நந்தவனப்பூக்கள் - கதை திரி

[Arthi manu]

இனிய நெஞ்சங்களுக்கு வணக்கம்.நான் இந்த தளத்திற்கு புதியவள்.தங்களது ஓய்வு வேளையில் எனது ' நந்தவனப்பூக்கள்' தொடரை படித்து ஆதரவு தருமாறு பணிவன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.நன்றி!
விமர்சனங்களை எதிர்நோக்கி காத்திருக்கும்
- ஆர்த்தி மனு

 

[Arthi manu]

1.நந்தவனப்பூக்கள்


" என்னடி உன் உத்தமபுத்திரன் இன்னும் படுக்கையை விட்டு எழுந்திரிக்கலையா? " என்று செய்தித்தாளை மடித்த‌ வண்ணம் காபி கொண்டு வந்த தன் மனைவியை கிண்டலாக கேட்டார் , நந்தகோபால்." ஏங்க காலையிலே அவனை வம்பு இழுக்காமல் உங்களுக்கு பொழுது ஓடாதே " என்று கழுத்தை நொடித்தார், ருக்மணி. " ஏண்டி அவன் ஒழுங்கா இருந்தா நான் என்ன சொல்ல போறேன்.எல்லாம் அப்பன் காசுல திங்கறான் ல அந்த கொழுப்பு.இதே மூத்தவன் ரகுவை பார்த்தியா சொக்கதங்கம் டி " என்றார் தோரணையாக.
" ஒரு கண்ணுல சுண்ணாம்பும் ஒரு கண்ணுல வெண்ணையும் வைக்காதீங்க " என்றார் ருக்மணி குறை கூறும் குரலில்.மீண்டும் நந்தகோபால் ஏதோ தொடங்குவதற்குள் அம்மா காபி என்ற குரல் கேட்டதும் சிட்டாக பறந்தார் ,சின்ன மகனின் அறைக்கு." இவ திருந்த மாட்டாள்" என்று முணுமுணுத்து விட்டு காபியை சுவைக்கலானார்‌, நந்தகோபால்.

நந்தகோபால் சென்னையிலே மிகப்பெரிய தொழிலதிபர். ' நந்தவனம் பில்டர்ஸ்' என்ற கட்டுமான தொழில் நிறுவனத்தை சிறிய அளவில் தொடங்கி உழைப்பே உயர்வு என்பதற்கு எடுத்துக்காட்டாக கடின உழைப்பின் மூலம் உயர்ந்தவர்.கட்டிடதொழில் மட்டும் இன்றி தன் ஆர்வம் மற்றும் தன்னம்பிக்கையை துணையாக கொண்டு ‌பிற தொழில்களிலும் கால் பதித்து வெற்றி கண்டவர்.ருக்மணி ஒரு இனிய இல்லத்தரசி.கணவனின் முக குறிப்பறிந்து செயல்படுபவர்.நந்தகோபால் தொழில் தொழில் என ஓடிய போது குடும்பத்தை திறம்பட நிர்வகித்தவர்.அந்த காலத்திலேயே இயற்பியல் பட்டதாரி.இப்போது
ருக்மணியின் கவலை எல்லாம் இரு மகன்களுக்கும் பொருத்தமான மருமகள்களை கொண்டு வருவது.

நந்தகோபால்- ருக்மணி தம்பதிக்கு ரகுநந்தன் மற்றும் அபிநந்தன் என இரண்டு மகன்கள்.ரகுநந்தன் மூத்தவன்; அப்படியே அப்பாவின் தொழில் வாரிசு; பொறுப்பானவன்; அமைதியானவன்; பெரியவர்களிடம் பணிவும் பெண்களிடம் ஒதுக்கத்தையும் காட்டுபவன்.மூத்தது மோழை இளையது காளை என்பதற்கு ஏற்ப அபிநந்தன் சரியான வாயாடி; வால் இல்லாத வானரம்; குறும்புக்காரன்;வம்புன்னா சிலிர்த்து கொண்டு நிற்கும் காங்கேயம் காளை; பெண்கள் விடயத்தில் கோகுல கண்ணன். படிப்பை முடித்து விட்டு ஊர் சுற்றும் வாலிபன்.அவ்வப்போது சமுதாய தொண்டு ஆற்றுபவன்.அபிநந்தனுக்கும் ரகுநந்தனுக்கும் இரண்டே வயது தான் வேறுபாடு.எனவே இவர்கள் அண்ணன் தம்பி மட்டுமல்ல நல்ல நண்பர்களும் கூட.அடையாறின் முக்கிய பகுதியில் இருக்கிறது , இவர்களின் அழகிய இல்லம்.இவர்கள் வாழ்க்கையில் நடக்க போகும் காதல், மோதல், கல்யாணம் , குடும்பம்,பாசம்,சண்டை போன்ற நிகழ்வுகளே இந்த நந்தவனப் பூக்கள்.

" ஏண்டா பெட் காபி குடிக்காதே ன்னு எத்தன முறை சொல்றேன்.கொஞ்சமாச்சும் கேட்கிறீயா ? " என்று சலித்து கொண்டார், ருக்மணி." கொஞ்சம் ஏம்மா நிறைய கேட்கிறேன் காபி ஐ " என கண் சிமிட்டி சிரித்தான்,அபி. " டே சின்னக்குட்டி இப்படி வெட்டியா சுத்துவதற்கு அண்ணா கூட கம்பெனிக்கு போலாம் ல்ல " என்று கண்டிப்பான குரலை வரவழைத்து கேட்டார், ருக்மணி." என் செல்ல அம்முகுட்டி என்னால் ரகுபய மாதிரி அப்பாக்கு ஜால்ரா அடிக்கிறதோ இல்லை கூஜா தூக்குறதோ முடியாது.அதனால் ஐயா சொந்தமா தொழில் தொடங்க தான் போறேன்.அதையும் நீ தான் உன் கையால் திறந்து வைக்க போற " என்று அம்மாவின் தாடை பிடித்து செல்லம் கொஞ்சிய படியே கூறினான்,அபிநந்தன்.

" டேய் எதுவாயினும் அப்பா கிட்டயும் அண்ணா கிட்டயும் கேட்டு செய்டா.எதும் பிரச்சினையில் மாட்டிக்காதடா " என்றார் ருக்மணி கொஞ்சம் கவலை தோய்ந்த குரலில்.' அம்மா அப்பா மாதிரி நானும் சொந்த கால் ல்ல நிற்கணும் ன்னு நினைக்கிறேன் ம்மா.ஒவ்வொரு முறையும் அவரு என்னை தண்டச்சோறு திட்டும் போதும் தின்ன சோறு நெஞ்சுல குத்துதும்மா ' என மனதிற்குள் கூறியவன் வெளியே சிரித்த முகமாக " அதெல்லாம் ஒரு பிரச்சினை யும் வராது அம்முகுட்டி நீ என்ன பண்றனா உன் அபிக்குட்டிக்கு பிடிச்ச பூரியும் கிழங்கு மசாலாவும் செய்து வை போ.சீக்கிரம்மா .நான் பத்து நிமிடத்தில் குளிச்சிட்டு வந்துவிடுவேன்" என்று கூறி குளியலறைக்குள் நுழைந்தான்.ருக்மணியும் மகனின் அன்பு கட்டளையை நிறைவேற்ற அடுக்களைக்கு ஓடினார்.வீட்டில் எத்தனை வேலையாட்கள் இருந்தாலும் சமையலை மட்டும் ருக்மணி தான் செய்வார்.'என் கையால் கணவனுக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் சமைத்து தருவதை விட வேறென்ன சுகம்' என்பார்.


உணவு மேசையின் மையப்பகுதியில் அலங்கார வேலைப்பாட்டுடன் இருந்த‌ நாற்காலியில் நந்தகோபால் அமர்ந்திருந்தார்.அதற்கடுத்து ரகுநந்தன் உட்கார்ந்து இருந்தான் ,கையில் ஏதோ பைல் உடன்.இப்பவும் இது தானா என்று சலித்து கொண்டு அதனை பிடுங்கி தூரமாக வைத்தார், ருக்மணி." ஹூக்கும்.எங்கடி அந்த தண்டத்தை காணும்.அவனுக்காக எல்லாரும் காத்திருக்கணுமா ? நேரத்துக்கு சாப்பிட கூட வரமாட்டாரா துரை ? " என நந்தகோபால் கேட்டு கொண்டு இருந்தபோதே படிகளில் இறங்கி வந்தான்,அபி." அம்மா நான் வந்துட்டேன் ன்னு சொல்லு திரும்ப வந்துட்டேன் ன்னு சொல்லு " என வசனம் பேசியபடியே இருக்கையில் அமர்ந்தான்‌." திருந்தாத ஜென்மம் " என்று முணுமுணுப்புடன் உணவருந்த தொடங்கினார், நந்தகோபால்.இவர்கள் வீட்டில் காலை உணவும் இரவு உணவும் அனைவரும் சேர்ந்து உட்கொள்ள வேண்டும் என்பது எழுதப்படாத விதி.என்னதான் தொழிலில் பிஸி என்றாலும் நந்தகோபால் எப்போதும் இந்த பழக்கத்தை அனுசரித்தார்;குடும்ப ஒருமைப்பாட்டை வளர்க்குமாம்.

