இருவர் ஒன்றானால் - கதை திரி

[Saranyageetha]

ஹாய் செல்லம்ஸ்..

நான் சரண்யா. எனது கதை இருவர் ஒன்றானால் கதை இந்த திரியில் பதிவிடும். படிச்சிட்டு உங்க கருத்தை சொல்லுங்க டியரிஸ்..?

 

[Saranyageetha]

அத்தியாயம் 1:


திருச்சி காவல் நிலையம் என்ற பெயரை அந்த கட்டிடம் ஏந்தி நிற்க... அந்த கட்டிடத்தினுள் இருந்த அனைவரும் மெதுவாக அவர்களுக்குள்ளே கிசுகிசுத்து கொண்டு இருந்தனர்...

"நீ போய் சொல்லு"

"அடப்போயா நீ தான போன் எடுத்த, நீ போய் சொல்லு"

"இல்ல, நான் சொல்ல மாட்டேன் "

"நீ சொல்லவில்லை என்றாலும் போன் எடுத்தது யாருனு கேட்டு திட்ட தான்‌ போறாரு... அதுக்கு நீயே போய் சொல்லிடலாம்"

"அட என்னங்கயா இது... சொன்னாலும் திட்டுவாரு, இல்லைனாலும் திட்டுவாரு", என்று புலம்பி கொண்டே அந்த மனிதர் கதவை திறந்து உள்ளே போக...

அழைப்பேசி ஒலிக்க, அந்த அறையில் இருந்தவன் அந்த அலைப்பேசியை தன் காதுக்கு கொடுக்க அந்த பக்கம் சொல்லபட்ட செய்தியில் செந்தனலாய் கோபத்தில் சிவந்தான்...

அந்த கோபக்காரனோ, சேகரண்ணா என்று உரக்க குரலில் கூப்பிட.. அவர் பம்மி கொண்டே அவன் முன் வந்தார்...

"மார்கெட்டில் இருந்து போன் வந்ததா"

"ஆ..ஆமா தம்பி"

"எப்போ வந்தது"

"கொஞ்ச நேரம் முன்னாடி"

"ஏன் சொல்லல"

" ‌ ‌ "

"போய் வண்டியை எடுங்க"

" தம்பிஇஇ... அங்க..." எனறு இழுக்க அவன் பார்த்த பார்வையில் தன்னால் வாய் மூடிக் கொண்டது.

வண்டியை எடுங்க என்று சொன்னேன்.. அவ்வளவு தான் அந்த மனிதர் தப்பித்தால் போதும் என்று வண்டியை எடுக்க சென்று விட்டார்...

அவனோ அந்த காக்கிசட்டையில் தனக்கே உரித்தான கம்பீரத்துடன்... தன்னுடைய வேக நடையில் நடந்து வந்தான். அனைவரும் தினமும் அவனை புதிதாக பார்பது போன்றே பார்த்தனர்.. அந்த காக்கிசட்டை அணிவதால் இவன் அழகா.. இல்லை இவன் அணிவதால் அந்த காக்கிசட்டை அழகா என்றே தெரியவில்லை.. முறுக்கேறிய அவன் உடம்பிற்கு அந்த காக்கிச்சட்டை பாந்தமாய் பொருந்தியது. அவன் ஜீப்பில் சென்று அமர்வதுக் கூட ஒரு தனி அழகாக தான் தோன்றியது அங்கிருக்கும் அனைவருக்கும்...

அங்கே ஒருவன் ரத்த கரையுடன் அந்த மார்கெட்டை சுற்றி ஓடிக் கொண்டிருந்தான். அனைவரும் நின்று வேடிக்கை பார்த்தனரே தவிர யாரும் அவனுக்கு உதவ முன் வரவில்லை.. இதுதானே இன்றைய உலகம்.. அதனை தங்களுடைய போனில் பதிவு செய்து status வைக்கவே நேரம் போதவில்லை... இவர்கள் எங்கு மற்றவர்களுக்கு உதவ போகின்றனர்.. எதோ ஒரு சில நல்ல உள்ளம் இத் தகவலை காவல்துறைக்கு தெரிவித்துவிட்டனர்.

அடி வாங்குபவனோ தெறித்து ஒடிக் கொண்டே அவனிடம் கெஞ்சி கொண்டிருக்க... அவனோ அதனை கொஞ்சம் கூட தன் காதில் ஏற்றிக் கொள்ளாமல் அவனை வெளுத்துக் கொண்டிருந்தான்... அவனின் கதறல் அந்த மார்கெட்டையே நடுங்க வைக்க... அவனோ அவன் கையை உடைப்பதிலேயே குறியாக இருந்தான்...

அந்த போலீஸ் ஜீப் அந்த மார்கெட்டை அடைந்த போது அவனுடைய கை இவனால் உடைக்கப்பட்டு இருந்து அந்த கதறல் அனைவரின் செவியையும் சென்றடைந்தது...

அந்த ஜீப்பில் இருந்து இறங்கிய அந்த கோபக்காரன், தன்னுடைய அழுத்த நடையை கொண்டு நடந்துவந்து அந்த மார்கெட்டை பார்வையிட்டான்... ஆங்காங்கே ரத்த துளிகள் சிதறி இருக்க.. அங்கு ஒரு பள்ளி சிறுமி ஓரமாக அழுந்து கொண்டிருந்தாள். யாருடைய கண்களையும் அவள் ஈர்க்கவில்லை. ஆனால் இந்த கழுகு கண்களை உடையவனிடமிருந்து தப்பிக்க முடியுமா என்ன... கண்டுகொண்டான். இந்த பிரச்சினை எதற்கு என்றும்‌ புரிந்நு கொண்டான்...

அவனை அடித்தவன் முன்பு சென்று.. அவனை தன் பார்வையால் சுட்டெறித்துக் கொண்டே அளந்தான். அவனுக்கும் ஆங்காங்கே கீறல்கள் ஏற்பட்டு ரத்தம் சிந்தி கொண்டிருந்தது. தன்னுடைய ஆளுமையான குரலில் கேட்டான்...

"இதை யார் செய்தது"

"நெஞ்சை நிமிர்த்தி கொண்டே சொன்னான் நான் தான்"

"எதுக்கு".. அந்த ஒற்றை வார்த்தை தான் கேட்டான் மிகவும் அழுத்தமாக. ஆனால் இவனோ அவனை விட அழுத்தமாக இருந்தான்.. வாயை திறக்கவில்லை.

"சேகரண்ணா"

அவர் ஓடி வந்தார்...

"இரண்டு பேரையும் வண்டியில் ஏத்துங்க", என்று கூறி கம்பீரமாக தன்னுடைய இருக்கையில் சென்று அமர்ந்து கொண்டான்.

கை உடைக்கபட்டு வலியால் கதறி கொண்டு இருப்பவனை காவலர்கள் வண்டியில் ஏற்ற.. இவனோ ஏதோ ஊரை சுற்றி பார்க்க போவது போல ஜாலியாக சென்று அவனே அமர்ந்து கொண்டான்.

இவர்களை ஏற்றி கொண்ட காவல்துறை வாகனம் போலீஸ் ஸ்டேசன் நோக்கி செல்ல...

"சேகரண்ணா இந்த வழி வேண்டாம். அந்த வழியா போங்க"

இவரும் அதனை புரிந்து கொண்டு அந்த கட்டிடத்தின் வெளியே வண்டியை நிறுத்தினார்.

