வல்லபியின் அகிதனான அங்கணனே - கதை திரி

[danooshiya]

வல்லபியின் அகிதனான அங்கணனே

 

[danooshiya]

வல்லபியின் அகிதனான அங்கணனே ​

நாயகன் : சத்ரேஷ்​

நாயகி : மாயா தேவி​

​

டீஸர் 01​

" சத்யா ப்ளீஸ்டி இந்த ஒரு தடவ மட்டும் தம்பிய கூட்டிட்டு போடி ப்ளீஸ்டி​

இனி இந்த மாதிரி கேட்கவே மாட்டேன் இந்த ஒரு தடவ மட்டும்டி நானும் உன் கூட​

அந்தக் கிராமத்திற்கு வந்து உனக்கும் உன் டீமுக்கும் ஹெல்ப் பண்றேன்"​

​

என்று கெஞ்சியபடி தன் அன்பு தமக்கை பின்னால் சுற்றிக் கொண்டிருந்தான்​

சத்ரேஷ்,​

​

"தம்பி நீ என்ன பைத்தியமா ?அந்தக் கிராமத்த பத்தி தெரிஞ்சிக்கிட்டு தான் பேசுறியா ?​

அங்க டெக்னாலஜி வசதியில்ல டவர் கிடைக்கிறதே ரொம்ப கஷ்டம் அப்படிப்பட்ட கிராமம் உனக்கு செட்டாகுமா என்ன ?"​

​

என்று கிட்டத்தட்ட அரைமணி நேரத்திற்கு முன்பாக அவன் கூறிய விடயங்களையே அவனிடம் கூறி​

அவனது சகோதரியான சத்யா வெறுப்பேற்ற அதைப் பல்லைக் கடித்து பொறுத்தவன்​

​

"இங்கே பாரு சாத்துக்குடி உன்ன தனியா அதுவும் அந்த டவரே கிடைக்காத கிராமத்துக்கு அனுப்ப முடியாது அம்மா அப்பா போகக்​

கூடாதுன்னு சொன்னாலும் கேட்க மாட்ட ஒன்னு என்ன கூட்டிட்டு போ இல்லைன்னா போகாத "​

​

என்று சத்ரேஷ் கூறிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவர்கள் அமர்ந்திருந்த கட்டிலுக்கு நேரெதிராக​

அமைந்திருந்த ஜன்னலின் கதவு "க்ரீச்" என்ற சத்தத்துடன் திறந்து கொள்ள அதைக் கவனித்த​

​

சத்ரேஷோ "ம்ப்ச் இது வேற முக்கியமான விஷயம் கதைக்கும்போது தான்"​

என்று முணங்கிக் கொண்டே ஜன்னலை நோக்கிச் சென்றவன் கண்கள் ஓரிடத்தை பார்த்தபடி அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றது.,​

​

அவர்களது வீட்டின் வாயிற்கதவருகில் சிவப்பு நிறத்தில் லெஹெங்கா அணிந்து வெள்ளை நிற வைர கற்களாலான நகைகளை அணிந்திருந்த பெண்ணொருத்தி அவனைப் பார்த்தபடியே நின்றிருக்க,​

​

அவனுக்கு அவளுடைய பார்வையில் தெரிந்த ஏதோவொன்று வயிற்றில் பயப்பந்தை உருளச் செய்தது.​

​

"என்னடா அப்டி என்னத்த பார்க்குற ?" என்ற சத்யாவின் குரல் ஆடவனை நனவுலகுக்கு அழைத்து வரச் சத்யாவிடம் திரும்பி,​

​

ப்ச் ஒண்ணுமில்ல இரு ஜன்னல அடைச்சுட்டு வாரேன் என்றவன் ஜன்னல் நோக்கித் திரும்பிய​

நொடி அவன் முன்னால் வந்த அந்த முக்காடு போட்ட மணப்பெண்ணோ கையில் வைத்திருந்த​

மணி போன்ற ஏதோ உபகாரணத்திலிருந்து ஒலியெழுப்பியபடி​

​

​

"சீக்கிரமா வந்து எனக்கு விடுதலை கொடு சத்ரேஷ்" என்று ரத்தக்கரை படிந்த பற்களை காட்டி சிரிக்க,​

