அத்தியாயம் 1
கே.எஸ்..மருத்துவமனையில் தன் அழுத்தமான நடையில் வேகமாக நடந்து வந்து கொண்டிருந்தான் பார்க்கவன்.. ஆபீஸ் மீட்டிங்கில் இருந்தவனுக்கு, "அவனின் அம்மா காயத்ரி மயங்கி ஹாஸ்பிட்டலில் அட்மிட்டாகி இருக்கிறார்" என்ற தகவல் வந்ததுமே மீட்டிங்கை கேன்சல் பண்ணிவிட்டு வந்து விட்டான்.
நேராக நான்காவது மாடிக்கு படிக்கட்டு வழியாகவே ஏறியவன் அங்கு இருந்த சோபாவில் தலைசாய்த்து படுத்திருந்த மனோரஞ்சனை கண்டதும் வேகமாக ஓடி வந்தான்..
"டாட்" என்றவனின் குரலில் அதுவரை வருத்தத்தில் இருந்த மனோரஞ்சன் முறைத்துக் கொண்டு நின்றார் பார்க்கவ்வை பார்த்து… மனோரஞ்சன் பார்க்கவ்வின் தந்தை..
"உங்கம்மாவுக்கு கொழுப்பை பார்த்தியாடா.. அவ அண்ணன் பொண்ணை தான் உனக்குக் கட்டிக்கொடுக்கணும்.. என்னென்ன கூத்துப் பண்றா தெரியுமா??... இப்ப என்னடான்னா சுகர் இருக்குன்னு தெரிஞ்சும்.. பாயாசத்துல அவ்ளோ இனிப்பு போட்டு சாப்பிட்டுருக்கா??" என்றதும் தான் அதுவரை என்னவாகுமோ?? என்ற பதட்டத்தில் இருந்தவன் ஆசுவாசமடைந்தான்..
"மாம் நல்லா இருக்காங்கள்ள?? எதும் பிரச்சனை இல்லைல்ல டாடி" என பதட்டமாக கேட்டவனை எரிச்சலுடன் பார்த்தவர்...
"லூசாடா.. நீ... நான்தான் அவ வேணும்னே ஹாஸ்பிட்டல்ல வந்து படுத்திருக்கான்னு சொல்றேன்.. நீ என்னடான்னா.. மாம் நல்லா இருக்காங்களான்னு கேக்குற??.. அடேய்.. மகனே.. நீ ஏன்டா இப்படி இருக்க??... எல்லா பசங்களும் எவ்ளோ கெத்தா எப்படியெல்லாம் இருக்கானுங்க தெரியுமா??.. நீ ஏன்டா இப்பவும் அம்மா முந்தானையை புடிச்சிட்டு சுத்துற??" என திட்டிக் கொண்டிருந்தவரையும் கனிவாக பார்த்தான் பார்க்கவன்...
அவனுக்கு தான் யாரையும் திட்ட வராதே... பார்க்கவன் 29 வயதுள்ள கம்பீரமான ஆண்மகன்... அழகுக்கு குறைவில்லாதவன்... பெண்களின் மனதை கொள்ளை கொள்ளும் கோமகன்.... மென்மையானவன்.. சாந்தமானவன்... பார்ப்பதற்கு மட்டுமல்ல குணத்திலும் அமைதியானவன்.. எதையும் நிதானமாக செய்தே பழக்கப்பட்டவன்.. வேகம் என்பது அவனிடம் எப்பொழுதுமே இருந்ததில்லை... யாரையும் கடிந்து பேசத் தெரியாதவன்...
வேகமாக தன் தாயை பார்ப்பதற்காக உள்ளே நுழைந்தவனுக்கு அங்கு பெட்டில் சாய்ந்தமர்ந்து காலின் மேல் கால் போட்டவாறே, ஆரஞ்சுப் பழத்தை உரித்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார் காயத்ரி...
"மாம்" என்ற கனிவான குரலில் திரும்பிப் பார்த்தவர்.. அதுவரை இருந்த எனர்ஜியெல்லாம் வடிந்ததை போல் "பாரு....பாரு" என தன் இரு கைகளையும் விரிக்கவும் ஓடி வந்து அடைக்கலமானான் பார்க்கவன்..
