போகிறேன் முதல் நாளே லேட்டா போனா எங்க ப்ரொபசர் வச்சு செய்யும்.. அந்த அம்மாகிட்ட திட்டு வாங்க எல்லாம் என்னால முடியாது உன்கிட்ட வாங்குற திட்டு பத்தாதா இதுல நான் காலேஜ்ல போய் வேற திட்டு வாங்கணுமா?" என்று தன் பைக்குள் நோண்டியப்படியே தன் தாயிடம் ஏவிக் கொண்டிருந்தவளை முறைத்துப் பார்த்தார் தேவி.
பையை நோண்டிக் கொண்டிருந்தவள் எதுவோ தோன்ற தலையை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் அங்கு தன் தாய் தன்னை முறைத்து பார்ப்பதை கண்டு பல்லை காட்டினாள்.
" என்ன தாய்க்கிழவி இது? உன் மகள் பாக்குறதுக்கு ரொம்ப அழகா இருப்பேன் தான் அது ஊர் அறிஞ்ச ரகசியம் தான்.. அதுக்காக இப்படி தான் நீ என்னை நின்னு சைட் அடிச்சுக்கிட்டு இருக்கனுமா? அதுக்கெல்லாம் இப்ப நேரம் இல்லை நான் போயிட்டு வந்துடறேன் இங்க உன் கண்ணு முன்னாடி உட்கார்ந்து இருக்கேன் எவ்வளவு நேரம் வேணுமோ நீ உட்கார்ந்து என்னை பார்த்து ரசி.." என்றவளை பக்கத்தில் அடிக்க ஏதாவது கிடைக்குமா என்பது போல் தேடி பார்த்தார் தேவி.
அவர் எதற்காக பார்க்கிறார் என்பதை தெரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பதற்கு செம்பருத்தி ஒன்றும் குழந்தை அல்லவே..
' அய்யய்யோ தாய் கிழவி பொளந்துகட்ட எதையோ தேடுது அதுக்குள்ள எஸ்கேப் ஆக வேண்டியதுதான்..' என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டவள் பையை தூக்கிக் கொண்டு ஒரே ஓட்டமாக வெளியில் ஓடி வந்தவள் வழக்கம் போல் தேவேந்திரன் மீது இடித்துக் கொள்ள, தடுமாறி கீழே விழப் போனவளை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டான்.
இடையில் பதிர்ந்திருந்த அவன் கரம் அழுத்தமாக அவள் இடையை பிடிக்க, கீழே விழுந்து விடுவோமோ என்று பயத்தில் கண்களை மூடிக்கொண்டு இருந்தவள் கைகள் விழாமல் இருப்பதற்காக அவன் சட்டையை கெட்டியாக பிடித்துக் கொள்ள தனக்கு பக்கத்தில் தெரிந்த அவள் முகத்தை ரசித்துப் பார்த்தான் தேவேந்திரன்.
அவள் கண்களை மூடி கொண்டது வேறு அவனுக்கு வசதியாக போக, எப்போதும் அவளை சுட்டு பொசுக்குவது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் பார்வை முதன்முதலாக மனதில் இருந்த காதலை வெளிப்படுத்த பார்க்க வேண்டியவளோ அதை பார்க்காமல் கண்களை இறுக்கமாக மூடிக்கொண்டு இருந்தாள்.
கீழே விழாமல் இருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்ததும் கண்களை திறந்து பார்த்த செம்பருத்தி தனக்கு அருகாமையில் தெரிந்த தேவேந்திரன் முகத்தைக் கண்டு பதைபதைத்து போனவளாக அவன் பிடியிலிருந்து வெளியில் வர முயற்சிக்க அவளால் ஒரு அணுவும் அசைக்க முடியவில்லை.
அந்த அளவுக்கு அவளை அழுத்தமாக பிடித்திருந்தது அவன் கைகள்.
' அய்யய்யோ இவன் பார்வை சரி இல்லையே.. அன்னைக்கு மாதிரி கடிச்சு கிடிச்சு வச்சுர போறான் அதுக்கப்புறம் காலேஜ்ல என் பிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் பாத்துட்டு என்னை சும்மா விட மாட்டாங்களே.. இதுக்கு மேல இருந்தா சேதாரம் நமக்குத்தான் இவன்கிட்ட இருந்து முதல்ல தப்பிச்சு ஓடணும்..' என்று மனதுக்குள் முணுமுணுத்துக் கொண்டவள் அவனிடம் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது என்பது போல் பார்க்க அதற்கு உதவியாக வந்து சேர்த்தார் அவ்வளவுதான் அன்னை தேவி.
அங்கு இருவர்கள் இருவரும் நிற்கும் கோலத்தைக் கண்டு பார்க்க முடியாமல் தேவி திரும்பி நின்றவர் " அடியே காலேஜுக்கு டைம் ஆயிருச்சுன்னு இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க?" என்று அவளுக்கு கல்லூரிக்கு செல்ல வேண்டும் என்பது என் நினைவுபடுத்த, இதுதான் வாய்ப்பு என்று அதை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்ட செம்பருத்தி " மாமா என்னை விடுங்க காலேஜுக்கு டைம் ஆகுது நான் போகணும்.. "என தேவி அங்க நிற்பதால் மேற்கொண்டு அவளிடம் எதுவும் பேச முடியாமல் தன் கைகளை விலக்கிக் கொண்டான் தேவேந்திரன்.
அவன் கைகளை விலக்கிக் கொண்டதும் சிட்டாக பறந்து ஓடினாள் பெண்ணவள்.
அவனிடம் கெஞ்சினால் வேலைக்காகது என்று 32 பற்களையும் ஒன்றாக காட்ட, அவள் கையைப் பிடித்து அழுத்தமாக ஒரு திருகு திருகி விட்டான் தேவேந்திரன்.
" ஐயோ முட்டாள் குரங்கே கை வலிக்குது விடுடா.. எரும மாடு தடி மாட்டு பயலே இப்படி புடிச்சு கையை முறுக்குரியே பாவம் ஒரு பச்ச பிள்ளை அதுக்கு கை வலிக்குதுன்னு யோசிக்கிறியா! விட்டு தொலைடா பன்னி பயலே.. " என்றவளுக்கு மரியாதை எல்லாம் காற்றில் பறந்து போக, அவள் பேச பேச இன்னும் அழுத்தமாக அவள் கையைப் பிடித்து திருகிவிட்டான் தேவேந்திரன்.
அவள் சத்தம் கேட்டு அழகி மீண்டும் அந்த இடத்திற்கு வந்தவர், மகன் செய்யும் செயலை கண்டு கோபமடைந்தவராக மகனை உக்கிரமாக முறைத்து பார்த்தார்.
" அவள் கையை விடு முதல்ல பாவம் பச்ச பிள்ளை.. உன்னோட இரும்பு கைக்கு அவளோட கையை இந்நேரம் உடைக்காமல் விட்டு இருப்பியா? ஒழுங்கா சொல்றதை கேளு கையை எடு.. " என்றவரை அவன் இப்பொழுது முறைத்து பார்க்க, உனக்கு நான் சலைத்தவள் இல்லை என்பது போல் அவனது அன்னையும் முறைத்து பார்த்தார்.
அவன் பிடித்த பிடியில் அவளுக்கு வலி உயிர் போனாலும் வாய் மட்டும் அடங்காமல் திட்டிக் கொண்டே இருந்தது.
அவனோ பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த அன்னையை நிமிர்ந்து ஒரு பார்வை பார்க்க, அவன் பார்வையின் அர்த்தத்தை உணர்ந்து கொண்டவர் வாயில் அவனை அரைத்தபடியே முனுமுனு வென்று கோபமாக வெளியில் அமர்ந்திருந்த கணவருக்கு அருகில் சென்று அமர்ந்து கொண்டார்.
" என்னம்மா இவ்வளவு டென்ஷனா வந்து என் பக்கத்துல உக்கார? உன் பிள்ளை வந்துட்டா உனக்கு தான் யாரையுமே கண்ணுக்குத் தெரியாதே எப்படி அவனை விட்டுட்டு இங்க வந்த? "
" வாயை மூடிட்டு கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருங்க நொய் நொய்ன்னு படுத்தாம அப்புறம் சோத்துல உப்பு அள்ளி கொட்டிடுவேன்.. " என்று மகன் மேல் உள்ள கோபத்தை கணவன் மேல் காட்ட, அதற்குப் பிறகும் வாயை திறப்பாரா கணேசன்.
தேவேந்திரன் சுற்றும் முற்றும் ஒரு பார்வை பார்த்தவன் யாரும் இல்லை என்பதை உறுதி செய்து கொண்டவன் அவள் கைகளை விடுவிக்க, அவனிடமிருந்து விடுபட்ட கைகளை தேய்த்துக் கொண்டே அவனை முறைத்து பார்த்த செம்பருத்தி " போண்டா வாயா கை பாரு எப்படி சிவந்து போச்சு..உ.. உன்.." என்று அவனை மேற்கொண்டு திட்டப் போனவள் வார்த்தைகள் எல்லாம் அவன் இதழ்களோடு அடங்கிப் போனது.