" ஏன்டா ரகு உனக்கு தான் பூரி பிடிக்காது ல்ல.அம்மா தான் மறந்து போய் உன் தட்டில் வச்சுட்டேன்.நீயாச்சும் சொல்ல கூடாதா " என குறைப்பட்டு கொண்டே அந்த தட்டை அவனிடமிருந்து நகர்த்தி வைத்து விட்டு இன்னொரு தட்டில் இட்லி சட்னி வைத்து அவனிடம் தந்தார், ருக்மணி." அதனால் என்னம்மா ? ஒருநாள் பூரி சாப்பிட்டால் நான் ஒன்னும் குறைந்து போய் விடமாட்டேன் " என அம்மாவிற்கு சமாதானம் கூறிவிட்டு இட்லியில் கை வைத்தான்,ரகு." ஏண்டா ரகு நீ இப்படி சாமியார் மாதிரி இருக்க.எப்படித்தான் எனக்கு அண்ணனாக பிறந்தாயோ " என உச்சு கொட்டிய அபிக்கு " அதே சந்தேகம் தான்டா எனக்கும்.ரகு மாதிரி ஒரு நல்ல பையனுக்கு நீ எப்படித்தான் தம்பியா பிறந்தாயோ? தண்டம்" என்ற தந்தையின் பதில் அவரின் முறைப்புடன் கிடைத்தது.அந்த கடைசி வார்த்தை மனதை தைக்க அம்மா பரிமாற வந்த அடுத்த பூரியை நிராகரித்து விட்டு எழுந்து கொண்டான்,அபி.மகனின் மனம் புரிந்த தாயும் மனம் நொந்து பெயருக்கு ஏதோ உண்டார்.ரகுவும் தம்பி அரைக்குரை உணவில் எழுந்தது தாங்காமல் அவனும் விரைவாகவே உணவை முடித்துக் கொண்டு அலுவலகம் புறப்பட்டான்.நந்தகோபாலுக்கும் ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் உணவு இறங்கவில்லை; ஓய்வெடுக்க தன் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டார்.

பிருந்தாவனம் பில்டர்ஸ் நிறுவனத்தின் எம்.டி சிவக்குமார் அறையில்." எப்படி எப்படி எங்க தாத்தா காலத்திலேந்து நம்பர்.ஒன் நிலையில் இருந்த பிருந்தாவனம் பில்டர்ஸை பின்புலம் இல்லாத அந்த நந்தவனம் பில்டர்ஸ் இரண்டாவது நிலைக்கு தள்ளியிருக்கு.என்ன ஏதுன்னு இத பார்த்து சரி கட்டணும் .இல்லாட்டி எல்லா ஆர்டர்ஸ் ம் அவங்க கைக்கு போய்விடும்.நாம எல்லாம் தலையில் முக்காடை போட்டுகிட்டு போகவேண்டியதுதான்." என்று கோபமான குரலில் கத்திக் கொண்டிருந்தார், பிருந்தாவனம் பில்டர்ஸ் ன் தற்போதைய எம்.டி சிவக்குமார்.எதிரே,அவரது பி.ஏ ரஞ்சித் மற்றும் மேனேஜர் தினேஷ்.சிவக்குமாருக்கு ஒரு நாற்பத்தைந்து வயது இருக்கும்.பரம்பரை பரம்பரையாக இந்த கட்டுமான தொழில் நிறுவனத்தை நடத்தி கொண்டிருக்கின்றனர்." சார் அவங்க அப்பா நந்தகோபால் கூட பரவாயில்லை.இப்போது எம்.டியாக இருக்க ரகுநந்தன் ரொம்ப துடிப்பான பையன் சார் கூடவே நல்ல புத்திசாலி.ரொம்ப ஸ்மார்ட்.எல்லாரையும் தட்டி கொடுத்து வேலை வாங்க தெரிந்து வைத்திருக்கிறான் சார்.தொழிலாளிகளும் அவனுக்காக என்ன வேணும்னாலும் செய்ய தயாராக இருக்காங்க " என்று கொஞ்சம் சலிப்பான குரலில் கூறினான், ரஞ்சித்." ஆமாம்.நானும் பார்த்து இருக்கேன் சார்.யார் கிட்ட எப்படி நடந்துக்க வேணுமோ அப்படி நடந்துக்கிறான் சார்.ஒரு எம்.டி ங்கிற பந்தா இல்லாம ரொம்ப பணிவாக நடந்துக்கிறான் சார்" என்று கூடுதலாக கூறினான், தினேஷ்." ரெண்டு பேரும் அவனுக்கு துதி பாடுவதை விட்டுட்டு அந்த நந்தவனம் பில்டர்ஸ் ஐ அடியோடு சாய்க்க என்ன வழின்னு யோசிங்க " என்று கடுப்பாக கூறினார், சிவக்குமார்.

" அது ரகுநந்தன் இருக்கிற வரை முடியாது சார் " என்று இடை புகுந்தான், ரஞ்சித்." அப்படின்னா அவனை இல்லாம பண்ணுங்க " என்றார் சிவக்குமார் தீவிரமான குரலில்." சார்" என ஒருசேர அதிர்ந்தனர், இருவரும்." ஆமாம் ஒன்னு ரகுநந்தனை கொல்லணும். இல்லனா அவன் மனசை குழப்பி மனநோயாளி ஆக்கணும்" என்ற சிவக்குமார் " அவன் வயசுப்பையன்.மது ,மாது ,கஞ்சா, சீட்டாட்டம்,குதிரை ரேஸ் இது மாதிரி எதிலாவது அவனை அடிமை ஆக்கணும் " என்று தொடர்ந்து கூறினார், சிவக்குமார்.
' அவன் என்ன உங்க பையன் மாதிரியா? ' என மனதிற்குள் சிரித்துக் கொண்ட ரஞ்சித் முதலாளியிடம் பவ்யம் காட்டி " சார் நீங்க இரண்டாவதாக சொன்ன மாதிரி பண்ணிடலாம்.நமக்கும் போலீஸ் கேஸ் அது இதுன்னு எந்த பிரச்சனையும் வராது " என்றான் ரஞ்சித். " ஓகே டன்.இந்த விடயம் இனிமே உங்க பொறுப்பு " என்றவர் இருவரையும் அனுப்பி விட்டு தன் வேலைகளில் மூழ்கினார்.

நந்தவனம் குரூப் ஆஃப் கம்பெனிஸ் , அண்ணா நகர். சீறிப்பாய்ந்து வந்த ஆட்டோ ப்ரேக் போட்டு டயர் தேய நின்றது.அதிலிருந்து இறங்கிய பெண் அதிரடிப்புயல் போல் வேகமாக வேகமாக அலுவலக வரவேற்பை அடைந்தாள்.
அவள் கருப்பு நிற குர்த்தி நீலநிற ஜீன்ஸ் அணிந்து, தலைமுடியை சென்டர் கிளிப் போட்டு விரித்து விட்டிருந்தாள்; காதுகளில் பெரிய வளையங்கள் தொங்கி கொண்டிருந்தன.வரவேற்பு பெண்ணை அணுகி "நான் எம்.டி ஐ பார்க்க வேண்டும்" என்றாள்." அப்பாயின்ட்மெண்ட் இருக்கா " என்ற வரவேற்பு பெண்ணுக்கு " இல்லை " என பதிலளித்தாள்.
" சாரி.அப்பாயின்ட்மெண்ட் இல்லாம சார் யாரையும் பார்க்க மாட்டாங்க" என்றாள் வரவேற்பு பெண் தன் இனிய குரலில்.
" ஹலோ என்னை யார் ன்னு நினைச்ச ? தபு வந்துருக்கேன் ன்னு சொல்லு.உன் எம்.டியே பதறியடித்து கொண்டு இங்கே வருவாரு " என்றாள் உதட்டை ஒயிலாக வளைத்து.தன் எதிரே இருந்தவளின் தோரணை கொஞ்சம் பதட்டத்தை தர அவசரமாக எம்.டிக்கு கால் செய்தாள், வரவேற்பு பெண்.