காயத்ரியின் தோள் வளைவில் தேம்பி அழுதவனை கண்டு மனோ ரஞ்சன் தன் தலையிலேயே அடித்துக் கொண்டார்.. "அவ நடிக்கிறான்னு பச்சையா தெரியுது.. அதையும் இந்த லூசு நம்புது பாரு... ஆம்பிளைப் புள்ளை அழாதுன்னு.. ஊரு புல்லா சொல்றாங்க.. ஆனா இவன் இப்படி பொம்பளை மாதிரி அழுதுக்கிட்டு இருக்கான்".. என முணுமுணுத்தவரை கண்டு முறைத்த காயத்ரி, "என்ன அங்க சத்தம்??". என்றவரை பார்த்து சிரித்தவர்..
"பிளாஸ்க்கு கழுவிட்டு இருக்கேன் மா" என வடிவேலு போல் இழுத்து சொன்னவரை பார்த்து முறைத்தவர்..
"பாரு. நீ அம்மா சொல்றதை கேட்பல்ல" என்றவரை தவிப்புடன் பார்த்தவன்..
"மாம்.. நீங்க சொல்ற பொண்ணை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் நினைச்சேன்.. ஆனா உங்க அண்ணா பொண்ணு வேண்டாம் மாம்.. அவருக்கும் நம்மளுக்கும் ஏற்கனவே ஆகாது.. இப்போ அவரு பொண்ணை பொண்ணு கேட்டுப் போனோம்னா?? உங்களை அவமானப்படுத்திருவாரு மாம்.. ப்ளீஸ் மாம்" என்றவனின் கன்னத்தை வருடியவாறே,
"ப்ளீஸ் பாரு... நாம பொண்ணெல்லாம் கேட்டுப் போக வேண்டாம்.. தூக்கிட்டு வந்துரலாம்" என்றவளை அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்தனர் இருவரும்..
"என்னடி சொல்ற?? கடத்தப் போறீயா??" என அதிர்ச்சியுடன் நெஞ்சில் கை வைத்து சொன்ன மனோரஞ்சனை பார்த்து முறைத்தார் காயத்ரி...
"யோவ்.. நான் யாரையும் கடத்தப்போறதில்லை" என்றதும் இருவரும் பெருமூச்சு விட்டனர்.. "பொண்ணே ஓடி வரப் போறா" என்றதும் அவர்களின் கண்முழி வெளியே வந்து விழுந்து விடும் அளவிற்கு முழித்துக் கொண்டிருந்தனர்..
"என்ன மாம் சொல்றீங்க??.. பொண்ணு ஓடி வரப் போகுதா??" அவுங்க அப்பாவுக்கு அது அவமானம் மாம்.. நீங்க அந்தப் பொண்ணுகிட்ட பேசுங்க... இதெல்லாம் தப்புன்னு சொல்லுங்க" என்றவனை முறைத்தவர்.
"அடேய்ய்ய்.. பாரு சொன்னா கேளுடா.. அவ நல்ல பொண்ணுடா.. எங்க அண்ணாவை பத்தி உனக்குத் தெரியாதுடா.. வேணும்னா உங்க அப்பாகிட்ட கேளு.. அவ பத்தரை மாத்து தங்கம் டா. எங்க அண்ணன் அந்த தங்கத்தை போய் ஒரு தகரடப்பா கையில ஒப்படைக்க பாக்குறாருடா.. ப்ளீஸ்டா.. அம்மாவுக்காக அந்தப் பொண்ணை கூப்ட்டு வாடா.. நீ ஊருக்குள்ள எல்லாம் போக வேண்டாம்.. ஊர் எல்லையில நில்லு.. அவ வந்துருவாடா.. எம் பட்டுல்ல.. புஜ்ஜில்ல.. போடா" என கெஞ்சியும் கொஞ்சியும் அவனை மலையிறக்கியிருந்தார் காயத்ரி..
"ம்ம்ம்.. சரி மாம். நான் போய் நாளைக்கு கூப்பிட்டு வர்றேன்" என்றவனை வலுக்கட்டாயமாக எழுப்பியவர்..
"நீ இப்பவே போய் எம்மருமகளை கூப்பட்டு வா.. அவளைப் பார்த்தாலே போதும் என் நோயெல்லாம் பறந்துரும்" என்றவரை பார்த்து மௌனமாக தலையசைத்தவாறே கோயம்புத்தூரிலிருந்து மதுரைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தான்...