​

பயந்தபடி அடித்துபிடித்துக் கொண்டு எழுந்த சத்ரேஷோ அப்போது தான் படுக்கையில் இருப்பதை உணர்ந்து நிம்மதியடைந்தான்.​

​

*************************************************************************​

​

கிராமத்திற்கு சற்று ஒதுக்குபுறமாகக் காணப்படும் அவ்ஜமீன் பங்களாவில் ஏதேதோ மந்திரங்களை​

உச்சாடனம் செய்தபடி சிவப்பு நிற சாரி அணிந்த நான்கு பெண்கள் அமர்ந்திருக்க அவர்களைப் பயபக்தியுடன் வணங்கியபடி நின்றிருந்தனர்.ஜமீன்தாரும் அவரது குடும்பத்தினரும்,​

​

அதே சமயம் அங்கிருந்த கடிகாரம் இடஞ்சுழியாகச் சுற்றி சிறிய முள் எண் ஆறையும் பெரிய முள் எண்​

மூன்றையும் குறித்து நிற்க வினாடி முள்ளோ ஒன்பதை குறித்தபடி நின்று போக,​

​

ஜமீன்தாரின் மகள் மாயாதேவி மட்டும் வெளியே பூட்டப்பட்டிருந்த சிவப்பு நிற கதவைப் பார்க்க,​

அந்தக் கதவின் உள்ளிருந்த ஒரு பெண்ணின் கடைசி நிமிட மூச்சுக்களை ஒத்த அனாமத்தான ஓல குரல் ஓங்கி ஒலிக்க,​

​

அதற்கு ஒத்து ஊதுவது போல் "பக்..ம்ம்.ம்.பக் ..பக்க் "என்ற கோட்டானின் அலறலும் அதைத் தொடர்ந்து​

"ம்..ம்ம் ம்ம்..ம்ம்ம்ம் "என்ற ஆந்தையின் குரலும் ஓங்கி ஒலித்தது.​

​

*************************************************************************************​

"நீங்கத் தான் கோயில் வேலையா வந்தவங்களா ? வாங்க வாங்க உங்களுக்கு நான் தங்க போற வீட்டைக் காட்டுறேன் "​

​

என்று அழைத்து வந்த மாயாதேவியை சத்ரேஷின் கண்கள் வஞ்சனை இல்லாமல் ரசிக்க அதைக் கண்டுகொண்ட மாயாதேவியோ சத்ரேஷை தனியாக அழைத்து வந்து​

​

"ஏன்டா இப்டி பார்க்குற ?யாராவது பார்த்தா சோலி முடிஞ்சு போயிரும்"​

​

என்று கூறிய பெண்ணவளை தன் கைவளைவுக்குள் கொண்டு வந்த ஆடவனோ,​

​

"உன்ன லவ் பண்ண இந்த ஊருக்கு வந்தா இப்டி சலிச்சிக்குற ?"​

​

என்றவனது கன்னத்தில் எம்பி முத்தம் வைத்த பெண்ணவளோ,​

​

"நம்ம லவ் கல்யாணம் மட்டும் போகணும்னா தயவு செஞ்சு இந்த ஊருல ஏதாவது சிவப்பு பொட்டலம் கையில கிடைச்சா எடுத்துறாத ?"​

​

என்ற மாயாதேவி ஓடி மறைய அவளையே இமைவெட்டாது பார்த்திருந்தான் சத்ரேஷ்​

​

*************************************************************************​

மீதி கதையில் மக்களே இந்த கதை எப்படியும் இந்த வருஷத்துக்குள்ள போடுறேன் ​

எப்போன்னு சொல்றது கொஞ்சம் கஷ்டம் ஏன்னா கொஞ்சம் டைட் ஷேடுல் அது தான்​

வல்லபியின் அகிதனான அங்கணனே -கருத்து திரி

உங்கள் கருத்துக்கள் வரவேற்கப்படுகிறது நட்பூஸ்

pommutamilnovels.com

​