அடித்த அந்த முரடன், அந்த கட்டிடத்தை பார்த்து விட்டு...
" எப்போ போலீஸ் ஸ்டேசனை ஹாஸ்பிட்டலுக்கு (hospital) மாத்துனாங்க சேகரண்ணா" என்று நக்கலாக கேட்க.. அந்த கோபக்காரனின் பார்வை அவனை துளைத்தது. அவனோ அதனை சட்டை செய்யாமல் மருத்தவமனைக்குள் நுழைந்து அவன் காயத்திற்கு மருந்திட்டுக் கொண்டான்.

கை உடைக்கபட்டவனுக்கும் சிகிச்சை அளித்து, பின் இருவரும் காவல் நிலையத்திற்கு அழைத்துச் செல்லபட்டனர்.

அழைத்து வந்த இருவரையும் அங்கிருக்கும் பெஞ்சில் அமரவைத்து விட்டு அந்த கோபக்காரன் உள்ளே சென்றுவிட்டான்.

அந்த முரடனோ அங்கிருக்கும் போலீஸ் அனைவரிடமும் ஏதோ சொந்தகார வீட்டிற்கு வந்த மாதிரி நலம் விசாரித்து கொண்டிருந்தான்...

" என்ன சாந்தி அக்கா, வீட்டுக்கார் எப்போ ஊரில் இருந்து வந்தாரு"

"நேத்து தான் தம்பி"

"அதுதான் முகம் 1000 வாட்ஸ் பல்பு போல ஜொலிக்குதோ"

"என்ன பாலா அண்ணா நான் வந்து எவ்ளோ நேரமாச்சு கண்டுக்கவே மாட்டேங்கிற"

"அடேய் நான் உனக்கு என்னடா பண்ணேன் கொஞ்சம் அமைதியா இரேன்டா.."

"தமிழில் பிடிக்காத ஒரே வார்த்தை அமைதி" என்று விஜயகாந்த் ஸ்டைலில் சொல்ல..

"டேய் நீ அடங்க மாட்டியாடா.. உள்ளே இருந்து அவரு வந்தாருனா தெரியும்" என்று சேகரண்ணா பேசிக் கொண்டு இருக்கும் போதே அந்த கோபக்காரன் வந்தான்.

"என்ன பிரச்சினை என்று தெரிஞ்சுதா"

"அது.. அது வந்து இல்ல தம்பி.."

அவன் லத்தியை எடுத்துக் கொண்டு இவன் முன்னே வர.. இதற்கெல்லாம் நான் அசருவேனா என்பது போல் நின்று கொண்டு இருந்தான். இவர்களை பார்க்க இரண்டு சிங்கங்கள் மோதினால் பார்க்க எவ்வாறு இருக்குமோ அப்படி இருந்தது அந்த காட்சி..

"எதுக்கு அடிச்ச" முறைத்து கொண்டே கேட்டான். இவன் பதில் சொல்லாமல் கேட்வனை இவனும் முறைத்து கொண்டே தான் இருந்தான்...

அந்த கோபக்காரனுக்கும் காரணம் தெரியும்.. இவன் ஏன் இவ்வாறு செய்தான் என்று.. அந்த முரடனுக்கும் தெரியும் இவனுக்கு தெரியும் என்று.. ஆனால் இருவரும் அவரவர் நிலையிலேயே இருந்தனர்...

அவன் அடுத்த கேள்வி கேட்கபோக... கருப்பு கோட் அணிந்து கம்பீரமாக உள்ளே நுழைந்தார் வக்கீல் ஒருவர்.. அவரை பார்க்க எப்படியும் ஒரு நாற்பத்தைந்து (45) வயது இருக்கும்..‌ஆனால் இன்னும் 35 போலவே காட்சி அளித்தார். தன்னுடைய குரலை செருமிக் கொண்டு பேச ஆரம்பித்தார்...

நான் கணபதி ராம் BA BL அவனுடைய வக்கீல் என்று அந்த அழுத்தக்காரனை காட்டிவிட்டு...

"‌எதுக்காக அவனை இங்க கூட்டிட்டு வந்திருக்கிங்க என்று நான் தெரிஞ்சிக்கலாமா"

இவனும் அவரைப் போலவே தனது ஆளுமையான குரலில் பேசத்தொடங்கினான்.

" அவர்கள் ‌இருவரையும் சுட்டி காட்டி... இரண்டு பேரும் மார்கெட்டில் சண்டை போட்டிட்டு இருந்தாங்க. அதில் அந்த அழுத்தகாரனை கை காமித்து இவன்‌ சண்டையில் அவனுடைய கையை உடைத்துவிட்டான்"

இதனைக் கேட்டு கொண்டிருந்தவர்.. கை உடைக்கபட்டவனிடம் சென்று இவன் உன் கையை உடைச்சானா என்று கேட்க.. அந்த குரலில் நீ சொல்லிதான் பாரேன் , அப்புறம் உனக்கு இருக்குடா என்று மிரட்டல் தான் இருந்தது.

ஏற்கனவே கை உடைச்சது பத்தாது என்று இவரு யாரு என்றே தெரியல இவரும் மிரட்டிராரு... நமக்கு உயிர் தான் முக்கியம் என்று நினைத்து... அந்த கோபகாரனிடம்,

" சார் ‌நாங்க சண்டை போட்டோம் தான், ஆனால் என் கையை இவரு உடைக்கல... நான் கீழே விழுந்து அடிபட்டுச்சு என்று அப்பட்டமாக் பொய்யை கூறினான்"

அந்த முரடன் ஏதோ படம் பார்பதை போல
இதனையெல்லாம் சுவாரஸ்யமாக பார்த்து கொண்டு இருந்தான்.

இதனை கேட்டு கோபம் கொண்ட அந்த கோபக்காரன் அவ்விருவரையும் முறைத்துக் கொண்டே...

சேகரண்ணா என்று அழைத்து.. இவன் மேல eve teasing case போடுங்க.. அப்புறம் அதோ அங்கிருக்கானே அவன் மேல என்று அந்த முரடனை தன் பார்வையால் சுட்டெரித்து கொண்டே, மார்கெட்டில் பொது மக்களுக்கு இடையூறு தந்ததால் public nuisance case போடுங்க... என்று கூறி எதிரில் இருந்த வக்கிலை பார்க்க...

உன்னை பற்றி ‌எனக்கு தெரியாத என்பது போல, தான் ‌ஏற்கனவே வாங்கி வந்த முன் ஜாமீனை எடுத்து அவனிடம் நீட்ட.. அவனோ அதை படித்து விட்டு அந்த முரடனை விடச் சொல்லிவிட்டார். வெளியில் வந்த வக்கீல் அந்த‌ முரடனை மிகவும் அழுத்தமாக பார்த்து, கிளம்பி நேராக வீட்டுக்கு வா என்று சொல்லி இல்லை.. இல்லை... கட்டளையிட்டுவிட்டு சென்று விட்டார்... இன்னைக்கு கண்டிப்பா ஒரு பஞ்சாயத்து இருக்கு என்று நினைத்து கொண்டே அந்த போலீஸ் ஸ்டேஷன் உள்ளே இருந்த ஒரு பைக்கில் தான் வைத்திருந்த சாவியை திருகி அதை உதைத்துக் கொண்டு வண்டியில் பறந்தான்...

வீட்டுக்குள்ளே நுழைந்தவன், "அம்மா செம பசி முதலில் சோறு போடு" என்று டைனிங் டேபிளில் உட்கார்ந்து கத்த..