அவள் முகத்தை தன் கைகளால் பற்றிக் கொண்டவன் அப்படியே பேசிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு தண்டனை கொடுக்கும் விதமாக அவள் இதழ்களை அழுத்தமாக சிறை செய்ய, அவள் கண்கள் இரண்டும் சாஸர் போல் விரிந்து கொள்ள, கண்கள் இரண்டும் பட்டாம்பூச்சியாய் நொடிக்கு ஒரு முறை சிணுங்கியது.
மூச்சுக்காக அவள் தவிப்பதை கண்டு விடுவித்தவன் " இனிமே மரியாதை இல்லாமல் பேசுன உனக்கு அவ்வளவு தான்.. இனிமே மாமா இப்படி தான் உனக்கு தண்டனை தரப் போறேன்.. " என்றவன் அவளை பார்த்து கண்ணடிக்க,அவளோ இதழ்களை துடைத்தபடி தன் வீட்டை நோக்கி ஓட கணேசன் அவளை அழைத்தது காற்றிலே கரைந்துப் போனது.
தன்னுடைய அறைக்கு வந்து கதவை சாத்திக் கொண்டவள் அதன் மீது சாய்ந்து நிற்க, அவள் இதயம் துடிக்கும் ஓசை நன்றாகவே அவளுக்கு கேட்டது.
" வீணா போன எடுப்பட்ட பய அநியாயமா இப்படி முத்தம் கொடுத்துபுட்டானே.. " கண்ணாடிக்கு முன்பாக சென்று தன் இதழ்களை தொட்டுப் பார்க்க, இதழ்களின் ஓரத்தில் காயம் பட்டு ரத்தம் வந்திருந்தது.
" சரியான காட்டானா இருப்பான் போல இருக்கு.. வீணா போனவன் எப்படி கடிச்சு வச்சிருக்கான் பாரு.." என்று இதழ்களை கைகளால் வருடி கொடுத்தாள்.
" ஏம்பா திருப்பூர் வரைக்கும் நீ போயிட்டு வந்த வேலை என்ன ஆச்சு? " என்றார் கணேசன்.
" எப்படியும் ஓகே ஆயிடும்.. ஓகே ஆகித்தானே ஆகணும்.. " என்றவன் பேச்சில் இருந்த அழுத்தமும் கண்களில் இருந்த கூர்மையும் அவன் நிச்சயம் இதை நடத்தாமல் விடமாட்டான் என்பதை அவருக்கு பறைசாற்றின.
" ஏன்டா நீயும் உங்க அப்பா மாதிரியே இந்த கட்சி அரசியல் இதெல்லாம் தேவைதானா? ஒழுங்கா நீ படிச்ச படிப்புக்கு போலீஸ் வேலை வந்ததை விட்டுட்டு இப்படி உங்க அப்பா மாதிரியே நாட்டை காப்பாத்துறேன் மக்களை திருத்த போறேன்னு அரசியலுக்கு போறேன்னு சொல்லுறியே! உனக்கு யார் நாளைக்கு பொண்ணு கொடுப்பா அதெல்லாம் யோசித்து பாக்குறியா? " என்றவரை இடைவெட்டி அவன் ஒரு பார்வை பார்க்க, அத்தோடு தன் வாயை மூடிக்கொண்டார் அழகி.
" அம்மா இன்னும் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க எனக்கு காலேஜுக்கு டைம் ஆச்சு.. ரொம்ப நாளைக்கப்புறம் இன்னைக்கு தான் காலேஜ் போகிறேன் முதல் நாளே லேட்டா போனா எங்க ப்ரொபசர் வச்சு செய்யும்.. அந்த அம்மாகிட்ட திட்டு வாங்க எல்லாம் என்னால முடியாது உன்கிட்ட வாங்குற திட்டு பத்தாதா இதுல நான் காலேஜ்ல போய் வேற திட்டு வாங்கணுமா?" என்று தன் பைக்குள் நோண்டியப்படியே தன் தாயிடம் ஏவிக் கொண்டிருந்தவளை முறைத்துப் பார்த்தார் தேவி.
பையை நோண்டிக் கொண்டிருந்தவள் எதுவோ தோன்ற தலையை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் அங்கு தன் தாய் தன்னை முறைத்து பார்ப்பதை கண்டு பல்லை காட்டினாள்.
" என்ன தாய்க்கிழவி இது? உன் மகள் பாக்குறதுக்கு ரொம்ப அழகா இருப்பேன் தான் அது ஊர் அறிஞ்ச ரகசியம் தான்.. அதுக்காக இப்படி தான் நீ என்னை நின்னு சைட் அடிச்சுக்கிட்டு இருக்கனுமா? அதுக்கெல்லாம் இப்ப நேரம் இல்லை நான் போயிட்டு வந்துடறேன் இங்க உன் கண்ணு முன்னாடி உட்கார்ந்து இருக்கேன் எவ்வளவு நேரம் வேணுமோ நீ உட்கார்ந்து என்னை பார்த்து ரசி.." என்றவளை பக்கத்தில் அடிக்க ஏதாவது கிடைக்குமா என்பது போல் தேடி பார்த்தார் தேவி.
அவர் எதற்காக பார்க்கிறார் என்பதை தெரிந்து கொள்ளாமல் இருப்பதற்கு செம்பருத்தி ஒன்றும் குழந்தை அல்லவே..
' அய்யய்யோ தாய் கிழவி பொளந்துகட்ட எதையோ தேடுது அதுக்குள்ள எஸ்கேப் ஆக வேண்டியதுதான்..' என்று மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டவள் பையை தூக்கிக் கொண்டு ஒரே ஓட்டமாக வெளியில் ஓடி வந்தவள் வழக்கம் போல் தேவேந்திரன் மீது இடித்துக் கொள்ள, தடுமாறி கீழே விழப் போனவளை தாங்கிப் பிடித்துக் கொண்டான்.
இடையில் பதிர்ந்திருந்த அவன் கரம் அழுத்தமாக அவள் இடையை பிடிக்க, கீழே விழுந்து விடுவோமோ என்று பயத்தில் கண்களை மூடிக்கொண்டு இருந்தவள் கைகள் விழாமல் இருப்பதற்காக அவன் சட்டையை கெட்டியாக பிடித்துக் கொள்ள தனக்கு பக்கத்தில் தெரிந்த அவள் முகத்தை ரசித்துப் பார்த்தான் தேவேந்திரன்.
அவள் கண்களை மூடி கொண்டது வேறு அவனுக்கு வசதியாக போக, எப்போதும் அவளை சுட்டு பொசுக்குவது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் பார்வை முதன்முதலாக மனதில் இருந்த காதலை வெளிப்படுத்த பார்க்க வேண்டியவளோ அதை பார்க்காமல் கண்களை இறுக்கமாக மூடிக்கொண்டு இருந்தாள்.
கீழே விழாமல் இருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்ததும் கண்களை திறந்து பார்த்த செம்பருத்தி தனக்கு அருகாமையில் தெரிந்த தேவேந்திரன் முகத்தைக் கண்டு பதைபதைத்து போனவளாக அவன் பிடியிலிருந்து வெளியில் வர முயற்சிக்க அவளால் ஒரு அணுவும் அசைக்க முடியவில்லை.
அந்த அளவுக்கு அவளை அழுத்தமாக பிடித்திருந்தது அவன் கைகள்.
' அய்யய்யோ இவன் பார்வை சரி இல்லையே.. அன்னைக்கு மாதிரி கடிச்சு கிடிச்சு வச்சுர போறான் அதுக்கப்புறம் காலேஜ்ல என் பிரெண்ட்ஸ் எல்லாம் பாத்துட்டு என்னை சும்மா விட மாட்டாங்களே.. இதுக்கு மேல இருந்தா சேதாரம் நமக்குத்தான் இவன்கிட்ட இருந்து முதல்ல தப்பிச்சு ஓடணும்..' என்று மனதுக்குள் முணுமுணுத்துக் கொண்டவள் அவனிடம் இருந்து எப்படி தப்பிப்பது என்பது போல் பார்க்க அதற்கு உதவியாக வந்து சேர்த்தார் அவ்வளவுதான் அன்னை தேவி.
அங்கு இருவர்கள் இருவரும் நிற்கும் கோலத்தைக் கண்டு பார்க்க முடியாமல் தேவி திரும்பி நின்றவர் " அடியே காலேஜுக்கு டைம் ஆயிருச்சுன்னு இங்க என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்க?" என்று அவளுக்கு கல்லூரிக்கு செல்ல வேண்டும் என்பது என் நினைவுபடுத்த, இதுதான் வாய்ப்பு என்று அதை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்ட செம்பருத்தி " மாமா என்னை விடுங்க காலேஜுக்கு டைம் ஆகுது நான் போகணும்.. "என தேவி அங்க நிற்பதால் மேற்கொண்டு அவளிடம் எதுவும் பேச முடியாமல் தன் கைகளை விலக்கிக் கொண்டான் தேவேந்திரன்.