மதுரையில் உள்ள வாடிப்பட்டி கிராமத்தை சேர்ந்தவர் தான்... சொக்கலிங்கம் - பாப்பாத்தி அம்மாள்.. அவருக்கு இரு பிள்ளைகள் மூத்தவர் பரமசிவம், இரண்டாவது மகள் காயத்ரி.... காயத்ரி படித்து முடிக்காத நிலையிலேயே மனோரஞ்சனை காதலித்து, ஓடிப்போக வர மாட்டேன் என்ற மனோரஞ்சனை மிரட்டி, ஜாதி மாறி கல்யாணம் முடித்து கோயம்புத்தூருக்கு ஓடி வந்து விட்டார்...
ஓடி வந்தவர் வீட்டிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு வந்த இருபது பவுன் நகையை விற்று சிறிதாக ஜவுளிக்கடை ஆரம்பித்தவர்.. அதன் பின்பு வியாபாரம் ஓஹோவென்று செல்ல... இப்பொழுது ஜவுளி மாளிகைக்கு சொந்தமாகி விட்டார்..
தன் பிறந்த வீட்டு சொந்தத்தை அழகர் ஆற்றில் இறங்கும் திருவிழாவில் தான் சந்திப்பார்... அப்படி சந்தித்த பொழுது தான் ஒரு நாள் ஊர்மிளாவை சந்தித்தவர்.. கட்டினால் தன் மகனுக்கு இவளைத் தான் கட்ட வேண்டும் என முடிவெடுத்தவர் வீட்டில் யாருக்கும் தெரியாமல் ஊர்மிளாவுடன் பழகி அது இப்பொழுது கல்யாணத்தை நிப்பாட்டி ஓடி வரும் அளவிற்கு வந்து நிற்கிறுது...
பார்க்கவன் இதுவரை ஊர்மிளாவை பார்த்ததேயில்லை.. ஆனால் பார்க்கவனின் ஒவ்வொரு அசைவும் ஊர்மிளாவிற்கு வீடியோவாக சென்றுவிடும்.. காயத்ரி வீடியோ அனுப்பும் போது ஏனோதானோவென்று பார்க்க ஆரம்பித்தவள்.. இப்பொழுது வீடியோவில் இருக்கும் பார்க்கவுடன் கனவிலேயே வாழ ஆரம்பித்து விட்டாள்....
அவன் காலையில் எழுந்து ஜாக்கிங் செல்வதில் இருந்து இரவு வீட்டிற்கு வரும் வரை அனைத்து வீடியோவும் அவளிடம் இருக்கும்..
சில மணி நேரத்திற்குப் பிறகு வாடிப்பட்டி எல்லையில் காரை நிறுத்தியவன்... ஊர்மிளாவிற்கு காத்திருக்க ஆரம்பித்தான்... மூன்று மணி நேரமாகியும் ஊர்மி வருவதற்கான அடையாளமே இல்லாமல் இருந்தது...
சலிப்புடன் காயத்ரிக்கு போன் போட்டவன்... "மாம்.. அந்தப் பொண்ணு இன்னும் வரலை" என்பதற்குள் நின்று கொண்டிருந்தவனின் முதுகை சுரண்டினாள் ஒரு பூந்தென்றல்...
திரும்பியவன் அங்கிருந்த பெண்ணை பார்த்து அதிர்ந்தே விட்டான்.. ஸ்கூல் யூனிபார்மில் நான்கடி உயரத்தில் இருந்தாள்... ஓடி வந்திருப்பாள் போல மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்கியது....
"என்னாச்சி பாப்பா?? ஊர்மிளா அக்கா வரமுடியாதுன்னு சொன்னாங்களா??" என்றவனை தீயாய் முறைக்க ஆரம்பித்தவள்...
"ய்யோவ்வ். என்ன லந்தா?? இல்லை லந்தான்னு கேட்குறேன்.. உனக்கு எவ்ளோ அதுப்பு இருந்தா ஊர்மிளா எங்கேன்னு கேப்ப??... நான்தான்யா ஊர்மிளா" என்றதும் மயக்கமே வராத குறை அவனுக்கு..
"அவன் வயதென்ன?? இவள் வயதென்ன?? ஸ்கூல் போகும் பெண்ணை கல்யாணம் முடித்தால் நாளைக்கு ஜெயிலில் களி தான் திங்க வேண்டும்" என யோசித்துக் கொண்டிருந்தவனின் சிந்தனையை தடைபடும் வண்ணம் செல்போன் அடித்தது..