சமையற்கட்டில் இருந்த வெளியே வந்த பாரிஜாதம், "டேய் என்னடா ஆச்சு... இப்படி அடிபட்டு இருக்கு"

"அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல நீ சோறு போடு.. ஏம்மா மீன் குழம்பு தானே வாசம் மூக்கை துளைக்குது... சீக்கிரம் போடுமா"

"டேய் அண்ணா பறக்காதடா அதான் நிறைய செஞ்சு இருக்காங்களே அப்புறம் என்ன"

"அண்ணா அப்படினு கொஞ்சமாச்சு மரியாதை கொடுக்கிறாயாடி என்று அவள் தலையில் கொட்ட போக"

"கொட்டுனா உனக்கு மீன் குழம்பு இல்லடா.. அப்புறம் உனக்கு மட்டன் தான்"

"சரி குட்டிமா நான் கொட்டமாட்டேன்.. ஆனா மீன்‌ குழம்பு எனக்கு தான்", என்று சாப்பாட்டிற்கு அடித்து கொண்டு இருக்க... கணபதி ராம் உள்ளே நுழைந்தார்...

இந்த வக்கீல் வந்துட்டாரா அவ்வளவு தான் மீன் குழம்பு சாப்பிட்ட மாதிரி தான் என்று முனுமுனுக்க.. இதை கேட்ட தேனு ( குட்டிமா).. டேய் அண்ணா இன்னைக்கு என்னடா பண்ணி வைச்சிருக்க.. இன்னைக்கு ரொம்ப பெரிய பிரச்சினைலாம் இல்ல குட்டிமா... சின்ன பிரச்சினை தான் என்று அவர்களுக்குள்ளே பேசிக் கொண்டு இருக்க..

கணபதி ராம் தன் குரலை இருமி தன் இருப்பை காட்ட.. அவர்கள் இருவரும் நல்ல பிள்ளைப் போல் அமைதியாக நின்றனர்...

உன் பையன் எங்கிருந்து வரான் என்று தெரியுமா என்று பாரிஜாதத்தை பார்க்க.. அவரோ மகனை கேள்வியாக பார்க்க, அவன் எப்போதும் போல் சாதரணமாக நின்று கொண்டு இருந்தான்...

வெளியே ஜீப் சத்தம் கேட்க, சில நிமிடத்திற்கு பின் அந்த கோபக்காரனும் உள்ளே நுழைந்தான்.

அச்சோ போச்சு இவனும் வந்துட்டானா... இந்த அறிவுரை மழை எப்போ முடிஞ்சு நான் எப்போ மீன் குழம்பு சாப்பிடுறது‌ என்று ஏதோ அது தான் தனக்கு இருக்கும் முக்கிய பிரச்சனை போல் சிந்தித்து கொண்டிருந்தான்.

உள்ளே நுழைந்தவனோ எதுவும்‌ பேசாமல் தன்னுடைய அறைக்கு செல்ல போக... கணபதி ராம் அவனை தடுத்து நிறுத்தினார்.

"எழில்" நில்லு உன்னோடு பேசனும். நீயும் இங்கே வா "ருத்ரா" என்று இருவரையும் அழைக்க...

எழில்வேந்தன் நிற்பதற்கு எதிராக வந்து நின்றான் ருத்ரதீரன்...





- இணைவார்களா ?

???????

கதையை படிச்சிட்டு மறக்காம உங்க கருத்தை பகிரவும்... அது தான் மை ‌என்ர்ஜி.. your comments are the secret of my energy..?

plz comment chlms..??

- சரண்யா?

 

[Saranyageetha]

அத்தியாயம் 2:


எழில்வேந்தன் நிற்பதற்கு எதிராக வந்து நின்றான் ருத்ரதீரன்...

இவர்கள் இருவரும் எதிரெதிரெ நிற்பதை பார்த்து இன்னும் அவருக்கு கோபம் தான் வந்தது. இவர்களை பேசுவதற்கு அழைத்தால், இவர்களோ சண்டைக்கு தயாராக இருப்பதை போல நிற்கின்றனர்.
ருத்ரா, எழில் என்று இருவரையுமே அழைத்து அவர்களிடம் பேசத் தொடங்கினர்.

"நீங்க இரண்டு பேரும் நண்பர்கள்.. அது உங்களுக்கு நியாபகம் இருக்க", என்று கேட்க இருவர் கண்களிலும் ஒரு கனிவு, ஆனால் அதை இறுக்கம் என்ற முகமூடி அணிந்து அதை திரையிட்டு மறைத்துவிட்டனர்.

ருத்ரன் புறம் திரும்பியவர், "நீ எதுக்குடா இப்படி இருக்க. எப்போ பார்த்தாலும் சண்டை, உன்னை ஜாமினில் எடுக்க தான் நான் வக்கீலுக்கு படிச்சேனா? "

"நான் யாரையும் ஜாமினில் எடுக்கச் சொல்லல" என்று பட்டென்று கூற,

அவனை அழுத்தமாக பார்த்து நீயும் என் மகன் தான் என்று அவனிடம் கூறி, எழிலை ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு சென்றார்

அந்த பார்வையில் ஆயிரம் அர்த்தம். அதில் நீ அவனிடம் இதனை செய்யாதே என்று சொன்னால் அவன் செய்யமாட்டான் தானே... பின் ஏன் சொல்ல மாட்டேன் என்று பிடிவாதம் பிடிக்கிறாய் என்ற கேள்வி அவர் பார்வையில் தாங்கி இருந்தது...

ஆம்.. இந்த வேந்தன் சொன்னால் அந்த தீரன் கேட்பான் தான். ஆனால் இவன் சொல்ல மாட்டான்.. அவனுக்கு பிடித்ததை என்றுமே இவன் செய்ய தடுக்கமாட்டான். அந்த தீரனும் இவனை போன்று தான்.. எதிரெதிர் துருவம் தான் ஈர்க்கும் என்று சொல்வார்கள்.. இவர்கள் நட்பில் ஒரே மாதிரி இருக்கும் துருவமும் ஈர்க்க தான் செய்கிறது. இது தான் நட்பின் விந்தை போலும்...

பாரிஜாதம் தான் எழிலிடம், ‌" ஏன் தம்பி நீயும் எப்போ பார்த்தாலும் அவனையே கைது பண்ற... உங்க இரண்டு பேரையும் இப்படி பார்க்க கஷ்டமா இருக்குபா"

"அம்மா, ரெளடியை போலீஸ் கைது செய்யாமா என்ன பண்ணுவாங்க", பதில் தன் தாயிடம் சொன்னாலும் பார்வை ருத்ரதீரனையே துளைத்தது.

அவனும் அவனை முறைத்து கொண்டே சட்டேன்று கூறினான்.. " நான் ரௌடி‌ இல்ல"

"அப்போ இன்னொருத்தர் கையை உடைக்கிறதுக்கு என்ன பெயர்"

"அவன் தப்பு பண்ணான் நான்‌ அடிச்சேன், ஏன் உனக்கு தெரியாத அவன் என்ன செய்தான்‌ என்று.. இல்ல தெரியாமல் தான் அவன் மேலே eve teasing Case போட்டயா...
அந்த சிறுமி இப்போ என்ன படிப்பா..ஒரு பனிரெண்டவது அப்படியில்லை என்றால் பதினொன்னாவது படிப்ப, அவக்கிட்ட‌ போய் லவ் சொல்றான்.. அதை நகாரிகமா சொல்லி இருந்த‌ பரவாயில்ல, நீ என்ன லவ் பண்ணலனா நான் உங்க வீட்டுக்கு வந்து தப்பா தப்பா பேசுவேன், அதுவும்‌ எல்லார் முன்னாடியும்‌ என்று பேசியதோடு மட்டும் நிக்காமல் உன் மேலே ஆசிட்( acid ) அடிப்பேன் என்று சொன்னான்.. அது தான் அவன் அதை செய்ய கூடாது என்று கையை உடைச்சேன்.. என்று சாதரணமாக கூறினான்.