அவன் கைகளை விலக்கிக் கொண்டதும் சிட்டாக பறந்து ஓடினாள் பெண்ணவள்.
அத்தியாயம் 2:
" என்னப்பா இந்திரா இவ்வளவு தூரம் வீட்டுக்கு வந்துருக்க? உனக்கு இந்த அத்தையை எல்லாம் ஞாபகம் இருக்கா? நான் கூட மறந்து போயிட்டேன்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்.."
" என்னத்த பண்றது எனக்கு இருக்க வேலை அப்படி.. இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல எலக்சன் வரப்போகுது அதுக்கு இப்பவே எஃபெக்ட் போட்டா தான் எலக்சன்ல ஜெயிக்க முடியும்.. "
" சரி முதலில் நீ உள்ள வாப்பா.. மிச்ச விஷயம் எல்லாத்தையும் அப்புறமா பேசிக்கலாம்.. " என்றதும் உள்ளே நுழைந்த தேவேந்திரன் அவனது ஆம்பல் மலரின் வாசத்தை நுகர்ந்தப் படியே வீட்டிற்குள் பிரவேசித்தான்.
" என்னடி செம்பருத்தி வீட்ல இருந்து நல்லா உங்க அம்மா கையால சாப்பிட்டு இப்படி அமுல் பேபி மாதிரி காலேஜுக்கு வந்துருக்க.. " என்று செம்பருத்தியை அவள் தோழி கீதா கிண்டல் செய்ய, அவளை முறைத்து பார்த்தாள் செம்பருத்தி.
" சரி சரி அப்படி பாசமா முறைச்சு பாக்காத இனிமே நான் எதுவும் கேட்கல.. அது என்னடி உதட்டில் ஏதோ காயம் மாதிரி இருக்கு.. "
"இப்ச்.. உன் நொல்ல கண்ணு எதையெல்லாம் பார்க்கக்கூடாதோ அதை எல்லாம் சரியா பாக்குமா? கீழ விழுந்துட்டேன் அதுல அடிபட்டுடுச்சு.."
" இல்லையே யாரோ வாயை கடிச்சு வச்சது மாதிரி இருக்கு வாய.. "
" ஆமா எங்க வீட்ல நான் வளர்க்கிற பெருச்சாளி ஒன்னு என் வாயை கடிச்சிடுச்சு வேலையை பார்த்துக்கிட்டு போவியா.. " என்றவளை நமட்டு சிரிப்புடன் பார்த்தாள் கீதா.
" என்னடி பெருச்சாளி ரொம்ப பெருசா இருக்கும் போல இருக்கு காயம் ரொம்ப ஆழமாக இருக்கிற மாதிரி இருக்கு.. " என்றவளை கையில் வைத்திருந்த பையால் மொத்தினாள் செம்பருத்தி.
" இத்தோட வாய மூடுடி இல்லன்னா அப்புறம் உன் வாய் என் வாயை விட மோசமானதாயிடும்.. " என்று கடுப்புடன் சொல்ல, கீதா தனக்கு ஏன் வம்பு?என்று வாயை மூடிக்கொண்டாள்.
அத்தோடு அந்த பேச்சை இருவரும் முடித்துக் கொண்டு கல்லூரிக்குள் நுழைய இருவருக்கும் பின்பாக "ஸ்ஸ்ஸ்" என்ற சத்தம் கேட்க, இருவரும் அங்கும் இங்கும் பார்க்க தூணுக்கு பின்னால் நின்று ஒருவன் செம்பருத்தியை பார்த்து சத்தம் கொடுக்க அவனைக் கண்டதும் அவளது முகம் செங்காந்தள் மலராக சிவந்து போனது.
யாருக்கும் தெரியாமல் அவளை அழைத்தவன் கண்களால் ஒரு இடத்தை சுட்டிக்காட்ட, அவளும் கண்களை புரிந்ததாக மூடித் திறந்தாள்.
பக்கத்தில் நின்ற கீதாவோ " என்னடி உன் ஆருயிர் காதலனை பார்த்ததும் மூஞ்சி அப்படியே சிவந்து போச்சு.. அவனைப் பார்க்கிறதுக்காக தானே இவ்வளவு சீக்கிரம் காலேஜுக்கு ஓடி வந்திருக்க? அது சரி நான் கேட்டதுக்கு பெருச்சாளி உன் வாயை கடித்து வச்சுடுச்சுன்னு சொன்ன இப்ப அவன் கேட்டா என்ன பதில் சொல்லுவ? "
"ம்.. என் மாமா இறுக்கி அணைச்சு உம்மா கொடுத்தான்னு உண்மையை சொல்ல வேண்டியதுதான்.. போடி அங்கிட்டு அர்ஜுன் வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கார் நான் போறேன் போ.." என்றவள் அவள் காதலன் வர சொன்ன இடத்திற்கு விரைந்தாள்.
கல்லூரியின் பின்பக்கமாக அமைந்திருந்த தோட்டத்திற்கு அவளை அழைத்துச் சென்ற அர்ஜுன் நெடுநாட்கள் அவளை பார்க்காமல் இருந்ததற்கான பிரிவின் ஏக்கத்தை பார்வையின் வழியாக வெளிப்படுத்த, அவன் பார்வையை தாங்க முடியாமல் தன் தலையை தாழ்த்திக் கொண்டாள் பெண்ணவள்.
" அப்புறம் எப்படி இருக்க செம்பருத்தி? உன்னை பார்க்காமல் இத்தனை நாள் என்னால இருக்கவே முடியல தெரியுமா? உனக்கு எப்படி இருந்துச்சு.. "
" எனக்கும் உங்களை பார்க்காமல் ரொம்ப கஷ்டமா தான் இருந்துச்சு அர்ஜுன்.. எப்படா காலேஜ் திறப்பாங்கன்னு காத்துகிட்டு இருந்தேன்.. " என்றவள் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்க்க, அவன் கண்களில் வழிந்த காதலில் தன் பார்வையை தாழ்த்திக் கொள்ளாமல் அவனைப் பார்த்தபடியே இருந்தாள் பாவை.
அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த அர்ஜுனுக்கு அவள் உதட்டில் ஓரத்தில் இருந்த காயம் அவனுக்கு எதையோ ஒன்றை பறைசாற்றியது.
அதன் விளைவாக காதலால் கனிந்திருந்தவனது முகம் கோபத்தினால் சிவந்து போயிருந்தது
" என்ன செம்பருத்தி இது உதட்டுல ஏதோ காயம் மாதிரி இருக்கு.. " என்றவன் பார்வை கூர்மையாக அதே நேரம் சந்தேகமாக அவள் மீது விழுக, அதற்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் பேந்த பேந்த விழித்த
செம்பருத்தி " அது கீழே விழுந்ததுல அடிபட்டு போச்சு.. " என்றவள் உண்மையை மறைத்து பொய்யையும் தப்புத்தப்பாக உளறி வைக்க,தன்னிடம் மறைக்கிறாள் என்பதை தெரிந்து கொண்டவன் அதற்கு மேல் அதை தோண்டி துருவாமல் அப்படியே விட்டு விட்டான்.
அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்ப்பதற்கே அவளுக்கு சங்கடமாகி போக, " சரி அர்ஜுன் எனக்கு கிளாசுக்கு டைம் ஆயிடுச்சு நான் கிளம்புறேன்.." என்றவளுக்கு எந்த பதிலும் சொல்லாமல் அவன் அப்படியே நிற்க, அவன் ஒன்றும் சொல்லாமல் இருக்க அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் மணி அடிக்கவும் வகுப்பறையையும் அவனையும் கலக்கத்தோடு பார்க்க, அர்ஜுனோ தலையை அசைக்க அதை சம்மதமாக எடுத்துக் கொண்டு சிரிப்புடன் அங்கிருந்து அகன்றாள்.
" தம்பி இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல எலக்சன் வேலையா நீ அலைய ஆரம்பிச்சுடுவ.. அதுக்கு அப்புறம் என்னால உன்னை பார்க்கிறது என்ன பேசக்கூட முடியாது.. நான் போயிட்டு நேத்தே ஜோசியரை பார்த்துட்டு வந்துட்டேன் இன்னும் ஒரு மாசத்துக்குள்ள உனக்கு கல்யாணம் பண்ணனுமாம் இல்லன்னா கல்யாண கிரகம் வேற இன்னும் மூணு வருஷம் ஆகும்னு அவர் ஒரு குண்டை தூக்கி போடுறார்ப்பா.. இப்பவே உனக்கு 29 வயசாச்சு இன்னும் மூணு வருஷம் போயிருச்சுனா 32 வயசாயிடும்.. அதுக்கப்புறம் கல்யாணம் பண்றது எல்லாம் ரொம்ப சிரமம் எங்க மருமகளை எங்க கூடவே வச்சுக்கணும் நானும் உங்க அப்பாவும் ஆசைப்படுகிறோம் உன்னோட விருப்பத்தை சொன்னா நாங்க அதுக்கு தகுந்தாப்ல எங்க முடிவை எடுப்போம்.. " என்று மகனுக்கு காலை உணவை பரிமாறியபடி அறிவழகி தூண்டில் விட, அவரது பேச்சுக்கு எந்தவிதமான எதிர்வினையும் ஆற்றாமல் அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தான் தேவேந்திரன்.