????????????

- பூக்கும்

 

[Arthi manu]

2.நந்தவனப் பூக்கள்

வரவேற்பு பெண் போன் செய்ததும் தபு சொன்னது போல் ரகு பதறியடித்து கொண்டு ஓடி வரவில்லை.மாறாக அவளை மரியாதை உடன் தன் ‌அறைக்கு அழைத்து வருமாறு ஆஃபிஸ் பியூனை பணித்திருந்தான்,.உதட்டை சுழித்து வரவேற்பு பெண்ணிற்கு பழிப்பு காட்டி விட்டு ப்யூன் உடன் நடந்தாள்,தபு.

சென்னையில் உள்ள பிரபல ப்ரைவேட் பேங்க் , மேனேஜர் அறை; மேனேஜர் எதிரே நம் அபிநந்தனும் அவனது நண்பன் மணிவண்ணனும் ." உங்க ப்ராஜெக்ட் ப்ரபோஷல் நல்லா இருக்கு.ஆனா " என இழுத்தார், மேனேஜர்." ஆனால் இரண்டு கோடி ஷ்யூரிட்டி இல்லாம கொடுக்க முடியாது.அதுதானே சார் " என இடைமறித்தான்,அபி." எப்படிப்பா கரெக்ட் ஆ சொல்ற " என வியந்த மேனேஜரிடம்
" சார் இந்த வசனத்தை இதுவரை நான் பத்து முறை கேட்டுட்டேன்.இது பதினொன்றாவது பேங்க் " என கூறிவிட்டு அவர் மேசையில் இருந்த தன் பைலை எடுத்து கொண்டு வெளியேறினான்,தன் நண்பன் உடன்.

பைக்கில் சென்று கொண்டிருக்கும் போது "ஏண்டா உங்க அப்பா இல்லை அண்ணா கிட்ட கேட்டால் இரண்டு கோடி என்ன இருபது கோடி கூட தருவாங்க.அப்புறம் ஏன்டா பேங்க் பேங்க் ஆ அலையுற " என சலித்த குரலில் கேட்டான், மணிவண்ணன்.
எதுவும் கூறாது அமைதியாக பைக்கை ஓட்டினான்.அடுத்த ஏரியாவில் இருந்த மணியின் வீட்டு வாசலில் பைக்கை நிறுத்திய அபி " சரி டா நீ அலைய வேண்டாம். " என்ற படி அவனை இறக்கி விட்டு வண்டியை எடுத்தான்." டேய் டேய் அந்த அர்த்தத்தில் சொல்லவில்லை டா வாடா ப்ளீஸ் " என மணி சத்தமாக கூறியும் அபி தன் வழியில் சென்று விட்டான்.

ரகுநந்தனின் அலுவலக அறையில்.
" வெல்கம் மிஸ்.தபு.நேத்து தான் உங்கள் கடிதங்களை பார்த்தேன்" என வரவேற்று தன் இருக்கைக்கு எதிரே இருந்த சேரில் அமர சொன்னான் ." நான் இங்கே உட்கார்ந்து கதை பேச வரலை" என கோபமாக பதிலுரைத்தாள், முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடிக்க." தென்" என்றான் ரகு அமைதியான குரலில்.வாய் இவளிடம் பேசி கொண்டிருக்க அவன் கண்களும் கரங்களும் மடிக்கணினியில் ஒன்றிருந்ததை கண்டவள் இன்னும் கொதிநிலைக்கு சென்றாள்.

முட்டியை மடக்கி அவனது டேபிளில் குத்தி அவன் கவனத்தை ஈர்த்தவள் ," இதோ பாரு ரகுநந்தன், தண்டையார்பேட்டையில் இருக்க உங்க தொழிற்சாலையில் இருந்து கழிவுகள் ஒழுங்கான முறையில் வெளியேற்றப் படுவதில்லை.அங்க வாழுற நாங்க ரொம்ப அவதிப்படுறோம்.இதுபத்தி எத்தினியோ தபா தொழிற்சாலை மேலாளர் கிட்ட பேசினேன்.ஆனால் அவரு அலட்சியமாக ' எல்லாம் சரியா தான் இருக்கு ' ன்னு சொல்லி மாசு கட்டுப்பாட்டு வாரியம் எப்பவோ கொடுத்த ஏதோ ஒரு சான்றிதழை எடுத்து காமிக்கிறாரு.உங்க ஆஃபிஸ்க்கு கூட லெட்டர்ஸ் போட்டேன்.அப்புறம் தான் நேரடியா உங்களை மீட் பண்ண இங்கே வந்திருக்கிறேன். தொழிற்சாலை மேல உங்களுக்கு அக்கறை இருந்தால் உடனே இதை சரி பண்ணிடுங்க.இல்லாட்டி சீனாகிடும் " என படபடவென்று பேசிவிட்டு அவனுக்கென வைக்கப்பட்டிருந்த தம்ளர் நீரை அவனிடம் கேளாமலே எடுத்து மடமடவென குடித்து விட்டு அங்கிருந்து வெளியேறினாள்;புயல் அடித்து ஓய்ந்ததை போல் உணர்ந்தான், ரகுநந்தன்.

கண்களை கணிணியில் வைத்து கொண்டு பி.ஏ விற்கு கால் செய்து " இன்னிக்கு ஈவினிங் நாம தண்டையார்பேட்டை பேக்டரியை விசிட் பண்ண போறோம்.அதுக்கு ஏத்த மாதிரி ஷெட்யூல் ரெடி பண்ணு " என்று கூறி போனை வைத்தான்.


திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி கோயில்.இன்று ஏனோ கூட்டம் மிக குறைவாக இருந்தது.இன்னோவா காரில் வந்து இறங்கிய அந்த பெண்ணுக்கு இருபத்தி மூன்று வயது இருக்கலாம்.மயில் கழுத்து நிற சேலை அணிந்து உரிய அணிகலன்கள் உடன் மங்களகரமாக இருந்தாள்.நீண்டு சாட்டை போல் தொங்கி கொண்டிருந்த சடையை மல்லிகை சரத்தால் அலங்கரித்து இருந்தாள்.கையில் அர்ச்சனை கூடை‌ உடன் தரைக்கு வலிக்குமோ என்பது போல் மென்னடை போட்டு வந்தாள்.

" ஏம்மா உனக்கே இது நியாயமா இருக்கா ? வீட்டில் சின்சான் பார்த்துட்டு ஜாலியா இருக்க வேண்டியவனை இப்படி கோயிலுக்கு கூட்டி வந்திருக்கியே மா" என புலம்பி கொண்டிருந்தான், நம் அபி." டேய் அறுக்காத டா.கோவிலுக்கு நிறைய பொண்ணுங்க வருவாங்க .யாரையாவது சைட் அடிச்சிட்டு இரு " என்றார் ருக்மணி அசட்டையாக." அம்மா மாதிரியா பேசுற நீ‌ " என‌ அதிர்ச்சியில் வாயை‌ பிளந்தான்,அபி." வாயை மூடுடா.ஏதாவது‌ ஈ இல்ல‌ கொசு உள்ள போக போகுது " என்றார் ருக்மணி முகத்தில் சிரிப்பு உடன்." அதுதான் சரி " என வடிவேலு பாணியில் கூறியவன் வாயை இறுக மூடிக் கொண்டான்.நாலாபுறமும் கண்களை சுழற்றியவனின் பார்வையில் அந்த மயில் கழுத்து நிற சேலைக்காரி விழுந்தாள்.

அவள்‌ கொடி மரம் அருகே நின்று கண்கள் மூடி கைகள் கூப்பி வணங்கி கொண்டிருந்த போது அவள் முந்தானை முனை அங்கே இருந்த அகல் விளக்கை தொட போவதை உணர்ந்தவன் வேகமாக ஓடினான்,அவளை நோக்கி ; " டேய் அபி எங்கடா போற " என ருக்மணி கத்தியதையும் கண்டுகொள்ளாதவனாய் அவளிடம் விரைந்தான்.விளக்கை நகர்த்தி விட்டு அவன் எழுந்த போது பிரார்த்தனை முடிந்து திரும்பிய இவளும் மோதிக் கொண்டனர்." சாரிங்க தெரியாமல் மோதி விட்டேன் " என இவள் மன்னிப்பு கேட்க அவனோ மாயக்கண்ணன் போல் புன்னகைத்து நகர்ந்தான்.