நான் ரொளடி கிடையாது.. ஒருத்தர் கிட்ட போய் கை கட்டி அவன் சொல்ற வேலை எல்லாம் செய்றான் பாரு அவன் ரெளடி.. நான் காசுக்காக தான் எதையும் பண்ணுறேன்.. ஆனா எது எனக்கு நல்லது என்று தோனுதோ அத மட்டும் தான் பண்ணுவேன்... தளபதி ஸ்டைலில் சொல்லனும்னா, " நான் தப்பு செய்றவன் இல்ல, தப்ப தட்டி கேக்குறவன்"..
இந்த விளக்கம் யாருக்கு என்று அவங்களுக்கு புரிந்த நல்லது... என்று மூடியிருந்த கதவை ஒரு பார்வை பார்த்தான்.

தீரனின் சிறு அசைவு கூட எதற்கு என்று புரிந்து கொள்பவன் தான் அவனின் வேந்தன்...

இதையெல்லாம் அவன் வேந்தனுக்கு சொல்லவில்லை, அவர்களுடைய தந்தை உள்ளேயிருந்து கேட்டு கொண்டு இருக்காரே கணபதி ராம் அவருக்கு தான் சொல்கிறான்.

எழில் வேந்தனோ விடாமல், " அந்த பெண்ணுக்கு பிரச்சினை என்றால் நீ முதலில் போலீஸ்க்கு தான் சொல்லியிருக்கனும்"

போலீஸ் கிட்டயா என்று நக்கலாக கேட்டவன் கோபத்தில் அங்கிருந்து நகரப் போக,

எல்லாரும் ஓரே மாதிரி இல்லை தீரா என்று அவன் சொன்னதை கேட்டும் கேட்காதது போல் அவன் வெளியில் சென்று விட்டான். எழிலும் ஒரு பெரு மூச்சு விட்டு போலீஸ் ஸ்டேஷன்கு சென்றுவிட்டான்.

???????

"டண்டனக்கா நக்கா நக்கா நக்கா டண்டனக்கா நக்கா
டண்டனக்கா நக்கா நக்கா நக்கா
டண்டனக்கா நக்கா

எங்க தல எங்க தல டீ ஆறு
செண்டி மெண்டுல தாறு மாறு

மைதிலி காதிலி இன்னாரு
அவர் உன்மையா லவ் பண்ண சொன்னாரு

மச்சான் அங்க தாண்டா
தல நின்னாரு

டண்டனக்கா நக்கா நக்கா நக்கா
டண்டனக்கா நக்காடண்
டனக்கா நக்கா நக்கா நக்கா
டண்டனக்கா நக்கா

சைட் அடிக்க சைட் அடிக்க ஆச மச்சி
மேரேஜ் பண்ணனும் காதலிச்சி
யாரு எவ்ருன்னு தெரியாம
லவ் வர்ணுண்டா
மனசுல அறியாம
லவ் பண்ணாதடா இது புரியாம

டண்டனக்கா நக்கா நக்கா நக்கா
டண்டனக்கா நக்காடண்
டனக்கா நக்கா நக்கா நக்கா
டண்டனக்கா நக்கா"

என்ற பாடல் அந்த அறையவே அதிர வைத்தது.

அங்கு ஒருத்தி படுக்கையில் அந்த பாட்டிருக்கு குத்து டான்ஸ் ஆடிக் கொண்டிருந்தாள்.

"ஏண்டி நீ எல்லாம் பொட்டை புள்ளையா எல்லார் வீட்லையும் காலையில சுப்ரபாதம் தான் ஒலிக்கும் ஆனா இந்த வீட்டில் மட்டும் குத்து பாட்டு போட்டு அதுக்கு ஜங்கு புங்குனு குதிக்கிறே" - வேதவள்ளி

ஏய் வேது டார்லிங்.. இது காலையில் இல்ல மதியம். இப்பவும் உன் புராணத்தை ஆரம்பிக்காதா. சரி சொல்லு எதுல சொல்லியிருக்காங்க பொன்னுனா டான்ஸ் ஆடக்கூடாது அமைதியா இருக்கனும், குனிந்த தலை நிமரக்கூடாது அப்படி ப்ளா ப்ளானு... இந்த பழைய டைலாக்க எப்போ தான் மாத்துவிங்களோ...

"இப்போ நான் என்ன சொன்னேன், அடக்க ஒடுக்கமா இரு என்று தானே சொன்னேன். கேட்க்கிலனா போடீ உன் புருஷன் நாலு மொத்து மொத்தவான் வாங்கிக்க எனக்கென்ன. அப்புறம் இங்க வந்து கத்துன வாயை தச்சிபுடுவேன் "

" அப்படியே என் புருஷன் மொத்துன நான் வாங்கிக்கிறேன்... நீ உன் புருஷன் கிட்ட மொத்து வாங்கமா இரு" - அவள்

"ஏன்டீ ஒரு பொறுப்பான வேலையில் இருந்துட்டு இப்படி இருக்க"

"எப்படி இருக்கேன் மம்மி உங்க திருவாயால அதை சொல்லிடுங்க பார்க்கலாம்"

"என்ன வாய் ஆடுற... உன் புருஷன் உங்கிட்ட மாட்டிட்டு என்ன பாடு பட போறானோ"

"நீ அதை பற்றி கவலைப் படாதே மம்மி, அது என்பாடு என் புருஷன் பாடு நாங்க பார்த்துகிறோம்... நீ நிம்மதியா இரு"

"ஏன் அத்தை இவள் இந்த வாய் ஆடுறா நீங்க கண்டிக்காமல் இருக்கிங்க... உங்க பையனும் கண்டிக்கிறது இல்ல அது தான் இவள் இந்த ஆட்டம் போடுறா"

"விடு வேதா சின்ன பொன்னு" - சுந்தரி பாட்டி

"என்ன மம்மி என் பியுட்டி கிட்ட போட்டு கொடுக்கிற மாதிரி இருக்கு... நீ என்ன பண்ணலும் உன் பருப்பு அங்க வேகாது... ஹா ஹா ஹா... "

வெளியே ஸ்கூட்டி நிறுத்தும் சத்தம் கேட்கிறது....

உள்ளே ஒருவள் நுழைகிறாள்.

"ஏய் மிரு டார்லிங் கமான், ஒரு குத்து குத்து வோம்" சொல்லி மறுபடியும் அந்த பாட்டை போட்டு குதிக்கிறாள்"

"ஏய் என்டீ நல்லா இருக்கா புள்ளையும் உன்ன மாதிரி கெடுக்கிறது" - வேதா

ஆமா அப்படியே பால் அவ, நான் அவளை கெட வைக்க... போமா அங்குட்டு...

உள்ளே அவள் தந்தை தங்கதுரை நுழைகிறார்.

"டாடிடிஇ...‌ இந்த வேதா அதிகம் திட்டுறாங்க.. இனிமே திட்டுன டிவோர்ஸ் தான் சொல்லிட்டேன்" - அவள்

"என்னடி பேசுற நீ "

"ஏன் உனக்கு தமிழ் தெரியாதா மம்மி"

வேதா ஏதோ பேசுவதற்குள்...