தான் சொன்னதற்கு எந்த பதிலும் வராமல் போக, மகனை மனதுக்குள் திட்டிக்கொண்ட அறிவு பக்கத்தில் அமர்ந்து கருமமே கண்ணாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த கணவரின் கால்களின் ஓங்கி ஒரு மிதி மிதிக்க, அவரோ " ஐயோ அம்மா.. இப்ப எதுக்குடி என் காலை மிதிச்ச.. நான் பாட்டுக்கு அமைதியா சாப்பிட்டுகிட்டு இருக்கேன் எதுக்கு என்ன வம்பு இழுக்கிற.. " என்று கத்த, அவரை முறைத்து பார்த்தார் அறிவு.
" இங்க ஒருத்தி உசுர கொடுத்து பேசிட்டு இருக்கேன்.. கொஞ்சம் கூட என்னை மதிக்காம சோறு தான் முக்கியம்னு அதை உட்கார்ந்து தின்னுகிட்டு இருக்கீங்க.. இவன் கிட்ட என்னால பேச முடியாது நீங்களே இவன்கிட்ட கேட்டு ஒரு முடிவு சொல்லுங்க நிறைய ஜாதகம் வந்து இருக்கு கூடவே பொண்ணுங்க போட்டோ வந்து இருக்கு.. தரகர் கிட்ட சொல்லி அனுப்பினேன் அவர் கொண்டுவந்து காலையில் தான் கொடுத்துட்டு போனார்.. இவனுக்கு விருப்பம் இருந்தா ஒரு நல்ல பொண்ணை பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சிடலாம்.. " என்றதும் அதுவரை அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்த தேவேந்திரன் தட்டில் கையை கழுவி விட்டான்.
சாப்பாடுக்கு மட்டுமல்ல நீங்கள் பேசும் விஷயத்திற்கும் சேர்த்து தான் என்பது அவன் சொல்லாமலே அவனை பெற்றவர்களுக்கு புரிந்தது.
இருந்தாலும் இன்று விடக்கூடாது என்று விடாப்படியாக இருந்த அறிவு விடாக் கண்டனாக இருந்த அவனிடம் பேச ஆரம்பித்தார்.
" இங்க பாருப்பா நாங்க ஒண்ணும் ஏழெட்டு பிள்ளை எல்லாம் பெத்து வைக்கல .. எங்களுக்கு இருக்கிறது ஒரே ஒரு பிள்ளை நீ மட்டும் தான் இருக்கிற காலத்துல யாருக்கு என்ன ஆகுதுன்னு யாருக்கும் இங்க சொல்ல முடியல நாங்க இருக்கிற வரைக்கும் நிம்மதியா இருந்துட்டு போகணும்னு ஆசைப்படுகிறோம்.. நாங்க ஒன்றும் உன்கிட்ட எதையும் எதிர்பார்க்கல எல்லா பெத்தவங்களை மாதிரி நாங்களும் எங்க பிள்ளை குடும்பம் குட்டின்னு சந்தோஷமா இருக்கிறதை பார்க்கணும்னு ஆசைப்படுறோம் அவ்வளவுதான்.. இதுக்கு கூட எங்களுக்கு தகுதி இல்லன்னா அதுக்கு மேல கடவுளோட சித்தம் தான்.. அதுக்கப்புறம் மரியாதை இல்லாத இந்த வீட்ல எனக்கும் என் புருஷனுக்கும் என்ன வேலை.. நாங்க ரெண்டு பேரும் எங்கேயாவது போய் பிச்சை எடுத்து வேண்டுமானாலும் பொழச்சிக்கிறோம் நீ சந்தோஷமா இரு.." என்று வராத கண்ணீரை துடைத்தபடி உணர்ச்சிகரமாக பேச, கணேசன் சாப்பிட்டுக் கொண்டே மனைவியின் நாடகத்தை வேடிக்கை பார்த்தார்.
அத்தனை நேரமும் மனைவி பேசுவதற்கு குறுக்கே வராமல் அமைதியாக இருந்தவர் இறுதியாக அவர் வீட்டை விட்டு போகிறோம் என்று சொன்னதும் அவருக்கு பயம் பிடித்துக் கொண்டது.
" ஏன்டி வயசான காலத்துல எங்க போக சொல்ற? சை.. உன் கூட சேர்ந்து நானும் வயசான கிழவன் மாதிரி வரவர பீல் பண்றேன்.. வீட்டை விட்டு வெளியில போனா அப்புறம் எப்படி பக்கத்து வீட்டு ஜமுனாவ கரெக்ட் பண்றது.." என்று பேச்சு வாக்கில் உளவி விட, அவ்வளவுதான் பத்ரகாளி ஆகிவிட்டார் அறிவு.
" யோவ் மானங்கெட்ட மனுஷா.. பிள்ளைக்கு கல்யாணம் பண்றத பத்தி பேச சொன்னா உனக்கு கல்யாணம் பண்ணனும் கட்டையில போற வயசுல உனக்கு கல்யாணம் கேக்குதோ? போனா போகுதுன்னு புருஷன்னு உன்னை அடிக்காமல் விட்டதற்கு எனக்கே நீ ஆப்பு வைக்க பாக்குறியா? " என்று எந்த விஷயத்தை பற்றி பேச ஆரம்பித்தார்களோ அதை முழுமையாக மறந்து இருவரும் அவர்களுக்குள் சண்டை இட, அதை எல்லாம் இதழ்களுக்குள் அடக்கப்பட்ட புன்னகையுடன் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் தேவேந்திரன்.
" அய்யோ மன்னிச்சிடுங்க பொண்டாட்டி ஏதோ தெரியாமல் வாய் தவறி சொல்லிட்டேன்.."
" ஓஓ.. அப்போ தெரிஞ்சே வாய் தவறி வேற சொல்லுவீங்களா அந்த அளவுக்கு உங்களுக்கு தைரியம் இருக்கா என்ன? நைட்டு என் கையால தானே சாப்பிட வீட்டுக்கு வருவீங்க வாங்க சாப்பாடுல்ல விஷத்தை வைக்கிறேன்.." என்றதும் நெஞ்சை பிடித்துக் கொண்டார் கணேசன்.
" என்னப்பா இந்திரா இவ்வளவு தூரம் வீட்டுக்கு வந்துருக்க? உனக்கு இந்த அத்தையை எல்லாம் ஞாபகம் இருக்கா? நான் கூட மறந்து போயிட்டேன்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன்.."
" என்னத்த பண்றது எனக்கு இருக்க வேலை அப்படி.. இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல எலக்சன் வரப்போகுது அதுக்கு இப்பவே எஃபெக்ட் போட்டா தான் எலக்சன்ல ஜெயிக்க முடியும்.. "
" சரி முதலில் நீ உள்ள வாப்பா.. மிச்ச விஷயம் எல்லாத்தையும் அப்புறமா பேசிக்கலாம்.. " என்றதும் உள்ளே நுழைந்த தேவேந்திரன் அவனது ஆம்பல் மலரின் வாசத்தை நுகர்ந்தப் படியே வீட்டிற்குள் பிரவேசித்தான்.
" என்னடி செம்பருத்தி வீட்ல இருந்து நல்லா உங்க அம்மா கையால சாப்பிட்டு இப்படி அமுல் பேபி மாதிரி காலேஜுக்கு வந்துருக்க.. " என்று செம்பருத்தியை அவள் தோழி கீதா கிண்டல் செய்ய, அவளை முறைத்து பார்த்தாள் செம்பருத்தி.
" சரி சரி அப்படி பாசமா முறைச்சு பாக்காத இனிமே நான் எதுவும் கேட்கல.. அது என்னடி உதட்டில் ஏதோ காயம் மாதிரி இருக்கு.. "
"இப்ச்.. உன் நொல்ல கண்ணு எதையெல்லாம் பார்க்கக்கூடாதோ அதை எல்லாம் சரியா பாக்குமா? கீழ விழுந்துட்டேன் அதுல அடிபட்டுடுச்சு.."
" இல்லையே யாரோ வாயை கடிச்சு வச்சது மாதிரி இருக்கு வாய.. "
" ஆமா எங்க வீட்ல நான் வளர்க்கிற பெருச்சாளி ஒன்னு என் வாயை கடிச்சிடுச்சு வேலையை பார்த்துக்கிட்டு போவியா.. " என்றவளை நமட்டு சிரிப்புடன் பார்த்தாள் கீதா.
