அசுரன் 2 :
அவன் சொல்லிய வார்த்தையில் வேகமாக ஓடிவந்தவளை எதிர்கொண்டது அவளின் தாய் சௌந்தர்யா தான்.. "ப்ரஜாக்குட்டி" என பாசமாக அழைத்தவரை அணைத்தவள் ஏங்கி ஏங்கி அழவே ஆரம்பித்து விட்டாள்..
அவளின் அழுகை ஒரு தாயாய் அவருக்கு பதட்டத்தை தான் கொடுத்தது. "என்னாச்சிடா?? ஏன் அழுகிற??" என்றவரை பயமுறுத்துவதைப் போல் அழுதவளுக்கு என்ன ஆறுதல் சொல்வது என அறியாமல் முழித்தவருக்கு பதிலாக, "ப்ரஜா.. ஸ்டாப் இட்" என்ற கர்ஜனைக்குரலில் இதுவரை அழுதக்குரல் சட்டென நிறுத்தியது..
சௌந்தர்யாவிற்கோ பயம் கூடிக் கொண்டே போனது.. "என்னாச்சிடா??" என்றவருக்கு பதில் மேலேயிருந்து ஒலித்தது..
"உங்க பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணிக்க எனக்கு சம்மதம் உங்க பொண்ணுக்கு சம்மதமான்னு கேளுங்க??.. இன்னும் ஆஃப் அன்ட் ஹவர்ல எனக்கு முடிவு தெரிஞ்சாகணும்" என்றவன் பேய் முழி முழித்தபடி நின்றவளை முறைத்துக் கொண்டு செல்லவும் தவறவில்லை ..
அவன் முறைத்த முறைப்புக்கே தன் தாயின் பின்னால் பதுங்கியவளை முழுங்கும் பார்வை பார்த்தபடி சென்றான்..
சௌந்தர்யாவிற்கு பேரதிர்ச்சி தான்.. சூரியாவே தன் பெண்ணை மணக்க கேட்பது மகிழ்ச்சி தான். அவருக்குத் தெரிந்து சூரியாவிற்கு எந்தவித கெட்ட பழக்கமும் இல்லல. காலையில் ஆஃபீஸ் செல்பவன் இரவு வரை அங்குதான் இருப்பான்.. பணக்காரர்கள் கெட்டு சீரழிவதற்கு ஆயிரம் இடம் இருந்தாலும் எதிலும் ஈடுபடாமல் ஒதுங்கியே வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் நல்லவன் தான் சூரியா..
ப்ரஜாவின் அப்பா சண்முகம் வந்ததும் அனைத்து விசயத்தையும் கூறியவர்.. தனக்கு சம்மதம் என்பதையும் கூறிவிட.. சண்முகம் பணக்கார வாழ்க்கைக்கு ஆசைப்பட்டு சம்மதித்து விட்டார்..
ப்ரஜாவிற்கு இதில் சுத்தமாக விருப்பமில்லை என்றாலும் பெற்றவர்கள் கைக்காட்டுபவனை கல்யாணம் பண்ணிக் கொள்ளலாம் என அரைமனதுடன் கல்யாணத்திற்கு சம்மதித்தாள்..
அவன் கீழே வரும் பொழுது சம்மதம் சொல்வதற்காக காத்திருந்த குடும்பத்தை ஏளனத்துடன் பார்த்து சிரித்தவாறே கீழே இறங்கினான்..
"என்னாச்சி சண்முகம்??" என்றவனின் குரலில் சற்று திமிராக நடந்து வந்தவரின் பார்வையில் ஆணவமும், திமிரும் கலந்தே இருந்தது..
எப்பொழுதும் சூரியாவைப் பார்க்கும் பொழுதெல்லாம் பவ்வியமாக பதில் சொல்பவர் இன்று அவன் தன் பெண்ணையே மணக்க கேட்டான் என்பதால் திமிராகவே பார்த்தார்.. "எங்களுக்கு சம்மதம்ங்க" என நிமிடத்தில் தன் முக பாவனைகளை மாற்றியவரை நொடி கூட கவனிக்கத் தவறவில்லை..
"ம்ம்" என ஒற்றை வார்த்தையை மட்டும உதிர்த்தவன்.. சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்த தட்டை அப்படியே விட்டு எழுந்தான்.. அழுத்தமான காலடியோசையில் டக்.டக் என்ற ஒலியுடன் வெளியே வந்தவனின் பின்னால் ஓடி வந்தார் சண்முகம்..