அன்னையும் மகனும் பார்த்தசாரதி சன்னதியில் நின்று கொண்டிருந்த போது மயில் கழுத்து நிற சேலைக்காரியும் அங்கே வந்தாள்.' அட நம்ம மயிலு ' என மனதிற்குள் வியந்தான்,அபி.ஐயரிடம் அர்ச்சனை கூடையை கொடுத்த அவள் " பனிமலர் ரேவதி நட்சத்திரம் " என்றாள் தன் மெல்லிய குரலில் காற்றுக்கு வலிக்குமோ என்பது போல்.அவள் பெயர் ஐயர் காதில் விழுந்ததோ இல்லையோ நம் அபியின் நெஞ்சில் பதிந்தது.இருவரின் அர்ச்சனை கூடைகளும் வந்த பின்னர் மூவரும் வெளியேறும் போது எதிரே வந்த ஒரு பெண்மணியால் பனிமலர் கையிலிருந்த அர்ச்சனைக் கூடை தவறி விழுந்து பொருட்கள் சிதறின.அவள் முக வாட்டத்தை காண பொறுக்காமல் கண நேரத்தில் சிதறிய பொருட்களை சேகரித்து கூடையில் வைத்து அவள் கைகளில் கொடுத்தான்.

அப்போதும் அவள் முகம் தெளியாமல் கண்கள் கீழே கொட்டிக் கிடந்த குங்குமத்தை நோக்கின.அவள் உள்ளம் உணர்ந்த ருக்மணி "கவலைப் படாதே மா.குங்குமம் கீழே கொட்டினால் வீட்டில் கூடிய சீக்கிரம் சுபகாரியம் நடக்கும்" என்றபடி தன்னிடம் இருந்த குங்குமத்தை‌ அவள் நெற்றியில் வைத்தார்.கூடவே சன்னதியில் வழங்கிய சிறிய மல்லிகை சரத்தையும் அவள் தலையில் வைத்தார்.மனம் நெகிழ்ந்த பனிமலர் "தேங்க்ஸ் ஆன்ட்டி.நான் வருகிறேன்" என கூறி விடைபெற்றாள்.' இவளுக்கு தேங்க்ஸ் ,சாரி தவிர எதும் தெரியாது போல நினைத்து கொண்டான்,அபி.

பனிமலர் காரில் ஏறிய பின், டிரைவர் இவள் புறம் திரும்பி " அம்மா நீங்க யாருக்கிட்ட பேசிட்டு வந்திருக்கீங்க தெரியுமா.ஐயா பரம எதிரியாக நினைக்கிற நந்தன் குடும்பத்து ஆளுங்க கிட்ட.ஐயாவுக்கு தெரிஞ்சா அவ்வளவுதான்.பார்த்துங்கோ அம்மா " என்று கூறி விட்டு வண்டியை ஓட்ட தொடங்கினான்.

தண்டையார்பேட்டை தொழிற்சாலை.
ரகுநந்தன் பார்வையிட்டு கொண்டிருக்க கூடவே பி.ஏ ராகவ் மற்றும் தொழிற்சாலை மேலாளர் மகேஷ்." எல்லாம் ஓகே.வேஸ்ட் மேனேஜ்மென்ட் தான் சரியில்லை.ஒரு விடயம் மட்டும் புரிஞ்சுக்கோங்க.நம்ம கம்பெனியின் நோக்கம் லாபம் மட்டும் இல்லை.நம்மால சுற்றுச்சூழலுக்கு எந்த பாதிப்பும் இருக்க கூடாது.ஓகே.நாளைக்கு நான் வரும் போது எல்லாவற்றையும் சால்வ் பண்ணி இருக்கணும் " என்று அமர்த்தலான குரலில் கூறியவன்." ராகவ் நீங்கள் அந்த கேர்ள் தபு க்கு நன்றி சொல்லி ஒரு கடிதம் போட்டு விட்ருங்க " என முடித்தான்.

இரவுவேளை நந்தவனம் வீடு.

இரவு உணவிற்கு பின் அபி சோஃபாவில் அமர்ந்து டி.வி பார்த்து கொண்டிருந்தான்.சூடாக காய்ச்சிய பாலை அபியிடம் தந்த ருக்மணி " அபி இளையராஜா ஹிட்ஸ் போட்ருப்பாங்க வைடா " என்றபடி உட்கார்ந்தார்." என்னம்மா மலரும் நினைவுகளுக்காக வா ? " என்றான் அபி கேலியாக‌.ஏனெனில் ருக்மணியும் நந்தகோபாலும் காதல் திருமணம் செய்து கொண்டவர்கள்." ச்சீ போடா " என்றபடி அபிக்கு வலிக்காமல் அடி வைத்தார்." ஏன்டா இன்னிக்கு நாம பார்த்த பொண்ணு ரொம்ப அழகா இருந்தா இல்லை " என்றார் ருக்மணி சிலாகித்து." ஆமாம்மா " என்ற அபியை ரெக்கை வைத்த தேவதைகள் கனவுலகிற்கு தூக்கி செல்ல முயன்றன." அந்த பொண்ணு மட்டும் நம்ம ரகுவுக்கு மனைவியாக வந்தா சூப்பரா இருக்கும் ல்ல " என்ற ருக்மணி யின் சொற்கள் தேவதைகளை தலைதெறிக்க ஓட செய்தன.

" அம்மா " என்ற அதிர்ச்சி உடன் கத்தியவன் , பின் தன் டோனை குறைத்து " அம்மா ரகு ரொம்ப அமைதியான பையன்.அந்த‌ பொண்ணும் பல்லி கரப்பான் பூச்சிக்கு எல்லாம் பயப்படுகிற ரொம்ப சாஃப்ட் ஆன பொண்ணா தெரியுது.சோ சயின்ஸ் படி நேர் துருவங்கள் ஒன்றை ஒன்றை விலக்கும்.இந்த பொண்ணு அவனுக்கு ஒத்து வராதும்மா. ரகுவுக்கு நல்ல வாயாடி பொண்ணு தான் செட் ஆகும்.அதனால் இந்த விடயத்தை இதோட விட்ரும்மா என் செல்லம் ல்ல " என அன்னையின் தாடையை பிடித்து கொஞ்சியவன் ," குட் நைட் மா " என்ற படி தன் அறைக்கு ஓடினான்.' பய விழுந்துட்டான் ' என சிரித்தார், ருக்மணி.

தண்டையார்பேட்டை தபு வின் இல்லம்.
நாற்காலியின் ஒரு கையில் கால்கள் இரண்டையும் போட்டு அமர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள்,தபு.
" வாயாடி கழுதை நீ எல்லாம் வாய் பேச மட்டும் தான் லாயக்கு.இருபத்தி மூணு வயசாவுது.ஆம்பள இல்லாத வூடு வேற.கொஞ்சமாச்சும் பொறுப்பு இருக்கீதா உனக்கு ? இருந்த வேலையையும் இன்னிக்கு வுட்டுட்டு வந்துருக்கு " என தபுவை பார்த்து கத்தி கொண்டிருந்தார்,தபு வின் அம்மா சுசீலா.

" நான் இன்னாமா செய்றது ? இன்னிக்கு நம்ம ஏரியா கோசம் அந்த ஆஃபிஸாண்ட போயிருந்தேன்.அதுல கொஞ்சூண்டு லேட் ஆயிடுச்சு.அதுக்குன்னு அந்த மேனேஜர் அம்மா லபோ லபோ ன்னு கத்திச்சு‌.எனக்கு வந்த கோபத்துல பெருசா ஒன்னும் பண்ணல.ஒரே ஒரு அறை தான் வுட்டேன்.' கெட் லாஸ்ட் ' ன்னு சொல்லி வேலையை விட்டு தூக்கிடுச்சு " என்றாள் தபு அசால்ட்டாக டிவியில் சேனலை மாத்தியபடி." ஏதாச்சும் கதை சொல்லு.அழகா தங்க புஷ்பம்ன்னு பேர் வச்சா அதை தப்பு கிப்பு ன்னு மாத்திக்கின.எங்க வேலைக்கு போனாலும் எதுனாச்சும் பிரச்சினை பண்ணிட்டு வந்துடுற.நாளைக்கு வேலையோட வரலைன்னா சோறு கிடையாது.சொல்லிப்புட்டேன் " என்று ஆத்திரமும் அழுகையுமாக கூறிவிட்டு பாயில் படுத்து கொண்டார்.' ஹூம் ' என தோளை குலுக்கி விட்டு அடுத்த சேனலை மாத்தினாள்,தபு என்கிற தங்க புஷ்பம்.