" என்னடி பெருச்சாளி ரொம்ப பெருசா இருக்கும் போல இருக்கு காயம் ரொம்ப ஆழமாக இருக்கிற மாதிரி இருக்கு.. " என்றவளை கையில் வைத்திருந்த பையால் மொத்தினாள் செம்பருத்தி.
" இத்தோட வாய மூடுடி இல்லன்னா அப்புறம் உன் வாய் என் வாயை விட மோசமானதாயிடும்.. " என்று கடுப்புடன் சொல்ல, கீதா தனக்கு ஏன் வம்பு?என்று வாயை மூடிக்கொண்டாள்.
அத்தோடு அந்த பேச்சை இருவரும் முடித்துக் கொண்டு கல்லூரிக்குள் நுழைய இருவருக்கும் பின்பாக "ஸ்ஸ்ஸ்" என்ற சத்தம் கேட்க, இருவரும் அங்கும் இங்கும் பார்க்க தூணுக்கு பின்னால் நின்று ஒருவன் செம்பருத்தியை பார்த்து சத்தம் கொடுக்க அவனைக் கண்டதும் அவளது முகம் செங்காந்தள் மலராக சிவந்து போனது.
யாருக்கும் தெரியாமல் அவளை அழைத்தவன் கண்களால் ஒரு இடத்தை சுட்டிக்காட்ட, அவளும் கண்களை புரிந்ததாக மூடித் திறந்தாள்.
பக்கத்தில் நின்ற கீதாவோ " என்னடி உன் ஆருயிர் காதலனை பார்த்ததும் மூஞ்சி அப்படியே சிவந்து போச்சு.. அவனைப் பார்க்கிறதுக்காக தானே இவ்வளவு சீக்கிரம் காலேஜுக்கு ஓடி வந்திருக்க? அது சரி நான் கேட்டதுக்கு பெருச்சாளி உன் வாயை கடித்து வச்சுடுச்சுன்னு சொன்ன இப்ப அவன் கேட்டா என்ன பதில் சொல்லுவ? "
"ம்.. என் மாமா இறுக்கி அணைச்சு உம்மா கொடுத்தான்னு உண்மையை சொல்ல வேண்டியதுதான்.. போடி அங்கிட்டு அர்ஜுன் வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கார் நான் போறேன் போ.." என்றவள் அவள் காதலன் வர சொன்ன இடத்திற்கு விரைந்தாள்.
கல்லூரியின் பின்பக்கமாக அமைந்திருந்த தோட்டத்திற்கு அவளை அழைத்துச் சென்ற அர்ஜுன் நெடுநாட்கள் அவளை பார்க்காமல் இருந்ததற்கான பிரிவின் ஏக்கத்தை பார்வையின் வழியாக வெளிப்படுத்த, அவன் பார்வையை தாங்க முடியாமல் தன் தலையை தாழ்த்திக் கொண்டாள் பெண்ணவள்.
" அப்புறம் எப்படி இருக்க செம்பருத்தி? உன்னை பார்க்காமல் இத்தனை நாள் என்னால இருக்கவே முடியல தெரியுமா? உனக்கு எப்படி இருந்துச்சு.. "
" எனக்கும் உங்களை பார்க்காமல் ரொம்ப கஷ்டமா தான் இருந்துச்சு அர்ஜுன்.. எப்படா காலேஜ் திறப்பாங்கன்னு காத்துகிட்டு இருந்தேன்.. " என்றவள் நிமிர்ந்து அவனைப் பார்க்க, அவன் கண்களில் வழிந்த காதலில் தன் பார்வையை தாழ்த்திக் கொள்ளாமல் அவனைப் பார்த்தபடியே இருந்தாள் பாவை.
அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த அர்ஜுனுக்கு அவள் உதட்டில் ஓரத்தில் இருந்த காயம் அவனுக்கு எதையோ ஒன்றை பறைசாற்றியது.
அதன் விளைவாக காதலால் கனிந்திருந்தவனது முகம் கோபத்தினால் சிவந்து போயிருந்தது
" என்ன செம்பருத்தி இது உதட்டுல ஏதோ காயம் மாதிரி இருக்கு.. " என்றவன் பார்வை கூர்மையாக அதே நேரம் சந்தேகமாக அவள் மீது விழுக, அதற்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் பேந்த பேந்த விழித்த
செம்பருத்தி " அது கீழே விழுந்ததுல அடிபட்டு போச்சு.. " என்றவள் உண்மையை மறைத்து பொய்யையும் தப்புத்தப்பாக உளறி வைக்க,தன்னிடம் மறைக்கிறாள் என்பதை தெரிந்து கொண்டவன் அதற்கு மேல் அதை தோண்டி துருவாமல் அப்படியே விட்டு விட்டான்.
அவன் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்ப்பதற்கே அவளுக்கு சங்கடமாகி போக, " சரி அர்ஜுன் எனக்கு கிளாசுக்கு டைம் ஆயிடுச்சு நான் கிளம்புறேன்.." என்றவளுக்கு எந்த பதிலும் சொல்லாமல் அவன் அப்படியே நிற்க, அவன் ஒன்றும் சொல்லாமல் இருக்க அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் மணி அடிக்கவும் வகுப்பறையையும் அவனையும் கலக்கத்தோடு பார்க்க, அர்ஜுனோ தலையை அசைக்க அதை சம்மதமாக எடுத்துக் கொண்டு சிரிப்புடன் அங்கிருந்து அகன்றாள்.
" தம்பி இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல எலக்சன் வேலையா நீ அலைய ஆரம்பிச்சுடுவ.. அதுக்கு அப்புறம் என்னால உன்னை பார்க்கிறது என்ன பேசக்கூட முடியாது.. நான் போயிட்டு நேத்தே ஜோசியரை பார்த்துட்டு வந்துட்டேன் இன்னும் ஒரு மாசத்துக்குள்ள உனக்கு கல்யாணம் பண்ணனுமாம் இல்லன்னா கல்யாண கிரகம் வேற இன்னும் மூணு வருஷம் ஆகும்னு அவர் ஒரு குண்டை தூக்கி போடுறார்ப்பா.. இப்பவே உனக்கு 29 வயசாச்சு இன்னும் மூணு வருஷம் போயிருச்சுனா 32 வயசாயிடும்.. அதுக்கப்புறம் கல்யாணம் பண்றது எல்லாம் ரொம்ப சிரமம் எங்க மருமகளை எங்க கூடவே வச்சுக்கணும் நானும் உங்க அப்பாவும் ஆசைப்படுகிறோம் உன்னோட விருப்பத்தை சொன்னா நாங்க அதுக்கு தகுந்தாப்ல எங்க முடிவை எடுப்போம்.. " என்று மகனுக்கு காலை உணவை பரிமாறியபடி அறிவழகி தூண்டில் விட, அவரது பேச்சுக்கு எந்தவிதமான எதிர்வினையும் ஆற்றாமல் அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தான் தேவேந்திரன்.
தான் சொன்னதற்கு எந்த பதிலும் வராமல் போக, மகனை மனதுக்குள் திட்டிக்கொண்ட அறிவு பக்கத்தில் அமர்ந்து கருமமே கண்ணாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த கணவரின் கால்களின் ஓங்கி ஒரு மிதி மிதிக்க, அவரோ " ஐயோ அம்மா.. இப்ப எதுக்குடி என் காலை மிதிச்ச.. நான் பாட்டுக்கு அமைதியா சாப்பிட்டுகிட்டு இருக்கேன் எதுக்கு என்ன வம்பு இழுக்கிற.. " என்று கத்த, அவரை முறைத்து பார்த்தார் அறிவு.
" இங்க ஒருத்தி உசுர கொடுத்து பேசிட்டு இருக்கேன்.. கொஞ்சம் கூட என்னை மதிக்காம சோறு தான் முக்கியம்னு அதை உட்கார்ந்து தின்னுகிட்டு இருக்கீங்க.. இவன் கிட்ட என்னால பேச முடியாது நீங்களே இவன்கிட்ட கேட்டு ஒரு முடிவு சொல்லுங்க நிறைய ஜாதகம் வந்து இருக்கு கூடவே பொண்ணுங்க போட்டோ வந்து இருக்கு.. தரகர் கிட்ட சொல்லி அனுப்பினேன் அவர் கொண்டுவந்து காலையில் தான் கொடுத்துட்டு போனார்.. இவனுக்கு விருப்பம் இருந்தா ஒரு நல்ல பொண்ணை பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சிடலாம்.. " என்றதும் அதுவரை அமைதியாக சாப்பிட்டு கொண்டிருந்த தேவேந்திரன் தட்டில் கையை கழுவி விட்டான்.
சாப்பாடுக்கு மட்டுமல்ல நீங்கள் பேசும் விஷயத்திற்கும் சேர்த்து தான் என்பது அவன் சொல்லாமலே அவனை பெற்றவர்களுக்கு புரிந்தது.