இவனோ எதிர்படும் யாரையும் கவனிக்காது நேராக கெஸ்ட் ஹவுஸிற்கு உள்ளே சென்றவன் சட்டென கதவை மூடி தாழ்ப்பாள் போட.. வெளியே நின்றிருந்த அனைவரும் அதிர்ந்து விட்டனர்.. உள்ளே ப்ரஜாவை தவிர வேறு யாருமில்லல…
அவளோ பலவித குழப்பங்களுக்கிடையில் சிக்கித் தவித்துக் கொண்டிருந்தாள்.. அவளுக்கு சூரியாவை பிடிக்கவில்லை என்பது தான் முற்றிலுமான உண்மை.
கண்கள் கலங்க கட்டிலில் படுத்திருந்தவளை பதினைந்து நிமிடங்களாக ஒருவன் நின்று வேடிக்கை பார்க்கிறான்.. என்பது கூட தெரியாமல் அழுது கொண்டிருந்தாள்..
நீண்ட நேரம் அழுதவளுக்கு தாகம் எடுக்க.. தண்ணீர் குடிப்பதற்காக எழுந்தவளுக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது.. எதிரில் நின்றிருந்தவனை பார்த்து. பயத்தில் வேர்த்து ஒழுக, "என்ன வேணும்?? அப்பா அம்மா உங்களைப் பார்க்க தான் வந்தாங்க" என்றவளின் கைகள் நடுங்க பற்றுகோலாய் தலையணையை இறுக்கப் பிடித்தவளின் உள்ளங்கை கூட வேர்த்தது.
"என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதமா??" என்றவனின் கேள்விக்க ஒரு நிமிடத்தில் 'இல்லை' என தலையாட்டி விடலாம் என தோன்றியது.. ஆனால் பெற்றவர்களுக்கு இவனை மிகவும் பிடித்திருக்கிறது என்பதை மட்டும் மனதில் வைத்தவள்.. 'ம்ம்' என தலையை மட்டும் ஆட்ட.. அவளின் தாடையை அழுத்தமாக பற்றியவன். "நான் கேட்டா பதில் மட்டும்தான் வரணும்.. ம்ம்ம்.. ம்ஹூம்.. எல்லாம் வரக்கூடாது. காட்இட்" என கர்ஜித்தவனின் கைகளில் அவளின் ஒரு துளி கண்ணீர் பட்டது..
அவளின் முகத்தை விட்டு கையை எடுத்தவன்… "இப்போ சொல்லு சம்மதமா?? இல்லையா??" என்றான் அதட்டும் குரலில்,
"சம்மதம்" என தலையாட்டியதும் சட்டென கதவை திறந்து வெளியேற, அங்கு நின்றிருந்த வேலைக்காரர்கள் அனைவரும் சந்தேகக்கண்ணோடு தான் பார்த்தனர்.. அவர்களையெல்லாம் துச்சமாக பார்த்தவன் தன் வழியிலேயே செல்ல ஆரம்பித்தான்..
அவள் வாயால் சம்மதம் அறிந்தபின் எல்லாமே மின்னல் வேகத்தில் நடந்தது.. திருமணத்திற்கான பட்டு, நகைகள், அலங்காரங்கள் எல்லாமே அவனே ஏற்பாடு பண்ணிவிட.. வெறும் பொம்மையாக அங்கு நிறுத்தி வைக்கப்பட்டாள் ப்ரஜா..
கல்யாணம் மிகவும் சிம்பிளாக கோயிலில் நடத்திக் கொள்ளலாம் என சொல்லிவிட்டான்.. அதிகாலையில் எழுந்த ப்ரஜாவிற்கு கல்யாணக்களை என்பது முகத்தில் சிறிதும் இல்லை.. அதற்காக வருத்தப்பட்டு, கண்ணீர் விடும் அளவிற்கு சூரியா கெட்டவனும் இல்லை.. வாழ்க்கையின் போக்கில் நாம் வாழ தான் வேண்டும் என முடிவெடுத்தவள் அவர்கள் சொல்லுவதற்கெல்லாம் பொம்மை போல் தலையாட்டிக் கொண்டிருந்தாள்..
இளஞ்சிவப்பு நிற சேலையில் அனைத்து வித அலங்காரத்துடன் கல்யாணத்திற்கு தயாராகி நின்றவர்கள் எதிரில் வர.. அவளின் சேலை கலரில் ஷெர்வானி அணிந்து வந்தான் சூரியா..