தங்கதுரை, " ஏன் மீனுமா அம்மா சொல்றதை ஒருவாட்டி கேட்கலாம் தானே"

"டாடி நான் என்ன பண்ண காலையில் ஒரு குத்து பாட்டு ஆடுன தான் அந்த நாளே எனர்ஜியா இருக்கு"

"சரி இன்னைக்கு என்ன புரோகிரேம்"

"அச்சோ இன்னைக்கு முக்கியமான ஒரு செய்தியை சேகரிக்கனும் அதை மறந்தே போயிட்டேன்... ஏண்டி மிரு நீயாச்சு இதை சொல்ல வேணாம்.. அந்த வழுக்கை மண்டையன் வேற திட்டுவானே இப்போ என்ன பன்றது" - அவள்

"நீ எங்கடி சொல்ல விட்டே நீ தான் உன் டோரா மூடவே இல்லையே" - மிரு

"சரி விடு நாளைக்கு போய் அந்த நியுஸ்( news ) சேகரிச்சுகிலாம் என்று‌ அங்கிருந்த ஜுஸ் குடிக்க ஆரம்பித்து விட்டாள் அவள்.."

இவ்ளோ வாய் பேசறாளே இவள்தான் நம்ம கதாநாயகி அப்படின்னு நான் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லை.... உங்களுக்கே தெரிஞ்சு இருக்கும் ?...

மீனு என்கிற மீனலோசனா... 5 அடி தங்கச் சிலை இவள். ஆனால் என்ன இந்த தங்கச் சிலை திறந்த வாயை மூடாது. துறு துறுவென அலைபாயும் கண்களும்... குட்டி மூக்கும்... அதன் கீழ் ஸ்ட்ராபெர்ரி உதடும் என கடந்து போகும் அனைவரும் ஒருமுறை இவளை திரும்பி பார்த்து ரசிக்க தூண்டும் அழகி. பிரம்மன் இவளை படைக்கும் போது அதிக நேரம் எடுத்துக் கொண்டான் போலும்... இவளை பார்க்கும் அனைவரும் இவள் பேச ஆரம்பித்தாள்... அங்கிருந்து தெரித்து ஓடிடுவர்... அவ்வாறு லோட லோட என பேசி அனைவரையும் மயங்க செய்திடுவாள்.





தங்கதுரை - வேதவள்ளி. இவர்களின் ஒரே புதல்வி தான் நம்ம மீனு. வீட்டில் இவளது பியூட்டி அதாவது சுந்தரி பாட்டி அவர்களுக்கு செல்லம். மிரு என்கிற மிருணாவுக்கு நம்ம மீனு உயிர்த்தோழி ( இல்லை உயிரை எடுக்கிற தோழி). இவங்க இரண்டு பேரும் பத்திரிகையாளர் அதான்பா reporter... அதனால் தான் நாளைக்கு ஒரு செய்தி சேகரிக்க வெளியே போகிறாங்க...

???????

இரவு...

டைனிங் டேபிளில் சாப்பிடுவதற்கு வந்து அமர்ந்தான் எழில் வேந்தன்.

பார்த்தான் மீன் குழம்பு அப்படியே இருந்தது.

தேனுவிடம் கேட்டான்,
" குட்டிமா அவன் சாப்பிட்டானா"

"யாரு அண்ணா"

" உன்னுடைய அண்ணன்"

"நீங்க இப்போ தானே சாப்பிட வரிங்க"

அவன் முறைத்த முறைப்பில்," ஓ நீங்க தீரன் அண்ணாவை கேக்குறிங்களா.. அதுக்கும்‌ அவன் முறைத்தான்.. என்ன இவர் எது கேட்டாலும் முறைக்காரு, அடச்சே தெரியாமல் தீரன் அப்படீனு சொல்லிட்டேன் அதுக்கு இந்த முறைப்பா என்று புலம்பி கொண்டே ருத்ர தீரன் அறையை நோக்கி சென்றாள்..."

"ருத்ர அண்ணா"

"வா குட்டிமா" என்றழைத்தவன் கட்டிலில் படுத்து, தலைக்கு கையை கொடுத்து விட்டத்தை வெறித்து கொண்டு இருந்தான்.

"சாப்பிட வா அண்ணா"

"இல்லை குட்டிமா பசிக்கல"

"உனக்கு பிடிச்ச மீன் குழம்பு அண்ணா... நீ தானே ஆசையா எனக்கு தான் அது வேனும் என்று‌ மதியம் கேட்ட, அப்பவும்‌ நீ சாப்பிடல"

"பசியில்ல குட்டிமா", என்று சொல்லி தொடர்ந்து விட்டத்தையே வெறித்து கொண்டு இருந்தான்.

"இன்னும் எழில் அண்ணாவும் சாப்பிடல"

அவ்வளவு தான் எதுவுமே அவன் பேசவில்லை.. எழுந்து நேராக டைனிங் டேபிளுக்கு சென்றான். அவன் நினைத்தது போலவே வேந்தன் சாப்பிடவில்லை. கேட்டான் கேள்வியை...

கேள்வி வேந்தனுக்கு... கேட்டது தன் தாயிடம்...

அம்மா ஒருத்தர் வேலையை சரியான நேரத்திற்கு செய்யனும் என்று நினைக்கிறாங்க. ஆனால் சாப்பாடு விசயத்தில் மட்டும் அவங்க அதை செய்யமாட்டாங்க? என்று அவனை முறைத்துக் கொண்டே தன் தாயிடம் கேட்டான். இதற்கான பதில் உனக்கே தெரியும், நீ சாப்பிடாமல் இருக்க நான் மட்டும் சாப்பிடுவேனா என்றது அவன் பார்வை...

இருவரும் சாப்பிட அமர, அதுதானே அண்ணாஸ் நீங்க எங்க என்ன வந்து சாப்பிட சொல்ல போறிங்க என்று தேனு அவளே அமர்ந்தாள்.

யாரும் எதுவும் பேசவில்லை, எழில் சாப்பிட்டு சென்று விட தேனு தான் ருத்ராவிடம், "இருந்தாலும் வேந்தன் அண்ணாக்கு செம கோபம் வருது", என சொல்ல இவனும் முறைத்தான்...

அது எப்படி அண்ணா இரண்டு பேரும் ஒரே ரியாக்ஷன் கொடுக்கறிங்க... இவன் புரியாமல் பார்க்க,

இல்ல.. அவரை வேந்தன் என்று உங்களை தவிர யாராச்சும் கூப்பிட்ட உங்களுக்கு கோபம் வருது... அதே மாதிரி உங்கள தீரன் என்று அவரை தவிர வேற யாராச்சும் கூப்பிட்ட அவருக்கு கோபம் வருது என்று சொல்ல புன்னகைத்து கொண்டே அங்கிருந்து சென்றான்.

அம்மா என்னால் முடியல, என்று பரிஜாதத்திடம் கூறியவள்,

"என்னாச்சு டி" என்று அவர் பார்க்க

இங்க பாருமா மீன் குழம்பு அப்படியே இருக்கு.. அவனுக்கு பிடிக்கும் என்று இவனும்... இவனுக்கு பிடிக்கும் என்று அவனும் சாப்பிடாமல் கடைசியில் எனக்கு பிடிச்ச மட்டன் குழம்பு காலிமா என்று பாவமாக சொன்னவளை பார்த்து சிரித்தார்...

எப்போ அம்மா மறுபடியும் அண்ணாங்க பழைய மாதிரி பேசுவாங்க... என்று ஏக்கமாக கேட்க, அவர் என்ன சொல்வர். அது அவர்கள் கையில் உள்ளதே..

ஆனால் நம்ம குடும்பம் சூப்பர் குடும்பம் தானே... பின்னே அப்பா வக்கீல், ஒரு அண்ணா போலீஸ், இன்னொரு அண்ணா ரொளடி... சூப்பர்ல

இணைவார்களா?...

காத்திருங்கள் பார்போம்...

???????