இருந்தாலும் இன்று விடக்கூடாது என்று விடாப்படியாக இருந்த அறிவு விடாக் கண்டனாக இருந்த அவனிடம் பேச ஆரம்பித்தார்.
" இங்க பாருப்பா நாங்க ஒண்ணும் ஏழெட்டு பிள்ளை எல்லாம் பெத்து வைக்கல .. எங்களுக்கு இருக்கிறது ஒரே ஒரு பிள்ளை நீ மட்டும் தான் இருக்கிற காலத்துல யாருக்கு என்ன ஆகுதுன்னு யாருக்கும் இங்க சொல்ல முடியல நாங்க இருக்கிற வரைக்கும் நிம்மதியா இருந்துட்டு போகணும்னு ஆசைப்படுகிறோம்.. நாங்க ஒன்றும் உன்கிட்ட எதையும் எதிர்பார்க்கல எல்லா பெத்தவங்களை மாதிரி நாங்களும் எங்க பிள்ளை குடும்பம் குட்டின்னு சந்தோஷமா இருக்கிறதை பார்க்கணும்னு ஆசைப்படுறோம் அவ்வளவுதான்.. இதுக்கு கூட எங்களுக்கு தகுதி இல்லன்னா அதுக்கு மேல கடவுளோட சித்தம் தான்.. அதுக்கப்புறம் மரியாதை இல்லாத இந்த வீட்ல எனக்கும் என் புருஷனுக்கும் என்ன வேலை.. நாங்க ரெண்டு பேரும் எங்கேயாவது போய் பிச்சை எடுத்து வேண்டுமானாலும் பொழச்சிக்கிறோம் நீ சந்தோஷமா இரு.." என்று வராத கண்ணீரை துடைத்தபடி உணர்ச்சிகரமாக பேச, கணேசன் சாப்பிட்டுக் கொண்டே மனைவியின் நாடகத்தை வேடிக்கை பார்த்தார்.
அத்தனை நேரமும் மனைவி பேசுவதற்கு குறுக்கே வராமல் அமைதியாக இருந்தவர் இறுதியாக அவர் வீட்டை விட்டு போகிறோம் என்று சொன்னதும் அவருக்கு பயம் பிடித்துக் கொண்டது.
" ஏன்டி வயசான காலத்துல எங்க போக சொல்ற? சை.. உன் கூட சேர்ந்து நானும் வயசான கிழவன் மாதிரி வரவர பீல் பண்றேன்.. வீட்டை விட்டு வெளியில போனா அப்புறம் எப்படி பக்கத்து வீட்டு ஜமுனாவ கரெக்ட் பண்றது.." என்று பேச்சு வாக்கில் உளவி விட, அவ்வளவுதான் பத்ரகாளி ஆகிவிட்டார் அறிவு.
" யோவ் மானங்கெட்ட மனுஷா.. பிள்ளைக்கு கல்யாணம் பண்றத பத்தி பேச சொன்னா உனக்கு கல்யாணம் பண்ணனும் கட்டையில போற வயசுல உனக்கு கல்யாணம் கேக்குதோ? போனா போகுதுன்னு புருஷன்னு உன்னை அடிக்காமல் விட்டதற்கு எனக்கே நீ ஆப்பு வைக்க பாக்குறியா? " என்று எந்த விஷயத்தை பற்றி பேச ஆரம்பித்தார்களோ அதை முழுமையாக மறந்து இருவரும் அவர்களுக்குள் சண்டை இட, அதை எல்லாம் இதழ்களுக்குள் அடக்கப்பட்ட புன்னகையுடன் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் தேவேந்திரன்.
" அய்யோ மன்னிச்சிடுங்க பொண்டாட்டி ஏதோ தெரியாமல் வாய் தவறி சொல்லிட்டேன்.."
" ஓஓ.. அப்போ தெரிஞ்சே வாய் தவறி வேற சொல்லுவீங்களா அந்த அளவுக்கு உங்களுக்கு தைரியம் இருக்கா என்ன? நைட்டு என் கையால தானே சாப்பிட வீட்டுக்கு வருவீங்க வாங்க சாப்பாடுல்ல விஷத்தை வைக்கிறேன்.." என்றதும் நெஞ்சை பிடித்துக் கொண்டார் கணேசன்.
" அம்மா தாயே ஏதோ தெரியாமல் சொல்லிட்டேன் என்னை மன்னிச்சிடு நான் இனிமேல் இந்த வீட்டை விட்டு அக்கம் பக்கம் கூட போகல.. "
" ஆமா அக்கம் பக்கம் போனா எப்படி அந்த ஜமுனாவை சைட் அடிக்க முடியும்.. வீட்ல இருந்தா தானே நல்ல வசதியா அவளை பார்த்துக்கிட்டே இருக்க முடியும்.. " என்றதும் வாயை இறுக்கமாக மூடிக் கொண்டார் கணேசன்.
"உங்ககிட்ட நான் பேசிகிட்டு இருந்ததில்ல சொல்ல வந்த விஷயத்தை அப்படியே விட்டுட்டேன் பாருங்க.." என்றவர் மீண்டும் மகனிடம் பேசலாம் என்பதற்காக திரும்ப அங்கே அவன் அமர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்த இடம் காலியாக இருந்தது.
அறிவழகி அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் அப்படியே அந்த நாற்காலியில் அமர," நான் வேணும்னா கொஞ்சம் தண்ணி எடுத்துட்டு வரவா செல்லம்.. " என்று அவரை சமாதானப்படுத்தும் பொருட்டு பம்மிய குரலில் கணேசன் கேட்க, அவரை உக்கிரமாக ஒரு பார்வை பார்த்தார் அறிவு.
காலையில் சென்றவன் மதியம் எதையோ எடுப்பதற்காக மீண்டும் வீட்டிற்கு வர, அங்கிருந்த சோபாவில் சோகமாக சாய்ந்து கண்களை மூடியபடி அமர்ந்திருந்த அன்னையைக் கண்டதும் அவர் பக்கத்தில் வந்து அமர்ந்து கொண்டான்.
தன் பக்கத்தில் ஏதோ அரவம் கேட்க, கண்களை விழித்து பார்த்த அறிவழகி மகனை கண்டதும் எதுவும் சொல்லாமல் முன்பு போல் கண்கள் மூடி சோபாவில் படுத்து கொண்டவர் கைகளை கண்களுக்கு குறுக்காக வைத்துக் கொண்டார்.
அவரது நிலைமை அவனுக்கு புரிந்துதான் இருந்தது.
தானாக எதுவும் சொல்லாமல் எப்பொழுதும் தன் மனதில் இருப்பதை அவராக புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைப்பவன் அவன்.
அன்னை தன்னை புரிந்து கொண்டு பேச்சு எடுக்கும் பொழுது பேசிக் கொள்ளலாம் என்று அமைதியாக இருந்தவனுக்கு அவரது இந்த தோற்றம் மனதை வெகுவாக காயப்படுத்தியது.
சோபாவில் இருந்த அவரது இன்னொரு கையை எடுத்து தன் கைகளுக்குள் வைத்துக் கொண்டவன் " இப்ப என்ன உங்களுக்கு? நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் அவ்வளவுதானே.. எனக்கு பிடிச்ச பொண்ண நீங்க பார்த்து வச்சா நாளைக்குக் கூட கல்யாணம் பண்ண நான் தயாரா இருக்கேன்.." என்றதும் துள்ளிக் குதிக்காத குறையாக சோபாவில் இருந்து எழுந்தமர்ந்தார் அறிவு.
" நிஜமா சொல்றியா கண்ணா.. இதை முதலிலேயே சொல்லி இருந்தா என்னவாம்? வாழப் போறது நான் கிடையாது என் பிள்ளை நீதானே உனக்கு பிடிச்ச பொண்ணை பார்த்து கண்டிப்பாக நான் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன் எனக்கு தேவை உனக்கு ஒரு கல்யாணம் நடக்கணும் அவ்வளவுதான்.. " என்றவர் சிறு பிள்ளை போல் துள்ளி குதித்து எழுந்தவர் காலையில் தரகர் கொண்டு வந்து கொடுத்து விட்டுப் போன புகைப்படங்களை எல்லாம் சந்தோஷமாக எடுத்து வந்து மகன் முன்பாக இருந்த மேஜையில் பரப்பினார்.
" இங்க பாரு இந்த போட்டோல இருக்க பொண்ணுங்க எல்லாமே ரொம்ப அழகா இருக்காங்க.. ஒரு வேலை உனக்கு இவங்க இல்ல யாரையும் பிடிக்கலனா உனக்கு பிடிச்ச பொண்ணு யாருன்னு சொல்லு.. நான் நாளைக்கே அவங்க வீட்டுக்கு பொண்ணு கேட்டு போயிடுவேன்.. "என தலையை இரு பக்கமாக ஆட்டிய தேவேந்திரன் தாயை அழுத்தமாக ஒரு பார்வை பார்த்தவன் இதற்கு மேலும் இந்த விஷயத்தை நீட்டிக்க விரும்பாமல் மனதில் இருப்பதை வாய் விட்டே சொல்லிவிட்டான்.