அவனின் நிறத்திற்கும், உயரத்திற்கும் ஷெர்வானி பேரழகனாய் காட்டியது.. தன்னை மறந்து ஒரு நிமிடம் அவனை ரசித்தவளை, யாரோ பின்னால் இருந்து தள்ளவும் தான் சுயநினைவுக்கே வந்தாள்..
அருகிலிருந்த கோயிலில் கல்யாணம் சிம்பிளாக நடந்து முடிந்தது.. எந்தவித ஆர்ப்பாட்டமும் இல்லாமல் எளிதாகவே ரிசப்ஷனும் அன்றிரவே நடத்தி முடித்திருந்தான்.. முதலிரவுக்கான அனைத்து ஏற்பாடுகளும் நடக்க ஆரம்பிக்க.. ப்ரஜாவிற்கு பயம் சிறிது சிறிதாக மனதை கவ்வி பூதாகரமாக வளர ஆரம்பித்தது..
அனைவரின் வற்புறுத்தலில் அறைக்குள் நுழைந்தவளுக்கு கட்டிலில் அமர்ந்திருந்தவனை கண்டதும் பயத்தில் ஜுரமே வந்து கையில் வைத்திருந்த பால் சொம்பு கூட நடுக்கத்தில் ஆட ஆரம்பித்தது..
கதவு திறக்கும் ஓசையில் திரும்பியவனுக்கு அங்கு நின்றிருந்தவளை உற்றுப் பார்த்தவனுக்கு அவளின் பயம் அவள் முகத்தில் அப்பட்டமாக தெரிந்தது.. மெல்லிய புன்னகையுடன் அவளை நெருங்க.. அவன் தன்னை நோக்கி வருகிறான் என்ற பயத்திலேயே பால் சொம்பை தவறவிட்டு விட.. அது இருவரின் முகத்திலும் பட்டுத்தெறித்தது..
எதிலும் சுத்தம், நேர்த்தியாக இருப்பவனுக்கு முகத்தில் தெறித்த பால் சட்டென கோபத்தை தூண்டிவிட, "ஹேய்ய்ய்.. அறிவில்ல இடியட்" என்றவனின் கர்ஜனையில் மயங்கியே விழுந்து விட்டாள்..
"லிட்டர்" என தரையில் காலை உதைத்தவன்.. "ப்ரஜா.. ப்ரஜா". என்றவனின் அழைப்புக்கு அவளின் தேகமோ அனலென சுட்டெரித்தது.. கழுத்தில் கை வைத்துப் பார்த்தவனுக்கு பயத்தில் ஜுரம் வந்தது உறுதியாக.. தன்னிடமிருந்த டேப்லெட் ஒன்றை மயக்கத்தில் இருந்தவளுக்கு புகட்டியவன்.. அவள் அருகில் படுத்தவனின் எண்ணம் முழுவதும் வன்மம் மட்டுமே.. இன்று அவன் போட்டு வைத்த திட்டமே வேறு.. ஆனால் இவள் பண்ணிய கூத்தில் அதில் ஒன்று கூட நடைபெறவில்லை என்பதே எரியும் நெருப்பில் எண்ணெய்யை ஊற்றியதை போல்.. குரோதத்துடன் அவளை இமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்..
கல்யாணம் முடிந்து இரண்டு வாரங்கள் கடந்த பின்னும் இருவரின் வாழ்க்கையும் தாமரை இலைமேல் ஒட்டாததைப் போல் சென்று கொண்டிருந்தது.
அவன் காலையில் எழுந்து ஆபீஸ் செல்லும்வரை அமைதியாக இருப்பவள்.. அதன் பின் முயல்குட்டியுடன் விளையாட ஆரம்பித்து விடுவாள்.. அதனுடன் ஓடியாடுபவள்.. வீடு முழவதும் அவள் சேட்டைகள் மட்டுமே இருக்கும்.. அவனுக்குத் தெரியாது என அவள் நினைத்துக்கொண்டிருக்க.. அவனோ ஆபீஸிலிருந்து தன் போன் மூலமாக வீட்டில் நடப்பது அனைத்தையும் பார்த்துக் கொண்டிருப்பான்..
சிலநேரம் ஆடுவது, ஓடுவது, கீழே விழுவது என அனைத்தையும் ரசிப்பவனின் இதயத்தில் அவனையறியாமல் உள்ளுக்குள் நுழைந்தாள் மனம் பறித்த மங்கையவள்..
அன்றும் முக்கியமான மீட்டிங்கில் இருந்தவன் தன் போன் சவுண்ட் கேட்கும் சத்தத்தில் போனை எடுத்து காதில் வைத்தவனுக்கு ப்ரஜாவின் அழுகுரல் தான் கேட்டது..