"மாம்.. என்ன பண்ணி வச்சிருக்கீங்க.. ஸ்கூல் படிக்கிற பொண்ணு வந்துருக்கு" என பேசிக் கொண்டிருந்தவனின் போனை புடுங்கியவள்..
"அத்தை. நான் அப்புறம் பேசுறேன்.. அந்த கிடாமீசைக்கு தெரியாம சுவரேறி குதிச்சிருக்கேன்.
கால்ல கண்ணாடி குத்திருச்சி.. நான் மட்டும் ஓடிப்போறது அந்த கிடாமீசைக்கு தெரிஞ்சுச்சு என்னை வெட்டிப் போலி பொட்டுரும்... நான் ஊருக்கு வந்துட்டு பேசுறேன் அத்தை" என போனை கட் பண்ணியவள் அவனையும் இழுக்காத குறையாக இழுத்துக் கொண்டு காரில் விட்டாள்..
அவனோ அவளையே பிரமிப்பாக பார்த்தான்.. அவள் அடிபட்டிருக்கிறது என்றது நெஞ்சில் சுருக்கென வலித்தது... அவள் யார் கண்ணிலும் பட்டு விடுவோமோ??.. என்ற பயத்திலே வேகமாக காரை திறக்க செல்ல.. அதுவோ "கீங்.. கீங்" என சத்தமிட ஆரம்பித்தது...
அந்த சத்தத்தில் தன் நினைவுக்கு வந்தவன் காரை அனலாக் பண்ணி அவளை உள்ளே ஏற்றியவன்... அங்கிருந்த பர்ஸ்ட் ஏய்ட் பாக்ஸை எடுத்து, "காலை தூக்கி மேலே வை" என்றவனை குழப்பமாக பார்த்தவள்..
"எதுக்கு"...
"என்ன கேள்வி இது. கால்ல கண்ணாடி குத்திருக்குன்னு சொன்னல்ல அதுக்குத்தான்" என்றவன் அவளின் சம்மதம் இல்லாமல் சீட்டில் அமர்ந்திருந்த அவளின் காலை கீழே குனிந்து தன் தொடையில் வைத்தவன்... காயம்பட்ட இடத்தை பார்க்க.. அது சற்று ஆழமாக பட்டிருந்தது... இரத்தம் வேறு வடிந்து கொண்டிருந்தது...
மெதுவாக அவளின் காயத்தை சுத்தப்படுத்தியவன் காலுக்கு மருந்திட்டதை விழியகலாமல் பார்த்தாள்.. அவள் வளர்ந்த முறையில் பெண்கள் உடம்பிற்கு முடியாமல் படுத்திருந்தால் கூட தண்ணீர் கூட மோந்து கொடுக்க மாட்டார்கள் கணவன்மார்கள்.. அப்படிப்பட்ட வாழ்க்கை முறையில் வாழ்ந்தவளுக்கு சட்டென தன் காலை தூக்கி மடியில் வைத்து மருந்திட்டவனை இன்னும் பிடிக்க ஆரம்பித்தது...
"அத்தான்" என்றதும் விலுக்கென நிமிர்ந்தவன்.. "அத்தானாஆஆஆ" என அதிர்ச்சியாக கேட்டவனை..
"ஆமா.. அத்தான்.. அத்தை பையன் தானே நீங்க அப்போ அத்தான் தான்... மாமன் பையன்னா மச்சான்" என விளக்கம் சொன்னவளை சலிப்புடன் பார்த்தான்.. அவனுக்குத் தான் இந்த உறவுமுறையெல்லாம் தெரியாதே...
"ப்ச்ச.. இங்க பாரு.. நான் உன்னோட நல்லதுக்குத் தான் சொல்றேன்... அப்பா அம்மா சொல்ற பையன்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கோ.. அம்மா இப்படித்தான் ஏதாவது சில டைம் சில்லியா பிகேவ் பண்ணுவாங்க.. அதைக் கேட்டு நீ உன் வாழ்க்கையை இழந்துராதே... வீட்டுக்கே போறீயா??.. நான் வேணும்னா கொண்டு வந்து விடட்டுமா??" என்றவனை ஆழ்ந்து பார்த்தவள் சீட்டின் மேல் குரங்கு போல் ஏறியவள்.. டிரைவர் சீட்டில் அமர்ந்திருந்த அவனை பக்கத்து சீட்டுக்கு தள்ளியவள் கண்ணிமைக்கும் நொடியில் காரை எடுத்துப் புறப்பட்டிருந்தாள்..