" ஏன் உங்களுக்கு இவங்களையெல்லாம் பார்த்தால் தான் பொண்ணு மாதிரி தெரியுதா? இந்த வீட்டுக்கு வருமே ஒரு வால் இல்லாத வானரம் 24 மணி நேரமும் இங்கேயே இருக்குமே.. அது இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா வந்தா உங்களுக்கு பிடிக்காதா? " எனவும் மூளையில் மின்னலடித்தது அறிவழகிக்கு.
" கண்ணா நீ நெஜமாவா சொல்ற.." என்று நம்ப முடியாமல் கேட்டார் அறிவு.
" உங்களுக்கு ஒரு தடவை எதுவும் சொன்னா தெளிவாக கேட்காதா? " என்றவன் அவரை கோபமாக பார்த்துவிட்டு எழுந்து சென்று விட்டான்.
அவன் சொல்லிவிட்டு சென்றதைக் கேட்டதும் அறிவுக்கு பரவசம் தாங்க இயலவில்லை.
வேகமாக தனது அறைக்கு ஓடியவர் அங்கு பசியில் உறங்கிக் கொண்டிருந்த கணவனை வேகமாக எழுப்பி விட்டார்.
அவரது செயலில் அடித்து பிடித்து எழுந்த கணேசன் " ஐயோ ஜமுனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாது கவலைப்படாத.. அதான் உன் கூட நான் இருக்கேன்ல்ல.." என்று உளறிக் கொட்ட, அவரது தலையிலேயே ஒரு கொட்டு வைத்தார் அறிவு.
" எப்ப பாத்தாலும் அவ நினைப்பிலேயே தான் இருப்பீங்களா.. " என்றவரை தலையை தேய்த்துக்கொண்டு பாவமாக பார்த்தார் கணேசன்.
" சரி அது போகட்டும் இப்ப நான் ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கிறேன் அதனால இந்த விஷயத்தில அப்புறமா நான் உங்களை பார்த்துக்கிறேன்.. நம்ம பையன் கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் சொல்லிட்டான் அதுவும் பொண்ணு யாரு தெரியுமா? நம்ம வாண்டு குட்டி தான்.. " எனவும் கணேசனுக்கும் சந்தோஷம் தாங்க இயலவில்லை.
" நிஜமாவா சொல்ற அழகி.. என் பையன் கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்டதே பெரிய சந்தோஷம் இதுல எனக்கு பிடிச்ச என்னோட மருமகள் இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா வரப்போவத நினைச்சா இன்னும் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குது.. அவன் இப்படி எல்லாம் பொசுக்குன்னு மனசுல இருக்கிறத வெளியில் சொல்ற ஆள் இல்லையே எப்படி வர வெச்ச? "
" நான் யாருன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா? அவன் மனசுல இருக்க விஷயம் எனக்கு ரொம்ப நாளைக்கு முன்னாடியே தெரியும்.. தாய் அறியாத சூழ் உண்டோ.. கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி அவன் ரூம்மை சுத்தப்படுத்தும் போது தான் அவன் புத்தகத்திலிருந்து செம்பருத்தி போட்டோவையும் அதுக்கு கீழ எப்போ எனக்கு பொண்டாட்டியா வரப் போறேன்னு எழுதி வச்சிருக்கான்.. அதை பார்த்ததுக்கப்புறம் தான் பையன் மனசுல இருந்த விஷயம் எனக்கு புரிந்தது.. ஆனால் அவளை நேரில் பார்த்தால் மட்டும் பிடிக்காத மாதிரி அப்படியே பொரிந்து தள்ளுறான்.. அதனாலதான் இன்னைக்கு அவனா நானான்னு பாத்துடலாம்னு ஒரு முடிவு பண்ணி தான் வேற வேற பொண்ணுங்க போட்டோக்களையும் ஜாதகத்தையும் அவன் கிட்ட காமிச்சேன்.. எப்படியும் அவன் ஃபர்ஸ்ட்டே உண்மையை சொல்லிடுவான்னு நினைச்சேன்.. உங்க பிள்ளை தானே விடாக்கண்டன் மாதிரி இருக்கான் அவ்வளவு சீக்கிரம் அவன் மனசுல இருக்குற ரகசியத்தை என்கிட்ட சொல்லிடுவானா என்ன? அதனாலதான் அவன் வரும்போது வேணும்னே மனசு சரியில்லாதது போல சோபாவுல படுத்திருந்தேன் அதை பார்த்ததும் பயபுள்ள நம்பி மனசுல இருக்குற எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டு போயிடுச்சு.. இனிமே கொஞ்ச நேரம் கூட தாமதிக்க கூடாது செம்பருத்தி வீட்டுக்கு போய் பொண்ணு கேட்டு ஆக வேண்டிய வேலையை பார்க்கணும்.. " என்று சந்தோசமாக சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.
கணேசன் வாயில் நாரதர் அன்று விடாப்படியாக குத்தகை வைத்து உட்கார்ந்து இருந்தார் போல..
" அப்ப அவ்வளவு நேரமும் நீ நடிச்சுக்கிட்டு தான் இருந்தியா? அடிப்பாவி சண்டாளி கட்டின புருஷனுக்கு சோறு கூட போடாமலே எப்படி பழி வாங்கி இருக்க? நான் கூட நெஜமாலுமே கோபத்துல இருக்கேன்னு நினைச்சுக்கிட்டு உன்கிட்ட சாப்பாடு கேட்க பயந்துகிட்டு பசியோட அந்த பசி மயக்கத்துல தூங்கிட்டேன் தெரியுமா? தூக்கத்துல ஜமுனா கூட எவ்வளவு சந்தோஷமா இருந்தேன் தெரியுமா? " என்றவர் கழுத்தைப் பிடித்து விட்டார் அறிவு.
"யோவ்.. நானும் போனால் போகுதே தாலி கட்டின புருஷன் எதுவும் சொல்லக்கூடாதுன்னு பார்த்தா ஜமுனா கூட டூயட் பாடிக்கிட்டு இருக்கியா? நீங்க அப்படியே படுத்து சந்தோசமா டூயட் பாடுங்க.. நான் போய் பிரியாணி ஆர்டர் பண்ணி சாப்பிடுறேன்.." என்றவர் வெளியேற, மனைவியின் திடீர் தாக்குதலில் முதலில் அதிர்ந்து இருந்த கணேசன் அவர் கழுத்தை விட தொண்டையை தடவி கொடுத்தவர் பிரியாணி என்றதும் மனைவி பின்பு நாய்க்குட்டியாக சென்றார்.
" ஆமா அக்கம் பக்கம் போனா எப்படி அந்த ஜமுனாவை சைட் அடிக்க முடியும்.. வீட்ல இருந்தா தானே நல்ல வசதியா அவளை பார்த்துக்கிட்டே இருக்க முடியும்.. " என்றதும் வாயை இறுக்கமாக மூடிக் கொண்டார் கணேசன்.
"உங்ககிட்ட நான் பேசிகிட்டு இருந்ததில்ல சொல்ல வந்த விஷயத்தை அப்படியே விட்டுட்டேன் பாருங்க.." என்றவர் மீண்டும் மகனிடம் பேசலாம் என்பதற்காக திரும்ப அங்கே அவன் அமர்ந்து சாப்பிட்டு கொண்டு இருந்த இடம் காலியாக இருந்தது.
அறிவழகி அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் அப்படியே அந்த நாற்காலியில் அமர," நான் வேணும்னா கொஞ்சம் தண்ணி எடுத்துட்டு வரவா செல்லம்.. " என்று அவரை சமாதானப்படுத்தும் பொருட்டு பம்மிய குரலில் கணேசன் கேட்க, அவரை உக்கிரமாக ஒரு பார்வை பார்த்தார் அறிவு.
காலையில் சென்றவன் மதியம் எதையோ எடுப்பதற்காக மீண்டும் வீட்டிற்கு வர, அங்கிருந்த சோபாவில் சோகமாக சாய்ந்து கண்களை மூடியபடி அமர்ந்திருந்த அன்னையைக் கண்டதும் அவர் பக்கத்தில் வந்து அமர்ந்து கொண்டான்.
தன் பக்கத்தில் ஏதோ அரவம் கேட்க, கண்களை விழித்து பார்த்த அறிவழகி மகனை கண்டதும் எதுவும் சொல்லாமல் முன்பு போல் கண்கள் மூடி சோபாவில் படுத்து கொண்டவர் கைகளை கண்களுக்கு குறுக்காக வைத்துக் கொண்டார்.
அவரது நிலைமை அவனுக்கு புரிந்துதான் இருந்தது.
தானாக எதுவும் சொல்லாமல் எப்பொழுதும் தன் மனதில் இருப்பதை அவராக புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைப்பவன் அவன்.