"ஹலோ ப்ரஜா என்னாச்சி??" என்றவனுக்கு பதிலாக மேலும் அழுகுரல் தான் கேட்டது.. அதற்கு மேல் ஒரு நிமிடம் மீட்டிங்கில் நிற்க முடியாமல் கிளம்பி விட்டான்.. ஏனோ அவளின் அழுகுரல் இதயத்தில் ஊடுருவும் வலியைக் கொடுத்தது..
காரை மின்னல் வேகத்தில் ஓட்டியவன் வீட்டிற்குள் நுழைந்தவன் அங்குமிங்கும் தேடிப்பார்க்க எங்குமே அவள் இல்லை.. போனை எடுத்து போனில் அழைக்க.. பாட்டுச் சத்தம் எங்கோ கேட்டது.. அவனுக்காக பிரத்யேகயாக ரிங்டோன் வைத்திருந்தாள் போல,
"நீதானே நீதானே என் நெஞ்சை தட்டும் சத்தம்
அழகாய் தொலைந்தேன்" என்ற பாட்டு வீட்டின் பின்புறமாக கேட்கவும், வேகமாக அங்கு சென்றவனுக்கு அங்கு படுத்தபடி "அம்மாஆஆ.. வலிக்குது" என முணகியபடி அழுது கொண்டிருந்தவளை தான் பார்த்தான்..
"என்னாச்சி ப்ரஜா??" என்றவனுக்கு தன் காலை சுட்டிக்காட்டினாள்.. அவளின் காலைப் பார்த்தவனுக்கு பகீரென இருந்தது.. கால் நன்றாக வீங்கி சிவந்து கன்றிப் போய் இருந்தது.. "ப்ச் எப்படி அடிபட்டிச்சு.. கால் வேற வீங்க ஆரம்பிச்சிடுச்சி"
"முயல்குட்டியை துரத்திக்கிட்டே விளையாடுனேன் அப்போ தான் கீழே விழுந்துட்டேன்.. அப்பாவும் அம்மாவும் சொந்தக்காரங்க கல்யாணத்துக்கு போயிருக்காங்க.. அதான் உங்களுக்குப் போன் பண்ணேன்" என்ற தாழ்ந்த குரலில் சொல்லியவளுக்கு சுருக்கென்று வலிக்க.. "அம்மாஆஆஆஆ" என அலறிக்கொண்டே அவனின் புஜத்தை அழுத்தமாக பற்றினாள்.. அவள் பற்றிய வேகத்தில் அவளின் வலி புரிந்தது. அவளை தன் இரு கரங்களில் ஏந்தியவன் காரில் அமர வைக்க. "ரொம்ப வலிக்குதா??" என்றவனின் மெல்லிய குரலில் சட்டென அவளைத் திரும்பி பார்த்தவளுக்கு அவனின் முகத்தில் எந்த மாற்றமும் இல்லாமல் உர்ரென்று இருந்தாலும் குரலில் மாற்றம் தெரிந்தது..
"ம்ம்" என்றவளை ஹாஸ்பிட்டல் அழைத்துச் சென்றான்.. காலில் சின்ன சுளுக்கு என்பதால் பேண்டேஜ் எல்லாம் போட்டு விட்டனர்.. ஊசி போடுவதற்கு அழுது ஊரையே கூட்டி விட்டாள்.. சூரியாவிற்கு சில நிமிடம் கோபம் வந்தாலும், சில நொடி அவளின் செய்கையெல்லாம் ரசிக்கவும் மனம் விரும்பியது.. ஒரு வாரம் ரெஸ்ட் எடுக்க வேண்டும் என்பதால் அவளை வீட்டுக்கு அழைத்து வந்தவன்.. அறைக்குள் அவளை கட்டிலில் படுக்க வைத்தவன்… அவளின் கீழ் உதட்டை அழுத்தமாக பற்றியவன்.. தன்னிதழில் ஆறுதல் அளிக்க.. அவன் இதழ் செய்த மாயம் அவன் கரங்களின் அத்துமீறலையும் உள்ளம் ரசித்தது..
அன்றிலிருந்து அவனை விரும்பினாலும், அவனின் தகுதி, பதவி எல்லாமே அவளைசில சமயம் மிரட்டவும் செய்தது. அவனுக்குத் தான் இணையா?? என்ற கேள்வியே உள்ளூர கரையானை போல் அரிக்க ஆரம்பித்தது..