கே.எஸ்..மருத்துவமனையில் தன் அழுத்தமான நடையில் வேகமாக நடந்து வந்து கொண்டிருந்தான் பார்க்கவன்.. ஆபீஸ் மீட்டிங்கில் இருந்தவனுக்கு, "அவனின் அம்மா காயத்ரி மயங்கி ஹாஸ்பிட்டலில் அட்மிட்டாகி இருக்கிறார்" என்ற தகவல் வந்ததுமே மீட்டிங்கை கேன்சல் பண்ணிவிட்டு வந்து விட்டான்.
நேராக நான்காவது மாடிக்கு படிக்கட்டு வழியாகவே ஏறியவன் அங்கு இருந்த சோபாவில் தலைசாய்த்து படுத்திருந்த மனோரஞ்சனை கண்டதும் வேகமாக ஓடி வந்தான்..
"டாட்" என்றவனின் குரலில் அதுவரை வருத்தத்தில் இருந்த மனோரஞ்சன் முறைத்துக் கொண்டு நின்றார் பார்க்கவ்வை பார்த்து… மனோரஞ்சன் பார்க்கவ்வின் தந்தை..
"உங்கம்மாவுக்கு கொழுப்பை பார்த்தியாடா.. அவ அண்ணன் பொண்ணை தான் உனக்குக் கட்டிக்கொடுக்கணும்.. என்னென்ன கூத்துப் பண்றா தெரியுமா??... இப்ப என்னடான்னா சுகர் இருக்குன்னு தெரிஞ்சும்.. பாயாசத்துல அவ்ளோ இனிப்பு போட்டு சாப்பிட்டுருக்கா??" என்றதும் தான் அதுவரை என்னவாகுமோ?? என்ற பதட்டத்தில் இருந்தவன் ஆசுவாசமடைந்தான்..
"மாம் நல்லா இருக்காங்கள்ள?? எதும் பிரச்சனை இல்லைல்ல டாடி" என பதட்டமாக கேட்டவனை எரிச்சலுடன் பார்த்தவர்...
"லூசாடா.. நீ... நான்தான் அவ வேணும்னே ஹாஸ்பிட்டல்ல வந்து படுத்திருக்கான்னு சொல்றேன்.. நீ என்னடான்னா.. மாம் நல்லா இருக்காங்களான்னு கேக்குற??.. அடேய்.. மகனே.. நீ ஏன்டா இப்படி இருக்க??... எல்லா பசங்களும் எவ்ளோ கெத்தா எப்படியெல்லாம் இருக்கானுங்க தெரியுமா??.. நீ ஏன்டா இப்பவும் அம்மா முந்தானையை புடிச்சிட்டு சுத்துற??" என திட்டிக் கொண்டிருந்தவரையும் கனிவாக பார்த்தான் பார்க்கவன்...
அவனுக்கு தான் யாரையும் திட்ட வராதே... பார்க்கவன் 29 வயதுள்ள கம்பீரமான ஆண்மகன்... அழகுக்கு குறைவில்லாதவன்... பெண்களின் மனதை கொள்ளை கொள்ளும் கோமகன்.... மென்மையானவன்.. சாந்தமானவன்... பார்ப்பதற்கு மட்டுமல்ல குணத்திலும் அமைதியானவன்.. எதையும் நிதானமாக செய்தே பழக்கப்பட்டவன்.. வேகம் என்பது அவனிடம் எப்பொழுதுமே இருந்ததில்லை... யாரையும் கடிந்து பேசத் தெரியாதவன்...
வேகமாக தன் தாயை பார்ப்பதற்காக உள்ளே நுழைந்தவனுக்கு அங்கு பெட்டில் சாய்ந்தமர்ந்து காலின் மேல் கால் போட்டவாறே, ஆரஞ்சுப் பழத்தை உரித்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார் காயத்ரி...
"மாம்" என்ற கனிவான குரலில் திரும்பிப் பார்த்தவர்.. அதுவரை இருந்த எனர்ஜியெல்லாம் வடிந்ததை போல் "பாரு....பாரு" என தன் இரு கைகளையும் விரிக்கவும் ஓடி வந்து அடைக்கலமானான் பார்க்கவன்..