கதையின் போக்கு தங்களுக்கு பிடித்து உள்ளதா... கதையை பற்றி விமர்சனத்தை கூறவும்..?

இருவர் ஒன்றானால் கதைக்கான கருத்துகளை இந்த திரியில் பதிவிடவும்..நன்றி டியரிஸ்..??

https://pommutamilnovels.com/index.php?threads/இருவர்-ஒன்றானால்-கருத்து-திரி.641/

- சரண்யா?

 

[Saranyageetha]

அத்தியாயம் 3:


அவர்கள் இருவரும் தங்கள் அறையில் இருந்தாலும், அவர்கள் நினைவுகள் பின்னோக்கி சென்றன. வாருங்கள் நாமும் அவர்களோடு பயணிப்போம்.

**** பள்ளி என்று ‌பெயர் தாங்கிய அந்த கட்டிடத்தில் வசதி படைத்தவர்கள் மட்டுமின்றி எளிய மாணவர்களும் சேர்த்து படிக்கும் ஒரு நடுத்தர பள்ளி தான் அது.

அந்த பள்ளியில் ‌ஒருவனை சேர்க்க தான் அவன் பெற்றோர்கள் அவனிடம் அங்கு போராடி கொண்டிருந்தனர்.

அவன்‌ அழவில்லை... கதறவில்லை..
நான் இங்க படிக்க மாட்டேன், எனக்கு படிக்கவே பிடிக்கல... நான் உங்களோடு தான் இருப்பேன்.. திரும்ப திரும்ப அதையே கூறினான்.

அதை கேட்ட ஆசிரியர் தான், நான் பார்த்து கொள்வதாக கூறி‌ அவர்களை அனுப்பி வைத்தார். அவனை நான்காவது வகுப்புக்கு அழைத்து சென்று அவனை அமர வைத்துவிட்டு வந்துவிட்டார்.

அங்கிருக்கும் ‌அனைவரும் இந்த புதிய மாணவனை தான் பார்த்தனர். அவன் யாரோடும் பேசாமல் தனியாக சென்று உட்கார்ந்து கொண்டான். அனைவரும் வித்தியாசமாக அவனை பார்க்க, ஒருவன் மட்டும் ‌கனிவோடு பார்த்தான். அவனோ எதுவும் கண்டு கொள்ளவில்லை.

ஆசிரியர் ‌வந்து சமூக அறிவியல் பாடம் எடுக்க, சில மணி நேரங்களுக்கு பின் அந்த பள்ளியின் அன்றைய நாள் முடிவடைய, அவன் ஹாஸ்டலை நோக்கி சென்றான்.

எப்போதும் வீட்டுக்கு சென்றவுடன் பாசமாக சிற்றுண்டி தரும் அம்மா இல்லை. சண்டை போடும்‌ தங்கை இல்லை.. அவனுக்கு அழுகை முட்டிக் கொண்டு வந்தது. அதனை துடைத்து அன்றைய‌ நாளை அவ்வாறே கடந்தான்..

ஒரு வாரமும் இப்படி தனிமையில் தான் கழிந்தது அவனுக்கு. அவனும் யாருடனும் பேச மாட்டான்.. அப்படி யாராவது பேச வந்தால் அவர்களையும் அடித்து விரட்டி விடுவான். அன்றைய விளையாட்டு வேளையில் இவன் தனியாக மரத்தடியில் அமர்ந்து இருந்தான். அங்கு ஒருவன் கையில் பந்தோடு வந்தான்.

"என்னோடு விளையாட வரியா"

" "

உனக்கு இது பிடிக்காத, சரி உனக்கு பிடித்ததை சொல்லு.. அதை நாம விளையாடலாம்..

" "

"உனக்கு ‌விளையாடவே பிடிக்காத... அப்போ நாம‌ எதாச்சும் பேசிட்டு இருக்கலாமா"

அவன் பேச‌ பேச இவனுக்கு கோபம் வந்துவிட்டது. அவனை பிடித்து கிழே தள்ளி ‌விட்டான். அந்த பக்கம் வந்த சமூக ஆசிரியை தான் இதை பார்த்து அவனை திட்ட வர, கீழே விழுந்தவன் உடனே அவசரமாக எழுந்து,

மிஸ் நாங்க விளையாடிட்டு தான் இருந்தோம். நான் தான் தவறுதலா கீழே விழுந்துட்டேன் என்று அவனை காப்பாற்றினான். அவர் சென்ற பின்பும் இவன் அமைதியாகவே இருந்தான்.

சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு,

"சாரி"

"எதுக்கு"

"உன்னை தள்ளி விட்டதுக்கு"

"அப்போ நீ three‌ டைம்ஸ் சாரி கேக்கனும்"

இவன் நிமிர்ந்து பார்க்க, நீ ஏற்கனவே உன்னோடு பேச வந்த அப்போ 2 டைம்ஸ் தள்ளி விட்ட..

அவன் கேட்டான்,
"அப்போ நீ‌ ஏன் திரும்பவும் என்னோடு பேச‌ வந்த"

இவனும் ‌சொன்னான்,
"நீ என் பிரண்ட்"

"ஆனா நீ எனக்கு பிரண்ட் இல்லயே"

"அப்போ பிரண்ட்ஸ்", என்று கை கொடுக்க

அவனும்‌ பிரெண்ட்ஸ் என்று கூறி தன்னை அறிமுகப்படுத்தி கொண்டான்.

"நான் எழில் வேந்தன்"

"நான் ருத்ர தீரன்"

அங்கே ஒரு அழகிய நட்பு மலர்ந்தது. தாய் தந்தை கூட இரத்த சொந்தம் தான்.. அப்படி எந்த சொந்தமும் இல்லாமல் தோன்றுவதே நட்பு... அத்தகைய நட்பு வைத்துக் கொள்ள காரணம் வேண்டுமா என்ன ? இவன் முழு மனதோடு நான் உன் நண்பன் என்றான்... அவனும் அதை ஏற்றுக் கொண்டான்.. காதலில் மட்டும் தான் பார்த்தவுடன் காதல் தோன்றுமா என்ன.. நட்பிலும் அது தோன்றும். அது தானே ‌இங்கே‌ நிகழ்ந்தது...

அவர்கள் நட்பு தோன்றிய நாளை பற்றி நினைத்தால் இன்றும் அவர்களின் மனதில் ஓர் இதம்... இது தான் நட்பின் மகிமையோ...

???????

பறவைகள் கீச், கீச் என்று சத்தத்தை கானமாக பாட, ஆதவனோ வானில் இளித்து கொண்டு இருக்க.. அந்த காலை நேரம் நன்றாகவே புலர்ந்தது.. அந்த திறந்த வீட்டின் அழைப்பொலியை யாரோ அழுத்திக் கொண்டே இருக்க, வீட்டில் இருப்பவர்கள் உள்ளேயிருந்து எட்டி பார்த்தனர்...

அங்கு ஒருவனோ...

"நான் வந்துட்டேனு சொல்லு..
இரண்டு நாளைக்கு முன்னாடி எப்படி போனேனோ...
திரும்பி அப்படியே வந்துட்டேனு சொல்லு.."

என்ற டைலாக்கை ரஜினி மாதிரி அவன் பேசிக் கொண்டே ஸ்டைலாக நடந்து வர....டமால்ல்ல்... என்று சத்தம்... இப்போ ஸ்டைல நடக்கிறேன் என்று நடந்தானே, அவன் தான் தரையில் பரப்பி கொண்டு விழுந்தான்...அச்சோ பாவம் கிழே இருந்த தண்ணீரை கவனிக்கல போல...?