குறிப்பு : இக்கதையில் வடசென்னை மொழியை முயற்சித்து உள்ளேன்.ஏதேனும் பிழை இருந்தால் மன்னிக்கவும்
????????????????

-பூக்கும்

 

[Arthi manu]

3.நந்தவனப் பூக்கள்

மாலை வேளை,தண்டையார்பேட்டை.
ரகுநந்தன் தொழிற்சாலையில் சீர்படுத்தப்பட்ட கழிவு மேலாண்மை வசதிகளை பார்வையிட்டு விட்டு காரில் திரும்பிக் கொண்டிருந்தான்.மெயின் ரோட்டில் ஏதோ மறியல் என்பதால் தண்டையார்பேட்டை யின் நெருக்கமான குடியிருப்பு பகுதிகளை கடந்து செல்ல வேண்டிய நிலை.வண்டியின் வேகம் குறைந்து ‌மெல்ல ஊர்ந்து கொண்டிருந்தது.ஆங்காங்கே சிறுவர்கள் குழுக்களாக விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர்.இளம் வயது
புள்ளிங்கோக்கள் டியோ‌ பைக்கில் காரை முந்தி கொண்டு சென்றனர்.வயதான புள்ளிங்கோக்கள் டீக்கடையில் முகாம் இட்டிருந்தனர்.ரகு வட சென்னை பகுதியின் அதிசயங்களை ரசித்து கொண்டிருந்த போது தான் அது நிகழ்ந்தது.

வீட்டில் அபிக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை;நேற்று கண்ட கான மயிலை மீண்டும் ஒருமுறையாவது பார்க்க வேண்டும் என மனம் பரபரத்தது.மனம் சொல்வதை மீற முடியுமா? எங்கே காண்பது எப்படி காண்பது என தவித்தான்.இந்த உணர்வுக்கு பெயர் தெரியாவிடினும் அவளை காண்பதே பிரதானமாக இருந்தது.சரி நேற்று சென்ற அதே கோவிலுக்கு போய் பார்க்கலாம் என முடிவுக்கு வந்தவனாய் பைக் சாவி எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினான்.படிகளில் இறங்கிய போது " டேய் கண்ணா எங்க டா போற " என்றபடி வந்தார், ருக்மணி." என்னம்மா இது வெளியே போகும் போது இப்படி கேட்கிற " என சிணுங்கினான், மகன்." அய்யோ சாரிடா செல்லம்.என் அபிகுட்டி போற விடயம் ‌நல்லபடியாக நடக்கும்.ஆல் தி பெஸ்ட் சரியா " என்ற அன்னையின் தாடை தொட்டு முத்தம் கொஞ்சி " பாய் அம்முகுட்டி " என்று கூறி பறந்தான், திருவல்லிக்கேணிக்கு.

தண்டையார்பேட்டை
ரகு‌ ரசனை உடன் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருந்த போது வேகமாக பறந்து வந்த சிறிய கல் கார் கண்ணாடியை உடைத்தது.ரகு கல் வந்த திசையை நோக்கிய போது இரு கரங்கள் ஒரு வீட்டின் ஜன்னல் பகுதியில் இருந்து அவசரமாக விலகின.நடந்த விடயத்தில் ரகுவை விட கோபத்தில் கொந்தளித்தது, டிரைவர் தாம்.
" சார் இப்போல்லாம் சின்ன பசங்க அட்டூழியம் அதிகமாக போய்ட்டு சார்.பெத்தவங்களும் வேலை பிஸி ல கண்டுக்க மாட்றாங்க.இதை எல்லாம் இப்படியே விடகூடாது சார்.இருங்க சார் இப்பவே புத்தியில் உறைக்கிற மாதிரி திட்டிட்டு வரேன் " என பொங்கிய டிரைவரை அடக்கி விட்டு தானே சென்றான் அந்த வீட்டிற்கு.டிரைவர் இருக்கும் கோபத்தில் அவனை அனுப்பினால் பிரச்சினை பெரியதாகும் என்ற பயம் அவனுக்கு.தானே சென்று மிதமாக அறிவுறுத்தலாம் என எண்ணி அவ்வீட்டின் காலிங் பெல்லை அழுத்தினான்.மூன்று முறை அடித்த பின் சரி போய் விடலாம் என திரும்பிய போது கதவு திறந்தது.

திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி கோவில்
' அவள் வருவாளா ' என்ற பாடலை முணுமுணுத்த வண்ணம் பைக் லிருந்து
இறங்கி வண்டி சாவியை எடுத்து கொண்டான்.அவசர அவசரமாக செருப்புகளை ஸ்டாண்ட-ல் சேர்த்து விட்டு உள்ளே சென்று தேடலானான்.மற்றவர்களின் வியந்த பார்வையை கண்டு கொள்ளாது பரபரப்பாக தேடினான்.கோவில் முழுக்க நன்றாக தேடியும் அவளை காணாது மனம் சோர்ந்தான்,அபி.தொய்ந்த நடையுடன் அவன் கிளம்ப எத்தனித்த போது அந்த அதிசயம் நடந்தது.

தண்டையார்பேட்டை
உள்ளே சென்று பார்த்தால் தபு கூடவே ஒரு சின்ன வாண்டு.இளம் சிவப்பு நிற டாப்ஸ் மற்றும் கருப்பு நிற ஸ்கர்ட் அணிந்து தலைமுடியை குதிரை வால் போட்டு இருந்தாள். பக்கத்தில் இருந்த மேசையில் ஒரு கல்டா பெல்டா மற்றும் சில கற்கள்." இன்னா சார் என் வூட்டுக்கு வந்திருக்க சரி வா இந்த சேரில் வந்து குந்து" என அவளது பாணியில் வரவேற்றவள் ,அவன் முக பாவனையை கவனித்து விட்டு , " ஓ அந்த உடைஞ்சு போன கார் கண்ணாடி உன்னுதா? சாரி பா.அது இந்த ஏரியால ஒருத்தன் என்னாண்ட ராங்கு காட்டுனான்.அவன் மண்டைக்கு வச்ச குறி.ஊடால நீ வந்துட்ட " என முகத்தில் சிரிப்புடன் துளி கூட பயம் இல்லாது விளக்கினாள்.அவள் பேசிய பாணி மற்றும் பாவனையில் இதழோரம் பூத்த புன்னகையை கட்டுபடுத்தி கொண்ட ரகு " வீட்டில் பெரியவங்க யாரும் இருந்தா கூப்பிடு " என்றான் ,ரகு தன் அமைதியான குரலில்.
" அய்யோ அம்மா கடைக்கு போயிருக்கு சார்.அதுக்கு தெரிஞ்சா தோலை உரிச்சு உப்புக்கண்டம் போட்ரும்.இப்போ இன்னா கார் கண்ணாடி போயிடுச்சு அவ்ளோ தான" என்றவள் ரூமுக்கு சென்று தன் பன்றி வடிவ உண்டியலை எடுத்து வந்து " இந்தா சார் இதுல எவ்ளோ இருக்குன்னு சரியா தெரியாது.ஆயிரம் இரண்டாயிரம் இருக்கும்.இத உன் கார் கண்ணாடியை சரி பண்ண வச்சுக்கோ " என்றபடி அவன் கையில் வைத்தாள்.
" இதெல்லாம் வேண்டாம்.இனிமே இது மாதிரி செய்யாதே " என மறுக்க " சார் இந்த தங்க புஷ்பம் அய்யோ உளறிட்டேனே.இப்போ சொன்னதை மறந்திரு சார்.ஹான் இந்த தபு யார் கிட்டயும் கடனாளியா இருக்க மாட்டா.ஏற்கனவே உன் கம்பெனிக்கு வந்த நேரம் என் வேலை வேற போய்ட்டு.இதுல நீ இங்க இருக்கிறதை அம்மா பாத்துச்சு அவ்ளோ தான் கிளம்பு சார் " என வலுக்கட்டாயமாக உண்டியலை அவன் கையில் திணித்து வீட்டை விட்டு தள்ளாத குறையாக அவனை அனுப்பி வைத்தாள்.காரில் ஏறிய பின் அந்த உண்டியலை பார்த்து புன்னகைத்து கொண்டே ' தங்க புஷ்பம்.கூடிய சீக்கிரம் உனக்கு வேலை கிடைக்க செய்கிறேன் ' என மானசீகமாக உறுதி கூறினான்.


திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி கோவில்
இவன் அலுத்து போய் கோவில் வாசலுக்கு வந்த போது கோடை காலத்தில் கிடைக்கும் மோர் போல கோவிலுக்கு வந்தாள், பனிமலர்.நேற்று மயில் போல் இருந்தவள் இன்று பிங்க் நிற சேலை மற்றும் தலை குளித்து சென்டர் கிளிப் போட்டு விரித்த கூந்தலில் புதிதாய் பூத்த பன்னீர் ரோஜா போல் இருந்தாள்.' ஐ மயில் வந்துட்டு பா ' என குதூகளித்தவன் அப்போது தான் வந்தவன் போல் அவள் பின்னாலே கோவிலிற்குள் சென்றான்.இவனை பார்த்து வியந்த ஐயருக்கு ஒரு அசட்டு புன்னகையை பதிலாக தந்தான்.
பனிமலர் அவனை கண்டுக்கொண்டது போல் காட்டி கொள்ள வில்லை எனினும் அவளுக்குள் ஒரு இனம் புரியாத பதற்றம்.அவனின் குறுகுறுத்த பார்வையும் குறும்புச்சிரிப்பும் அவளை இனிமையாக இம்சித்தன.பூஜை முடிந்து ஐயர் தந்த கொஞ்சமே கொஞ்ச அளவு குங்குமத்தை கூட இட்டுக் கொள்ள முடியாமல் அவளது கை நடுங்கியது.
இன்றும் அவள் கையில் இருந்த குங்குமம் தவற இவன் தன் கையில் இருந்த குங்குமத்தை நீட்டினான் " இந்தாங்க.எடுத்து வச்சுக்கோங்க.இல்லாட்டி சாமி கண்ணை குத்திரும் " என்றபடி.இவன் செய்கையில் திகைத்தவள் மெளனத்தின் வழியே மறுப்பை தெரிவித்து விட்டு விலகி நடந்தாள் .இவன் மனம் ஏமாற்றத்தில் கசங்கியது; ஏன் மனதில் சிறு கோபம் கூட துளிர்த்தது.
வெளியே வந்தால் அடைமழை இவர்களை அரவணைக்க காத்திருந்தது.' அட! மயில் ஆடுனா மழை வரும்.இங்கே என் மயில் வந்ததுக்கே மழை வந்துட்டா பேஷ் பேஷ் ' என மனதிற்குள் நினைத்தவனின் கண்கள் அவளிடமே நிலைத்திருந்தன.மழை முடியும் வரை இருவருமே கோவில் வாசலில் காத்திருந்தனர்.அவன் அவளிடம் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை.ஆனால் அந்த மெளனமே அவனுக்கு போதுமானதாய்.
அவளை பார்த்து கொண்டிருப்பதே இவனுக்கு வரமாய்.இவன் பார்வை அவள் மனதை துளைக்க குனிந்த தலையை நிமிர்த்தவில்லை , பனிமலர்.
சிறிது நேரம் கழித்து அவளை கார் வந்து ஏற்றி செல்கையில் இந்த பொன் மாலைப் பொழுது முடிவிற்கு வந்தது.கார் கிளம்பும் போது அவள் கார் கண்ணாடியை இறக்கி தன்னை ஒருமுறை பார்த்ததை கண்டு இவன் மனம் குத்தாட்டம் போட்டது.இதே உற்சாகத்துடன் வீட்டிற்கு திரும்பினான்,அபிநந்தன்.
இரவு வேளை நந்தன் வீடு.
அரைக்குறையாக உண்ட அபிக்கு பால் எடுத்து சென்றார், ருக்மணி.அங்கே அவன் காற்றோடு சைகை செய்து தனக்குத் தானே பேசி கொண்டிருந்தான்." நல்லாத்தான டா இருந்த " என்ற அன்னையிடம் " அம்மா இன்னிக்கு அந்த பனிமலரை பார்த்தேன் மா கோவில் ல்ல " என்றான் எங்கோ பார்த்துக் கொண்டு." நீ கோவிலுக்கு போயிருந்தியா " என்றார் வியப்பாக." அதை விடும்மா.நான் சொல்றத கேளு.இன்னிக்கு கோவில் ல்ல அந்த பொண்ணு குங்குமத்தை மிஸ் பண்ணிட்டு.சரின்னு நான் என் கையில் இருந்த குங்குமத்தை கொடுத்தேன்.அவ எடுத்துக்காம என்னை முறைக்க வேற செய்தாள் அம்மா.எனக்கு மனசு ஒரு மாதிரி ஆகிருச்சும்மா " என்று சிணுங்கலாய் முடித்தான்." டேய் அபிக்குட்டி பொண்ணுங்க புருசன் தர குங்குமம் தான் வச்சுப்பாங்க.இது ரொம்ப சென்சிடிவ் ஆன விடயம் டா " என்றார் குழந்தைகளுக்கு எடுத்து சொல்லும் பாவனையில்." ஓஹோ " என்றவன் கையில் பால் தம்ளரை திணித்து விட்டு " ஏதும் யோசிக்காமல் தூங்குடா கண்ணா" என்று வெளியேறினார்.
' சாரி மயிலு தெரியாம செய்திட்டேன்.ஆனால் இந்த ஜென்மத்தில் நான்தான் உன் நெற்றியில் குங்குமம் வைப்பேன் ' என மானசீகமாக அவளுடன் பேசிவிட்டு அப்படியே உறங்கினான்.கனவிலும் வந்து காதலை தொடர வைத்தாள்,அவனது மயிலு.
மறுநாள் பொழுது புலர்ந்தது.கோயம்பேடு பேருந்து நிலையம்.திருச்சி - சென்னை எஸ்.இ.சி.டி பேருந்தில் வந்து இறங்கினாள்,துளசி.கூட அவளின் ஐந்து வயது பெண் குழந்தை,தன்யா.துளசியின் வயது இருபத்தி ஒன்பது இல்லை முப்பது இருக்கலாம்.துளசி அண்மையில் கணவன் சீனிவாசனை சாலை விபத்தில் இழந்த பெண்.இவளும் பட்டத்தாரி என்பதால் கருணை அடிப்படையில் கணவனது அரசு வேலை இவளுக்கு கிடைத்தது.வேலையை தொடர சென்னை வந்திருக்கிறாள்.தோழி ஜானவி புண்ணியத்தில் சைதையில் வாடகை வீடு ரெடி.வேலை பார்க்க வேண்டிய இடம் நந்தனம்.ஜானவி ஏற்பாடு செய்த காரில் ஏறிச் சென்றனர், துளசியும் குழந்தையும்.


நந்தன் குருப் ஆஃப் கம்பெனிஸ் அலுவலகம்.ரகுநந்தன் அறையில் பி.ஏ.ராகவ்." ராகவ் நம்ம கம்பெனியில் உதவி மேலாளர் வேலைக்கு காலியிடம் இருக்குல்ல.தபு க்கு ஒரு இன்டர்வியூ கார்ட் அனுப்புங்க " என்றான் ஒரு பைலை படித்து கொண்டே."சார்" என அதிர்ந்தான், ராகவ்." நான் சொன்னதை செய்யுங்கள் " என்றான் அமர்ந்த குரலில்." எஸ் சார் " என பணிந்தான், ராகவ்." அப்புறம் ராகவ் ,நம்ம மார்க்கெட்டிங் டிபார்ட்மெண்ட் மேனேஜர் தமிழ்ச்செல்வன் லீவ் முடிந்து வந்துட்டாரா " என்று கேள்வி எழுப்பினான்,ரகு." வந்துட்டாரு சார்.ஆனால் பாவம் மனுசன் ரொம்ப உடைஞ்சு போய் இருக்காரு சார் நடந்து முடிந்த விவாகரத்து னால " என்றான் ராகவ் குரலில் சோகம் காட்டி." ஓகே.அவரை நல்லா பார்த்துக்கோங்க. வர்க் லோடு கம்மியாக இருக்க மாதிரி பாத்துக்கோங்க " என்றான் ரகு அக்கறையாக.செல்போன் அழைத்து எடுத்து பேசிய ரகுவை பதற்றம் சூழ்ந்தது.