காயத்ரியின் தோள் வளைவில் தேம்பி அழுதவனை கண்டு மனோ ரஞ்சன் தன் தலையிலேயே அடித்துக் கொண்டார்.. "அவ நடிக்கிறான்னு பச்சையா தெரியுது.. அதையும் இந்த லூசு நம்புது பாரு... ஆம்பிளைப் புள்ளை அழாதுன்னு.. ஊரு புல்லா சொல்றாங்க.. ஆனா இவன் இப்படி பொம்பளை மாதிரி அழுதுக்கிட்டு இருக்கான்".. என முணுமுணுத்தவரை கண்டு முறைத்த காயத்ரி, "என்ன அங்க சத்தம்??". என்றவரை பார்த்து சிரித்தவர்..
"பிளாஸ்க்கு கழுவிட்டு இருக்கேன் மா" என வடிவேலு போல் இழுத்து சொன்னவரை பார்த்து முறைத்தவர்..
"பாரு. நீ அம்மா சொல்றதை கேட்பல்ல" என்றவரை தவிப்புடன் பார்த்தவன்..
"மாம்.. நீங்க சொல்ற பொண்ணை தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் நினைச்சேன்.. ஆனா உங்க அண்ணா பொண்ணு வேண்டாம் மாம்.. அவருக்கும் நம்மளுக்கும் ஏற்கனவே ஆகாது.. இப்போ அவரு பொண்ணை பொண்ணு கேட்டுப் போனோம்னா?? உங்களை அவமானப்படுத்திருவாரு மாம்.. ப்ளீஸ் மாம்" என்றவனின் கன்னத்தை வருடியவாறே,
"ப்ளீஸ் பாரு... நாம பொண்ணெல்லாம் கேட்டுப் போக வேண்டாம்.. தூக்கிட்டு வந்துரலாம்" என்றவளை அதிர்ச்சியுடன் திரும்பி பார்த்தனர் இருவரும்..
"என்னடி சொல்ற?? கடத்தப் போறீயா??" என அதிர்ச்சியுடன் நெஞ்சில் கை வைத்து சொன்ன மனோரஞ்சனை பார்த்து முறைத்தார் காயத்ரி...
"யோவ்.. நான் யாரையும் கடத்தப்போறதில்லை" என்றதும் இருவரும் பெருமூச்சு விட்டனர்.. "பொண்ணே ஓடி வரப் போறா" என்றதும் அவர்களின் கண்முழி வெளியே வந்து விழுந்து விடும் அளவிற்கு முழித்துக் கொண்டிருந்தனர்..
"என்ன மாம் சொல்றீங்க??.. பொண்ணு ஓடி வரப் போகுதா??" அவுங்க அப்பாவுக்கு அது அவமானம் மாம்.. நீங்க அந்தப் பொண்ணுகிட்ட பேசுங்க... இதெல்லாம் தப்புன்னு சொல்லுங்க" என்றவனை முறைத்தவர்.
"அடேய்ய்ய்.. பாரு சொன்னா கேளுடா.. அவ நல்ல பொண்ணுடா.. எங்க அண்ணாவை பத்தி உனக்குத் தெரியாதுடா.. வேணும்னா உங்க அப்பாகிட்ட கேளு.. அவ பத்தரை மாத்து தங்கம் டா. எங்க அண்ணன் அந்த தங்கத்தை போய் ஒரு தகரடப்பா கையில ஒப்படைக்க பாக்குறாருடா.. ப்ளீஸ்டா.. அம்மாவுக்காக அந்தப் பொண்ணை கூப்ட்டு வாடா.. நீ ஊருக்குள்ள எல்லாம் போக வேண்டாம்.. ஊர் எல்லையில நில்லு.. அவ வந்துருவாடா.. எம் பட்டுல்ல.. புஜ்ஜில்ல.. போடா" என கெஞ்சியும் கொஞ்சியும் அவனை மலையிறக்கியிருந்தார் காயத்ரி..
"ம்ம்ம்.. சரி மாம். நான் போய் நாளைக்கு கூப்பிட்டு வர்றேன்" என்றவனை வலுக்கட்டாயமாக எழுப்பியவர்..
"நீ இப்பவே போய் எம்மருமகளை கூப்பட்டு வா.. அவளைப் பார்த்தாலே போதும் என் நோயெல்லாம் பறந்துரும்" என்றவரை பார்த்து மௌனமாக தலையசைத்தவாறே கோயம்புத்தூரிலிருந்து மதுரைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தான்...