"டேய் வினு கிழே என்னடா தேடுறா..." என்று ருத்ராவும்...

"டையர்டா இருந்தா ரூமில் போய் தூங்குடா"
என்று எழிலும் கூற...

"அடேய்ஸ்‌ நான் விழுந்துட்டேன் டா ... இந்த பச்ச குழந்தையை தூக்குங்கடா" என்று‌ அவர்களை உதவிக்கு அழைக்க...

இருவரும் கோரசாக...

" உன்னால் முடியும், கமான் டா" என்று அவனை உற்சாக படுத்த.. ஆமா நான்
இப்போ ஓட்ட பந்தையத்தில் ஓடுறேன்.. அப்படியே கமான், கமான் கூப்பிட.. அடச்சீ தூக்குங்கடா எனச் சொல்ல.. அவர்கள் இவனுக்கு கையைக் கொடுக்க, வினுவோ தட்டு தடுமாறி அவர்கள் கை பற்றி எப்படியோ எழுந்து விட்டான்.

"இங்க யாருடா ‌தண்ணீர் உத்துனது"

அதை கேட்டு உள்ளே இருந்து வேகமாக வந்த தேனு... அண்ணா that's me...கீழே தண்ணீர் கொட்டிடுச்சு அதை துடைக்க மறந்துட்டேன்...

நல்லா மறந்த போ...

இவளோ ருத்ரா, எழிலிடம்... அண்ணா உங்களுக்கு ஏதாவது ஆச்சானா என்று கேட்க... அடிப்பட்டது இங்க விசாரிப்பது அங்கேயா என்று அவளை ஏகத்துக்கும் முறைத்து சரியான கொலைகார குடும்பம் டா இது... என்று வாய்க்குள்ளே முனுமுனுத்தான்...

ருத்ரா, எழில் புறம் திரும்பியவன்...

" அது எப்படி டா.. இரண்டு பேரும் எவ்ளோ சண்டை போட்டாலும் என்னை கலாய்க்க மட்டும் சேர்ந்திடுறிங்க"

மறுபடியும் கோரசாக இளித்து கொண்டே..
"உன் முகராசி அப்படி மச்சான்" என சொல்ல..

"நம்ம மூஞ்சு என்ன அவ்வளவு நல்லவா இருக்கு" மைண்ட் வாய்ஸ் என நினைத்து வாயை விட்டே பேச...

"கலாய்க்க பத்து பொருத்தமும் பக்கவா இருக்கு" என்றனர் இருவரும்.

டேய் வினு எப்படா வந்த, வா வந்து முதலில் சாப்பிடு, அப்றம் பேசலாம் என பாரிஜாதம் கூற, இதுக்கு தான் டா அம்மா வேனும் என்று சொல்லறது... ஒருத்தனாவது சாப்பிட கூப்பிட்டிங்களா டா.. நான் கோவமா போறேன் என்று அனைவரையும் முந்தி கொண்டு போய் சாப்பிட அமர்ந்தான்...

"ஏன் குட்டிமா ஒருத்தன் கோவமா போறேன் சொன்ன அந்த மானஸ்தன பார்த்த என்று", ருத்ரா கூற, தேனும் எழிலும் சிரித்தனர்.

என்னங்கடா அங்க வெட்டி பேச்சு வந்து சாப்பிடுங்க டா... என்று வினு அழைக்க

"அது எப்படி டா இப்போ நாங்க எதுவுமே பேசாத மாதிரி நீ வந்து சாப்பிட்டு இருக்க.." - எழில்

டேய் நான்லாம் சோறா, மானமா என்று வந்த சோத்தை தான்டா choose பண்ணுவேன் என்று சாப்பாட்டை முழுங்கி கொண்டே பேசினான்...

இவ்வாறு‌‌ தான் இருக்கும் இடத்தையே கலகலப்பாக மாற்றுபவன் தான் வினு என்கிற வினோத். இவர்கள் இருவருக்கும் உயிர் நண்பன். எழில் ACP ஆக இருக்கும் அதே போலீஸ் ஸ்டேஷன் தான் இவனும் இன்ஸ்பெக்டராக இருக்கான். இவனுக்கு எல்லாம் இந்த குடும்பம் தான்..‌. சிறு வயதிலிருந்து ஆசிரமத்தில் வளர்ந்தவன். கல்லூரியில் இவர்கள் நண்பனாக மாற, அவன் வாழ்க்கையே மாறிவிட்டது. அவர்கள் எவ்வளவு சொல்லியும் இந்த வீட்டில் தங்கமாட்டேன் என்று மறுக்க, இறுதி ஆயுதமாக பேசமாட்டோம் என்று சொல்ல, பின் அவன் ஒத்துக்கொண்டான். அப்போ, நான் தான் தேனுவிற்கு அனைத்தும் செய்வேன் என்று சொல்ல இவர்களும் ஒப்புக் கொண்டனர்...

அனைவரும் சாப்பிட்டு கொண்டு இருக்க, தேனு தனக்கு நேரம் ஆகிவிட்டதால் விரைவாக சாப்பிட்டு கிளம்பிவிட்டாள்.
அங்கே வந்த கணபதி ராம் இவனை கண்டு முறைக்க, அவனோ கருமமே கண்ணாக உணவிலே கண்ணை பதித்து கொண்டு இருந்தான். அவர் நாற்காலியை இழுத்து போட்டு அமர, அந்த சத்ததில் நிமர்ந்தவன் அவரை பார்க்க, அச்சோ இந்த வக்கீல் எப்போ வந்தாரு என்று நினைத்து அவரை பார்த்து...

"அப்பா எப்படி இருக்கிங்க" என்று கேட்க..

"அவரோ இன்னும் அவனை முறைத்து இவங்க செய்யறதுக்கு எப்படி இருக்க முடியும் என்று பதில் கேள்வி எழுப்ப.."

அச்சோ இவனுங்க எதோ பஞ்சாயத்து இழுத்துட்டாங்க போலவே..என்று நினைத்து அவன் அப்பாவியாக அவரை பார்க்க.. அவரோ எதுவும் பேசாமல் சாப்பிட்டு சென்று விட்டார். எழில், ருத்ரன் இருவருக்கும் அவருடைய பேச்சு வருத்தம் அளித்தாலும், இருவருமே தங்களை மாற்றிக் கொள்ள முயலவில்லை..

டேய் எருமைஸ் என்று இருவரையும் அழைக்க.. அவர்களோ அவனை ஒரே மாதிரி முறைக்க.. இதுக்கு ஒன்னும் இரண்டு பேருக்கும் குறைச்சல் இல்ல என்று நொந்து கொண்டு...

என்னடா செஞ்சிங்க.. இந்த அளவுக்கு அந்த வக்கீல் காண்டாகிட்டு போறாரு.. என்று வினு கேட்க..

"வேந்தனும், தீரனும் ஒருவரை ஒருவர் முறைத்து கொண்டனர்"

இவர்களை பார்த்தவன் தலையில் அடித்து கொண்டு,

" டேய்‌ ருத்ரா கண்டிப்பா உன் மேல தான் தப்பு இருக்கும் என்று சொல்ல, எழில் அவனை முறைத்தான்"

" அப்போ நீ தான் தப்பு பண்ணயா என்று எழிலை பார்த்து கேட்க, இப்போது ருத்ரன் முறைத்தான்"

அடப்போங்டா என்று அவன் மறுபடியும் சாப்பிட ஆரம்பித்துவிட்டான். இவன் செயலை பார்த்து இருவரும் சிரித்துக் கொண்டனர். பாரிஜாதமோ இவையனைத்தையும் ஒரு புன்னகையுடன் பார்த்து கொண்டே கடவுளிடம், இவர்கள் எப்போதும் இதே மாதிரி மகிழ்ச்சியோடு இருக்கனும் என்று தன் வேண்டுதலை வைத்தார்.. அனைவரும் சாப்பிட்டு அவரவர் பணிக்கு செல்ல ஆய்த்தமாயினர்...