- பூக்கும்​

 

[Arthi manu]

4.நந்தவனப் பூக்கள்
ரகுநந்தன் தன் பி.ஏ விடம் இன்றைய செயல்பாடுகள் குறித்து கலந்துரையாடி கொண்டு இருந்த போது 'எல்லா புகழும் ஒருவன் ஒருவனுக்கே' என்ற ரிங்டோன் வழியே தனிப்பட்ட கைப்பேசி அழைக்க அதை காதில் ஒற்றினான்." டேய் அப்பாவை வேளச்சேரி கே.எஸ் மருத்துவமனையில் அட்மிக் பண்ணியிருக்கு டா.சீக்கிரம் வாடா.அம்மாவுக்கு ரொம்ப பயமா இருக்குடா " என்றார் ருக்மணி எதிர்முனையில் அழுகையின் ஊடே; கேவல் வேறு.அம்மாவின் சொற்களில் அதிர்ந்து போய் நின்ற ரகு நிலை உணர்ந்து " உடனே வர்றேன் " என பதிலளித்து விட்டு போனை கட் செய்தான்.தந்தையின் உடல்நிலை குறித்த விடயம் அனைவருக்கும் தெரிவது உசிதமில்லை என எண்ணியவன் பி.ஏ விடம் ' அவசர வேலையாக வெளியே செல்கிறேன்.அலுவலக விடயங்களை பார்த்து கொள் " என கூறிவிட்டு அவசரமாக மருத்துவமனைக்கு கிளம்பினான்.மருத்துவமனை வாயிலில் இறங்கி கொண்டு டிரைவரை காரோடு அலுவலகத்திற்கு திருப்பி அனுப்பினான்.
ஓட்டமும் நடையுமாக வரவேற்பு பெண் அருகே சென்றவன் தந்தை குறித்த விபரங்களை கேட்டு அறிந்தான்; கணம் தாமதிக்காது நந்தகோபால் தங்கியிருந்த அறைக்கு விரைந்தான்.உள்ளே தந்தை உறங்கி கொண்டியிருக்க, அன்னை அருகே இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்து சேலை தலைப்பால் வாயை மூடி அழுது கொண்டிருந்தாள்.ரகுவை கண்ட உடன் எழுந்து வந்து அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்து ஓவென அழுதார்." அம்மா ப்ளீஸ் ம்மா.அழாதீங்கம்மா.எவ்ளோ விடயத்தில் தைரியமான நீங்க ப்ளீஸ்ம்மா .அப்பா வேற தூங்குறாங்கம்மா " என அழும் அம்மாவின் முதுகை அழுந்த தடவிக் கொடுத்து ஆறுதல் படுத்தினான்." இல்லை டா . எப்போதும் கன் மாதிரி இருந்த மனுசன் நெஞ்சை பிடிச்சுக்கிட்டு கீழே விழுந்த உடனே எனக்கு ஒன்னுமே புரியலை டா" என்று தேம்பினார்.தந்தையை இதுவரை காணாத இந்நிலையில் கண்ட அவனது மனமும் வெகுவாக நிலை குலைந்தது.இருப்பினும் அன்னையின் முன்னிலையில் தன்னை திடமாக காண்பித்து கொண்டான்.
சிறிது நேரத்தில் விட்டு‌ தாயை சமாதானம் செய்து விட்டு
மருத்துவரை பார்க்க சென்றான்,ரகு; டாக்டர் பாலசுப்பிரமணியம் இவர்களது குடும்ப மருத்துவர்.
" வாப்பா ரகு " என்றார், டாக்டர் மூக்கு கண்ணாடியை சரி செய்த வண்ணம்." அங்கிள் அப்பாவுக்கு என்ன அங்கிள் " என கேட்கும் போதே ரகுவின் கண்கள் கலங்கின." ஹே ரகு .கூல் சிட் டவுன் பர்ஸ்ட் " என்றார் டாக்டர்.கொஞ்சம் தடுமாற்றத்துடன் இருக்கையில் உட்கார்ந்த ரகு " சொல்லுங்க டாக்டர் " என்றான் உடைந்து போன குரலில்." நீங்கள் பயப்படுகிற மாதிரி பெருசா ஒன்னும் இல்லைப்பா.மைல்ட் அட்டாக் தான்.உங்க அம்மா தான் ரொம்ப பயந்துவிட்டாங்க போல.ஆனா இது பர்ஸ்ட் மாதிரி தெரியவில்லை ரகு .இனிமே உங்க அப்பாவை ரொம்ப கவனமாக பார்த்துக்கோங்க.உடலை விட மனசுல தான் அதிக பாதிப்பு போல இருக்கிறது.ஏதோ ஒருவகை ஏக்கம் அவர் மனதை அரிச்சிட்டு இருக்கு.அதை என்னன்னு பார்த்து சரி பண்ணுங்க.மற்றபடி எழுதி தந்த மருந்து மாத்திரைகளை வேளாவேளைக்கு கொடுங்கள்.எவ்ரிதிங் வில் பீ பைன் " என்று தெளிவாக நந்தகோபாலின் உடல்நிலையை ரகுவிற்கு விளக்கினார், டாக்டர் பாலசுப்பிரமணியம்." ஓகே ரகு .இன்னிக்கே டிஸ்சார்ஜ் பண்ணிடலாம் .ஐ ஹோப் யூ அன்டர்ஸ்டான்ட் .அப்பாவை நல்லா பார்த்துக்கோங்க " என்ற டாக்டரிடம் விடைபெற்று கொண்டு அன்னையிடம் சென்றான்.
சோர்ந்து போய் அமர்ந்திருந்த அன்னையின் தலை கோதிய ரகு " அப்பாவிற்கு ஒன்றும் இல்லைம்மா.டாக்டர் அங்கிள் சொன்னாங்க ம்மா " என்றான்.தொடர்ந்து , " ஆனா அப்பா மனசுல ஏதோ ஏக்கம் இருக்குன்னு அங்கிள் சொன்னாங்க ம்மா.அப்பா கிட்ட மனசு விட்டு பேச உங்களால் தாம்மா முடியும்.நாங்க இருந்தா அப்பா ப்ரீயா பேச சங்கோஜபட வாய்ப்பு இருக்கும்மா .அதனால் நாங்க இல்லாத சமயத்தில் அப்பா கிட்ட இது பற்றி பேசி தெரிஞ்சுக்கோங்க ம்மா.சரிம்மா.அப்பாவை டிஸ்சார்ஜ் பண்ணும் போது இங்க வரேன் ‌.இப்போ நான் ஆஃபிஸ் கிளம்புகிறேன் அம்மா .ஏதும்ன்னா பர்சனல் நம்பருக்கு கூப்பிடுங்க .பை " என்று கூறி நான்கு அடிகள் எடுத்து வைத்தவன் திரும்பி நின்று " இது எதுவும் அபிக்கு தெரிய வேண்டாம்மா.நல்ல வேளையாக அவன் இன்னிக்கு ப்ரண்டு கல்யாணம் ன்னு செங்கல்பட்டு போய் இருக்கான்.திரும்ப வந்த பிறகும் எதுவும் தெரியாம பார்த்துக்கோங்க " என்றான்.
மருத்துவமனை சாலையை கடந்து மெயின் ரோட்டிற்கு வந்த பிறகு தான் அவனுக்கு தான் டிரைவருக்கு கார் கொண்டு வர சொல்லி போன் செய்யாதது உறைத்தது.தந்தை குறித்த சிந்தனையில் மறந்து விட்டிருந்தான்.அய்யோ என பின் தலையில் தட்டிக்கொண்டவன் தன் ஆன்ட்ராய்டு போனில் ப்ளே ஸ்டோர் சென்று யூபெர் செயலியை பதிவிறக்கம் செய்ய தொடங்கினான்.அது நூறு சதவீதம் பதிவிறக்கம் ஆவதற்குள் அருகே சர்ரென டயர் தேய வந்து நின்றது ஒரு பல்சர் பைக்.ஓட்டி வந்தது யாரென பார்த்தால் நம் தபு.கருப்பில் சிவப்பு கட்டங்கள் போட்ட காட்டன் சர்ட் மற்றும் கருப்பு நிற ஜீன்ஸ் அணிந்திருந்தாள்; தலையை முன் பக்கம் எடுத்து சீவி க்ளிப் குத்தி பின்னே முடியை ப்ரீயாக விட்டிருந்தாள்.பின்னிருக்கையில் இரண்டு வாண்டு பசங்க.கண்ணுக்கு கொடுத்திருந்த கூலிங் கிளாஸை கழற்றியவள் ரகுவை நோக்கி " ஹாய் சார் " என கையசைத்தாள்.இவன் இன்னும் திகைப்பு அகலாமல் இவளை பார்த்த வண்ணம் அப்படியே நின்றான்.
" இன்னா சார்.அப்படி பாக்குற .ஏன் பொண்ணுங்க நாங்க எல்லாம் பசங்க பைக் ஓட்ட கூடாதா " என்றாள்.முகத்தில் அவளது டிரேடு மார்க் சிரிப்பு." அதெல்லாம் இல்லைங்க " என்றான் ரகு இயல்பான குரலில்." அப்புறம் இன்னாதுக்கு சார் இங்க நிக்கற " என்று கேட்டாள்."ஆஃபிஸ் போகணும். கார் கொண்டு வரவில்லை.அதான் யூபெர் ல்ல " என இவன் சொல்லி கொண்டிருக்கும் போதே விடயத்தை கிரகித்துக் கொண்டவள் " நான் அந்த பக்கம் தான் போறேன் வா சார் கூட்டி போறேன் " என்று கூற ரகுவின் பார்வை வாண்டுகள் பக்கம் போனது. அதை
புரிந்து கொண்டவளாக ," சார் அவங்க போக வேண்டிய இடம் பக்கம் தான்" என்று ரகு விடம் கூறியவள் பசங்களை நோக்கி , " குட்டீஸ் இந்த ரோடு உள்ளார போய் சோத்து கை பக்கம் திரும்புனீங்கன்னா பேச்சு போட்டி நடக்கிற இடம் வந்துடும்.வெளியே போர்டு லாம் வச்சு இருப்பாங்க.நல்லா பண்ணுங்க .ஆல் த பெஸ்ட் " என்றாள் வலது கை பெருவிரலை தூக்கி காட்டி." பாய் தபு " என ஒருசேர சொன்னவர்கள் அவள் காட்டிய திசையில் நடந்தனர்.அவர்கள் ஒழுங்காக செல்கிறார்கள் என்பதை உறுதி செய்து கொண்டவள் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தாள்." நீங்க இன்னா சார் அங்கேயே நிக்கிறீங்க வந்து குந்துங்க " என்றாள்.அவள் பாவனை,உடல் மொழி கொஞ்சம் சிரிப்பை தர புன்முறுவலுடன் பைக்கில் ஏறி உட்கார்ந்தான்,ரகு.
ரகுவிற்கு ஒரே வியப்பு.முதல்முறையாக பைக்கில் செல்கிறான் ஒரு பெண் உடன்.அதுவும் அவள் வண்டி ஓட்ட இவன் பின்னால். புதிதாய் ஏதோ ஒரு உணர்வு அவனை வெகுவாக தாக்கியது.இவ்ளோ வேகத்தில் இவன் பைக் பயணம் செய்ததே இல்லை.சிறிது தொலைவு சென்ற பின் பைக் கண்ணாடியில் இவனை பார்த்தாள்.பைக் கம்பியை இறுக பிடித்துக் கொண்டு பயந்த முகத்துடன் இவன் அமர்ந்திருந்த விதம் சிரிப்பூட்டியது.இவள் இவனை பார்த்து கொண்டிருந்த வேளையில் ஒரு கார் பைக்கை இடிப்பது போல் அதிவேகமாக சென்றது." பார்த்தியா சார் என்னாண்டையே சீன் காட்டுறான்.இவனை வுடகூடாது சார் .கெட்டியாக பிடிச்சுக்கோ சார்" என்றவள் ஆக்ஸிலேட்டரை இன்னும் முறுக்கி படுவேகம் எடுத்தாள்.வண்டி சென்ற வேகத்தில் காற்று பலமாக மோதி இருவரின் சட்டையும் லேசாக உரசியது.அவளின் முடி கற்றைகள் அவன் முகத்தில் பட்டன.சிறிது நேரம் காரும் பைக்கும் முன்னும் பின்னும் மாறி மாறி சென்று கொண்டிருந்தது.ஒரு சிக்னலில் பைக் முன்னே செல்ல பின்னே வந்த கார் சிவப்பு விழுந்ததால் அங்கே மாட்டிக் கொண்டது."பாத்தியா சார்.எப்டீ சேஸ் பண்ணோம் ன்னு " என அதிவிரைவாக சென்ற தபு ஒரு வேகத்தடை யின் குறுக்கீட்டால் சடன் ப்ரேக் போட்டாள் .