மதுரையில் உள்ள வாடிப்பட்டி கிராமத்தை சேர்ந்தவர் தான்... சொக்கலிங்கம் - பாப்பாத்தி அம்மாள்.. அவருக்கு இரு பிள்ளைகள் மூத்தவர் பரமசிவம், இரண்டாவது மகள் காயத்ரி.... காயத்ரி படித்து முடிக்காத நிலையிலேயே மனோரஞ்சனை காதலித்து, ஓடிப்போக வர மாட்டேன் என்ற மனோரஞ்சனை மிரட்டி, ஜாதி மாறி கல்யாணம் முடித்து கோயம்புத்தூருக்கு ஓடி வந்து விட்டார்...
ஓடி வந்தவர் வீட்டிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு வந்த இருபது பவுன் நகையை விற்று சிறிதாக ஜவுளிக்கடை ஆரம்பித்தவர்.. அதன் பின்பு வியாபாரம் ஓஹோவென்று செல்ல... இப்பொழுது ஜவுளி மாளிகைக்கு சொந்தமாகி விட்டார்..
தன் பிறந்த வீட்டு சொந்தத்தை அழகர் ஆற்றில் இறங்கும் திருவிழாவில் தான் சந்திப்பார்... அப்படி சந்தித்த பொழுது தான் ஒரு நாள் ஊர்மிளாவை சந்தித்தவர்.. கட்டினால் தன் மகனுக்கு இவளைத் தான் கட்ட வேண்டும் என முடிவெடுத்தவர் வீட்டில் யாருக்கும் தெரியாமல் ஊர்மிளாவுடன் பழகி அது இப்பொழுது கல்யாணத்தை நிப்பாட்டி ஓடி வரும் அளவிற்கு வந்து நிற்கிறுது...
பார்க்கவன் இதுவரை ஊர்மிளாவை பார்த்ததேயில்லை.. ஆனால் பார்க்கவனின் ஒவ்வொரு அசைவும் ஊர்மிளாவிற்கு வீடியோவாக சென்றுவிடும்.. காயத்ரி வீடியோ அனுப்பும் போது ஏனோதானோவென்று பார்க்க ஆரம்பித்தவள்.. இப்பொழுது வீடியோவில் இருக்கும் பார்க்கவுடன் கனவிலேயே வாழ ஆரம்பித்து விட்டாள்....
அவன் காலையில் எழுந்து ஜாக்கிங் செல்வதில் இருந்து இரவு வீட்டிற்கு வரும் வரை அனைத்து வீடியோவும் அவளிடம் இருக்கும்..
சில மணி நேரத்திற்குப் பிறகு வாடிப்பட்டி எல்லையில் காரை நிறுத்தியவன்... ஊர்மிளாவிற்கு காத்திருக்க ஆரம்பித்தான்... மூன்று மணி நேரமாகியும் ஊர்மி வருவதற்கான அடையாளமே இல்லாமல் இருந்தது...
சலிப்புடன் காயத்ரிக்கு போன் போட்டவன்... "மாம்.. அந்தப் பொண்ணு இன்னும் வரலை" என்பதற்குள் நின்று கொண்டிருந்தவனின் முதுகை சுரண்டினாள் ஒரு பூந்தென்றல்...
திரும்பியவன் அங்கிருந்த பெண்ணை பார்த்து அதிர்ந்தே விட்டான்.. ஸ்கூல் யூனிபார்மில் நான்கடி உயரத்தில் இருந்தாள்... ஓடி வந்திருப்பாள் போல மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்கியது....
"என்னாச்சி பாப்பா?? ஊர்மிளா அக்கா வரமுடியாதுன்னு சொன்னாங்களா??" என்றவனை தீயாய் முறைக்க ஆரம்பித்தவள்...
"ய்யோவ்வ். என்ன லந்தா?? இல்லை லந்தான்னு கேட்குறேன்.. உனக்கு எவ்ளோ அதுப்பு இருந்தா ஊர்மிளா எங்கேன்னு கேப்ப??... நான்தான்யா ஊர்மிளா" என்றதும் மயக்கமே வராத குறை அவனுக்கு..
"அவன் வயதென்ன?? இவள் வயதென்ன?? ஸ்கூல் போகும் பெண்ணை கல்யாணம் முடித்தால் நாளைக்கு ஜெயிலில் களி தான் திங்க வேண்டும்" என யோசித்துக் கொண்டிருந்தவனின் சிந்தனையை தடைபடும் வண்ணம் செல்போன் அடித்தது..