அன்னை தன்னை புரிந்து கொண்டு பேச்சு எடுக்கும் பொழுது பேசிக் கொள்ளலாம் என்று அமைதியாக இருந்தவனுக்கு அவரது இந்த தோற்றம் மனதை வெகுவாக காயப்படுத்தியது.
சோபாவில் இருந்த அவரது இன்னொரு கையை எடுத்து தன் கைகளுக்குள் வைத்துக் கொண்டவன் " இப்ப என்ன உங்களுக்கு? நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் அவ்வளவுதானே.. எனக்கு பிடிச்ச பொண்ண நீங்க பார்த்து வச்சா நாளைக்குக் கூட கல்யாணம் பண்ண நான் தயாரா இருக்கேன்.." என்றதும் துள்ளிக் குதிக்காத குறையாக சோபாவில் இருந்து எழுந்தமர்ந்தார் அறிவு.
" நிஜமா சொல்றியா கண்ணா.. இதை முதலிலேயே சொல்லி இருந்தா என்னவாம்? வாழப் போறது நான் கிடையாது என் பிள்ளை நீதானே உனக்கு பிடிச்ச பொண்ணை பார்த்து கண்டிப்பாக நான் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன் எனக்கு தேவை உனக்கு ஒரு கல்யாணம் நடக்கணும் அவ்வளவுதான்.. " என்றவர் சிறு பிள்ளை போல் துள்ளி குதித்து எழுந்தவர் காலையில் தரகர் கொண்டு வந்து கொடுத்து விட்டுப் போன புகைப்படங்களை எல்லாம் சந்தோஷமாக எடுத்து வந்து மகன் முன்பாக இருந்த மேஜையில் பரப்பினார்.
" இங்க பாரு இந்த போட்டோல இருக்க பொண்ணுங்க எல்லாமே ரொம்ப அழகா இருக்காங்க.. ஒரு வேலை உனக்கு இவங்க இல்ல யாரையும் பிடிக்கலனா உனக்கு பிடிச்ச பொண்ணு யாருன்னு சொல்லு.. நான் நாளைக்கே அவங்க வீட்டுக்கு பொண்ணு கேட்டு போயிடுவேன்.. "என தலையை இரு பக்கமாக ஆட்டிய தேவேந்திரன் தாயை அழுத்தமாக ஒரு பார்வை பார்த்தவன் இதற்கு மேலும் இந்த விஷயத்தை நீட்டிக்க விரும்பாமல் மனதில் இருப்பதை வாய் விட்டே சொல்லிவிட்டான்.
" ஏன் உங்களுக்கு இவங்களையெல்லாம் பார்த்தால் தான் பொண்ணு மாதிரி தெரியுதா? இந்த வீட்டுக்கு வருமே ஒரு வால் இல்லாத வானரம் 24 மணி நேரமும் இங்கேயே இருக்குமே.. அது இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா வந்தா உங்களுக்கு பிடிக்காதா? " எனவும் மூளையில் மின்னலடித்தது அறிவழகிக்கு.
" கண்ணா நீ நெஜமாவா சொல்ற.." என்று நம்ப முடியாமல் கேட்டார் அறிவு.
" உங்களுக்கு ஒரு தடவை எதுவும் சொன்னா தெளிவாக கேட்காதா? " என்றவன் அவரை கோபமாக பார்த்துவிட்டு எழுந்து சென்று விட்டான்.
அவன் சொல்லிவிட்டு சென்றதைக் கேட்டதும் அறிவுக்கு பரவசம் தாங்க இயலவில்லை.
வேகமாக தனது அறைக்கு ஓடியவர் அங்கு பசியில் உறங்கிக் கொண்டிருந்த கணவனை வேகமாக எழுப்பி விட்டார்.
அவரது செயலில் அடித்து பிடித்து எழுந்த கணேசன் " ஐயோ ஜமுனா உனக்கு ஒன்னும் ஆகாது கவலைப்படாத.. அதான் உன் கூட நான் இருக்கேன்ல்ல.." என்று உளறிக் கொட்ட, அவரது தலையிலேயே ஒரு கொட்டு வைத்தார் அறிவு.
" எப்ப பாத்தாலும் அவ நினைப்பிலேயே தான் இருப்பீங்களா.. " என்றவரை தலையை தேய்த்துக்கொண்டு பாவமாக பார்த்தார் கணேசன்.
" சரி அது போகட்டும் இப்ப நான் ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கிறேன் அதனால இந்த விஷயத்தில அப்புறமா நான் உங்களை பார்த்துக்கிறேன்.. நம்ம பையன் கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் சொல்லிட்டான் அதுவும் பொண்ணு யாரு தெரியுமா? நம்ம வாண்டு குட்டி தான்.. " எனவும் கணேசனுக்கும் சந்தோஷம் தாங்க இயலவில்லை.
" நிஜமாவா சொல்ற அழகி.. என் பையன் கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கிட்டதே பெரிய சந்தோஷம் இதுல எனக்கு பிடிச்ச என்னோட மருமகள் இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா வரப்போவத நினைச்சா இன்னும் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குது.. அவன் இப்படி எல்லாம் பொசுக்குன்னு மனசுல இருக்கிறத வெளியில் சொல்ற ஆள் இல்லையே எப்படி வர வெச்ச? "
" நான் யாருன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா? அவன் மனசுல இருக்க விஷயம் எனக்கு ரொம்ப நாளைக்கு முன்னாடியே தெரியும்.. தாய் அறியாத சூழ் உண்டோ.. கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி அவன் ரூம்மை சுத்தப்படுத்தும் போது தான் அவன் புத்தகத்திலிருந்து செம்பருத்தி போட்டோவையும் அதுக்கு கீழ எப்போ எனக்கு பொண்டாட்டியா வரப் போறேன்னு எழுதி வச்சிருக்கான்.. அதை பார்த்ததுக்கப்புறம் தான் பையன் மனசுல இருந்த விஷயம் எனக்கு புரிந்தது.. ஆனால் அவளை நேரில் பார்த்தால் மட்டும் பிடிக்காத மாதிரி அப்படியே பொரிந்து தள்ளுறான்.. அதனாலதான் இன்னைக்கு அவனா நானான்னு பாத்துடலாம்னு ஒரு முடிவு பண்ணி தான் வேற வேற பொண்ணுங்க போட்டோக்களையும் ஜாதகத்தையும் அவன் கிட்ட காமிச்சேன்.. எப்படியும் அவன் ஃபர்ஸ்ட்டே உண்மையை சொல்லிடுவான்னு நினைச்சேன்.. உங்க பிள்ளை தானே விடாக்கண்டன் மாதிரி இருக்கான் அவ்வளவு சீக்கிரம் அவன் மனசுல இருக்குற ரகசியத்தை என்கிட்ட சொல்லிடுவானா என்ன? அதனாலதான் அவன் வரும்போது வேணும்னே மனசு சரியில்லாதது போல சோபாவுல படுத்திருந்தேன் அதை பார்த்ததும் பயபுள்ள நம்பி மனசுல இருக்குற எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டு போயிடுச்சு.. இனிமே கொஞ்ச நேரம் கூட தாமதிக்க கூடாது செம்பருத்தி வீட்டுக்கு போய் பொண்ணு கேட்டு ஆக வேண்டிய வேலையை பார்க்கணும்.. " என்று சந்தோசமாக சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.
கணேசன் வாயில் நாரதர் அன்று விடாப்படியாக குத்தகை வைத்து உட்கார்ந்து இருந்தார் போல..
" அப்ப அவ்வளவு நேரமும் நீ நடிச்சுக்கிட்டு தான் இருந்தியா? அடிப்பாவி சண்டாளி கட்டின புருஷனுக்கு சோறு கூட போடாமலே எப்படி பழி வாங்கி இருக்க? நான் கூட நெஜமாலுமே கோபத்துல இருக்கேன்னு நினைச்சுக்கிட்டு உன்கிட்ட சாப்பாடு கேட்க பயந்துகிட்டு பசியோட அந்த பசி மயக்கத்துல தூங்கிட்டேன் தெரியுமா? தூக்கத்துல ஜமுனா கூட எவ்வளவு சந்தோஷமா இருந்தேன் தெரியுமா? " என்றவர் கழுத்தைப் பிடித்து விட்டார் அறிவு.
"யோவ்.. நானும் போனால் போகுதே தாலி கட்டின புருஷன் எதுவும் சொல்லக்கூடாதுன்னு பார்த்தா ஜமுனா கூட டூயட் பாடிக்கிட்டு இருக்கியா? நீங்க அப்படியே படுத்து சந்தோசமா டூயட் பாடுங்க.. நான் போய் பிரியாணி ஆர்டர் பண்ணி சாப்பிடுறேன்.." என்றவர் வெளியேற, மனைவியின் திடீர் தாக்குதலில் முதலில் அதிர்ந்து இருந்த கணேசன் அவர் கழுத்தை விட தொண்டையை தடவி கொடுத்தவர் பிரியாணி என்றதும் மனைவி பின்பு நாய்க்குட்டியாக சென்றார்.
- Status