​

இதில் தடுமாறிய ரகு அவள் மேல் சாய்ந்தான்." உஷ்ஷ் சாரிங்க தபு " என்றான் ரகு மன்னிப்பு கேட்கும் குரலில்." ஹான்.பரவாயில்லை சார்.என்ன சார் ஸ்பீடு அள்ளுச்சா ? " என வினவியவள் அவன் முகத்தை கவனித்து விட்டு " ஆகான் மெயின் ரோட்டில் வேகமாக போனதுல நீ டயர்டா இருக்க போல.உன்னை சார்ட் கட்-ல் கூட்டி போறேன் " என்றவள் நிறைய சந்துக்களுக்குள் புகுந்து புகுந்து சென்றாள்.கிட்டதட்ட தீம் பார்க்கின் அனைத்து சவாரிகளிலும் ஏறி இறங்கியது போன்று இருந்தது ரகுவிற்கு.வழியெங்கும் அவள் ஏதாவது பேசிக் கொண்டே இருந்தாள்; காண்பவை குறித்து ஏதேனும் விமர்சனம் செய்த வண்ணம் இருந்தாள்.ரகு அனைத்திற்கும் ம்ம்ம் போட்டவாறு இருந்தான்.ரகு விற்கு தபு ஒரு மிகப்பெரிய விசித்திரமாக தெரிந்தாள்.ஆனால் அனைத்தையும் அவன் மனம் ரசிக்கிறது என்பது அவனுக்கே புரிந்தது.அவன் முன்னே புது உலகம் விரிவது போல் இருந்தது.மருத்துவனையில் இருந்து கவலையும் குழப்பமுமாக வந்தவனுக்கு இந்தபயணம் ஒருவகையில் ஆறுதலை தந்தது.இந்த ஏரியா எல்லாம் ரகு இதுவரை கண்டிராத இடங்கள்.ஒரு வகையில் இந்த புது அனுபவம் அவனுக்கு புத்துணர்ச்சியை தந்தது.இந்த பாதை இந்த பயணம் இன்னும் கொஞ்சம் நீளாதா என்று அவன் நினைக்கும் போது பைக் ஆஃபிஸ் வாசலை அடைந்து இருந்தது.
" சார் நான் கிளம்புறேன்" என புறப்பட்டவளை " இவ்ளோ தூரம் வந்து ட்ராப் பண்ணியிருக்கீங்க‌.கொஞ்சம் ரிலாக்ஸாக ஒரு கூல்ட்ரிங்க்ஸ் குடிச்சிட்டு போலாம் வாங்க " என்று கூறி தன் அறைக்கு அழைத்துச் சென்றான்.சற்று யோசித்தவள் சரி என்று அவன் பின்னே நடந்தாள்.முதல்முறையாக தங்கள் எம்.டி இவ்வாறு ஒரு பெண்ணுடன் வருவதை அலுவலகமே ஆவென பார்த்தது.
இருவரும் உள்ளே சென்ற பின் இவன் உட்கார சொல்வதற்குள்ளாகவே அவள் ஒரு இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டாள்.தன் சேரில் உட்கார்ந்த ரகு ப்யூனை அழைத்தான்." இரண்டு ஆப்பிள் ஜூஸ் கொண்டு வாங்க " என்றான்.அவள் இடைமறித்து வேண்டாம் என்று கூற ," பரவாயில்லை தபு குடிங்க.வெயில்ல ட்ராவல் வேற பண்ணி இருக்கோம் " என உபசரித்தான்.அவளோ" அது இல்ல சார்.என்க்கு ஆப்பிள் ஜூஸ் பிடிக்காது . இத்தாலியன் க்ரேப் ஜூஸ் சொல்றீயா " என்றாள்."ஓ ஷ்யூர் " என அவள் கேட்டதையே இருவருக்கும் வரவழைத்தான்.
அப்போது அனுமதி கேட்டு உள்ளே வந்தான்,பி.ஏ.ராகவ். " நீங்க சொன்ன பெண்ணிற்கு இன்டர்வியூ கார்ட் ரெடி பண்ணி தபு வா தங்கபுஷ்பமா ங்கிற குழப்பத்தில் தங்கபுஷ்பம் ங்கிற பேர்ல அனுப்பிட்டேன் சார்.அதுதான் நல்ல பேரா தெரிஞ்சது " என பவ்யமாக கூறி முடித்தான், ரகுவின் பேசாதே என்ற சைகையை புரிந்து கொள்ளாமல்.ரகு ஒரு கையால் தலையை கோதி கொண்டே இவளை பார்க்க இவளோ இவனை முறைத்த வண்ணம் பழச்சாற்றை ஒரே மிடறில் குடித்து முடித்தாள்.தம்ளரை வைத்து விட்டு தன் கைப்பையை எடுத்து கொண்டு எழுந்தாள்.கண்கள் கனலை கக்க நெரித்த புருவங்கள் உடன் " இன்னா சார் இதெல்லாம்" என்றாள்,தபு.

- பூக்கும்​