"மாம்.. என்ன பண்ணி வச்சிருக்கீங்க.. ஸ்கூல் படிக்கிற பொண்ணு வந்துருக்கு" என பேசிக் கொண்டிருந்தவனின் போனை புடுங்கியவள்..
"அத்தை. நான் அப்புறம் பேசுறேன்.. அந்த கிடாமீசைக்கு தெரியாம சுவரேறி குதிச்சிருக்கேன்.
கால்ல கண்ணாடி குத்திருச்சி.. நான் மட்டும் ஓடிப்போறது அந்த கிடாமீசைக்கு தெரிஞ்சுச்சு என்னை வெட்டிப் போலி பொட்டுரும்... நான் ஊருக்கு வந்துட்டு பேசுறேன் அத்தை" என போனை கட் பண்ணியவள் அவனையும் இழுக்காத குறையாக இழுத்துக் கொண்டு காரில் விட்டாள்..
அவனோ அவளையே பிரமிப்பாக பார்த்தான்.. அவள் அடிபட்டிருக்கிறது என்றது நெஞ்சில் சுருக்கென வலித்தது... அவள் யார் கண்ணிலும் பட்டு விடுவோமோ??.. என்ற பயத்திலே வேகமாக காரை திறக்க செல்ல.. அதுவோ "கீங்.. கீங்" என சத்தமிட ஆரம்பித்தது...
அந்த சத்தத்தில் தன் நினைவுக்கு வந்தவன் காரை அனலாக் பண்ணி அவளை உள்ளே ஏற்றியவன்... அங்கிருந்த பர்ஸ்ட் ஏய்ட் பாக்ஸை எடுத்து, "காலை தூக்கி மேலே வை" என்றவனை குழப்பமாக பார்த்தவள்..
"எதுக்கு"...
"என்ன கேள்வி இது. கால்ல கண்ணாடி குத்திருக்குன்னு சொன்னல்ல அதுக்குத்தான்" என்றவன் அவளின் சம்மதம் இல்லாமல் சீட்டில் அமர்ந்திருந்த அவளின் காலை கீழே குனிந்து தன் தொடையில் வைத்தவன்... காயம்பட்ட இடத்தை பார்க்க.. அது சற்று ஆழமாக பட்டிருந்தது... இரத்தம் வேறு வடிந்து கொண்டிருந்தது...
மெதுவாக அவளின் காயத்தை சுத்தப்படுத்தியவன் காலுக்கு மருந்திட்டதை விழியகலாமல் பார்த்தாள்.. அவள் வளர்ந்த முறையில் பெண்கள் உடம்பிற்கு முடியாமல் படுத்திருந்தால் கூட தண்ணீர் கூட மோந்து கொடுக்க மாட்டார்கள் கணவன்மார்கள்.. அப்படிப்பட்ட வாழ்க்கை முறையில் வாழ்ந்தவளுக்கு சட்டென தன் காலை தூக்கி மடியில் வைத்து மருந்திட்டவனை இன்னும் பிடிக்க ஆரம்பித்தது...
"அத்தான்" என்றதும் விலுக்கென நிமிர்ந்தவன்.. "அத்தானாஆஆஆ" என அதிர்ச்சியாக கேட்டவனை..
"ஆமா.. அத்தான்.. அத்தை பையன் தானே நீங்க அப்போ அத்தான் தான்... மாமன் பையன்னா மச்சான்" என விளக்கம் சொன்னவளை சலிப்புடன் பார்த்தான்.. அவனுக்குத் தான் இந்த உறவுமுறையெல்லாம் தெரியாதே...
"ப்ச்ச.. இங்க பாரு.. நான் உன்னோட நல்லதுக்குத் தான் சொல்றேன்... அப்பா அம்மா சொல்ற பையன்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கோ.. அம்மா இப்படித்தான் ஏதாவது சில டைம் சில்லியா பிகேவ் பண்ணுவாங்க.. அதைக் கேட்டு நீ உன் வாழ்க்கையை இழந்துராதே... வீட்டுக்கே போறீயா??.. நான் வேணும்னா கொண்டு வந்து விடட்டுமா??" என்றவனை ஆழ்ந்து பார்த்தவள் சீட்டின் மேல் குரங்கு போல் ஏறியவள்.. டிரைவர் சீட்டில் அமர்ந்திருந்த அவனை பக்கத்து சீட்டுக்கு தள்ளியவள் கண்ணிமைக்கும் நொடியில் காரை எடுத்துப் புறப்பட்டிருந்தாள்..