???????

அந்த இடமே கலவரமாக இருந்தது.. அதற்கு காரணம் முதல்வரை பற்றி தவறாக எதோ புரளி கிளம்பி விட்டதாம்.. அனைவரும் அங்கும் இங்கும் ஓடிக் கொண்டு இருந்தனர்.‌பேருந்துக்களை‌ வழி மறைத்து அதை உடைக்க, பாதி வழியிலேயே அனைத்து பேருந்தும்‌ நிறுத்தும் செய்யபட இதில் பொது மக்கள் தான் பாதிப்படைந்தனர்.. அனைவரும் அவர்கள் சொந்தங்களை போன்‌ மூலம் அழைத்து அவர்களோடு சென்று கொண்டு இருந்தனர்.

அந்த வழியாக வந்த ருத்ரன், அதையெல்லாம் கண்டு கோபம் கொண்டு அக்கலவரத்தை தடுக்க அங்கே செல்ல முயன்ற போது.. அவனை தடுத்தது ஒரு கரம்..

"கோபத்துடனே திரும்பி பார்த்தான்"

"பெண்னவள் நின்றிருந்தாள்"

என்னவென்று" கேட்டான் "

"அந்த பக்கம் போறிங்களா" மென்மையாக வந்தது வார்த்தை...

இவளுக்கு ‌என்ன நான் எந்த பக்கம் போன... என்று மனதில் கோபம் மூன்டாலும்..ஆமாம் அங்க தான் போறேன்..

"அங்க போகதீங்க", சொன்னாள் அவள்.

இவளுக்கு என்ன நான்‌ அங்க போனால் என்று அவள் கையை எடுத்து விட்டு, அந்த பக்கம் மறுபடியும் செல்ல.. மீண்டும் அவன் கரம் பற்றினால்..

"ருத்ரனுக்கோ அதிகமாக கோபம் வந்தது. இப்ப நான் ‌அங்கே போன உனக்கு என்ன" என்று குரலில் ஒரு வித எரிச்சலோடு கேட்க...

மென்மையாக சொன்னாள்...
"எனக்கு எதுவும் இல்லைங்க..அங்கே கலவரம் நடக்குது. அங்க போன உங்களை அடிச்சிடுவாங்க" என்று கண்ணில் மிரட்சியோடு கூறினாள்.

இவனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது.. நானே ஒரு ரெளடி, இவ என்னவென்றால் நான் அங்கே போன என்னை அடிச்சிடுவாங்களாம் என்று தான் நினைத்தான்.

"என்ன அடிச்சா உனக்கு என்ன?"‌ ஒருவித ஆர்வத்தோடே கேட்டான்.

அடிப்படுங்க... அப்புறம் இரத்தம் வருங்க.. அது வலிக்கும் தானே... அவங்க பெரிய பெரிய கத்தியெல்லாம் வைச்சு இருக்காங்க. அதுல சும்மா சின்ன கீறல் போட்டாலே ரத்தம் நிறைய வரும். நான் டாக்டர், நாங்க உயிரை காப்பாற்ற ஆப்ரேஷன் செய்யவே சின்ன கத்தி தான் எடுப்போம். அவங்க வைச்சிட்டு இருக்க மாதிரி பெரிய கத்தியெல்லாம் நானே பார்த்தது இல்லை... என்று தலையையும், கையையும் மேலும் கீழுமாக ஆட்டி, கண்களை உருட்டி ஏதோ பேய் கதை சொல்லி குழந்தையை பயப்படச் செய்வாங்களே அதுப்போல் சொல்ல, இவன் அவளையே தான் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான்.

உண்மையாக அவனுக்கு வார்த்தையே வரவில்லை... நான் யார் என்றே தெரியாது... இருந்தாலும் அவள் ஏன் என் ‌மேல் அக்கரை படனும்.. ஒருவேளை மனிதாபிமானமாக இருக்குமோ.. இங்கே எத்தனை பேர் இருக்கிறார்கள் பின் ஏன் இவளுக்கு மட்டும் இது தோன்றியது என்று சிந்தனையில் உழன்று கொண்டு இருந்தான். அவளுடைய இனிய குரலின் மூலம், மீண்டும் அங்க போகக் கூடாது சரியா... என்று குழந்தையிடம் சொல்வது போல் சொல்ல அவனால் அதை மீற முடியவில்லை. அது ஏன் என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை.. எப்போதும் தன் வேந்தன் சொன்னால் மட்டுமே கேட்பவன்... ஆனால் அவன் எப்போதும் இவனை கட்டுப்படுத்த மாட்டான். இந்த குழந்தை மனதுக்காரியோ அவளுடைய பேச்சாலே அவனை கட்டிப் போட்டு விட்டாள்...

அங்கே கலவரம் எனத் தெரிந்து எழிலும் அவ்விடம் வந்துவிட.. அந்த கலவரம் சற்று மட்டுபட்டது. எழில் ருத்ரனை கண்டுவிட்டான். அவனுக்கு ஆச்சரியம்..
எப்போதும் சண்டைக்கு முதல் ஆளாக நிற்பவன் இன்றோ ஓரமாக நின்று இருந்தான். அதுவும் ஒரு பெண்ணோடு.

இங்கு கிளம்பியவனுக்கு முதலில் தோன்றியதே தீரன் என்ன செய்து வைத்திருக்கிறனோ என நினைத்து கொண்டு இருக்க... ஆனால் அவனோ ஒரு பெண்ணோடு பேசிக் கொண்டு இருந்தான். எப்போதும் தங்கை தேனுவை தவிர ‌மற்ற இளம் பெண்களிடம் பேசாதவனை இப்படி பார்த்தால் ஆச்சர்யமாகமல் என் செய்வான்... ஒரு மெல்லிய புன்னகையுடனே கலவரத்தை சரி செய்துவிட்டு சென்று விட்டான். அதிகமாக பெண்களோடு பேசாத ருத்ரனே, இன்னும் விடாமல் அவளோடு பேசிக்கொண்டே இருந்தான்.

"உன் பெயர் என்ன" தயக்கத்தோடு தான்‌, ஆனால் கேட்டுவிட்டான்.

பெண்ணவள் தன் வாய் மொழியால் சொன்னாள்... "சிற்பிகா தேவி "

"பாவையவள் பேச்சால்
சொக்கித்தான் போனான்
அவளின்‌ மன்னவன்.."

அங்கிருந்து தன்னுடைய பைக்கில் கிளம்பிய எழில் வேந்தனோ, மீனலோசனாவிடம் சிக்கி கொண்டு இருந்தான்...

இணைவார்களா?...

???????

ஹாய் டியர்ஸ்,கதையின் போக்கு எப்படி இருக்கு.. இந்தக் கதையில் நகைச்சுவை, நட்பு, சமூகம், அப்பறம் காதலும் கண்டிப்பாக இருக்கும்??... ஆதலால் கதையை படித்து விட்டு கருத்தை சொல்லிட்டு போங்க...

plzz comment chlms????...

இருவர் ஒன்றானால் - கருத்து திரி

இருவர் ஒன்றானால் கதைக்கான கருத்துகளை இந்த திரியில் பதிவிடவும்..நன்றி டியரிஸ்..??

pommutamilnovels.com

- சரண்யா?